j Meyer toetert en
Haanstra regisseert
Uren werken, luttele seconden film
Filmen in I
I Giethoorn I
VenitcuJe
drink
Walvistraan
Hieuw
WIE ADVERTEERT-
I EEN MOORD!
Scooterrijder in
sloot gevonden
s» dSKoï. F#«I» rrrJïzsTï
tówtxBerna
Baron Bentinck
naar Londen?
2V2 jaar voor
katapultinbreker
Gedenkboek voor
T.H. te duur
ÈKMÈÊÊÈGÊÊÈlSllfÊm „Times signaleert
economisch gevaar
voor Indonesië
■i'mS SS2P
Als opvolger van
mr. Stikker
VRIJDAG 6 JUNI 1958
PAGINA 7
I 71 /F
Congres Nat. Woningraad
uitgesteld
Inbraak bij „Stokvis"
te Groningen
7000 tot 8000 gulden
gestolen
FOTO
CINE
VtnkaSt
„fris" is geen nieuw merk!
Groot risico
De beweging van het
Salut Public
Sluit U aan bij zijn reeds
talrijk gevolg. Rook 'm
prince-heerlijk!
de sigaar van 't jaar
22 ct.
AGATHA CHRISTIE
DE WERELDBEROEMDE ITALIAANSE FILM
plllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllliu
„FANFARE
^uiiiiiiNiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiuiiiiiiiiiiiirrE
(Van onze correspondent)
Het jaarlijks congres van de Natio
nale Woningraad, dat dit jaar op 6 en
7 juni te Apeldoorn zou worden gehou
den, is wegens verschillende omstandig
heden uitgesteld tot eind september.
(Van onze speciale correspondent)
Soms gebeuren er vreemde dingen in de wereld.
Ineens is een plaatsje als Giethoorn, dat norma
liter slechts herinneringen aan natuurschoon en
het zogenaamde punteren oproept, filmstad geworden.
Dat grijpt zomaar plaats omdat de heer Rudolf
Meyer, productieleider van de „Sapphier film pro
ductie N.V." en de heer Bert Haanstra, cineast, be
sloten hebben dat de volgende Nederlandse speelfilm,
die „Fanfare" zal heten, er zal worden opgenomen.
Helemaal, zowel voor wat betreft de buiten-* als ie
binnenopnamen. En omdat de Giethoornarei. of de
«Gieters", zoals zij zichzelve noemen er nimmer
aan gedacht hebben een filmstudio in hun beminne
lijk dorp te plaatsen, heeft de „Sapphier er maar een
ingericht. Twee zelfs. En sinds kort spreekt men in
Giethoorn, inmiddels al met enige hoge vanzelfspre
kendheid, dus over Studio I en Studio II. Maar dat is
nog niet alles: Giethoorn speelt zelf ook mee. Giet
hoorn integraal, het plaatsje zelf geldt als decor en
sommige van de bewoners vervullen een rol, en met
Stelt U overigens zo'n opname-dag in
de studio gerust voor als de complete
chaos. De complete chaos-in-schyn
dan. Want in feite gebeurt alles zoals
het gebeuren moet en zelfs het omval-
len van een stuk decor hóórt er bij.
Maar de leek, die zo maar even komt
binnenlopen denkt: „Moet dat nou? Zo
komt er nooit iets van terecht." Na eni
ge tijd echter ontdekt hjj enig systeem
in de chaos en hjj voelt „ergens" dat
in dat systeem de kiem ligt van de uit
eindelijke film.
De meest opvallende figuur bij de
opnamen van „Fanfare" is overigens
ongetwijfeld Rudi Meyer, de minst op
vallende, maar beslissende, Bert
Haanstra. Rudi Meyer beheerst de
chaos, door er een levendig aandeel
in te nemen, Bert Haanstra werkt er
in en ontleent kennelijk zijn concen
tratie aan het feit, dat hij haar met
een ongelooflijke gelijkmoedigheid
probeert te ontkennen. En Meyer en
Haanstra weten dat van elkaar; zi)
werken mooi samen. Meyer zorgt, dat
gezfttTtHa £an worden- Hij blaast op
lust on eS, aast met een zekere wei
ght er "^toeter. Dan be-
blaast twee keer ais^di^cC^t is"
Na de eerste „stoot" valt er een ver
bijsterende stilte, na de twee laatste
stoten breekt het rumoer met her-
nieuwe kracht los. Rudi Meyer roept-
„Er moet politie komen." Een alar
merende kreet, die slechts betekent,
dat er tijdens de opname het verwij
derde rumoer van een de studio pas
serende auto te horen is geweest en
dat de plaatselijke politie, met welke
een mooie regeling is getroffen, even
ter assistentie moet worden geroepen
om het verkeer tegen te houden. Ru
di Meyer roept dus: „Er moet poli
tie komen." Hij gaat weg, keert even
later terug en zegt glimmend van vol
doening: „Er zijn twee agenten, Waar
is mjjn toeter." „Gut, Rudi zijn toe
ter," zegt Andrea Domburg, die ook
een rol speelt in de film en die ge-
scnmmkt en wel zit te wachten tot
dat z\j over enige uren aan de beurt
komt, geagiteerd. Door wie en hoe
die toeter uit de verrukkelijke chaos
name de mannen van de fanfare „Kunst en Vriend
schap", om wie het verhaal, als wij het goed hebben
begrepen, draait. Zij beoefenen in de film inderdaad
al weer als wij het goed hebben verstaan zo
wel de kunst als de vriendschap, zij het dat de laatste
dan tijdelijk in het gedrang komt; en het scenario
wil zelfs dat er een verwijdering tussen twee groepen
ontstaat. Maar het komt tenslotte allemaal wel weer
in orde in Lagerwiede, zoals Giethoorn in de film zal
heten. En niemand zou ook anders willen, geloven wij,
nóch in Lagerwiede en zeker niet in Giethoorn.
Wij mochten dan gedurende een goed deel van een
dag de opname voor de nieuwe Nederlandse film
meemaken. In de studio, want voor de buitenopnamen
was het, helaas, niet het juiste weer. En als u nu dacht,
dat wij dus een ferm stuk film tot stand hebben zien
komen, dan heeft u het mis. Wij hebben ongeveer een
uur of zes door de studio rondgedrenteld en het zou
ons verbazen als wij meer dan één minuut film heb
ben zien opnemen. Hetgeen u niet hoeft te verontrus
ten want die film komt heus wel klaar en zo gaat het
nu eenmaal in de filmerij.
Bert Haanstra en zijn cameraman v. d. Enden.
wordt opgevist weet niemand, feit is, domd je hebt gelijlc; dat is 't. Doen we
dat Rudi Meyer even later weer he- het nog eens OVer?"
„Ja," zegt Haanstra. „Maar wacht
even. Haal eens een Gieter."
JljPDe Londense „Times" schrijft van-
'..''«WMil daag over de onrust ln Indonesië, dat de
J& T2 opstandelingen geen reëel gevaar meer
IL C JuNtj WSfc 11Jjfe.<\ïi voor de regering zijn, maar dat het on-
S middellijke gevaar voor verdere ver-
myJpPP scheuring meer economisch dan politiek
is. De rupiah is verzwakt, de handel
van Indonesië heeft geleden en de bui-
tenlandse valuta zijn uitgeput, aldus
W dit onafhankelijke Britse blad.
-•* Volgens de „Times" zijn de maat-
regelen tegen de handelsbetrekkingen
W met de Nederlanders bevredigend
-voor de nationale gevoelens, maar la-
ten ze weinig tijd de achterstand in te
Indonesië, aldus de „Times", wenst
Het bord, waarop het nummer van ieder afzonderlijke scène wordt aangegeven, bet Westen weer gerust te stellen no
schrik van de afgelopen maanden en
dat Rudi Meyer u j
lemaal compleet is met brede glim
lach en toeter.
Wij zullen trachten U de gang van „Een Gieter!" roept Meyer. Maar
aken bij de opname van een scene te niemand hoort hem. Daarom gaat hij
chetsen. Stel U dus voor het décor van zelf maar even en hij keert terug mei
ien knus, klassiek dorps kruideniers- een blozende jongeman. „Hier is een
vinkeltje. Herbert Joeks, die de rol ver
vult van Koendering, de kruidenier,
staat achter de toonbank en werpt
stoïcijnse blikken op het hevige ge
drang van cameramensen, geluidstech
nici en „bouwers" rond hem héén.
Bernard Droog in de film Krijns, een
caféhouder staat ook ergens gereed
^)et twee busjes verf in de hand. H(j
straks „in". Dat wil zeggen: hij
bu^t op de toonbank toelopen, de twee
er op deponeren en zeggen:
het iïr heb ik wat verf voor je boot;
i\/r Soêie
is worViet- Als de tijd gekomen SlIilllllllllllllllllllllHllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllliË
„echt" oiw ..droog" gerepeteerd, niet
loopt in, zet*?111611 dus. Bernard Droog Gieter," zegt hij. Haanstra beziet de
tt:„„ Cl» Hi.ünl nn TO Cf Tr-Kv,» wmsA -r ii vi inhirflf lo nrriiicconto
„Hier heb Ij; bussen op tafel en zegt:
't is goeie." sL^at verf voor je_ boot;
dels achteloos, Haanstra kijkt inmid-
Maar hij zegt: Verveeld bijna, toe.
jongeling met zijn ietwat languissante
blik en vraagt minzaam:
„Wil jij eens zeggen: Hier heb ik
wat verf voor je boot; 't is goeie."
De jongen barst los in onvervalst niet
„Die busjes staan
Over Bernard r,„® dicht bij elkaar. j
komt weer in en gaat terug weer te geven Gieters,
wat verf voor je boot'- "7
Haanstra. ..Die bus*-?
Neezegt Haanstra rustig „géén
is goeie." Gieters, Hollands op zijn Gieters." De
.Hier heb ik
De waarnemend brigade-commandant
der koninklijke marechaussee te Bre
da heeft meegedeeld, dat gisteren in
een sloot langs de rijksweg Breda-Et-
ten een scooterbestuurder is gevonden,
die kennelijk een aanrijding heeft ge
had en aan zijn verwondingen is over
leden. Het polshorloge van het slacht
offer stond stil om 07.12 uur.
Aangezien er blijkbaar geen getuigen
van dit ongeval zijn, verzoekt de com
mandant een ieder die inlichtingen
kan geven, zich met hem in verbinding
te stellen, telefoonno. 36550 of met de
politie in zijn of haar woon- of ver
blijfplaats.
een toeneming van de handel moet niet
worden verhinderd. „Er moet echter nog
veel in Indonesië worden gedaan alvo
rens de stabiliteit is hersteld".
In de nacht van woensdag op don
derdag is een brutale inbraak gepleegd
in de ':antoren van de N.V. R. S. Stok
vis en Zonen aan de Paterswoldseweg
te Groningen. Inbrekers zijn via de
achterzijde het gebouw binnengedron
gen en hebben dankbaar gebruik ge
maakt van de snijbranders van de fir
ma om kluis en brandkast open te
breken. Er wordt tussen de zeven en
achtduizend gulden vermist.
Advertentie
Voor
zwart/wit
en kleuren
Advertentie
gaal terug; komt"weer ^rd Vroög
elkaar Tver knaap Tegt de zin en gaat stra-
„Hier heb ik wat verf voör^L^.
t is goeie" Haanstra. „Je gjne boot,
ogen even zoó, weet je. Dat kan mè?
,',Heb'je*het gehoord?" vraagt Haan
stra aan Droog.
Jazeker," is het antwoord „We doen
Over.'
Bernard Droog gaat dus weer terue
'h hij komt weer m ook.
niet het nog eens over."
„We doen het nog eens over, llsP®"
Haanstra. Enige tijd daarna komt, Ber
nard Droog dus weer in. -:Aclie' *"5
Dan gaat het echt gebeuren. Een jon- ™ee keer heeft getoeterd zegt
bordih°UClt 6en Scène 91 eerst" de regisseur tevreden: „Zo was het uit-
SSPS op Jen,/oept tl'ptert En hl? it s£kend." Er zijn uren verstreken. Er
Ais wij buiten komen staat een strui-
x-.g te_
..Hier Sheb ?k wat 'verf'voor je boot; teg^8ent van de Rijkspolitie auto
goeie." Nom dat is dan dat. Het houden. Wa_nt men.staat
fèn8ab®st- Maar even later vangen wj
Bftïï l^teloos gevoerd gesprekje op tus-
ft Haanstra en Bernard Droog.
Ae'b ik ,ZOu je hiervan denken:
fóeie" at verf voor je boot; t
ci 7.0n+ tt i r-»w
er in
ëls?r'MaarU|ven later'vangen wij Se00?;? °P. dkt „Fanfare" een vlek-
en CToanrekie op tus- ren zLtlJ£?- wordt- Als wij hem passe-
nij op wijze toon tegen ons:
jn V» VVJJZ.C MJUU tegCiA
(óeif»" at ve]rf voor je boot, t Dat is 20. tj u 4. 1 h#
I 'ft -heb ik wat verf voor je boot; En let U dan m^fenfh0f
foorden'on H-ij pfinst eVen' Koendertag1"5» tin hetVêkeltjlvIn
uen op zijn tong en zegt: „Ver- Roenaering. ais zg tenminste méé gaat.
Een scène uit de film. Bernard Droog en Herbert Joeks.
HET is
KWALITEIT
Dessert Trianoa
NIEUW: Een rijk assorti
ment in een moderne ver
pakking. Iedere biscuit is
een verrukkelijke trak
tatie. Prijs f 1.75.
VERPAKTE BISCUITS... die zijn heerlijk!
(Van onze Haagse redacteur)
Naar te Den Haag verluidt zou tot op
volger van mr. D. U. Stikker als Ne-
derlands ambassadeur te Londen wor
den benoemd mr. A. W. C. baron Ben
tinck van Schoonheten. Van officiële
zijde wordt op dit bericht nog geen com
mentaar gegeven.
Baron Bentinck is thans plaatsver
vangend secretaris-generaal van de
N.A.T.O. te Parijs. Voordien is hij in
de diplomatieke dienst achtereenvol
gens werkzaam geweest te Boedapest,
Caïro Londen en Bern.
Tot twee jaar en zes maanden gevan
genisstraf met aftrek van voorarrest
veroordeelde de Utrechtse rechtbank
vanmorgen een 33-jarige Amsterdamse
autohandelaar, die heeft terecht ge
staan wegens een tweetal inbraken te
Baarn en in De Bilt. Bovendien werd
hij verdacht van nog tien a twaalf an
dere inbraken, in het Gooi en in de om
geving van Haarlem gepleegd. De man
stond bekend als de katapultinbreker,
die altijd volgens een bepaald systeem
te werk ging en steeds dit werktuig bij
zich droeg. Hij werd geknipt toen hij
bij een opkoper een aantal kostbare
sieraden te koop kwam aanbieden en
daar de inmiddels gewaarschuwde re
cherche trof. Tegen verdachte, die
reeds negen maal is veroordeeld, was
vier jaar met aftrek geëist.
Advertentie
alle goede koolzuurhoudende,
alcoholvnje dranken zijn fris-dranken
DE GAULLE
Vervolg van pagina 1
Inderdaad heeft De Gaulle tot dusver
re in zijn Algerijnse toespraken nog ner
gens uitdrukkelijk het woord „integra
tie" uitgesproken. Hij heeft evenmin de
formule gebruikt van Algérie Francai-
se, hoezeer ook impliciet de beide denk
beelden vervat lijken in zijn uitlatingen
van „slechts één categorie Algerijnse'
inwoners, allen Fransen met volledig
aandeel, gelijke rechten, gelijke plichten
en privileges voor niemand".
Te Parijs wordt daardoor nu zwaar
gespeculeerd over de vraag of de gene
raal tenslotte toch op het oog heeft dat
een autonoom Algerije met het Franse
moederland verbonden zal zijn in één
federale Franse republiek. De „integra
tie" zou dan een integratie zjjn beperkt
tot dat autonome Algerije en tussen de
voornaamste twee daar levende bevol
kingsgroepen, beide burgers, Franse
burgers, van de federale Franse repu
bliek.
De door De Gaulles bewind op stapel
te zetten of reeds op stapel gezette her
vormingen van de grondwet zouden in
derdaad zeer wel ook een hervorming
van deze aard kunnen omvatten. Zulks
temeer waar nu de rond 9 miljoen Mo
hammedaanse inwoners van Algerije
a part entière in september a.s. mede
te beslissen zullen krijgen over de aan
vaarding al dan niet van de beoogde
grondwetshervorming.
Voor wat dit referendum betreft,
heeft men te Parijs zelfs in sommige
zeer liberale milieus met niet geringe
verbouwereerdheid van De Gaulles
belofte kennis genomen. De Gaulle,
zo vindt men, heeft daarbij Frankrijk
een aanzienlijk risico aanvaard
en slechts de toekomst zal kun
nen uitwijzen of hij daarmee
een grote vergissing heeft be
gaan dan wel blijk heeft gegeven van
een geraffineerde handigheid. In ieder
geval, zo merkt men op, heeft het er
alle schijn van dat de 9 miljoen Mo
hammedaanse A.gerijnen tegenover
een zeer verdeeld Frankrijk Frank
rijk sensu stricto tot scheidsrechters
zijn gepromoveerd in een hun begrips
vermogen grotendeels volkomen
vreemde aangelegenheid van juridi
sche notie. Hetgeen voor de metropo-
litane Fransen niet gemakkelijk te
slikken zal zijn.
Daarentegen juicht men het in de li
berale milieus van Parijs en met na
me in de katholiek-liberale milieus (li
beraal te verstaan met betrekking tot
het Algerijnse probleem) hartgrondig
toe dat vooral op het zuiver menselijke
plan generaal De Gaulle voor de auto
chtone bevolking haar „volledig aan
deel" heeft opgeëist. „En op welk een
gebiedende toon", stelt het katholieke
dagblad La Croix met voldoening vast
Zeer sceptisch blijft men vooralsnog
weer ten aanzien van het succes van het
beroep van de generaal op de rebellen
om de hun toegestoken hand aan te ne
men: blijkens de reacties van de zijde
van het Algerijns nationaal bevrijdings
front en de daarmee sympathiserende
Arabische wereld is deze scepsis vol
komen gerechtvaardigd.
Een geheel ander aspect van De
Gaulles bezoek aan Algerije heeft te
Parijs dan tenslotte nog de Intense aan- J
dacht: de houding die hü aanneemt te
gen de Algerijnse beweging van het Sa
lut Public. Men meent te kunnen vast
stellen dat hij ondanks alle begrip en
zelfs sympathie die hij verklaard heeft
voor de drijfveren van deze beweging
te hebben, toch duidelijk geetoond heeft
vooral het leger in Algerije achter zich
te willen krijgen en zich vooral daarop
te willen verlaten. In deze geest schijnt
men het dan ook te moeten zien dat hij
voorlopig onder zijn eigen rechtstreekse
orders generaal Salan blijft handhaven
als drager in Algerije van het hoogste
zowel militaire en burgerlijke gezag.
De reeds van Algerije naar het Fran
se moederland overgeslagen veront
rustende beweging van het Salut Pu
blic spreidt een onmiskenbaar neo-fas-
cistisch en totalitair karakter ten toon.
Zij heeft voorts niet minder dan de nre-
*oVan A,giers uit heel Frankrijk
met haar „vernieuwing" en srhnnn.
maak; te treffen. Zoal! is opgème?kt:
wat deze beweging, die overigens tot
op zekere hoogte het leger in Algerije
Wete" beïnvloeden!
wil, is blijkbaar niet Frankrijk zich tp
Alserhl tJeuf6n tSt Tamanrasset, doch
ken beginnen in Duinker-
In dit verband melden AFP en Reuter
Het onkreukbare financiële geweten
van de regering, dat „De Algemene
Rekenkamer" heet en uiteraard
slechts achteraf werkt, heeft verslag
uitgebracht van zijn bevindingen
over 1957. De verslagen van dit accu
rate apparaat leveren altijd pikante
lectuur. Dit keer verdienen vooral de
geschiedenis van 300 perspectieve
afstandmeters, die in 1954 voor
anderhalf miljoen gulden werden
aangeschaft, en de Nederlandse Maat
schappij voor de Walvisvaart, die het
Rijk tot en met 1957 reeds 28,8 mil
joen gulden heeft gekost, de alge
mene aandacht. De afstandmeters
werden nooit gebruikt, -omdat er geen
statieven bij waren, en thans zijn zij
onbruikbaar geworden voor de Lucht
wachtdienst, omdat de snelheid van
de nieuwere vliegtuigen te groot is.
Slechts 80 stuks van de 300 konden
aan de Koninklijke Marine worden
overgedaan. De aanschaf in 1954 kan
gemotiveerd zijn geweest, maar dan
blijft het zonderling, dat men zolang
op de blijkbaar onmisbare bijbehoren
de statieven heeft zitten wachten, dat
zij door de toenemende snelheid der
vliegtuigen onbruikbaar werden ge
maakt. Dat de Luchtwachtdienst de
fabelachtige versnelling van de vlieg
tuigen niet heeft voorzien en met
heeft kunnen bijhouden zal wel ge
weten moeten worden aan het /eit,
dat hij tenslotte een „wachtdienst" is.
De enorme kosten van de rijksga
rantie aan de Nederlandse Maat
schappij voor de Walvisvaart, die nu
al 28.8 miljoen (hoeveel huizen "ijn
dat?) belopen, schijnen geweten te
moeten worden aan een blijkbaar óók
niet voorziene verandering van om
standigheden, die het nationale doel
van deze overheidssteun aan dit par
ticuliere bedrijf goeddeels hebben
ondergraven. Geen walvis zal er een
traan om laten, wanneer aan deze
kostbare geschiedenis een redelijk
einde wordt gemaakt en de Neder
landse belastingbetaler evenmin.
Advertentie
Willem II Prince
18
„Dat begrijp ik," stemde Craddock toe, „dat kon
een ander net zo goed hebben gedaan. Kende je
hem vrij goed?"
„Nou, goed, dat kan ik niet zeggen.
„Maar jullie waren toch in elk geval bevriend met
„O, ja, wij waren heel goed met elkaar, gewoon,
gezellig.Niks ernstigs hoor. Ik houd vreemdelin
gen altijd een beetje op een afstand, begrijpt u? Ze
hebben meestal wat raars, weet u, je kunt nooit
weten! Die Polen bijvoorbeeld, die we hier in de
oorlog hebben gehadEn ook zelfs van die Ameri
kanen! Laten je nooit merken, dat ze getrouwde ke
rels zijnnet zo lang tot het te laat is. Rudi had
wel reuze veel praatjes en zomaar ik nam het
allemaal met een korreltje zout."
Craddock pakte haar onmiddellijk. „Veel praatjes?
Was het een opschepper? Dat kan van belang zijn,
juffrouw Harris. Ik geloof, dat wij in u een grote
steun hebben gevonden. In welk opzicht blufte hij zo?"
„O, over zijn rijke familie in Zwitserland, weet u...
...erg gewichtig. Maar dat klopte niet erg met het
feit, dat hij zelf zo krap in zijn geld zat. Hij had het
er altijd over, dat hij door de deviezenbepalingen
niet aan zijn geld kon komen. Dat kan best waar
zijn geweest, maar hij had helemaal geen dure din
gen. Zijn kleren bijvoorbeeld. Die waren niet eerste
klas. fk geloof ook, dat hij de meeste verhaaltjes
uit zijn duim zoog. Over bergtochten in de Alpen
en het redden van mensen uit een afgrond of van
een onbereikbare gletscherHij werd al duizelig
aan de rand van het Boulters-ravijn hier. En dan
de Alpen, stel je voor!"
„U is vaak met hem uit geweest?"
„Jaoch, ja, dat is zo. Hij had uitstekende
manieren, werkelijk, en hij wisthoe zal ik het
zeggenhoe je met een meisje moet omgaan.
Altijd op de eerste rang in de bios. En hij bracht
ook bloemen voor me mee, zo nu en dan. En hij
danste zalig, gewoon zalig!"
„Sprak hij wel eens over juffrouw Blacklock?"
„Of die hier wel eens is komen lunchen?" Ze heeft
hier ook eens een nacht gelogeerd. Nee, ik kan me
niet herinneren, dat Rudi het ooit over haar heeft
gehad. Ik wist niet eens, dat hij haar kende."
„Had hij het ook wel eens over Chipping Cleghorn?"
Het leek hem dat er nu een behoedzame uitdrukking
in Myrna's ogen verscheen, maar zeker wist hjj het
niet.
„Dat kan ik me niet herinnerenwel vroeg hij
laatst naar de dienstregeling van de busmaar
ik weet niet meer of dat naar Chipping Cleghorn
was of niet."
Meer kon hij niet los krijgen. Rudi Scherz had heel
gewoon gedaan. Zij had hem de vorige avond niet
gezien. Geen haar op haar hoofd had aan de moge
lijkheid gedacht, dat Rudi een oplichter of een gang
ster zou zijn.
„Het kan ook best zijn, dat ze gelijk heeft," dacht
Craddock.
Little Paddocks was net wat de inspecteur van de
recherche Craddock zich had voorgesteld. Hij zag
vlug, dat er kippen en eenden werden gehouden, dat
de border er tot voor kort aantrekkelijk moest heb
ben uitgezien ofschoon er nu alleen nog maar een
paar late herfstastertjes in bloeiden. Het gazon en
de paden vertoonden sporen van verwaarlozing.
Alles bij elkaar genomen concludeerde inspecteur
Craddock: „Waarschijnlijk niet te veel geld voor
een tuinman; verstand van bloemen en van de juiste
inrichting van een border. Huis heeft een kwast verf
nodig. Dat hebben trouwens de meeste huizen tegen
woordig. Aardig eigen huis!"
Toen Craddocks auto voor de deur stopte, kwam
brigadier Fletcher achter het huis omgelopen. Deze
leek met zijn militair postuur precies een schildwacht
In de manier waarop hij verschillende Intonaties kon
fHHrtarffen?1 SlmPel° W00rdJe ..Meneer!" was hij
„Jij was dus present, Fletcher."
„Meneer!"
„Nog iets bijzonders?"
„Het hele huis onderzocht, meneer. Scherz hopft
!!hf!nonV1i1Eera,K^r^ukken gemaakt. Heeft zijn hand
schoenen aangehouden. Ook geen spoor van gefor-
hfi«rnft ramen- Hij schijnt gewoon met de
uur iq Nnnr üf^ïï te gekomen, die hier om zes
r» r ls de zUdeur om half zes op
slot gegaan. Dan moet hij dus gewoon door de voor
deur zvjn binnengekomen. Juffrouw Blacklock zegt,
fas dicht gaat wanneer ze 's avonds naar
hfio dienstbode beweert, dat de deur de
w i j dicht is geweestmaar dat mens is
tot iedere verklaring in staat. Eén bonk zenuwen,
zult u wel zien. Oostenrijkse vluchtelinge of zoiets."
„Een lastige tante?"
„Meneerrr!" riep Fletcher zeer expressief.
Craddock glimlachte. Fletcher ging voort met
ztjn rapport.
„Electrisch licht volmaakt in orde. We zijn er
nog met achter hoe hij het licht heeft uitgekregen.
Het is alleen de aansluiting geweest op één stop:
de salon en de gang. Het is een heel ouderwetse
leiding. Ik snap niet hoe hij bij de schakelkast is
gekomen, want die zit in de bijkeuken. Dan zou de
dienstbode hem door de keuken hebben zien lopen.
„Tenzij ze met hem onder één hoedje speelde.
„Dat is heel best mogelijk. Allebei vreemdelin
genik vertrouw haar geen zier, weet u, Sef
zier!"
Nu ontwaarde Craddock twee verschrikt openge
spalkte zwarte ogen voor het raampje aan de >or-
deur. Het gezicht zelf bleef vrijwel onzichtbaa.,,is
ze dat soms?"
Juist."
Het gezicht was verdwenen. Craddock belde aan.
Na een hele poos wachten werd de deur opengedaan
door een knappe jongedame, met kastanje-brum naar
en een languissante gelaatsuitdrukking.
„Ik ben inspecteur Craddock."
De jongedame wierp hem een koele blik toe uit
haar mooie lichtbruine ogen en antwoordde: „Komt
u binnen. Juffrouw Blacklock verwacht u.
(Wordt vervolgdj.
dat Leon Delbecque, vice-voorzitter van
het comité voor openbaar welzijn voor
geheel Algerije en de Sahara, gister»
avond in een rede voor radio-Algiers ge
zegd heeft dat de comité's voor open
baar welzijn in Frankrijk zich dienen te
organiseren en zien rondom het natio
nale comité in Frankrijk moeten scha-
ren. Delbecque is onlangs enige dagen
m Parijs geweest. Hij verklaarde bij
zqn terugkeer in Algiers, dat er in het
Franse moederland 320 comité's voor
openbaar welzijn bestaan en dat er een
„nationaal comité" zou worden opge
richt. In zijn radiorede betoogde hü, dat
de comité's een „propagandataak heb
ben tot de volksstemming over de voor
stellen voor grondwetswijziging later dit
jaar zal worden gehouden.
Op het Forum van Algiers is gisteren
een betoging gehouden die niet tegen
De Gaulle, maar wel tegen zijn rege
ring was gericht. Slechts een 400 tot
5O0 mensen namen er aan deel. Het wa
ren veelal jongeren, die leuzen als „Le-
jeune aan de galg" riepen. Vooral de
benoeming van Lejeune tot minister
voor de Sahara heeft in sommige krin
gen in Algerije kritiek uitgelokt.
De Algemene Rekenkamer heeft in
haar critiek op diverse bestedingsnota's
van verscheidene overheidsinstanties
ook aanmerking gemaakt op het beleid
van senaat en curatoren der Techni
sche Hogeschool te Delft in verband
met de uitgave van een gedenkboek ter
gelegenheid van het gouden feest.
De opzet was om een gedenkboek nit
te geven in een oplage van 500 exem
plaren en net ministerie van O. K. en
W. stelde hiervoor een bedrag van
15.000,- beschikbaar. Omdat men aan
alle personeelsleden gratis een boek
wilde verstrekken, werd het een opla
ge van 2500 exemplaren en bellepen ae
werkelijke kosten een bedrag van ruim
ƒ37.000. Waar het Delftse Hogeschool-
fonds voor f 2300,- had ingetekend,
werd 34700,- ten laste van het Ruk
gebracht, zodat het toegestane krediet
met 19.700,- werd overschreden.
Minister Cals weet deze vreemde
gang van zaken aan een verkeerd ge-
ïterpreteerd telefoongesprek met de
rector magnificus.
De Tweede Kamer heeft ten over
staan van minister Cals de verwachting
uitgesproken, dat zjj gezien diens voor
nemen de verantwoordelijke personen
op het onbevredigende van hun handel
wijze te wijzen, meende te mogen ver
wachten dat soortgelijke misverstanden
in de toekomst niet zo gemakkelijk
meer zouden voorkomen.
