Pauze in de tragedie
150 verstekelingen
der
maar
Individuele beoordeling;
informaties blijken vaak onjuist
JEUGD ZONDER HOOP?
I Pessimisme dikwijls gevolg
van ons eigen
falen
IT
KERKMEESTER DUPEERT
ZIJN PAROCHIE
eelbjê-VELPON-beeldje
WIE ADVERTEERT-
I EEN MOORD!
WAAR SPEELT HET
BEDRIJF ZICH
VOLGEND
AF?
„De Kruisberg", somber oord
t
Officier van justitie vordert vier
jaar gevangenisstraf
20 Hongaren doen
examen voor auto;
monteur
Astmacentrum op
Dekkerswald
ZATERDAG 21 JUNI 1958
PAGINA 5
BESTRIJDING VAN
DE WONINGNOOD
Geen audiëntie
door
AGATHA CHRISTIE
H.H. Wijdingen
iiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiniiimiiiiiiiiiiiiHiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiini
j wil ook auto leren rijden en buiten te-
elkens wanneer aan het einde ievisie kan men in een modern ge-
zin niet. Overigens moet er ook geld
van een schooljaar en een stu
dieseizoen de poorten der scho- -.n om de kinderen een goede op-
len en academies voor enkele maan- jejcpnK te geven. Inderdaad, als
den dicht gaan, krijgen wij te maken moe(jers een betrekking hebben en/
met de problemen van onze jeugd. f allerlej bezigheden buitenshuis
Een groot aantal jongeren verlaat de hebben wordt het contact met de
school of een ander opleidingsinsti- kinderen wat minder. Maar het is
I tuut. Op hetzelfde moment bereiden 0U(jerWets om daar een probleem van
- andere groepen jeugdigen zich voor te maken. Kinderen moeten vroeg le-
ren zichzelf te redden.
Zou onder de geschetste omstan-
De fraaie omgeving verzacht het onvriendelijke karakter van het gebouwencom
plex. Links een wachtmeester van de rijkspolitie, belast met de bewaking.
liiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimii[iiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiii"ii""""ii""""1"""""1
In het
Ses«ch.t De Kruisberg" worden de verstekelingen bezig gehouden met werkzaamheden in de verwaarloosde
tuin.
verslaggever)
(Van onze speciale
In kleine groepjes k; A"
ten de muur staan ze te-
yen ae muur geleund, donkergetinte
jongelieden in khaki-uniform. Ze lijken
wat lusteloos. Praten doen ze nauwe
lijks, en dan alleen op zachte toon. Links
is een volleybalnet gespannen over een
Rfasgazon. Lenig en met soepele bewe
gingen spelen een paar jongemannen
elkaar de bal toe. Dan ineens luidt een
Jachtmeester van de rijkspolitie een
Srote bel midden op het voorplein. Lang
zaam maken de bestalten zich los van
k" lnullr en dvolleyballers voegen zich
hij de andereu om zich gezamenlijk
haar de omringende beplanting te be
geven en daar de resultaten van drie
jaar verwaarlozing in de tuin ongedaan
te maken. De pauze is voorbij. Van die
andere, de gróte pauze in hun bestaan
a het einde nog niet in zicht. Voor som
migen dateert hun tijdelijk verblijf daar
De Kruisberg, een vroeger rjjksop-
L °6<ünesgesticht in Doetinehem, al van
ha'f april, maar de grote toevloed is
in mej en begin juni gekomen. Ieder
Schip uit Indonesië bracht nieuwe groe-
Pen aan- verstekelingen, illegale passa
giers die geen geduld hadden om op het
viSum te wachten en, de meesten uit
Wanhoop, enkelen uit lust tot avontuur,
Van de slappe bewaking In Priok pro
fiteerden door in het geniep aan boord
te sluipen.
Was het nog mogelijk de enkelingen
In de beginperiode min of meer geruis
loos op te vangen en een plaats te ge
ven in de Nederlandse maatschappij,
biet de aankomst van de Willem Ruys
de Johan van Oldenbarnevelt, die
gezamenlijk 83 verstekelingen aan boord
hadden, werd de situatie anders. De
^eesten van hen bleken bovendien In-
lvJesische staatsburgers te ztjn, al ver-
n^n zij allen vurig de Nederlandse
soiAïhaiiteit. Het heeft er een ogenblik
gen, uitgezien voor deze vluchtehn-
teitsovLsedupeerden van de s°u.^r^J"
immers^acht. De regering stelf®
dat geen hvankelijk op het standpu
worden toïkele verstekeling meer zou
toen de j0eh|elaten. Dit werd bek®p£
onderweg van Oldenbarnevelt n
tot een na> «aar Nederland, maar
onder de druk& verklaring gedwongen
Weerklank vinriVan de Publieke opinie,
in het Parlement,
groen on dit cok®r van justitie toe de
o£rie?zn!l t alp als laatste aan een
het nnw Qndcrwerpen. Daarna zou
het onherroepelijk zijn afgelopen.
op uitdrukkelijk bevel
Van de Nederlandse regering heeft da
Kapitein van de Oranje zijn schip gron
dig laten doorzoeken en nog 16 verste-
kelingen in Priok van boord laten ha-
'en. Tussen Priok en Singapore vond
•hen er opnieuw 10, die in laatstge-
hoemde aanlegplaats op een naar Indo
nesië varend schip zijn overgezet. Men
kan dus aannemen, dat op de Oranje
••schoon schip" gemaakt is.
Ongeveer 150 verstekelingen wachten
hu op de beslissing van het ministerie
^an justitie, die zal zyn gebaseerd op
feh individuele beoordeling. Verreweg
grootste deel is zolang onderge-
£acht in een somber gebouw aan de
van de Achterhoek, dat naar de
is arh van de buurtschap De Kruisberg
Volmeten. Nadat het jarenlang ais op-
Wa- 'ngsgesticht voor jongens in ge prune
je geweest, had het een drietal jaren
j. gestaan. Nu is het ingericht ais
li» van bewaring voor 113 versteke-
JËen' pnder wie zich twee volledige ge
zinnen bevinden.
HPP&eel van de rijkspolitie is met
EemoedemSg belast, maar trekt vrij
Kr^herlJk met de bewoners van De
draèen zgiehP" De verstekelingen ge-
welbegrepen V°-orbteldig rustig' uit
Ze beseffen immenbelang overigGns-
ers maar al te goed,
dat iedere poging tot verzet of uiting
rtoHcrilfnioC mnanUnv,ikan'sen om in Ne
derland te mogen blijven vermindert.
Daarom verrichten zij gedwee, maar
ogenschijnlijk met ontevreden met hun
lot, de hun opgedragen karweitjes
meestal bestaande uit werkzaamhe
den in de overwoekerde, verwilderde
tuin.
Een Nederlandse kok, specialist in
rijsttafels en andere Indische gerechten,
bereidt de maaltijden in De Kruisberg,
?n men is nu doende een soort kantine
m te richten. Het naargeestige gebou
wencomplex past kwalijk in de fraaie
lommerrijke omgeving, anderzijds ver
acht juist deze entourage het onvrien-
rfh.ike karakter van de tijdelijke ver
blijfplaats van de verstekelingen.
Vast staat wel, dat een deel van hen
ue Weg terug zal moeten ondernemen.
flT zijn namelijk ongewenste elementen
bp, avonturiers, die uit louter bravour
0e rol van verstekeling hebben ge-
•Peeld.
En hoewel aan hun mentaliteit en ge
drag dikwijls intens trieste oorzaken ten
grondslag liggen, waardoor zij in zeke-
IIIIIIIIIIIIMHIIIIIUIIIIIlllMllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllHIllllllllinilllllllllMIHIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
re zin van schuld zijn vrij te pleiten,
kan men niet van de Nederlandse sa
menleving verlangen deze figuren zon
der meer maar te accepteren. Ook heeft
een enkeling de legale weg vermeden,
omdat hij, wegens een onzuiver gewe
ten, vermoedde niet voor een visum in
aanmerking te komen. Zal ook voor de
ze categorieNederland zijn grenzenmoe-
ten openstellen? Een beroep op de va
derlandse gastvrijheid kan ook te ver
gaan, vooral als er voor de eigen be
woners een nijpend ruimtegebrek
heerst. Men bedenke voorts, dat de Ne
derlandse hospitaliteit vooral stoelt op
politieke en godsdienstige verdraag
zaamheid en dat de traditie niet van
stal kan worden gehaald als het gaat
om lieden met een criminele staat van
dienst.
De zaak kan echter ook anders wor
den gesteld, en wel door de vraag in
hoeverre aan de souvereiniteitsover-
dracht aan Indonesië de gedragingen
van vele „Indische Nederlanders" of
personen die de jure dragers zijn van
de Indonesische nationaliteit, maar
met heel hun wezen de Nederlandse
driekleur dienen, kunnen worden ge
weten. Zo bevinden, zich onder de ver
stekelingen vele jongemannen die hun
jeugd geheel in Nederlandse milieus
hebben doorgebracht en na de over
name van de regeringsbevoegdheden
door Indonesië min of meer beschouwd
werden als landverraders, of althans
;''e„n die krachtens hun sympa
thieën geen recht meer hadden op
een solidaire behandeling. Zij waren
de uitgestotenen in de Indonesische
samenleving. Als zij door hun ouders
of anderen waren opgegeven voor het
Indonesische staatsburgerschap, dan
hadden zij ook niet het recht op het
tijdstip van de meerderjarigheid deze
onvrijwillige keuze opnieuw zelf te be-
nalen, en bleven zij dus Indonesiër.
Dit maakte het uiteraard extra moei-
lïik om aan een visum voor Neder
land te komen, en dus grepen zij het
laatste redmiddel aan: een tocht als
verstekeling naar het begeerde land.
Tiennn deze mensen dan zo'n groot
gevaar in Indonesië, hun geboorteland
notkbene? Direct zelden, maar in vele
gevallen was het hun vD-'^®^°tp1^?g®"
lijk over een redelijke ink0"?®^epn^
te beschikken. Door de fanntie -
ding der volbloed-Indonesiers
degenen, van wie bekend was dat ze ooit
met de Nederlanders badden gesym
Pathiseerd of geheel Nederlands
opgegroeid, uit betrekkingen geweerd en
als paria behandeld. Schrille nood zo
wel moreel als financieel, was vaak het
gevolg. Tegen deze achtergrond van
maatschappelijke vertwijfeling moet de
vluchtelingenstroom uit Indonesië voor
al worden gezien.
Kn het lykt moeilijk te loochenen,
dat de Nederlandse regering jegens
i ontwortelde medemensen, die
zich tot haar om bescherming wen
den en tussen schip en wal dreigen
te vallen, zo geen juridische dan toch
morele verantwoordelijkheid draagt.
Het minste dat zij doen kan, is geval
voor geval consciëntieus te beoorde
len, daarbij als leidraad gebruikend,
dat een groot deel van de verstekelin
gen verdiensten voor de Nederlandse
belangen hebben vergaard, het Wilhel
mus geestdriftiger zingen dan menig
een die zich naar geboorte en natio
naliteit vaderlander mag noemen, en
dat hun bij eventuele terugkeer in In
donesië een nog bitterder lot te wach
ten staat dan vóór hun vlucht.
Deze individuele beoordeling is geen
gemakkelijke taak, omdat de gegevens
dikwijls schaars en onbetrouwbaar zyn.
In dit opzicht is met de informaties
over de legaal gerepatrieerden genoeg
treurige ervaring opgedaan. De rappor
ten die moesten dienen als basis voor
de beslissing omtrent de visumaan-
vraag, bleken soms geheel in strijd met
de werkelijkheid. Er was een groot ge
brek aan deskundige krachten, en mo
menteel is de situatie zelfs volkomen
onoverzichtelijk. Veel rapporten zijn ano
niem en hebben geen enkele waarde.
En toch hangt van deze papiertjes het
lot af van zovele duizenden mensen.
20.000 visumaanvragen liggen nog op
behandeling te wachten. Beslissingen
moeten soms worden genomen op grond
van motieven die later vals blijken te
zijn. Een ongunstig rapport was aanlei
ding om onlangs twee jeugdige verste
kelingen die met een Australisch schip
m Genua waren gearriveerd, naar In
donesië terug te sturen. Beiden waren
volstrekt overtuigd van hun Nederlan
derschap, maar ja, bewijs dat maar
eens. Er was maar één papier, en wel
een rapport, dat, naar later bleek, toen
het al te laat was, hoogstwaarschijnlijk
onwaarheden bevatte. In Genua schreef
één van hen, Rob Twiss, een brief naar
een Nederlandse dame die hy aan
boord had ontmoet. Hij doet daarin een
ontroerend beroep op haar om hem te
helpen: „Wij zitten tot op heden, ter
wijl ik u deze brief schrijf, 6 dagen op
gesloten in een hut op de „Sydney".
Alles is prima behalve dat de hut te
kil en te vochtig is, waardoor wij al
meer dan 4 dagen ziek zijn. De dokter
waS gekomen, maar had haast geen me
dicijnen gegeven en daar blijven wij
maar zitten, moederziel alleen. Wij ho
pen alleen dat God ons van hier redden
kan. De Nederlandse consul is zelfs nog
geen één keer bij ons geweest en zelfs
niet eens een afgevaardigde van hem.
Hij voelt zich misschien te hoog en
wenst niets met ons te schaften te heb
ben."
Er is geen reden om te veronderstellen,
dat de Nederlandse overheid, formeel
genomen, incorrect te werk zou gaan bij
de behandeling van de repatriërings
kwesties. Maar er is wel grond voor
het vermoeden dat zij zich lichtvaardig
verlaat op ondeskundige adviezen en
niet de ruimdenkendheid toepast, die
andere dan strikt juridische en volken
rechtelijke overwegingen haar veroorlo
ven. Het vraagstuk van de verstekelin
gen komt vporal in het menselijke vlak
tot een oplossing.
Het asylreeht mag dan voornamelijk
gelden als er by terugzending voor de
betrokkenen van direct levensgevaar
sprake is, de hoogst onprettige bejege
ning eufemistisch gezegd waaraan
de goedwillende verstekelingen, van wie
het merendeel nog geen 25 jaar is, in
Indonesië dan bloot zouden staan, die
nen wjj hun evenzeer te besparen. Van
de Kruisberg mogen wij hen niet leiden
naar de Calvarieberg.
(Van een onzer verslaggevers)
De 54-jarige makelaar genoot het volle
vertrouwen in zijn parochie. Hij was
immers beëdigd, had de erefunctie van
kerkmeester en stond bekend als een
ingetogen en godsdienstig mens. Vrij
dag, voor de Amsterdamse rechtbank,
bleef er van die ongetwijfeld goede re
putatie niet veel over. De verduistering,
de oplichting en de valsheid in ge
schrifte waardoor kerk en parochianen
voor meer dan drieëneenhalve ton zijn
benadeeld, hebben de meningen over
deze kleine, welbespraakte figuur radi
caal gewijzigd. „Wat te zeggen van een
ingetogen, godsvruchtig mens die zich
z.g. voor zijn parochie inzet, maar de
ze in werkelijkheid ernstig te kort
doet," riep de officier van justitie, mr.
G. Nubé verontwaardigd uit. Zijn eis
luidde vier jaar gevangenisstraf met af
trek van het nu al bijna een jaar duren
de voorarrest. De man in de verdach-
tenbank reageerde niet. Zijn gedachten
waren als steeds bij zijn fel verweer,
dat op de langdurige zitting ook meer de
allure van een aanval had.
Verdachte maakt sinds de oorlog als
penningmeester deel uit van het school
bestuur. Dit had het beheer over de
scholen van een parochie in Amsterdam
west, waarvan de man kerkmeester
was. Toen hij ook nog de functie van
secretaris kreeg, kwam de hele admini
stratie van de vier scholen in zijn han
den. HÜ genoot het volste vertrouwen
„men liet de zaak geheel aan hem over."
„Toen ik de zaak overnam, heerste er
een administratieve chaos", zei ver
dachte op de zitting. „Herhaaldelijk
heb ik uit eigen kas geld moeten voor
schieten om de zaak draaiende te hou
den. Ik had dus vorderingen op de pa
rochie. Daarom heb ik van tijd tot tijd
geld op mijn girorekening laten over
schrijven. Daar had ik recht op." Een
getuige-deskundige toonde aan de hand
van de boekhouding aan, dat nergens
uit bleek dat de man inderdaad iets
van de parochie te vorderen had. Ook
de als getuige gedagvaardigde pastoor
van de kerk zei nooit iets van vorde
ringen te hebben geweten. „Doordat geld
van de gemeente, dat ik al lange tijd
verwachtte uitbleef, heb ik argwaan ge
kregen tegen deze man, die ik altijd
als een betrouwbaar iemand heb be
schouwd. Want als ik aan hem vroeg
om met mij naar de gemeente te gaan
en te vragen waar het geld bleef, weiger
de hij omdat er dan zogenaamd moei
lijkheden zouden ontstaan. Tenslotte ben
ik de zaak gaan uitzoeken en toen is
alles boven water gekomen," aldus de
pastoor.
Verdachte bestreed de verxlaringen
van de pastoor en toen deze op zijn
beurt vragen van de makelaar ontken
nend beantwoordde, beschuldigde hij
de pastoor van meineed. De president
mr. dr. J. Spanjaard ontnam ver
dachte hierna het woord. Naast de
verduistering van zeven en veertig dui
zend gulden ten koste van de parochie,
vermeldde de dagvaarding een aantal
oplichtingen, waarbij de verdachte, ge
bruikmakend van zijn functie, een vier
tal parochianen had geadviseerd hypo
theek te nemen op onroerende eigen
dommen en dit geld te beleggen in
bouwfondsen. Nu en dan ontvingen de
parochianen inderdaad rente. Hun kapi
talen, die in de duizenden liepen, heb
ben zy echter nooit teruggezien. Ver
dachte heeft hun met papieren die hy
veyvalste, lange tyd zoet weten te
houden.
De vraag waar al het geld is geble
ven, zal wel onopgelost blijven. Ver
dachte hield hardnekkig vol alles aan
en voor de scholen te hebben besteed.
De officier van justitie meende echter
dat h\j zeer boven zijn stand had ge
leefd met de kostbare wagen, de beoefe
ning van de jachtsport en de vele bui
tenlandse reizen.
Tegenover deze mening stond echter
de verklaring van de curator van het
faillissement van verdachte, die de
rechtbank vertelde dat de makelaar
geen vermogen bezat en zeer eenvou
dig leefde.
„Een gewetenloze, sluwe figuur," zei
mr. Nubé in zijn requisitoir. „Hij heeft
niet het minste schuldbesef. Hij heeft
zijn kerk bestolen en de mensen die
hem ten volle vertrouwen met valse
contracten om de tuin geleid. Het jaren
lang volhouden hiervan, getuigt van
een bedenkelijke mentaliteit. De raads
man, mr. J. K. Mathuisen, bepleitte
de uiterste clementie. „Deze zaak heeft
een blinde vlex. Waar is het geld ge
bleven? U heeft van de curator kunnen
horen dat de man sober leefde. Een
auto op afbetaling en enkele reisjes zijn
niets ongewoons. Op zyn particuliere
leven is geen enkele aanmerking te
maken," zei mr. Mathuisen. „Misschien
heeft hy wél een chaotische admini
stratie van anderen overgenomen en
heeft hij getracht hiervoor een oplos
sing te vinden door met het geld de
gaten te dichten."
Verdachte zelf gebruikte zijn laatste
woorden om op te merken dat hy ge
biologeerd was door de scholen. „Ik
heb getracht de moeilijkheden die bij
de vorige pastoor zijn ontstaan, op te
lossen. Noem het maar té overdreven
naastenliefde.'
Uitspraak 25 juni.
Dezer dagen is opgericht de Neder
landse bond ter bestrijding van de wo
ningnood. Afdelingen zyn, zo delen de
initiatiefnemers mede, gevormd in Am
sterdam, Rotterdam, Den Haag, Lei
den en Delft. De bond stelt zich ten
doel het publiek en de overheid te at
tenderen op wantoestanden op woonge
bied, invloed uit te oefenen op de plaat-
selyke woonruimteverdeling en de wo
ningbouw te bevorderen.
Postbus 6053 te Den Haag is het adres
van het secretariaat, dat voorlopig
wordt waargenomen door de heer J.
van den Berg.
om hun plaatsen in te nemen.
Problemen voor die jongeren zelf
rijzen. Waar zullen ze terecht komen?
Staat de maatschappij met open ar
men om hen te ontvangen? Welke
keuze moeten zij maken bij een ver
dere specialisatie? Problemen ook
voor de ouders en voogden. Naar
welke school moet ik mijn kind nu
zenden? Of moet zoon of dochter de
maatschappij in en daar zichzelf ver
der ontwikkelen?
Elk jaar maken we ook weer ver-
gely'kingen met de verleden tyd. Op
nieuw horen we de kreten over er
varingen uit „onze eigen tyd". Toen
was alles anders,
beter! En spoedig
zitten we te filo
soferen over de
„tweerangs jeugd",
waarmee onze tijd
gekweld wordt.
Jongens en meis
jes ondermijnen het
ouderlijk gezag. De
studielust- en -re
sultaten zijn niet
meer zoals vroeger.
De baldadigheid on
der de jeugd is toch
zo toegenomen en
kijk eens naar .de
stijgende criminali
teit onder de min
derjarigen. Er zijn
voldoende oorzaken,
die ons het hoofd
doen schudden en
onze geest met zorg
vervullen.
Vanzelfsprekend
worden de sterke
verhalen over de
ontwordelde jeugd
vergroot weergege
ven. Ligt er een
kern van waarheid
jn? Dan moeten we
de daarbij zich
openbarende pro
Jeugd zonder hoop'
digheden de opgroeiende jeugd
niet evenzeer verwaarloosd kun-
nen worden als in het gezin, waar E
pa drinkt of steelt en moeder al-
tyd met andere mannen de deur
uit is? i
Ouders zijn onwetend
De moderne ouders gaan met hun g
tijd mee, maar de jeugd ook. Die
bezoekt opleidingsinstituten met 9
hulp van beurzen of dank zij de in-
komsten van moe- E
der, waarin het
kroost een opleiding
krijgt waar vader s
en moeder nauwe-
lijks de naam van
kunnen uitspreken.
De snelle sociale
evolutie geeft kin- 5
deren dikwijls kans
voor kermis en ont-
wikkeling, waar ou-
ders nooit van ge-
droomd hebben. Die S
kinderen gaan hun E
ouders maar domme
mensen vinden, die
„nergens van we-
ten", waarmee veel
respect verdwijnt.
De scholen, tot en
met de universitei-
ten, worden in onze
tijd volgepropt met E
leerlingen uit aller-
lei kringen, van E
5 hoog tot laag. Men
j acht dit een zegen
van onze tijd. Mis-
schien is die opvat-
ting juist. Maar 5
laat men toch zijn
ogen open zetten E
voor de problemen, E
blemen benaderen vanuit de omstan- die zich daarbij voordoen. Er zijn
digheden en de maatschappij van vele sociale spanningen, ook binnen
onze dagen. de schoolgemeenschap.
Bij nog niet gerijpte mensen ontla-
den die spanningen zich anders dan
Vader heert hel te druk bij volwassenen. Er komen minder
waardigheidscomplexen. Deze jonge-
We vinden allereerst een mindere ren worden cynisch, anderen vluch-
geslotenheid van het gezin. In een ten in grote onverschilligheid en min-
reeks van gévallen is de jeugd in
haar groei veel meer op zichzelf aan
gewezen dan voorheen.
Vader vindt de opvoeding en de
omgang met kinderen in de eerste
plaats een zaak van moeder. Trou
wens hoe zou hy tyd kunnen vin
den om zich eens aan zyn kinderen
te wijden? Hoeveel zaken moeten
er bij het tempo van onze da
gen niet in de avonduren afgedaan
achting voor de bestaande maat-
schappelyke orde. Maar welke ge
voelens en spanningen zich ook voor
doen, de jeugd wordt erdoor beïn
vloed en krygt een andere levensstyl
dan de vaders van thans in hun
jeugd zelf hebben verworven.
Eigen falen
Wij zoeken en tasten in het onze-
gen int: L 1x1 uc ctvunuui.cn aiucuaaii S
worden? De zakenrelaties willen Ker® bij het pogen de jeu„d te ol-
Advt ntie
tegenwoordig 's avonds ontvangen
worden. Heb je het vijf avonden
druk gehad, dan mag er toch wel
een avondje bridge of iets anders
af? Vakanties houden met de kin
deren is ook geen doen meer. Je
komt niet aan je broodnodige rust
toe. Kinderen dus alléén met va
kantie
Wat er van een intiem contact tus
sen dit soort vaders en hun kinde
ren overblijft is gemakkelijk te ra
den: niets.
Moeder werkt
gen en te leiden in haar wereld,
waarin zoveel onzekerheid is, dat ons
nageslacht nerveus wordt. Vele jon
geren voelen zich temidden van hun
problematiek stuurloos en wij in ons
door drukte voortgedreven leven heb
ben geen tijd voor hen.
Wij klagen dat de jeugd geen hoop
heeft en geen geloof in de toekomst.
Dat pessimisme is een gevolg van
ons eigen falen. Kunnen wij de jeugd
nog hoop en toekomst geven, dan
moeten we ons tijd gunnen haar gees-
telyk te benaderen in een tijdperk
van toenemende onrust en onzeker
heid op allerlei gebied. Dan zullen wij
meer dan eens ontdekken dat in de
jongeren een verbeten moed schuilt
om problemen te overwinnen, waar
voor wij terug zouden deinzen. En
Ligt het zwaartepunt bij de moe-
ders? Mis, die zijn ook al met de
5 tijd meegegaan. Zij hebben thans hun veel verwarring en wanbegrip sprui-
damesclubs en allerlei bezigheden ten voort niet uit verkeerde leiding,
buitenshuis. -Een moderne moeder is maar uit totaal ontbreken van lei-
geen huissloof meer -die altyd maar ding in vele kringen.
voor de kinderen klaar staat. In dit opzicht gedragen wij ons dik-
Veel van die moeders hebben tegen- wijls als hopeloze gevallen. Zolang
genwoordig een betrekking net als wij echter nog niet aan ons zelf twij- 5
vader. Er is een grote vraag naar felen, behoeven wy geen overdreven 2
vrouwelijk personeel en men kan angst te koesteren voor de bloem
goed verdienen. De gezinsinkom- der natie, zelfs niet als die voor
E sten vermeerderen. Je kunt nog eens een zwaar examen zakt. Zij zal haar
wat aardige dingen kopen. Moeder eigen wereld veroveren.
iTiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii,iii',|ni,","l,",,|i!,',l"'l"'J''""'',"i"i,'iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiuiiiiimiiniuiiniÏÏ
Fraters van Utrecht
De algemeen overste van de Fraters van
Utrecht fr. Albertus Kras, is hedenmor
gen vanaf Schiphol per vliegtuig vertrok
ken naar Kenya in O.-Aftrika, waar hij be
sprekingen zal voeren met mgr. Fred. Hall,
bisschop van Kisumu, en nadien een oriën
tatiereis zal maken in verband met de
aanstaande vestiging van de fraters van
Utrecht in dit missiegebied. De fraters zul
len vermoedelijk in Marvego beginnen met
het geven van technisch onderwijs, waar
aan in deze streek grote behoefte bestaat.
Mgr. J. P. Huibers, bisschop van
Haarlem, zal de volgende week geen
audiëntie verlenen.
26
Toen de oude juffrouw Marple van al haar wol was
bevrijd en alle breipennen by elkaar waren ge
raapt, ging zy geagiteerd en onder protest met hen
mede naar de zitkamer van de heer Rowlandson.
„Komaan, juffrouw Marple, laat u ons nu eens
horen, wat u te vertellen heeft, nodigde commissaris
Rydesdale.
Juffrouw Marple kwam verrassend snel tot de kern
van de zaak. „Het betreft een cheque, die hij heeft
vervalst!" zei ze.
„Hij?" J
„Ja, dat jongmens hier van de administratie, dat
wordt verdacht die overval te hebben beraamd en
zichzelf daarbij te hebben doodgeschoten."
„Heeft hy een cheque vervalst, zegt u?"
Juffrouw Marple knikte toestemmend. „Ik heb haai
hier in myn zak." Zy haalde het stuk uit een tasje te
voorschijn en legde het op tafel. „Ik kreeg die van
ochtend tegelyk met enkele andere van myn bank.
U ziet, die was voor 7.-.- en daar heeft hy 17.-.-
van gemaakt Een 1 vóór de 7 en het woord „tien"
achter de zeven geschreven met een keurige vlek,
door het hele woord. Dat heeft hij werkelyk netjes
gedaan. Dat duidt op ervaring, zou ik zeggen. Het
is ook met dezelfde inkt, want ik heb die cheque hier
op kantoor geschreven. Dat moet hy al eens eerder
hebben gedaan, zou u ook niet denken?"
„Hy heeft ditmaal alleen de verkeerde persoon
uitgekozen," verklaarde Sir Henry.
Juffrouw Marple knikte instemmend. „Hy was by
my volkomen aan net verkeerde adres, ik geloof ook
niet, dat hy het ver zou hebben gebracht in de mis
dadigheid. Een of ander druk levende, pas getrouwde
vrouw of een jong ding met een liefdesaffairedat
is zo het slag, dat cheques uitschrijft voor alle mo
gelijke bedragen en dan niet verder nakijkt of alles
klopt. Maar een oud mens, zoals ik, die op alles
wat ze uitgeeft moet letten en zo d'r vaste gewoon
ten heeftdie moet je niet proberen te nemen.
Zeventien pond! Voor zo'n bedrag geef ik nooit
een cheque. Twintig pond, een ronde som, voor kas
geld en werklonen.. dat is wat anders!"
„Maar hy deed u misschien ook nog aan iemand
denken, hè?" moedigde Sir Henry met een ondeugend
lachje aan.
Juffrouw Marple glimlachte en schudde haar hoofd.
U is weer ondeugend, Sir Henry! Werkelyk waar,
hij dééd me aan iemand denken. Aan Fred Tyler,
van de visboer. Die telde in het boekje altijd één
shilling te veel op. Nu de mensen tegenwoordig zo
veel meer vis eten en de boel zo veel duurder is, tel
len ze misschien de boekjes niet meer zo na. Nou
dat leverde hem elke keer een stuk of tien shilling
extra. Dat is wel niet veel, maar net genoeg om
zo nu en dan eens een nieuwe das te kopen en Jessie
Spragge (dat meisje uit de manufacturenzaak) mee
naar de bioscoop te nemen. Ze willen geuren, zulke
jongelui. Nu, de eerste week, dat ik hier was, zat
er dadelijk al een telfout in myn nota. Ik maakte er
dat jongmens op attent en hij maakte keurig zijn
excuus. Hij scheen er helemaal van in de war, maar
ik dacht bij mezelf: Je ziet er onbetrouwbaar uit,
vriendje. Hij keek je onafgebroken aan, zonder met
zijn ogen te knipperen o£ even op zij te kyken. Dat
beviel me niet van hem."
Craddock maakte een spontaan gebaar van waar
dering Hij dacnt direct aan een oplichter, die hy nog
niet zo lang geleden achter slot en grendel had helpen
brengen.
„Rudi Scherz was een volkomen onbetrouwbaar
type," bevestigde de commissaris, dat is ook uit zyn
strafregister gebleken, dat we uit Zwitserland heb
ben ontvangen."
„De grond is hem daar natuurlijk te warm gewor
den. Hij kwam hier zeker met vervalste papieren,
vroeg de oude dame rap.
„Precies!" bevestigde Rydesdale.
„Hü had met die roodharige dienster hier uit de_
eetzaal aangepapt, wist juffrouw Marple. „Geluk
kig is haar hart er niet mee gemoeid, voor zover
ik kon merken. Maar ze vond dat jongmens toch
wel interessant, geloof ik, omdat hij anders was dan
Engelse jongens en bloemen en chocola voor haar
meebracht. Heeft ze u wel alles verteld wat ze van
hem weet. Of nog niet? wendde het dametje zich
tot Craddock.
„Daar ben ik nog niet zeker van," gaf deze voor
zichtig te kennen.
„Ik denk", ging juffrouw Marple voort, „dat ze
ergens over in zit, tenminste ze doet zo raar. Ze
bracht me vanmorgen bijvoorbeeld kippers in plaats
van haring en ze had ook het melkkannetje vergeten.
Anders is ze feilloos. Ja, ze loopt ergens over te tob
ben. Misschien is ze bang, dat ze als getuige zal
moeten verschijnen. Maar ik ben er zeker van"
hier liet ze haar vrijmoedige blauwe ogen over de
manlijke gestalte en het knappe gezicht van inspec
teur Craddock glijden in een typisch vrouwelijke,
Victoriaanse bewondering „dat een man als u
haar alles wat ze weet, zal laten vertellen óók!"
Inspecteur Craddock bloosde er van en Sir Henry
moest grinniken.
„Het kan van belang zijn," vervolgde juffrouw
Marple. „Misschien heeft hij haar verteld wie het
eigenlijk was, die er achter zat."
Rydesdale keek haar strak aan. „Wie het eigen
lijk was?"
„Ik druk me niet duidelijk genoeg uit. Ik beaoei
wie hem er toe heeft aangezet."
„U denkt dus dat het geen idee van hemzeir
geweest?"
Hier gingen juffrouw Marple's ogen jUb°PeI?f van
o maar dat spreekt v&nzeii.
111C1 glllgVll I1
verwondering: „O, maar dat spreekt -—T-tooejt
hier heb je een knap jongmens, dat hier dan
en daar wat knoeit, zich wellicht ook zo n siin_
aan wat bij ons vergrijpt, die de ,ëast<m„ kit
aan wai uij uuo WOQr 7peeen.
gerenallemaal klein werk, zal ik maar zeggen
Daardoor blyft hy behoorlyk by kas zodat hy eens
met een meisje kan uitgaanen neer ami;en
Maar dan trekt hy er opeens met een r^vol^ °lP_
uit om een heie kamer vol met mensen te over™
iemand neer te schieten. Zoiets heeft ie
len. en
nooit eerdei by de hand gehad...... -
niets geen type voorHier klopt iets met.
Een twintigtal Hongaarse vluchtelin
gen zal 1, 2 en 3 juli examen doen als
automonteur. Het examen wordt afge
nomen door de stichting vakopleiding
automobiel- en motorrywielbedryf,
waarbij is samengewerkt met de semi-
overheidsinstellingen en particuliere be
drijven waar de betrokkenen hier te
lande werkzaam zijn. Het examen is
voor de Hongaren van belang, omdat
zij in een hogere loonklasse van de
voor hen geldende C.A.O. kunnen wor
den ingedeeld, wat een hoger inkomen
betekent.
Voor het thuisraken in Nederland in
hun vak is het voor deze Hongaarse
automonteurs van veel belang geweest,
dat zy eerst de Nederlandse taal hebben
leren beheersen. Zy zijn daartoe in de
gelegenheid gesteld door cursussen, die
reeds in Nederland woonachtige Honga
ren hebben gegeven. Het blijkt ook, dat
de grootste moeilykheden bij de inpas
sing in de Nederlandse samenleving
van deze groep ook inderdaad het taal
probleem is geweest. Voor het overig
bleken de Hongaarse automonteurs
goed te voldoen in de bedrijven, waar
zy werden opgenomen.
Dr. R. N. M. Eykel die indertijd
het initiatief heeft genomen tot op
richting van een astmacentrum dij net
sanatorium Dekkerswald onder JNyme-
gen, heeft vrijdag de eerste steen gelegd
voor deze nieuwe stichting. De stienting
astmacentrum wordt een aparte stien
ting naast het sanatorium Dekkerswald,
Het centrum zal voornamelyk Destaan
uit Bungalows.
Mgr. W. Mutsaerts, bi ichop van den
Bosch, zal zondag in de kapel van het
klooster der paters Montfortanen te
Oirschot de H. Priesterwijding toedie
nen aan de fraters L. Halmes en J.
Cockx van de sociëteit der paters Mont
fortanen. Zondag 29 juni zal mSr. Mut
saerts in de parochiekerk van de Gast
huisstraat te Tilburg de H. Priesterwy-
ding toedienen aan de eerw. heer C.
Schellekens van het bisdom Aix in
(Wordt vervolgd) Frankrijk.
