Steeds meer en steeds
minder mee op reis
f
its
X
Pal Maleter was een eenzelvig,
zelfstandig en stil man
Vakantie-I
-u
bel
ÏVÖ
m
Noodwachtplicht is een
dwingende eis
Van horen en zien gesproken
I
ERIC DE NOORMAN]
PLASTIC ZAKKEN VOOR THUISBLIJVERS
mm®
Als u tot de verliezers behoorthang
dan overal een label aan
Gebrek aan belangstelling voor de
heilzame taak van de BB
st
ZUIDHOLLANDSE
I»
pBpv
ZATERDAG 21 JUNI 1958
PAGINA 6
ïiMsêxm
fel®
Oost-Europa bij
Eurovisie?
qQQQO
145 Trouw terzijde gestaan door Erwin, Svein Langtand, Thor-
wald en zijn legeraanvoerders, brengt Eric orde in de verwarde toestanden,
die ontstaan zijn door de vernietiging van Bohuslans macht. Tot in de uit
hoeken van Bohuslans rijk gaan Erics vredesboodschappers; maar klaar
blijkelijk was de vorst van Bohuslan weinig geliefd, want nergens bezorgen
de stamhoofden moeilijkheden. Integendeel, velen gaan uit vrije verkiezing
mee, om Eric hun hulde te betonen. Het merendeel van Bohuslans krijgers
wordt zonder meer vrijgelaten; slechts de verstokte aanhangers blijven in
gevangenschap. Een vloot van zeven schepen wordt uitgerust en bemand
met uitgelezen krijgers, om koningin Winonah, die zich nog met Hrulf, de
toekomstige vorst van Bohuslan, op de Hebriden bevindt, terug te voeren
naar Noorwegen. Een leger werklieden is dag en nacht in de weer om de
grote, nieuwe koningsburcht, die Eric aan de VIK (de hedendaagse Oslo
fjord) laat bouwen, voor haar komst gereed te hebben. De Skalde is in
middels geheel genezen van zijn hachelijk avontuur in Bohuslans folter
kamers en wanneer alles definitief geregeld is, treedt Eric op de kleine
man toe. „Wel, beste vriend," zegt de Noorman, „wat zijn uw plannen nu
ge weer gaan en staan kunt, waar ge wilt?" De Skalde haalt de schouders
op en gluurt Eric nieuwsgierig aan. „Ik kan beter vragen, wat uw plannen
zijn, Heer Koning," zegt hij fijntjes. „Die zijn U bekend," zegt Eric omzich
tig. „Wij keren terug naar Noorwegen. De jonge Hrulf komt hier op de
troon. Dat is allemaal heel eenvoudig. AlleenHrulf is nog te jong om
zelf te regeren. Hij dient een raadsman te hebben, een wijs, scherpzinnig
man, die hem zonder eigenbelang dienen kan. Ik weet er maar één, die voor
deze taak geschikt is." „Zo?" zegt de Skalde lijzig, „dan moet ge die man
ogenblikkelijk ontbieden." „Hij is niet te ontbieden," verzucht Eric, „hij
zrt ^melijk vlak naast mij." De Skalde vertrekt geen spier van zijn ge-
zicht.Hij staart bedachtzaam voor zich uit en mompelt: „Ben ik wijs? Ben
ik scherpzinnig? Tja, inderdaad zou ik dan de juiste persoon zijn voor dit
•if^f t k ^aar ik ben niet zonder eigenbelang. De eerlijkheid eist, dat
ik dat beken. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, nietwaar. Zelfs als
raadsman van een koning blijft men Skalde, iemand die de hele geschiede
nis aan elkaar probeert te rijmen. En terwijl Eric ijlings de benen neemt,
klinkt hem de stem van de Skalde plagerig na:
Heer Eric is een dapper man,
Hij voerde krijg met Bohuslan,
De vijand kreeg voor goed zijn straf
En daarmee is dit verhaaltje af,
Maar Ene stort 2ich met(ien vol
vuur
In een nieuw, edelmoedig avontuur
EINDE VAN DIT VERHAAL.
Mevrouw Maria Maleter:
PALADIJN
MEENT:
Artis als „decor'
Charles Darwin
Henri Pensis
Het eeuwige Rome
Docker en T.V.
Nederlandse
verpleegster naaf
üllllllllllllllllllllll
Y J* et is ons niet bekend hoe mieren
f—f staan tegenover plastic. Wij
bedoelen de plastic zaken te
midden waarvan de moderne mens
kampeert. Is het misschien nuttig aan
de royale woontent - waarin Abraham
zich niet geschaamd zou hebben te
wonen - een opvouwbaar kastje op
poten, het nieuwste van kampeer-
meubilair, toe te voegen om deze
meest intelligente insecten ter aarde,
die rondwriemelen op de ganse uit
gestrektheid van het aardbol-tapijt,
van de proviand weg te houden?
Want waar zou proviand onderweg
anders in zitten dan in plastic?
Motten willen het plaetic-vlies wel
eens doorknagen als ze heel erg trek
hebben in het niet helemaal schone
truitje, dat hun begeerte opwekt. En
ook muizen zetten hun tanden in het
plastic mutsje dat als kaasstolp dienst
doet. Maar hoe mieren er tegenover
staan is ons niet bekend, al is wel
zeker, dat deze diertjes te slim zijn
om zich een indigestie op de hals te
halen.
Die arme mieren gaan anders wel
Ge kunt met tas en schoenen in bad gaan.
weer een zomer tegemoet waarin ze
bij tienduizenden vertrapt zullen
worden door kamperende toeristen.
Hoe meer de mens in de stad gaat
wonen, hoe meer hij in zijn vakantie
behoefte heeft om „buitentje" te
spelen. En elke zomer vindt hij daar
voor méér zaken, die het leven ver
aangenamen. Voor de vakantie-uitzet
zijn er elk jaar weer nieuwe dingen
bedacht, wastafels, ijskastjes, provi
siekastjes voor het kamperen: de
perfectie wordt steeds geperfectio
neerd. Waarvan de keerzijde is, dat
die paar weken van het jaar ook
steeds duurder worden. Maar dat
hoort nu eenmaal bij de ongemerkte
verluxing van het leven. De gewone
grauwe reistas wordt stiefkind nu er
zoveel feestelijke lichte tassen en
koffers zijn. Het is toch allemaal af-
wasbaar tegenwoordig. Er is ook al
schoeisel van wit plastic, wie vuil is,
kan 's avonds met tas en schoenen in
bad.
Bij al dat nieuwe wat er geboden
wordt, dreigt het gevaar, dat je door
het bos de bomen niet meer ziet en
dat je bij je vakantievoorbereidingen
de gewoonste dingen vergeet zoals
een zakmes, een electrische lantaarn,
een reisklokje, en - belangrijk voor
de brildragers - een extra bril. Wie
zonder bril „verloren" is kan zich
veel narigheid besparen door een re
serve bril onder in de koffer te stop
pen. Het hoort ook bij de moderne
levensluxe - maar het is erg plezierig
en gemakkelijk - om in plaats van een
leesbril of kijkbrïl plus knijpertje met
donkere glaasjes dat men er overheen
zet, een bril op de eigen sterkte in
donker glas te laten maken. Tussen
haakjes, een doodgewone donkere bril
is een probaat middel tegen zeeziekte
voor wie niet tegen een schommelende
boot of een schuddende autobus kan.
Y~P en waslijntje bewijst ook altijd
ff goede diensten. Ze zijn in ge-
geperfectioneerde uitvoering met
piepkleine plastic knijpertjes te krij
gen in etui, maar men kan ook dood
gewoon een koordje meenemen en
wat doodgewone wasknippen. Hoewel
alles wat in een etui zit vooral in
deze tijd van het jaar een magische
aantrekkingskracht heeftEen bui-
il
M Ew
Kamerplanten, ingepakt m plastic, blü-
ven wekenlang vochtig.
tengewoon handig toiletzakje, een
soort ei van Columbus vertoont een
nieuwe vondst. Het is de bekende, uit
binnenzakjes samengestelde „hanglap",
die men kan uitrollen en ophangen,
zoals de schoenenzak in de kast.
Maar de bijzonderheid is hier, dat er
van hard plastic een uitklapbaar
„plankje" aan zit, waarop men flesjes
en potjes kan neerzetten als men
bezig is toilet te maken onder be
knopte omstandigheden. Bij kamperen
minimum
kan men het gevalletje in een boom
hangen!
Bij de potjes en tubetjes die mee
gaan heeft men altijd veel plezier
van wat brillantine of haarcrème,
want de buitenlucht en de zon drogen
het haar uit tot een weerbarstige
massa. En wie van het soort is, dat ze
er zelfs op een onbewoond eiland niet
onverzorgd uit wil zien, zal zich aan
haar uitgedroogde haar ergeren.
rv e „verliezers" en de verstrooi-
f J den kunnen wij niet genoeg op
het hart drukken om alles wat
los mee op reis gaat, fototoestellen,
tassen, manden, paraplu's, regenjas,
de beer van de kinderen, te voorzien
van een labeltje met naam en adres.
U moet eens naar een kijkdag van de
Spoorwegen gaan en de bergen para
plu's, de stapels tassen, de balen
regenjassen, de hopen fototoestellen
bezichtigen. Daar schrikt u van. Wij
wachten nog steeds op een psycho
logische verhandeling over „de ver
liezende mens" om te begrijpen waar
om er voor tienduizenden guldens
aan zaken op stations en politie
bureaus blijft liggen en nooit wordt
teruggevraagd.
Wie haar mantel los over de arm mee
neemt, verzuimt toch niet die met
een grote vliezige plastic zak te om
hullen. (Zoals men in Amerika het
goed terugkrijgt van de stomerij).
Het voorkomt onnodig vuil worden
want van transport in de trein wordt
een jas nooit beter. Trouwens, plastic
zakken kun je op reis niet meer
missen. Ze doen dienst vanaf vuilnis
emmertje voor sinaasappelschillen
tot stofvrije hoes voor een licht
hoedje, dat in het bagagenet alle
binnenwaaiende roet en stof opvangt.
Nog iets nuttigs doen de plastic
zakken en wel voor de thuisblijvers,
de kamerplanten. Van een planten-
deskundige hebben we geleerd, dat
men een potplant, met pot en al in
gesloten in een zak van een bepaald
soort plastic voor de tuinbouw, dat
wel lucht maar geen vocht doorlaat,
weken kan laten staan zonder ze
water te geven. Het vocht dat de
plant verdampt valt als dauw terug.
Vermoedelijk krijgt men zulke pastic
zakken in een winkel van tuinbe-
nodigdheden.
A. Bgl.
ram t
Volgens een bericht in de te Boeda
pest verschijnende „Nep Szabadsag"
zal Oost-Europa en ook Hongarije nog
dit jaar bij de „Eurovisie" worden in
geschakeld. Er zou een verbinding ko
men tussen Wenen en Boedapest en via
laatstgenoemde stad zouden Tsjecho-
siowakije, Roemenië, Bulgarije Zuid-
Slavië en de Sovjet-Unie in het Euro-
visienet komen.
De echtgenote van de Hongaarse ge-
neraal-majoor Pai Maleter, de 34-jari-
ge mevrouw Maria Maleter, die thans
met haar drie kinderen in New York
woont, heeft voor United Press Inter
national een artikel over haar door de
Russen terechtgestelde echtgenoot ge
schreven, waarin zij tracht na te gaan
waarom Pal Maleter communist is kun
nen worden. Zij schrijft onder meer:
Pal was een geboren leider. Zijn dood,
op 41-,jarige leeftijd, is een gruwelijke
tragedie, voor hemzelf en voor zjjn vol
gelingen. Maar zjjn dood, en de dood
van Imre Nagy en anderen, betekent
niet het einde van alle hoop voor Hon
garije. Er is altijd hoop geweest voor
Hongarije, en er is nog hoop. Ik ken
mijn land en ik geloof dat de commu
nisten het Hongaarse volk niet voor
goed kunnen onderdrukken.
Hoe kon Pal, eens krijgsgevangene
in Rusland, plotseling communist
worden, tot de partij toetreden en er
zelfs een leidende functie in aanvaar
den en vervolgens zijn eigen dood
vonnis tekenen door zich tegen dit
alles te keren? Men kan slechts gis
sen.
Mijn theorie, en zjjn vrienden en fa
milieleden zijn het hiermee eens, is dat
Pal het slachtoffer is van zijn opvoe
ding. Z(jn vader was hoogleraar in de
wijsbegeerte en was ervan overtuigd,
dat men van alles twee kanten moest
zien. Hij leerde Pal, van ieder pro
bleem beide kanten te verdedigen en
van ieder standpunt de argumenten te
vinden. Misschien heeft die opvoeding
ertoe geleid, dat Pal in de draaikolk van
het communisme terechtkwam en in de
dood gedreven werd. Pais vader stierf,
toen Pal nog pas zestien jaar oud was.
Hij was er zo van overstuur, dat hij
aan zelfmoord dacht. Maar toen besloot
hij, van zijn leven een monument voor
zijn vader te maken.
Als kind al had hij zijn zinnen erop
gezet, soldaat te worden. Hij speelde
met tinnen soldaatjes en speelde oor
logje met zijn vrindjes. Maar zijn va
der wilde dat hij dokter werd. Ter wille
van de nagedachtenis van zijn vader
besloot hij, medicijnen te gaan stude
ren. Aan de universiteit van Praag stu
deerde hij voor zijn propaedeutisch
examen, maar het soldatenleven trok
hem te sterk en hij keerde naar Hon
garije terug en nam dienst.
Gedurende de oorlog was Pal hef
tig anti-nazi. Hij werd door de Rus
sen krijgsgevangen gemaakt en naar
een kamp in Rusland gezonden. Mis
schien is daar de ommekeer gekomen.
Misschien hebben ze daar een com
munist van hem gemaakt. Ik weet het
niet. Dat was voordat ik hem kende
en hfl heeft er nooit over gesproken.
Wij ontmoetten elkaar in Debrecen,
in 1945. Onze families kenden elkaar al
enige tijd. Drie weken later verloofden
we ons en kort daarop trouwden we.
In die tijd was Pal kapitein en ging ge
heel in zijn militaire loopbaan op. Zijn
ondergeschikten waren dol op hem.
Maar tussen Pal en zijn meerderen be
stond van den beginne wrijving. In 1946
werd onze zoon Paul geboren. We wa
ren zeer gelukkig, hadden een flat in
Boedapest en waren in onze vrije uren
meestal samen. Kort na de geboorte
van Paul werd Pal lid van de commu
nistische partij. Hij heeft nooit gezegd
waarom en ik heb het ook nooit kun
nen ontdekken.
Welke reden hi) gehad moge hebben,
het besluit werd ons beiden noodlottig.
We begonnen conflicten te krijgen over
het communisme. We hadden toen drie
kinderen en zij leden zeer onder de on
enigheid in huis. Pal was altijd wat een
zelvig en zelfstandig en stil, maar nu
keerde hij nog meer in zichzelf. Hij
werkte te hard en leefde onder een gro
te spanning. De voornaamste ontspan
ning die hjj had was veel te lezen, of
urenlang te kijken naar zijn verzame
ling tropische vissen in zijn aquarium.
De weekends en vakanties gingen we
met zijn allen naar buiten en dan
scheen hij weer wat tot zichzelf te ko
men. Hij was dol op de natuur. Maar
de ruzies over het communisme bleven.
We gingen met onze oude vrienden
niet meer om, geen hunner was com
munist. Pal ging ook niet meer met
zijn familie om. De toestand werd on
houdbaar en in 1953 gingen we uit el
kaar, zeven jaar nadat Pal tot de
partij was toegetreden. De scheiding
werd in 1954 uitgesproken. Het was
meer om de kinderen dan om onszelf.
De scheiding was voor Pal een schok.
Misschien wel zo'n schok dat hij er iets
van zijn geloof in het communisme d9or
verloor. Misschien ,is de ontgoocheling
toen wel begonnen. Nu was hu niet ai-
leen zijn vrienden maar ook zijn
ren kwijt. ht
Pal was heel idealistisch ®^oi, over
zeiden aan zichzelf. Hu spr van het
persoonlijke eerzuphL,i? rnpnsen, maar
leger en zijn werk «afwerk. Hij
hij had een hekel aan kanhi(?]d yan
hoorde tot het vpp-j1 rA hij was een ge
vechten voor rech njet moemjk
boren leMer. Hef solutie yan 195« aan
het hoofd van de anti-communistische
troepen te komen.
Advertentie
Onder de kop „Is er een andere keus
dan noodwachtplicht?" is in de Zuid
hollandse „Paladijn", een uitgave van de
stichting Bevordering Bescherming Be
volking voor de BB in de A-kring Den
Haag, Rijswijk en Voorburg, een arti
kel geschreven waarin de noodwacht
plicht een dwingende eis wordt ge
noemd. In het artikel wordt vastgesteld
dat ln de laatste drie maanden van 1957
een verlies van ruim vierhonderd nood-
wachters op het totaal van de landelij
ke organisatie is geboekt. „Nu zal de
ze achteruitgang ook wel ten dele weer
z(jn ingehaald door de resultaten van
de in het afgelopen voorjaar gehouden
wervingsacties, aldus de „Paladijn",
maar toch blijkt er een afnemend en
thousiasme te zijn bij bepaalde nood-
wachters, dat ertoe leidt dat zij de or
ganisatie verlaten."
Tot op zekere hoogte kunnen we er
vrede mee hebben, aldus het artikel,
dat het aantal noodwachters iets is te
ruggelopen. Het onnutte hout is wegge
snoeid. Maar laat de teruggang zich
niet verder voortzetten. De wervings
activiteiten komen altijd neer, zo con-
acuvii PalaHvin" dan, op dezelf-
stateert de -, groep toegewijde
de betrekkei«K Kieine b ook op een
noodwachters. Wannee d noodwacht-
of andere manier het tong zou gaan,
plicht weer eens overonze kringen
dan zal men zich oi laksheid en ge
moeten reahsere eiijng, absentie
brek aanaan verantwoordelijkheidszin
en f rmhdelijk en onverbiddelijk moeten
?ild?n tot de invoering van de onpopu
laire maar dan noodzakelijke nood-
wachtplicht.
De „Paladijn" wijst er op dat het
dienstnemen bij de overheidsdiensten
v°or velen weinig aanlokkelijks zal
hebben. Maar daarmee is niet on-1-
dwin JnTaa-kt' aWus het artikel de
ei5 var* volledig bemande,
fton „t/10 Parate overheidsdien-
het de B.B. in tijd van nood
mogelijk te maken haar taak naar be
noren te vervullen. En als dan blijkt
f t i tioLland Festival geeft de bezoeksters van de verschillende festivi-
t~l teiten de gelegenheid zich weer eens mooi te maken. Dit kostbare
-*■ „„intnilpt is van Pierre Balmain, het is van ivoorwitte satijn,
geborduurd met oude Wedgewood-motieven.
n de zomer van het vorige
jaar zond de N.C.R.V.-TV
met succes een detective-
spel uit van de stadswallen van
Naarden. Aangemoedigd door
het goede resultaat heeft de
schrijver Jan de Koek een ver
volgverhaal geschreven, dat op
9 juli in Artis in Amsterdam
zal worden opgevoerd. De au
teur heeft zich tevoren in de
beroemde diergaarde terdege
op de hoogte gesteld en zijn
stuk aangepast aan de moge
lijkheden ter plaatse. Het spel
is een nieuw avontuur van in
specteur Fedder en handelt
over de smokkel van verdoven
de middelen. De handeling
speelt zich op alle mogelijke
plaatsen in Artis af, zoals in
de galerijen, achter de nacht
hokken en in de verblijfplaat
sen van de oppassers. Het is
natuurlijk moeilijk de levende
have een vaste plaats in een
draaiboek te geven, maar men
hoopt wel op de medewerking
daarvan.
Het Derde Programma van
de B.B.C. wijdt vier uit
zendingen (6, 8, 9 en 12
juli) aan het feit dat honderd
jaar geleden 't beroemde werk
van Darwin: „The origin oi
species" verscheen. Charles Ro
bert Darwin leefde van 1809
tot 1882. Hij was een medicus,
die zich zeer tot de dierkunde
voelde aangetrokken. Als zo
oioog nam hij deel aan de ex
peditie van het schip Beagle
dat vijf jaar lang de Zuid-Ame
rikaanse wateren exploreerde.
De hoofdzaak van zijn latere
werk is op de resultaten van
deze expeditie gebaseerd. oRj
1804 Primeerde hh üUf ten>
daarnaast meer ^specialiseer
Jaren later zond Alfred Russel
Wallace hem een concept van
een evolutietheorie, dxe ais twee
druppels water leek op een the-
orie waaraan hijzelf steeds
werkte. De beide mannen wa-
ren vrienden en bespraken uit
voerig de uitkomsten van hun
onderzoekingen. Daardoor is de
wetenschap gespaard gebleven
voor een eindeloos geharrewar
over de vinding op zichzelf. Ge
zamenlijk hebben zij de theo
rie voorgelegd aan het schitte
rende gezelschap „The Lin
naean Society".
In zijn hoofdwerk ontvouwt
Darwin zijn evolutie-theorie,
waarvan men wel denkt dat hij
stelt dat de mens van de aap
afstamt, maar dat is wel wat
gemakkelijk geredeneerd. We
tenschappelijk is zijn werk nog
altijd van belang omdat hij zeer
veel materiaal verzamelde om
te bewijzen dat de ene vorm
uit de andere voort kan ko
men. Wetenschapsmensen eren
hem het meest om zijn vol
strekt originele geschrift „The
descent of Man, and selection
in relation to sex", dat in 1871
verscheen. Al zijn werk is ge
schreven in een schitterende
stijl, zijn redeneringen zijn hel
der en logisch. Uiteindelijk is
zijn werk echter meer specula
tief dan exact.
Dezer dagen overleed, na
een lang en smartelijk
lijden, Henri Pensis, de
dirigent van het symphonieor-
kest van Radio Luxemburg. Ge
boren in Luxemburg op 3 no
vember 1900, werd hij op 12-
jarige leeftijd leerling van het
conservatorium van zijn geboor
testad. Later studeerde hjj aan
het Koninklijk Conservatorium
in Brussel en daarna in Keu
len. Hier was de grote Herman
Abendroth zijn leermeester voor
directie. Tijdens zijn carrière
heeft hij voor heel wat orkes
ten gestaan: de Weense Phil-
harmonie, het Orchester Natio
nal, het Gewandhaus Orchestre
enz. In 1933 kwam hij in dienst
van Radio Luxemburg en pa
een half jaar gaf hij het eer
ste concert met het door hem
samengestelde orkest. Dat en
semble is hij steeds trouw ge
bleven. Na de oorlog heeft hij
alleen een tijd de Verenigde
HENRI PENSIS
Naties geadviseerd over mu-
ziekaangelegenheden en daar
naast heeft hij een jaar gast
colleges gegeven aan de uni
versiteit van Sioux City. Zijn
laatste concert gaf hij op 19
mei op de Expo ter gelegen
heid van de Luxemburgse dag.
De K.R.O.-TV heeft beslag
weten te leggen op een
Amerikaanse blmserie
Rome Eternal, welke be:=taat
uit vier documentaires. Deze
zijn, in nauwe samenwerking
met het Vaticaan, gemaakt door
de National Broadcasting Com
pany en de National Council of
Catholic Men. Twee maanden
lang is een uitgebreide en des
kundige staf er mee bezig ge.
weest en men heeft gefilmd op
plaatsen die anders nooit toe-
gankelijk zijn. Paul Horgan, die
in 1955 de Pulitzerprps voor ge
schiedenis won, schreef het
scenario. De vier films zullen
worden uitgezonden resp. op 7,
en 15 juli, en 4 en 15 augustus.
In 't eerste deel wordt het ver
blijf van Petrus in Rome be
licht, het tweede deel behan
delt de christelijke cultuur van
Eeuwige Stad, het derde
j Renaissance en het
vierde deel het Vaticaan.
De nogal tumultueuze lady
Norah Docker, die vaak
in nieuwsberichten ver
meld wordt, is onlangs een TV-
interview geweigerd. Na de
gekke moeilijkheden die zij in
Monte Carlo veroorzaakte, wil
de de Engelse commerciële TV
haar wel voor de camera's
hebben. Maar van tevoren af
spreken wat wij bepraten, zei
den de heren. Dat wilde lady
Docker niet en toen zij er la
ter op terug kwam, wilde de
TV niet meer. Achteraf blijkt
ons dat er met Norah Docker
voor de TV al eens meer wat
gebeurd is. Men zal zich herin
neren dat haar man ontslagen
werd als directeur van het con
cern Daimler-B.S.A., naar aan
leiding van onzinnige onkosten-
rekeningen met nerzbontman-
tels en maandenlange hotelre
keningen erop. Sir Bernard
Docker nam dat niet en huur
de TV-tijd. Welnu lady Docker
zou het juiste van de zaak wel
eens eventjes aan den volke
laten weten, maar zjj ging zo
ver dat de regisseur (commer
cie of niet) het programma
maar afbrak. „Hij had natuur
lijk gelijk", zegt zi> daarover,
„de arme man, ik geloof wel dat
ik een beetje bitter was tegen
de microfoon." Aangezien men
sen, die opvallen populair zijn
voor de TV, nodigde de BBC
haar later uit om iets te doen
in een show. Alles was voor el
kaar, maar lady Docker accep
teerde de tekst niet. Zij praat
te er erg lang over, maar de
jongens van de TV niet. Zij
rekten de rest van het pro
gramma wat uit en lieten Doc
ker wat Docker is. Nu Sir Ber
nard geen baan meer heeft en
gezien de bank zijn coupons
knipt en lady Norah niet meer
aan de Riviera mag komen, nu
zoekt men bezigheden. Het
liefst zou lady Norah nu een
eigen TV-programma hebben:
Norah Dockers Informal Hay
Hour Ja, ja. Dat programma
moet zo exclusief worden dat
er geen sprake van kan zijn
•ir Bernard en Lady Docker
dat het iedere dag komt, zelfs
niet eens in de week. Nee op
zijn hoogst eens in de drie we
ken. Dan zal lady Norah de
kijkers voorstellen aan haar
meest fantastische kennissen.
Geld wil ze voor dat program
ma niet hebben: ze zou 19 shil
ling per pond belasting moeten
betalen. Maar alle gasten moe
ten wel betaald worden. Zelf
heeft ze nooit Iets gekregen
voor haar driemaal vergeefse
optreden. „Dat is een schan
de", zegt ze. Wat zijn vrouwen
toch inconsequent....
t „„„ins zich niet vrijwillig
dat die bemanning ste]len> a]g zelfs
kp.ïï1* besch door wejke oorzaak dan
ook een teruggang, in het totale aan
tal noodwachters in Nederland is te
L uren, zal het niemand verwon-
deren dat bü diegenen die de B.B-
werkelijk ter harte gaat, het idee
noodwachtplicht wel door het hoofd
gaat.
Heeft men dan eigenlijk wel het recht
verontwaardigd te zijn over „Inbreuk
op het principe der vrijwilligheid"
is het niet veeleer te prijzen dat men
zo hoge waarde aan de B.B. toeken'
dat men bereid is de invoering van
populaire maatregelen te overwegen
om van de B.B. te maken wat zij rnoa
zijn: een parate, efficiënte hulpveR',
ningsorganisatie, aldus de „Palad"
Nazareth
Als enige Nederlandse is mej. J. WiH
lcmsen, verpleegster in het gemeente
ziekenhuis te Arnhem, aangewezen
vo°r b®t SCI-team van vrijwilligers e"
vrijwilligsters, dat 24 juli in Venetie
hmfr? zal ,gaan naar Israël. In de
huurt van Nazareth wordt een werk-
kamp georganiseerd door „Service Civ-j/
International", de in Parijs gevestigd;
internationale werkkamp- en hulpï®
weging. De Nederlandse afdeling va»
de internationale vrijwillige hulpdienS^
is in Breda gevestigd De bedoeling v8'
het werkkamp is mee te helpen aan
uitbreiding van een Engels ziekenhu1'
en een school voor behoeftige Arabisch"
kinderen.
Voor zij naar Israël vertrekt, gaa
mej. Willemsen eerst naar Frankrijk'
Met ongeveer 60 andere vrijwillige1!:
en vrijwilligsters van „Service Ciy^
International" gaat zij daar arme berg^
boeren helpen, die door een overstro'
ming getroffen zijn.
