Nieuwe Haarlemsche Courant | 1958 | 3 juli 1958 | pagina 9

De geleerden in Geneve
verkennen het terrein

De bromfiets passeert

1 DE VERSCHRIKKELIJKE „SNEEUWMAN"

D

Stapa: KNEEDBAAR HOUT van Geta Bever

ftiCtof

ipil

no

Verbond Ned. Werkgevers
deelt de bezwaren niet

WIE ADVERTEERT-
I EEN MOORD!

EISENHOWER: De Russische nota s

soms moeilijk te hegrijpen

Examens

Aantal werklozen
in juni gedaald

Rechts inhalen niet altijd
geoorloofd, soms gevaarlijk

Amerikanen en Russen op zoek tiaar

I Wordt nog deze

zomer
een exemplaar
gevangen?

Amerikanen
vonden al een j
sneeuwmannen-
woning

W

Een kwestie van vertrouwen

HET STAKEN VAN KERNPROEVEN

LIDMAATSCHAP KAMER EN S.E.R.

Van 28 tot 415.000
personenauto's

DONDERDAG 3 JULI 1958

PAGINA 9

Het vergaan v^n de
„Nigeria"

Ongunstig weer en
technische defecten

Nieuwe voorzitter
produktschap voor
groenten en fruit

Exploitanten van speel
automaten veroordeeld

•-

Een scalp

De ontdekking

Vier tenen...

Dood of levend!

Ir. F. C. C. baron van
Tuyll van Serooskerken
overleden

stop
i dorst
met

vruchtenlimonade en -tonic

door

AGATHA CHRISTIE

Zeepost

60 jaar K.N.A.C.

Ingewikkelde technische problemen
zijn de eerste en tweede dag van de con
ferentie van deskundigen uit Oost en
West die te Genève bijeen zijn om de
mogelijkheid van het ontdekken van
schendingen van een eventuele over
eenkomst over het staken van proeven
met kernwapens te bestuderen nog niei
aan de orde gekomen, aldus bericht
Reuter. Eerst wordt in het algemeen
het terrein verkend. Er moet een lijst
worden opgemaakt van de verschillen
de soorten ontploffingen, hun omvang
en hun uitwerkingsgebied, en verder
moeten de van beide kanten gebruikte
technische termen en gegevens worden
gedefinieerd teneinde tot een gemeen
schappelijke taal voor de verdere be
sprekingen te komen. De geleerden
hebben gisteren besloten morgen weer
hijeen te komen. Er is niet meegedeeld
Waarom de deskundigen vandaag niet
vergaderen. Waarschijnlijk zullen zp
hun regeringen raadplegen.

President Eisenhower van de Verenig
de Staten heeft op zijn wekelijkse pers
conferentie gezegd, dat hij geen verkla
ring kan geven van de beweegredenen
der Russen, toen zij aanvankelijk dreig
den de kernnroevenconferentie te Ge
nève te bovcotten tenzij de Verenigde
Staten zouden toegeven dat het uitein
delijke doel der conferentie was tot op-

AMSTERDAM, 2 juli: Doet. biologie:

B. Zwart, Wormerveer; cand. wis- en
natuurk.: mej. C. H. Biersteker, W. Ch.
de Koek, Amsterdam. Cand. rechten:

H. M. Snijders, A. J. Peeck en A. J. A.
M. Nooy, Amsterdam en met lof mej.
J. E. Kasdorp, Amsterdam; met lof
doet. theologie: W. van Dooren, Den
Haag; doet. Duits: W. Schultheis, Haar
lem; doet. economie: W. D. Voorthuysen,
W. R. Th. I. M. v. d. Does de Willebois,
Amsterdam en R. G. Sikkema, Heem
stede; doet. pol. soc. wet.: A. Nuis,
Amsterdam; belastingconsulentexamen:
W. L. C. Meyer, Amsterdam.

AMSTERDAM, 2 juli. (G.U.): Be
vorderd tot arts: L. Onvlee, G. J. Hem-
penius, J. A. S. H. Smits, J. P. v. d.
Hooft, J. J. v. Benthem Jutting, A. W.
Kastein, H. L. v. Amerongen, V. F. P.
M. van Amelsvoort, J. S. M. Gerrits
(Amsterdam), J. C. Beldrok (Haarlem),
J. C. Salverda (Hoofddorp) en J. K. van
der Korst (Weesp). Artsexamen le ge
deelte: mevr. B. S. Viëtor-Van Menk,
A. A. M. Broess, J. A. Roorda, W. G.
Vogelaar, H. J. J. Ph. Pieters, H. E.
Koppenol, T. E. Hoffman (Amsterdam)
en N. Hazelhoff (Heemstede).

AMSTERDAM, 2 juli. (G.U.). Ge
promoveerd tot doctor in de wis- en na
tuurkunde op proefschrift „Die inwer
king van p-tolueensulfonielchloried op
Piridien-n-oksied": P. A. de Villiers,
Seb. te Potgietersrust, Transvaal. Pro
motor was prof. dr. H. J. den Hertog.

AMSTERDAM Vossiusgymnasium.
jji»™ A: Hans Renes, Nel Vega, Carla
afgelopen/"3 Wltte' De examens zijn

AMSTERDAM, 2 juli. Accountants
diploma van het Nederlands Instituut
Van Accountants: L. E. Ariëns, Maurik;

I. K. Bakker, Aerdenhout; H. J. v. d.
Berg Jeths jr., Eindhoven; N. van Be-

zooijen, 's-Gravenhage; J. J. Biever,
Leidschendam; G. E. Bod, Aalst; F. Bul
ten, Eindhoven; J. L. Diephuis, Amster
dam; M. Duitscher, Amsterdam; G. W.
Gebbink, Amsterdam; J. de Groot,
's-Gravenhage; L. C. W. Hagedoorn,
Groningen; M. C. Hammar, Amsterdam;
A. J. A. v. d. Heide, Voorburg; P. Hiene-
kamp, Naarden; J. Hoff, 's-Gravenhage;
w. J. J. M. Jongmans, Breda; A. Karei-
Se, Rotterdam; P. Koelmans, Boskoop;
H. D. G. Kroesbergen, Amsterdam; J.
Krommenhoek, Eindhoven; H. N. Kui
pers, 's-Gravenhage; G. A. J. Kuijpers,
's-Gravenhage; J. G. Lammersen, Am
sterdam; B. M. Landa, Amsterdam; P.
H. W. Linssen, Eindhoven; H. Luttink,
Rotterdam; J. v. Oort, Rotterdam; A.
v. d. Smeede, Rotterdam; H. W. Spron-
sen, 's-Gravenhage; J. v. d. Veer, Haar
lem; C. J. Vermeer, Tilburg; Wp. C.
Vermey, Leiden; H. A. Versteegh,
Maastricht; J. de Vries, Amsterdam; A.
Wapenaar, Vlaardingen; W. A. Wessels
Nijmegen; J. ten Wolde, Groningen; Th.
J. v. Zwieteren, Voorburg.

DEN HAAG. Gem. H.T.S. Sneeuw
balstraat. Afdeling „Werktuigbouw
kunde": A. N. A. Baggerman, B. E.
Betke, H. Beij, A. v. d. Bosch, J. j.
Souwens, S. Cooke, N. v. Duyn, J. h.
H. Eisenburger, J F- Fukkink, H. de
Haas, W. Hendriks, H. Houtsager, D. K.
L. v. d. Leeden, B. v. Leeuwen, J. Mol,
P. H. M. Möller, H. Muller, J. M. T.
Peereboom, A. H. Schoor, L. F. Twilt,
R. D. Smissaert, E. A. M. Versteegh,
allen te 's-Gravenhage; G. Bastiaans,
Loosduinen; J. Haring, Boskoop; P. W.
v. Milaan, Leiden; A. F. Vorst, Voor
burg; J. M. Vrijenhoek, Rijswijk.
Afgewezen: 12 cand.
Afd. „Elektrotechniek": W. Aartsen,
A. Ch. Betke, J. R. Bronkhorst, J Doe-
sema (met lof), B. Endlich, Th. 'j. M.
Gerrebrands, A. W. Hoedemaker, A. B.
Holleboom, J. O. Hoorn, A de Jong, A.

G. A. Kemp, J. H. M. v. d. Lans, J. S.
v. Loon, J. J. Matser, R Meijer, N. S.
v. Nielen, H. Praalder, J. j. Reitsma,
Ch. J. Severijnen, D. A. Spaargaren, J.

C. Stikkelorum, E. D. v. Veldhuizen, H.
Vlasbloem, M. A. Voorn, A. Th. Vrij

F. A. Weers, R. Wierda, allen te 's-Gra-
venhage; R. J. Bruin, A. A. M. Jenje,
L. v. d. Knaap, A. Th. M. Meershoek!

H. G. Vink, F. C. v. d. Post te Voorburg;
M. A. Rakier, E. Spaans, Scheveningen;
J. Kooreman, K. A. W. Krom, F. j. v.
Milaan, B. S. M. Vlasveld, Leiden;' G.
P. J. de Goey, Sassenheim; P. M. Manni,
Voorschoten; M. v. Steijn, Brouwers
haven; D. Tavenier, Katwijk aan Zee.

Afgewezen: 1 cand.

LEIDEN: R.K. Lyceum „St. Bonaven-
tura". Eind-examen H.B.S.-A: A. van
Dijk, Leiden; R. Groenewegen, Leiden;
P. Kempen, Aarlanderveen; J. v. d.
Kooy, Wassenaar; P. de Kousemaeker,
Wassenaar; L. Menken, Oegstgeest; G.
van Niekerk, Sassenheim; K. Paauw,
Roelofarendsveen; H. Runderkamp, Was
senaar; P. Simonis, Leiden; J. Smit,
Leiden; T. v. d. Staak, Noordwijk; H.
Steenvoorde, Noordwijk; W. Verberg,
Leiden; S. Verheijen, Sassenheim; Th.
Versteegen, Rijpwetering; G. v. d. Wij-
gert. Wassenaar; J. Zonneveld, Oegst
geest.

Afgewezen: geen.

NIJMEGEN, St. Dominicuscollege
Gymnasium alpha: J. J. A. Bartels, Bilt-
hoven; E. J. M. Bongenaar, Eindhoven;

G. M. Braks, Langenbo .n; A. A. Hoge-
tna, Arnhem; A. F. Lascaris, Amsterdam;
C. Th. M. Willemse, Noo-dwijkerhout;

Gymnasium bèta zijn geslaagd: A.
Th. M. Cools, 's-Gravenhage; A. A, F
van Dam, Amsterdam; A. C. M. Eggen-
huizen, Nijmegen. Voor 'e Seminarie
cursus slaagden: E. M. J. Braams, Rot
terdam; J. J. M. Doove, Rotterdam; C.
T. M. Kappen Bergen; E. J. M. Schro
der, Tilburg.

schorting van de kemproeven te komen.

Het was soms werkelijk moeilijk te
begrijpen wat de Sovjet-leiders bedoel
den, aldus Eisenhower. Misschien was
ook soms de vertaling der Russische no
ta's daar schuld aan. Er kwamen in de
nota's uitdrukkingen voor die niet de
gewoonlijk er aan gehechte betekenis
schenen te hebben. Daar de Verenigde
Staten een op het laatste ogenblik afge
lasten der conferentie wilden vermijden,
werden de Amerikaanse deskundigen
toch naar Genève gezonden om duide
lijk te maken hoezeer het de Verenigde
Staten ernst was te pogen het technische
probleem van ontdekking van kernproe
ven op te lossen. Toen de Russische
deskundigen ook in Genève aankwamen,
verheugde dit de Verenigde Staten zeer.
De president zei dat hij overigens, lie
ver dan de Russen te kritiseren, uiting
wilde geven aan de hoop dat de be
sprekingen te Genève tot zeker weder
zijds begrip zouden leiden dat op zijn
beurt tot overeenkomsten tussen Oost
en West zou bijdragen.

Blijkens het door het ministerie van
sociale zaken en volksgezondheid ver
strekte overzicht van de stand van de
werkgelegenheid per 30 juni j.I. waren
er eind juni j.I. 58.907 werkloze mannen
(eind mei j.I. 64.637; eind juni 1957 22.403
en eind mei 1957 24.369). Eind juni j.I.
waren op aanvullende werken werkzaam
14.675 (eind mei j.I. 16.534; eind juni 1957
9.081 en eind mei 1957 10.001) mannen,
zodat de geregistreerde arbeidsreserve
dus per eind juni j.l. bedroeg 73.582
(eind mei j.l. 81.171; eind juni 1957
31.484 en eind mei 1957 34.370) mannen.

Werkloze vrouwen waren er eind juni
j.l. 4.824 (eind mei j.l. 4.864; eind juni
1957 2.440 en eind mei 1957 2.299). Eind
juni j.l. stonden 25.633 aanvragen open
voor mannen (eind mei j.l. 22.816; eind
juni 1957 64.151 en eind mei 1957 61.960)
en 25.142 aanvragen voor vrouwen (eind
mei j.l. 24.024; eind juni 39.265 en eind
mei 1957 38.643).

Verdeeld naar de provincies en verge
leken met eind mei j.l. was de situatie
per 30 juni j.l. als volgt wat betreft de
geregistreerde arbeidsreserve: Gronin
gen 7.444 (7.291), Friesland 5.155 (6.007),
Drente 6.433 (6.454), Overijssel 6.208
(6.600), Gelderland 7.059 (8.407), Utrecht
3.556 (3.902), N.-Holland 10.450 (12.017),
Zuid-Holland 11.462 (12.759), Zeeland
2.465 (2.335), Noord-Brabant 10.602
(12.066) en Limburg 2.748 (3.333).

Het onderzoek dat namens de Indi
sche regering is ingesteld naar het ver
gaan van het 469 ton metende Neder
landse vrachtschip „Nigeria" in de
Golf van Koetsj, is woensdag afgeslo
ten. Over enkele dagen zal een rapport
worden ingediend bij de Indische direc
teur-generaal voor de scheepvaart.

De plaatsvervangende Nederlandse
consul-generaal te Bombay, de heer J.
J. Derksen, verklaarde op' een perscon
ferentie dat de „Nigeria" op weg van
Aden naar Karatsji 21 juni aan de
grond liep tengevolge van ongunstige
weersomstandigheden,en door een defect
aan het kompas en een onklare radio-
telefonische installa+ie uit de koers was
geraakt. Door het defect aan de zender
had men geen S.O.S. kunnen uitzenden.
Een gedeelte van de bemanning was
naar de kust gezwommen, maar de ge
zagvoerder, de heer H. E. van den
Brink, was met de rest van de opva
renden aan boord gebleven.

Bij een inspectie van de ruimen
had de kapitein echter rook gezien.
Daar het vaartuig Amerikaanse mu
nitie en springstoffen, bestemd voor
Portugal, Pakistan en Perzië, aan
boord had, besloot hij onmiddellijk
met de rest van de bemanning het
schip te verlaten. Binnen twintig mi
nuten $eed zich een ontploffing voor
waarna de „Nigeria" uitbrandde.

De heer Derksen sprak de berichten,
als zou de explosie door de gezagvoer
der opzettelijk zijn teweeg gebracht,
tegen.

(Van onze Haagse redactie)

Naar wij vernemen zal de heer D. J.
A. M. van Arcken benoemd worden tot
voorzitter van het produktschap voor
groenten en fruit. De heer Van Arcken
is momenteel nog werkzaam bij het
ministerie van Landbouw, waar hij zich
speciaal bezig houdt met de interna
tionale landbouwaangelegenheden, met
name de vrijhandelszone. Zijn voor
ganger bij het produktschap, dr. ir. H.
J Mathot, is benoemd tot directeur van
de Coöperatieve Handelsvereniging te
Veghel.

(Van onze correspondent)
Het Bossche gerechtshof heeft een
viertal exploitanten van speelautomaten
uit Bergen op Zoom wegens het bie
den van gelegenheid tot hazardspel con
form de eis van de procureur-generaal
veroordeeld tot honderd gulden boete
subs, twintig dagen hechtenis. Toen de
ze zaak 18 juni door het Hof behandeld
werd, heeft men zich geruime, tijd be
zig gehouden met de vraag in hoeverre
er door menselijke behendigheid invloed
uitgeoefend kan worden op de winst
kans bij deze automaten.

Men mag een andere weggebruiker
alleen aan de rechterzijde passeren bij
het inhalen, als deze tijdig en op duide
lijke wijze te kennen heeft gegeven dat
hij links afslaat. Wil dus een bromfietser
een voor hem rijdende auto inhalen, dan
moet hij deze, formeel gesproken, dus
links passeren.

In het drukke stadsverkeer wordt te
gen deze regel zeer dikwijls gezondigd,
en in vele gevallen is dat onvermijdelijk.

Het verschil in snelheid tussen de files
„snelverkeer" en langzaam verkeer is
dikwijls zo gering, dat een kleine ver
traging voor het snelverkeer maakt dat
de bromfietser, in de „langzaam ver
keer" file sneller rijdt dan de links van
hem rijdende auto's.

Het is in een dergelijke situatie zeker
niet in het belang van de verkeersveilig
heid dat de bromfietser gaat passeren.

Het rechts inhalen mag evenwel voor
de bromfietser geen gewoonte worden
hij doet er goed aan te beseffen, dat
deze handelwijze formeel niet juist
is, doch alleen onder bepaalde om
standigheden gerechtvaardigd.

De A.N.W.B. meent hierop met nadruk
te moeten wijzen. Vele bromfietsers blij
ken namelijk in de mening te verkeren
°?t rechts inhalen altijd geoorloofd is:
niets is echter minder waar! Het kan
zelfs gevaarlijk zijn, vooral als de be- Verder wijst de A.N.W.B. er nog op
stuurder van de ingehaalde auto, om dat, onafhankelijk van hét bovenstaande,
W-i?(.e rec*en dan ook, naar rechts uit- een tram altijd rechts gepasseerd moet
wijkt. worden door het langzame verkeer.

Dit kon gerechtvoor-
digd njn, moor geen
gewoonte von maken

In dit geval mag de
bromfietser het
snelverkeer niet
rechts inhalen

jSBSlS

V PEL

IIMIIIlilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllMIIIIHIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIlllllllllllllllllllUllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHIIIIiriIIIIIHIIIIIIlIillllllllHilHnnniIllIlllllllllllllllltlIIIIIIHIIIIIIIIMIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIUnilIllllllllllllUIIIIIIIIH^

(Speciale correspondentie)

e strijd om de macht en het
aanzien in de wereld tussen
de Amerikanen en de Russen
beperkt zich niet tot het lanceren
van kunstmatige aardsatellieten. Ook
in het oplossen van het mysterie
van de „verschrikkelijke sneeuw
man" tracht men elkaar de loef af
te steken.

Een Amerikaanse expeditie, die
afgelopen maanden in het oosten
van Nepal, in de mïdden-Himalaya,
naar de sneeuwman heeft gezocht,
vond de bewijzen van het bestaan
van de sneeuwman en de Russen,
die een expeditie naar het Pamir-
gebergte zullen zenden, zijn vastbe
sloten nog deze zomer een yeti le
vend te vangen. De Russische expe
ditie zal o.m. bestaan uit hooglera
ren van de universiteit van Lenin
grad en de leiding berust bij profes
sor Alexander Pronin, die in augus
tus van het vorige jaar in het Pa-
mir-gebergte tweemaal een naakte,
harige yeti zou hebben gezien.

Pronin is van oordeel, dat de
sneeuwman de ontbrekende schakel
is tussen mens en aap. Blijkens een
artikel jn dc Komsomolskaya Praw-
da heeft Pronin bij zijn tweede ont
moeting met de yeti zachtjes geroe
pen. Het wezen keek op, bewoog dc
kop en verdween. Pro: n gelooft
dat een roeiboot, die tijdens zijn
aanwezigheid in het Pamir-gebcrgte
verdween en die vier weken later
bij een rivier werd teruggevonden,
waarschijnlijk door yeti's is meege
nomen.

De Amerikanen kunnen inmiddels
al bogen op het eerste succes. En
kele weken geleden heeft professor
Dhyrenfurth, een hoogleraar van de
universiteit van Californië, op een
persconferentie in Katmandoe, de
hoofdstad van Nepal, trots meege
deeld, dat hij een grotwoning van
de sneeuwman heeft ontdekt. De
grot werd gevonden in het stroom
gebied van de rivier de Aroen in
het oosten van Nepal. In de grot
lagen haren, die afkomstig zouden
zijn van de yeti, zoals de „verschrik
kelijke sneeuwman" wordt genoemd,
en bovendien heeft men de be
faamde voetafdrukken, die reeds
eerder werden gefotografeerd, dui
delijk kunnen waarnemen.

Een Sjerpa heeft dezer dagen de
verschrikkelijke sneeuwman in le
venden lijve gezien. Het wezen zat
kikkers te eten en sprong dreigend
overeind toen de lantaren op hem
gericht werd. De gids kon zich ter
nauwernood redden.

De Rus Pronin gelooft, dat de yeti
een onbekend mensensoort is. De
Amerikanen houden het op een dier,
anderen weer op een wezen daar
tussen. Hoe het zij, de yeti bestaal
zonder twijfel. Dikwijls heeft men
een berghoelman (een aap), een
isabellabeer, een Lamaïstische mon
nik of een sneeuwluipaard voor een
sneeuwman aangezien en ook heeft

Kit

Tenzing eens op een afstand van
24 meter een yeti had gezien. Het
wezen dat hij zag liep rechtop, had
een roodbruine, vacht en een donker
gelaat

Zal deze zomer nog het raadsel rond de verschrikkelijke sneeuwman"
met drie, vier of vijf tenen «jorden opgelost?

men uit sensatiezucht meer dan
eens niet te controleren verhalen
in omloop gebracht; maar naast deze
slechte waarnemingen en fanta
sieën blijven toch genoeg niet te
loochenen aanwijzingen over.

Al in 1925 zag de Italiaan A. N.
Tombazi in het noorden van Sikkim
een rechtopgaande, naakte, mens
achtige gedaante, die rododendron
struiken at. Tombazi onderzocht zijn
voetafdrukken en stelde vast, dat de
zeer kleine voet veel op die van
een mens leek, vijf tenen naast el
kaar en een tamelijk grote voetzool.

Iemand die onvoorwaardelijk in
de yeti gelooft is de Sjerpa Ten-
zing Norgay, die samen met sir
Edmund Hillary de Mount Everest
beklom. Tenzing maakte deel uit
van de Amerikaanse expeditie, die
dit jaar de speurtochten in de Hi
malaya organiseerde. Sen Tenzing
maakte op 8 november 1951 in ge
zelschap van Eric Shipton, de leider
van een Britse Mount-Everest-expe-
ditie, Edmund Hillary en twee an
deren een tocht door het Everest-

gebergte en vond in de sneeuw
vreemde voetsporen. Hij vertelde
zijn tochtgenoten, dat ze van de yeti
waren en Eric Shipton nam een
aantal foto's en vertrok enkele we
ken later per vliegtuig naar Londen
om het L rkundig en Geografisch
Genootschap in te lichten.

Shipton gaf bij de foto's het vol
gende commentaar: „De afzonder
lijke voetafdrukken waren iets lan
ger dan die van onze brede berg
schoenen. Hier en daar, waar de
sneeuwlaag op het ijs slechts dun
was, vonden wij goed bewaard ge
bleven afdrukken. Zij vertoonden
heel duidelijk slechts vier tenen;
twee van normale grootte, een brede
middelteen en een grote teen aan
de binnenkant, die korter en nog
breder was. Bijzonder interessant
waren de plaatsen waar het spoor
een gletsjerspleet kruiste. Daar had
de yeti onmiskenbaar een sprong ge
maakt en zich aan de andere kent
van de spleet met de tenen in de
sneeuw verankerd".

Shipton vertelde bovendien, dat

In 1954 zond de Engelse Daily
Mail een expeditie naar de Hima
laya om het mysterie definitief op
te lossen. Veel succes hadden de
journalisten, biologen en alpinisten
niet Waarschijnlijk was de tijd, die
hun ter beschikking stond, te kort
Het dak van de wereld is onmete
lijk groot, moeilijk begaanbaar en
bovendien moet de yeti zeer schuw
zijn. Wel kwamen de Engelsen met
iets terug, dat zij hielden voor een
restant van een sneeuwman.

Een der expeditie-leden, Charles
Stonor vond in de tempel van Pang-
botsji een geheimzinnige scalp. De
scalp had rossig zwart haar en hij
werd als relikwie bewaard. De Ne-
palezen zeiden, dat hij tenminste
driehonderd jaar oud was. De door
snee was acht centimeter en de
omtrek elf centimeter meer dan die
van een menselijke schedel.

Na de mislukte missie van de
Daily Mail gingen andere expedities
op onderzoek uit Men vond in 1955
twee verschillende yeti-sporen. De
een zou van een rechtopgaand we
zen zijn, de ander zou moeten wor
den toegeschreven aan een zoolgan-
ger op vier poten.

Opzienbarender nieuws bracht
echter de Argentijnse professor Or
lando René Brave het jaar daarop
naar Katmandoe. Professor Brave
Zei: „Een van mijn Sherpa's heeft
een rechtoplopend dier geschoten,
dat zowel op een aap als op een
beer leek. Ik ben ervan overtuigd,
dat het geschoten dier een yeti was.
De sneeuwman was bezig met het
verslinden van een berggeit toen de
Sherpa hem zag". In 1957 zag de
Rus Pronin de yeti tweemaal.

Een oplossing zit nu in de lucht.
Het is niet onmogelijk, dat de Rus
sen of de Amerikanen er deze zo
mer werkelijk in slagen een yeti
dood of levend in handen te krij
gen. Heel merkwaardig is dat de
yeti's, die volgens de berichten ge
schoten of gevangen werden, op de
een of andere wijze weer verloren
zijn gegaan. Sherpa's zouden volgens
één van de verhalen eens een
sneeuwman levend hebben gevan
gen. Ze hadden het dier gekneveld
om het mee te nemen naar de be
woonde wereld. Onderweg stierf het
echter en men heeft het lijk in een
rotsspleet gegooid omdat men niet
wist, dat een dood dier waarde zou
kunnen hebben. Met enige zeker
heid valt dus over het uiterlijk van
de sneeuwman weinig te zeggen.

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiHiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitir

Te Zuilen is vanmorgen op 71-jarige
leeftijd overleden ir. Frederik Christi-
aan Constanten baron van Tuyll van
Serooskerken, oud-voorzitter van het
hoofdbestuur van het Nederlandsch
Roode Kruis.

Baron van Tuyll van Serooskerken
heeft twintig jaar deel van dit bestuur
uitgemaakt. Hij bekleedde het voorzit
tersambt van 5 november 1948 tot 1
januari 1958.

Baron van Tuyll van Serooskerken
heeft zich ook op ander maatschappe
lijk gebied bewogen. Zo maakte hij
voor de C.H.U. deel uit van provinciale
en gedeputeerde staten van Utrecht.
In 1950 werd hij benoemd tot kapittel
ridder van de commanderij van de Jo-
hanniter orde. De thans overledene
was opperkamerheer van de koningin.

De heer van Tuyll werd in 1913 bur
gemeester van Abcoude-Braambrugge en
Abcoude-Proosdij. In 1916 werd hjj, als
opvolger van zijn vader, benoemd tot
burgemeester van Zuilen. Later gaf
hij het burgemeestersambt op in ver
band met zijn drukke werkzaamheden
als voorzitter van de Nederlandse chris
telijke officierenveren ng.

Advertentie

VOOR DUIZEND
EH ÉÉN

doeuihdem

Advertentie

product van Houweling

Het verbond van Ned. werkge

gerini

van de minderheid van de sociaal-eco
nomische raad tegen verenigbaarheid
van het lidmaatschap van de Kamer met
dat van de S.E.R. niet. Dit blijkt uit

een artikel, opgenomen ik. het zojuist
verschenen nummer van het orgaan van
het verbond, „De Ned. Industrie".

36

Hij keek de juffrouw daarbij niet aan. Hij wist, dat
er op haar gezicht te iezen zou staan, dat het bitter
weinig hielp of een poiitie-agent al een oogje in het
zeil hield, wanneer het gevaar in eigen familiekring
school.

„Maar denkt u er goed aan," besloot Craddock,
haar recht in de ogen ziende, „dat ik u óók heb ge
waarschuwd!"

„Ik verzeker u, inspecteur," stelde juffrouw Mar-
ple hem gerust, „dat ik oud genoeg ben om op mij
zelf te passen!"

Letitia Blackiock mocht dan al een beetje gepre
occupeerd zijn toen mevrouw Harmon op de thee
kwam en haat logée mede bracht, deze laatste, juf
frouw Marple, bemerkte hoegenaamd niets van deze
verstrooidheid, omdat het de eerste maal was, dat zij
haar ontmoette. De oude dame begon allercharmantst
op haar quasi-onschuldige manier, te babbelen. Zij
deed net of zij haar hele leven lang ondervinding
van inbrekers had opgedaan.

„Die komen tegenwoordig zonder het minste of ge
ringste bezwaar overal maar binnen. Dat doen ze
volgens de nieuwste Amerikaanse methoden. Daarom
houd ik mij aan de deugdelijk-ouderwetse gewoonte
van het kajuitsbaakje. Dan kan u niets gebeuren. Ze
halen desnoods het slot er uit, schuiven de grendels
opzjj, maar één stevige koperen haak in een dito
oog, daarmee kunnen ze niets beginnen! Heeft u dat
al eens geprobeerd?"

„Het spijt me, maar wjj hebben eigenlijk heel

geen sloten en grendels nodig," gaf juffrouw Black-
lock opgewekt ten antwoord. „Er valt hier niets te
stelen."

„Maar wat is eenvoudiger dan een ketting aan de
voordeur?" raadde juffrouw Marple. „Dan hoelt de
meid de deur alleen maar op een kiertje te zetten om
te zien wie er staat en kan de man nooit binnen
dringen!"

„Ja, ik denk, dat onze Mitzi dat wel erg heerlijk
zou vinden."

„Die overval, die u meegemaakt heeft, moet wel
heel, héél afschuwelijk zijn geweest," voer juffrouw
Marple voort. „Dot heeft mij er natuurlijk alles
van verteld."

„Ik was gewoon stijf van schrik," bekende Dot.

„Het was ook hoogst alarmerend!" gaf juffrouw
Blackiock toe.

„Het lijkt me een voorzienige bestiering dat de
man moest struikelen en zichzelf doodschieten. Die
inbrekers zijn tegenwoordig dadelijk zo erg geweld
dadig! Maar noe is de man eigenlijk binnengeko
men?" vroeg juffrouw Marple.

„Ja, doordat we onze deuren niet voldoende op
slot houden!"

„O, Letty!" riep juffrouw Bunner opeens, „ik heb
je nog vergeten te vertellen, dat de inspecteur van
morgen zo eigenaardig bezig is geweest. Hij stond
er op de deur van de andere kamer open te doen
je weet wel, die deur, die nooit open gaat. Hij wou
met alle geweld de sleutel hebben en alles precies
weten en zei, dat die deur kort geleden nog gesmeerd
was. Maar daai snap ik niets van, want

Ze merkte te laat het seintje van juffrouw Black
iock, dat ze haar mond moest houden. Met open
mond bleef ze zitten.

„O, Letty, neem me niet kwalijko, Letty, wat

ben ik toch dom!"

„O, het is helemaal niet erg," zei juffrouw Black
iock, doch zij had klaarblijkelijk het land. „Alleen
geloof ik niet, dat inspecteur Craddock het goed
vindt dal je zulke dingen vertelt. Ik wist ook zelf
niet. dat je ei bii was geweest, toen hij van alles
onderzoent, Dora. U zult dit weJ willen begrijpen,
nietwaar mevrouw Harmon?"

„O, natuurlijk," antwoordde Dot. „Wij zwijgen ook
ais het graf, nietwaar tante Jane? Maar ik zou wel
eens willen weten waaróm hij.

Zij bleef in nadenken verzonken. Juffrouw Bun
ner schoof onrustig heen en weer en keek diep
ongelukkig. Tenslotte barstte zij uit: „O, ik praat

nou ook altijd mijn mond voorbijWat ben

ik toch een last voor je, Letty!"

Vlug troostte juffrouw Blackiock: „Je bent een
echte steun voor me, Dora. Maar hoe het zij, in een
dorpje als Chipping Cleghorn bestaan nu eenmaal
geen geheimen."

„Daar heeft u volkomen gelijk aan," zei juffrouw
Marple. „Ik geloof, dat de gekste dingen op de gek
ste manier bekend kunnen raken. Door het perso
neel natuurlijk. Maar dat kan tegenwoordig ook al
niet meer, omdat je haast geen personeel meer
hebt. Maar tóch, je hebt een werkster voor het grove
werk en die zijn nog het ergste. Want die gaan de
ene dag hier en de volgende dag daar uit werken en
kletsen zo alles rond."

„O, nu begrijp ik het!" riep Dot Harmon eensklaps.
„Natuurlijk, wanneer die deur óók open ging, kon
iemand hier best in donker uit de kamer zijn wegge
lopen en de overval hebben gepleegdmaar, nee

dat kan nietwant dat heeft die man uit het Spa

Hotel gedaan. Of niet soms?Neen, nu begrijp

ik er niets meer van." Zij fronste het voorhoofd.

„Is het allemaal in déze kamer gebeurd?" infor
meerde juffrouw Marple, er verontschuldigend aan
toevoegende: „Het spijt me verschrikkelijk, maar u
moet mij wel zeldzaam nieuwsgierig vinden, juf
frouw Blackiockmaar het is ook zo iets verba
zend sensationeelsnet of je het in de krant leest

en als dat dan wérkelijk iemand overkomt, die je

zelt ként, nietwaarIk verlang echt alles eens

te horen, Om het me helemaal te kunnen voorstel
len, u begrijpt wat ik bedoel

Onmiddellijk kreeg juffrouw Marple een volkomen
verward en breedspakig verslag te horen van Dot
en juffrouw Bunner, hier en daar verbeterd door
juffrouw Blackiock. Midden in het verhaal kwam
PatricK binnen en die was wel zo vriendelijk direct
mede te doen en zelts de rol van Rudi Scherz op

te voeren ,.En tante Letty stond daarin die

hoek bij de doorgangtoe, gaat u daar nog eens

staan, tante!"

(Wordt vervolgd)

Het verbond is van mening, dat
indien men zich op het standpunt van
onverenigbaar stelt de bewegings
vrijheid van de vrije organisaties van
ondernemers en werknemers bij hun
benoemingsbeleid wordt beperkt. Een
dergelijk standpunt aldus besluit het
artikel betekent namelijk, „dat
personen, die door die organisaties uit
zonderlijk geschikt worden geacht om
aan de werkzaamheden van de S.E.R.
deel te nemen en het vertrouwen be
zitten van grote groepen uit het bedrijfs-
werk worden uitgesloten op grond van
het feit, dat zjj van politieke groeperin
gen ook het vertrouwen genieten en uit
dien hoofde zitting hebben in de Sta-
ten-Generaal.

Het gaat er in de S.E.R. echter
vooral om of de vrpe organisaties aan
de door hen te benoemen leden van
de Raad vertrouwen schenken. <n-
dien het de bedoeling van de rege
ring geweest zon zijn de Raad te be
hoeden voor eventuele sterke politieke
invloeden, dan dient men goed te be
seffen, dat deze niet worden tegenge
houden door looter en alleen over de
combinatie lid S.EJl. lid parlement
het veto uit te spreken" aldus het
verbond.

In de beschouwing wordt voorts gere
fereerd aan enkele argumenten uit het
betoog van prof. Romme over deze
kwestie.

Met de volgende schepen kan zeepost
worden verzonden. De data, waarop de
correspondentie uiterlijk ter post moet
zijn bezorgd, staan achter de naam van
het schip vermeld. Argentinië: m.s. Wa
terland 5/7 en m.s. Yapeyu 8/7; Austra
lië: via Engeland 12/7; Brazilië: rxs.
Kennemerland 7/7; s.s. Algol 8/7; Cana
da: s.s. Rijndam 9/7; Chili: via New
York 9/7; Indonesië: s.s Laomedon
l'/7; Ned. Antillen: s.s. Adnois 7/7;
Ned. Nieuw-Guinea: s.s. Salatiga 24/7;
Nieuw Zeeland: via Engeland 11/7; Su
riname: s.s. Telamon 9/7; Unie van Z.
Afrika en Z.-W.-Afrika: m.s. Arundel
Castle 12/7 en Brits Oost Afrika: s.s.
Jean Laborde 12/7.

Inlichtingen betreffende de verzen
dingsdata van postpakketten geven de
postkantoren.

3 Juli 1898 werd in het Haagsche
Koffiehuis te Utrecht de Nederlandsche
Automobiel Club opgericht, die van
daag maar intussen als Koninklijke
Nederlandsche Automobiel Club dus
zestig jaar bestaat. Het jubileum wordt
niet met enigerlei bijzondere feestelijk
heid gevierd. Toch is het wel interes
sant er een ogenblik bij stil te staan,
want zestig jaren K.N.A.C. betekenen
óók: zestig jaren automobielverkeer
in Nederland. In 1898 telde ons land
28 personenauto's, momenteel zijn het
er naar schatting 415.000.

Een geweldige groei. En des te op
merkelijker, omdat het Nederlandse
automobilisme, van het prille begin af
tot de dag van vandaag vele belem
meringen m de weg zijn gelegd. In de
eerste jaren, van de automobielclub
moest reeds te velde worden getrokken
tegen allerlei drukkende bepalingen in
eigen land (zoals een maximumsnel
heid van 20 km op alle rijkswegen)
en tegen niet minder drukkende bepalin
gen in het internationale verkeer. Het
waren ad deze moeilijkheden, die de di
recte aanleiding tot oprichting van de
automobielclub vormden.

Ten aanzien van de vergemakke
lijking van het internationale verkeer
zijn goede successen geboekt. Mede
dank zij het ijveren van de in inter
nationaal verband samenwerkende
automobielclubs zijn thans zelfs voor
de meeste Europese landen géén
auto-grensdocumenten meer nodig.

Gezien de ontwikkelingen in het in
ternationaal autotoerisme heeft de
K.N.A.C. enkele maanden geleden een
nieuwe dienstverlening ingesteld: het
Carnet d'assistance, dat de mogelijk
heid geeft van krediethulp in het bui
tenland, van technische en juridische
hulp, van repatriëring van de auto,
vergoeding van invoerrechten e.d.
Tegenover de snelle uitbreiding van
een steeds comfortabeler wordend auto
toerisme, staan echter moeilijkheden in
eigen land, aldus de K.N.A.C., die be
paald niet geringer zijn dan in de jaren
negentig. Telkens weer worden nieuwe,
zware lasten op het automobielverkeer
gelegd, terwijl anderzijds de uitgaven
voor dit verkeer worden ingekrompen.
Met name bij de gemeenten ontbreekt
het aan middelen om op redelijke wij
ze de verkeersvoorzieningen te verbe
teren.

En wat de verkeersveiligheid be
treft: naar het inzicht van de
K.NA.C. kan een behoorlijke veilig
heid slechts bereikt worden door een
verkeersopvoeding, die zich op het
eigen verantwoordelijkheidsgevoel van
le weggebruikers richt. Een inzicht,
A-aarnaai de automobielclub en ook
de andere verkeersbonden steeds heb
ben gehandeld, helaas echter zonder
daarin op bevredigende wijze daad
werkelijke of zelfs maar morele steun
van de centrale overheid te krijgen.
De almaar grotere aantallen ge- en
verboden, die deze overheid instelt,
voeren juist steeds verder af van de
weg naar veiligheid dankzij een gro
ter persoonlijk verantwoordelijkheids
gevoel, aldus de K.N.A.C.

De situatie in Nederland overziende,
is er, zo zegt de K.N.A.C., meer reden
dan ooit om letterlijk in vereniging
de belangen van het automobielver
keer naar voren te brengen.