Mgr. dr. J. van Dodewaard
geeft zijn visie op zijn
toekomstige taak
Het besturen in details is niet zo
gewichtig als de manifeste
geloofsbeleving
„Ik maak mij nergens bezorgd om"
Zelfs WARMONDverrast
Rotterdamse jeugdjaren van
de nieuwe bisschop
Zijn oog sal op
diocees rusten als dat
van een echte Vader
PHILIPS „Photoflux" 1
Tussen oud en nieuw
Rotterdam zag
een vuurbal
MGR. DR. J. VAN DODEWAARD
Twee Belgische
padvinders ver
dronken
ALGEMENE VERGADERING VAN
RODE KRUIS
Altijd zonnige
f Sits-foto's met jjw bekende
IN KORT INTERVIEW
Nieuwe suikerfabriek
te Djogjakarta is
volkomen defect
Door Oost-Duitsland
geleverd
Dr. J. y. Dierendonck
Jongeman omgekomen
bij auto-ongeluk
Kamerlid Peters
gevallen
Vrij ernstige
beenbreuk
Financiële positie gunstig
Helikopter haalde
gewonde van
vrachtschip
MAANDAG 7 JULI 1958
PAGINA 3
Benoeming bisdom
Rotterdam
Zoals de H. Geest wel meer menselijke verwachtingen doorkruist, zo mag
men ook met betrekking tot de benoeming van de bisschop-coadjutor
van Haarlem zeggen, dat noch mgr. Van Dodewaard zelf, noch degenen, die
hem kennen en waarderen op deze levenswending verdacht waren.
Velen hebben mgr. Van Dodewaard dezer dagen bij het bekend worden
van zijn benoeming geluk gewenst, maar waarom het te verzwijgen
ook vele andere priesters uit het bisdom werden terzelfdertijd gelukge
wenst, omdat de H. Geest hén niet uitverkozen had. De H. Paulus zegt, dat
hij die het bisschopsambt begeert een lofwaardig iets nasteeft, maar het
is toch haast ondenkbaar, dat een wetend mens in deze tijd niet een ogen
blik terugschrikt voor de verantwoordelijkheid en de afzondering, die zo'n
wijding en taak op zijn schouders legt. Toch is er verschil tussen de beide
soorten van gelukwens. Er is een werkelijke en diepe vreugde, om de eeuwi
ge vitaliteit van Gods Kerk, die speciaal blijkt uit een nieuwe bisschopheeft
Cyprianus in zijn brieven al niet geschreven, dat we moesten weten, dat de
Kerk is in de Bisschop, en de Bisschop in de Kerk Er is ook vertrouwen,
dat deze vreugde toch ook overheersend is in het hart van de nieuwge-
kozene zelf, omdat ondanks alle nieuwe zorgen en ondanks het verlies van
een vertrouwde en rustige werkkring, een dieper één-zijn met de wereld
kerk en de volheid van het priesterschap hem wachten. Er is tenslotte, op
een heel ander vlak, ook nog dit vertrouwen, dat het bisschopsambt mense
lijk gezien niet onverenigbaar lijkt met karakter en persoon van mgr. V an
Dodewaard.
Inderdaad, vanaf de exegese-leerstoel en vanuit de studeerkamer in het
betrekkelijk kleine wereldje van Warmonds groot-seminarie wordt hij ge
roepen in de openbaarheid, om voor velen het licht op de kandelaar te zijn
hij zal geen toekomstige priesters meer vormen en onderrichten, maar hun
de handen opleggen en deelgeven aan zijn priesterschap en hen leiden in de
actieve en moderne zielzorghij zal het bisdom doorkruisen om de kinderen
te vormen, hij zal overladen worden met de moderne pastorale problema
tiek, en eens zal hij Haarlems Kerk vóórgaan en samenvatten. En velen
vragen, wie is hij en hoe is hij
In Zeeuwsch-Vlaanderen
door
Dr. J. J. M. Stieger, hoogleraar in I
de wijsbegeerte op het seminarie
„Warmond"
Mgr. dr. J. A. E. van Dodewaard ziet de episcopale waardigbeid niet
in de eerste plaats als een functie, gericht op gedetailleerd bestuur, docb
vóór alles als een taak tot „representatie van bet Geloof Voor kwesties
op bestuurlijk niveau financiën, kerken- of scholenbouw die uiteraard
zwaar wegen en met de zielzorg in een nauwe relatie staan, zijn er bekwame
deskundigen. De nieuwe bisschop-coadjutor zal mgr. Huibers vooral in
diens zwaardere laken bijstaan, zoals het toedienen van het H. Vormsel
of het contact met de clergé. Hij zal daarin de gedragslijn van zijn
bisschop doortrekken. „Voor mijn nieuwe taak weet ik nog niet meer", zo
verklaarde ons mgr. Van Dodewaard, „maar ik verheug mij op de adviezen
van mgr. Huibers en ik maak me nergens bezorgd over".
Als Bijbel-vorser en exegeet is de
nieuwe bisschop-coadjutor bekend en
gezien. Zelf kent hü uit vele erva
ringen het Haarlemse diocees. Van het
Theologicum zijn hem alle Haarlemse
geestelijken bekend, die de laatste twin
tig jaar gewijd zijn. De meeste oudere
geestelijken en talrijke leken kent hij
als gevolg van zijn bijbelse activiteit.
In brede kring heeft de naam van
„prof. dr. J. A. E. van Dodewaard pr."
een vertrouwde klank door de wekelijk
se publicaties in Sursum Corda. Men
kent hem ook als de stuwende leider
van de talrijke Catholica-groepen, van
de bijbelclubs voor Leidse studenten
en voor een groep van katholieke bur
gemeesters. Professor van Dodewaard
doceert voorts aan het Apostolisch In
stituut te Leiden, de Volksuniversiteit
in Amsterdam en aan de jonge vrou
wen uit alle 's Heren landen, die op de
Tiltenberg onder Vogelenzang de vor
mingscursussen van de internationale
Graal-beweging volgen.
Met de practische zielzorg heelt mgr.
van Dodewaard verschillende contac
ten gehad. In het Haarlemse diocees
assisteerde hij incidenteel, maar met te
rugkerende regelmaat in talrijke paro
chies. Hij is enige tijd kapelaan ge
weest in Noord-Italië, in het Lombardi
sche stadje Lugo nabij Ravenna, en
spreekt uiteraard vloeiend Italiaans.
Daardoor kent hij, behalve de Holland
se, ook de Italiaanse geloofsbelevenis en
kan interessante vergelijkingen trekken.
Mede door de andere landaard ver
schillen de veelal slechts schijnbare on
kerkelijkheid en het communisme van
Italianen wezenlijk van de problemen
waarmede de, zielzorg ten onzent te
kampen heeft.
De manifeste geloofsbeleving zal,
naar de mening van mgr. van Dode
waard, veel meer uitrichten dan alle
of geschrijf. Hij is een voor-
Stander van het moderne bedrfjfs-apos-
tolaat, van cel- en kernvorming. Daar
in ziet hij één der voornaamste wape
nen in de strijd tegen de ontkerkelijking
van de Randstad Holland. Het werk
van de Catholica-groepen, de verdieping
van veloofs- en bijbelkennis, en het
werkzame aandeel van mgr. van Dode
waard daarin getuigen mede van deze
visie.
Mgr. van Dodewaard, die in Rome ge
promoveerd is en daar lange tijd woon
de, heeft niet alleen het uiterlijk van
wat men een „Romeins geestelijke
pleegt te noemeij, maar behalve het
gevoel voor stijl en distinctie ook de
innemende hartelijkheid van de Romei
nen.
Dat alles manifesteert zich reeds in
de inrichting van zijn werk- en zitka
mer op het Warmondse groot-semina
rie.
In de voornaam, niet overdadig, in
gerichte kamer tonen tekeningen, aqua
rellen en andere kunstvoorwerpen
veelal uit Italië de smaak en
kunstzin van de bewoner. Wanneer pro
fessor van Dodewaard vrije tijd heeft
en dat moet wel uiterst zelden
voorkomen luistert hij gaarne naar
klassieke muziek. Indien hij meer tijd
vrij zou hebben zou hij tekenen of aqua
relleren.
Mgr. Van Dodewaard blijkt ook zelf
te beseffen, dat niets menselijks hem
vreemd is. Van het hebben van gebre
ken is hij dermate overtuigd, dat hij
zich in dat opzicht een ironisch, hem
ten dele veilig stellend, voorbehoud
heeft gemaakt door in zijn stoel een
kussen te gebruiken, waarop wd de in
borduursel uitgevoerde spreuk lazen:
„Elk mens heeft recht op twee gebre
ken."
Men heeft in het Warmondse milieu
voorshands begrijpelijke moeite met de
De Indonesische Islamietische vak
vereniging heeft verzocht, een onder
zoek te doen instellen naar de mis
lukking van een nieuwe, door Oost-
Duitsland geleverde suikerfabriek te
Djogjakarta, aldus meldt „Antara".
Volgens „Antara" geraakten de ma
chines van deze fabriek, die waren ge
ïnstalleerd en in bedrijf zouden worden
gesteld door technische deskundigen
uit Oost-Duitsland, volkomen defect tij
dens het eerste proefdraaien van de
fabriek in de afgelopen week. In een
verklaring van de vakvereniging wordt
gezegd, dat veel geld, dat door het In
donesische volk werd opgebracht aan
de bouw van de fabriek is ten koste
gelegd en dat de regering naar dit
technische fiasco een onderzoek dient
in te stellen en een eis tot schadever
goeding moet instellen tegen de aan
nemers. Volgens de verklaring van ge
noemde vakvereniging heeft de bouw
van de fabriek ongeveer 100 miljoen
rupiah gekost.
Mgr. M. A. Jansen, bisschop van Rot
terdam, heeft benoemd tot kapelaan
te Den Haag O. L. Vrouw van Lourdes
(Scheveningen) de weleerw. heer P. H.
I. Genemans, die kapelaan was te Poel
dijk.
obligate vervanging van de professo
rale vocatief door die van „monseig
neur" en zal er ook de aldus aangespro
kene node zien vertrekken. Over een
dag of tien zal mgr. van Dodewaard
zijn intrek nemen in den huize „Sint
Bavo" te Heemstede. In de Warmond
se behuizing getuigen talrijke kostelijke
bloemstukken van de geestdrift, waar
mede de benoeming van professor van
Dodewaard ontvangen is. Het was er
gisteren en zaterdag een va et vient
van felicitanten.
Zaterdagochtend heeft de nieuw benoemde coadjutor een bezoek gebracht aan
mgr. Huibers. Men ziet hier mgr. Van Dodewaard wandelend met de bisschop in
de tuin van het bisschoppelijk paleis te Haarlem.
De benoeming van prof. dr. J. A.
E. van Dodewaard tot coadjutor
van mgr. J. P. Huibers, de thans
82-jariga bisschop van Haarlem, heeft
zaterdag een einde gemaakt aan de
spanning in het Haarlemse diocees, en
in het daarmee toch altijd nog nauw
verbonden bisdom Rotterdam, op wie
van de vele genoemde, maar nimmer
bevestigde candidaten Z. H. de Paus
zijn keus zou laten vallen. De naam
van prof. Van Dod .waard is misschien
een enkele maal door de „vox populi"
genoemd, de coadjutor zelf kon pas
een week geleden ermee rekening hou
den, dat hii ger epen zou worden tot
eerste helper van mgr'. Huibers om
hem eenmaal cp te volgen als de
tiende bisschop van Haarlem sedert
de oprichting van het diocees in 1559,
de achtste sedert het herstel der ker
kelijke hiërarchie in 1853. De omstan
digheden en de zowel bil clergé als
leken gepleegde speculaties als wij
dit profane woord mogen gebruiken
hebben er „oe geleid, dat de benoe
ming van prof. Van Dodewaard voor
vrijwel iedereen een volkomen verras
sing werd.
Een verrassing, die zich zaterdag
het eerste demonstreerde tn het Theo
logicum te Warmond. Daar kreeg de
praeses, mgr. H. J. van Deursen, dm
tevens proost is van Haarlemse ka
pittel, om kwart voor eü een tele
foontje van mgr. Huibers °v"
nieuws van de benoeming, D p
riep daarop zijn professoren en stu
denten bijeen en deelde hun het be
langrijke nieu-vs over prof. Van Dode
waard, die inmiddels zijn benoeming
vanwege de Nuntiatuur bevestigd had
gekregen, mede. Er ging een luid ge
juich op, felicitaties volgden, maar
een paarse sjerp en andere attributen,
die men in zulke gevallen nogal spoe
dig bij de hand pleegt te hebben, ont
braken ten teken, dat de benoeming
ook de seminarie-gemeenschap verrast
had. Wellicht werden die attributen op
dat moment nog bewaard in de hun
genegen omgeving van andere ver
meende candidaten.
Bij alle vreugde op het Theologi
cum betreurde men het daar alge
meen, dat prof. Van Dodewaard het
Theologicum zal verlaten. Zijn op
academisch niveau gehouden colleges
waren, boeiend, mede door het scherpe
oordeel en de brede visie, waarvan hij
immer en nooit demonstratief
getuigde. Hij wist echte belangstel
ling te kweken, die menigeen als het
ware er toe dwong dieper dan strikt
nodig op een bepaald onderwerp in
te gaan. In hun bijbelprof onder
kenden zij een vroomheid, die geïn
spireerd was op de Spaanse mystie
ken, op Theresia van Aviia en St.
Jan van 't Kruis. Zijn romeinse in
slag, welke hem een iedereen ge
makkelijk aansprekende omgangs
vorm gaf, bezorgde hem talloze
vrienden. Zij, die vrienden, betoon
den zich uitermate enthousiast over
Waar Den Haag zich in het
zuid-oosten onstuimig opdringt
aan het groene Wateringen
wordt de brede Erasmusweg in
zijn loop gestuit door een ouder
wets en eigenzinnig polderge
maal, dat daar in zich zelf
gekeerd een kort respijt staat
uit te dienen. Op die grens tus
sen oud en nieuw woont dr.
van Dierendonck, de pas be
noemde directeur van het
Europees Sociaal Fonds. Zo het
hem om symboliek te doen ge
weest was, had hij geen betere
plaats kunnen uitzoeken, want
hij heeft in zijn carrière bijna
steeds gewerkt op grensgebieden
tussen oude en nieuwe dingen.
In 1939 behaalde hij zijn doc
toraal examen in de sociogra
fie met in de bijvakken het
accent op de economie. Via het
Economisch Technologisch Insti
tuut te Zwolle ging hij naar de
Rijksdienst voor het Nationaal
pian en vandaar naar de Dienst
voor de Zuiderzeewerken. Met
de daar opgedane ervaringen
voltooide hij zijn studie door
het proefschrift „De centrale
functie van Hoorn", een socio-
grafische verhandeling over de
plaats van Hoorn op het oude
land ten opzichte van de nieuwe
IJsselmeerpolders. In 1945 vertrok hij naar het jonge Centraal Planbureau,
waar zijn werk een meer economische inslag kreeg, echter zeer nauw
verbonden met het sociale aspect. Deze wisselwerking tussen het sociale
en het economische is verder altijd zijn werk gebleven. Dat sprak zeer
duidelijk toen hij van het Planbureau overging naar het departement van
Sociale Zaken als hoofd van de afdeling economische aangelegenheden.
Toen minister Suurhoff vorige week afscheid van hem nam noemde hij
de heer Van Dierendonck het economische geweten van Sociale Zaken,
dat echter in het overleg met andere departementen steeds fungeerde als
sociaal geweten. Dergelijke eigenschappen zijn vobr een directeur van het
op te richten Sociaal Fonds uiteraard als op maat geknipt. Het gaat bij
dit fonds immers om de steun bij herscholing en verhuizing van Europese
arbeiders en om het schadeloos stellen van de arbeiders der fabrieken,
die door de werking van de Euromarkt op andere produktieprocessen
moesten omschakelen.
De heer van Dierendonck is op het Europees terrein geen vreemdeling-
Als regeringsvertegenwoordiger heeft hij bemoeienis gehad met de opstel
ling van de Euroverdragen, maar zijn actieve belangstelling dateert al van
veel vroeger. Reeds in de oorlogsjaren hield het probleem van de Europese
samenwerking hem bezig. Na. de oorlog richtte hij zelf een federalisten
organisatie op, welke later met een andere fusioneerde tot de huidige
Bond van Europese Federalisten, waarvan hij secretaris was.
De heer Van Dierendonck heeft in zijn carrière uiteraard een paar
mensen leren kennen. Ons gesprek werd doorrinkeld met telefoontjes.
Felicitatie- en af scheidstelefoontjes, want vandaag gaat de nieuwe direc
teur al naar Brussel. Daar wordt het Fonds gevestigd en daar zal het naar
zijn mening de eerste jaren ook wel blijven. Mevrouw Van Dierendonck
vindt het bijzonder prettig om naar Brussel te verhuizen. Ze hoopt voor haar
zoontje, dat er spoedig een internationale school zal zijn. Een huis hebben
ze nog niet, maar dat zal in Brussel wel gemakkelijker vallen dan hier.
Alleen de huren, zegt de heer Van Dierendonck economisch, die zullen
wel wat aan de hoge kant liggen, want de Brusselaars schijnen al zo'n
beetje in Eurostemming te zijn.
de benoeming van prof. Van Dode
waard. Priesters en 'eken aldus
getuigden zij die (alsnog) met
hem m contact komen, zullen ervaren,
dat zijn belangstelling voor de ander
niet gedragen wordt door een for
mele maar door een zeer persoon
lijke interesse.
Niet minder enthousiast bleek men in
de parochie van de H. Hildegardis te
Rotterdam te zijn. Hoewel mgr. Van
Dodewaard in Arnhem werd geboren,
beschouwt de Maasstad hem ali Rot
terdammer, De ouders van mgr. Van
Dodewaard zijn vader, de heer E.
J. van Dodewaard is een geboren Bos
schenaar verhuisden in 1914 van Arn
hem, waar de coadjutor in 1913 werd
geboren, naar Rotterdam. Daar is hij
dus getogen als de zoon van een
meester-kleermaker en in de Hildegar
dis met name heeft hij zijn jeugd door
gebracht. Met Rotterdam is het gezin
Van Dodewaard vergroeid. De twee
broers en de twee zusters van mgr.
Van Dodewaard, allen getrouwd, wonen
in Rotterdam en zijn ouders verhuis
den in 1947 naar het St. Antoniusge-
sticht aan de Binnenweg, waar een
jaar later zijn moeder, mevrouw W
van Dodewaard-Hijna, overleed. Of de
thans 75-jarige \-ader, die nog in het
zelfde tehuis verblijft, verrast was? De
naam van zijn zoon werd destijds reeds
genoemd bij de candidaten voor het
Rotterdamse bisschopsambt. Hij wist
dus, hoe betrekkelijk voorspeilingen
kunnen zijn. De vreugde om de eer,
die vanzelfsprekend ook de familie te
beurt is gevallen, is er nu des te gro
ter om. In de Hildegardis is mgr.
Van Dodewaard dus opgegroeid. Daar
ging hij school en was hij misdienaar.
Later ging hij naar de Mulo, naast de
Bosjeskerk en zijn vader zag hem in
de toekomst als bediende op een kan
toor. Inmiddels had de jongeman reeds
met de latere mgr. G. Kerkvliet van
de Rotterdamse Elisabeth-parochie, die
toen kapelaan aan de Hildegardis was,
en mei zijn moeder over zijn plannen
gesproken om priester te worden, en
het gevolg was, dat de jonge Joh.
Van Dodewaard naar Hageveld in
Heemstede trok, waar hij in de vierde
klas begon. Na zijn Hageveldse tijd
volgde Warmond en na priester gewiid
te zijn, 11 juni 1938, droeg hij kort
daarop zijn eerste plechtige H. Mis op
in de Hildegardiskerk.
De vele andere biografische bijzonder
heden over mgr. Van Dodewaard heb
ben wij reeds vermeld in het bericht
betreffende zijn benoeming. De reacties
daarop hebben wij hierboven weerge
geven. De belangrijkste echter zij hier
tot besluit gegeven, met name die van
Haarlems bisschop, mgr. J. p. Huibers.
Het wa, de bisschop aan te zien, dat de
benoeming van een coadjutor hem ver
heugd had. en meer nog, dat de keu
ze gevallen was op de Warmondse
hoogleraar. Deze zal zijn zware taak
aanmerkelijk kunnen verlichten en sa
men zullen zij hun bestuurlijke en pas-
torele werk verrichten. „Der Einfluss
der zwei Apostelfürsten" om in te
haken op het proefschrift van prof.
Van Dodewaard zal het Haarlemse
diocees ten profqte strekken.
Er is zaterdag even na het middag
uur in Rotterdam een grote vuurbal ge
zien, die zich beneden het zuidelijk
stadsdeel met grote snelheid in de rich
ting van de aarde bewoog. Verschei
dene ooggetuigen belden de politie op,
die er onmiddellijk een radio-surveillan
cewagen heenzond. Na ruim een half
uur zoeken is de wagen onverrichterza-
ke teruggekeerd. De inzittenden ervan
hebben niets kunnen ontdekken, dat zou
wijzen op een neergestort vliegtuig of
een meteoor of zelfs maar een overle
den kunstmaan.
Drie jongelui uit Leerdam, die zon
dagmiddag te Rossum (Gld.) aan het
rijden waren met een gehuurde auto
zijn in de Burchtstraat aldaar in volle
vaart tegen een boom gereden. De auto
werd bijna geheel in elkaar gedrukt
en stortte in een diepe sloot. Omwo
nenden snelden toe en hebben de in
zittenden uit het wrak bevrijd. De 16-
jarige Roza uit Leerdam is in de loop
van de nacht in het ziekenhuis aan zijn
verwondingen overleden. Een tweede in
zittende brak zijn benen en kreeg nog
andere verwondingen; de derde liep een
shock op.
Zondag tussen twee en half drie zijn
twee uit België afkomstige padvinders
in het recreatieoord nabij de Braak
manpolder tussen Biervliet en de Hoek
Zeeuwsch-Vlaanderen verdronken. Het
zjjn de 19-jarige plaatsvervangend hop
man C. H. van der H. en de 15-jarige
W. de C. Zij waren aan het spelevaren
met een roeiboot, waarbij de jongste in
het water viel. De oudste probeerde zijn
vriend uit het water te halen, maar dit
lukte niet. Beiden lieten het leven. Het
stoffelijk overschot van het oudste
slachtoffer werd gevonden door de wa-
terpolitie van Terneuzen om circa vjjf
uur en om kwart voor negen werd het
tweede lijk opgehaald. Het ongeluk
heeft in Biervliet diepe indruk ge
maakt.
Het Tweede Kamerlid J. Peters heeft
zaterdagmiddag in zijn huis te Rooste
ren een vrij ernstige val gemaakt, die
hem, al is alles nog betrekkelijk goed
afgelopen, minstens twee maanden zie
kenhuis zal kosten. De heer Peters was
op het dak van zijn garage geklommen
om daar wat af te halen. Hij is daarbij
komen te vallen en kwam met zijn volle
gewicht door de asbestbedekking van de
garage heen op het dak van zijn auto
terecht. Vandaar viel hij op de motor
kap en vervolgens op de grond. Hij liep
een vrij ernstige beenbreuk en andere
kwetsuren op. De heer Peters is in het
St.-Laurentius ziekenhuis te Roermond
opgenomen.
Is het eigenlijk geoorloofd om naast
de vreugde die wij zouden gevoelen
over iedere bisschop, die God ons
geeft, ook nog speciaal te spreken over
de persoon van déze nieuwgekozene?
Is het anderzijds ook niet begrijpelijk,
dat velen hiernaar vragen? En is het
uiteindelijk ook geen gunstig teken? In
de brief van mgr. Jansen over het se
minarie stond, dat in deze, onze tijd
,,de priester meer vriend en naaste ge
worden was". Zou zo de menselijke
vraag naar de persoon van de bisschop
ook niet voortkomen uit het besef, dat
de bisschop in deze moderne tijd steeds
meer vader en vertrouwensman moet
zijn? Zien wjj niet steeds helderder in,
dat eerbied iets anders is dan byzan-
tinisme, en mogen wjj zo ook niet een
ogenblik stilstaan bij mgr. Van Dode
waard als mens en bij zijn levensloop
tot nu toe?
Professor van Dodewaard Is een zeer
aimabel mens, een man, van wie
rust en vertrouwen uitgaan. Wie
zijn kamer betrad, werd getroffen door
het beroemde ,,Cave Canem", oorspron
kelijk afkomstig uit een villa op Capn,
en nu proberend enige Italiaanse zon
nigheid en speelsheid te verspreiden in
een nogal stijve gang. Op zijn deur be
vond zich een koperen klopper, men liet
na enig onderzoek dit instrument wer
ken en kwam binnen in een waarlijk
riante en met veel artistiek gevoel in
gerichte, allergezelligste kamer. Een
vleugel, een grammophoon, vele schil-
deriien en tekeningen, artistieke en zon
derlinge en nuttige gebruiksvoorwerpen
en dan de ziel van dit alles, een al
tijd glimlachende man, temidden van
boeken achter zijn studeertafel, altijd
bereid om anderen te ontvangen.
Zijn vak was de Schrift-uitleg. Hij
gaf op een nogal springerige manier
college, zowel letterlijk hij stond
zelden lang op dezelfde plaats stil op
de katheder alsook figuurlijk. Hij
probeerde vanuit ontelbare philolo-
gische en theologische details lang
zaam te laten opdoemen de eigen
sfeer van de geïnspireerde teksten.
Men vergat later vele van die punt
jes, maar de geest van Paulus, de
geest van het St-Jans Evangelie blij
ven verworvenheden van al rijn oud
leerlingen. Hij wist enorm veel bijzon
derheden over het bijbelse denken en
het bijbelse land, omtrent de spiritu
aliteit waarbij ook Theresia van
Avila en Johannes van het Kruis her
haaldelijk meetelden, omtrent kunst
en cultuur. Alles omgeven door een
nattun Hike goedheid en sympathie,
voorikomend uit een volstrekte eer
lijkheid, en geïllustreerd door humo
ristische voorvallen, veelal uit de Ro
meinse studie-periode. Hij leefde mee
met onze zorgen en strijd, onze ver
langens en ons zoeken naar nieuwe
wegen en vormen in de theologie, en
wist, dat ook ergernis niet met eer
bied strijdig is, mits men open en mild
bljjft en dat was hij immer.
Hij was een man, bij wie men niel
verblind werd door zijn genialiteit,
maar aan wie men gaarne vertrouwen
schonk, en zeer velen hebben zijn hulp
en raad ondervonden in de moeilijke
momenten van hun leven.
Het noodlot van een seminariepro
fessor is nu eenmaal, dat zijn activi
teit heel spoedig ook gebieden moet be
strijken, waarover zijn benoeming niet
precies sprak. Zo heeft men ook deze
bijbel-prof weten te vinden en zeer vele
artikelen en lezingen, vaak evenzeer
voor de eenvoudige gelovige als voor
de vakman bedoeld, manifesteerden
zijn apostolisch hart. Want - daar
spreekt men moeilijker over een
echte en vooral eenvoudige vroomheid
kenmerkte steeds zijn werk en alle con
tacten, die men met hem had. Er was
een soort spreekwijze, welke inhield
„vriend van prof. van Dodewaard",
hetgeen ongeveer de halve bevolking
van Rome en een goed kwart van Ne
derland scheen te omvatten; bij alle hu
mor hieraan verbonden, tekent dit toch
wel zijn diepste aard: vanuit een ech
te religiositeit, persoonlijk belangstellen
in al degenen, die hij ontmoette, en die
ook reeds bij een eerste ontmoeting
spontaan aan hem hun vertrouwen en
vriendschap schonken.
Ik meen, dat het werkelijk niet ge
zocht is, als men zoekend naar een
vergelijking voor de fijnheid van geest,
de mildheid en altijd wakkere humor
van de nieuwe bisschop-coadjutor, en
vooral ook voor zijn doorleefde geloofs
houding en godsvrucht telkens voor
zich op ziet rijzen het beeld van de oude
bisschop in Haarlem, die door dit alles
zo'n onvervangbare plaats veroverd
heeft in het hart van het Haarlemse
diocees. Mede hierom wensen wij ook
onszelf geluk met deze episkopos vol
gens de grandioze vertaling van dr. F.
van der Meer: de „bovert-op-schou-
wer". Zijn oog zal ondanks de in Ita
lië geregeld terugkerende verdenking
van „mal'occhio" op het diocees rus
ten als dat van een echte Vader.
Advertentie
l/| 1r rode doosje
(Van onze correspondent)
De algemene vergadering van het
Nederlandsche Roode Kruis, die zater
dagmiddag in de Groninger stads
schouwburg werd gehouden onder voor
zitterschap van de eerste-ondervoorzit-
ter, luitenant-generaal A. G. J. M. F.
van der Kroon, begon met een waardi
ge herdenking van de onlangs overle
den oud-voorzitter en het erelid, ir. F.
C. C. baron van Tuyll van Zu.vlen. Wie
de nieuwe voorzitter van het Neder
landsche Roode Kruis zal worden, kon
op deze vergadering nog niet worden
gezegd. Het betreffende K.B. is nog
niet getekend. Verwacht mag worden
dat de benoeming binnen enkele we
ken zal afkomen. Voor de algemene
vergadering in Groningen bestond gro
te belangstelling. Ingeschreven hadden
293 afdelingen. De eerste-ondervoorzit-
ter verwelkomde speciaal de professo
ren Pondman en Huizinga, resp. op
richter en bekwaam medewerker van
de bloedtransfusiedienst, dr. Bernard,
de gedelegeerde in Zwitserland en me
vrouw de Greve, voorzitster van „Het
Surinaamse Rode Kruis" te Paramari
bo, die tijdelijk hier te lande vertoeft.
Spr. deelde mede dat de nieuwe statu
ten en huishoudelijk reglement na am
pele besprekingen door het hoofdbe
stuur zijn aangenomen en binnenkort
aan de 'afdelingen zullen worden toege
zonden.
Afscheid werd genomen van het lid
van het dagelijks bestuur, de heer E.
Kupers, die de statutair vastgestelde
leeftijd had bereikt. De vergadering be
sloot aan de Kroon voor te dragen ter
benoeming tot lid van het dagelijks be
stuur de heer J. J. A. Berger te Heiloo.
De penningmeester, mr. D. P. C. de
Hoop Scheffer merkte op dat in het af
gelopen jaar de hulpverlening aan het
Hongaarse volk werd voortgezet en dat
een nieuwe financiële actie ten behoe
ve van de repatriërenden uit Indone
sië werd ingezet. Deze beide activitei
ten belastten de afdeling financiën van
het hoofdbestuur met extra werkzaam
heden. Over het resultaat van de finan
ciële uitkomst over 1957 was hij overi
gens niet ontevreden, ondanks dat het
tekort op de gewone dienst 124.515.65
bedraagt, zijnde 18.849,65 boven de be
groting. De afdrachten van de collec
ten en van de contributies waren dit
jaar hoger dan de begroting aangeeft;
de postzegelactie is in bepaalde krin
gen bijzonder teleurstellend geweest. De
vermogenspositie van 't Nederlandsche
Roode Kruis is ondanks de jaarlijkse
afschrijvingen toegenomen.
De aandacht werd er verder op ge
vestigd dat aan het Leeghwaterplein te
Den Haag een gebouw is aangekocht,
waarin het centraal magazijn, het sluit
stuk van het grote project der materiële
hulpverlening, kan worden onderge
bracht. Een en ander is mogelijk ge
worden door een vorstelijke schenking
van het Nationaal Rampenfonds. De
combinatie van centraal magazijn en
intendence garandeert een efficiënte
werkwijze in geval van calamiteiten.
De inventaris van het centraal maga
zijn, eveneens door het Nationaal Ram
penfonds geschonken, zal niet minder
dan 2000 ligplaatsen met alle toebeho
ren omvatten. Het Nederlandsche Roode
Kruis beschikt zodoende over 12.000
bedden met toebehoren t.b.v. de hulp
verlening bij rampen. Het voorstel van
de afdeling Gouda, om jaarlijks aan
het hoofdbestuur een kwart gedeelte
van het dienstposttarief van de door de
afdelingen verzonden dienststukken te
vergoeden, zal in alle afdelingen ter ta
fel worden gebracht.
In verband met het overlijden van
baron van Tuyll van Zuylen werd de
voorgenomen excursie door Noord-Gro-
ningen afgelast.
De kapitein van het 2082 ton meten
de Duitse vrachtschip „Dorte-Olden-
dorff" heeft zondag telegrafisch om
hulp verzocht omdat hü een ernstig ge
wonde aan boord had. De loodsafhaal-
dienst uit IJmuiden zond een boot met
een arts aan boord en de opsporings-
en reddingsdienst van Valkenburg stuur
de een helikopter. De helikopter heeft
de gewonde man hij had een schedel-
basisfractuur aan boord genomen.
De man werd naar het academisch
ziekenhuis te Leiden overgebracht. De
vrachtboot, die afkomstig is uit Lübeck
zett: haar reis naar Rotterdam voort
De gehele reddingsactie, van de eerste
oproep om hulp tot het ogenblik waar
op de gewonde In het ziekenhuis aan
kwam had nog geen anderhalf uur ge
duurd.
