Engelse filmploegen van
Arthur Rank streken in
IJmuiden neer
Puzzle hoe uit georganiseerde
chaos een film moet groeien
SANOVITE
Koning der Wereldmet
troon van 16 dollar
Christelijk Historische Unie
viert vijftigjarig bestaan
Baardgroeiwedstrijd levert
Delft drie baarden op
De toekomst
0 Als pap...
Q Droog
uit de hand!
Zijn vrouw wil geen koningin worden
Geen strakke partij-eenheid
Eerste prijs scheer apparaat) blijft
voorlopig in de kast
■Baas boven baas
Djakarta en
Nieuw-Guinea
Geen Nederlandse
militairen naar
Libanon
Tijdens vergadering
C.N.V.
Vereniging van
handelsreizigers
geroyeerd
Giel Ramaekers
Schakel Nederlands
exportapparaat in
WOENSDAG 9 JULI 1958
PAGINA
Krachtige Kost voor het Kind
O In defies...
Neem 'n pak mee
naar buiten!
Opnieuw-opnieuw
Vraagtekens
Provinciaal Passionisten
Overste Van Vuur en
overleden
Hernieuwing Indonesische
eisen op 17 augustus
Zakenlieden in Indonesië:
SPROEIVLIEGTUIG
NEERGESTORT
Het bedrijfsleven rond de Vissersha
ven van IJmuiden is sedert dinsdag
morgen 9 uur volkomen ontwricht.
Britse filmploegen van Arthur Rank
zijn in IJmuiden neergestreken en uit
Amsterdam zijn enige honderden figu
ranten gekomen, die het grootste deel
van de dag wat doelloos rondliepen,
lui in het zonnetje lagen of zaten en
er bovendien nog 15 voor konden
opstrijken. Vandaag is het weer zo.
Het blijft de hele week en dan wor
den maandag en dinsdag nog opnamen
gemaakt in de havenmond van IJmui
den met als plaats van handeling Hr.
Ms. fregat Piet Hein. Temidden van de
velen, die maar wat rondhangen zijn
er enkelen, die van de ene kant naar
de andere draven. En nog weer een
Ïmar andere mensen zijn ogenschijn-
ijk heel rustig, maar in wezen met
alle zenuwen gespannen bij hun werk.
Camera-mensen, scriptgirls, regisseurs
en enkele acteurs. En dat allemaal
voor de film „Operation Amsterdam",
die het volgend voorjaar door Arthur
Rank's Filmmaatschappij zal worden
uitgebracht. De visserij is op het twee
de plan gekomen. De lilmerij staat
in het brandpunt, niet alleen van de
schijnwerpers en reflectors, die zelfs
bij heldere zonneschijn kennelijk onmis
baar zjjn, maar niet minder in het
brandpunt van de belangstelling.
Het witte gebouw aan de Trawler
kade te IJmuiden waar eens de cen
trale bond van transportarbeiders ze
telde, is nu een groot magazijn met
de meest uiteenlopende kledingstukken.
Je kunt er als een burger van 1958
binnengaan en als een soldaat uit de
dagen van 1940 uit te voorschijn komen.
De dames, die nu fleurige toiletjes dra
gen, komen weer naar buiten in jurken,
die allang uit de mode zijn maar mis
schien wel weer heel gauw aan de
beurt zijn om in de mode te komen.
In een tot kantine getransformeerde
bus wordt gekokkereld, op de kade
worden plankiers geslagen en film-ope
rateurs staan op hoge stellages hun
beeld tg. zoeken. Op het voorschip van
de motorlogger Arend KW 7 groepen
wat mannen en vrouwen. Ze krijgen
wat bundeltjes kleren en oude koffers
toegeworpen. Zij figureren als vluchte
lingen in de meidagen van 1940, die
willen proberen nog voor de komst van
de Duitsers naar Engeland over te
steken.
Een leuk jong meisje van een jaar
of twaalf rijdt rondjes op een oud
stevig paard. Een eindje verder staat
een nettenwagen. Ze hebben wat met
de filmerij te maken. Wat? De eige
naar van het paard weet het zelf niet.
Hij is hier een dag of wat besteld en
Wacht zijn beurt wel af. Tot zolang zit
hij heerlijk in een stoel in het zonne
tje. En het meisje vindt het heerlijk
op de rustig voortsloffende knol rond
jes te rijden.
Op de Trawlerkade, vlak bij de vuur
toren, zijn een paar houten keetjes ge
bouwd. Die hebben ook wat met de
film te maken. Later op de dag zijn
"®ar df. k°P ,van de haven verrold.
iom fL" ,11 auto's uit de dagen
van 1940. Er staan een paar gammele
handkarretjes met wat huisraad, „scha
mele bezittingen, die de vluchtelingen
nog hebben kunnen redden," zoals dat
heet.
Een van de cineasten onderhoudt in
een met veel filmjargon doorspekt En
gels een levendig contact met een groep
je mannen aan de overkant van de
Vissershaven, boven op het dak van
de hallen. Vuilzwarte rook wekt de in-
druk alsof de hal in brand staat. Het
zal wel zo moeten zijn.
Het Vissersmonument op de Kop van
de Vissershaven te IJmuiden is met een
vracht jute gecamoufleerd. Het stond
er in 1940 nog niet en kan dus moeilijk
Ru als achtergrond dienen voor een
ln die dagen spelende film. Aan de
overkant worden op een steiger met
een sleepboot er vlak naast, opnamen
gemaakt. Dus toch ergens actie. Een
actie, die overigens vele malen her
haald moet worden, voordat het naar
de zin is van de regisseur.
De marine kan het schip niet langer
dan tot dinsdagmiddag missen. De film
ploegen zullen hun tijd dus moeten uit
buiten. Van woensdag tot en met zater
dag worden de volgende week dan nog
opnamen gemaakt op de weg tussen
Velsen en Amsterdam.
Na veel zoeken hebben wij tenslotte
op het kantoor van Rank in Amster
dam een juffrouw gevonden, die ten
minste wilde proberen ons wat wijzer
te maken. De heer Smit, waar het
hele verhaal om draait, is in de mei
dagen van 1940 met de Walpool van
Engeland gekomen om te proberen een
partij industrie-diamanten op te halen
en zo uit handen van de Duitsers te
houden. Hij wordt daarbij geassisteerd
door een dame, in dit geval Eva Bar-
tok. Het boek, dat hierover werd ge
schreven, wordt nu verfilmd. Bij stuk
jes en brokjes. Het ziet er allemaal
erg chaotisch uit. Er lijkt nergens
een draad door te lopen. Maar de film
ploegen gaan onverstoorbaar hun gang.
Script-girls maken ijverig notities. Fi
guranten worden nu eens hierheen, dan
weer naar een andere plaats gediri
geerd. Straks gaat het precies eender
in Amsterdam, waar ook opnamen ge
maakt zullen worden. Uit al die stuk
jes, vele malen overgedaan, wordt dan
de film „Operation Amsterdam" ge
monteerd. Het volgend voorjaar moet
hjj in première gaan.
Maandag zijn in IJmuiden de op
namen begonnen voor de Rank-
film „Operatie Amsterdam", welke
film verhaalt van het transport
diamanten in de oorlogsdagen van
ons land naar Engeland. Van de
zestig vaste medewerkers ziet men
hier v.l.n.r.: de acteurs Knox Peter
Finch en Johny Britton.
Advertentie
Een van de acteurs staat met zijn
handen boven een scheepstros onbe
grijpelijke gebaren te maken. De ande
re acteur kijkt er onbewogen naar,
zegt dan „I do'nt understand you."
Wet hij van de ander niet begrijpt,
hebben wjj op onze beurt nog altijd
Riet begrepen. Evenmin konden wij
verstaan, wat die twee daarna tegen
elkaar zeiden. Zij hebben het vele
malen opnieuw moeten doen. De ene
keer klonk op een ongelegen ogenblik
een scheepsfluit. De andere keer
kwam een in 1940 nog onbekende
straaljager overgieren. En de derde
keer was het een bromfiets, die onge
wenst rumoer op de achtergrond
bracht. Van tijd tot tijd werden de
mannen kwistig afgesponst, omdat het
hele geval zich kennelijk in de regen
afspeelt en een van de assistenten
liep kwistig regendruppeltjes op ge
zichten te spuiten, zodra deze maar
dreigden op te drogen in de zonne
schijn.
Filmsterren? Misschien zijn ze wel
In IJmuiden geweest. Misschien was
Peter Finch er wel, die de rol van
de heer Smit speelt, maar wij hebben
hem niet herkend. Eva Bartok was er
in ieder geval niet. Zij bevond zich
gisteren met haar baby van 7 maan
den in Hooge Vuursche te Baarn, in
haar hotel. De perschef van Rank, de
heer Miranda, was naar haar toe. Voor
de pers onbereikbaar. De heer Hamer,
die zich bij de filmploegen moest be
vinden, was overwerkt en dus afwe
zig. Zodat niemand in staat was te ver
tellen, wat er nu eigenlijk allemaal
aan de hand was.
Ook van de IJmuidense autoriteiten
toist niemand, wat er precies moest
gebeuren. De laatste weken zijn wel
Uitvoerige besprekingen gehouden,
blaar de schriftelijke mededelingen, die
daarop gevolgd zijn, waren zo verwar
mend, dat alles maar zo een beetje ge-
bnproviseerd moest worden. Volgens
bet schema worden ook vandaag nog
opnamen gemaakt aan de Trawlerkade.
Honderdag wordt de IJmuidense vishal
de plaats van handeling, vrijdag de
kop van de haven. Zaterdag wordt in
®en schuur gefilmd en zondag aan het
bind van de kade, vermoedelijk de
trawlerkade.
- Maandagmorgen om 6 uur komt Hr.
Ms. fregat Piet Hein in IJmuiden aan
®bi anderhalve dag als de Britse tor-
Pedobootjager „Walpool" te fungeren.
Op het provinciaal kapittel der paters
rassionisten, dat in Mook is gehouden,
s tot provinciaal gekozen pater Pauli-
Waal, thans novicenmeester te
(Van een verslaggever)
De 64-jarige Homer A. Tomlinson
uit de V.S. in dinsdagmorgen op Schip
hol zo vrij geweest zich uit te roepen
tot koning van Nederland. De plech
tigheid was officieus en ter wille van
de fotografen. Vandaag zou op de
Dam in Amsterdam de eigenlijke
„staatsgreep" plaats hebben. De ge
beurtenis is niet zo inpertinent als het
op het eerste gezicht misschien lijkt,
want Homer is behalve koning van
reeds verschillende landen al koning
der wereld. Men zou zich met de
„staatsgreep" ook spoedig verzoenen,
als men hem, zoals wij, dinsdag in
een verblindend ambtsgewaad uit het
vliegtuig uit Brussel op Schiphol had
zien stappen. Een bordpapieren ver
gulde kroon op zijn breed lachende
gezicht, een knobbelneus, een blauwe
Chinese mantel met sierlijke figuren,
een plastic wereldbol, die men kan
opblazen en wat schrifturen, zo liet
de nieuwe koning zich verwelkomen.
Homers monarchistische aspiraties
zjjn religieus getint. Voor zijn charla-
taneries gebruikt hij de naam van
God. Hij komt namelijk van de „Kerk
van God" en roept iets uit over de
„Pinkstergemeenschap". Zjjn vader
is met deze praktijken begonnen en die
heeft zjjn zoon Homer overgehaald zijn
baan als reclame-agent op te geven en
het koningschap op zich te nemen.
„Mijn vrouw is eigenlijk koningin,"
vertelde Homer, „maar zij ziet mijn
activiteiten niet zo graag." En hij ver
telt dat al de christenen zijn volgelin
gen zijn, al houden ze niet van zijn
preken. Hij heeft er 70 miljoen, 12 mil
joen in Rusland en 30 miljoen in Chi
na. Over een paar dagen vertrekt Ho
mer naar Rusland; hij toont ons zijn
visum. „Daar zal ik vertellen, dat ik
van een andere planeet kom," ver
trouwt hij ons toe.
We aanhoren zijn leer, die hij op de
meest opgewekte manier predikt voor
de om hem verzamelde mensen. Er ko
men kranten van de „Kerk van God"
voor de dag, waarin Homer in al zijn
staatsie enige malen gefotografeerd is.
En ook een proclamatie, waarin we
lezen, dat hij in 1960 president van de
V.S. wil worden. „Maar ik denk dat
dit niet voor 1972 zal gebeuren." Over
het miljoenenleger van zijn volgelingen
verklaart hij, dat zij hem niet als ko
ning erkennen. De tournee van drie
weken, die hij thans maakt, wordt be
kostigd door een veertigtal mensen.
„Ik moet het met 1200 dollar doen."
Er komt ook aan het licht, dat een
verslaggever hem in 1952, toen hij ook
in Nederland was, hem eens een tientje
heeft geleend. De verslaggever be
grijpt echter de monetaire moeilijkhe
den van de usurpator en zegt, dat „al
les in orde is". Homer-the-King draagt
twee insignes van de Expo, waar hij
gisteren een rondgang heeft gemaakt.
„De Expo kostte hem 8,51 dollar."
„Even mijn 18-dollar globe opzij
leggen," onderbreekt hij om de foto
grafen ter wille te zijn. Even later
passeert_ hij de douane, die vraagt wat
Homer in de linnen hoes meevoert.
„Mijn 16-dollar throne, zegt Homer
vriendelijk. „Dat is een goedkope,"
zegt de douane. Buiten haalt hij de op
klapbare zetel met purperen franje te
voorschijn om even te poseren. Hij
spreekt daarbij plechtige woorden uit.
Het ontgaat hem aanvankelijk, dat hij
plaats neemt naast een vuilnisbak. Als
hij het merkt, zegt hij' dat Nederland
een schoon land is.
Homer zegt ook, dat het gemakkelijk
is om zichzelf tot Koning uit te roe
pen. „Dit wordt nu het 26e land."
De heer H. H. W. van Vuuren, luite
nant-kolonel van de marechaussee bij de
staf in Den Haag, is dinsdag te Hoek van
Holland aan boord van de KM 5 onwel
geworden en overleden. Overste van
Vuuren, die in Den Haag woonde, was
48 jaar.
Van mr. Burger is - het gevleugelde
woord afkomstig tijdens het Kamer
debat, dat de Christelijk Historische
Unie, die vandaag in Utrecht haar vijf
tigjarig bestaan viert, zich in het par
lement precies gedraagt als een troep
patrijzen. Bij het eerste schot vliegen
zij in verschillende richtingen van het
nest weg. De vandaag aftredende 73-
jarige voorzitter van de C.H.U., de heer
H. W. Tilanus, heeft daarop geant
woord: Patrijzen keten altijd zo spoe
dig mogelijk op het nest terug. Het
beeld geeft niet onaardig weer wat de
Christelijk Historischen in de Neder
landse politiek eigenlijk bezielt. Zij zijn
een politiek gezelschap, dat echter van
een strakke partijeenheid niets wil we
ten. Juist vanwege deze vrijheid van op
vattingen vormen een aparte en
merkwaardige groepering.
Dit Is ook het grote onderscheid
van de C.H.U. met de A.R., waarvan
zjj voor vijftig jaar nog deel uitmaak
ten. De afscheiding kwam tot stand
door tegenstellingen in theologisch en
politiek denken tussen Abraham Kuy-
per, de „geweldige", voor wie de
kracht van zijn partij m het isolement
lag en mr. De Savornin Lohman, die
van isolement evenmin iets moest heb
ben als van de geweldige partijdiscipli
ne. Sindsdien zijn de C.H.'s principieel
individualisten in de politiek. Dat blijkt
herhaaldelijk ook in het parlement: bij
geen partij komt het zo vaak voor, dat
men niet eensgezind stemt.
Het bleek ook bij de jongste kabinets
formatie in 1956, toen pogingen om een
coalitie van christelijke partijen te her
stellen mislukten op weigering van de
heer Tilanus. De meerderheid zou in
derdaad te gering zijn geweest met de
onzekerheid van de patrijsachtige
C.H.'s in de Kamer.
Dezelfde verschillen in opvatting blij
ken ook wanneer de A.R. protesteert
tegen de uitspraken van de generale
synode der Hervormde Kerk (oproep
omtrent Nieuw-Guinea) terwijl de C.H.
dat alles zich vrij laat ontwikkelen. De
theologische tegenstellingen zijn even
als de politieke oorzaak dat herhaalde
pogingen om beide protestants-christe
lijke partijen tot een fusie te brengen
mislukken.
De heer Tilanus, die vandaag in de
feestvergadering te Utrecht het voorzit
terschap van de C.H.U. aan de Rjjs-
wijkse gemeentesecretaris mr. H. K. J.
Beernink heeft overgedragen, heeft die
fusie, waarvan hp persoonlijk een voor
stander is, wel eens trachten te ver
wezenlijken, maar hij is nooit verder
gekomen dan het uitsteken van een
voelhoorn, die onmiddellijk moest wor
den teruggetrokken.
De. heer Tilanus kent uiteraard zijn
partij door en door. Vele jaren lang
is hp iedere week op stap om ergens
een groep of een afdeling toe te spreken
en naar hun opmerkingen te luisteren.
Zijn overtuiging is dat de echte C.H.-
kern in de politiek van ons land, mits
onder de juiste leiding geplaatst, een
hecht bolwerk blijft al schampen daar
van wel eens waardevolle delen af. Het
overgaan van oud-minister Lieftinck en
van de huidige staatssecretaris dr v.
Rhijn uit de C.H. naar de P.v.d.A.
was zo een verlies. In de twintiger
jaren gebeurde al hetzelfde, toen ds.
Bronsveld in Utrecht de C.H, verliet
en naar de liberalen trok. „Dat is nog
heel wat anders dan wat de socialisten
doorbraak noemen", blijft echter de
overtuiging van de heer Tilanus.
Nauwelijks acht weken geleden
dwaalde in de oude Prinsenstad een
blozende, ietwat bescheiden jonge
man rond. Hij bewoog zich traag en
aarzelend langs en óver de toen nog
fictieve grenzen van de huidige Vrp-
straat Monte Fictie en talmde telkens
op de drempel van een gerenommeerd
restaurant, dat op de plaats staat,
waar zich eertijds een bloeiend con
vent van langbaardige monniken be
vond.
Hp herlas voor de zoveelste maal
een opvallend bulletin, waarop met
kloeke rode letters te lezen stond:
Mannen var Delft laat Uw baarden
groeien!
Dan vatte hij opeens moed en stap
te via de matglazen cafédeur recht
streeks het wereldnieuws in.
Na een uitbundige begroeting en en
kele korte formaliteiten werd hij zon
der veel omhaal in een stoel gedrukt
en onder de vaardige vingeren van
een barbier spiegelglad geschoren.
De alomtegenwoordige persfotograaf
knipte inmiddels van hem en van een
in rok en valse baarden gestoken lus'
trumcommissie het plaatje, waarmee
aspirant baardmans de volgende dag
zowel in de binnen- als in de bui
tenlandse pers allerwegen belangstel
ling trok.
En daarmee was de groeiwedstrpd
begonnen, die gisteravond tijdens het
geanimeerde burgerijbal zijn bekro
ning vond met de gewetensvolle beoor
deling van het gewas, dat onder in
vloed van de vele koude dagen sinds
dien op de kinnen en kaken van drie
moedige mannen zo moeizaam is op
geschoten.
Acht andere deelnemers lieten ver
stek gaan en zijn kennelijk voor de
sotternijen en spotternijen van vrien
den, buren en aanverwanten bezwe
ken.
Aan de heer van Os, met fraai ge
trimde rechte zwarte ringbaard, werd
met algemene stemmen van jury en
publiek de eerste prijs toegekend. Hij
ontving een droogscheerapparaat, dat
hij overigens voorlopig in de kast op
bergt, aangezien hij van zijn baard is
gaan houden.
De heer van der Zijde, zijn zwaar
ste concurrent, zag zijn deelname be
loond met een fraaie tweede prijs.
In de schoonheidsklasse van reeds
baarddragenden verwierf, geheel vol
gens onze voorspelling, de 75-jarige
Opa Hagen de eerste prijs, op de voet
gevolgd door de heer Schilperoort.
Tijdens het bal in de feestelijke ver
sierde foyers van de Stads Doelen
Advertentie
Homer Tomlinson, de Koning der Wereld, stapt in ambtsgewaad en
plastic wereldballon uit het vliegtuig op Schiphol.
met een
j is reden aan te nemen, dat on
der de huidige omstandigheden geen offi
cieel verzoek tot de Nederlandse rege
ring zal worden gericht een klein de
tachement militairen ter beschikking te
stellen ter assistentie van de waarne
mers van de Verenigde Naties in Liba
non. Minister-president dr. W. Drees
heeft dit meegedeeld in antwoord op
schriftelijke vragen, die hem waren ge
steld door het lid van de Eerste Kamer,
de heer Seegers. In zijn antwoord wijst
de minister er voorts op, dat de Neder
landse regering wel bevestigend heeft
geantwoord op een informele vraag van
de secretaris-generaal van de Verenig
de Naties over de mogelijkheid tot ter
beschikking stelling van een klein de
tachement. Het toezicht van de Verenig
de Naties in Libanon, zo zegt dr. Drees,
geschiedt ter uitvoering van een besluit
van de Veiligheidsraad van 11 juni 1958.
In het licht van het bovenstaande
meent de minister niet te moeten in
gaan op de vragen van de heer See
gers of Nederland op deze wijze niet
Tijdens de dinsdag te Utrecht voort
gezette vergadering van het Christelijk
Nationaal Vakverbond is de Neder
lands Christelijke Handelsreizigersver
eniging geroyeerd als lid van het CNV.
Dit royement gaat in op 1 juli 1959.
Aanleiding hiertoe is het feit, dat deze
organisatie zich, ondanks de uitspraak
van de geschillencommissie van het
C.N.V. dat zij een federatieve samen
werking met de Christelijke Beambten-
bond dient aan te gaan, hieraan geen
gehoor wenst te geven.
betrokken zou worden in een conflict
tussen regering en bevolking van Liba
non.
De baas van de weverij-af
deling van de N.V. Bandfa
briek Dassen te Maastricht, de
38-jarige Giel Ramaekers uit
Heer, is echt wel een baas bo
ven baas. Voor de tweede keei
heeft hij namelijk de bazen-
prijsvraag, uitgeschreven doo
het maandblad „Baas bove„
Baas" van het Nederlands In
stituut voor Efficiency, gewon
nen. Het komt er bij deze prijs
vraag op aan een opstel vau
niet meer dan tweeduizend
woorden te schrijven over een
of ander bedrijfsonderwerp
Vorig jaar was dit „Baas en
kwaliteit" en dit jaar „De baas
en het onderhoud".
Over beide onderwerpen wist
Giel Ramaekers zulk een goec
opstel te schrijven, dat de ge
heel verschillend samengestelde
jury's zowel in 1957 als in 1958
unaniem van mening bleken
dat het werkstuk van deze Dim
burgse baas absoluut bekroond
diende te worden met de hoofd
prijs.
Ondanks het succes van ver
leden jaar had Giel Ramaekers
echt niet durven denken, dat
hij ook thans weer de hoofd
prijs zou winnen. Het onder
werp („De baas en het onder
dak de wgav^vaTverledln jaar („Baas en kwaliteit") Maar juistin
verband hiermee besteedde Giel Ramaekers aan het opstel van dit jaar
mier dan biizondere zorg. Een maand lang was hij s avonds thuis met niets
anders bezig dan klad-opstellen maken. Het definitieve opstel werd een
werkstuk van tientallen uren intensieve arbeid. Giel is al dit gezwoeg
thans alad vergeten. Ook zijn vrouw (aan wie de winnaar zijn prijs ge
schonken heeft) vergeeft haar man thans graag, dat hij de laatste maand
thuis minder gezellig was dan anders. Het opstel ging bij Giel Ramaekers
'boven alles. Zeer begrijpelijk, aangezien hij het aan zijn eer verplicht achtte
om ook dit keer weer goed voor de dag te komen.
Van het begin af, dat deze weverijbaas aan de genoemde opstelwedstrijd
heeft deelgenomen, is dit steeds zo geweest. De eerste keer (drie jaar
qeleden) verwierf zijn opstel, dat toen helaas duizend woorden te lang
was reeds een extra prijs, omdat de jury de schrijver ervan per se wilde
belonen voor zijn voortreffelijk werk. Op grond van de lengte kon dit
opstel evenwel niet met de hoofdprijs bekroond worden.
Dit succes was voor Giel Ramaekers aanleiding om in 1957 weer mee
te doen. Nauwkeurig zag hij er toen op toe, dat de lengte van zijn tweede
opstel de tweeduizend woorden niet overschreed. Het gevolg was, dat hij
toen wél de hoofdprijs won. Dit tweede succes bracht de opstel-schrijver
er tóe om ook dit jaar weer aan de „Baas boven Baas"-prijsvraag deel te
nemen. Het feit, dat Giel Ramaekers opnieuw met de hoofdprijs (die
donderdag op feestelijke wijze aan de winnaar te Maastricht zal worden
uitgereikt) is gaan strijken, vormt voor hem een stimulans om in de
toekomst steeds van de partij te zijn en zo mogelijk „baas boven baaste
blijven. Maar ook zonder deze stimulans zou Giel Ramaekers de prijsvraag
van het Nederlands Instituut voor Efficiency toch trouw zijn gebleven. De
weverij-baas van de N.V. Bandfabriek Dassen te Maastricht, schrijft nu
eenmaal graag verslagen en opstellen, zeker wanneer die betrekking heb
ben op zijn grootste liefhebberijen: musiceren (Giel is al 27 jaar lang lid
van de Koninklijke Harmonie van Heeren weven. Het weversvak beoefent
de heer Ramaekers nu reeds elf jaar met bijzonder veel plezier. Maar
wat graag heeft hij er zijn vroeger beroep (ondergronds mijnwerker) voor
opgegeven.
werd mevr. J. Penning uitgeroepen
tot Hospita 1958.
Behalve een zilveren sleutel van de
Amsterdamse Huishoudbeurs kreeg zij
nog vele geschenken.
En zo eindigde dan laat in de nacht
een baardgroeiwedstrijd, die Delft
helaas slechts drie consequente baard-
dragers heeft opgeleverd, wat
niet wegneemt dat de dans van de
baardmannetjes het hoogtepunt werd
van het uitbundige dansfeest.
In kringen van de Nederlandse rege
ring houdt men er, naar wij vernemen,
ernstig rekening mee. dat de Indone
sische onafhankelijkheidsdag 17
augustus door de Indonesiërs zal
worden aangegrepen om hun eisen met
betrekking tot Nederlands Nieuw-Gui
nea opnieuw te stellen. Er zijn echter
tot dusver geen aanwijzingen, dat er
speciaal nu een Indonesische infiltra
tie op Nieuw-Guinea op handen zou
zijn.
In het Vrije Volk werd gisteren mel
ding gemaakt van geruchten uit Dja
karta, volgens welke zulk een infiltra
tie van Indonesische zijde op erf om
streeks 17 augustus zou worden- uitge
voerd. Het doel ervan zou voorname
lijk politiek zijn. Door het forceren van
militaire operaties zou Djakarta de
Veiligheidsraad ertoe willen brengen
een „staakt het vuren" af te kondigen,
hetgeen aan de infiltranten een zekere
status zou verlenen.
In bevoegde Haagse kringen is men
van mening, dat dit bericht voorals
nog als niet meer dan een suppositie
moet worden beschouwd. Het zenden
van troepenversterkingen naar Nieuw-
Guinea staat hier dan ook niet mee in
verband. De versterkingen worden ge
zonden omdat de Kamer kritiek heeft
geuit op de weerbaarheid van Nieuw-
Guinea en ook in verband met de jong
ste prestaties van de Indonesische strijd
krachten in hun strijd tegen de op
standelingen.
Indonesische zakenlieden hebben er
bij de Indonesische regering op aan
gedrongen, een zo goed mogelijk
gebruik te maken van het nog steeds
bestaande Nederlandse exportapparaat.
Het weekblad „Business News", dat als
spreekbuis van deze handelaren fun
geert, wees er in een artikel op, dat
er geen tijd te verliezen is, als de rege
ring gebruik wenst te maken van de
efficiëntie, de kennis en het kapitaal
van de Nederlandse bedrijven op het
gebied van de export. Nationale firma's
ontbreekt het nog steeds aan ervaring
in de exporthandel, aldus dit orgaan.
Bovendien hebben zij te kampen met
gebrek aan kapitaal. Het blad bepleit,
dat de speciale kabinetscommissie, on
der leiding van de minister van staat
voor economische stabilisatie, kolonel
Suprajogi, die belast is met het uit
stippelen van de toekomstige politiek
ten aanzien van de thans onder rege-
ringstoezicht staande Nederlandse be
drijven, grote aandacht zal schenken
aan de Nederlandse exportbedrijven.
Zij hebben nog steeds personeel met
de nodige kennis, de apparatuur en hun
goodwill, aldus „Business News", dat
er aan toevoegt: zij hebben evenwel
reeds een deel van hun kapitaal ver
loren, omdat zij de laatste maanden
hebben ingeteerd; als wij hun stabili
serende invloed voor de Indonesische
economie willen behouden, zijn snelle
maatregelen geboden.
Een Duits eenmotorig vliegtuig is
maandag tijdens sproeiwerkzaamheden
in de Noordoostpolder neergestort, na
dat het een boom had geraakt. De 36-
jarige piloot Ernt Nebendahl uit Hol-
stein liep slechts lichte verwondingen
op. Het toestel kwam terecht in een
aardappelland van de landbouwer W. L.
Jansen aan de Luttelgeesterweg en werd
zwaar beschadigd. De machine, die was
gecharterd door een vliegbedrijf te Rot
terdam ter assistentie van de andere
sproeivliegtuigen, was vrijdag in de
Noordoostpolder aangekomen.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiniiuniminimiiiiiiHimiiiiiiimi
#Ben ik tegen de vooruit
gang? Neen. Daar ben ik
voor. Evenals voor de vrede.
Geen zinnig mens is tegen
het opgaan van de zon of
tegen het groeien van gras.
Ik ben zelfs niet tegen de
ontwikkeling van de tech
niek. Maar daar zijn en
blijven grenzen. Uitvindin
gen kunnen hele verdienstelijke as
pecten hebben, maar ook alleen maar
inzoverre zij zouden kunnen bijdragen
tot het menselijk geluk. Het uitvinden
zonder meer en an und für sich moge
zijn bekoring hebben voor de uit
vinder, de mensheid is slechts gebaat
bij de gevolgen ervan, of niet. Spoet
niks en atoombommen kunnen mij
dus gestolen worden. Zij zijn gigan
tisch knap verzonnen, maar waarde
loos. Zij behoren niet tot de vooruit
gang, maar zij bevorderen de achter
uitgang. Evenals het zogeheten elek
tronische brein. In het bijzonder het
zojuist uitgevonden elektronische
brein dat ik citeer „gezichten
kan herkennen, lezen, vertalen, schrij
ven en wandelen". Dat machien, dat
ik citeer nogmaals „zeer vlot kan
leren om links van rechts te onder
scheiden," en dat „nauwkeurig wordt
naarmate het ouder wordt en meer
ervaring krijgt en dat dus veel
gemeen heeft met de mens" is een
onzinnig kreng. Machines behoren
alles met machines en niets met
mensen gemeen te hebben. En verre
weg de meeste mensen worden bij
ouder worden minder nauwkeurig.
Terecht en tot hun heil.
Krijgen wij straks een machine die
gelukkig of zelfs ongelukkig is?
Krijgen wij machines met zielen?
Gaan de uitvinders het leven uit
vinden? Gaan wij, kwiek vooruit
gaande, onze ondergang tegemoet?
Sombere toekomst: de machines
krijgen iets menselijks; en mensen
onvermijdelijk iets machinaals.
