Fouten in
Gander
Zuid-Limburg zit boordevol
met vakantiegangers
Niet in staat de grote stroom
toeristen op te vangen
Radiotelefonie, rechtstreeks
contact met de vlieger
Vreugde en leed op -
haven van New York
De omgekomen bemanning
Nieuw-Guinea nu
geen V.N.-zaak
Een pomp en één toilet voor 50 personen
Onhoudbare
toestanden
Gebruikelijk op de Noordatlantische
vliegroute
Vlucht van Marijke Pennock met
Hugo de Groot kon niet doorgaan
Talrijke bewijzen
van deelneming
Soekarno zoekt het
in „kracht
Degrees and diplomas apart
(Her interests are mainly in arT
The judges are wise
To award her the prize,
They can see by her Mink
that she's smart!
'Aoti lus
W E
BEST
PAGINA 5
ZATERDAG 16 AUGUSTUS 1958
LACHT
Examens
DE ZACHTE FILTERSIGARET DIE SMAAKT!
LooRO^l
Heb morgen eens éénmaal een
gat In Uw hand. Uw EHBO doet
er dan figuurlijk een pleister opl
En.... vergeet vooral niet het
KRO - programma zondagavond
tussen 20.45 en 20.55 uur te
beluisteren, want dan zal blijken,
ol U Uw gilt honderdvoudig zult
terugontvangen.
Open het couvertje niet en be
waar het vooral droog en mijd
het zonlicht.
bij het uitgaan
van de kerkdiensten:
11
11
Gezaghebbende kringen in Djakarta
Rebben gisteren volgens het A.N.P. ver
klaard, dat Indonesië het geschil met
ederland over Nederlands Nieuw-Gui
nea niet zal voorleggen aan de dit jaar
e houden Algemene Vergadering van
°e Verenigde Naties. De kwestie heeft
"et kabinet in zijn laatste twee zittin
gen grondig besproken. De beslissing is
ln overeenstemming met de na de laat-
Assemblee door de Indonesische re
ling afgelegde verklaring, dat In-
°1esië in de strijd om Nieuw-Guinea
?ei> „andere koers" zou gaan volgen. Tot
«Os er heeft Indonesië deze kwestie vier
jhaai aan de Verenigde Naties voorge
legd en viermaal heeft de Algemene
•ergadering een Indonesische resolutie,
daarin om hernieuwde onderhandelingen
biet Nederland werd verzocht, verwor
pen.
President Soekarno heeft gisteren ver
klaard, dat het Indonesische volk
„kracht moet opbouwen" en ,,die kracht
bioet toepassen", teneinde de nationale
Aanspraken op West-Irian (Nederlands
Nieuw Guinea) te kunnen verwezenlij
ken. Dit is ,je enige manier om „West-
Man naar de Indonesische republiek
doen terugkeren", aldus de presi
dent. Soekarno betoogde, dat Indonesië
gedurende zeven jaar een „politiek van
lieflijke beredenering en overreding"
heeft gevolgd, doch dat „Nederland die
politiek volkomen heeft genegeerd".
(NADRUK VERBODEN)
(Vervolg van paginc 1).
maakt, doch dit staat geenszins vast,
aldus Page. want deze apparatuur werkt
automatisch.
Naar de oorzaak van de fatale onder
gang van de „Hugo de Groot" worden
verschillende gissingen gemaakt. Naar
de vermoedens van sommige luchtvaart
kringen in de V.S. is het vliegtuig het
slachtoffer geworden van een onweer.
Niettemin was het toestel uitgerust met
een van de modernste vindingen ter be
scherming juist tegen onweer: radar.
Dit .electronische oog" voor vliegtui
gen is nog maar twee jaar in gebruik.
Het waarschuwt tegen onweer en ande
re luchtstoringen. Met deze installatie
kunnen de piloten hun weg zoeken tus
sen onweersbuien door en al te zware
stortbuien en andere stoornissen ontlo
pen. Sinds men begonnen is, radar in
vliegtuigen te monteren, isnog geen en
kel lijnvliegtuig door noodweer verloren
gegaan. De hevige stijgwinden en val
winden die tijdens onweer optreden, kun
nen een vliegtuig in enkele seconden
tijds honderden meters omhoog of om
laag sleuren, met als gevolg vaak on
bestuurbaarheid en soms zelfs schade
aan het vliegtuig.
Voordat radar werd gebruikt, is één
groot lijnvliegtuig eeker door de storm
tijdens een onweer vernield, terwijl men
in enige gevallen tenminste vermoedt,
dat de machine onbestuurbaar werd of
beschadigd werd. Zeker is, dat op 14
februari 1953 een DC-6 boven de Golf
van Mexico tijdens een noodweer in de
lucht in stukken brak. Op 23 juni 1950
ging tijdens noodweer een DC-4 boven
Michigan-meer ten onder. Bij gebrek
aan gegevens heeft men de oorzaak
nooit met zekerheid vastgesteld, doch
het vermoeden was. dat de piloot de
macht over de machine verloor, of dat
de machine zo zwaar beschadigd werd,
dat zfj verging. Enige andere vliegram
pen bleven „onopgelost", waarbij het
vermoeden bleef dat de storm de oor
zaak was.
Enkele andere Amerikaanse lucht
vaartdeskundigen hebben desgevraagd
als hun mening gegeven dat er niet veel
kans bestaat op nauwkeurige vaststel
ling van de oorzaak of oorzaken waar
door de Superconstellation „Hugo de
Groot" met 99 inzittenden is veronge
lukt. Bijna alie vliegtuigongelukken die
als „door onbekende oorzaak" geno
teerd zijn en veel zijn het er niet
hebben plaatsgehad in of boven water,
zodat weinig wrakstukken later konden
worden onderzocht. Omdat men uit de
tot nu toe ontvangen berichten conclu
deert dat te weinig van de „Hugo de
Groot" werd teruggevonden, acht men
in kringen van Amerikaanse luchtvaart
deskundigen de kans dat de oorzaak
van de ramp wordt vastgesteld niet zeer
groot. Tot nog toe acht men een on
weersbui de vermoedelijke oorzaak.
K.L.M.-funktionarissen hebben ver
klaard dat het vliegtuig kort voor zjjn
verongelukken een onweersfront is bin
nengevlogen.
Maar er zijn twee faktoren die deze
oorzaak voor deze Amerikaanse deskun
digen onaannemelijk maken. In de eer
ste plaats had de Superconstellation een
radar-installatie. De radar, die ervaren
piloten ,,de grootste beveiliger van de
laatste twintig jaar" noemen, waar
schuwt de piloot voor onweersfronten,
die dikwijls reeds op een afstand van
150 mijl gesignaleerd kunnen worden.
Het is de mening van de gepolste Ame
rikaanse deskundigen dat een vliegtuig,
aan boord waarvan de radar funktio-
neert, onmogelijk door een onweer ver
rast kan worden. In de tweede plaats
is de Constellation als vliegtuig buiten
gewoon sterk en stabiel zelfs in het
zwaarste weer.
Dit betekent niet dat nu afgerekend
is met de mogelijkheid dat zware re-
mous de ondergang van het K.L.M.-
vliegtuig is geweest. De hevige lucht
wervelingen in een onweers- of storm
front kunnen een vliegtuig honderden
meters omlaag of omhoog drukken
voordat de bemanning het toestel weer
in zijn macht heeft.
Materiaalbreuk? Die kan ontstaan zijn.
al wordt dit onwaarschijnlijk geacht
gezien de eigenschappen van de Con
stellations. Brand? Er is een uitge
breid brandbestrijdings-systeem aan
boord. En zo er brand is ontstaan, dan
valt "het moeilijk zich voor te stellen
waarom de bemanning geen noodsig
naal heeft uitgezonden.
Meervoudige motorstoring? Hoogst on
waarschijnlijk, zeggen de deskundigen.
Een viermotorig vliegtuig kan op drie
motoren vliegen en hoogte houden, op
twee doorvliegen met geleidelijk hoog-
teverlies in welk geval de beman
ning alarm zal slaan en het uitval
len van alle vier de motoren is maar
eenmaal voorgekomen, toen een piloot
per ongeluk de gehele brandstofvoor
ziening ineens afsloot.
Een fout in de radar? In dat geval
zou de bemanning geen waarschuwing
hebben gekregen voor het naderbij
komend onweersfront. Maar deze vraag
kan alleen worden opgelost door het
radar-apparaat te onderzoeken.
Op grond van de schaarse feiten die
tot nog toe bekend geworden zijn hel
len de geraadpleegde Amerikaanse des
kundigen over naar de theorie dat ab
normaal ernstige, vrijwel nooit voorko
mende wervelingen het toestel in zee
gedrukt hebben. Waarom de radar niet
waarschuwde zal wellicht nooit iemand
weten.
De deskundigen die in Galway aan
wezig zijn beginnen over te hellen naar
het vermoeden dat de ramp veroor
zaakt is door een explosie. De afwe
zigheid van reddingsvesten, het feit dat
geen van de vier radiozenders in het
vliegtuig gebruikt werd, en het feit dat
de wrakstukken zo klein zijn, duiden
alle op een explosie. En er is nog
een vraagteken: waarom vloog de „Hu-
go de Groot" 100 mijlen noordelijk van
zijn uitgezette koers?
Bij de K.L.M. zelve neemt men Hiter-
aard ten aanzien van al deze specula
ties de grootste voorzichtigheid in acht.
Advertentie
Advertentie
-m -m volf pon rmo-pripfliik narhtvprl
(Van onze Limburgse redacteur)
Valkenburg is niet langer het enige
toeristencentrum van zuid-Limburg. Het
bekende Geul-stadje heeft in de na-oor-
logse jaren veel concurrenten gekregen.
Hun aantal wordt met het jaar groter.
Tot m de meest onbetekenende ge
huchtjes in het stroomgebied van de
Geul en de Gulp zijn de vakantiegan
gers doorgedrongen. Bijzonder snel heb
ben zjj de verrukkelijke schoonheid van
het meest zuidelijke deel van Limburg
ontdekt. Te snel zelfs, aangezien de be
trokken streek de sterk gegroeide toe-
ristensiroom niet behoorlijk kan ver
werken. De opname-capaciteit van de
bestaande en inderhaast opgerichte ho
tels is beslist te klein.
Hetzelfde is het geval met de van
ouds bestaande bona-fide pensions. De
ze situatie heeft er toe geleid, dat nieu
we logeermogelijkheden zijn geschapen.
Bezitters van een bescheiden lapje
grond hebben kampeercentra geopend;
vele boerderijen zijn ingericht als bivak
gelegenheden en tal van particuliere wo
ningen als pension.
In vele gevallen was voor deze inrich
ting niets anders nodig dan een royaal
uithangbord, dat de aard van het nieu
we ^ristenbedrjjf vermeldt. Deze_ bor
den waarvan de opschriften varieren
van' pension" tot „camping", zijn in
velerlei uitvoering kwistig aangebracht
langs de wegen in zuid-Limburg.
Bij gebrek aan voldoende controle
Iaat de accommodatie van deze surro-
gaat-logeer-gelegenheden veel, zo niet
alles te wensen over. Hierbij speelt on
getwijfeld ook een grote rol, dat de gas
ten weinig eisen aan hun nachtverblijf
stellen. Hoe is het anders te verklaren,
dat arbeiderswoningen, doorgaans am
per groot genoeg om de vaste bewoners
een behoorlijk onderdak te verschaffen,
thans zestien of meer gasten herbergen?
Haastig ontruimde en slecht schoon ge
maakte stallen en schuren doen dienst
als bivakgelegenheden en boomgaarden
zonder behoorlijk toilet- en wasruimte
als kampeerterreinen. Al deze gevallen
zijn helaas geen zeldzaamheid. We trof
fen ze aan in wondermooie dorpjes als
Schin-op-Geul, Ransdaal, Wijlré, Gul
pen, Mechelen en Kamerig.
Pakhuizen van gasten
In deze plaatsen zijn de z.g. kolonie
woningen pakhuizen van gasten gewor
den. Woningen met drie kleine slaapka
mers tellen grif tien a zestien gasten.
Vol trots vertelden ons exploitanten van
dergelijke „wilde" pensions, dat zij dank
zy de toeristendrukte een goede bijver
dienste hebben ontdekt. Terwille van fi
nanciële voordelen getroosten zij zich
zelf een ongerieflijk nachtverblijf. De
pensionhouders en hun gezinsleden
staan hun eigen bedden af aan betalen
de logees. Voor enkele weken slapen zij
wel op zolder of in de kelder. Landbou
wers, gedreven door een grenzeloze
zucht naar winst, verruilen niet zelden
hun eigen slaapkamer voor een weinig
comfortabel plekje op de hooizolder.
Maar al te vaak is het geld de alles
beheersende factor. De aandacht richt
zich op het vergroten van de winsten en
vrijwel nooit op het inrichten van be
hoorlijke vakantieverblijven.
Politionele functionarissen in de be
trokken streek geven volmondig toe,
dat de meeste van deze verblijven, en
kele uitzonderingen daargelaten, abso
luut niet voldoen aan bepaalde mini
mumeisen.
Eén pomp of in het gunstigste ge
val één kraan en één toilet zonder
waterspoeling voor vijftig of meer
personen is op de meeste bivakboer
derijen regel. Nog minder comfort
biedt het charmante dorpje Kamerig
(gemeente Vaals). Dit dorpje is ver
stoken van een behoorlijke wegverbin
ding, van waterleiding en van elek
trisch licht. Niettemin logeren er ge
middeld op één bepaald adres aldaar
vierhonderd personen. Eén slecht
werkende pomp en enkele geïmprovi
seerde toiletten is alle comfort, dat
de Kamerligse gastheer zijn gasten
kan bieden. Zijn logeerservice is even
wel uniek. De bezoekers van het dorp
je kunnen er immers „logeren a la
carte". Liefhebbers van kamperen
kunnen terecht op vier uitgestrekte
kampeerterreinen; voor bivakkeer-
ders is de hooizolder disponibel; en
pensiongasten kunnen beschikken over
de kamers in de boerderij of over een
zomerhuisje.
Winsten niet gering
Uniek is ook het zeldzaam mooie
landschap. Terwille hiervan nemen ve
le toeristen het geringe comfort voor
lief. Bovendien zijn de lage logeerkos-
ten (30 ct per nacht en per persoon) hier
niet vreemd aan. Voor de exploitant
zijn de winsten intussen niet gering. De
gevarieerde logeermogelijkheden leve
ren hem gemiddeld meer dan honderd
gulden per dag op. „Een pracht aan
vulling van mijn niet al te royale win
sten van het boerenbedrijf," zo vertelde
ons de Kamerigse bivakhouder.
Ook velen van zijn collega-landbou
wers denken er zo ove Zjj zouden niets
liever zien dan dat de huidige toestand
onveranderd blijft, al vrezen zij het te
gendeel. Wanneer we diverse bevoegde
instanties in het betrokken gebied mo
gen geloven, is deze vrees tenvolle ge
wettigd. Gelukkig maar, want er zal ver
andering moeten komen in deze ons in
ziens minder gewenste toestand. Ko
mend seizoen, zo vernamen we, zullen
de verschillende bivak- en kampeercen-
De K.L.M. deelt in verband met de
ramp met de Hugo de Groot het vol
gende mede: Nadat enkele jaren gele
den de belangrijkste Amerikaanse en
Europese maatschappijen (onder an
dere Panamerican, Air France en
SAS) op de Noordatlantische route zijn
overgegaan tot een radiotelefonisch ver
bindingssysteem, heeft ook de K.L.M.
in 1957 de radiotelefonie op deze route
m dienst gesteld, zulks mede op grond
van door de I.C.A.O. voorgesteld en
algemeen door de I.A.T.A. geaccepteer
de richtlijnen. De Nederlandse rijks
luchtvaartdienst heeft zijn volle instem
ming aan dit systeem gegeven.
voordeel van de telefonie is
dat by het zenden en ontvangen in de
cockpit een schakel komt te vervallen,
daar immers nu de vlieger zelf, zonder
tussenkomst van een telegrafist, uit
zendt en luistert. Er gaat niets boven
een rechtstreeks contact tussen de vlie
ger en de man die op de grond ver
antwoordelijk is voor de vliegleiding.
Bovendien wordt hierdoor de communi
catie versneld. Dit laatste is in het bij
zonder van belang in noodgevallen. De
voorschriften zijn namelijk zo, dat de
telegrafist onder geen enkele r stan-
digheid op eigen initiatief bijvoorbeeld
een S.O.S. mag uitzenden. Hij moet hier
voor uitdrukkelijk opdracht van d
zagvoerder krijgen. Deze gang van za
ken kan juist tijdens noodprocedures
tot misverstanden leiden. Bij vroegere
ongevallen van K.L.M.-vliegtuigen is de
tetegrafist niet in de gelegenheid geble
ken berichten van enige aard door te
geven. De storingsvrijheid van de ver
binding is zeker zo goed als die bij de
radiotelegrafie.
Op het ogenblik zijn in het Noord-
atlantisch gebied nog slechts enkele
grondstations voorzien van faciliteiten
voor telegrafie en dan zelfs in beperkte
mate. Telefonie is het algemeen com
municatiesysteem gebaseerd op een uit
stekend netwerk.
De K.L.M-vliegtuigen zijn uitgerust
met twee zender-ontvangers voor lange
afstanden en twee voor korte afstanden.
Zij vergen praktisch geen bediening,
daar zij vol-automatisch werken. Boven
dien zijn de zender-ontvangers van drie
plaatsen in de cockpit te bedienen. In
alle noodgevallen hebben dus zowel de
eerste als de tweede vlieger de moge
lijkheid, onafhankelijk van elkaar zend
en ontvangstinstallaties te bedienen.
Op enkele K.L.M.-routes elders in
de wereld, zoals naar het verre oos
ten, wordt nog telegrafie toegepast. De
reden daarvoor is, dat aldaar de nodige
grondfaciliteiten voor telefonie nog niet
zijn ingericht.
Tilburg, r.-k. Leergangen: diploma
voortgezet Bouwkunst Onderricht: Th.
van de Acker, Warmond; H. Camp-
man Rotterdam; A. Buenen 's Herto-
g nbosch; H. Fraiture Breda; A. van
Heugten Someren; J. van Oort Uden;
J. Stassar Raamsdonksveer; J. van
Vliet Leidschendam; P. Wolfs Moer
gestel.
tra worden gesaneerd. De onlangs tot
stand gekomen provinciale kampeer-
verordening houdt daarvoor de nodige
garanties in.
Het is evenwel nog een open vraag of
ook aan de onhoudbare toestanden in de
z.g. „wilde pensions" een einde zal ko
men. Politie-functionarissen, met wie
wij hierover spraken, zien dit einde nog
niet. De controle op j,wilde pensions" is
moeilijk. Houders van dergelijke bedrij
ven kunnen zich, volgens onze, zegslie
den, maar al te gemakkelijk redden
met de uitvlucht: „wij hebben geen be
talende logees, maar kennissen op be
zoek."
Twee uitzonderingen
V.V.V.-functionarissen in de toeris
tencentra Epen en Slenaken zijn het
met deze zienswijze niet eens. Volgens
hen gaat een dergelijke uitvlucht een of
twee keer op, maar toch niet altijd. Bo
vendien zo menen zij, kan de V.V.V.
veel doen om alle wanordelijk logeren
voorkomen. Beide plaatsen bewijzen
inderdaad, dat dit kan. Ook hier zijn
huis-aan-huis pensions een gewoon ver
schijnsel, maar dank zij een goed con
trole-systeem is geen enkel particulier
pension een doorlopend pakhuis van
gasten. Dit maakt in deze plaatsen én
voor de gasten én voor de bewoners het
leven er nog altijd leefbaar, ook in de
drukste tijd van het jaar.
En druk is het momenteel in Epen
en Slenaken. Het aantal inwoners van
beide plaatsen is tijdelijk verdubbeld.
De elfhonderd inwoners van Epen
herbergen evenveel gasten en in Sle
naken, het lieflijk gelegen dorpje bij
de Belgische grens met zijn zeshon
derd inwoners staan vierhonderd
bedden (een kwart meer dan ande
re jaren, dank zij het nieuwe hotel
„Op den Dries") ter beschikking van
de zomergasten.
Slenaken herbergt een speciaal soort
gasten. De lawaaierige „feestneus-toe
rist" voelt er zich niet op zijn plaats
de gokautomaat en de juke-box zjjn er
taboe maar de rustbehoevende gast,
de genieter van het natuurschoon, des
te meer. Slenaken is geheel op hem in
gesteld. Op het fraaie dorpspleintje, dat
besloten ligt tussen het leuke kerkje,
het stralende nieuwe gemeentehuis en
het gezellige „Berg en Dal''-hotelletje
concerteert twee keer per week de ko
ninklijke fanfare, terwijl de enige win
kelier van het dorp de heer J. Boon,
die ten dienste van de gasten een goed
gesorteerde bazar exploiteert, zich des
avonds ontpopt als een verdienstelijk
zanger. Aan de piano begeleid door zijn
twaalfjarige dochtertje Corry, zingt
zanger Boon zuiver voor zijn plezier en
dat van anderen. In de intieme gelagka
mer van hotel „Berg en Dal" en op de
terrasjes rónd bet pleintje luisteren de
gasten aandachtig naar het lievelings
lied van hun zanger „Schön ist die Welt".
Een lied, dat uitsluitend voor de kleine
wereld in en rond Slenaken geschreven
kon zijn
Vol vreugde begroetten de heer en mevrouw Pennock hun achttienjarige dochter
Marijketoen die donderdag op het vliegveld Idlewild aankwam. Het meisje had
aanvankelijk voor de „Hugo de Groot" geboekt, doch de boeking werd over
geschreven op een toestel, dat eerder vertrok-
De internationale luchtvaart van New
York was getuige van diep verdriet,
maar ook van vreugde onder familie
leden, die donderdag passagiers van de
K.L.M. kwamen afhalen. Vreugde heer
ste bü de ouders van Marijke Pennock,
een achttienjarig meisje uit Leidschen
dam, dat twee dagen geleden werd op
gebeld door de K.L.M. en werd mede
gedeeld, dat haar boeking voor de ver
ongelukte Hugo de Groot was overge
bracht op vlucht 635, met welk toestel
zij donderdagochtend veilig bij haar
wachtende ouders op het vliegveld aan
kwam.
Dit was een gelukkige hereniging,
daar Marijke zeventien maanden van
het gezin werd gescheiden, toen dit op
het punt stond uit Nederland naar de
Verenigde Staten te emigreren. Zij
bleek bij het medisch onderzoek t.b.c.
te hebben en zij mocht niet vertrekken.
Besloten werd, dat Marijke in Neder
land zou blijven voor behandeling en dat
haar ouders vooruit zouden gaan. Later
werden bijzondere maatregelen getrof
fen om haar in staat te stellen als her
stellend patiënte naar de V.S. te reizen.
Zij zal thans naar een sanatorium in
New Yersey gaan.
De heer en mevrouw Peter Miller
uit Plymouth, Michigan, wachtten ver
geefs op hun zoon Keith met zijn vrouw,
Phyllis, die op het verongelukte vlieg
tuig waren geboekt.
De heer Miller vertelde, terwijl hjj zijn
tranen niet kon bedwingen, dat zijn
zoon zijn vrouw de plaatsen in. Europa
had willen laten zien, waar hij tijdens
zijn militaire dienst in Duitsland was
geweest.
De heer David Sami uit New York
wachtte op het vliegveld op zijn ouders,
Manachin en Rachel Rahamin. Hij ver
telde, dat het echtpaar vier jaar lang
in Israël op een visum voor de V.S. had
gewacht. Zij waren uit Bulgarije naar
Israël geëmigreerd en daar waren uit
eindelijk regelingen getroffen voor hun
vertrek naar New York. Zij zouden
voor de eerste keer hun kleinkinderen
hebben gezien.
De bemanning van de verongelukte „Hugo de Groot": Bovenste rij v.l.n.r.: gezag
voerder Roelofs, tweede vlieger Dijkstra, derde vlieger Jorna, eerste boordwerk
tuigkundige Dekker. Onderste rij v.l.n.r.: tweede boordwerktuigkundige Van Dijk,
eerste steward Schilperoort, tweede steward De Raam en stewardesse mej. Hamel.
Gezagvoerder Roelofs was geboren
op 30.1 1922 te Winschoten en sinds
1.8 1946 in dienst van de K.L.M. Hij
was gehuwd en had twee kinderen. Hij
woonde in Amstelveen.
De tweede vlieger Dijkstra was ge
boren op 18.8 1922 te Dokkum, sinds
1.10 1950 in dienst van de K.L.M. Hij
was gehuwd en had een kind. Hij woon
de in Nieuw-Loosdrecht.
Derde vlieger Jorna, op 14.5 1931 te
Bergen op Zoom geboren, sinds 1.2 1957
•in dienst van de K.L.M., was gehuwd
en had een kind. De heer Jorna woon
de in Bloemendaal.
Eerste-boordwerktuigkundige Dek
ker was geboren op 7.4 .1922 te Wor-
merveer. Sinds 1.10 1947 in dienst van
de K.L.M. Hij was gehuwd en had vijf
kinderen. Hij was woonachtig te Zaan
dam.
Tweede-boordwerktuigkundige Van
Dijk was op 19.6 1927 te Kampen gebo
ren. Sinds 1.6 1952 in dienst van de
K.L.M. Hij was gehuwd en had een
kind. Hij woonde in Nieuw Loosdrecht.
Eerste-steward Schilperoort was ge
boren op 13.6 1924 te Tilburg en sinds
6.5 1948 in dienst van de K.L.M. Hij
was gehuwd en had een kind. Hij woon
de in Voorschoten.
Tweede-steward De Raay was gebo
ren op 20.10 1929 te Nijmegen, sinds
1.6 1954 in dienst van de K.L.M. Hjj
was ongehuwd en woonde in Amstel
veen.
De stewardesse mej. Hamel was ge
boren op 23.5 1926 te Haarlem, sinds
1.3 1949 in dienst van de K.L.M. Zij
was ongehuwd en woonde te Haarlem.
De Britse minister van vervoer, Ha
rold Watkinson, heeft aan mr. J. Al-
gera, minister van verkeer en water
staat, een telegram gezonden, waarin
hij zijn diepe deelneming betuigt met
de ramp, die de „Hugo de Groot" heeft
getroffen. Minister Watkinson biedt zijn
medeleven aan met de minister zelve
en met de familieleden en vrienden van
de bij het ongeluk betrokkenen. Gelijke
telegrammen ontvingen de minister
van zijn Duitse en Zwitserse ambtsgeno
ten, respectievelijk dr. H. C. Seebohm
en Giuseppe Lepori.
Bij de K.L.M. zijn telegrammen van
deelneming binnengekomen van de we
duwe van de Franse luchtvaartpionier
Blériot, naar wie een K.L.M.-vliegtuig
is genoemd. Van dr. ir. Damme. even
eens naamgever van een K.L.M.-
toestel, van de luchtvaartmaatschappij
en B.E.A., B.O.A.C., Aer Lingus, Suid-
Afrik'aanse Lugdienst, S.A.S. en Cana
dian Pacific Airlines. Van de president
directeur van de Lockheed vliegtuig-fa
brieken en van de Douglas vliegtuigfa
brieken; van grote bedrijven zoals Phi
lips, Oliemaatschappijen en de Zuidafri-
kaanse Spoorwegen. Van de gouver
neurs van Nieuw-Guinea en Surina
me en van de plaatsvervangend gevol
machtigd minister der Nederlandse An
tillen. Van minister Algera en de secre-
taris-generaal van diens ministerie.
Van de Duitse minister van verkeer;
van de ambassadeurs van Zuid-Afrika,
Venezuela en Pakistan; van de voorzit
ter van het N.V.V. van het Haagse ge
meentebestuur, het corps consulair te
Amsterdam, de vereniging van K.L.M.-
vliegers en de vereniging van K.L.M.-
boordwerktuigkundigen
