Zenderpark te Huizen
gaat verdwijnen
i
WM
I
k
Kind speelt
met lucifers
Een pionier wordt zestig-
EEN PROCENT VAN HET
NATIONALE INKOMEN
Raadsels
AO minus 12 is seen 5"
rond de „bankier
Gods
Financieel ruimtevaarder
of geniaal oplichter
Begrip
Huisvrouw biedt leeuw aan
24 INBRAKEN
OPGEHELDERD
kind door auto
Het heeft verbindingen met de hele
wereld tot stand gebracht
op ieders ttp!
Mart slikt eigen
galsteen door
Schade door verkeersongevallen
De onderneming
en de
verkeersveiligheid
Aanklachten die
hout snijden
blijven uit
Actie voor veilig
verkeer
Dader gepakt
GEGREPEN EN
GEDOOD
G
Verstekelingen bij de
laatste Taptoe
Kapitale boerderij
afgebrand
In Appingedam
Feest in het duister
Jan Beerends
Na operatie
55
«XS&tVS&lS; SffS S
Dim-tester wordt
geïntroduceerd
Pervetine bij
snelverkeer
Strafbaarheid beperkt
DONDERDAG 4 SEPTEMBER 1958
PAGINA 3
Naar Huizen
Radiostrijd
IMPERIAL
De twee laatste zendertjes op het zenderpark Huizen zwijgen al enige
tjjd, in bange afwachting misschien van hetgeen vrijdag in de Rozenboom
te Bussum staat te gebeuren. Dan immers zullen de stalen en houten
opstallen van het zenderpark Huizen door de Staat der Nederlanden
openbaar worden geveild. Wjj hebben al gehoord, dat de Wereldomroep
er belangstelling voor zou hebben en wij hebben nog meer kandidaten
horen noemen. Hoe het ook zij, vrijdag zo tegen 2 uur zal de zaak wel
beklonken zijn. Dan zullen de zes trotse stalen zendmasten van het Huizer
zenderpark en de houten opstallen in eigendom van de staat in particu
liere handen overgaan. Reeds in mei van dit jaar is op spaarzame wijze
begonnen met de afbraak van het terrein, groot 170.000 vierkante meter
en in de toekomst bestemd om de wijk „Rijzenburg" van de gemeente
Huizen te zijn, waarop 300 woningen, tien winkelpanden en een school
gebouw zullen verrijzen. Dat zal echter nog wel even duren, want het ge
meentebestuur van Huizen is thans in een onteigeningsprocedure voor
deze grond gewikkeld met Stad en Lande van Gooiland, een procedure,
die nog wel enige tijd in beslag zal nemen.
Met de verdwijning van het Huizer
zenderpark gaat een brok historie op
radiogebied in Nederland verloren.
Want hier was het toch, dat in het be
gin van het radiotijdperk de eerste
zendmasten verrezen om verbindingen
met het toenmalige Nederlandsch-In-
dië en in feite alle andere delen van
de wereld te onderhouden. In Eindho
ven, in het experimentele laboratori
um van Philips, was dit allemaal be
gonnen. Daar experimenteerden de
jeugdige radio-pioniers aan een zender,
die Indië moest kunnen bereiken. Ook
een technicus wordt echter wel eens
ongeduldig en wat doet men als men
denkt bijna klaar te zijn en plotseling
niet verder kan? Dan zegt men onder
elkaar „Kom, laten wij het toch maar
proberen," doch men maakt er geen
ophef van. Wie schetst de verbazing
van deze radiopioniers in 1927, die ang
stig begonnen met een uitzending van
vier uur plaatjes draaien, waartussen
door twee korte berichtjes: „Dit is een
experimentele Philips-zender". Vier
uur later was het programma voorbij,
doch de mening, dat alles mislukt was,
sloeg de volgende morgen in een wilde
golf van vreugde om toen daar plotse
ling een telegram uit Bandoeng was
met de laconieke mededeling: „Melden
goede ontvangst van uw programma".
Toen was het hek van de dam, dr. A.
Philips sprak met brokken in de keel
een woordje naar de landgenoten in
Ned.-Indië en koningin Wilhelmina
kwam met prinses Juliana naar Eind
hoven om de landgenoten in Ned.-Indië
een koninklijke boodschap te zeggen.
worlft iKtPt.a^perir2enteels is opgebouwd,
wordt steeds verder aan de vervolma
king gewerkt en dat gebeurde ook met
de experimentele zender. Men relav-
eerde programma's van de BBC en de
landgenoten in den vreemde gaven in
talrijke brieven van hun enthousiasme
blijk. De zender zelf was er de oorzaak
van, dat men naar een zenderterrein
moest gaan uitzien. De opgevoerde
sterkte van het zendmecaniek maakte
normale metingen in het experimente
le Philipslaboratorium niet meer mo
gelijk. Bij de N.S.F. in Hilversum
bouwde men met medewerking van de
grote Nederlandse bedrijven, die voor
hun kantoren in Ned.-Indië ongekende
mogelijkheden zagen in een radiover
binding, er kwam een bedrag van
een miljoen gulden op tafel een Mar-
coni-zender, steunend op de ervaring
van de experimentele in Eindhoven. De
P.H.O.H.I. (Philips Omroep Holland-In-
dië) kwam er en met de P.H.O.H.I.
kwam nu ook de PCJJ naar Huizen. Het
zenderpark Huizen kreeg gestalte.
Zendmasten verrezen. De PCJJ richtte
zich op de gehele wereld, de P.H.O.H.I.
wilde slechts Oost- en West-Indië bedie
nen.
Vreedzaam werkten de zenders naast
elkaar, maar toch kwam er een radio-
strijd. Men wilde de P.H.O.H.I.-pro-
gramma's aan de bestaande omroepen
opdringen, doch dr. A. Philips voelde
daar bittig weinig voor. Inmiddels was
radio-pionier Willem Vogt al heel wat
keertjes met natte voeten in het Hui
zer zenderpark gekomen, want als het
regende was de grond waarop de
zenders stonden, steevast onder water
gelopen!
P gVadiastrijd had tot gevolg, dat de
gén «j twee jaar stil kwam te lig-
de iandSh de bestaande behoefte van
kortegol?4"0ntfGn in de beide Indiën aan
verbindingen ^as zo groot> dat de
den hersteld xjT®6 Jaar weer wer"
ders werden er gebonk ^erkere zen
ten werden hoge!, de de zendmas
ten Toen kwam
landse Genie, bevreesd voor het cl"
bruik van het zenderpark door de vit
and, blies de zaak de lucht in. St S"
perimentele Philips-zender bleef echter
staan en hiervan heeft de vijand toch
ri-tet ,5s. de intensief samenwerkende
meentenr,r+-te Aalten *n Groenlo, ge-
trictsrechercehetevaninderSWijk
Doetinchem na een 1 ?£polltl® te
durig onderzoek gelukt f*
ken van tientallen inbraken difd ff
ste tijd te Winterswijk en
zijn gepleegd Het is een 28-jarigeg^
ner uit Winterswijk, die in
van dinsdag op woensdag te Licht
voorde is gearresteerd.
Hij bevindt zich thans op het groeps-
bureau van de rijkspolitie te Aalten in
arrest. Gedurende een voorlopig onder
zoek heeft hij bekend zich in Winters
wijk aan ongeveer 24, tot nu toe niet opge
helderde inbraken en diefstallen te heb
ben schuldig gemaakt. Verwacht wordt
dat in het vervolg van het onderzoek
b°g meer inbraken en diefstallen tot
klaarheid zullen worden gebracht.
van de school, die zij vandaag
oor het eerst had bezocht, naar haar
*SKu°£nfdag de zesjarige E. B. te
I oversteken van de straat
door grepen. Zij werd daar-
zipkemh,u gewond, dat zij naar het
ziekenhuis moest worden overgebracht.
delg overleden!* in de Wvan de
gebruik gemaakt. De N.S.F. moest nieu
we zenders maken voor de Duitsers,
maar om voor de Duitsers onbegrijpe
lijke redenen kwamen deze zenders he
lemaal niet snel gereed. Tegen het ein
de van de oorlog waren er twee van
Duitse makelij gereed en deze zender
tjes hebben tot voor kort hun werk ver
richt. Radio Kootwijk is gekomen en
nam de taak van het Huizer zender
park over.
Vrijdag zal er in de Rozenboom te
Bussum een kooplustige komen om de
zendermasten zes in totaal en al
les wat er bij hoort op te kopen. Het
zenderpark zal dan niet meer het zo
vertrouwde beid in het landelijke Huizen
vormen. De voortschrijdende behoefte
aan woningen zal een historisch plekje
grond in Nederland doen verdwijnen.
Advertentie
Chief V/hip
Bij de finale van de taptoe-voorstel
ling te Delft, toen alle schijnwerpers
een helder licht over de Markt wierpen,
zag een adjudant van politie iets schit
teren door de gleuf in de grote kist,
welke bij de Nieuwe Kerk stond en
waarin de controleurs de controle
strookjes van de toegangskaarten depo
neerden. De adjudant ging eens pools
hoogte nemen en ontdekte in de kist
twee jongetjes, die door de gleuf van
het kleurrijke schouwspel zaten te ge
nieten. Zij waren over een muurtje bij
de kerk geklommen en hadden toen
kans gezien ongemerkt in de kist te
kruipen.
Advertentie
IÈ
In Klarenbeek is woensdagmiddag de
kapitale boerderij -De Hoed van de fa
milie R. Th. Pol door brand geheel
verwoest. Het spelen met lucifers door
een logeetje van de familie Pol in een
nabij de boerderij staande hooiberg is
de oorzaak van deze brand. Hoewel
de brandweer van Klarenbeek spoedig
aanwezig was, kon men hoegenaamd
niets uitrichten tegen het vuur, dat
aangewakkerd door de wind spoedig ook
het rietendak van de in 1876 gebouwde
boerderij in vlam zette. Assistentie van
de brandweren van Voorst, Twello en
Apeldoorn had weinig succes, omdat
men kampte met bluswatergebrek. Be
halve enig huisraad ging de inboedel
van de boerderij geheel verloren. Een
fokvarken kwam in de vlammen om.
Het overige vee werd gered. Ook de
wintervoorraad veevoeders en in de
schuren opgetaste koren en hooi ging
door de brand verloren. Het gebou
wencomplex was wel verzekerd, maar
de inboedel niet.
De bezoekers van het grote avond
feest, gehouden na afloop van het na
tionaal zangconcours te Appingedam,
hebben woensdagavond ongeveer een
half uur In het donker gezeten. Nog
vóór de voorzitter van de organiserende
zangcommissie van de stichting „Ap
pingedam 900 jaar" zijn openingswoord
kon uitspreken, werd de zaal plotseling
in het duister gehuld. De oorzaak was
een storing in de elektriciteitsvoorzie
ning, die omstreeks acht uur geheel Ap
pingedam in het donker hulde. Bij het
licht van in der haast gehaalde kaarsen
en waxinelichtjes zongen de jongens- en
meisjeskoren van de landbouwschool en
van de rijkskweekschool te Appingedam
toen gedurende het half uur dat de
storing duurde.
Wie voor de oorlog de naam
van Jan Beerends hoorde of las,
dacht aan.Rome. Zijn faam
bestond toen enkele jaren lang
in de voetreis, die hij naar de
eeuwige stad had gewaagd en
die velen met bewondering had
vervuld. Naar zijn eigen zeggen
heeft die reis hem in allerlei
opzichten veel deugd gedaan,
maar een mens kan niet blijven
teren op één heldendaad. Dat
hoefde dan ook niet bij Jan
Beerends, van wie Bernard Ver
hoeven destijds al zei: daar zit
wat in die man. Hij beschikt
over een soort idealisme dat
zeldzaam geworden is. dat men
nog maar bij weinigen aantreft
en dat hem geschikt maakt voor
een heleboel werk, dat anderen
maar liever uit de weg gaan.
Deze woorden hebben min of
meer de loopbaan van Beerends
bepaald, die nu al vele jaren
lang de leider is van het Ge
meenschapsoord Drakenburgh
tussen Baarn en Hilversum, waar
de volkshogeschoolgedachte als
vrijwel nergens bloeit. De Volks
hogeschool kan men katholiek
en niet-katholiek noemen, en de
verschillende vormen ervan heb
ben elkaar op Drakenburgh ont
moet in de personen van reeds
veel meer dan tweehonderd
duizend bezoekers waarmede Jan Beerends zich ijverig en met succes heeft
bemoeid.
Nu hij zaterdag zestig wordt en zijn haren gedund en grijs geworden
zijn, verdient hij een compliment voor zijn werkzaamheden, die vele zijn
en die zeer veel nut hebben gesticht. Telkens weer ophieuw weet hij sug
gesties te formuleren of dankbaar van anderen te aanvaarden, die kunnen
leiden tot bijeenkomsten van culturele aard in zijn Drakenburgh, dat hij
destijds met steun van Bernard Verhoeven, Jop Pollmann, prof. Kors en
anderen een onafhankelijkheid heeft kunnen bezorgen, waarvan de vruchten
duidelijk waarneembaar zijn. De religieuze en culturele onderwerpen, die
tot dusver op Drakenburgh zijn behandeld, zijn langzamerhand legio ge
worden, en altijd heeft de actualiteit midden in het streven van Drakenburgh
gestaan. Beerends is daar de gastheer, die zich niet méér met de gasten
bemoeit dan de hoffelijkheid vraagt en niet minder dan de cultuur gebiedt.
Men treft hem altijd aan, als hij nodig is. Hij zal afwezig zijn bij de behan
deling van een bepaald onderwerp, maar weer op tijd verschijnen als de
gedachtenwisseling begint en als dus de mogelijkheid bestaat dat een
bemiddelaar wordt opgeroepen, of als een discrete leiding van het gesprek
noodzakelijk is. Dan is hij de neutrale gespreksleider, die weliswaar zijn
eigen mening heeft, maar die zich voldoende weet te beheersen om een
goed voorzitter te zijn.
Schrijven doet Beerends niet veel meer sinds Drakenburgh hem hele
maal opeist. Vroeger echter, in de jaren 1930-1938 heeft hij in verschillende
tijdschriften zijn mening ten beste gegeven over de culturele gang van
zaken in ons land. Hij was in zijn schrifturen minder de beoordelaar van
de cultuur dan de bezieler. Het ging hem voornamelijk om het streven,
zoveel mogelijk schoonheid in de ruimste zin van het woord aan zoveel
mogelijk mensen kenbaar te maken. Ze kunnen er. alleen maar beter van
worden, placht hij te zeggen. Ze gaan altijd een beetje rijker weg dan ze
gekomen zijn. En dit gold voor allen: voor rijken en armen, voor ontwik
kelden en voor hen, die zo gaarne ontwikkeld willen worden. Een bijzondere
aandacht legde Beerends steeds aan de dag voor de openheid van het
katholicisme. Weliswaar is Drakenburgh een katholiek gemeenschapsoord,
maar ook anderen zijn er welkom. De praktijk is dan ook dat niet-katho-
lieke culturele verenigingen evengoed gebruik maken van de gastvrijheid,
daar in Baarn geboden, als de katholieke. Ook dal ze elkaar ontmoeten,
beter leren kennen en waarderen. Dit na te streven is de dagelijkse taak van
Jan Beerends, en aangezien hij pas zestig wordt, kunnen we hem nog gerust
een lange reeks van jaren toewenseji, waarin hij in goede gezondheid en
met constante energie die taak moge blijven waarnemen.
Een curieus incident is gisteren in
het ziekenhuis in het Deense plaatsje
Rudkoebing voorgevallen. Een pa
tiënt was geopereerd aan galsteen. De
uit zijn lichaam genomen galsteen
werd na de operatie in een glas ge
daan en op het tafeltje naast zijn bed
geplaatst. Toen de man uit zijn nar
cose bijkwam en de steen in het glas
zag, meende hij dat deze een slaappil
was, die hij moest innemen. Met. enige
moeite slikte hij de steen, die de
grootte van een hazelnoot had, door,
waarna hij zich tevreden te slapen
legde. UPI
Een door het verbond voor veilig ver
keer ingestelde commissie heeft een
onderzoek ingesteld naar de middelen
en methoden, die het bedrijfsleven by
de bestrijding van verkeersongevallen
ten dienste staan. Het onderzoek had
in het bijzonder betrekking op verkeers
ongevallen, die Het personeel der be
drijven overkomen, hetzij op het fa
brieksterrein, hetzjj op de weg van huis
naar het werk of omgekeerd.
De commissie heeft ten behoeve van
gfote en kleine bedrijven, die het tegen
gaan van de verkeersongevallen ter
hand willen nemen of wensen te inten
siveren, een praktische handleiding sa
mengesteld. Het zwaartepunt van het
rapport ligt bjj de inventarisatie van
middelen en methoden ter bevordering
van de verkeersveiligheid, die in en
door de onderneming Kunnen worden
toegepast.
Het rapport bevat allereerst enkele
(Van onze Romeinse correspondent)
De „Anonima Banchieri". de ere
dietinstelling die de 56-jariire It»~
liaan Gian Battista Giuffré sinds
het einde van de oorlog leidt en die
zoals in persberichten is gemeld in
Italië de nodige opschudding heeft ver
oorzaakt, bezit geen gebouwen, loket
ten, functionarissen, bodes en commis
sarissen. Ter compensatie van al deze
mooie dingen keert dé, „Bank zonder
naam" rentes uit, die liggen tussen de
30 en 100 procent. Desondanks schijnt
Giuffré nog zoveel winst te maken, dat
zijn instituut dat is hijzelf m noord
en midden-Italië bekend staat als „de
grote weldoener". Alleen al in Forli
gaf hij in de loop der jaren een slor
dige 300 miljoen lire cadeau voor ker
kenbouw, conventen, wees- en jeugd
huizen. Hoeveel mensen hij op de been
geholpen heeft, hoeveel gezinnen hij ge-
r®£eld steunt, wat hij aan kerktorens,
clubhuizen, zelfs aan „volkshuizen"
communistische verenigingsgebouwen)
®cft laten neerzetten, daarnaar zoekt
W0^"teel de fiscale recherche ver-
ripGR-lJfré heeft zijn opleiding gehad bij
hara-hPU{Nnen' maar hjj werd tenslotte
voor zfrh^ ft' Na de oorlog begon hij
ouciinelki De gardiaan van het Ka-
maar zekecSier in Imola zag langzaam
zfkcr de resten van zyn d00r de
kaar vallen gehavend convent in el-
neo lilt ml de oorlogsschade bleef
kunst u ^osmnt1 Giuffré: „Hoeveel geld
uo;-i n en hoeveel kunnen
ikDe anderieidefln? *00r de rest zorg
h„ rfL g begonnen de met
selaars hun steigers te timmeren.
Langzaam werd Giuffré bekend als
de grote financiële tovenaar en van
bovenuit de Veneto, door heel de ro
de Romagna en Emilia en tot diep
uit Toscane en de Marken begon het I hazing op zonder verdere resultaten,
geld toe te stromen. Punctueel betaal- Men heeft nog gedacht aan duistere
de de door de Italiaanse republiek totzaken: dat Giuffré zijn wonderbare geld-
- e «TAi-m rt n T- /T ftm n n 1-1i
„commendatore" benoemde Giuffré
de fantastisch hoge rente. Hij belegde
op zijn beurt dat geld weer in grote
re en kleinere ondernemingen, waarbij
hij, zegt hij zelf, meer uitging van de
Franciscaanse geest van hulpvaardig
heid en vertrouwen, dan van de ge
ijkte normen van credietwaardigheid.
Daarnaast ontwikkelde hij een groot
se liefdadigheid en hulpverlening, ge
steund door vrienden en relaties in
Amerika. In menig convent en meni
ge sociale instelling houdt, naar
's lands aloude wijs, een inscriptie op
een marmeren gedenksteen de vrijge
vigheid van de commendatore levend.
kreeg veel medestanders en
vrpwilhge helpers. Het vertrouwen, dat
hLI"ens.en in Giu,ffré hadden, werd in
in hoU ver'"? re door 't vertrouwen
sten ™iflVel\pastoors> Woosterover-
blic relations". ™or de "Pu*
_De huidige vondsten van de kernfy
sica, en de modernste onderzoekingen
hebben een streep gezet door vele, zo
niet alle vroegere wiskundige zekerhe
den. Maar de rekenmeesters houden
zich voorlopig nog aan Bartjes. En die
rekenmeesters becijferden, dat Giuffré
heel wat meer uitgaf, dan hij binnen
kreeg. Met hun vasthoudendheid aan
ouderwetse cjjferkunde concludeerden
zij, dat het t.z.t. scheef zou gaan met
de Bank zonder Naam. Begin 1956 waar
schuwde de Congregatie van het Conci
lie de kerkelijke autoriteiten om geen
financiële relaties met de heer Giuffré
te onderhouden.
De financiële politie, een semi-militair
apparaat, dat ook de douane- en fis
cale recherche-diensten verricht, is al
eerder aan het speuren gegaan, maar
omdat er van geen enkele zijde ooit
t m aanklacht tegen «iufrré werd inge
diend, hij zijn belastingen betaalde en
alle Amerikaanse schenkingen prompt
over de Banca d'Italia liepen, leverde
dit onderzoek alleen maar meer ver
vermeerdering dankte aan wapensmok
kel bijvoorbeeld, handel in blanke sla
vinnen, in verdovende middelen wel
licht. Maar het idee leek, gezien onze
brave tertiaris, al belachelijk en een
onderzoek in die richtingen bracht ook
niets aan het licht.
Intussen konden de onbelangrijke én
de belangrijke banken in Giuffré's ope
ratiegebied hun Mercuriusstaf wel in de
ren-zeggen erbij, met een roddeltje
rechts en een roddeltje links. Boven
dien wil de oppositie de vorige re
geringen aansprakelijk stellen en_ is
om een parlementaire enquête
gevraagd, dit alles nog onder de vi
geur van de theorie, dat „10 minus
twaalf niet vijf" is. Tot op dit mo
ment is nog amper wat ontdekt. Giuf
fré zelf heeft zich heel kwaad ge
maakt, maar aan zijn beleggers la
ten weten, dat nu hogere machinaties
zjjn werk verder onmogelijk maken,
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
olijfbomen hangen, want de grote mas
sa zette haar dubloenen bij Giuffré uit.
Zjj staken de hoofden bijeen en ten
slotte heeft men vergaderd in een der
plechtige conferentiezalen van de Ban
ca d'Italia te Rome onder president
schap van de hoogste bankautoriteit.
„Als_ Giuffré failliet gaat, zei men,
wordt het een meer dan regionale ramp.
En als hp niet failliet gaat, wordt het
nog een grotere". Hetgeen men verkla
ren mag, als een uiting van groot so
ciaal gevoel en trouwe liefde voor de
eigen firma.
Ook de nieuwe minister van financiën
blijkt een van die hardnekkige reken
meesters te zjjn, lie voorlopig nog alle
nieuwigheid naast zich neerleggen. Hij
heeft de „Guarda di Finanza" op
dracht gegeven de gehele samenhang
van de Bank zonder Nairn uit te plui
zen tot op de laatste nul. Hjj verzocht
alle betrokkenen het cordon van zwijg
zaamheid rond Giuffré te verbreken en
er aangifte van te doen, zo zij (menen)
bedrogen (te) zijn.
Nu schrijven de kranten er kolom.
hij vóór 1 oktober ieder het volle
pond zal teruggeven. Aanklachten, die
hout snijden, zjjn nog niet tegen hem
ingebracht en hij toeft nog steeds
op vrije voeten. Maar we leven snel.
De linkse extremisten zijn onder ver
vaarlijk gebrul bezig uit de theorie ,,10
minus 12 is geen 5" een kerkelijk fi
nancieel schandaal te construeren.
Maar het zomerraadsel 1958 is nog
niet opgelost. De man, die wel „de por
tefeuille Gods" genoemd werd, zal of
een soort financiële ruimtevaarder blij
ken te zijn, een gulden vliegende scho
tel, of een geniale oplichter. Dan be
staat er tenslotte nog de romantische
mogelijkheid, dat hij een werktuig is
in de handen van financiële genieën of
geniale tricheurs achter de schermen.
Hoe dan ook, ergens achter Giuf
fré's systeem of trucs van tien jaar
moet een economische fout schuilen in
het Italiaanse leven. Is het de geld-
schaarste, het gebrek aan kredietmoge-
Hjkheid, of het notoire gebrek aan ci
viel vertrouwen, dat helaas Italië ken
merkt? Italië wacht de oplossing van
men vol over, met verhalen van-ho-|het raadsel met spanning af.
cjjfers, die een beeld geven van de
ernst van het vraagstuk. Achter de
133.650 verkeersongevallen in 1957,
waarvan ruim 1700 met dodelijke afloop,
gaat, aldus het rapport groot menselijk
leed sqhuil. Zij duiden echter tevens,
al komt dat pas op de tweede plaats,
op een enorme schade voor onze volks
gemeenschap en voor ons bedrijfsleven.
Enkele jaren geleden werd de totale
jaarlijkse schade, dié door de verkeers
ongevallen aan de volksgemeenschap
en het bedrijfsleven werd toegebracht,
becijferd op plm. één procent van het
nationale inkomen. Volgens de statis
tieken gaan ongeveer twee miljoen ar
beidsdagen per jaar verloren tengevol
ge van ongevallen, werknemers over
komen op de weg van en naar het
werk.
Bij de bestudering van de ongevallen
statistieken van een aantal grote on
dernemingen blpkt dat plm. negen pro
cent van alle ongevallen, aan perso
neel overkomen, bestaat uit verkeers
ongevallen.
Een belangrijk deel van de maatrege
len, die in de bedrijven kunnen worden
getroffen om de werknemers tegen ver
keersongevallen te beschermen wordt
door de commissie als van interne aard
beschouwd. Enerzijds zjjn het maatre
gelen van technische en organisatorische
aard. Hieronder valt b.v. de doelmati
ge regeling van het verkeer op het be
drijfsterrein en bij de in- en uitgan
gen, verkeersborden, verlichting, weg
nemen van gevaarlijke passages, snel
heidsbeperking enz.
De commissie acht het nuttig, dat
periodieke controle van bedrijfsauto's,
motorrijwielen en fietsen plaats vindt.
Bij verschillende bedrijven worden
reeds ook de brommers en fietsen van
het personeel periodiek gecontroleerd
en zonodig voorzien van een formulier
tje, vermeldende de geconstateerde ge
breken, met het advies voor een ver
betering zorg te dragen.
De commissie wijst erop, dat het
geen uitzondering is, dat bij een der
gelijke controle 30 tot 50 procent van
de fietsen aanwijsbare gebreken ver
toont, als slechte remmen, losse dyna
mo's en ondeugdelijke achterlichten.
Het rapport bepleit voorts een actief
optreden ten overstaan van de compe
tente overheidsinstanties in die geval
len, waarin onbevredigende verkeerssi
tuaties buiten het bedrijfsterrein wor
den geconstateerd. Een zo nodig ge
zamenlijk optreden van belanghebbende
ondernemingen, eventueel met hulp van
de verkeersbonden kan. aldus de com
missie, soms nuttig zijn om de aan
dacht van de overheid te vestigen op
de urgentie van verbetering van b.v.
gevaarlijke kruisingen, bochten, over
wegen, slechte toestand van het weg
dek of onvoldoende verlichting.
Elsje overviel haar vader
laatst met deze vraag:
„Weet jij wat een be
koring is?"
Nu kén ik hem en ik
weet dat hij een bijzonder
brave man is, maar dat hij
helemaal zónder is geloof
ik toch niet. Hij wilde
echter ten aanzien van zijn
dochter niet meteen door de knieën
gaan en hij zei dus diplomatiek:
„Zeg jij het maar".
„Nou", antwoordde Elsje vlot, „een
bekoring is als je met een fietsje op
de stoep rijdt en dan komt de politie
en die vraagt je centjes en dan krijg
je niks terug".
De vader was opgelucht. Enerzijds
hoefde hij zich (nog) niet doorzién te
voelen, anderzijds bleek zijn vrees dat
zijn prille dochter nu al worstelde
met barre, morele problemen over
bodig.
En hij zei dus:
„Dat heb je knap gezegd; maar hele
maal precies goed is het niet".
Elsje schrok er een beetje van. Maar
toen zei ze snel en een tikje verlegen:
„O nee, 't heet een bekering".
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim
Het verbond voor veilig verkeer zal
in de week van 22 t.m. 28 oktober a.s.
wederom deelnemen aan de internatio
nale verlichtings-actie, welke gevoerd
wordt onder auspiciën van de „Com
mission de liaison des associations et
organismes de prévention routière".
Evenals vorig jaar zal ook nu weer
aand-cht worden geschonken aan ver
blindende verlichting onder het motto:
een verblinde bestuurder is stekeblind.
In et kader van deze actie maakt het
verbond gebruik van een z.g. dim-tester.
Met behulp van dit apparaat zal iedere
automobilist in staat zjjn, zelf de stand
van zjjn dimlicht te controleren, op een
heel eenvoudige manier, zonder dat het
hem iets kost. Het ligt in de bedoeling
deze dim-tester in de week van 22 t.m.
28 oktober te lanceren en op grote
schaal te verspreiden onder de Neder
landse automobilisten. Het verbond zal
hoofdzakelijk door het inschakelen van
zjjn 360 plaatselijke afdelingen en 250
consuls de dim-tester gaan verspreiden.
In plaatsen, waar het verbond niet ver
tegenwoordigd is, zal aan gemeentebe
sturen, politie en andere instanties om
medewerking gevraagd worden.
rode rond
Bond nadering
speelterrein of
plaats waar ki
plegen ever te steke
wees bedacht op plot.
Beling de weg op hol
lende kinderen
5B712
Als u dit bord ziet, bent u natuuz-
lijk attent. TJ nadert immers een
school, speelterrein of een andere
plaats waar kinderen plegen over
te steken of onverwacht de straat
op rennen. U kunt zich toch in
denken dat kinderen, die een hele
ochtend of middag op school heb
ben gezeten, maar al te graag naar
buiten hollen zonder veel op het
rijverkeer te letten. Wees altijd
bedacht op spelende kinderen die
plotseling de rijbaan kunnen op
hollen. Ook een rollende bal, of
een wild kinderspel op het trottoir,
moet de automobilist op zijn
qui vive doen zijn. In één van onze
grote steden werden onlangs in één
week drie kinderen bij een balspel
op straat aangereden en zwaar
gewond. Een beroep op de ouders
om dergelijke spelletjes, waarbij
ook rolschaatsen moet worden ge
rekend. op de openbare weg te
verbieden is zeker wel op zijn
plaats. Het huidige verkeer laat
het spelen op de rijbaan nu een
maal niet meer toe, en het is dan
ook bij de wet verboden.
De strafbaarheid van het besturen
van een motorrijtuig „onder in
vloed" van pervetine of andere verdo
vende stoffen, zal in de toekomst af
hangen van de vraag in hoeverre de
bestuurder op de hoogte behoorde te zjjn
van de uitwerking van deze stof. De ko
mende wjjziging in de wegenverkeers
wet betekent dus niet, dat men altijd
strafbaar is, wanneer men na gebruik
van een dergelijk middel achter het
stuur plaats neemt Deze opvatting
wordt door de regering verdedigd in
haar memórie van antwoord aan de
Tweede Kamer naar aanleiding van het
desbetreffende wetsontwerp.
Signora Cattaneo, een huisvrouw in Milaan, biedt een leeuw te koop
aan. Het dier draag de naam „Adolfo", is negen maanden oud en weegt
176 pond. Signora Cattaneo heeft hem van een circus gekocht, toen hij nog
een heel klein welpje was. Nu verslindt hij iedere dag tien pond vlees en
likt voorts vier liter melk op. Signora Cattaneo zou Adolfo misschien nooit
verkocht hebben, als het Milanese stadsbestuur haar het vuur niet zo na
aan de schenen had gelegd. Een poosje geleden ging zij met de leeuw uit
wandelen, omdat het zulk heerlijk weer was. Adolfo kreeg op een gegeven
ogenblik een jongetje van zeven jaar in de gaten, dat helemaal niet afkerig
bleek van een nummertje stoeien met „die grote poes." Adolfo onder
schatte echter zijn eigen kracht en met een tik van zijn voorpoot gooide
hij het jongetje omver. Dit gebeurde juist op het ogenblik, dat de moeder
van het knaapje het tafereeltje in het oog kreeg. Zij slaakte een ijselijke
kreet en verloor het bewustzijn. Voorbijgangers deelden de politie mee,
dat „een grote leeuw bijna een kind had opgegeten." Sindsdien mag Signora
Cattaneo niet meer met Adolfo op de openbare weg verschijnen. Haar eigen
huis is niet bijzonder groot en Adolfo heeft er zichtbaar onder te lijden,
dat hij nu binnen vier muren moet blijven. „Hij wordt er mistroostig van,"
zegt zijn meesteres. Zij is bereid Adolfo te verkopen, mits de nieuwe
eigenaar de drie voorwaarden vervult, waaruit Signora Cattaneo een heuse
wapenspreuk voor Adolfo heeft samengesteld: „Vrijheid, biefstukken en
liefde." (UPI)
