Fransen morgen naar de stembus
GAULLE is zeker van het
voor zijn grondwet
Nationale oppositie heeft vele
steekhoudende beswaren
Ja
Het alternatief van chaos
en burgeroorlog
Opkomst van de Algerijnse
kiezers tamelijk groot
Kou
ASPRO
BLOEDARMOEDE (II)
Voor Frankrijk
geen keus
Ondanks vrees voor vergeldingsmaat
regelen van rebellen
Brandkast uit
villa te Katwijk
gestolen
6
T>T>
Gehele leiding van
Oostduits bedrijf
REFERENDUM BEGONNEN
ZATERDAG 27 SEPTEMBER 1958
kWROESJTSJÈV(OVEB DE GAULLE V
SS
,HFT PLAN VOOR DE DICTATUUR
VAN EEN MAN---
-HEEFT HET VESTIGEN
rVAN EEN RE6IME -
-VAN TERktruR,.,
.---EN WRAAKNEMING
TEN DOEL."
Kolonel L. F. G. Potjes
plotseling overleden
Tijdens welkom op de
ouderdag
neemt de vlucht
2 'aspro'1 .-en fit!
Iemand kan zonder direct gevaar voor zijn
de helft van zijn bloed verliezen -
mits dit geleidelijk geschiedt
leven
Tegen inbreker drie
jaar geëist
PAGLNa 7
BOEL
GANIN
P^OLOTOV
(NADRUK VERBODEN)
Tijdens een ouderdag van het regi
ment genietroepen, die in de Lunetten-
kazerne te Vught werd gehouden, is de
commandant van het depot-genietroe-
3en de kolonel L. F. C. Potjes plotse-
ing overleden. De commandant die
voor het front van de troepen juist een
welkomstwoord tot de ouders was be
gonnen, werd onwel, zakte ineen en
overleed enkele ogenblikken later.
Hij was verscheidene jaren voorzitter
van A.R.K.O. en maakte deel uit van
de Krijgsraad te velde Zuid. De kolonel
was zestig jaar.
Charles de Gaulle, premier van
Frankrijk, ziet men hier een me
nigte toespreken te Abidjan, een
stad aan de Ivoorkust. De generaal
heejt onlangs een reis gemaakt door
de Franse gebieden in Afrika
waarbij hij de mensen aanspoorde
om in het komende referendum de
nieuwe grondwet goed te keuren.
Een historische dag in de geschie
denis van Frankrijk.
(Van onze Parijse correspondent)
Zoals reeds herhaaldelijk in het licht gesteld, geldt
het als vaststaand, dat bjj het aanstaande referen
dum over de nieuwe grondwet de oppositie een vrij
zware nederlaag te incasseren zal krijgen; wat er na
aftrek van het communistische deel, als „nationale" op
positie overblijft, zelfs een zeer zware. Het is evenwel
geen reden om de door deze oppositie aangevoerde ar
gumenten te verwaarlozen, te meer waar ook tal van
voorstemmers op grond van deze argumenten vooraf
aanzienlijke aarzeling te overwinnen zullen hebben ge
had, om het grote woord „gewetensconflict" maar ach
terwege te laten.
Bedoelde argumenten zijn te verdelen in extrinsieke
en intrinsieke. Tot de extrinsieke behoort vooral het
argument, dat het referendum plaats heeft onder om
standigheden die de term „afpersing" zouden wettigen.
Het mandaat dat De Gaulle van de Nationale Verga
dering heeft ontvangen tot het opstellen van een nieu
we grondwet, zo heet het, heeft hij slechts gekregen,
omdat de opstandelingen van Algiers Frankrijk be
dreigden met geweld en burgeroorlog. Het opstellen
van een nieuwe grondwet, die nodig was, had de taak
behoren te zijn van een vrij en regelmatig gekozen
„constituante". Aan het referendum ligt dus een „vi-
tium originis" ten grondslag. Bovendien: heeft De
Gaulle niet verklaard, dat, wijzen de kiezers zijn grond
wet af, hij onmiddellijk de staatszaken weer de rug zal
toekeren en zijn bestaan van ambteloos burger te
Colombey-les-Deux Eglises zal hervatten? Hetgeen op
zich natuurlijk mag heten; maar daarachter wordt de
natie weer voorgehouden, dat dit „heenzenden" van De
Gaulle onverbiddelijk het aantreden van de kolonels
zal betekenen, chaos en burgeroorlog. Weer dezelfde
afpersing derhalve, zich herhalend voor het referen
dum zelf.
Een der eerste plichten van de rege
ring-De Gaulle zou geweest zijn, zo
heet het, om het referendum van deze
pressie te vrijwaren en daartoe de ver
eiste maatregelen te treffen tegen de
lieden die deze pressie uitoefenen. Zo
ook De Gaulle zich daartoe niet bij
machte heeft gevoeld, dan is ook dat
voldoende reden om hem het vertrou
wen der democratisch gezinde natie te
onthouden. Men mag zich natuurlijk
afvragen, hoevelen van de aldus ar
gumenterende opposanten inderdaad be
reid zouden zijn om, tegenstemmend,
koelbloedig het risico van een burger
oorlog als een geringer kwaad te aan
vaarden. Doordat de overwinning van
de jastemmers ruimschoots verzekerd
lijkt, lijkt het risico voorlopig afwezig.
Menig Fransman zal overigens „ja"
doen stemmen de overweging, dat het
noodzakelijk is generaal De Gaulle's
onder zo aanvechtbare voorwaarden
totstandgekomen positie door een mas
sale volksuitspraak te bevestigen en le
gaal volkomen buiten geding te stellen,
.iuist teneinde het hem mogelijk te ma
ken de wil van de natie ook te kunnen
opleggen aan Algiers.
Het referendum heet voorts voor
de oppositie verwerpelijk, omdat het
meer heeft van een piebisciet ten
gunste van De Gaulle zelf en diens
persoonlijke machtsuitoefening. En
de grondwet zelf heet gemaakt door
De Gaulle en voor De Gaulle. Daar
steekt onloochenbaar een goed stuk
waarheid in, te meer, waar blijkens
gedragingen en uitlatingen van De
Gaulle zelf en van zijn entourage,
het ,als vanzelfsprekend schijnt te
moeten worden beschouwd, dat De
Gaulle de eerste president zal zijn
van de nieuwe republiek. Maar hier
mede zijn wij dan ook aanbeland op
het punt, waarop die bepalin
gen van de ontwerpconstitutie aan
dacht verdienen, waarin de staats
inrichting en het functioneren van de
hoogste gezagsorganen worden vast
gelegd en waaraan ook de oppositie
haar intrinsieke argumenten ontleent.
De belangrijkste omstreden hervor
mingen, die volgens linkse oppo
santen een onduldbare „diminutio
capitis" inhouden van de macht der
volksvertegenwoordiging, die „soeverein'
de uitsluitende draagster der soevereini
teit had behoren te blijven, zijn waar
schijnlijk wel de volgende. Er bij zij op
gemerkt, dat zij ten dele reeds in enigs
zins andere versie vervat waren in de
grondwetswijzigingen, respectievelijk
door de regeringen Gaillard en Pflim-
lin aan de orde gesteld en door het
parlement aanvaard.
1) Inkorting van de normale zittings
perioden van het parlement Natio
nale Vergadering en Senaat tot ma
ximaal vijf en een halve maand, ter
wijl tevens een beduidende beperking
P'aats heeft van de materie, die voor
werp zal moeten zijn van wetgeving:
mm of meer nog slechts de grote lijnen
en de grote zaken. Hetgeen in ieder
p™ tQt gelukkig gevolg zal kunnen
hebben, dat er zich minder demagogie
en minder behartiging van individuele
of partp-verkiezingsbelangen in het
parlement zullen voordoen.
2) Hoewel de regering verantwoorde
lijk blijft tegenover het parlement en
in het bijzonder tegenover de Natio
nale Vergadering, waarvan zij het ver
trouwen moet hebben, is het de Natio
nale Vergadering toch veel moeilijker
gemaakt om een regering omver te
werpen. Zij zal dit voortaan nog slechts
kunnen doen ook wanneer de regering
de kwestie van vertrouwen stelt door
met de absolute meerderheid van het
aantal leden, dat de Kamer telt, een
motie van wantrouwen aan te nemen.
Daarbij worden alleen „geteld" de
voor de motie uitgebrachte stemmen,
hetgeen betekent, dat de onthoudingen
ten goede van de regering komen.
Waarbp nog verdient aangetekend, dat
de parlementariërs voortaan hun stem
nog slechts persoonlij'- zullen kunnen
uitbrengen, behoudens in zeer bijzon
dere gevallen, maar ook dan zal het de
parlementariërs nog slechts zijn toege
staan om, behalve hun eigen stem, per
procuratie de stem uit te brengen van
één collega. Deze bepaling is uiteraard
gericht tegen het absenteïsme, dat on
gehoorde proporties had aangenomen en
geregeld het schandaal te zien gaf, dat
bij belangrijke stemmingen slechts en
kele tientallen afgevaardigden aanwe
zig waren en niettemin tegen de zes
honderd stemmen werden u tgebracht;
men heeft het beleefd, dat zelfs de
kamerbewaarders met stembriefjes ma
nipuleerden: bij procuratie.
3) Een bepaling, die in het parle
mentaire milieu op wijdverbreide hef
tige tegenstand is gestuit, maar waar
aan generaal de Gaulle persoonlek
mordicus heeft vastgehouden, zal het
voortaan onmogelijk maken, dat een
parlementariër tegelijkertijd een minis
teriële functie bekleedt.
Het parlementslid dat een ministe
riële functie aanvaardt. raakt
daardoor ipso facto zijn parlements
zetel kwflt en zal hem eerst terug
kunnen vinden bij de volgende ver
kiezingen. Van dit novum is te ver
wachten, dat het eveneens machtig
zal bijdragen tot bevordering van de
regeringsstabiliteit. Maar het maakt
uiteraard voor Frankrjjks beroepspo
litici de politieke carrière minder
„interessant" en, zo hebben zij er te
gen aangevoerd, het geeft te vre
zen, dat de meest begaafden er zich
nu van zullen afwenden; kwaliteit van
parlement zowel als van regering zal
eronder lijden. Door het publiek is de
ze kritiek nogal hypocriet gevonden
en ongeloofwaardig. In de ogen van
generaal De Gaulle is de bepaling
echter mede een logisch en dwingend
uitvloeisel van een der grote beginse
len, die zijn grondwetgevende arbeid
geïnspireerd hebben: de geboden
strikte scheiding tussen de uitvoeren
de ep de wetgevende macht.
4) De president der vijfde republiek
zal de „eerste minister", geheten rege
ringschef, „benoemen", terwijl de pre
sident der vierde republiek de „voor
zitter van de ministerraad" slechts
„aanwees", die daarna, om benoemd
te worden en met zijn ministerie in
functie te kunnen treden, de investituur
van de Nationale Vergadering behoef
de. De nieuwe grondwet laat het toe,
dat de door de president benoemde
„eerste minister" met zijn ministerie
rechtens onmiddellijk aan het regeren
kan gaan, desnoods enige tijd zon
der zich aan de Nationale Vergadering
te hebben voorgesteld. Hij ontleent zijn
bevoegdheid rechtstreeks aan het ge
zag van de president der republiek.
Het zijn voornamelijk deze de presi
dent toegekende benoemingsmacht te
zamen met de hem toegekende be
voegdheid om, na raadpleging van de
eerste minister en van de voorzitters
dér beide kamers, de Nationale Ver
gadering te ontbinden zonder enige
verdere specificatie van voorwaarden
die zijn rol van „arbiter, het re
gelmatig functioneren van de gezags
organen verzekerend" tot een reali
teit moeten maken. Zullen zij het in
derdaad ook kunnen doen? Niet al
leen verklaarde politieke tegenstan
ders van de nieuwe grondwet,
doch ook gezaghebbende specialisten
van het constitutioneel recht zien in
deze twee presidentiële bevoegdheden
een mogelijke bron van ernstige con
flicten. Voor het uitvoeren van welke
politieke wil zal de „eerste minister"
benoemd worden, voor die van de
Nationale Vergadering of voor die van
de president? Onzinnig is de vraag ze
ker niet, al lijkt het moeilijk denk
baar, dat de president een „eerste mi.
nister" zou benoemen zonder zich er
eerst van vergewist te hebben, dat de
man, zoal niet een uitgesproken
meerderheid vóór, toch ook niet een
uitgesproken meerderheid tegen zou
hebben in de Nationale Vergadering
van wie hij tenslotte het „ver
trouwen" moet hebben, zij het in de
zeer gemitigeerde vorm als boven
uiteengezet. Van het recht om de Na
tionale Vergadering te ontbinden en
nieuwe verkiezingen uit te schrijven
zal de president uiteraard ook wel
geen wild gebruik willen maken.
Naar geopperd is- op z'n vroegst pas
bij een tweede, en dan nog onop
losbaar lijkende regeringscrisis.
Of de in de nieuwe grondwet voor
ziene verdeling van de macht tus
sen president, regering en Natio
nale Vergadering inderdaad de basis egt
voor een vlot en glad functioneren van
een gecombineerd gezagsapparaat zal
voornamelijk afhangen van de vraag,
of in grote lijn de politieke inzichten
van de Nationale Vergadering overeen
komen met die van de president. Is
deze overeenstemming er niet en is de
president een sterke persoonlijkheid, be
reid mogelijkheden, die de grondwet
hem aan de hand doet voor het door
zetten van zijn wil, ten volle uit te bui
ten, dan zal men inderdaad een situatie
hebben, zwanger van conflict. En wan
neer, in een uitgebroken en ten
einde toe uitgevochten conflict, na kar
merontbinding en nieuwe verkiezingen
de uitspraak van het kiezerscorps
de president desavoueert, dan heeft, zo
is opgemerkt, de vijfde republiek niet
meer te maken met een banale rege
ringscrisis, maar met een presidentscri
sis.
De kans op het verkrijgen van een
dusdanige conflictsituatie zien de criti
ci dan nog daardoor vergroot, dat ae
president de gekozene zal zijn van een
omvangrijk corps „grote kiezers waarin
het landelijke element verre de boven
toon zal voeren over het stedelijke en aat
krachtens zijn samenstelling derhalve
van veel behoudender ofwel "r®actl°*
nairder" gezindheid zal zijn dan het al
gemeen kiezerscorps, dat de Nationale
Vergadering kiest. Tot op ST°fe hoogte
is dit corps van presidentiële kiezers
bovendien hetzelfde corps, dat de Se
naat kiest thans nog Raad dei Repu
bliek die eveneens traditioneel van
veel behoudender gezindheid is dan de
Nat. Vergadering en die in de nieuwe
grondwet zijn mede-wetgevende rol be
duidend versterkt ziet en zijn voorzit
ter gepromoveerd, in de plaats van de
voorzitter der Nat. Vergadering, tot
plaatsvervangend president der repu
bliek, tweede personage derhalve van
de staat.
Het nieuwe regiem is door de linkse
oppositie dan ook wel gedoodverfd als:
presidentieel-senatoriaal. Dit is natuur
lijk overdreven. Dat het van „reactio
naire" tendens is, is moeilijker betwist
baar.
In ieder geval is de naar de Verenig
de Staten, Groot-Brittannië en West-
Duitsland gedane verwijzing zeer frap
pant. Alle werkelijke politieke macht,
met inbegrip van de ganse executieve,
komt daar rechtstreeks voort uit de bij
algemene verkiezingen geuite volkswil.
Het zijn tenslotte de overwinnende par
tijleiders, die krachtens hun partij-over
winning de macht in handen nemen.
Dit, aldus heet het, is modern en zo zou
het in Frankrijk ook behoren te wezen.
Door Frankrjjks hopeloos versplinterde
en labiele partijwezen kan dat in
Frankrijk evenwel niet, althans niet op
enigszins efficiënte wijze. Vandaar dat
eveneens „links" denkende personages
erin menen te moeten berusten, dat
Frankrijk buiten en boven de partijen,
die niettemin de werkelijke uitdrukking
van de volkswil belichamen, een presi
dent-arbiter gaat krijgen, in staat
naar men wil aannemen tot het ne
men en doen uitvoeren van beslissin
gen, tot het „forceren" van een poli
tiek, waartoe de Volksvertegenwoordi
ging uit eigen kracht niet kan beslissen.
De eerste president-arbiter zal onge
twijfeld De Gaulle zijn. „De grondwet
is voor hem en door hem gemaakt," al
dus dan ook de oppositie. „De politiek,
die hij zal „forceren?", die, welke le
ger en „reactionairen" hem voorschrij
ven. En de volksvertegenwoordiging
heeft zich daarbij maar „braaf te hou
den." Waarmee wij terug zijn op het
punt van uitgang van deze beschouwin
gen rond de grondwet voor de vijfde
Franse Republiek sinds de revolutie
van 1789 de zeventiende grondwet die
Frankrijk gaat verslijten. Binnen hoe
veel tijd?
De gehele directie en de technische
staf van een van de grootste particu
liere ondernemeingen in oost-Duitsland
zijn met hun gezinnen naar West-Duits-
land gevlucht, zo is gisteren volgens
D.P.A. door autoriteiten voor de vluch
telingenzorg in West-Berlijn bekend ge
maakt.
De onderneming is die van Walter
Hunger. Zij vervaardigt in hoofdzaak op
leggers met hydraulische uitrusting voor
de uitvoer naar 15 landen. Het bedrijf
heeft 750 man personeel.
De uitgeweken directeur Walter Hun
ger heeft verklaard, dat hij vorig jaar
gedwongen werd een staatskrediet van
31 procent van het kapitaal van de fir
ma te aanvaarden en dat dit de eerste
maatregel was om de zaak te naasten.
Het referendum over de door gene
raal De Gaulle voorgestelde grondwet
is gisteren in Algerije begonnen, aldus
meldt Reuter. Volgens United Press
International is de opkomst van de Al
gerijnse kiezers groot, ondanks het feit,
dat de Algerijnse rebellen-organisatie en
de „Algerijnse regering" in Cairo tot
een boycot van het plebisciet hebben
opgeroepen.
Een correspondent van Reuter meldt
uit Tizi Ouzou, waar de stembureaus
eveneens gisteren open gingen, dat hij
een bezoek heeft gebracht aan het dorp
Djemaa Saharidg. Vier uur na de ope
ning van het stemlokaal hadden in dit
4.800 inwoners tellende dorp vier per
sonen, drie Mohammedanen en een
Europeaan, hun stem uitgebracht. De
blanke bevolking bestaat uit enkele mis
sionarissen en nonnen en een leken-
onderwijskracht. Twee van drie Mo
hammedanen, die hun oordeel hadden
gegeven over het ontwerp-grondwet,
bleven voor het stembureau zitten. Vol
gens een Franse officier durfden zij niet
weg te gaan, omdat zij tegen de instruc
tie van de F.L.N., de militante nationa
listische organisatie, in hun stem had
den uitgebracht. Volgens die officier
zou tachtig procent van de bevolking
van het in Kabylië liggende dorp voor
de grondwet willen stemmen, maar zü
vrezen vergeldingsmaatregelen van de
F.L.N.
Op vele plaatsen in het oosten van
Algerije zijn groepen nomaden don
derdag reeds naar de omgeving van de
stembureaus gegaan om te voorkomen,
dat de opstandelingen hen op weg naar
de bureaus zouden aanvallen. Zij brach
ten de nacht bij de bureaus door. Bij
een stemlokaal kampeerden vier
honderd mannen en vrouwen, die on
middellijk nadat het bureau geopend
was, hun stem gingen uitbrengen. Ver
scheidene vooraanstaande Mohamme
danen hebben er te Philippeville en
Constantine, waar morgen gestemd zal
worden, bij de bevolking op aangedron
gen voor de grondwet te stemmen. Er
waren in Kabylië, waar gisteren ge
stemd werd, 410 stembussen.
Advertentie
Wacht niet tot Uw hoofd of keel gaat dichtzitten. Neem
onmiddellijk 'ASPRO' en U voelt zich opknappen Miljoenen
mensen over de hele wereld ondervinden het dagelijks.
Ook zenuwpijn, reumatische aandoeningen en gevoel van
rillerigheid verdwijnen snel door 'ASPRO'
Mis niets van Uw levensvreugde Voel U prettiger,
opgewekter door 'ASPRO'. 'ASPRO' irriteert Uw
maag niet Houd het altijd bij de hand
Luister naar ons programma HERHALING OP VERZOEK' over Radio Luxemburg 208 m.) iedere zondagmorgen 10.45
(Van onze medische medewerker)
e oorzaken van
bloedarmoede zijn
zozeer uiteenlo
pend, dat wij om inzicht
hierin te krijgen beter
van „een" bloedarmoe
de dan van bloedarmoe
de in het algemeen zou
den kunnen spreken. Het
is niet moeilijk in te zien
dat een tekort aan iets,
met name aan bloed,
kan ontstaan zowel door
onvoldoende produktie als door te
sterke afbraak of door verlies naar
bu'ten (bloeding).
De aanmaak van witte en rode bloed
cellen geschiedt in het rode beenmerg,
de afbraak voornamelijk in lever en
milt. In het rode beenmerg ontstaan
de jonge bloedcellen door deling uit
de moedercellen, van hier zwermen
zij uit door het gehele lichaam. Bij ;en
volwassene worden er enkele miljar
den per dag gevormd. U hebt mis
schien wel eens opgemerkt als de sL-
ger een bot doorhakt, dat de platte
beenderen (borstbeen, heupbeen,
schouderblad, wervels enz.) rood
merg en de pijpbëenderen geelgrijs
merg hebben. Na de geboorte worden
geen bloedcellen meer gemaakt in de
pijpbeenderen, het oorspronkelijke ro
de merg wordt daar vervangen door
vet. Het zogenaamde voedzame merg-
pijpje dat wel eens voor de soep wordt
gebruikt, is voedzaam omdat het
merg bijna geheel uit vet bestaat: bij
zondere voor de gezondheid belang
rijke stoffen komen er evenwel niet in
voor. Bouillon van vlees is derhalve
een uitgelezener en lichter verteerbaar
voedingsmiddel, zij het dan minder
goedkoop.
Na ruim 100 dagen worden de rode
bloedlichaampjes afgebroken in milt
en lever; de lever maakt er gal van
die nog een nuttige functie heeft bij
de vertering van de voedingsvetten.
Het ijzer dat bij de afbraak vrij komt
wordt in het beenmerg opnieuw ge
bruikt. Er gaat slechts weinig verlo
ren, zodat een ijzertekort betrekkelijk
zelden optreedt.
Bij sommige ziekten wordt het bloed
voortijdig afgebroken. Dit kan aange
boren maar ook een gevolg zijn van
middellijk toegepaste bloedtransfusie
zal de afloop fataal zijn, omdat het
lichaam niet in staat is zich zo snel
aan te passen. Simpel gezegd: de over
gang is te groot.
Bij een gezond mens kan zonder be
zwaar een halve liter bloed snel wor
den afgenomen, zoals gebeurt bij het
geven van bloed voor een bloedtrans
fusie. Na luttele maanden is het bloed
weer geheel op peil zodat eventueel
een half jaar later zonder bezwaar we
derom bloed kan worden gegeven.
infecties, vooral malaria is er berucht
om. In ons land komt deze ziekte wei
nig meer voor maar in de tropen zeer
veelvuldig. Het is nog steeds de ziekte
waaraan de meeste mensen lijden.
Iemand kan zonder direct gevaat
voor het leven de helft van zijn
bloed verliezen als dit geleidelijk
geschiedt. Wij zien dit in de praktijk
wel eens bij mensen die herhaaldelijk,
soms ongemerkt, kleine beetjes bloed
verliezen. Hij zal zich dan niet gezond
voelen, maar omdat het lichaam zicb
in zekere mate kan aanpassen, is er
geen direct levensgevaar. De klachten
van moeheid, lusteloosheid, licht in
het hoofd en kortademigheid zijn ge
makkelijk te begrijpen. Te weinig ro
de bloedkleurstof betekent immers te
weinig mogelijkheid om de voor alle
weefsels onmisbare zuurstof te ver
voeren met als gevolg een onvoldoen
de functioneren van alle organen.
Geheel anders is het gesteld met
iemand die plotseling de helft van zijn
bloed zou kwijt raken, bijvoorbeeld bij
een verkeersongeval. Het leven wordt
dan wel ernstig bedreigd en zonder on-
Voor het bouwen van een huis of
een onderdeel ervan heeft men aller
hande bouwmaterialen en verschillen
de werklieden nodig. Voor het mense
lijk lichaam als geheel maar ook voor
de kleine bloedlichaampjes geldt dit
evenzeer. Van de stoffen die nodig zijn
voor de vorming van een rood bloed
lichaampje kennen wij de meeste: on
der meer ijzer en een bepaald eiwit
molecule voor de vorming van de ro
de bloedkleurstof, het hemoglobine.
De werklieden bij het bouwen van
een huis kunnen wij vergelijken met
de factoren die nodig blijken te zijn
om de aanwezige grondstoffen op te
bouwen tot een rood bloedlichaampje
met een normale hoeveelheid kleur
stof, zonder dat zij zelf een deel wor
den van het rode bloedlichaampje. Dit
laatste is het meest ingewikkelde deel
van het bouwproces: de mens is ech
ter niet tevreden met te weten dat
iets gebeurt, hij wil ook weten hoe en
waarom. Daarom volgende week ten
slotte nog over de medicamenteuze
behandeling (ijzer, lever, vitamine)
van de verschillende soorten bloed
armoede. St.
Als De Gaulle morgen geen klin
kende overwinning behaalt bij het re
ferendum over de grondwet van de
vijfde republiek, zou dit de meest sen
sationele verrassing zijn op het stuk
van politieke voorspellingen sinds bij
de Amerikaanse presidentsverkiezin
gen van 1948 Dewey door Truman
verslagen werd. We mogen dus wel
veronderstellen, dat de nieuwe Franse
constitutie er door komt en dat aan
de tegenwoordige Franse premier de
gelegenheid geboden zal worden om
zijn politieke denkbeelden nader uit
te werken en in praktijk te brengen.
Of een bewind van De Gaulle onder
alle omstandigheden het meest idea e
regime zou zijn, dat men zich voor
Frankrijk zou kunnen denken, is be
paald dubieus. Maar dat is niet de
kwestie. In de gegeven situatie kun
nen de Fransen slechts redding ver
wachten van de voortzetting van het
bewind dat op 1 juni gevestigd werd,
een bewind dat het produkt was van
de grootste crisis die de moderne
Franse democratie ooit beleefd heeft.
De traditionele democratische krach
ten bleken in de bewogen meidagen
niet bij machte het oude systeem voor
de ondergang te sparen, en de presi
dent van de vierde republiek zag zien
tenslotte genoodzaakt een beroep te
doen op De Gaulle.
Is het nog maar vier en een halve
maand geleden dat de Algerijnse op
stand uitbrak, die binnen enkele we
ken zou culmineren in een staatkun
dige omwenteling zonder weerga? De
„revolutie" van 13 mei lijkt al weer
zo ver achter ons te liggen, en De
Gaulle wist zijn bewind zo spoedig en
zo effectief te stabiliseren dat we
haast zouden vergeten hoe Frankrijk
kort geleden nog aan de rand van
een burgeroorlog stond. Vurige de
mocraten in en buiten Frankrijk heb
ben zich indertijd grote zorgen ge
maakt over een Gaullistisch regime.
Men kende de generaal als een man
met uitgesproken autoritaire ambities
en vele van zijn na-oorlogse uitlatin
gen gaven te vrezen dat de meest es
sentiële democratische vrijheden bij
hem niet in goede handen zouden zijn.
Maar De Gaulle heeft zich van zijn
beste zijde laten zien, en hij heeft zich
in de afgelopen maanden een wijzer
staatsman getoond dan zijn critici ooit
hadden kunnen dromen, terwijl nie
mand minder dan Adenauer zijn ver
trouwen durfde uitspreken in de Euro
pese gezindheid van de Franse pre
mier.
Dit alles betekent niet, dat de Fran
sen en hun Europese broeders nu plot
seling alle twijfels aan de wijsheid
van De Gaulle's beleid kunnen laten
varen. In hoeverre de Franse staats
man mee zal werken aan de Europese
eenwording, moet nog blijken, en te
gen de nieuwe Franse grondwet zijn
vele steekhoudende bezwaren in te
brengen, zoals onze Parijse corres
pondent elders in dit nummer uitvoe
rig aantoontIn de nieuwe opzet is
het gevaar voor een regeringscrisis
verminderd, maar het risico van een
presidentscrisis is des te groter. Men
kan zich ook afvragen wat er van de
nieuwe constitutie terechp komt als
De Gaulle er niet meer zou zijn, om
het heft in handen te houden.
Maar het alternatief van een aan
vaarding van de nieuwe grondwet is
de burgeroorlog, en de sterke Franse
communistische partij zou uit die bur
geroorlog wel eens als overwinnaar
te voorschijn kunnen treden. Het hef
tigste binnenlandse verzet tegen De
Gaulle komt van het communistische
kamp en de felste buitenlandse kri
tiek is door Khroesjtsjev geleverd. De
steun die het Algerijnse terrorisme ir>
Frankrijk de laatste weken van het
Franse communisme ondervonden
heeft, zal hopelijk vele Fransen er
van weerhouden morgen „neen" te
stemmen. De niet-communistische of
„nationale" oppositie tegen het hui
dige regime is innerlijk te zeer ver
deeld om Frankrijk een ander bewind
te geven dan dat van De Gaulle. Maar
in de chaos die het gevolg zou zijn
van een afwijzing van de premier en
diens grondwet, zouden de Franse
communisten hun kans grijpen. Ge
lukkig behoeft men niet te vrezen dat
het zo ver komt, maar men moet be
seffen dat de Fransen morgen feite
lijk geen keus hebben, als zij hun na
tie niet willen zien ten onder gaan.
Mèt alle weldenkende Fransen kan
men De Gaulle slechts succes wensen
met zijn pogingen om de eer van
Frankrijk te redden en het land tot
nieuwe bloei te brengen.
Een gevangenisstraf van drie jaar
met aftrek van voorarrest en ter be
schikking stelling van de regering, zo
luidde gisteren de eis van de officier
van justitie bij de rechtbank te
's-Gravenhage tegen een 26-jarige meu
belmaker uit 's-Gravenhage. die in de
nacht van 12 op 13 februari tezamen
met zijn broer, een 33-jarige chauffeur,
een inbraak heeft gepleegd in een villa
te Katwijk. Het tweetal, dat die nacht
in een gehuurde auto reed, nam een
brandkast mee, waarin ongeveer f 1000
en een doosje met juwelen lagen.
De zaak tegen de chauffeur werd aan
gehouden. Er zal eerst een psychia
trisch rapport over hem worden uit
gebracht.
De broers reden met de brandkast
op de achterbank naar Den Haag, waar
zij op de Boorlaan in de auto de kast
openbraken. Toevallig reed daar een po-
litiejeep. De agenten vroegen de man
nen of ze de autopapieren mochten zien.
brandkast op de achtSCel-HMRFDOW
Een van de agenten zag toen de
brandkast op de achterbank liggen.
Daarop reden de broers vol gas weg.
De politie-agenten zetten de achtervol
ging in en losten waarschuwingsschoten.
Een kogel raakte een achterband van
de vluchtende auto. De mannen ont
kwamen echter. De volgende ochtend
werden ze in Amsterdam aangehou
den.
In de auto lag nog het doosje met
de juwelen. De brandkast hadden ze
weggegooid. Deze werd later terug
gevonden in een sloot bij Nootdorp.
Bij nader onderzoek bleek dat de voet
afdrukken die gevonden waren bij de
villa in Katwijk overeenkwamen met
die van de twee broers.
