Sherman Adams, b De
„De enige die werkelijk weet wat ik
probeer te-doen"
J3ames.'tr.e.hu'"17
SER kaatst
terug
I
1
A'
Meer automatische
camera's
Nog snellere films
LUISTEREN naar KHOKHLOV
o
Oud M.V.D.-0
de ondergang van
thans profeet van
het communisme
PHOTOKINA1958 GEOPEND
IVOROL Elke tand een Sneeuwwitje
Urker kotter liep
op een mijn
Raacl voor de Scheep
vaart: verkeerde route
genomen
JOURNALISTEN BIJ
QUEMOY VERMIST
Perfectionering
in de kleur
Arrestaties in verband
met methylalcohol -
vergiftiging in België
Uienprijzen weer
iets gestegen
ZATERDAG 27 SEPTEMBER 1958
PAGINA 9
- oabyderm-zeep
De Antilliaanse kabinets
formatie
De automatische camera's voor de
amateur trekken het meest de aan
dacht op de Photokina 1958, die van
daag in Keulen geopend is. Twee jaar
geleden werd op de grootscheepse in
ternationale tentoonstelling voor fo
tografie en cinematografie de Agfa
Automatic 66, een 6 bij 6-camera ge
lanceerd, waarbij alle handelingen,
die men bij een klasse-camera tot
dusverre moest verrichten tot één
handgreep zijn beperkt, dus vrijwel
geheel automatisch verlopen. Op deze
weg is de industrie verder gegaaner
zijn nu verschillende merken klein-
beeldeamera's verschenen die op
soortgelijke wijze geautoriseerd zijn.
Bovendien heeft Agfa na Bell and
Howell een smalfilmcamera gecon
strueerd, die op eendere wijze auto
matisch is gemaakt: men hoeft nu
slechts in te stellen op de ge
voeligheid van de film, de ingebouw
de belichtingsmeter (een nieuw soort
belichtingsmeter) regelt verder de
diafragma-opening, die nodig is voor
de aanwezige lichtsterkte. Het appa
raat is in het komende voorjaar
alleen leverbaar met fix-focus
(scherptediepte 19 cm-oneindig).
ZWARE
MISHANDELING
EISENHOWER'S „ONMISBARE
ASSISTENT AFGETREDEN
Eisenhower heeft zich deze week
genoodzaakt gezien een mede
werker te laten heengaan, die
hij, volgens zijn eigen woorden, feite
lijk niet kon missen. Het aftreden
van de 59-jarige Sherman Adams,
die sinds januari 1933 de titel had
van „Persoonlijk Assistent van de
President", is een zware slag voor
de Amerikaanse regering. Adams
was immers een van de machtigste
leden van Eisenhowers team. Hij is
ten val gekomen, omdat hij giften
had aangenomen van een zakenman,
Bernard Goldfine, die gunsten van
de regering wilde verkrijgen. Sinds
juni van dit jaar, toen de affaire-
Goldfine aan het licht kwam, is er
voortdurend druk op Adams uitge
oefend om heen te gaan, en nadat de
Republikeinen enkele weken geleden
in Maine een nederlaag leden,
gingen er ook van Republikeinse zijde
steeds meer stemmen op die bet af
treden eisten van de in opspraak ge
komen naaste medewerker van de
president. Toen Adams tenslotte
jongstleden maandag de president
zijn onslag aanbood, verklaarde hij
uitdrukkelijk „niets verkeerds" gedaan
te hebben.
Sherman Adams is een echte zoon
van New England, het noord
oostelijk deel van de Verenigde
Staten. Een van zijn voorvaderen,
Elenry Adams, emigreerde in het
midden van de 17e eeuw naar
Amerika en vestigde zich in Massa
chusetts, en Sherman Adams zelf
werd in Vermont geboren, terwijl hij
het grootste deel van zijn leven in
New Hampshire heeft doorgebracht.
Hoewel hij geen directe afstammeling
is van de tweede en de zesde presi
dent van de Verenigde Staten, zijn
naamgenoten, is hij wel een telg van
het zelfde geslacht dat deze twee
grote historische figuren voortbracht.
Portretten van John Adams en John
Quincy Adams hingen dan ook aan
de wand van zijn werkkamer in het
Witte Huis.
Sherman Adams heeft zich voor
Eisenhower bijzonder verdienstelijk ge
maakt in de verkiezingscampagne van
Adver tentie
,7 SER heeft de advies-aanvrage
EG - 'iy van de regering ontvangen
had zeer breed geïnterpreteerd. De
Raad gaat nuniet alleen advies uit
brengen over het subsidiebeleid maar
ook over een aantal sociale desiderata
die in de brief genoemd werden en
eveneens over kwesties die er niet in
genoemd werden. Op het eerste ge
zicht zou men zeggen, dat de politieke
controversen welke de heer Twijnstra
niet in de SER wil halen nu wel de
finitief binnengehaald zijn. Bij nader
inzien lijkt dat echter niet juist te
zijn. De regering wilde een uitspraak
hebben over de huren en de melk-
subsidies tegen de achtergrond van
het begrotingstekort. Met andere
woorden, de regering wilde primair
van de subsidies af met de uitgespro
ken bedoeling om dat budgettaire te
kort weg te werken. Door deze prio
riteiten te stellen en daarbij vaag te
blijven over de vraag of melkprijs-
verhoging en huurverhoging door
loonsverhogingen gecompenseerd zou
den mogen worden plaatste zij het be
drijfsleven voor de politieke contro
versen welke over de huren bestaan
en over het landbouwbeleid dreigen te
ontstaan.
Dit gevaar heeft de SER nu van zich
afgeschoven door te zeggen: ik bekijk
het gehele beleid, afstand nemend van
prioriteiten die de regering gesteld
heeft, los van het actuele begrotings
tekort en bovendien ervan uitgaand,
dat er met de lonen en prijzen iets ge
beuren kan zo dat na bestudering van
ae economische situatie mocht blijken.
Dat de Raad hiermee de onmiddel
lijk dreigende politieke strijd buiten
de deur gehouden heeft wordt nog
duidelijker als men bedenkt, dat de
SER zich niet verplicht heeft om vóór
1 december met een interim-advies te
komen. Als de Raad zoiets doet kan
men gezien de onrustige situatie
waarin de brief is opgesteld gerede
lijk aannemen, dat dit interim-advies
er inderdaad niet zal komen en te
vens, dat het uitgebreide advies waar
over men zich nu buigt zeker niet op
korte termijn te verwachten is. Dat
wil zeggen, dat de regering bij de be
paling van haar beleid voor het be
grotingsjaar 1959 van de SER geen
gouvernementele bijstand meer kan
verwachten. De SER heeft de politieke
bal teruggekaatst, zodat het de komen
de maanden in kabinet en parlemen'
interessanter belooft te worden dan
het er sinds lange tijd geweest is. De
eerste politieke uiting die daarop
duidt is er inmiddels al. Mr. Vrolijk
tweede kamerlid voor de Partij van
de Arbeid, heeft tijdens een rede ver
klaard, dat de PvdA-fractie in de
Tweede Kamer volkomen achter het
standpunt van het NVV staat. Het ka
binet kan aan de slag.
Sherman Adams, die ruim vijf-en-een-half jaar Persoonlijk Assistent van president Eisenhower is geweest. Links mevrouw
Adams en rechts mevrouw Goldwyn, de echtgenote van de bekende Amerikaanse filmmagnaat. De foto werd gemaakt
bij een filmpremière in New York.
1952. Tijdens de Conventie in Chicago,
toen de Republikeinen hun kandidaat
moesten aanwijzen, was Adams (sinds
1949 gouverneur van New Hampshire)
de leider van de beweging die de can-
didatuur van „Ike" steunde tegenover
die van Taft, en toen Eisenhower als
overwinnaar uit de Republikeinse strijd
te voorschijn trad, werd Adams zijn
voornaamste adviseur bij de finale van
de competitie om het presidentschap.
Zijn grote overwinning op Stevenson
had Eisenhower mede aan de steun van
de gouverneur van New Hampshire te
danken.
Toen de Republikeinse kandidaat in
november 1952 tot president gekozen
was, liet hij Adams al spoedig bij zich
komen. „Je moet maar met mij m ;e
gaan naar het Witte Huis," zei de pre
sident-elect tot zijn trouwe medewer
ker: „You be down there at my right
hand."
is Eisenhowers „rechterhand"
heeft Adams gedurende ruim vijf
en een half jaar de dagelijkse lei
ding gehad over de staf van het Witte
Huis, en in zekere zin was hij de „be
drijfsleider" van de regering. Met uit
zondering van de voornaamste minis
ters kon niemand een onderhoud met
Eisenhower krijgen vóór Adams zijn
toestemming had gegeven, en alle
staatsstukken en brieven, die voor de
president bestemd waren, moesten
eerst diens Persoonlijke Assistent pas
seren. Ook gebeurde het vaak dat
Eisenhower iemand die hem een be
paald voorstel deed, opdroeg eerst eens
met Adams te praten, en vóór de pre
sident een stuk ondertekende dat hem
werd voorgelegd placht hij te controle
ren of het document voorzien was van
de notitie ,,O.K.,S.A." Miste Eisenho
wer die aantekening dan vroeg hij:
„Heeft Adams het goedgekeurd?" én
bleek dit niet het geval te zijn dan ging
het papier eerst aar de Persoonlijke
Assistent.
Adams was nauwkeurig op de hoog
te van de opvattingen van zijn chef,
en hij kon die opvattingen duidelijk
nauwkeurig weergeven. Robert J.
Donovan zegt in zijn biografie van
Eisenhower x)Adams is bruusk in
zijn optreden, alsof hij zijn beslissin
gen neemt als een machine, maar de
ondertoon van dit optreden is warm,
charmant en vol humor. Over zijn ge
strengheid is veel geschreven, maar
sinds de eerste moeilijke maanden in
het Witte Huis is hij heel wat milder
geworden." De correspondent van de
New York Times in Washington, Arthur
Krock, heeft een paar dagen geleden
echter een heel wat minder gunstig
oordeel gegeven over de manier van
doen van Adams. Krock schreef, dat
Adams door zijn optreden heel wat
mensen heeft gekwetst, hetgeen hem
soms duur te staan kwam. De corres
pondent van de N.Y. Times verweet
Eisenhowers assistent ook, dat hij
zien placht te onttrekken aan verho
ren door het Congres en dat hp de
pers op een afstand hield, terwijl
vooral zijn arrogant optreden hem ve
le vijanden bezorgde.
Adams kreeg, wegens zijn onverzet
telijkheid, de bijnaam „De rots", maar
anderen, die constateerden hoe hij
voortdurend het doelwit was van scher
pe kritiek, noemden hem „de zondebok
van het Witte Huis en in het zuiden
van de V.S. spraken de Democraten
smalend van „Ike s Yankee lieutenant".
Een typisch voorbeeld van de
machtspositie die Adams bekleed
de, geeft het volgende voorval:
Eens toen twee ministers het niet eens
konden worden over de benoeming van
een voorzitter van een commissie, die
hen beiden van advies moest dienen,
kregen zij van Adams te horen, dat zp
gauw to. een akkoord moesten komen,
omdat hij anders zelf de beslissing zou
nemen. „We moeten de president er
niet mee lastig vallen", zei Adams, „hij
is bezig de wereld voor een oorlog te
sparen."
Officieel had Adams niet de taak om
n politieke kwesties besluiten te ne
men. Het nemen van beleidsmaatrege
len was voorbehouden aan de president
en diens ministers, maar in feite heeft
Adams vooral in de binnenlandse poli
tiek heel wat te vertellen gehad. (Met
de buitenlandse politiek liet hij zich
weinig in, al was hij aanwezig bij alle
bijeenkomsten van het kabinet en de
Nat'onale Veiligheidsraad).
Adams beleefde zijn glorietijd ge
durende de tweede ziekte van Eisen
hower, in 1956, toen de president ge
durende 115 dagen niet in het Witte
Huis verscheen en Adams door zijn
chef belast werd met de behartiging
van de lopende zaken.
„Sherman Adams is de enige die
werkelijk weet, wat ik probeer te
doen", zo heeft Eisenhower eens ge
zegd, en aan een functionaris van het
Witte Huis vertelde hij, bij een andere
gelegenheid, dat het besef dat Adams
hem assisteerde hem in staat stelde
's nachts goed te slapen. De welinge
lichte Amerikaanse politieke commen
tator Joseph Alsop achtte zich drie
maanden geleden dan ook gerechtigd
tot de krasse uitspraak: „Nog nooit is
een president zo afhankelijk geweest
van een ondergeschiktealspresident
Eisenhower nu van Adams", en de „co
lumnist" voegde er aan toe: „Sommi
ge van hen die het kunnen weten be
togen zelfs dat de gezondheid van de
president de extra-spanning niet zal
kunnen weerstaan als Sherman Adams
(ten gevolge van de affaire-Goldfine)
het Witte Huis moet verlaten." Nu is
dit ogenblik aangebroken, en we kun
nen slechts hopen dat de door Alsop
geciteerde sombere voorspelling niet
vervuld wordt. H. Br.
Doordat de motorkotter „Klaasje"
UK 96 op 2 juni van dit jaar ten noor
den van Terschelling door een verbo
den zone voer liep het schip op een
mijn en werd volledig vernield.
Voor de raad voor de scheepvaart, Is
de schipper van de kotter als betrokke
ne gehoord. Hij vertelde dat de hele Ur
ker vloot (ongeveer zestig schepen) de
route door het Noordgat had genomen
omdat deze vijftien mijl korter is dan
die door de „Stortemelk". Het bevaren
van het water ten noorden van Ter
schelling wordt streng afgeraden we
gens mijnengevaar. De schipper vertel
de dat alle Urkers altijd die route na
men om sneller bij de visgronden te
zjjn. In zijn woonplaats neemt men al
gemeen aan dat de mijn, die vlak bij zijn
schip ontplofte er nooit had gelegen.
De hoofdinspecteur van de scheep
vaart, de heer J. Metz, die meende dat
de schipper door de verwoesting van zijn
eigen vaartuig al voldoende was ge
straft stelde voor met een berisping te
volstaan.
De dreun was zo hevig dat alle drie
zoons van de schipper werden gewond.
Een brak zelfs beide benen en een an
der werd overboord geslingerd. Het
schip werd geheel ontzet en maakte
water: met grote moeite kon het naar
Urk terugkeren.
De raad was van oordeel dat de UK
96 de meer noordelijke vaargeul, die
voor de scheepvaart is aangewezen had
moeten nemen, de schipper verklaarde
niet geweten te hebben dat deze korte
route voor ae scheepvaart verboden
was. Alle Urkers varen ook nu nog door
het Noordgat. De heer Metz vond dat
vele vissers het niet zo nauw nemen
met het mijnengevaar. Hij achtte de
schipper zelf verantwoordelijk voor het
ongeluk, maar legde er de nadruk op
dat hij deel uitmaakte van een groep
en dat alle schippers eigenlijk onjuist
gehandeld hebben.
Een nationalistisch-Chinees amfibie
vaartuig, dat, met een aantal journa
listen aan boord, munitie op Quemoy
aan land wilde brengen, is door de hoge
golfslag gekapseisd. Dit meldt U.P.I.
Volgens de voorlopige berichten wor
den een Japanse en drie nationalistisch-
Chinese journalisten vermist. Een Ja
panse journalist zag kans naar de kust
van Quemoy te zwemmen en een Ko-
reaan werd enkele uren later door een
marinevaartuig opgepikt.
De Antilliaanse kabinetsformateur
Isa (Democratische Partij) die de op
dracht kreeg een parlementair kabinet
op brede basis te vormen, is daarin
niet geslaagd. Hij gaf de opdracht te
rug. De heer Isa is thans verzocht een
kabinet te vormen dat het vertrouwen
geniet van de meerderheid der Antil
liaanse staten.
x) „Eisenhower. The Inside Story"
by Robert J. Donovan. Harper and
Brothers, Publishers. New York.
Een proeve van wat met de nieuwste zeer snelle films mogelijk is: de vijf jonge
lieden werden gefotografeerd in een geheel donker gemaakte kamer bij het licht
van de vijf lucifers. Belichtingstijd één vijftigste seconde bij diafragma 5,6.
Advertentie
(Van een redacteur)
p het ogenblik vertoeft in Nederland een
blonde korte man, wiens naam ongeveer
vier jaar geleden voorkwam op de voor
pagina's van alle westelijke kranten. Het is Niko
lai Khokhlov, destijds kapitein van de geheime
Russische staatspolitie en thans bestrijder van het
communisme, auteur en propagandist. Hij houdt
hier lezingen over zijn vroegere en over zijn
tegenwoordige werk. De concrete aanleiding voor
zijn bezoek is de verschijning van de Nederlandse
vertaling van een boek, dat hij in het Russisch
heeft geschreven en dat hier „Recht op eigen
geweten" heet. „Ik ben geen uitgever", zegt hij,
„en ik heb er geen flauwe notie van, hoe je de
verkoop van zo'n boek moet stimuleren." Als hij
er inderdaad geen flauwe notie van heeft, dan
moeten wij toch vaststellen, dat hij erover spreekt
met een argeloosheid, die bij het geraffineerde
af is. De manier, waarop hij b.v. bepaalde cate
gorieën potentiële lezers de weg verspert „Wie
in mijn boek sensationele onthullingen over het
leven van een spion hoopt aan te treffen, komt
bedrogen uit" <joet nauwelijks onder voor de
geheimzinnige procedure, waarmee de belang
stelling voor „The Seven Pillars of Wisdom" is
gescherpt. „Recht op eigen geweten" is in de eer
ste plaats geschreven voor Russische lezers en in
het boek ontbreken derhalve de geduldige expla-
naties en verklarende toelichtingen, die anders in
een boek over de Sovjet-Unie voorkomen. Het
zijn geen echte memoires en evenmin is het een
spionageverhaal. Het is de beschrijving van een
menselijk conflict, tussen het individu en het
Sovjet-systeem.
Een onderdaan van de Sovjet-Unie of van enig
ander communistisch land, die overloopt naar het
westen Khokhlov zegt, dat hij eigenlijk niet
had willen overlopen; men heeft een poging van
hem om steun te vinden voor ondergronds werk
in de Sovjet-Unie verkeerd uitgelegd blijft een
persoon van gewicht, zolang hij in staat is waarde
volle inlichtingen over het reilen en zeilen van
het Sovjet-systeem te verstrekken.
Khokhlov had waardevolle inlichtingen. Zelfs
de Nederlandse inlichtingendienst heeft daar vol
gens hem van geprofiteerd. Hij is namelijk in
1951 onder een valse - naam eens in Amsterdam
geweest en in 1956 na zijn vlucht dus heeft
hij in New York aan Nederlandse inlichtingen
mensen enkele nuttige tips kunnen geven over
wat hij in '51 in Nederland van het Sovjet-appa
raat heeft gemerkt.
Maar eens komt aan de inlichtingenstroom een
einde. Soms rekt de overloper de maanden van
zijn "rendabiliteit door na eerst alle feiten uit
de eerste hand te hebben meegedeeld waar
nemingen van anderen voor te dragen. Maar ook
dan daagt onherroepelijk het punt op, waar de
westelijke interesse zich van hem afwendt en hij
terugzinkt tot de status van gewoon emigrant.
Het is een proces, dat vol frustratie-mogelijkheden
zit en men mag het zo'n „overloper" niet euvel
duiden, wanneer blijkt, dat hij van zijn avontuur
zekere wrokgevoelens heeft overgehouden.
Khokhlov is uit zijn avonturen ook niet hele
maal irenisch te voorschijn gekomen. Ofschoon de
Amerikaanse regering hem de onontbeerlijke
identiteitspapieren heeft verstrekt, maakt Khokh
lov geen geheim van zijn geringschatting voor
die takken van de Amerikaanse inlichtingendienst,
waar hij mee te maken heeft gehad. En ook
spreekt hij met een zeker misprijzen over die
organisaties in de ontmoedigende veelheid van
anti-communistische emigrantenbewegingen, die
zich te intiem met de Amerikaanse schatkist heb
ben gelieerd.
NIKOLAI KHOKHLOV
Maar desondanks maakt hij niet de indruk
van een querulant. Dat komt waarschijn
lijk, omdat hij voldoende aperceptiever-
mogen en vermoedelijk moet men zeggen: ook
voldoende idealisme bezit om zich een nieuwe
taak te scheppen in of in relatie met de N.T.S.
Hij profeteert nu de ondergang van het com
munisme.
De N.T.S. (Narodna Troedavoj Sojoez) is een
organisatie van Russische emigranten. Zij ont
vangt óók Amerikaanse gelden, maar zij bewaart
afstand tot haar begunstigers. Het geld, dat zij
ontvangt, zegt Khokhlov, is „money without
strings attached".
Het bijzondere van de N.T.S. is niet, dat zij
anti-communistisch is, maar dat zij een alternatief
voor het communisme biedt. De organisatie is
namelijk een „Arbeiders-unie op solidaristische
grondslag". Dat solidarisme is de filosofie, die
Khokhlov en zijn geestverwanten in de plaats
van het communisme willen stellen. Het is ruimer
van opzet dan het solidarisme, dat b.v. Léon
Bourgeois in de vorige eeuw propageerde. Khokh
lov en de zijnen zien er een soort socialisme zon
der klassenstrijd in en zij bouwen voort op ge
dachten, die al tientallen jaren geleden door
Russische wijsgeren zijn geopperd.
Ook als men een „socialisme zonder klassen
strijd" een contradictio in terminis zou willen
achten, dan blijft toch het feit, dat de N.T.S. na
de ineenstorting van het communisme in geen
geval een herstel van het kapitalisme wenst.
Khokhlov spreekt over die ineenstorting van
het communisme als over een proces, dat al be
gonnen is en waarvan de tekenen overal merkbaar
zijn. Het duidelijkst is daarbij de ontwikkeling
van de Sovjet-literatuur. Een schrijver in de
Sovjet-Unie geniet de voortdurende belangstel
ling van de staat. Hij heeft zijn inkomen, zijn
auto en zijn datsja, maar hij heeft ook zijn ver
antwoordelijkheden jegens het regime. Zolang hij
maar schrijft, dat het Sovjet-systeem voortreffe
lijk en iedereen happy is, heeft hij geen moeilijk
heden te duchten. De laatste tijd echter ziet men
herhaaldelijk, dat Sovjet-auteurs kritiek op het
systeem leveren. Doedintsev hekelt de bureaucra
tie; Pasternak schrijft, dat de Russische revolutie
een onmenselijke onderneming, een misdaad was.
Waarom schrijven zij zo? Dergelijke geschriften
komen alleen tot stand, omdat de schrijvers in de
Sovjet-samenleving nieuwe krachten ontwaren,
krachten, die hen niet alleen inspireren, maar die
hen zelfs dwingen in een kritische geest te schrij
ven. Het morele alibi van het Sovjet-systeem be
gint in Russische ogen barsten en scheuren te
vertonen. Het geestelijk verzet tegen het com
munisme is zo sterk, aldus Khokhlov, dat de
auteurs, die zo schrijven, niet eens vervolgd wor
den. Ten tijde van Stalin zou zoiets ondenkbaar
zijn geweest,
Het is een uitermate levendige causeur, deze
Khokhlov, een man met acteursgaven en een rap
werkend brein. Het is ook een kleurrijke figuur.
Hij is in 1922 geboren. Toen in 1941 Moskou ge
vaar liep door de Duitsers te worden veroverd,
werd een groep jongelui gevormd, die voorbe
stemd was als een soort „maquis"-organisatie in
de hoofdstad achter te blijven. Khokhlov behoor-
de tot de uitverkorenen. Het is waarschijnlijk
zij geluk, dat de Duitsers Moskou nooit hebben
bezet, want de organisatie was zo amateuristisch
opgezet, dat de hele stad van het plan wist.
Maar in ieder geval had Khokhlov, toen nog
een vurig Komsomol, zijn weg naar de inlichtin
gendienst gevonden. Hij werd opgeleid voor par-
tisanenwerk achter de Duitse linies. Hij moet tot
de categorie „veelbelovende leerlingen" hebben
behoord, want hij vertelt, dat hij heeft deelgeno
men aan het liquideren van de Duitse Gauleiter
Kube in Minsk.
Na de oorlog voerde hij als kapitein van de
geheime staatspolitie een afwisselend bestaan. Hij
reisde onder allerlei namen en in tal van ver
mommingen door Europa, werkte bij het Rus
sische hoofdkwartier in Roemenië en Oost-Duits-
land en vatte ondertussen een grondige aversie
tegen het communisme op. Eind 1954 verwittigde
hij een der leiders van de N.T.S. in Frankfort
ervan, dat deze op het punt stond te worden ver
moord Meer dan'een tip was het niet. Khokhlo\
wilde blijk geven van zijn sympathie voor de
organisatie en haar denkbeelden. Eigenlijk had
hij willen terugkeren om deel te nemen aan hei
ondergrondse verzet in Rusland. De inspirerende
figuur bij dit alles was zijn vrouw, wier bese
voor zedelijke normen haar altijd had gewaar
schuwd tegen de frauduleuze aspecten van he
communisme. Maar de Amerikaanse inlichtingen
dienst, aldus Khokhlov, kreeg lucht van zijn ver
blijf in West-Duitsland en door een verkeerd
behandeling van de zaak werd het hem niet a)
leen onmogelijk gemaakt naar de Sovjet-Uni'
terug te keren, maar ging zelfs de kans voorbi
om zijn vrouw en kind in veiligheid te brenger
Sinds 1954 heeft hij van zijn gezin niets mee
vernomen.
Met deze camera's komt de industrie
tegemoet aan die amateurs, die wel
betere foto's willen maken dan met de
boxcamera's mogelijk is, maar opzien
tegen de vrij ingewikkeld lijkende ma
nipulaties, die men met eer. beter toe
stel moet verrichten. Bovendien spreekt
hier de toenemende liefhebberij voor
de kleuren-fotografie een nadrukkelijk
woord mee. Daar komt het immers
veei meer op een nauwkeurige belich
ting aan dan bij de zwart-wit film, die
nogal wat speelruimte laat.
De gevoeligheid van de films is, na
het verschijnen van Kodak Trix, II-
ford HPS, Agfa Ultra en andere van
gelijke snelheid, nog verder opge
voerd. De Kodak Royal Pan-X was
al bekend, nu verschijnt ook de
Agfa-record in kleinbeed de 6 x 9,
nog iets sneller volgens de aankon
diging: bij het licht van één lucifer
kan men bij f 4,5 belichten op één
vijftigste seconde. Echt een film voor
de reportage.
Het kleurenmateriaal blijkt geen op
zienbarend nieuws op te leveren. Dat
de gevoeligheid allerwege wordt opge
voerd tot een snelheid, die overeen
komt met het zwart-wit-materiaal, dat
voor de zomermaanden wordt aange
raden (1710 din.) is immers geen
nieuws meer. De uitstekende resulta
ten, die er mee te bereiken zijn kan
men duidelijk constateren. Kodak lan
ceert zijn kleuren-negatieffilm Koda-
color, waarmede een krachtige kleur-
weergave blijkt te bereiken. De vergro
tingen naar kleurendiapositieven gaat
Kodak in drie formaten leveren. Agfa
bereidt eveneens vergrotingen recht
streeks van kleurendia's voor, voorals
nog alleen in het formaat 9 bij 13. Van
Agfa is nieuw „e kleuren-negatieffilm
„CN14", die bijzonder fijnkorrelig
wordt genoemd. De ontwikkeling blijkt
hier dus te gaan in de richting van
grotere gevoeligheid en/of fijnere kor
rel en grote kleurbetrauwbaarheid.
Op het gebied van de smalfilm
camera is ons. behalve de bovenge
noemde Agfa Movematic opgevallen
een nieuwe Bolex B8L. waarbij de be
lichtingsmeter achter het objectief is
aangebracht: hjj springt weg. als men
het opname-mechanisme in werking
stelt. Dit heeft, zoals men zal begrij
pen, het voordeel dat ook uitsluitend
het licht gemeten wordt, dat door de
lens naar binnen valt.
Het meeste opzien lijkt ons evenwel
te zullen baren een Japanse smalfilm-
camera met drie objectieven voor een
zeer lage prijs, "oor de amateur een
welkome verschijning.
Er werd trouwens van de zijde van
de Duitse industrie met voldoening
geconstateerd, dat de prijzen enigs
zins dalen de nieuwe automatische
kleinbeeldcamera van Agfa is een
stuk lager in prijs dan de 6x6. Dit
werd toegeschreven aan grote afna
me en efficiëntere werkwijze.
Er zijn 52 stand»- op de Photokina. Ge
zamenlijk beslaan zjj een oppervlakte
van 66.000 m2; verdeeld over acht hal
len. De Duitse industrie alleen al laat
276 fototoestellen -ien, waarvan 41 nieu
we modellen. Bovendien zijn er nog
achttien foto-exposities. Daaruit blijkt
wel. dat het bovenstaande slechts sum
miere details geeft, zij het dan details,
die opvallen. Er zal gelegenheid zijn
om op andere zaken nog terug te ko
men.
Vannacht heeft een 44-jarige behan
ger bij een vechtpartij op het Loenense-
plein te 's-Gravenhage een 37-jarige man
zwaar mishandeld. Hij kreeg met een
behangersmes een snee in het gezicht
van oor tot oog en bovendien een steek
in de hals.
De dader is aangehouden. Het slacht
offer is naar het ziekenhuis Zuidwsj
overgebracht van waar hij later huis
waarts kon keren.
Uit Brussel meldt A.F.P., dat twaalf
personen in hechtenis zijn genomen In
verband met de methylalcoholvergifti
ging, die in België aan acht mensen
het leven heeft gekost. Er bestaat nog
steeds groot gevaar, dat 900 kg suiker
bonen, waarin vergiftigde likeur is ver
werkt, verkocht zijn aan winkels.
Door midde'. van pers en radio wor
den van tijd tot tijd waarschuwingen
tot het publiek gericht.
De grote vraag naar uien. gevoegd bi)
een iets afgenomen aanbod, is er de oor
zaak van dat de prijs van dit produkt de
laatste dagen een lichte verbetering
heeft ondergaan. De exportgeschikte
middelkwaliteit welke enkele weken ge
leden niet meer opbracht dan 6 cent
per kg wordt thans weer verkocht voor
7 tot 8 cent per kg. en de prijs welke
voor het produkt landsgewas wordt be
taald ligt rond 5 a 6 cent p r kg, nadat
enkele weken geleden niet meer werd
betaald dan 3 tot 4 cent per kg.
