uitblinker
Drama van eenzame Vlaming
in sfeerloze „derby"
Jeugdige aanvallers doen de
Oude Meesters
Klaassens
Twee strafschoppen ten
onrechte toegekend
Scheidsrechter Zsolt heeft een
merkwaardige visie
NAOORLOGSE BALANS SLAAT DOOR
De honderdste
Gelijk spel een
betere uitslag
MAANDAG 29 SEPTEMBER 1958
PAGINA 7
VAN DER HART:
Gwardia klopt Sparta
De zege op België is niet zo maar 'n
overwinning: 't is een jubileum-zege,
de honderdste in de ruim 53 jaar, dat
het Nederlandse elftal officiële lan-
denwedstrijden speelt.
Sedert 30 april 1905 de wedstrij
denreeks van het nationale elftal be
gon toen ook in Antwerpen, en ook
met een zege heeft het Oranjeteam
234 wedstrijden gespeeld. Hiervan
werden er 100 gewonnen, 42 maal
speelde de ploeg gelijk en 92 keren
ging de winst naar de tegenstander.
De spelers van het Nederlandse elf
tal scoorden 549 doelpunten; 515 maal
moest een keeper van de nationale
ploeg de bal uit het doel halen.
Tegen de Belgen werden 87 wed
strijden gespeeld. Nederland won van
die lange reeks 42 ontmoetingen,
speelde er 18 gelijk en verloor er 27.
De Rode Duivels scoorden 170 doel
punten en kregen 214 tegen.
(Van onze sportredacteur)
De balans van de na-oorlogse ontmoetingen tussen de ..Rode Duivels"
en Oranje s leeuwen is in het voordeel van de Nederlanders door
geslagen. NederI and triomfeerde, of, beter gezegd, kréég de over
winning met 2—3 in de zevenentwintigste wedstrijd sedert mei 1946, waar
door het Oranjeteam voor de elfde keer zegevierde. T egenover die elf
Iriomfen staan tien nederlagen en zes gelijke spelen. Een juiste afspie
geling van het beeld van de wedstrijd is de overwinning met 2,3 echter
beslist niet. België s nationale ploeg had eigenlijk wel recht op een gelijk
spel en het team van de Rode Duivels zou dat resultaat zeker wel bereikt
hebben, als niet uitgerekend de enige Vlaming tussen de tien Waalse
voetbalcoryfeeën op een beslissend ogenblik had gefaald. Roland Storme,
de rijzige stopper uit Gent, heeft namelijk een strafschop gemist. De
tweede ten onrechte toegekende strafschop van de wedstrijd, want in de
eerste helft had de onevenwichtige, gemakkelijk te beïnvloeden Hongaarse
scheidsrechter Zsolt aan Van der Hart de kans gegeven om ongehinderd
van elf meter afstand te schieten en zo voor Nederland de eerste gelijk
maker te scoren. Maar, aan diezelfde scheidsrechter danken de tien
Waalse Rode Duivels ook, dat zij bij het verlaten van de grasmat, die
eens de Hel van Deurne heette, niet zijn uitgefloten door de uiterst
kritische Antwerpenaren op de tribunes. De heer Zsolt werd de grote
zondebok van een interland, die bepaald onbevredigend voetbal heeft
gebracht en die slechts twee opvallende spelers had: Klaassens en Piters,
de Belgische rechtsbuiten.
al van de rechtervleugel weg en kwam
niet meer op zijn plaats terug. Maar
ook op het middenveld oogstte hij geen
roem. Van Wissen was eveneens
zwak. Hij zocht telkens zijn weg dwars
door de tegenstanders heen en schoot
zo natuurlijk niet veel op. Kwam er
dan een pass naar een medespeler,
dan was die onzuiver en dus zonder
rendement. Daar bovendien Van
der Linden bewees zijn „Utrecht
se draai" wij hebben daar zaterdag
nog over geschreven ook nu buiten
clubverband niet te kunnen vinden,
was het voor de hand liggend, dat
Kruiver als middenvoor in een zeer
grepen om te profiteren van de afwezig
heid van de erkende Oude Meesters:
Wilkes, naar Spanje teruggekeerd; Len
stra, geblesseerd; Rijvers, zoekend naar
zijn goede vorm. Nu moet worden vast
gesteld, dat de opvolgers van Oranje's
grootste naoorlogse voetballers zich niet
hebben gemeld. Overigens moet óók
worden gezegd, dat twee van de jonge
ren fraaie doelpunten hebben gemaakt.
De treffer, waarmee Van der Linden
kort na de rust voor de tweede Neder
landse gelijkmaker zorgde, nadat eerst
een uitstekend schot van Kruiver op een
Belgische verdediger was afgestuit, was
een juweel van een kogel. De bikkel
harde, toch zeer beheerste diagonale
schuiver van Kruiver, die Nederland het
derde doelpunt en dus de overwinning
bracht, was eveneens de moeite waard.
Klaassens voortreffelijk
Scherp stak tegen het matige, brok
kelige aanvalsspel het geïnspireerde
door doelman Vanderstappen er nog
juist zjjn vuist tegen kon krijgen.
Teleurstellend is de strijd ook geweest,
omdat in Deurne vrijwel alle sfeer ont
brak. Slechts heel even is het „heilig"
geweest; na de strafschop, waaruit Van
der Hart scoorde. De penalty was dan
ook ten onrechte toegekend. Scheids
rechter Zsolt bezweek domweg voor het
appelleren van de Nederlanders, nadat
Klaassens van dichtbij tegen de boven
arm van spil Storme had gekogeld. Van
een opzettelijke overtreding was echter
bepaaldelijk geen sprake. Storme stond
toevallig in de baan van de bal, die
daardoor even toevallig tegen zijn arm
kwam. Even misplaatst was echter de
strafschop, die de Belgen na de rust, bij
de stand 2-2, kregen. Van der Hart
speelde met een zijdelingse tackle de
bal voor de voeten van de doorgebroken
Jurion weg. Dat die strafschop geen
doelpunt opleverde, mag gerust worden
toegeschreven aan intimidatie-van-een-
tegenstander, een door De Munck en
Van der Hart gespeeld spelletje. Om de
zenuwen van de tegenstander aan .3
tasten haalde Van der Hart zelfs de bal
van de strafschopstip en legde hem
twee centimeter achteruit. Het beoogde
effect was bereikt. Piters die kennelijk
eerst de strafschop zou nemen, werd
weggedrongen door Storme en die schoot
toen meters naast. Geen sportieve tac
tische manoeuvre overigens!
Doelpunt-met-een-luchtje
Dat België niet en Oranje wel heeft ge
profiteerd van de vrijgevigheid van de
Hongaar Zsolt zou de indruk kunnen
wekken, dat Nederland tamelijk goed
koop aan de overwinning is gekomen.
Zo is het ook weer niet. Tegenover twee
gave treffers van Van der Linden en
Kruyver staat slechts één doelpunt der
Belgen, waaraan geen luchtje is. De ma
nier. waarop Piters en rechtsbinnen Ju
rion het ..muurtje" der Nederlanders
bij een vrije trap van rechtshalf Hanon
opentrokken en waarvan Hanon met een
nuchter schot profiteerde, was bijzonder
fraai. Erg fortuinlijk kwamen de Belgen
echter aan hun tweede doelpunt. De
Munck liet bij een slap schot van Houf
de bal weer los en toen had rechtsbuiten
Piters geen moeite om te scoren.
Men zal intussen wel begrepen hebben,
dat de openingswedstrijd in het nieuwe
seizoen tussen België en Nederland een
hoogst matige is geweest; matig en
slecht geleid. Een wedstrijd bovendien,
waarin de Nederlandse defensie soms
te gemakkelijk was te passeren en daar
om niet geheel voldeed en waarin de
voorhoede, als gezegd, sterk heeft te
leurgesteld.
Zit u lekker, zou men tegen Van Wissen
kunnen zeggen, ware het niet dat de
vuist van de Belgische doelman Vander-
stappen zo dreigend boven zijn hoofd
hangt. Maar hoe het ook zij, met Van
Wissen op de rug van spil Storme ont
stond een hoogst merkwaardige situatie.
geïsoleerde positie kwam te staan. In
die eenzaamheid was hij uiteraard on
gevaarlijk. Moulijn, tenslotte, schitter
de ook niet bij de overigens spaarzame
keren, dat hij met een kans op succes
in het spel werd betrokken.
Oude meesters niet vergeten
Een negatief beeld aus, dat wij van de
voorhoede hebben moeten geven. Spijtig
is zoiets, want in alle harten leefde de
hoop, dat de vijf jonge aanvallers in
eikaars aanwezigheid dè inspiratie zou
den hebben gevonden. Dan had zich een
linie kunnen vormen, die een grote be
lofte voor de toekomst inhield en die op
overtuigende wijze de kans had ge-
optreden van Klaassens af. De lange
VVV-er was niet alleen een secure,
knap reagerende verdediger, van veel
meer allure was nog de wijze, waarop
hij de voorhoede stuwde en zelfs als
zesde aanvaller mee naar voren trok.
Hij was eigenlijk de gevaarlijkste man
voor de Belgische doelman Vander
stappen. 3 keer kogelde hij voor de rust
na onweerstaanbare rushes in. De
eerste keer kon de Belgische doelman
met veel moeite de bal tot corner ver
werken. De tweede keer schoot hij pre
cies over de lat en tenslotte forceerde
hij met zijn derde schot de strafschop,
waaruit Van der Hart de score voor
Nederland opende. Na de rust probeer
de Klaassens nog eens zijn geluk. Toen
werd de bal even door een Belgische
verdediger in zijn vaart geremd, waar-
et beslissende moment. Hard en laag heeft Kruiver in net midden de bal in het Belgische doel gejaagd. Vande
stappen bukt zich verrast in de richting van de bal, maar hij kan geen redding meer brengen. Nederlands derde en
winnende doelpunt.
HELDEN ZONDER GLORIE
Van onze speciale verslaggever)
y uim vijf maanden geleden
J~y brachten circa achtenzestig
duizend toeschouwers in de
Antwerpse „Bosuil" het Nederlands
elftal een donderende ovatie, zij
deden dat na de indrukwekkende
triomf van 72 op België. Zondag
stapte het nationale team opnieuw
met een overwinning van Deurnes
historische voetbalgrond, nu echter
met een overwinning waaraan iedere
glans ontbrak. Het applaus bleef
achterwege. Aanvoerder Van der
Hart en zijn mannen waren deze
keer helden zonder glorie. Dat het
scorebord een eindstand aangaf van
3—2 in Oranjes voordeel kwam zeker
niet door hun toedoen alleen. Daar
voor hadden zij te veel fortuin gehad
bij het ongeluk van de Belgen, in
het bijzonder de eenzame Vlaming
Roland Storme. Voor de rijzige
Gentenaar was het verblijf in
Deurne op deze zonnige middag
inderdaad een hel. Al na een half
uur spelen trof hem het noodlot,
toen de Hongaarse arbiter Zsolt hem
van „hands" beschuldigde en be
strafte met een penalty. Een aan
vechtbare beslissing die voor Neder
land de eerstgelijkmaker betekende-
In het laatste kwartier van de vfed-
strijd had Storme de gelegenheid
om België aan een wellicht beslis
sende voorsprong te helpen. Zsolt
greep toen bij een duwtje van Van
der Hart de kans om in één slag
alles van voor de rust goed te maken.
Hij gaf een penalty tegen Neder
land die Storme mocht nemen om
zijn „fout" goed te maken. Onder
doodse stilte nam de markante spil
met opgeheven borst zijn aanloop
om vervolgens hard naast de paal
te schieten. Acht minuten later be
reikte het Belgische drama zijn
hoogtepunt. Toen joeg midvoor
Kruiver op de rechtervleugel de bal
met kracht langs de vertwijfeld
grijpende vingers van doelman Van
derstappen, het beslissende doelpunt,
dat Nederland zijn honderdste over
winning bracht.
Het muntstuk, dat de Hongaarse
scheidsrechter Istvan Zsolt met een
driftig gebaar omhoog gooide, wees
België als winnaar van de toss aan.
Zo bracht dan Kruiver voor de tweede
keer in zijn nog jonge carrière de bal
in een derby aan het rollen. Hij deed
dit niet zo best, want België ontnam
Nederland de eer van de eerste aanval
en rukte direct op naar het doel van de
Munck. Het team der Walen deed zulks
met een opvallend enthousiasme en nog
hadden alle toeschouwers hun plaatsen
niet ingenomen of De Munck moest al
een fel schot van midvoor Stockmans
tot corner verwerken. De Belgen zoch
ten ijverig naar de juiste combinaties,
echter nog niet met veel succes. Het
Vlaamse deel van het publiek wenste
met de Waalse voorhoede geengeduld
te hebben. Het loeide geducht toen
Piters en Jurion hun passes niet de
iuiste richting gaven.
De Belgen voelden kennelijk veel
voor een vlotte start. Nederland kwam
ei behoudens een individuele poging
van Kruiver voorlopig niet aan te pas.
Linkshalf Mathonet, de Belgische aan
voerder en zijn collega Hanon drongen
op tot dicht bij het i^Jederlandse doel
gebied en forceerden daar belangrijke
Kansen. Hanon wilde daar zelf een van
benutten. Zijn schot was té onzuiver.
Maar in de 7de minuut zou het dan
gaan gebeuren. Walen en Vlamingen
grepen elkaar vast toen Piters de Neder
landse verdedigers misleidde met een
scherp passje naar Jurion. De gebrilde
rechtsbinnen maakte toen zijn eerste
blunder. Het tikje dat De Munck kans
loos moest maken kwam wel, maar de
bal rolde ver naast het doel. De energie
van Piters deed België zijn kans op de
openingstreffer behouden. De kleine,
donkere rechtsbuiten van Standard
Club Luik was overal om met kleine
tikjes en handige „overstapjes" voor
lopig echter niets anders te bereiken,
dan de woede van het Vlaamse publiek
Zijn teamgenoten konden of wilden
hem niet begrijpen en maakten door
gebaren duidelijk, dat die Piters toch
maar een hopeloos geval was.
Nederland met zijn zes aanvallers
nu eens nam Klaassens dan weer Noter-
mans actief aan de aanval deel kwam
pas na ruim een kwartier dicht bij bet
Belgische doel. Daarin bleek doelman
Vanderstappen zijn zenuwen kennelijk
niet de baas, want toen Moulijn de bal
na een pass van Kraay scherp voor doel
trok, veroorzaakte de Belgische doel
man enorm veel deining, door de bal na
een misser op de doellijn te laten stui
teren. Verder kon Nederland het voor
lopig niet brengen, want de kans die
Van der Kuil met een vrije schop we
gens obstructie kreeg, strandde op de
brede borst van rechtsback Devogelaere.
Klaassens „vuurvast"
België bleef sterker. De Rode Dui-
vas waren sneller en hadden beslist
meer gevoel voor de combinatie. Jurion,
Houf en Stockmans toonden steeds
meer begrip voor de stuntjes van Piters.
Kraay en Klaassens hadden dan ook de
grootste moeite om het gevaar op de
rechter vleugel in bedwang te houden.
Gelukkig stak Klaassens in een uitste
kende vorm. Hij liet zich door Piters
niet „nemen" en kwam in de vele duels
met de snelle rechtsbuiten vrijwel
steeds als overwinnaar te voorschijn.
Na 21 minuten leidde dit bijna tot een
doelpunt. De Venlonaar ontnam Piters
weer eens de bal en ondernam vervol
gens een rush in de richting van bet.
Belgische doel. Terwijl iedereen op een
voorzet wachtte, loste Klaassens met
het linkerbeen onverwachts een haid
schot, dat Vanderstappen met een blik
semsnelle reactie tot corner stompte.
In de strijd kwam juist meer even
wicht. toen de Belgen op ietwat ver
rassende wijze de leiding namen. Van
der Hart had buiten het strafschopge
bied hands gemaakt. Met zorg werd net
bekende muurtje gevormd, terwijl üe
Munck zich in de hoek opstelde van
waar hij meende de situatie te kunnen
overzien. Toen gebeurde het. Voor de
bal, waarachter rechtshalf Hanon had
plaatsgenomen, liepen Piters en Jurion
razendsnel langs elkaar heen. Kraay,
Klaassens en Van der Hart vlogen er
in. Zü liepen naar de twee Belgen toe
om hen af te dekken. Er kwam een
„gat" en hierdoor schoot Hanon de bal
hard in het net (01). Het Belgische
publiek reageerde enthousiast. Onder
luide aanmoedigingen trokken de Rode
Duivels opnieuw ten aanval. Weer ver
oorzaakte Van der Hart een vrije schop.
Weer knalde Hanon hard in de richting
van De Munck, maar nu redde het been
van Wiersma ten koste van een corner.
Een schot van Klaassens bracht nau
welijks verademing, want spoedig hier
op juichte het Belgische legioen voor
een kogel van Stockmans, waarvoor De
Munck In gestrekte houding naar de
grond moest en voor een zeer scherpe
voorzet van Piters, die de 36-jarige
doelman met een nonchalant gebaar
tegen de lat tikte.
Goedkope gelijkmaker
Min of meer tegen de verhouding
in kwam Nederland naast België.
Bovendien op zeer gelukkige wijze.
Klaassens had weet- eens ingeschoten.
Bijzonder hard zelfs, maar toch niet
in de richting van het doel. Zijn
schot trof de bovenarm van de stop-
perspil Storme, die zich binnen de
lijnen van het beruchte strafschop
gebied bevond. De goede Gentenaar
kreeg de schrik van zijn leven toen
Zsolt naar de penaltystip wees. Hij
protesteerde heftig. Klaassens had
immers tegen hem op geschoten. Hij
had de bal eenvoudig niet kunnen
ontwijken, zo hard was het schot.
Maar Zso)t bleek onverbiddelijk. Aan
voerder Van der Hart kwam naar
voren om het vonnis te voltrekken
en om daardoor zijn fout, die tot het
eerste Belgische doelpunt leidde, in
de schaduw te stellen. Hij schoot be
heerst in en onder het geloei van de
Belgen ging Nederland weer met ge
lijke kansen verder.
De strijd werd nu vinnig, ae stem
ming was geprikkeld. Er kwam sfeer.
De verdedigers gingen er zoals dat heet
„flink-tegen-aan" en dit was er mis
schien wel de oorzaak van, ctat er van
het aanvalsspel weinig goeds meer te
recht Kwam. Eén kans kwam er nog
voor de rust en wel voor Nederland.
Een opleving van Moulijn bracht ineens
de vaart er in. De donkere Rotterdam
mer draaide bliksemsnel om back De
vogelaere heen en wipte de bal ver
volgens op de schoen van de vrijstaan
de Van der Linden. De linksbinnen
faalde jammerlijk. De bal vloog recht
in de armen van Vanderstappen.
De Munck blundert
De tweede helft Kreeg een wilde
ouverture. Al na twee minuten wan
delde Jurion doodkalm langs Van der
Hart, toen Stockmans hem op tijd de
bal had toegeschoven. Maar wat de
duizenden Belgen smeekten en wat ge
zien de situatie ook zeer voor de hand
lag, gebeurde niet. Op onbegrijpelijke
wijze werkte Jurion, een van Ander-
lechts sterren, de bal langs de verkeer
de kant van de doelpaal. Vijf minuten
later wilde nij zijn fout goedmaken en
opnieuw kwam hij oog in oog met De
Munck. Nu echter was Notermans op
tijd ter plaatse om door middel van een
corner redding te brengen. Nee, met
Jurion ging het niet. Houf, de linksoin-
nen, had beslist meer succes. Het schot
dat hij na 7 minuten op het Nederland
se doel afvuurde, was in feite een half
mislukt schot. Juist daardoor kreeg de
bal echter een verraderlijk effect. De
Munck kon hem niet onder controle
krijgen en toen was er ineens Piters,
om met een beheerst tikje België nieu
we hoop te bezorgen.
Van der Linden scoort
Zou het dan toch lukken? Het leek er
op, want in de volgende ogenblikken
kwam De Munck alweer in grote moei
lijkheden na een misverstand met No
termans. Het liep gelukkig goed af. Het
Belgische offensief nam af. Oranje, dat
met een onsamenhangende voorhoede
voor de Belgische defensie geen pro
bleem vormde, ging weer eens ten aan
val. De acties waren echter veel te
doorzichtig, de combinaties werden bij
zonder traag uitgevoerd. Dit konden
Storme en de zijnen wel verwerken.
Maar plotseling flonkerde even de ster
van Van der Linden, het Utrechtse
voetbalidool. Met de allure van een
meester haalde hij uit voor een indruk
wekkend schot. Hoog over het blozende
gezicht van de Vlaamse reus Storme
vloog de bal naar de linker bovenhoek
van het Belgische doel. Vanderstappen
strekte zich zo ver hij kon, maar de
bal scheerde langs zijn vingertoppen
naar het net (22). Weer had Neder
land gefijk gemaakt.
Het tempo daalde opvallend. Neder
land scheen door het succes van Van
der Linden nauwelijks geïnspireerd.
Slechts Klaassens bleef volop actief. Hij
was ook de man, die in de 20ste mi
nuut het enorme schot inzond, dat Bel
gië dicht bij een achterstand braent.
Slechts doordat Storme erin slaagde om
de vaart van de bal iets af te remmen
kon Vanderstappen op tijd in de rech
terhoek van zijn doel zijn om redding
te brengen. Naarmate de tijd verstreek
daalde het spelpeil. In de Nederlandse
voorhoede zocht men wanhopig naar de
juiste opstelling. Van der Kuil kwam
steeds meer naar binnen, Kruiver steeds
meer op de vleugel. Van enig verband
was geen sprake. Bij de Belgen vlotte
het al evenmin. De lange dribbles van
Jurion hielden het spel te lang op, ver
wijl de zwak spelende Paeschen op de
linkervleugel door Wiersma volkomen
werd uitgeschakeld. Arbiter Zsolt. die
nog al wat wonderlijke beslissingen
nam, zorgde in de 30ste minuut voor
grote opschudding. Jurion snelde weer
eens met de bal aan de voel naar het
Nederlandse doel. Van der Hart wilde
hem met een sliding stuiten. Zsoit list
zich deze kans niet ontgaan Hij zou
zijn „blunder" van voor de rust in één
slag goed maken en onder gejuich van
alle Belgen wees hij driftig naar de
penalty-stip. Ook de Nederlandse pro
testen waren tevergeefs.
Terwijl Van der Hari het spel op
hield om in samenwerking met Piters
de bal goed te leggen, kwam vanuit het
Belgische achterveld spil Storme aan
gerend. Hij, de ongeluksvogel, die echt
buiten zijn schuld de penalty van voor
de rust had veroorzaakt, smeekte aan-
'oerder Mathonet om deze strafschop
te mogen nemen. Hij kreeg de toestem
ming. Met tegenzin liet de rappe Piters
zich door de Vlaamse spil van de bal
dringen. Storme wenste de bai niet in
het kuiltje, dat Van der Hart in ie
grond had geschopt en legde hem an
ders neer. Zsolt kon zich daarmee niet
verenigen en legde de bal terug. Dit
gebaar moet Storme van zijn stuk heb
ben gebracht, want tot ontzetting van
alles wat Belgisch was, schoot hij naast
het doel. Het publiek loeide, de arme
Vlaming duwde zijn gezicht snikkend
in de grasmat. Op dat moment oe-
treurde hij ongetwijfeld ooit met voet
ballen te zijn begonnen.
Kruiver beslist strijd
Nog was het Belgische drama niet
compleet. Nederland putte uit de blun
der van Storme kracht voor een laatste
offensief. Klaassens joeg strakke en
zuivere passes naar zijn teamgenoten in
de voorhoede. Uit een hiervan ontstond
een goede kans voor Kruiver, maar de
jonge PSV'er m'kte ver naast het doel.
Bijna 5 minuten voor tijd vond Kruiver
wel de goede richting. Van Wissen had
hem op de rechtervleugel de bal toege
schoven. Linksback Thellin was ner
gens te bekennen, dus kon Kruiver op
zijn gemak richten. De aanvalsleider
deed dat ook en met een harde schui
ver passeerde hij Vanderstappen. Zijn
doelpunt besliste de strijd.
In de Nederlandse kleedkamer heerste
een gematigde vreugde over de op het
nippertje verkregen zege. In die vreug
de schemerde duidelijk de algemene
mening door, dat de Oranje-elf eigenlijk
iets te veel had gekregen.
Van der Hart vond, dat een gelijk spel
de krachtsverhouding beter zou hebben
weergegeven. Hij kon er nog niet over
uit, dat Hanon het hem geleverd had de
bal bij de vrije trap langs het muurtje
te werken. „De Belgen hadden overigens
een voorhoede, waarin meer goede wil
dan verband zat", aldus Van der Hart.
Ook De Murck was van mening, dat
Nederland een gelukkige overwinning
had behaald als resultaat van een slechte
interland. „Het was ook helemaal geen
echte Holland-België. Het ging anders
veel feller toe en het publiek was echt
tam vandaag."
De Belgische coach, \/andenstock, die
tevreden was over de tactiek van zijn
pupillen, maar minder gelukkig bleek te
zijn met de onvoldoende samenhang van
de ploeg, bleek nog steeds een beetje
boos over de strafschop tegen Storme.
„Dat was geen hands en dat was geen
penalty", zei hij geërgerd en zijn jongens
stemden er gretig mee in.
Zege, maar geen roem voor Oranje
Ben hachelijk moment voor de Munck.
Notermans en Stockmans rollen over
elkaar op de doellijn en de bal glijdt
door in de richting van de Nederlandse
doelman.
ttiitiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiniiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiii
Voor 30.000 toeschouwers is te Warschau
•en vriendschappelijke voetbalwedstrijd ge-
soeeld tussen Gwardia" uit Warschau en
Sparta. De Polen wonen met 10. Deze
stand was bij de rust reeds bereikt.
Rllillillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Vijf doelpunten en een gemiste straf
schop, men zou zo zeggen, dat er wel
het nodige te beleven is geweest in het
Antwerpse Stadion. Toch niet. Daar was
om te beginnen het voor een interland
onbevredigende niveau, waarop is ge
speeld. Over het algemeen zat er meer
„lijn" in het spel van de Belgische ploeg.
Bjj onze zuiderburen kon men nog spre
ken van enig verband tussen de linies
en hun aanvallen werden soms met enig
overleg en zelfs met enige fantasie op
gebouwd. In de Nederlandse ploeg was
er weinig reden tot klagen zolang de bal
moest worden behandeld door een ver
dediger of een der kanthalves, al was
er soms dan enige schrik bij Oranje's
aanhang als Van der Hart zich door de
zwervende Belgische middenvoor Stock
mans tot al te uitgebreide escapades
liet verleiden. Ook hield men wel eens
de adem in bij de duels tussen Kraay,
Oranje's nieuwe linksback, en de Belg
Piters. De kittige rechtsbuiten der Rode
Duivels had namelijk aan heel kleine
„gaatjes" al voldoende om gevaarlijk te
zijn. Bepaald teleurstellend was echter
de gang van zaken in de Nederlandse
voorhoede.
Aanval zonder eenheid
Men weet het: Van der Kuil, Van
Wissen, Kruiver, Van der Linden en
Moulijn, zij zijn alle vijf individualisten
van nature. Er was dus enige vrees,
dat zij geen eenheid in de aanvalslinie
zouden brengen, en, die vrees is helaas
bewaarheid. Helaas, omdat duidelijk
werd, dat zij stuk voor stuk de allure
misten om met solo's de strijd enig
aanzien van formaat te geven. Alle
vijf stelden zij daarom teleur; de een
meer, de ander minder. Van der Kuil,
merkend, dat hij zijn glorie zelf zou
moeten zoeken, zwierf kort na de rust
lliiiiilliiimiiiillliillliliiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
De Oude Meesters, Lenstra en Rijvers,
langs de lijn.
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
