Komende
verkiezingen in
eisen nu reeds
Frankrijk
de volle aandacht op
Uitslag van referendum verbergt geducht
aantal raadsels
w^mark
Kindercoats
ff.®
Peek&Cloppenburg
TWINTIG JAAR NA „MÜNCHEN
I
RADIO
„DE BRUID IS WELLICHT IETS TE MOOI"
Zijn communistische stemmers
definitief overstag?
Kapitein gestraft
wegens aanvaring
4
Een hogere rente
voor sparende
jeugd
Beschuldigingen in rapport
van Haagse schroothandelaar
wettigen een nader onderzoek
Onpartijdigheid van het O.C.C.F. in
het geding
eti tei&vuie.
Landelijk kampioen-
Elke woensdag
Eisenhower en
Churchill feliciteren
De Gaulle
NASLEEP VAN DE SCHROOTAFFAIRE (II)
Duizelingwekkende
cijfers
SIEMENS
Rien Demoitié
Mej. Carla Houben
verongelukt
DINSDAG 30 SEPTEMBER 195S
PAGINA j
PARIJS, hedenmorgen.
Zondag aanstaande heelt met de publicatie in het Franse
Staatsblad de officiële afkondiging plaats van de zondag j.l.
met overweldigende, opzienbarende meerderheid aanvaarde
nieuwe Franse grondwet. De onder zulke wonderlijke
auspiciën geboren vijfde Franse Republiek vangt daarmede
haar officiële bestaan aan. Vier maanden staan, volgens de
overgangsbepalingen van de tekst, het bewind van generaal
De Gaulle dan nog ter beschikking om de in de grondwet
voorziene staatsinstellingen in het leven te roepen. De ten
uitvoerlegging van deze taak, voor wat het meest hoofd
zakelijke betreft, is voorzien in drie etappes: ten eerste
verkiezing van een nieuwe Nationale Vergadering, ten
tweede verkiezing van een nieuwe president, ten derde
vorming van de nieuwe regering.
Stemmenverlies der
communisten
Vaststelling van kiesstelsel
Algerije
Rijkspostspaarbank
Ministerraad is er aan
te pas gekomen
„Nieuwe Koers" blijft
in de P. v. d. A.
Hoogovens in het geding
Vermoedelijk niet zo
ernstig
De boycot
Dochter van de Limburgse
commissaris der Koningin
(Van onze Parijse correspondent)
In politieke kringen wordt, na de ver
rassing van zondag j.l. en daardoor
zelfs te intenser, de aandacht thans
voor een zeer groot deel alweer in be
slag genomen door de algemene ver
kiezingen voor de nieuwe Assemblée,
die zeer vermoedelijk zullen worden uit
geschreven voor zondag 7 november
a.s., respectievelijk voor de zondagen
7 en 21 november, indien het nog vast
te stellen nieuwe kiesstelsel twee ver
kiezingsronden meebrengt.
Onder het oppervlak van een onbe
twistbare persoonlijke triomf voor ge
neraal De Gaulle bergt de uitslag van
het grondwetreferendum met betrek
king tot de politieke gesteltenis van het
Franse elektoraat, een zeker aantal
zeer geduchte raadsels en ten aanzien
van deze raadsels zal slechts de gede
tailleerde uitspraak van het kiezers
korps in algemene legislatieve verkie
zingen afdoende ophelderingen kunnen
verschaffen. Door de elementaire, zo
men wil monumentale uiterste eenvoud,
waartoe bij het referendum het kie
zerskorps gehouden was ja dan wel
neen jegens de grondwet en impliciet
jegens De Gaulle als „nationaal arbi
ter" is de uitslag van het referendum
onvermijdelijkerwijs toch ook een vat
van dubbelzinnigheden en tegenstrijdig
heden geworden. Het optreden en spre
ken tot dusver van generaal De Gaul
le zelf heeft dit verschijnsel overigens
rijkelijk en ongetwijfeld welbewust in
de hand gewerkt.
De algemene verkiezingen zullen nu
o.m. moeten uitwijzen of en in welke
omvang de greep, die de communisti
sche partij bij het referendum op een
beduidende fractie van haar verkie-
zingsaanhang heeft verloren, als defi
nitief of „voorlopig definitief" kan wor
den beschouwd. Er is reeds in het licht
gesteld dat het ook in de jaren '45 en
'46 is voorgekomen, dat de commu
nisten bij een referendum stemmen ver
loren, die zij bij de eerstvolgende al
gemene verkiezingen weer terugwonnen.
Het aantal doorgaans communistisch
stemmenden, dat ditmaal de commu
nistische propaganda niet heeft gevolgd,
wordt op een miljoen geschat. Men gaat
er daarbij van uit, dat zich onder de
neen-stemmers in totaal 21,75 pro
cent in Frankrijk toch ook nog een
aantal volgelingen van de niet-commu-
nistische linkse neen-propagandisten
heeft bevonden.
Als gedeeltelijke verklaring voor het
communistische stemmenverlies wordt
o.a. 's heren Khroesjtsjev's onbehouwen
bemoeizucht van het laatste uur aan
gevoerd. Zoals reeds gemeld heeft de
secretaris-generaal van de socialisti
sche partij S.F.I.O., de heer Guy Mol-
let, de stevige nederlaag, die de com
munisten hebben moeten incasseren,
begroet als de welkomen serieuze in
zet van een heilzaam desinfoxicatie-
proces. Behalve dat de algemene ver
kiezingen hieromtrent dus meer ophel
dering zullen moeten brengen, zullen
deze verkiezingen ook moeten onthullen
of daartegenover in Frankrijk een pro
ces van intoxicatie met een ander tota
litarisme, van fascistische stempel, al
dan niet reeds een begin van veront
rustende omvang heeft gemaakt.
Diverse neo-fascistisch en in ieder ge
val anti-parlementair geïnspireerde be
wegingen en formaties hebben, in het
zog van de 13 mei opstand, zich voor
de grondige regeneratie van Frankrijk
aangediend. En zo er voor de grond
wet en voor De Gaulle is gestemd door
zeker ontzaglijk veel lieden die in hem
vooral de enig mogelijke beschermer
menen te moeten zien tegen de dreiging
van een militair fascistische dictatuur,
onder de ja-stemmers zijn er ongetwij
feld ook een aantal, die hopen dat De
Gaulle als wegbereider voor een fascis
tische eenpartij-staat zal kunnen wor
den gebruikt.
iiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiniiiim
Sir Winston Churchill heeft gisteren
aan generaal De Gaulle zijn gelukwen
sen doen toekomen voor diens overwin
ning bij het referendum. Churchill's te
legram luidde: „Ik bied u mijn harte
lijke gelukwensen aan bij gelegenheid
van het massieve vertrouwens-votum,
dat u van het Franse volk heeft gekre
gen." Ook president Eisenhower heeft
De Gaulle een persoonlijke gelukwens
gezonden.
Meer in het algemeen komt aan de
zege van De Gaulle tenminste de be
tekenis toe van een afkeer die velen
hebben willen demonstreren jegens het
partij-parlementaire regiem, zoals het
zich zo jammerlijk gemanifesteerd heeft
onder de vierde republiek. Tal van af
gevaardigden kunnen er zich dan ook
van verzekerd houden dat de dood van
de vierde republiek ook hun eigc.. o-
litieke dood betekent. Misschien herrij
zen zij onder een toekomstige „zesde".
Het bij ordonnantie vaststellen van
het kiesstelsel, waaronder de verkiezin
gen voor de nieuwe Assemblée zullen
geschieden, is thans een der meest
dringende taken van generaal De Gaul
le's regering. Men is daaromtrent in
de boezem der regering nog verre van
eensgezind, eventueel zal De Gaulle
moeten arbitreren. Maar zeer verwon
derlijk zou het zijn indien van het re
cept voor het verkrijgen van „goede
verkiezingen" de communistische par
tij niet ernstig het slachtoffer zou wor
den. De verkiezing van de nieuwe pre
sident der republiek de verkiezing
van De Gaulle tot president, naar al
gemeen wordt aangenomen zou be
gin januari kunnen plaats hebben.
Nu zou het uitermate bevreemdend
worden gevonden indien De Gaulle, be
schikkend over de welhaast onbegrens
de politieke macht tijdens de overgangs
periode en over het prestige en gezag
dat hij ontleent aan het massale volks
vertrouwensvotum van zondag jl., al
vorens zijn intrek te nemen in het Ely-
sée, inzake „Algerije" niet in welke
zin dan ook de grote beslissingen neemt
die eindelijk klaarheid zullen scheppen.
Er is evenwel de uitslag van het
referendum in Algerije, waar naar
de centrale door de regering inge
stelde controlecommissie bekend
heeft gemaakt 83 pet van het kie
zerskorps, waaronder en masse de
Muzelmanse dames, zich naar de
stembus heeft begeven. Van deze 83
procent heeft op vaak verbijsterend
naïeve wijze 97 procent zich voor de
grondwet uitgesproken of is tot deze
uitspraak gebracht, dat wil zeggen
voor het Fransen zijn met volledig
aandeel. Met deze uitslag in handen
zullen de Algerijnse Europese ultra's,
die zeker door een deel van het le
ger worden gesteund, De Gaulle
hoogstwaarschijnlijk opnieuw onder de
zwaarste druk willen zetten, teneinde
desnoods tegen zijn beter weten in te
verkrijgen dat hij de totale integra
tie van Algerije bij Frankrijk Al
gerije even Frans als bijvoorbeeld de
Dauphiné, heet het nu als defi
nitieve oplossing aanvaardt.
De „Monde" heeft de mogelijkheid
geïnsinueerd, dat generaal De Gaulle,
op wie thans een enorme verantwoor
delijkheid is afgewenteld, op het verne
men van de ook voor hem zo onverwach
te uitslag van het referendum, de on
uitgesproken gedachte heeft gehad dat
„de bruid wel iets te mooi is". Men
zou het vooral met het oog op Algerije
en de uitslag aldaar inderdaad kunnen
aannemen. Met spanning wordt afge
wacht waarmede De Gaulle 3 oktober
a.s. te Constantine in zijn aangekon
digde grote rede aldaar te voorschijn
zal komen. De heer Soustelle zijnerzijds
heeft in een kort commentaar op de
referendum-uitslag in Algerije zorgvul
dig zelfs iedere zinspeling op integra
tie vermeden.
Een vrouw uit Brazaville brengt haar
stem uit voor het referendum. Ze heeft
haar slapende baby meegenomen.
Advertentie
Geen betere gelegenheid
om voordelig een
goed kinder|asjete kopen
dan op de Jongensmarkt
bij P&CI
De hele winter heerlijk
warm en leuk gekleed in
deze speciale
P&C kindercoat.
Eskimovoering (zuiver wol)
geheel doorgestikt en
gewatteerd
nieuwe kleuren
2 jaar
8 jaar 25."
kleine stijging per maat
De Raad voor de Scheepvaart heeft de
kapitein van het K.P.M.-schip „Plan-
cius", de heer C uit Rotterdam, gestraft
door hem de bevoegdheid om als kapi
tein te varen op zeeschepen te ontnemen
voor veertien dagen.
De Plancius iS op 3 augustus van het
vorig jaar, op reis van Semarang naar
Surabaja, in het westervaarwater van
Surabaia in aanvaring geweest met het
ten anker liggende Indonesische bebake-
ningsvaartuig Belantik, dat spoedig
daarop zonk. De Plancius kreeg geen
schade.
Volgens het oordeel van de raad heeft
kapitein C mede schuld aan de aan
varing. Hij wist dat zijn schip loefgierig
was en daardoor neiging had naar bak
boord te gaan. De raad houdt er bij het
bepalen van de strafmaat rekening mee,
dat de Belantik op een verkeerde plaats
ten anker was gegaan en dat de haven
autoriteiten van Surabaia dit niet tijdig
hadden gemeld. Ook de loods had de
kapitein niet verwittigd dat de Belantik
in het vaarwater lag.
De hoofdinspecteur van de scheep
vaart heeft voorts de raad voorgesteld
de kapitein van de „Reggeborg" uit
Delfzijl te straffen met het ontnemen
van de bevoegdheid om als kapitein op
zeeschepen te varen voor drie weken.
De „Reggeborg" is op 7 december
van het vorig jaar in het Kieler kanaal
in aanvaring gekomen met het Turkse
schip „Manissa" en daarna aan de
grond gelopen. Het Nederlandse schip
kwam in moeilijkheden doordat de dek
last hout door water werd over
spoeld en in gewicht toenam. Daardoor
ging de „Reggeborg" slagzij maken,
liep uit het roer en kwam zo in aan
varing met de „Manissa".
(i een rede over het Verre
Oosten heeft president
Eisenhower dezer dagen
nog eens herinnerd aan
„München". Betogend dat
bet Westen zich niet moest
laten intimideren door de
Chinese dreigementen met
een oorlog, maakte hij een
toespeling op de historische
ontmoeting in de Beierse
hoofdstad van Chamberlain,
Hitler, Daladier en Musso
lini, de vertegenwoordigers
van de mogendheden die
zich in de jaren voor de
oorlog als de Europese Grote
Vier beschouwden. Het is
vandaag precies twintig jaar
geleden, dat het document
werd ondertekend, waarbij
een gedeelte van Tsjechoslo-
wakije aan Duitsland werd
uitgeleverd. Het was de prijs
die de toenmalige Britse
premier meende te moeten
betalen voor het behoud van
de wereldvrede. De Führer
had Chamberlain verzekerd,
dat dit zijn „laatste terri
toriale eis in Europa was",
en de Engelsman had geloof
gehecht aan de woorden van
de Duitse dictator. Sinds
1938 is het woord „München"
niet alleen een plaatsnaam
maar ook een politieke term.
De uitdrukking is synoniem
met het Engelse woord „ap
peasement", een vorm van
verzoening waarbij men
zwicht voor een dreiging
met geweld. Bij de voor
naamste na-oorlogse interna
tionale conflicten hebben
staatslieden en politieke
commentators aan „Mün
chen" herinnerd. De fout
van 30 september 1938 zou
nooit meer gemaakt moeten
worden.
Nog geen jaar nadat
Chamberlain triomfantelijk
uitgeroepen had: „Peace for
our time", brak de tweede
wereldoorlog uit, maar vijf
maanden vóór de Duitsers de
Poolse grens overschreden,
had Hitier reeds de .belofte
geschonden die hij Chamber
lain gedaan had. Dat het af
staan van een deel van Tsje-
choslowakije in de herfst van
1938 allerminst Duitslands
„laatste territoriale eis" was,
bleek toen de Nazi-troepen
op 15 maart 1939 Praag bin
nenrukten.
In een onlangs verschenen
studie van de Belgische jour
nalist E. Troch wordt dan
ook gesteld dat de tweede
wereldoorlog in zekere zin
reeds begon toen de Duitsers
zich van heel Tsjechoslowa-
kije meester maakten. Deze
Duitse wandaad werd im
mers prompt gevolgd door
de Britse garantieverklaring
aan Polen, die op 3 septem
ber tot een Brits-Franse oor
logsverklaring aan Hitier
leidde. Maar intussen had de
Führer zich tegen een uit
breiding van het conflict in
oostelijke richting menen te
kunnen dekken door zijn
niet-aanvalspact met de Sov-
jet-Unie, dat op 23 augustus
1939 tot stand was gekomen.
Troch heeft zich grondig
verdiept in de litera
tuur die er in de loop
der jaren verschenen is over
het voorspel van de tweede
wereldoorlog en uit de over
vloed van materiaal die hem
ter beschikking stond, heeft
hij het beeld gereconstru
eerd van het vertwijfelde
Europa dat geen paal en
perk kon stellen aan Hitiers
expansiedrang. Op 15 maart
1939, zo schrijft hij, was het
„vijf voor twaalf", en in zijn
historisch opstel houdt hij
zich vooral bezig met de „vijf
minuten" die verliepen tus
sen de overhandiging van
het Duitse ultimatum aan de
Tsjechische president, Emil
Hacha, en het moment waar
op Londen en Parijs de con
sequenties trokken van hun
garantie aan Warschau.
De Belgische auteur van
deze beschouwing over de
gebeurtenissen die tot de
tweede wereldoorlog hebben
geleid, is er in geslaagd een
bijzonder boeiende samen
vatting te geven van een
zeer moeilijke materie. Alle
belangrijke evenementen uit
de jaren 1938 en 1939 wor
den in zijn boekje in het
juiste persDectief geplaatst,
maar hij is wijs genoeg om
te erkennen dat er nog altijd
vele vragen onbeantwoord
blijven; vragen waarop mis
schien latere geschiedkundi
gen een min of meer bevre
digend antwoord kunnen ge
ven. Maar alle hedendaagse
historici zijn het er wel over
eens, dat Chamberlain zich
in München op onvergeef
lijke wijze liet misleiden.
Dat men met „appeasement"
geen vrede koopt van een
potentiële agressor is de ver
schrikkelijke les van het
pact van 30 september 1938,
maar Chamberlain werd bij
zijn terugkeer naar Enge
land in het Lagerhuis met
gejuich ontvangen en slechts
enkele wijze politici als
Winston Churchill en Duff
Cooper beseften welk een
onheil over Europa was af
geroepen, door het toegeven
van de Britse premier aan
de pressie van de Duitse
Führer. Misschien mag men
Chamberlain en diens tijd
genoten hun kortzichtigheid
niet al te zeer euvel duiden,
omdat zij immers niet wis
ten wat wij nu weten en
omdat zij geen ervaring had
den van de omgang met ge
wetenloze staatslieden als
Adolf Hitler. Maar in de
wereldgeschiedenis zal „Mün
chen" geboekstaafd blijven
als een klassiek voorbeeld
van verbijsterende politieke
argeloosheid ten opzichte
van grove intimidatie.
H. Br.
„Vijf voor twaalf" door E,
Troch. De Nederlandsche
Boekhandel, Antwerpen, '58.
(Van onze parlementaire redacteur)
Het vaststellen van de rente die de
spaarbanken zullen vergoeden aan de
genen die gebruik maken van de moge
lijkheid om een overeenkomst aan te
gaan volgens de nieuwe wet op het spa
ren door de jeugd is onlangs een punt
van overweging in de ministerraad ge
weest. De aanleiding daartoe was een
verzoek van de Rijkspostspaarbank om
voor deze speciale spaartegoeden een
hogere rente te mogen berekenen van
314 pet. De R.P.S. vergoedt normaal 3
pet. rente. De minister van financiën
heeft na overleg met zijn ambtgenoten
de gevraagde toestemming verleend.
De ministerraad heeft deze beslissing
gegrond op de concurrentiestrijd die
zich naar aanleiding van het sparen
door de jeugd reeds heeft ontwikkeld
nog voordat de wet in werking is ge
treden. De Rijkspostspaarbank is van
mening dat zij dezelfde rente moet
geven die ook andere instellingen zul
len gaan berekenen. Anders zou het
gevaar ontstaan dat zij geen enkele
deelnemer voor het jeugdsparen zou
kunnen boeken.
Door deze renteverhoging wordt het
mogelijk een bedrag van 208,58 als
premie van het rijk te ontvangen wan
neer de mogelijkheden van de nieuwe
wet volledig worden uitgebuit. (Inleg
van 9 maal 200 plus samengestelde
rente ad 285,75. Totaal 2085,75 waar
op de premie van 10 pet. wordt gege
ven, zodat 2294,36 wordt uitbetaald).
Op het con^ es van „Nieuwe Koers"
(de jongerenorganisatie van de Partij
van de Arbeid) is na ampele discussie
besloten in de P.v.d.A. te blijven. Een
geringe meerderheid verklaarde zich
voor, een talrijke minderheid tegen.
(Van onze verslaggever)
De getallen, die de heer L. Worms noemt in zijn dossier ter beschuldiging
van het centrale inkoopbureau van schroot in het K.S.G.-gebied, zijn weinig
minder dan duizelingwekkend. Hij schat namelijk, dat door de duistere ma
nipulaties van grote schrootbedrijven en door elkaar de hand boven het
hoofd te houden de Nederlandse industrie elk jaar 39 miljoen gulden te veel
betaalt voor afvalijzer. In het gehele Schumangebied zou dit bedrag onge
veer 300 miljoen gulden belopen. En dan voegt hij er nog bij, dat deze schat
tingen aan de minieme kant zijn. Daar staat de verklaring van de zijde der
Nederlandse schrootverwerkende industrie tegenover, dat alleen in de perio
de 19561957 inderdaad een prijsopdrijving heeft plaatsgehad, maar op
betrekkelijk kleine schaal: enkele guldens per ton. Onze nationale bedrijven
gebruiken jaarlijks ongeveer 650.000 ton schroot, zodat het te veel betaalde
niet boven enkele miljoenen guldens stijgt.
Laten we weer even de heer Worms
aan het woord. Hij verklaart, dat tot
voor kort de normale concurrentie niet
aan bod kon komen bij de aankoop van
schroot uit de Verenigde Staten. Het
O.C.C.F. kocht dit materiaal namelijk
slechts van één maatschappij, zodat de
prijs hoger dan normaal kwam te liggen.
Voorts werd veel binnenlands schroot
als afkomstig uit het buitenland be
schouwd, hetgeen ook weer een opdrij
ven van de prijs tengevolge had. Het
vereveningsfonds werd steeds opnieuw
aangesproken om terug te betalen. In een
brief aan de Algemene Rekenkamer zet
hij verder uiteen wat de praktijken wa
ren van een kleine groep belanghebben
den in de schroothandel.
Zo zou een der directeuren van de
Kon. Ned. Hoogovens en Staalfabrie
ken slechts zaken willen doen met
enkele schroothandelaren, die werden
aangesteld als zogenaamde fabrieks-
leveranciers. Deze lieden konden ech
ter niet in de behoefte voorzien en
kochten dan van andere handelaren,
die van rechtstreekse leveringen wa
ren uitgesloten, partijen op, die weer
met extra winst verkocht werden. Het
hoogovenbedrijf zou aldus een veel
hogere prijs hebben moeten betalen
dan in een vrije concurrentie nodig
was.
De heer Worms stelt even verder de
met name genoemde directeur van de
Hoogovens, die tevens president is van
het O.C.C.F., in staat van beschuldiging,
aangezien hij aanneemt, dat deze van de
destijds gepleegde fraude door de Zeeuw
se Metaal Maatschappij op de hoogte
moet zijn geweest en ook na de veroor
deling nochtans doorgaat met de schroot
prijzen hoog te houden, ten voordele van
zijn eigen bedrijf en een klein aantal
medebelanghebbenden, en ten nadele
Advertentie
De 17-jarige Rien Demoitié,
geboren en getogen in Amster
dam, heeft bij het te Zeist ge
houden eindconcours van de
Nederlandse accordeonisten asso
ciatie, met als inzet de nationale
titel 1958, 177y? pnt. gehaald.
Daarmee is hij onbetwist lande
lijk kampioen van de amateurs
geworden. Zijn score lag zelfs
11 pnt. hoger dan het aantal dat
profs en semi-profs bereikten.
Behalve de gebruikelijke beker,
een fleurig herinneringsvaantje
en een fraaie oorkonde, verwierf
hij tevens de door het Zeister
gemeentebestuur uitgeloofde zil
veren eremedaille. Al met al
zal hij toch heus eens aan een
prijzenkast moeten geloven, want
het theemeubel van zijn moeder,
dat nu de bewaarplaats van zijn
trofeeën is, puilt zo langzamer
hand aan alle kanten uit.
Rien, een wat stille, terugge
trokken jongeman, zegt niet veel.
Althans niet toen wij hem thuis
troffen en vroegen iets over
zichzelf te vertellen. „Hij is te
bescheiden," verklaarde zijn
moeder ons. Toen de jury be
kendmaakte dat hij als eerste
was geëindigd, wist hij eigen
lijk met zijn figuur geen raad.
Maar omdat allerlei mensen hem
direct besprongen om hem te feliciteren, kreeg hij de kans niet om er
stilletjes tussenuit te trekken. Anders had ik het zo net nog niet geweten."
Demoitié en muziek zijn één begrip. Neem Riens vader, een niet on
verdienstelijk saxofonist. Opa Demoitié, thans in de negentig, heeft nog
tot zijn 86ste jaar deel uitgemaakt van een gezelschap, waarin hij lustig
de hoorn blies. Twee broers van vaderskant bespelen de tuba, de fluit en
aepiccolo. De kampioen zelf bepaalt zich in hoofdzaak tot de accordeon.
Hij begon ermee toen hij een jaar of twaalf was, zo maar, omdat zijn buur
jongens het eveneens deden. Alweer een bewijs dat de „trekharmonica" nog
steeds erg gewild is in de Amsterdamse Jordaan, waar ook Rien hij
woont bij zijn ouders in de Nw. Leliestraat 50 is opgegroeid. Hij kan
zich nog goed herinneren hoe hij enkele jaren geleden in de elementaire
afdeling van het landelijk concours uitkwam. Zijn concurrenten waren
oudere dames, zo tegen de 60-jarige leeftijd, met dure instrumenten waar
tegen zijn kast met slechts 12 bassen schriel afstak. Toch behaalde hij de
tweede prijs.
Zijn debuut maakte hij in maart 1955, ter gelegenheid van de Amster
damse kampioenschappen. Sindsdien is het steeds bergopwaarts gegaan,
de laatste twee jaren in het bijzonder dank zij zijn leermeester Coen van
Orsouw, die alle eer van zijn werk heeft. Maar Rien heeft er wel behoorlijk
voor moeten oefenen. Ieder vrij uurtje werd benut. Hij staat nu overdag in
een zaak waar accordeons worden verkocht en gerepareerd Dat. ligt hem
beter dan ankers wikkelen, dat hij voorheen deed. Alleen blijft er niet zoveel
tijd meer voor studeren over, want ook in de avonduren is hij druk bezet,
nu eens hier belangeloos optredend, dan weer elders, een enkele maal in
Amsterdam maar vaker daarbuiten. Hij is lid van De Oprechte Amateur
o.l.v. Kees Bruyn, zit in Ars Nova, waar Adriaan Oort de dirigeerstok
zwaait, is verschillende malen voo~ radio en TV opgetreden, kortom is
altijd in touw. Is het wonder dat hij praktisch geen gelegenheid heeft om
zijn zoetwateraquarium of zijn zelfgebouwde volière te verzorgen? En dat
een fraai stel hengels, dat hij enkele maanden geleden cadeau kreeg na zijn
optreden voor de vissende oudjes uit het Amsterdamse gemeentelijke
verzorgingshuis, pas één keer uit de hoes is geweest?
Wanneer deze regels verschijnen, verblijft de jonge accordeonkampioen
in het buitenland. In Parijs, waar hij met familie van een welverdiende
vakantie geniet en dus musettespelers wil beluisteren. Want zonder muziek
is Rien niet in zijn element. En dat zijn vader en moeder een tikkeltje trots
op hem zijn, kunt u rustig van ons aannemen. Voor hen immers betekent
het jongste succes van hun zoon de beloning voor veel ouderlijke zorg en
inspanning.
van de kas van het O.C.C.F. Kortom, zo
als de heer Worms het doet voorkomen
is, of althans was, de gehele schroothan
del in de K.S.G.-landen de particuliere
liefhebberij van een kleine groep ten
dele zeer sluwe lieden die er zakelijk
groot belang bij had om de prijzen hoog
te houden.
Nu kan kartelvorming economisch
hoogst ongewenst zijn, daarom is het nog
niet altijd mogelijk, in te grijpen zo
lang er tenminste geen strafbare feiten
aan het licht komen. Het spel met de
onware derde-landen-verklaringen was
een duidelijk geval van fraude, en de
eer van de onthulling komt de heer
Worms zonder meer toe. Indien echter
de Hoogovens werkelijk bij de door de
heer Worms gesignaleerde manipulaties
betrokken zijn, een bedrijf waarvan de
staat 40% van het aandelenpakket in
handen heeft, dan is er geld van de
Nederlandse belastingbetaler mee ge
moeid en mag een ingrijpen van de over
heid verwacht worden.
Wij hebben echter reaen om aan te
nemen, dat de zaak niet zo ernstig is
als het rapport zou doen vermoeden.
Het schrootkartel, dat inderdaad een
tijdlang de normale marktwerking
heeft verstoord, heeft praktisch zijn
macht verloren en voor iedere bona
fide handelaar is het nu mogelijk za
ken te doen in het Schumangebied. En
men mag aannemen, dat de aangifte
van de heer Worms de grote stoot
heeft gegeven tot normalere verhou
dingen in deze bedrijfstak. Zijn vroe
gere relaties, die een tijdlang van hun
gezellige onderonsje hebben geprofi
teerd en plotseling hun droom ver
stoord zagen door het „verraad" van
W7orms, bejegenen hem nu uiteraard
niet al te vriendelijk, en met name
Hansa, waarvan de Haagse schroot-
handelaar in januari 1956 agent werd
voor het Beneluxgebied, weigert ver
der nog enige steun aan de zaak van
Worms. Deze Duitse onderneming be
taalt nog steeds aan de verevenings-
kas de enkele müj oenen marken terug,
die te veel zijn uitgegeven voor zoge
naamd buitenlands schroot. Het staat
namelijk wel vast, dat Hansa op de
hoogte was met de in Den Haag ver
strekte onware verklaringen en des
ondanks de frauduleuze transactie»
doorzette.
Inmiddels is in Diisseldorf een nieuwe
directie geformeerd. Hansa is nu het
eigendom van Krupp en Hüttenwerke
Oberhausen, terwijl Trippe, die voordien
het bewind voerde, alleen de staalhan-
del heeft overgehouden. Eén dag nadat
de heer Worms zijn aangifte had gedaan
werden hem alle contracten door Hansa
opgezegd.
Een Zwitsers accountantsbureau zal
binnenkort e i uitgebreid onderzoek af
sluiten in de boekhouding van het
O.C.C.F., dat op verzoek van de Hoge
Autoriteit wordt ingesteld. Hoewel men
het presidium van de E.G.K.S. niet
rechtstreeks aansprakelijk kan stellen
voor de fouten die in de papieren van
het schrootbureau, al of niet opzettelijk,
zijn geslopen, omdat het immers een
particulier karakter draagt, is het
O.C.C.F. toch op instigatie van de Hoge
Autoriteit opgericht en uit dien hoofde
gaat de gang van zaken haar wel dege
lijk aan. Het wachten is nu op de uitslag
van het accountantsonderzoek. Intussen
zal 22 oktober het Europese parlement
weer in Straatsburg bijeenkomen. De
heer Worms heeft enkele Nederlandse
leden voor zijn zaak geïnteresseerd en
hoopt in Straatsburg een toelichting te
mogen geven op zijn beschuldigingen,
want hij zegt over nog veel meer feiten
materiaal te beschikken.
Rest de kwestie van de boycot Na
dat de heer Worms van zijn ervarin
gen in de schroothandel de justitie in
kennis had gesteld, liep zijn nering
inderdaad hard terug. Het O.C.C.F.
heeft lange tijd in de overigens wat
wonderlijke mening verkeerd, dat de
Hoge Autoriteit bezwaar had tegen
het zakendoen met de Haagse hande
laar. Dit misverstand kon pas in juli
van dit jaar worden opgehelderd, maar
ook nadien kreeg de heer Worms wei
nig voet meer aan de grond. De ver
houding is er niet beter op geworden,
toen hij een aanklacht indiende bij
het Hof van Justitie in Luxemburg en
eind augustus in een brief aan o.a. de
leden van het Europese parlement een
aantal personen en instanties aan
sprakelijk stelt voor zijn geruïneerd
bedrijf.
En nu, na de publikatie van zijn jongste
rapport, is de horizon voor de schrijver
helemaal donker geworden. Kan men
nog zaken doen met iemand, die al zijn
correspondentie aan de openbaarheid
prijs geeft? De klacht van de heer
Worms is in elk geval ernstig genoeg om
van het Hof van Justitie een nauwgezet
onderzoek te verwachten en mocht de
boycot bewezen worden, dan valt op de
onpartijdigheid van het O.C.CF, wel het
een en ander aan te merken.
Aan de bij een auto-ongeluk te Leen
de opgelopen verwondingen is maan
dagavond in het Binnenziekenhuis te
Eindhoven mej. Carla Houben, de 22-
jarige dochter van de commissaris van
de koningin in Limburg, overleden.
Mej. Houben botste zondag op de auto
weg Eindhoven-Weert onder Leende
met een door haar bestuurde wagen te
gen een tegenligger op. De gevolgen
van dit ongeluk waren zeer ernstig.
Een 11-jarig zoontje van de familie
Van Lanschot uit Eindhoven werd op
slag gedood, vier personen werden
zwaar en vier anderen licht gewond.
Onder de zwaar gewonden bevond zich
mej. Houben.
