HAAGSCHE COMEDIE speelt
Ferènc Molnars „Olympia"'
Uitstekende, gedurfde keuze van
Geloof en Wetenschap
Het hart
op de tong
Haringbuys
wordt gesloopt
Speelgoed voor St.-Jozefkinderhuis
V ier sprong
de
karakteristiek souvenir
van oud-Aerdenhout
verdwijnt
DOOR EEN ZATERDAGSE BRIL
H
H'
ZANDYOORTERS WAREN BESTE
KLANTEN VAN OUDE HERBERG
tyouue/p
Aandacht voor:
r attenbestrij ding
SLEUTEL WEG?
NEON
ZATERDAG 13 DECEMBER 1958
PAGINA 3
Salaris
Permanent Invisible
Nationale badminton
kampioenschappen
in Haarlem
Vandaag en morgen
in het Krelagehuis
Bloemendaal ook weer
in Volkscredietbank
„DE SLEUTELSPECIALIST"
Gisteravond heeft een schouwburg
zaal vol leden van „Geloof en Weten
schap" genoten van de voorstelling
van Ferènc Molnars comedie „Olym
pia" door de Haagsche Comedie. De
sfeer van het decadente hofleven
tegen het einde van de Oostenrijks-
Hongaarse dubbelmonarchie, die in
„Olympia" wordt opgeroepen, is die
waarin het Haagse gezelschap zich
thuisvoelt. Het blinkt erin uit, zoals
ook gisteravond weer bewezen werd.
Men mag het bestuur van „Geloof
en Wetenschap" gelukwensen met
de keuze van dit stuk, deze licht
voetige, nogal ondeugende comedie.
Die keuze was misschien een beetje
gedurfd, maar zij bewees in ieder
geval, dat men open staat voor
amusement, dat doorgaans buiten de
katholieke kring meer waardering
ondervindt.
Ferènc Molnar, de in 1952 overleden
Hongaarse toneelschrijver van Joodse
afkomst, heeft met zijn stukken altijd
veel succes gehad. En wel, omdat hij
zoals alle grote toneelschrijvers precies
wist wat het grote publiek graag wilde
horen en zien. In ..Olympia'' biedt hij
de romantiek alle kansen: hij roept een
Oostenrijkse prinses op, die spelender
wijs verliefd wordt op een Hongaarse
cavalerie-officier van boerse afkomst.
Hij toont het spel van kat en muis, laat
op de officier een zware verdenking
vallen, die achteraf blijkt ongerecht
vaardigd te zijn. Hij geeft zijn nogal
drastische versie van het bijbelse
„oog om oog en tand om tand", en
laat het tweetal elkgar tenslotte toch niet
„krijgen". Deze teleurstelling hoort bij
de romantiek van rond de eeuw
wisseling. Men behoeft zich slechts
enkele operettes van Robert Stolz te
herinneren. De voorstelling herinnert
overigens in vele opzichten aan de
operette.
Joris Diels had als regisseur voor die
operette-sfeer gezorgd. Hij liet zijn
actrices en acteurs met juist voldoende
charge spelen om te laten blijken, dat
hij het gebeuren ook niet serieus nam.
Molnar heeft dat evenmin gedaan. Hij
heeft immers willen amuseren, maar
dan met een ondertoon van bijna
cynische satyriek. Lisette van Meeteren
had voor een voortreffelijk, sierlijk,
open en op zichzelf al decadent decor
gezord en haar costuumontwerpen
waren van een grenzeloos geraffineerde
verfijning. Maar ook daarin juist det
tikkeltje overdaad, dat bewees hoe
betrekkelijk men dat alles diende te zien.
De overbekende Weense muziek was
juist bombastisch en geforceerd genoeg
om die sfeer mede te bepalen.
Er werd voortreffelijk toneel ge
speeld: Ida Wasserman weer eens in
een grote rol. Uitstekend van gebaar en
mimiek, traag en vermoeid als de
moeder van de prinses. Elisabeth
Andersen, virtuoos als de verliefde
prinses, die alle schakeringen tussen
liefde en haat in een oogwenk weet
voor te toveren. Toch zien we haar
liever in een moderne comedie. Haar
under-statements passen daarin toch
beter. Coen Flink als de charmante
cavalerie-officier, de enige forse figuur,
die tegenover zijn geliefde toch ook
fragiel-zacht kan zijn. Gijsbert Tersteeg
als de half-seniele graaf Albert, die
ondanks alles toch een onmiskenbare
allure toont. Johan Valk speelde een
van de meest komieke bijrolletjes, die
ik ooit van hem gezien heb. Hij wat
de gendarme-overste, bombastisch, dom,
serviel en naïef. Joris Diels als de vader
van de prinses chargeerde naar mijn
smaak iets teveel, maar desondanks
hartveroverend raak typerend. Alleen
Kitty Kluppell als gravin Lina, de
vlijmscherpe intrigante, viel uit de
toon. Zij miste de aristocratische allure
en zei haar tekst veel te weinig genu
anceerd. De voorstelling als geheel was
dus overrompelend, zij het iets te traag
van tempo. Voor minderjarigen is dit
stuk met zijn gedurfde insinuaties en
toespelingen beslist niet geschikt.
J. W. v. d. V.
(De in deze rubriek geplaatste BRIEVES
VAN LEZERS vaUen buiten de verantwoor
delijkheid der Redactie. Anoniem ingezon
den brieven worden terzijde gelegd.)
Met grote belangstelling heb ik in uw
blad van 9 december een advertentie
gelezen waarin sollicitanten werden op
geroepen voor de vacature „Secretaris
van de Pensioenraad". Salaris: 1227 tot
1475 per maand. Nu kan ik mij levendig
indenken, dat de gevraagde personen
zeer grote capaciteiten moeten bezitten,
maar ik kan mij moeilijk voorstellen, dat
het salaris van dezulken nu juist drie en
zelfs viermaal groter moet zijn dan van
andere mensen, die in een mindere
dienstbetrekking zijn. Of kost een
broodje of een pondje vlees voor hen
meer dan voor de laatstbedoelden?
Als de toestand van de schatkist in
derdaad niet rooskleurig is, zou het dan
niet beter zijn om zelke overdreven
salarissen niet aan de openbaarheid prijs
te geven en zou het in ieder geval niet
beter zijn om deze lonen drastisch te
verlagen? Zwarte lonen van plus minus
f 100 tot f120 mogen niet uitbetaald
worden op straffe van vervolging, ter
wijl deze in vergelijking nog maar 50%
bedragen van het in de advertentie
vastgestelde salaris of zou een bouwvak
arbeider minder VAKbekwaam zijn dan
een secretaris?
J. C. TOOR
Haarlem.
(Men moet altijd oppassen voor sim
plistische redeneringen. In de oproep
voor de bedoelde functie staat, behalve
het salaris, nog meer vermeld, namelijk:
„Vereisten: leeftijd minstens 35 jaar
academische of daarmee gelijk te stellen
vorming. Capaciteiten benodigd om lei
ding te kunnen geven aan 600 man,
met alle daaraan verbonden problemen
van personele, bedrijfsorganisatoriche en
financiële aard. Geschiktheid tot oor
deelvorming over vraagstukken van
pensioenrechtelijke aard." RED.).
De Viersprong in Aerdenhout om
streeks de eeuwwisseling, genomen
vanuit de Zandvoortse richting.
Links op de foto ziet men de her-
berg-tolhuis „Het Klaphek", zo
genoemd, omdat op die plaats tol
geheven werd voor het gebruik van
de Zandvoortselaan. Het tolhuis
heette voordien de „Haringbuys"
en nog eerder „Het Guide Claver-
bladt". Er tegenover ziet men op
de foto de villa „Bosch en Land-
zigt". die juist dezer dagen leeg is
gekomen, maar overigens vrijwel
in haar oude staat gebleven is.
[et lot van de „Haringbuys", het
oude tolhuisje bij de Viersprong A
in Aerdenhout, is thans definitief be- (ATV
zegeld. Ten behoeve van het steeds
toenemende Zandvoortse recreatie-
verkeer is verbreding van de Zand
voortselaan allernoodzakelijkst ge
worden. Aan de „Overveense" kant
van de voor het verkeer beruchte
„fuik" van de Viersprong zullen,
zo hebben Bloemendaals vroede
vaderen besloten, enkele gebou
wen, zoals het wijkgebouw „De
Stal" (waaraan niet veel verloren
gaat), maar ook de „Haringbuys"
gesloopt moeten worden. Pogin
gen, die het gemeentebestuur on
dernomen heeft om het oude tol
huisje voor het nageslacht althans op
een andere plaats te bewaren, zijn op
niets uitgelopen. Het Openluchtmu
seum in Arnhem toonde in beginsel
Wel enige belangstelling voor oude
tolhuizen, maar gaf bij deskundige
Visitatie te kennen, dat de „Haring
buys" zich niet meer in haar oor
spronkelijke staat bevindt en eigenlijk
geen „museumstuk" is. Het voorma
lige tolhuis zou in Arnhem niet alleen
gerestaureerd, maar ook volkomen in
zijn oude indeling gereconstrueerd
moeten worden. Dat zou te hoge kos
ten vergen van het Openluchtmuseum, dat bovendien reeds twee tolhuizen
bezit, die stuk voor stuk mooier zijn dan de „Haringbuys" op het ogen
blik is.
Met de „Haringbuys" verdwijnt dus zeker geen bouwkundig monument
van onschatbare cultuur-historische waarde. Des te meer gaat er een ka
rakteristiek souvenir verloren, een in de loop der jaren steeds meer ver
eenzamend overblijfsel, dat aan de tijd herinnerde toen Aerdenhout nog
geen levendige forensenplaats was, maar een rustig en voornaam lustoord
ioor rijke buitenplaatsbezitters, die 's zomers verpoosden in een bosrijk
gedeelte van de gemeente Bloemendaal, dat wat de autochtone bewoners
betreft, eigenlijk nauwelijks een gehucht was.
Er woonden tot voor een jaar of tach
tig in Aerdenhout enkele welvarende
tuinders of veehouders die hun grond
merendeels pachtten van de buitenplaats-
bezitters. De andere „gewone mensen"
waren boswachters en duinarbeiders, die
er het genoeglijk voortrollende leven
van de Pootse „geruste landman" sle
ten.
De laatsten zullen hun verpozing stel
lig gevonden hebben in de „Haringbuys",
die vroeger behalve tolhuis ook een
„neringrijke" en welbeklante herberg
was, lange tijd de enige ter plaatse.
Tegen het vallen van de avond waren
de Zandvoortse visventers en voerlie
den vaste klanten van de „Haringbuys",
waar ze na in Amsterdam en Haarlem
gedane zaken even een geestrijke hart
versterking tot zich namen. Tevoren
hadden de Zandvoorters (mannen en
Vrouwen, die volgens de traditie „heel
wat aan konden") dat al gedaan in een
andere herberg in de buurt, op de hoek
van de Wagenweg en de Zandvoorter-
laan in Heemstede, die de zinvolle naam
van „De laatste stuiver" voerde, maar
bij de „Haringbuys" moest iedereen
weer afstappen, omdat de herbergier
daar tevens pachter van de tol was, die
voor het gebruik van de Zandvoorter-
laan geheven werd.
Bij de „Haringbuys" was vroeger ten
bfhoeve van de tolgaarder-kastelein
een Klaphek dwars over de weg, die er
daarom nog zo smal Is. Die tolrechten,
laatstelijk eigendom van de erfgenamen
der Amsterdamse kooplieden die in 1826
de Zandvoorterlaan lieten verharden en
van het oude vissersdorp een badplaats
maakten, werden pas een jaar of vijftig
geleden door het gemeentebestuur van
Bloemendaal afgekocht, en als gevolg
daarvan stierf ook het getap van de
„Haringbuys" spoedig daarop uit. Dat
was juist ten tijde, dat de „automobiel"
min of meer schoorvoetend haar entrée
maakte, dat er in Aerdenhout op grote
schaal gebouwd werd omdat er zo n
ideale tramverbinding was, en in de
tijd, dat het pootje-baden in Zandvoort
voorgoed populair begon te worden.
Daarmee was dus ook het verkeers-pro-
bleem geboren, dat nu de welbekende
„voorzieningen ten koste van Aerden
hout" vergt.
Bosch en Landzigt
si oucle tolhuisje vervreemdde
sdien sleeds meer van zijn omge-
AtrdfnhZfffi''?™ de Viersprong in
ten behoeve vaZ Zn9J> P morden
zakelijke weni£\ dc daar zeer n0°d-
ristiek souvenir rdredm9- Een karakte-
i 7ni j lan een vroeger Aer
denhout zal daarmee verdwijnen. De
„Haringbuys" was toï vffr een aar of
vijftig een tolhuis annef taloerii en
het komt als zodanig reeds uom on een
kaart van 1566. Aan de tfruisvensters in
de zijgevel te zien is het gedeeiteWk
17e eeuws, maar blijkens fet oordeel
van deskundigen van het Arnhemse
Openluchtmuseum is het m zijn huidiap
toestand niettemin geen echt
museumstuk".
ving, al moet gezegd worden, dat juist
aan de Viersprong veel van het oude
bewaard gebleven is. In een prachti
ge entourage van oude bomen en een
weilandje ziet men er alleereerst het
statige buitenverblijf „Bosch en Land
zigt" van de grafelijke familie Van
Randwijck, de 17e eeuwse boerderij
van Mariënbosch en een restant van
een vroegere boerderij „Vaart en
Duin". Huize „Bosch en Landzigt" is
juist dezer dagen leeg gekomen. Het
is nog niet bekend, wat er mee ge
beuren zal, maar zeker is, dat het
plan er een hotel in te vestigen (het
zoveelste hotel-plan in of om Haar
lem schipbreuk geleden heeft.
De Viersprong, van de eeuwenoude
noord-zuidverbinding langs de duinrand
en de weg naar Zandvoort die in
tegenstelling tot het rulle „Visserspad"
door de duinen vroeger ook „Wagen
weg" genoemd werd is ook het histo
rische hart van Aerdenhout. Vierhon
derd jaar geleden was er al een her
berg, het „Guide Claverbladt" op de
plaats, waar nu de „Haringbuys" staat.
De oude wegen waren destijds nog niet
verhard en het noodzakelijke onderhoud
werd bekostigd door het heffen van tol
gelden. In de 17e eeuw waren er zelfs
twee herbergen aan de Viersprong, naar
wijlen mevrouw J. M. Sterck-Proot me
dedeelt in haar „Geschiedenis van Aer
denhout" (uitgegeven door de Vereeni-
ging „Haerlem"), waaraan wij een en
ander ontlenen. De tweede herberg
heette „De Anderenhout" (in tegenstel
ling dus met de Haarlemmer Hout) en
daaraan zal Aerdenhout wel zijn naam
danken. Blijkbaar als gevolg van de be
langrijke Zandvoortse klandizie veran
derde de waard van het oude „Guide
Claverbladt" in de 18e eeuw de naam
van zijn instelling in de „Haringbuys".
Acht Guldens Bier
Hoe mooi het er vroeger was kan men
lezen In een curieus boek: „Hollands Ar-
kadia, of Wandelingen in de Omstreeken
van Haarlem", in 1804 verschenen van de
hand van de Haarlemse uitgever A.
Loosjes Pz., die een Rousseau-achtig ge
zelschap al dialogerend ten behoeve van
zijn lezers laat wandelen. Hij vertelt
ook van een merkwaardig vers op per
kament, dat in de „Haringbuys" ingelijst
te bewonderen viel, en dat er in 1877 nog
was blijkens F. Allans „Geschiedenis en
beschrijving van Haarlem":
Machine 9.
GEDENKSTUK VAN DEN
HERTOG VAN LANGEVELD
Als men sestienhonderd en twintig
schreeven,
Was de Hertog van Langeveld in t
fleur van sijn leven,
Kwam in den Aardenhout in 't Gulae
Claverbladt,
Heeft een maaltijd gedaan van twee
uuren, en at
Dees nabeschreven spijs en drank,
soo de waard vertelde,
Die hem de spijs en drank met sijne
hand bestelde
Acht Ponden roggebrood en vier
Terwebollen fijn,
Thien pond Soetemelks Kaas en
Haring een dozijn.
Nog liet hie metter haast ook door
het keelgat snappen
Het Goed Acht Guldens Bier
omtrent de veertien flappen.
De Waard reekent het gelag, hier wel
ter deeg op let:
't Beliep de Gulden vier en nog
vijf stuivers net."
Het gelag is natuurlijk bijzonder goed
koop, en dat was het al voor honderd
vijftig jaar in de ogen van het Rous-
seau-gezelschap en omdat er, naar de
geschiedschrijfster van Aerdenhout
mededeelt, nooit hertogen van Lange
veld, maar vroeger wel veel autochtonen
van die naam daar in de buurt geweest
zijn, zal het versje wel een eigentijdse
en grappige reclame-stunt zijn. Veel
meer, dan wie er opvolgend eigenaar
en pachter van de „Haringbuys" waren,
zou er verder niet te vertellen zijn over
het nu tot verdwijnen gedoemde tolhuis,
dat zijn aantrekkelijkheid op het ogen
blik overigens uitsluitend nog maar
ontleent aan die herinneringen.
Advertentie
Wagenweg 29 - Haarlem
Tel. 20518
HAUTE COIFFURE
Een ideale coiffure,
bestand tegen ons
vochtig en winderig
klimaat
Van 13 tot en met 22 december or
ganiseren de gemeenten weer op initia
tief van het ministerie van Landbouw,
Visserij en Voedselvoorziening de gro
te, jaarlijkse bestrijdingsaetie van de
bruine rat. Iedere nacht wordt door de
ongeveer 10 miljoen ratten in ons land
voor gemiddeld 140.000 schade aange
richt. Per jaar betekent dat een scha
depost van 50 miljoen.
Om de bruine rat te bestrijden kan
men te allen tijde de gemeente-reini
gingsdienst te hulp roepen, die in vele
gevallen gratis gifmateriaal ter be
schikking stelt. Zodra ergens ratten
geconstateerd*worden, moet onmiddel
lijk worden ingegrepen. Ook wanneer
het om „slechts" enkele ratten gaat,
want één rattenpaar brengt per jaar
ongeveer 200 jonge ratten voort. Voor
al voor de agrarische bevolking is het
optreden van de ratten een plaag, die
de krachtigste afweermiddelen vergt.
Het is ook niet voldoende om de rat
tenbestrijding te beperken tot die ene
week, die daarvoor van overheidswege
is aangewezen. Men moet het gehele
jaar op zijn hoede zijn. Samen met bu
ren moet men een zo groot mogelijk
gebied ratvrij maken, en men moet er
vooral op toezien, drt de ratten geen
mogelijkheid hebben om zich binnens
huis of bij voorraden levensmiddelen
op te houden of te nestelen. Vuilnisbel
ten, grachten, vaarten en kanalen moe
ten regelmatig, om de twee of drie
maanden, worden gereinigd. Zonodig
kan m-n bij de reinigingsdienst de rat
ten- en muizenbestrijders te hulp roe
pen, die een speciale opleiding hebben
gevolgd in het verdelgen van dit ge
dierte.
Vandaag en morgen wordt in het
Krelagehuis in Haarlem gestreden om
de nationale badmintontitels. Boven
dien vindt een B- en C-toernooi plaats
in enkel- en alle dubbelspelen. De be
langstelling is overweldigend en de or
ganisatoren moesten liefst honderd
achtentachtig spelers en speelsters af
schrijven.
In de A-afdeling nemen zesentwin
tig heren aan het enkelspel deel, waar
van wij willen noemen De Wit, Seth
Paul, Veentjer en Meijer maar deze
kanshebbers zullen ernstig rekening
moeten houden met de opkomst van de
jeugd. Bij de dames zal de Duinwjjck-
speelster mevrouw E. Robbé haar titel
moeten verdedigen tegen twaalf can-
didaten onder wie de dames Quist, Ha-
ye, Van der Swelm, Kemps en Grooten-
haar. Vierenveertig dubbels zullen hun
krachten in de A-afdeling meten.
Het toernooi begint vandaag en zal tot
vanavond elf uur voortduren. Zondag
worden om negen uur de wedstrijden
voortgezet en men hoopt 's middags om
drie uur met de finales een aanvang te
kunnen maken. In totaal komen twee-
honderdvüftentwintig deelnemers bin
nen de lijnen.
Ook Bloemendaal doet weer mee met
de Volkscredietbank in Haarlem. B. en
W. stellen de raad voor om nu voor
twee jaar de betreffende gemeenschap
pelijke regeling aan te gaan. De be
doeling is eigenlijk om de regeling voor
vijf jaar in het leven te roepen, maar
het werd algemeen beter geacht een
kortere periode te nemen, waarin de
bank zich dan herstellen kan van de
recente moeilijkheden.
KAB, HAARLEM Woensdag 17 de
cember houdt de KAB, afdeling Haar
lem een wetgevende vergadering. Op
de agenda staan onder meer de begro
ting voor 1959 en de behandeling van
de van de kringen binnengekomen voor
steilen.
Een uitzonderlijke collectie speel
goed is deze week de eigendom ge
worden van het St. Jozef Kinder
huis aan de Zijlsingel in Haarlem.
Het is een geschenk van kinder
vrienden, die daarmee een verzame
ling hebben bijeengebracht uniek in
Nederland. Voor het grootste gedeel
te is dat te danken aan de activi
teiten van een Zandvoorter. die
nauwe betrekkingen onderhoudt met
het kinderhuis. Door toevallige om
standigheden werd hij executeur van
het bezit van een zeer welgestelde
familie. Daaronder bevond zich ook
de collectie speelgoed, die hij onmid
dellijk voor het kinderhuis bestemde.
oensdag heeft de Haarlemse
gemeenteraad een be
langrijk besluit genomen.
Zoals het vaak bij belangrijke za
ken geschiedt, is er ook nu geen
woord te veel aan gespendeerd, of
beter: er is geen enkel woord ge
vallen. Een stevige tik van de voor
zitter op zijn tafel was voldoende
om 25.000 te voorschijn te toveren
ter verjonging van de Haarlemmer
Hout. Dat geld is nog maar bedoeld
voor één jaar. Volgend jaar is er
op zijn minst eenzelfde bedrag no
dig, een jaar later weer, en dat
moet zo een kwart eeuw doorgaan.
In totaal moet Haarlem ongeveer
600.000 neertellen voor zijn Hout.
Het heeft mij plezier gedaan, dat
er nu geen enkel raadslid zich van
zijn zetel heeft verheven om tegen
die uitgave bezwaar te maken. Mis
schien was er een enkeling, die er
een nacht niet rustig van heeft ge
slapen en die graag een waarschu
wende vinger zou hebben opgesto
ken om de goegemeenschap te be
zweren het gemeentelijke geld niet
over de houten balk te gooien. Maar
de man heeft zijn mond gehouden.
Natuurlijk. Hij zou zich geblameerd
hebben, in Haarlem en heel het
land.
Weet u nog, hoe enkele jaren ge
leden een Haarlems raadslid de
euvele moed aan de dag legde om
te trachten de Damiaatjes het zwij
gen op te leggen. De goede nian
heeft het geweten. Geen krant in
Nederland, die zichzelf respecteer
de, of zij nam het on-Haarlemse
raadslid onder vuur. De man moet
er eeuwig spijt van gehad hebben
die kruistocht tegen de Damiaatjes
begonnen te zijn. Met een zware
nederlaag moest deze kruisridder
de aftocht blazen, de ervaring rij
ker, dat je in Haarlem wel veel
kunt doen, maar niet alles.
In de laatste vergadering van
de gemeenteraad is er dus geen
woord van protest gehoord, en bin
nenkort zal officieel met de Hout
begonnen worden. Een verjongings
kuur heet dat. Een langdurige kuur,
di° veel schoonheidsfouten zal weg
nemen, maar ook vele herinnerin
gen. Want het hakmes zal er dras
tisch ingezet worden. Bomen, die
jarenlang trouw de wacht hebben
gehouden, zullen sneuvelen op het
veld van eer. Voor onze generatie
zal het gezicht van de Hout onher
kenbaar worden. Met de verjonging
gaat juist onze jeugd verloren.
Het toeval wilde, dat juist van de
week bij ons thuis tussen een hoop
oude en vergeelde paperassen een
foto te voorschijn kwam van mijn
eerste bezoek aan de Haarlemmer
Hout. Een hef plaatje volgens de
getuigenis van anderen: een jon
getje van hooguit anderhalf jaar in
een hoog op de wielen staande kin
derwagen, voortgereden door de
jonge moeder, stralend wit in een
zomerse Hout. De bomen, die er
rond heen gegroepeerd staan, zul
len nu ongetwijfeld ten dode staan
opgeschreven. Met hen zal voorlo
pig de arcadische sfeer zijn verdwe
nen, totdat de nieuwe jeugd oud ge
noeg zal zijn om voor onze klein
kinderen tot romantisch toevluchts
oord in een nog meer verzakelijkte
tijd te dienen.
Iedereen heeft zijn eigen herinne
ringen. Mocht u die hebben, pelgri
meer dan, desnoods in de pracht
van de winter, ten laatste naar uw
jeugd in de Hout. Misschien vindt
u nog net op tijd de boom terug,
waarin u zoveel jaren geleden de
naam gegrift hebt van de jongen of
het meisje ooit de geliefde van
uw dromen. Misschien bent u er nu
zelfs vijf en twintig, veertig, vijftig
jaar of nog langer mee getrouwd.
Neem haar of hem dan mee. En
betreedt met schroom wat eens voor
de Germanen is geweest en Voor u
is gebleven: het heilige woud. Ge
loof me, als ge huiswaarts keert,
zult ge ook zelf een verjongingskuur
ondergaan hebben.
et seizoen loopt ten einde, en
groeit naar zijn hoogtepunt,
het feest van Kerstmis. De
mijter is uit de etalages verdwenen
de rode kerstklok, geluid door dat
dwergelijke kerstmannetje, is er
voor in de plaats gekomen. In de
kerken klinkt het Rorate, maar in
soms bedompte oefenkamertjes
worden de kelen geschraapt voor
kerstliederen, vol sluimering en
toe-gesloten oogjes. De sfeer van
het jaar is er naar. De weemoed
hangt over mijn papier, het weer is
miezerig en de giften voor de Stil
le Armen (vergeet ze niet) druppe
len wat heviger binnen.
Dit jaargetijde boeit mij in hevi
ge mate. Want ik vind het een
vondst, dat her en der in de stad de
oliebollenkramen weer verschenen
zijn, profane lichtpunten in een don
kere tijd. De geur van vet komt je
al van verre tegemoet, de mannen
en vrouwen in hun witte, vetvlekke-
rige schorten staan te gloeien in
een verdampte lichtschijn en met
de allure van goochelaars prikken
zij de bollen op. Geen groter plezier
prettiger gewaarwording dan met
dan daar naar te kijken, geen
zo'n stel hete bollen thuis te komen.
Daarom houd ik van dit seizoen. En
daarom mogen zij mij gerust olie
bol noemen. Maar dan
een oliebol met een
bril op.
LJ gCl UOl OilC
Ieder die zich temidden van al
het moois zou bevinden, zou zijn
hart sneller voelen kloppen; hij zou
willen, dat hij een hele dag daar
mocht „grasduinen". Hij moge an-
ti-militairist zijn, hij zou dat begin
sel over boord werpen en zich met
de kinderen van het huis met hart
en ziel geven aan het „oorlogje-spe
len". Hij zou zich in zijn element
voelen, want regimenten soldaten
staan hem ter beschikking wa
pendragers uit verschillende tijdvak
ken: uit de Franse revolutie van het
einde der achttiende eeuw en uit de
Napoleontische tijd. De collectie be
vat ook vuurwapenen, ouderwetse
kanonnen en wat dies meer zij, zelfs
op schaal gemaakte slagschepen.
Paarden en wagens en tal van an
dere attributen waaronder een
complete burcht vindt rrien thans
in het kinderhuis aan de Zijlsingel.
Maar toen de sluier die nog om
het geschenk hing, werd opgelicht,
stond nog iets de jongens te wachten,
dat hun zou doen overlopen van
geestdrift, twee spoorwegemplace
menten, een degelijk ouderwets en
een moderner stel, fijner van uitvoe
ring. Het was een overweldigend ge
schenk, dat de jongens ..machtig"
en „hardstikke link" vonden. Ande
ren gaven aan hun bewondering ui
ting door slechts een bescheiden
„Oooh".
De zusters Carmelitessen, die het
kinderhuis St. Jozef leiden, waren
niet minder enthousiast dan hun pu
pillen, want ook voor hen betekent
het een belangrijke vooruitgang in
hun streven de kinderen een goede
vrije-tijdspassering te bezorgen.
Maar niet minder geestdriftig wa
ren zij over hetgeen hun zelf werd
aangeboden, zij het nog in de vorm
van een maquette. Vooral de twee
enzeventig-jarige zuster Rita is
zeer gebaat bij het geschenk, want
haar werk wordt er aanzienlijk door
verlicht. Nu nog komt zij 's morgens
in alle vroegte uit de veren om in
een vervallen hok de kachel aan te
maken en de was van het huis te
gaan doen. Door middel van de ma
quette werd haar een uiterst moder
ne installatie aangeboden die haar
het was-, droog- en strijkwerk uit
handen neemt. Ook dit cadeau was
het resultaat van de activiteiten van
bevriende relaties van het St. Jo
zef Kinderhuis. Voordat de nieuwe
installatie aangebracht is dat zal
gebeuren, wanneer de nieuwbouw
v an het huis tot stand is gekomen
krijgt zuster Rita de beschikking
over een wasmachine, die door di
verse accessoires haar werk in be
langrijke mate zal verlichten.
laneri entte
LANGE VEERSTRAAT 10 TEL 11493
Advertentie
Koninginneweg 6 - Telefoon 14024
