GEHEIM CONSISTORIE nog slechts
uiterlijk een raadsvergadering
Ceremonie die passende
aan reeds genomen
luister bijzet
besluiten
Galeazzi Lisi geroyeerd
een
Bisschoppen richten
pastoraal instituut
op
MOOIE MEISJES UIT DE LUCHT
o
Paus en kardinalen maandag bijeen
Als lid van het Italiaans
medisch genootschap
Van ultr amarijn tot indigo
Britse spoorwegen verduisteren
tijdelijke verlichting
Eens een machtig
orgaan
MÈÈmmm
Speciale aandacht voor zielzorg en
lekenapostolaat
Een vreemde ontmoeting
op Schiphol met
Publius Ovidius Naso
Premiepercentage
verhoogd
Advies vastgesteld
tot instelling van
een bedrijfsschap
"7J" STB»
•■Pil
Kinderbijslag
Fotografisch bedrijf
ZATERDAG 13 DECEMBER 1958
PAGINA 9
fe^dere^taakveldlrn^K^68^",^
Miljoen bezoekers
bij Fanfare
Na bezoek van de
prins weer
gaslicht
vaarte* n«uw deel
Levende kerstgroep
(Van onze Romeinse correspondent)
TT1 het Geheime Consistorie van maandag aanstaande zal de Paus een
-j Latijnse allocutie houden. Welke onderwerpen hij zal aansnijden, is niet
bekend. Maar zeker is, dat de H. Vader in zijn toespraak tevens de mening
zal vragen der kardinalen over de creatie van drieëntwintig kerkprinsen,
eventueel over de benoeming van enige nieuwe bisschoppen en over de be
noemingen ten deze, die sinds het vorige Consistorie hun beslag kregen.
Niemand dan Paus en kardinalen mag deze vergadering bijwonen. Het Ge
heime Consistorie heeft de allure van een besloten zitting van de Senaat der
Kerk. De kardinalen is als plicht opgelegd hun mening te zeggen naar de
stem van hun geweten. Maar op 15 december zal niemand der gepurperden
zich verheffen om te verklaren, dat hij het in een of meer punten niet met
oe Paus eens is. Integendeel, precies volgens rang en anciënniteit zal ieder
opstaan, het rode kapje van het hoofd lichten en onveranderlijk het „placet"
doen horen.
wjn Van de latere keizertijd
i woord consistorium „kei-
„„i jine^; kroonraad" en vele eeu-
en geleden is het nagenoeg in deze
z»n overgegaan in de curiale taal der
Kerk. Maar het consistorie, en in het
bijzonder het geheime consistorie, heeft
heden niets meer weg van een raadsver
gadering. Naar de vorm een overleef-
Sel uit vroeger tijden is het naar de
inhoud een ceremonie geworden, een
Plechtigheid, die passende luister bijzet
aan reeds getroffen besluiten, waar-
Voor tevoren overleg gepleegd is met
Personen en instanties, met Congrega
ties en adviseurs, al naargelang de
Voorschriften en gewoonten zulks mee
brengen.
Eens evenwel is het consistorie een
0r8aan geweest met grote zeg.;en-
R°hap. Het had het oude presbyteriale
eoliegp en de synode verdrongen, het
V® °P zijn beurt weer verdrongen door
de Romeinse congregaties. Maar van
deze drie bestuursvormen is het con
sistorie de machtigste geweest: er
Waren tijden, dat het welhaast een re-
Sfentschapsraad was, een oligarchisch
hchaam, waarvan de paus president
Was, al was hem dan ook het laatste
Woord en de uiteindelijke beslissing
voorbehouden. Men kan in grote trek
ken de historie van de Romeinse Cu
rie (curie in de zin van het bestuurs-
aPparaat, dat de Paus bijstaat in de
leiding der universele Kerk) onderde
len in drie perioden.
Vanaf de oudste tijd tot de elfde eeuw
dienden de omwonende bisschoppen en
de Romeinse clerus de Paus van ad
vies. Daartoe bestond het Presbyte
rium, de priesterraad. Een getuige
nis hierover leest men in een brief,
die Paus Cornelius (251 253) schreef
aan de bisschop van Carthago, S. Cy-
t?P„a,nVs; Pe?e handelde over de terug-
Keer tot de Kerk van een aantal volge
lingen van de tegenpaus Novatianus.
„Toen." aldus de Paus, „alles wat was
voorgevallen, mij gemeld was, besloot
ik de priesterraad bijeen te roepen
(deze is ook bijgewoond door vijf bis
schoppen, die die dag juist aanwezig
waren) om maatregelen te treffen en
tot een eenstemmig besluit te komen,
Welke lijn wij tegenover hen moesten
v°lgen" (Hartel-Budé, Ep. XLIX). La-
ter bestond het presbyterium alleen
hit de 25 (28) pastoors der Romeinse
J'telkerken en de 7 (14, 18) diakens.
■Men kwam in een private woning bp-
e®n, in een openbaar gebouw of m een
kerk. Sinds de vierde eeuw verzorgden
de zeven districtsnotarissen onder lei
ding van de aartsnotaris de kanselaip-
zaken, terwijl de kerkvoogden het be
heer hadden over de goederen en lan
derijen van de Kerk.
Tweehonderd jaar later liggen kanse-
_rP beheer der goederen in handen
palatini aar,ts.n°taris en zeven judices
Toen H P?jeisrechters.
aangelegenheden en bes!iss-terza6-
ke van de leer, het geloof ketterden
en rechtspraak gaven sinds Tfd".
eeuw de Romeinse synodes of I j
de Pontifex raad. Aan deze sLodef™
men deel de bisschoppen der suhurbi
caire bisdommen (de bisdommen ww
gebied aan de Urbs, aan Rome èrenl
den), de pastoors der titelkerken en de
diakens-wijkhoofden, maar ook de bis
schoppen, die toevallig in Rome wa
ren of voor deze gelegenheid werden
"uitgenodigd. Zo waren op de synode op
13 maart 487 niet minder dan 38 bis
schoppen, 76 priesters en 6 diakens aan
wezig.
..Intussen steeg de invloed der belang
rijkste geestelijken in en om Rome, zij
werden met de naam „cardinales" aan-
Vaiwi ude ''lergé, die de leiding had
uitsluiting aan ''''ze „cardinales", met
wereldlijk „an en'K ander geestelijk of
wereldlijk persoon, de nauskeuze op
droegen, werd zienderogen hun zeg-
Dr. Galeazzi Lisi, de lijfarts van wij
len paus Pius XII, is door het Italiaanse
medische genootschap als lid geroy
eerd, aldus meldt Reuter. Zoals bekend,
heeft de dokter aan de pers een be
schrijving van de laatste levensdagen
van de Paus verkocht. De beslissing van
het genootschap maakt het voor Galeaz-
zi-Lisi onmogelijk zijn medische prak
tijk waar ook in Italië voort te zetten.
Volgens een vriend van Galeazzi-Lisi
is de professor van plan in hoger be
roep te gaan bij de Hoge commissie
voor medici, die onder leiding staat van
een rechter. Vervolgens zou hij zich
genschap in alle centrale bestuursza
ken van de Kerk groter: het huidige
kardinalaat was geboren. Een kardi
naal werd hoofd dtr kanselarij, de kar
dinaal camerlengo kreeg de portefeuil-
le van financiën, de kardinaal groot-
penitenciër deed zijn intrede in de ge
schiedenis en in de veertiende eeuw
kwamen de rechtbanken der Rota en
Signatuur en de Secretarie der Breven
tot stand.
Rond de twaalfde eeuw raakten het
presbyterium en, voor wat de belang
rijke dagelijkse adviezen aangaat, ook
de synodes en concilies in onbruik. Het
reeds bestaande consistorium werd
pauselijk kabinet en centraal bestuurs
lichaam. Toen werden ook bisschoppen
van buiten Rome, als kardinalen, in de
consistoriale zaken betrokken. Op den
duur steeg de macht van het consis
torie, geljjk boven al gezegd, soms wel
haast tot medezeggenschap. Dit was
een novum. Want tot dan toe waren
het, althans de jure, de pausen die
alleen beslisten, ook ai ging het in de
oudste raadsvergaderingen „huiselijk"
toe. Vier eeuwen lang heeft het con
sistorie een uiterst belangrijk aandeel
in het kerkbestuur gehad, tot het in de
16e eeuw technisch langzamerhand ver
ouderd was, ook al beschikte het con
sistoriale college over een staf van re-
ferendarii, notarii, scribae, apocrisiarii
en hoe men deskundigen en beambten
ook verder noemde. De raad was te
klein geworden en niet meer bij mach
te alle zaken nog collegiaal af te doen.
Toen ontstonden de eerste congre
gaties, gespecialiseerde kerkelijke mi
nisteries: in 1542 die der Inquisitie,
in 1564 de Congregatie (tot uitvoe
ring van de besluiten) van het Conci
lie (van Trente), enkele jaren nadien
de Congregaties van de Index en van
de Bisschoppen. Paulus IV (1555-1559)
had een uitgebreide commissie be
noemd tot hervorming van het kerke
lijk bestuur. Maar de arbeid schoot
niet op. Volgens een bericht uit 1574
bestond er toen naast enige werkelij
ke congregaties een verwarrend lan
ge reeks andere, die in feite meestal
niet meer dan commissies ad hoe wa
ren: b.v. om de overstromingen van
de Tiber tegen te gaan, voor een
nieuwe uitgave van de H. Schrift, we
gens de wanorde op Malta.
Het is de grote magistraat Sixtus V
geweest, die in 1588 orde op zaken stel
de. Hij verdeelde de Curie in vijftien
kardinaalsdepartementen voor kerkelij
ke, als wereldlijke bestuurszaken, hij
stelde het aantal kardinalen, hun werk
kring en hun bevoegdheden definitief
vast. Daardoor werd een einde ge
maakt aan de positie van het consisto-
rie, de oude kroonraad, en aan een ein-
deloze strijd over competentiekwesties.
Tevens werd in feite hierdoor de sou-
vereine zeggenschap van de paus her
steld. De congregaties waren alle van
de Pontifex afhankelijk en deze wees
uit het H. College de prefecten als mi
nisters, bij sommige secretarissen als
onderministers aan.
En deze ordening, uiteraard herhaal
delijk gewijzigd, aangepast en her
vormd, kent de Kerk heden nog. De
bijeenroeping van de te Rome aanwe
zige kardinalen in het consistorie, m
raadgevende vergadering dus, werd al
lengs minder en minder tot van de
consistories slechts een rituele plech
tigheid overbleef. Bisschoppelijke con
sistories hebben onder deze naam be
staan in sommige diocesen nog. Muta
tis mutandis zou men ook van dekena
le consistories kunnen spreken, van pa
rochiële zelfs: de vergadering van pas
toor en kerkmeesters. In ons spraakge
bruik tenslotte is het woord gebleven in
de Hervormde Kerken, waar de do
minee en zijn ouderlingen hun kerkelij
ke raadsvergaderingen hebben in de
c°nsistoriekamer
Op een atelier in Rome worden de hoeden voor de nieuwe kardinalen, die tijdens
het Consistorie worden gecreëerd gereed gemaakt.
De Nederlandse bisschoppen hebben
besloten tot oprichting van een Neder
lands pastoraal instituut en als direc
teuren daarvan benoemd prof. drs. J.
H. A. Vermeulen, seminarie Rijsenburg
te Driebergen en mr. L. C. Baas, voor
zitter landelijke Kath. Actie te Amers
foort.
In een toelichting op hun besluit
zeggen de bisschoppen dat iedereen er
van overtuigd is dat in deze moderne
tijd de zielzorg voor nieuwe en grote
problemen wordt gesteld.
Onophoudelijk moet de vraag worden
gesteld of de huidige zielzorg en spe
ciaal sommige zielzorgmethoden aan de
problematiek van deze tijd zijn aange
past. De Nederlandse bisschoppen vra
gen zich met bezorgdheid af of er niet
een zekere kortsluiting valt te constate
ren, een tekort in aanpassing aan de
geestelijke noden en aspiraties van vele
individuele gelovigen of van groeperin
gen van gelovigen, een wederzijds te
weinig elkaar verstaan, misschien omdat
men ieder een eigen taal spreekt, die
voor de ander vreemd is. Om hierin
verbetering te brengen hebben de bis
schoppen gemeend te moeten overgaan
tot de oprichting van een Nederlands
pastoraal instituut.
De taak van het instituut zal zijn:
het bestuderen van vraagstukken be
treffende instituten en methodes van
zielzorg en lekenapostolaat, het uit
brengen van adviezen daarover, het
verzorgen van publikaties daarom
trent, het verlenen van hulp bij de
vorming van geestelijken en leken,
die op een of ander gebied van ziel
zorg of lekenapostolaat behoefte heb
ben aan voorlichting of opleiding, en
het stimuleren van nieuwe of veran
derde aanpak van werkzaamheden van
zielzorg of lekenapostolaat.
Het bestuur van het instituut is sa
mengesteld uit de volgende personen:
Mgr. H. J. van Deursen, president The-
ologicum te Warmond, voorzitter prof.
dr. H. Boelaars C.ss.R. te Wittem. secre
taris, prof. dr. A. A. Ariens, philoso-
phicum Dijnselburg Huis ter Heide pen
ningmeester, prof. dr. ir. F. Teilegen,
Amersfoort, mr. dr. Th. Keulemans
O.Carm. Den Haag, aalmoezenier G. de
Vet, Breda.
Het Nederlands Episcopaat hoopt,
dat dit instituut, dat is gebouwd op
de samenwerking van Episcopaat, regu
lieren, seculieren en leken, van dienst
zal kunnen zijn aan de zielzorg in Ne
derland.
bnettöV ,met donderdag 11 december
stra's L vertoningen van Bert Haan-
een miv" e in Nederland meer dan
mière 23 oktober™6*618 Pr6~
Van tijd tot tijd wordt
aan de Britse staats
spoorwegen verwe
ten dat zjj de koninklijke
familie te overdreven in
watten leggen. Het is
Meer eens zover en dit
maal js de jdacht dat
eiectrisch licht geïnstal
leerd werd in een nog
,an gasverlichting voor
den station, toen de her-
°g van Edinburgh daar
op bezoek kwam, maar
dat de electrische ver
lichting na zijn vertrek
Weer verdween.
Inwoners van Chester
field, Derbyshire, die van
dat station gebruik ma
ken, hebben bij de Britse
spoorwegen fel tegen deze
gang van zaken geprotes
teerd. De electrische lam
pen werden geïnstal
leerd, opdat prins Philip
kon zien waar hij ging,
toen hij drie weken ge
leden bij een bezoek aan
de streek naar zijn trein
wandelde. Het perron was
geboend en geschrobd en
de anders slecht-ver-
lichte hal schitterde door
het electrische licht en
de wrijfwas.
De forensen en andere
vaste klanten juichten
toen het licht aanging:
hierop hadden zij nu
reeds jaren gewacht.
Maar toen de prins weg
was, verdwenen ook de
electrische lampen en
kwamen de zes gaslam
pen van het stationnetje
weer in bedrijf. De te
leurgestelde inwoners van
-hesterfield waren voor
al kwaad omdat prins
Philip op bezoek was ge
nische hnoaatSelyke tech-
mscne hoge school in ge
bruik te stellen
V-n de zijd" van de
spoorwegen heeft men ter
verdediging aangevoerd
dat het geen zin had de
lampen te laten zitten
Het was allemaal prov?'
sorisch. Overal hingen
kabels. De omschakeling
op eiectrisch licht van
het station wordt voor
bereid, maar wanneer
het zover is kan nog
niet gezegd worden.
Over het algemeen
wordt aan de Britse
spoorwegen verweten dat
zij aan de koninklijke fa
milie hun ware gedaante
niet tonen. Nooit zal ko
ningin Elizabeth een sr.e-
rig station zien, haar trein
wordt altijd gepoetst tot
hij glimt als nieuw, en
stationschefs zetten vaak
een hoge hoed op wan
neer de koningin door
hun station komt.
p een betoverde middag vol onwerkelijke
schemer hebben tiuj met Publius Duidius Na-
so op Schiphol gewandeld. Ja, ja, dit zal
verbazing wekken. Ook in ons hoofd stormden de
ged,achten door elkaar als de wild opfladderende
vogels in een volière toen wij hem ontmoetten.
Ovidius herboren en hier, op enkele kilometers van
Amsterdam temidden van het lawaai en het be
weeg dat onze wonderbaarlijke eeuw teweeg kan
brengen?
„Ik zal telkens herrijzen als het .vrouwelijk-schoon
weer de adoratie geniet naar onze Romeinse zeden"
verklaarde Ovidius even duidelijk als geheimzinnig.
En zijn hand op zijn smetteloze tunica slaand, voeg
de hij eraan toe: „Mijn intuïtie wijst mij waar ik
moet zijn" Hij wees, schril tussen zijn tanden flui
tend, naar een groepje passerende stewardessen.
„Zie de bloemen van uw nieuwe wereld".
We konden niet recht opgetogen zijn over deze ont
moeting. Ovidius' pennevruchten zijn d'kwijls com
promitterend. Zijn verbanning na het schandaal met
's Keizers dochter heeft hem klaarblijkelijk bedaagd
heid noch wijsheid geschonken. Maar inderdaad, de
ruim 10.000 stewardessen die er in de wereld zijn,
hebben we vaak de „mooie meisjes van de Iwht"
horen noemen.
„Ovidius", zeiden wij, „gij die u kenner en fijn
proever waant, gij moogt toch weten dat men zich
schoonheid kan kopen in winkels en instituten. Wie
zich met vrouwelijk schoon omringt en iedereen
schijnt dit tegenwoordig te willen, Ovidius haalt
een industrie in huis".
Maar onze metgezel luisterde niet naar de cynische
opmerking die hij had uitgelokt, geboeid als hij was
ln een zeker niet onappetijtelijk schouwspel van
elegantie en raffinement, waarvan hij de noeste vlijt
en de geïnvesteerde guldens niet scheen te raden.
Spotlust maakte zich van ons meester.
Slechts in het soort blauw van hun kleding, of
het ultramarijn of indigo is, herkent men de her
komst van deze vrouwen. Van allen krullen de haar
lokken als hyacinten; in hun ogen is de dauw
van de ochtend en de nagels aan hun sierlijke vin
gers zijn onveranderlijk rond als schelpen en rose
als de dageraad"
Amerikanen hadden ons op de vingers kunnen tik
ken. In hun land kan men van sommige stewardessen
nog de staat aanwijzen waar zij vandaan komen. ,Zo
de meisjes van Trans Texas met haar witte cowboy -
achtige 'laarsjes, haar ten gallonhats en haar grijze
bolero's. Die uit Alaska zien er uit als de trappers
of Eskimo's van een mode-show in de poolstreken.
Van één maatschappij gaan de stewardessen gekleed
in een ski-broek met laarzen en een scharlaken jak
met een flatterende grote, witte bontkraag; van een
andere maatschappij lopen ze op kunstig bestikte
„pantoffels" van rendierhuid.
Nogal absurd is de indruk die de meisjes van de
in Londen gevestigde Eagle Airways maken in hun
broeken tot op de knie, als Engelse voetballers, en
hun luchtige bloesjes.
Japan stuurt zijn stewardessen over de wereld in
cimono's met gouden zonnen. En uiteraard gaan de
Ierse meisjes rood haar en groene ogen gekleed
in het groen van St. Patrick's land. En Ceylon zou ons
niet meer in zijn thee-reclames doen geloven als de
stewardessen daar niet als Indische vrouwen in een
lang gewaad hun passagiers serveerden. Ovidius liet
ons echter geen tijd voor een correctie.
„Gij steelt van Homerus" antwoordde de Ro
meinse schrijver zonder de moeite te nemen ons aan
te zien
..En gij zijt blind voor massages, epileren, pedicu
ren. manicuren hoogtezonbehandeling, mensendieck
en al hetgeen waartoe deze vrouwen zich verplicht
hebben toen zij 'de gastvrouw werden van die ge
haast reizende mannenwereld"
"j y gehele panorama is mij vreemd", zei hij
zielskalm. „De wonderen van steen en staal die in
<rankzmnige Zyn verrezen, zouden mij kunnen
ffs«..den en wat gij nu opmerkt is geheimtaal
tnA IÜ/V uV geaarde wijd met de arm onder zijn
nndA zorBeloos zijn woorden weg. Hij riep
er-li„„„ol godinnen aan en sprak vergenoegd: „De
schoonste vrouwen uit alle windstreken komen hier
uit de ucht vallen Urenlang wandelend, wezen
wij hem op stewardessen uit Zuid-Afrika, in wier
houding en gang men de vastbeslotenheid van een
voortrekkersgeslacht bespeurt, die uit Canada, groot
jiwh
b'MVtV.
en fors stappend in hun met bont gevoerde laarsjes,
uit Zwitserland, waar men een bevallige molligheid
kennelijk niet schuwt, uit Hongarije, waarbij we
Ovidius omstandig moesten uitleggen dat, om vluch
ten te voorkomen, slechts getrouwde vrouwen tot
stewardessen van de Malef worden gekozen.
Onze metgezel verkeerde in alle staten van ver
rukking. De bloemrijkste beschrijvingen gleden hem
uit de mond met een gemak alsof hij ze al vele malen
gebezigd had. Zeker, ook wij toonden ons niet steeds
een onbarmhartige blauwbaard.
Ovidius slaakte plotseling een luide kreet en zag
ons met vreemde dwingende blik aan. We moesten
hem weer expliceren: „Dit zijn de stewardessen van
de El Al uit Israël"
„Rank als jonge cypressen, trots het hoofd op de
slanke hals, en ogen nog niet zó koolzwart of een
sprankje zonnegloed weerspiegelt erin, welk een
ravissante adeldom", zong Ovidius, bijna buiten zich
zelf van geestdrift, 't Is waar, als men op Schiphol
over schoonheid spreekt, zijn de meisjes uit Israël
favoriet.
We moesten Ovidius bekennen dat ook ons deze
charmante entourage niet onbehaaglijk was. „Maar
gij, onverbeterlijk ondeugdzame, gij en uw soort
genoten brengen de waanzin van de beauty in de
wereld".
De manier waarop hij naar ons keek, honend en
niet-begrijpend, prikkelde ons. „Van veel Neder
landse stewardessen kunnen wij v vertellen, Publius
Ovidius Naso, dat zij per maand een tiende deel van
hun salaris uitgeven om mooier te worden, en dan
dient ge te bedenken dat zij bij de aankoop van hun
schoonheidsmiddelen aanzienlijke kortingen genie
ten. Men kan ze eens in de week bij een kapper
vinden, die niet alleen haar haren knipt en laat
krullen, maar ze ook spoelingen en crème behande
lingen, of hoe dat ook heten mag, geeft. Ze zoeken
hun kappers uit in Spanje en Zuid-Amerika, waar
met engelengeduld hun haardos verfraaid wordt.
Ze geven elkaar de adressen van de meest exclusieve
schoonheidssalons van New York en Parijs".
„Gij wilt beweren dat oliën en smeersels, poeder
en parfums glans aan de schoonheid kunnen geven?"
„Men wordt stewardess als men een keuring ge
passeerd is van mannen die zo onderzoekend kun
nen kijken als gij, Ovidius. Men zal futiele onge-
rechtigheidjes aan huid en tanden moeten laten ver
wijderen, anders is men ongeschikt, ook al weet
men van alle keukengeheimen, alle beschavings
vormen, alle veiligheidsvoorschriften, kent men vier,
vijf talen. Men mag zich tien maanden lang gratis
door een kapper laten verzorgen en men moet een
tweedaagse cursus van niemand minder dan Elisa
beth Arden doorlopen. Dat zegt u niets Ovidius:
Elisabeth Arden. Maar zij is de koningin van ieder
een die in beauty gelooft. En al hetgeen men ont
vangt en leert zal men dagelijks met pijnlijke nauw
keurigheid in de praktijk moeten brengen. Men zal
zich slank moeten houden door ascese, zwemmen
en gymnastiek als dat nodig is, de beste couturiers
ontwerpen hun uniformen
We slikten onze verdere woorden in. Ovidius had
met een wanhopig gebaar zijn handen ten hemel
geheven.
„Nimmer aanhoorde ik zoveel duisterheden in zo'n
korte tijdliet hij ons weten.
„We bedoelen slechts", zeiden we berustend, „dat
al te veel schoonheid van tegenwoordig uit magische
potjes, tubes en stiften te voorschijn komt".
Ovidius lachte uitdagend. „Begrijp ik goed dat gij
niet. weet van Messalina, Julia, Augusta en andere
vrouwen uit de thermen en amphitheaters; van de
geheimen van haar schoonheid?"
Het was lange tijd stil alvorens wij met klem
vroegen: „Ovidius, zeg eens iets verstandigs, dat
wij beiden begrijpen?"
Het is allerminst door mijn verstandigheid dat
gij mijn. naam na negentien eeuwen nog kent. Houdt
echter voor ogen dat het géén zaak voor de man is zich
te bemoeien met de geheimen van de schoonheid
der vrouw. Verder laat ik mij niet met wijsheden
in. Mijn herrezen leven zou eindigen als ik zulks
deed".
De raadsels waren daarmee niet uit de wereld.
Waarom kiezen zoveel meisjes dit middelmatig be
taalde beroep, dat zo zwaar, onregelmatig en vol
spanning is dat veelal de vermageringskuren op de
schoonheidsverzorging uitgespaard kunnen worden?
Een beroep zonder veel promotiekansen en een con
tractueel ontslag na enkele jaren?
Om spoedig de gezel van haar leven te vinden;
de meeste stewardessen trouwen gemiddeld na twee-
en-een-half jaar vliegen, wordt dan wel eens ge
antwoord.
Maar ook staat vast dat de meeste levensgezellen
van stewardessen niet de ooit keurig bediende passa
giers zijn, evenmin de stoere captains, pursers of
boordwerktuigkundigen, maar de jonge man met zijn
baan ergens in de grote stad of de provincieplaats.
HENK SUèR
nog kunnen wenden tot het hof van
cassatie. Enige tijd geleden heeft do
professor tegenover journalisten ge
sproken over de mogelijkheid, dat hjj
naar Amerika gaat. Een afschrift van
de beslissing Aan de tuchtraad is ge
zonden naar de ambtenaar Aan het
openbaar ministerie voor Rome met
het A-erzoek na te gaan. of er aanlei
ding is voor strafrechtelijk ingrijpen.
In het onnis \-an de tuchtraad wordt
gezegd, dat professor Galeazzi-Lisi
schuldig is be\onden aan „het in ern
stige mate compromitteren Aan zjjn
eigen reputatie en de waardigheid van
de medische stand door het verrichten
A-an handelingen, die in strijd zvjn met
de beroepsethiek." Hjj heeft namelijk
een gedetailleerd dagboek en foto's over
de doodstrijd van Zijne Heiligheid Pius
XII aan dagbladen, nieuwsbureaus en
tijdschriften van niet-wetenschappelijk
karakter afgestaan, met het doel winst
te behalen. De ondervragingen A-an Ga
leazzi-Lisi en \ertegenwoordigers A-an
de betrokken bladen hebben aangetoond
dat de beschuldigingen gegrond Avaren,
aldus het vonnis.
Door deze handelingen heeft de pro
fessor de code A-an de beroepsethiek
geschonden, zo wordt voorts gezegd,
omdat een dokter niet het recht heeft
feiten openbaar te maken. waar\-an hij
bjj de uitoefening van zijn beroep op
de hoogte is gekomen. Daarbij kwamen
nog de volgende verzwarende omstan
digheden:
Hij deed het om Avinst te behalen;
wetenschappelijke doeleinden ontbra
ken zowel in de tekst van het dagboek
als de bestemming die eraan werd ge-
geven;
de speciale persoonlijkheid van de
overledene;
de schadelijke en negatieve ge\-olgen
ten aanzien van de waardigheid van de
medische stand.
Bij beschikking A-an de staatssecretaris
A'an sociale zaken is op advies A'atn de
sociale A-erzekeringsraad het premie
percentage voor de kinderbijslagverzeke
ring met ingang van 1 januari vastge
steld op 4,8 procent. Voor instellingen
Maarvoor een verlaagd premiepercen
tage van kracht is u-erd. eveneens met
ingang A-an 1 januari, het premieper
centage A'astgesteld op 2,2 procent.
Voor de jaren 1957 en 1958 gold een
premie van 4,6 procent (resp. 2 procent».
Deze premiepercentages zijn destijds al
dus vastgesteld om het te sterk gegroei
de fondsA'ermogen enigszins te doen ver
minderen, hoeAA-el daarmede de premie
opbrengst bleef beneden het bedrag dat
aan kinderbijslagen moest worden be
taald.
De duurtetoeslag over 1958. welke ten
laste kwam van het kinderbijslagver-
eveningsfonds, is er nu de oorzaak \-an
geweest dat het fondsvermogen sneller
is teruggelopen dan bij de vroegere pre
mieverlagingen in de bedoeling heeft ge
legen, zo vernemen wij van het minis
terie van sociale zaken en volksgezond
heid.
Van 1 oktober 1946 tot en met het jaar
1952 was de gewone premie 5.78 procent.
(Zij is toen zo hoog gesteld omdat in
1946 de kinderbijslag A'oor het eerste en
tweede kind werd ingevoerd). Van 1953
tot en met 1956 was zij 5.28 procent.
(Van onze Haagse redactie)
De S.E.R. heeft gisteren een advies
A astgesteld tot instelling Aan een be-
drijfs chap voor het fotografisch bedrijf.
De Nederlandse /ereniging van Fo
tojournalisten en het Algemeen Neder
lands ersbureau hebben er steeds be-
ZAvaren tegen gehad, dat hun fotohedrij-
ven in dit schap zouden Morden opgeno
men. Het A.N.P. heeft gesteld, dat het
principiële bez.varen heeft tegen vreem
de en ondeskundige inA-loed, welke op
deze wjjze op de nieuAA-sAoorziening,
M-aarA-an de foto.iouma'istiek deel uit
maakt, zou M-orden uitgeoefend. Kort
voor de behandeling van het advies
heeft het A.N.P. nog doen weten, dat
het er in ieder ge.al prjjs op zal stel
len, dat het schap zal worden A-oorzien
van een commissie ex art. 88 a. een
speciaal org. ,*i, M-aarin gesproken kan
worden over de behandeling van de
nieuwsvoorziening.
Een voorstel vai drs. J. P. de Heij,
later overgenomen door de heren dr.
Bosman en mr. \-an Thiel. bepleitte het
advies nogmaals te verwijzen naar de
organisatiecommissie van de S.E.R.,
tene. :de alsnog overeenstemming te
verkrijgen over het verlangen \an het
A.N.P. naar de commissie ex art. 88 a.
Het voorstel M-erd met een kleine
meerderheid verworpen. Van werkne
merszijde toonde men geen enthousias
me om het overleg, dat nu zes jaar
lang geduurd heef nog eens te hervat
ten. Aanv-aard werd het voorstel Roe
mers. dat pleitte voor onmiddellijk
vaststelling van het advies met een ge
lijktijdig verzoek aan de organisatiecom
missie van de S.E.R. om alsnog te on
derzoeken of overeenstemming kan wor
den bereikt over 'et instellen van een
commissie ex art. 88 a.
Het voornaamste principiële argu
ment van de fotojournalisten en het
A.N.P. A'ond in de S.E.R. nauwelijks
M-eerklank. Slechts prof. van der
Grinten en dr. Bosman (kroonleden)
hadden de indruk, dat het A.N.P. en
de Nederlandse Vereniging van Foto
journalisten in Iet bedrijfsschap niet
op hun plaats zouden zijn. Drs. de
Heii trachtte met enig- argumenten
te b.wijzen, dat de fotojournalisten
wél in het schap thuishoren. Hij kon
zich echter tevens hun beduchtheid
voor het schap bijzonder goed inden-
kens. Blijkens het resultaat van de
stemming o\rer het voorstel van de
heer Roemers, welk A-oorstel met al
gemene stemmen werd aangenomen,
nleek t begrip aan he. eind van de
discussies ook bij de OAerige S.E.R.-
leden niet geheel afwezig te zijn.
Van Eerste Kerstdag tot begin janu
ari zal in het Waaggebouv. te Nijmegen,
op initiatief van de paters Carmelieten,
weer een levende Kerstgroep geA-ormd
worden door leden A-an jeugdA-erenigin-
gen. In het kribje zal een echte baby
liggen: iedere dag een andere.
In West-Duitsland zijn twee mil
joen televisietoestellen in gebruik. Men
verwacht dat dit aantal, dat begin
oktober 1957 nog een miljoen bedroeg,
tot drie miljoen zal zijn gestegen.
