Spaanse censuur verbiedt
blad van Katholieke Actie
Groeiende
tussen volk
verwijdering
regering
en
belicht
f
Bij stijging van sociale status
meer last van de buren
N OF M
Radio
TV
Gaande en komende man op het Elysée
„Signo" opnieuiv niet verschenen
Moord op vrouw
te Rekem
WF
Flinke straffen
voor overvallers
Isolatie is vorm van
betaald moet
woongerief die
worden
Minister Staf
geen kandidaat
Laatste maal
T oerja-T ournee
en
De Ware
Fijnproever
vraagt
MAANDAG 29 DECEMBER 1958
PAGINA 4
Congres van Spaanse
lekenapostolaat
verboden
Speurtocht naar de
verdachte
voor uw gezondheid
GENEVER
in de nieuwe kneepfles
f 8.25 per hele liter
Haarlemse rechtbank
Geluidhinder in etagewoningen
B. v. Bavel overleden
voor uw gezondheid
Nieuwe coördinatie
tabellen loonbelasting
voor uw gezondheid
Komende verkiezingen
Niet beschikbaar voor
nieuw kabinet
Mgr. Beran viert 70ste
verjaardag in
gevangenis
Intendante voor paleis
Het Loo
door
AGATHA CHRISTIE
w£1#£aKr'ir«wd, invrar-
Vanavond
Asterion
Toon Hermans
Repetitie bij
Sonneveld
(Van een correspondent in Spanje)
Er zijn maar heel weinig bladen in Spanje, die de moed hebben er een
van de officiële afwijkende, door de staat geïnspireerde mening op na te
honden. En het is een opmerkelijk verschijnsel dat dit de laatste tijd bij her
haling bladen zijn van zuiver katholiek-principiële oorsprong. Dit feit al
leen duidt op een groeiend onbehagen in katholieke intellectuele kringen
over de wijze vooral, waarop het huidige regiem zich meent te moeten hand
haven. Over het algemeen heeft katholiek Spanje zijn vertrouwen in de per
soon van generaal Franco niet verloren en is men nog steeds bereid hem
alle steun te verlenen. Dit vertrouwen is echter niet meer onvoorwaardelijk,
zoals het dat was in de eerste tien jaren na de burgeroorlog. Met name is
men huiverig geworden voor de steeds weerkerende verbloeming en verzwij
ging van de waarheid, die dikwijls dicht de leugen nadert en onvermijdelijk
lijkt voor een regering die zichzelf het praedicaat van onfeilbaarheid blijft
geven. In een poging de werkelijkheid omtrent de Spaanse verhoudingen
te onthullen is het populaire blad van de katholieke actie, „Signo", dat zich
speciaal tot de jongeren richt, in een jaar tijds tweemaal op de onwrikbare
censuur gestoten. Op dit moment is het blad weer twee maanden lang uit
de roulatie.
Het vorige jaar heeft generaal Franco
aan een Amerikaans katholiek persbu
reau een interview toegestaan, waarin
hij z(jn visie op de religieuze situatie
ln Spanje heeft gegeven. Hij schetste
hierin een beeld van het katholieke
Spanje, dat door serieuze waarnemers
sterk overdreven, te optimistisch en
daardoor bezijden de trieste waarheid
werd genoemd. De Caudillo moet zich
in dat interview meer door zijn wensen
en verlangens dan door de harde feiten
hebben laten leiden, want hij riep een
visioen op van een zeer bewust katholiek
levende natie, hetgeen Spanje helaas de
laatste jaren niet meer is.
In feite hebben enkele waarnemers
zich genoodzaakt gezien de stille ge
loofsafval in Spanje groter te noemen
dan in Frankrijk, dat lange jaren als
de meest ontrouwe dochter van de
Moederkerk is beschouwd. Het ver
schijnsel in Spanje is des te triester,
omdat afval hier betekent, verval tot
een absoluut nihilisme, een volslagen
indolentie, daar er onder de huidige
omstandigheden niets tegenover kan
staan, zelfs geen politieke doctrine die
men tot godsdienst zou kunnen verhef
fen, De Spaanse-katholiek verdrinkt ge
woon in het moeras van onwetendheid,
ongeloof en de voosheid, die tegen
woordig als modernisme wordt aange
duid.
„Signo" heeft indertijd de moed op
gebracht de woorden van de Caudillo in
twijfel te trekken door de religieuze si
tuatie in Spanje onrustbarend te noe
men en te wijzen op de verregaande
ontkerstening tengevolge van de bijna
algehele onverschilligheid tegenover
het geloof onder de arbeidende en boe
renbevolking. Op grond hiervan greep
de Spaanse censuur onmiddellijk in en
liet het betreffende nummer van „Signo"
uit de roulatie nemen. Maar men had
niet gerekend op de ongekende krach
ten die in Spanje de laatste jaren de
kop op steken en die niet geneigd zijn
tot een slaafse gehoorzaamheid aan de
onderdrukking van de vrijheid van me
ningsuiting. De bisschop van Malaga,
de bejaarde monseigneur Angel Herre-
ra, inspirator van het gewraakte arti
kel, wijdde aan hetzelfde onderwerp in
vrijwel dezelfde bewoordingen een her
derlijke brief, die in alle kerken van
zijn diocees werd voorgelezen. En als
pamflet bereikte het artikel allen die
erin geïnteresseerd waren. Onder de
niet aflatende druk vTn de katholieke
actie herkreeg „Signo" het verschij-
ningsrecht, maar thans bijna een jaar
later, is het weer uit de roulatie geno
men. De twee laatste nummers van het
blad zijn in beslag genomen op het mo
ment dat zij de drukkerij verlieten. De
reden voor deze hernieuwde ingreep van
de censuur is niet moeilijk te raden.
Het blad heeft een aantal beschouwin
gen gewijd aan de verwijdering die
groeit tussen de Spaanse bevolking en
de regering.
Er is hier sprake van een bijna open
lijke strijd tussen de Katholieke Actie
en de regering. En deze zal vele bui
tenlanders verbazen. Nog te veel wordt
immers aangenomen dat op grond van
het feit dat de katholieke Kerk staats
kerk is, de Spaanse clergé en de rege
ring twee handen op een buik zijn. Dit
is de laatste jaren geenszins het geval,
sinds de Spaanse kerkprovincie zich
zijn sociale piicht bewust is gaan wor
den en vele geestelijken zich achter de
sociale werker van het eerste uur in
Spanje, mgr. Angel Herrera hebben
geschaard. Met alle respect wordt de
ze grijze bisschop van Malaga wel eens
de „tegenvoeter" genoemd van de vo
rig jaar overleden mgr. Segura, van
wie men wel zegt dat hij de enige mid
deleeuwer is die het tot de twintigste
eeuw heeft uitgehouden. In Madrid
heet mgr. Angel Herrera het „Enfant
terrible van de Spaanse clergé". Maar
hoe men hem ook noemt, hij is de gang
maker van het katholiek sociaal reveil
in Spanje en de inspirator van de Ka
tholieke Actie, die onder zijn leiding
steeds toeneemt in kracht en belang
rijkheid. Vele geestelijken zoeken de
laatste jaren in Spanje naar mogelijk
heden en feiten om de buitenwereld te
tonen dat Kerk en staat in Spanje geen
soort Siamese tweeling zijn, maar op
enkele terreinen felle opponenten.
Als voorbereiding op een voorgeno
men congres van het Spaanse leken
apostolaat. hebben enkele katholieke
leiders een rapport doen samenstellen
over de religieuze situatie in Spanje, in
het bijzonder over de positie, waarin de
staatskerk zich bevindt. De oprechtheid
van de samenstellers van dit rapport
staat boven elke verdenking, maar des
alniettemin heeft de staat zich genood
zaakt gezien dit congres met het oog
op de behandeling van dit rapport
te verbieden. Na het jongste verschij
ningsverbod van „Signo", hebben de
samenstellers, wegens het uitvallen van
hun spreekbuis, dit rapport toegezon
den aan een aantal buitenlandse cor
respondenten, juristen en andere geïn
teresseerden.
Hoewel er geruime tijd verstreken is
tussen de opstelling ervan blijkt dit
rapport niets aan actualiteit te heb
ben ingeboet. De omvangrijke studie
ls in mineur gesteld en getuigt van
een diepe teleurstelling over de ont
wikkeling in Spanje sedert de burger
oorlog. Die teleurstelling krijgt een
verbeten karakter aan het slot waar
de ondertekenaars stellen: „Wij be
vestigen hiermede onze onwankelbare
beslissing om ons te handhaven, om te
leven en te sterven buiten dit Spaanse
katholicisme, waarvan, naar het ons
voorkomt, de antieke en overleefde
tradities ten dode zijn opgeschreven"
„Vele Spaanse christenen zijn tegen
ons en beschuldigen ons aanhangers
van het communisme te zijn," zo zegt
het rapport, „maar wij kunnen niet
anders dan voortgaan met het vra
gen om een legale derde macht om te
zamen met de staat en de bourgeoisie
de sociale verantwoordelijkheid te
dragen en die vooruitgang te bewerk
stelligen, waartoe de protagonisten
van onze huidige dagen niet in
staat zijn geweest."
De meest bedroefde toon uiten de sa
menstellers van dit rapport als zij spre
ken over de ontwikkeling na de burger
oorlog. Zij schrijven dat zij gedurende
deze strijd in de verdediging van het
christendom en de menselijke waardig
heid de kracht hebben gevonden voor
de grootst mogelijke opofferingen. Zij
noemen het echter een enorme kinder
achtigheid te menen dat in het vuur van
het enthousiasme de kleinburgerlijkheid
in Spanje zou zijn verteerd tot as. Voor
de burgeroorlog vormde de Spaanse
bourgeoisie een bescheiden en in zekere
mate zelfs beschaamde groep. Maar die
groep is uit de oorlog te voorschijn geko
men als een sterke, onbeschaamde en
zelfs kapitalistische bourgeoisie, die vol
hardt in een egoïstische mentaliteit. En
in feite is die bourgeoisie het grootste
obstakel tot een sociale hervorming van
Spanje. Dit is het trieste gevolg van
een strijd die aan éen zijde althans met
groot idealisme gestreden is. Met
droefheid stelt men dat de versterking
van een op eigenbelang ingestelde bour
geoisie zo schijnt het thans het
sociale succes van de burgeroorlog is
geweest.
Tot de ondertekenaars van dit mani
fest behoren zeven vooraanstaande
geestelijken, twee advocaten en twee mi
litante werkers van de katholieke actie.
Om te voorkomen dat de in dit rapport
vervatte mededelingen in het openbaar
besproken zouden worden, heeft de re
gering het zekere voor het onzekere ge
nomen en het congres van het leken
apostolaat verboden.
Een opmerkelijk feit is intussen dat,
ongeveer gelijktijdig met het verbieden
van „Signo", generaal Franco monseig
neur Angel Herrera in een particuliere
audiëntie heeft ontvangen. Wat er bij
die gelegenheid is besproken, is niet be
kend geworden. Men kan er slechts
naar gissen!
De gaande en komende man op het Elysée: president Coty en generaal De Gaulle, gefotografeerd voor een korte ont
vangst, die de president ter ere van zijn opvolger in het paleis gaf. Op de achtergrond in het midden: mevrouw De Gaulle.
Advertentie
De Maastrichtse recherche tracht de
verblijfplaats op te sporen van een man
uit Rekem in Belgisch Limburg die ver
dacht wordt van het plegen van de
moord op de 49-jarige ongehuwde vrouw
uit Rekem, die vorige week woensdag
in de keuken van haar woning dood
(waarschijnlijk gewurgd) werd aange
troffen. Er zijn aanwijzingen dat de be
wuste man naar of via Nederlands-Lim
burg is uitgeweken.
Verdachte was als arbeider werk
zaam bij een verfstoffenfabriek te
Maastricht. Zaterdag 20 december
heeft hij de laatste dag bij deze fabriek
gewerkt. Hij vroeg toen zijn loon te
mogen ontvangen onder het voorwend
sel dat hij nog enkele weken moest „zit
ten". Aangezien uitbetaling echter niet
direct mogelijk bleek, verzocht hij het
geld te willen meegeven aan een me
de-arbeider uit Rekem. Daags voor
Kerstmis werd het geld aan de arbeider
uitgekeerd. Op die dag bleek de man
reeds voortvluchtig te zijn en werd het
stoffelijk overschot van de vrouw ont
dekt.
Zowel de Belgische als de Nederland
se politie zetten het onderzoek en de op
sporing voort.
Advertentie
-extra- gebeid, dus extra zacht,
maar toch robuust van karakter.
Doe als de Ware Fijnproever.
Spreek „klare" taal en vraag Uw
slijter, ober of barman om
WF
Wynand Fockink Anno 1679
Ter zake van poging tot diefstal met
geweld en inklimming heeft de Haar
lemse rechtbank vanmorgen een 22-ja
rige machinist uit Delfzijl veroordeeld
tot een gevangenisstraf van twee jaar
en zes maanden en een 31-jarige ho
telbediende uit Amsterdam tot een ge
vangenisstraf van twee jaar. Zij hadden
in de nacht van 22 september van dit
jaar een overval gepleegd op de 58-ja-
rige landbouwer M. Breure uit Haarlem
mermeer onder de Lynden.
Het slachtoffer kon nog juist op een
bel drukken en daarmee een op het
erf wonend echtpaar waarschuwen. De
overval mislukte en de daders moesten
overhaast de vlucht nemen. De twee
mannen hadden in de hal van het Am
sterdamse Centraal Station het plan
uitgebroed om op een nacht in het huis
van de landbouwer binnen te dringen en
zich van diens geld meester te ma
ken. De officier van justitie eiste tien
dagen geleden tegen beide verdachten
een gevangenisstraf van drie jaar.
(Van onze Haagse redacteur)
Het instituut voor gezondheidstech
niek T.N.O. heeft een onderzoek inge
steld naar de sociaal-psychologische
aspecten van de geluidhinder. Reeds
eerder heeft het instituut een studie
laten verschijnen over de samenhang
tussen de geluidisolatiemetingen en de
opvattingen van de bewoners van
1200 etagewoningen in Den Haag en
Rotterdam omtrent ondervonden ge
luidhinder. In een nieuw rapport
wordt nu nader ingegaan op de fac
toren van sociaal-psychologische
aard, die mede de mate, waarin men
zich gehinderd voelt, bepalen.
Geluidhinder is een van de belang
rijkste problemen, die zich bij de hui
dige meergezinsbouw de flat- en éta
gecomplexen voordoen. De ontwikke
ling van de medische wetenschap heeft
weliswaar geleid tot een betere licha
melijke gezondheidstoestand, maar wie
zijn oor te luisteren legt in medische
kringen, verneemt, dat het aantal
moeilijkheden van geestelijke aard
sterk is toegenomen. De mens van on
ze tijd wordt tengevolge van het huidi
ge levenstempo geestelijk aanmerkelijk
zwaarder belast dan enige decennia ge
leden. In onze jachtige maatschappij
moet de woning een plaats zijn, waar
men tot rust kan komen en het dient
niet zo te zijn, dat men in zijn huis
noodgedwongen moet meebeleven wat
zich bij vier, vijf of meer buren af
speelt. De woning moet een zodanige
beschutting geven, dat men zich daar
met z'n gezin vrij van anderen kan
gevoelen.
Uit het gehele onderzoek naar ge
luidhinder in étagewoningen is ten dui
delijkste gebleken de behoefte aan een
betere geluidisolatie: in vier van de
vijf gezinnen wordt hinder ondervon
den van geluiden van de buren. Men
heeft in tweede instantie meer in het
bijzonder gelet op de demografische ge
gevens, de sociale status van de gezin
nen, de activiteiten van de gezinsleden,
het culturele niveau van de gezinnen,
voor zover zulks blijkt uit bij voorkeur
beluisterde radioprogramma's, de ge
riefelijkheid van de woning en de wo
ningbezetting. Bij elk dezer aspecten
is door middel van uitvoerige bereke
ningen de correlatie met de „hinderin-
dex" nagegaan.
De conclusies van dit onderzoek zijn
niet opzienbarend, maar ze hebben
het nut, dat men hierin het pro
bleem duidelijk afgetekend ziet. De be
vindingen van het instituut voor gezond
heidstechniek luiden:
1. de leeftijdsgroep van 31 tot 60 jaar
ondervindt in het algemeen iets meer
geluidhinder dan de jongeren en de
ouderen.
2. mannen en vrouwen hebben in het
algemeen evenveel last van geluiden
van buiten.
3. men constateert een zekere afname
van de geluidhinder bij, toenemende
gezinsgrootte en een zekere toename
naarmate de kinderen ouder worden.
4. bij stijging in de beroepenhiërar-
chie blijkt de geluidhinder toe te ne-
geluidhinder dan handarbeiders.
5. wat de opleiding betreft: de mees-
men; hoofdarbeiders ondervinden meer
te geluidhinderd wordt geconstateerd in
de hoogste opleidingsgroep.
6. evenals bij opleiding en beroep
wordt een stijging van de geluidhinder
geconstateerd bij een stijging van het
inkomen (er bestaat natuurlijk verband
tussen beroep, opleiding en inkomen,
zodat er geen oorzakelijk verband be
hoeft te bestaan tussen inkomen en ge
luidhinderd).
7. er is een aanwijzing, dat de hoog
ste twee welstandsklassen gevoeliger
zijn voor geluidhinder dan de laagste
twee.
8. een hogere sociale status gaat in
het algemeen samen met het onder
vinden van meer geluidhinder.
9. in de gezinnen, waar kinderen in
de avonduren studeren, wordt meer ge
luidhinder ondervinden dan in de gezin
nen, waarin dit niet het geval is.
10. gezinnen, waarin het gezinshoofd
thuiswerkzaamheden verricht in ver
band met zelfontwikkeling en-of studie
voor een beroep, ondervinden meer ge
luidhinder dan gezinnen, waarin het ge
zinshoofd geen thuiswerkzaamheden
verricht.
11. de aanvankelijk verkregen indruk
als zou een grotere heterogeniteit van
een woningblokbevolking meer geluid
hinder meebrengen heeft men met de
verzamelde gegevens niet bevestigd
gekregen.
De directeur van het instituut voor
gezondheidstechniek, ir. D. van Zuilen,
stelt in zijn inleiding op het rapport,
dat een goede geluidisolatie technisch
te realiseren is, doch dat dit financiële
consequenties meebrengt. Gelet op de
kosten moet enerzijds de wenselijke ma
te van isolatie zo goed mogelijk ge
fundeerd zijn en moet anderzijds de be
woner er van overtuigd raken, dat een
goede isolatie een vorm van woongerief
is, waarvoor men financieel wat over
dient te hebben.
Het rapport „Sociaal-psychologische
aspecten van de geluidhinder" is sa
mengesteld door drs. C. Bitter en Cary
Horch.
In Den Bosch is op 66-jarige leeftijd
overleden de heer B. van Bavel, De
heer Van Bavel heeft zich grote ver
diensten verworven op het terrein van
de katholieke jeugdraad. Landelijk ook
is hij werkzaam geweest voor het Bos
sche diocesane jeugdwerk. De heer Van
Bavel was verder secretaris-penning-
meester van de Bossche afdeling van
oud-politiek gevangenen Gekerkerd j
Verzet. Zelf heeft hij als gijzelaar in
St.-Michielsgestel gevangen gezeten.
Jaarlijks leidde hij de reünies en de
herdenkingen van oud-politieke gevan
genen. Wegens zijn verdiensten op ker
kelijk gebied was hij onderscheiden met
het erekruis Pro Ecclesia et Pontifice
Advertentie
Blijkens een in de Staatscourant van
29 december 1958 gepubliceerde be
schikking van de minister van financiën
worden met ingang van 1959 de tabellen
voor de inhouding van premie A.O.W.
en loonbelasting door nieuwe tabellen
vervangen. Deze vernieuwing houdt
verband met de verhoging van het
maximumbedrag waarover premie
A.O.W. verschuldigd is.
Gelijk bekend, is in de belastingbe
dragen van de z.g. coördinatietabellen
onder meer de over de kinderbijslag
verschuldigde belasting verwerkt. Aan
gezien de kinderbijslag per 1 juli 1957
is verhoogd, is bij de vaststelling van
de nieuwe belastingbedragen met deze
verhoging rekening gehouden.
Bij de vaststelling van de nieuwe
premie- en belastingbedragen is voorts
ook, voor zoveel nodig, rekening ge
houden met de in de laatste jaren tot
stand gekomen wijzigingen van de daar
in verwerkte premies ingevolge de so
ciale verzekeringswetten.
Amerika De bevolking van de Ver
enigde Staten is dit jaar tot boven de
175,5 miljoen gestegen. Sinds de vorige
telling, die in 1950 werd gehouden, is
de bevolking met 24,5 miljoen zielen
toegenomen.
Advertentie
De minister van oorlog en marine, Ir.
C. Staf, zal zich bij de komende ver
kiezingen in maart geen kandidaat la
ten stellen voor zijn partij, de Christe
lijk Historische Unie. Bovendien zal Ir.
Staf niet meer terugkeren als minister
in het kabinet, dat dit voorjaar zal
moeten worden samengesteld.
Houdt ir. Staf reeds rekening met
een kabinet, waarin de socialisten geen
zitting meer zullen hebben? In 1956
heeft hij bij de kabinetsformatie, toen
er op een rechtse coalitie werd aange
stuurd, deze wending totaal onmogelijk
gemaakt door op het meest ongelegen
ogenblik te verklaren, dat hij geen mi
nister wilde worden in een kabinet
waaraan geen socialisten zouden deel
nemen. Thans komt ir. Staf reeds voor
dat er iets omtrent de samenstelling
van een nieuw kabinet bekend is, defi
nitief zijn deelneming afzeggen.
In dit verband verdient een uitla
ting van de voorzitter van de C.H.U.,
mr. J. Beernink, onlangs in Rotterdam
gedaan, de aandacht. Deze opvolger
van de heer Tilanus als voorzitter
der partij stelde op een bijeenkomst
van de C.H.U. vast, dat er voor een
kabinet van bréde samenstelling thans
geen mogelijkheden meer zijn. Het is
waarschijnlijk dat tussen de voorzit
ter van de C.H.U. en de C.H.
minister te dien aanzien een diep
gaand verschil van mening bestaat.
Vandaag wordt mgr. Beran, aartsbis
schop van Praag, 70 «jaar. Hij viert zijn
verjaardag in een of andere communis
tische gevangenis, waar precies is niet
bekend.
Mgr. Beran werd op 19 juni 1949 ge
arresteerd nadat hij de Hoogmis had op.
gedragen, vlak voor de grote Sacra
mentsprocessie in Praag kon uittrek
ken. De aartsbisschop verbleef in zijn
residentie tot 8 maart 1951. In een zit
ting van het kapittel, dat inmiddels zo
goed als geheel uit progressieve pries
ters was samengesteld, liet de staat me
dedelen, dat mgr. Beran zich buiten
zijn diocees bevond en niet meer in staat
was zijn ambt uit te oefenen. Het kapit
tel koos toen Anton Stehlik als vicaris,
die nog altijd beweert in plaats van de
aartsbisschop te regeren, aldus meldt
het K.N.P.
Naar verluidt is binnenkort de be
noeming te verwachten van douairière
D. J. A. A. van Lawick van Pahst van
Nijevelt tot intendante van net konink-
lijk paleis en domein Het Loo, die in
deze functie haar echtgenoot zal opvol
gen, die 5 november is overleden.
29
„Wat doen we nu?"
„We dienen op een goede dag Mrs. Perenna's
kamer te doorzoeken. Er zou daar wel iets kunnen
zijn, dat ons een aanwijzing geeft. We moeten haar
schaduwen; we moeten zien, waar ze heengaat en
wie ze ontmoet. Tommy, laten we Albert hier la
ten komen."
Tommy dacht hierover na.
Jaren geleden had Albert, die toen piccolo in een
hotel was, zich bij de jonge Beresfords aangeslo
ten en aan hun avonturen deelgenomen. Nadien was
hij bij hen in dienst gekomen en de enige huishou
delijke hulp in de flat geweest. Ongeveer zes jaar
geleden was hij getrouwd en thans was hij de trotse
eigenaar van het café „De Eend en de Hond" in Zuid-
Londen.
Tuppence ging vlug voort; „Het zal voor Albert
een sensatie zijn. Hij kan logeren in het café bij
het station en hij kan de Perenna's voor ons scha
duwenof iemand anders."
„En Mrs. Albert?"
„Die zou verleden week Maandag met de kinde
ren naar haar moeder in Wales gaan. Vanwege de
bomaanvallen. Het komt allemaal prachtig uit."
„Ja dat is een goed idee. Tuppence. Als één van
óns de vrouw volgt, zou het nogal verdacht zijn. Al-
bert zou prachtig zijn. Nu nog Iets anders: ik ge
loof dat we op die zogenaamde Tsjechische vrouw
moeten letten, die met Carl in gesprek was en
die hier in de buurt rondzwerft. Het komt me voor,
dat zij misschien ee vertegenwoordigster is van de
andere kant en dat is nu juist wat we zo graag
willen weten."
„Ja, ik ben 't met je eens. Ze is hier om opdrachten
in ontvangst te nemen, of om berichten té halen. Als
we haar weer zien, meat één van ons haar volgen om
meer over haar aan de weet te komen."
„Wat zou je er van denken, als we eens een kijkje
namen in Mrs. Perenna's kamer en eh vind je
niet, dat we Carl's kamer ook een beurt moeten ge
ven?"
„Ik geloof niet, dat we daar iets zullen vinden.
Hij is per slot van rekening een Duitser; van de po
litie kan hij dus huiszoeking verwachten. Hij zal er
thuis wel voor oppassen iets verdachts in zijn ka
mer te hebben. Het zal, wat de kamer van Mrs.
Perenna betreft, niet gemakkelijk zijn. Wanneer zij
niet thuis is, is Sheila er vaak en dan hebben we Bet
ty en Mrs. Sprot nog; die lopen voortdurend op het
portaal en in de gangen en bovendien is Mrs. O'Rour-
ke veel in haar slaapkamer."
Ze zweeg een ogenblik.
„De beste tijd is onder de lunch."
„De tijü van mijnheer Carl, bedoel je."
„Juist, ik zou hoofdpijn kunnen hebben en naar
mijn kamer kunnen gaanneen, dat gaat ook
niet; dan loop ik de kans, dat de een of ander me
achterna wil lopen met medicijnen c~ zo. Ik weet
het al. Ik kom gewoon, onopvallend, vóór de lunch
binnen en ga, zonder iemand iets te zeggen, naar
mijn kamer. Dan kan ik, na de lunch, altijd nog zeg
gen. dat ik hoofdpijn had."
„Zou ik het maar niet liever doen? Ik kan mor
gen weer hooikoorts hebben."
„Neen, ik geloof, dat ik het maar moet doen. Als
ze mij betrappen, kan ik zeggen, dat ik naar aspirine
of zoieto zoek. Eén van de mannelijke gasten in
Mrs. Perenna's kamer zou veel meer stof tot den
ken geven."
Tommy grinnikte. „Van min of meer schandaleu
ze aard."
Zijn glimlach verdween; hij keek ernstig en be
zorgd.
„We moeten het zo gauw mogelijk doen, meisje.
De berichten zijn slecht vandaag. We moeten heel
gauw tot een of ander resultaat komen."
Tommy vervolgde zijn wandeling en ging even la
ter het postkantoor binnen, waar hij een interlocaal
gesprek had met Mr. Grant, aan wie hij berichtte,
dat de laatste operatie goed was geslaagd en dat
vriend C. er definitief bij betrokken was.
Daarna schreef hij een brief en ging die Postf?'
De brief was geadresseerd aan Mr. Albert Batt, ,,cj
Eend en de Hond", Glamorganstraat, Kensmgto
Hij kocht een weekblad, dat beweerde het Eng
volk in te lichten over wat er werkelijk ging Se
ren en slenterde met een onschuldig gezicnt
Sans Souci terug. „nee wek te
Even later werd hij geroepen door de opg
stem van overste Haydock, die over het p
zijn twoseater leunde en hem toeriep: „Ha
WTÓmmTracdcepleerde de lift dankbaar stepte im
„Dus U leest dat vod ook al?'' vroeg Haydock een
blik werpend op de rode omslag van het „Ware
ring ten toon van alle lezers teld kwes
tie wanneer deze vraag werd ges
„Verschrikkelijk vod," gaf t°e', "Mfar. weet
U, soms schijnen ze werkelqk te weten, wat er al
zo achter de schermen zich atspeeiu
„En soms zijn ze er volkomen naast.
„Ach ja, natuurlijk.'
„Het is nu eenmaal zo, zei overste Haydock, ter
wijl hij zijn wagen nogal onvast om een vluchtheu
vel heen stuurde en ternauwernood een botsing met
een grote vrachtauto voorkwam, „wanneer die kerels
gelijk hebben, dan herinner je je dat later, maar
wanneer ze het mis hebben, dan ben je het glad
vergeten. Ze hadden me verteld, dat U een poosje on
der de wol gekropen was."
„O, dat was een lichte aanval van hooikoorts; dat
krijg ik altijd omstreeks deze tijd van het jaar."
„Ja, natuurlqk. Ik zelf heb er nooit last van ge
had; een vriend van mij wel. Die was er geregeld in
juni mooi mee. Voelt U zich al fit genoeg voor een
partijtje golf?"
Tommy zei, dat hij 't heel prettig zou vmden.
„Prachtig. Wat denkt U van morgen? Ik zal U
eens wat zeggen; ik moet morgen naar een verga
dering van de luchtafweer om een corps plaatselijke
vrijwilligers op te richten; verduiveld goed idee, als
je het mij vraagt. Het wordt tijd, dat we allemaal de
handen eens uit de mouwen gaan steken. Laten we
dus zeggen, morgen ongeveer om zes uur."
„Dank U zeer, heel graag."
(Wordt vervolgd
De K.R.O.-quiz Toer ja-Tournee kwam
zaterdagavond voor het laatst op het
scherm. Men zet de uitzending er van
niet helemaal ten onrechte stop. Im
mers dit vraag- en antwoordspel heeft
altijd geleden aan een teveel en te na
drukkelijk gepresenteerde stunts, die
het karakter van een quiz al te zeer in
het gedrang brachten en die bovendien
aan het geheel iets rommeligs gaven.
Dat was zaterdagavond ook weer het
geval, al waren de stunts op zich da"
wel weer aardig. En zo werden de ar
uitverkorenen, die door de bijzo"
vlotte Jan Blaaser op de korrel w
genomen weer niet "Vf^iingsartisten
confronteerd met hun "ev®egfven hun
maar het was hun ooK„JLtp +e eeven
artistieke prestaties ten b mgt hen
lnEeenn Êfr™n aderliefst Surinaams
onderwiizeresje was het dus gegeven
SSrWÊE voeten te bewegen te
midden van leden van het Nederlandse
Opera-ballet. Voqrts zag en hoorde men
dP wereldpremière" van een door een
Amsterdamse advocaat geschreven
„opera", waarin hijzelf een S]an®Jn-
vervulde en waarin hij trachtte de z
geres Annie Delory „van de ka
zingen. Van Blaazer hadden wtf
gens graag gezien, dat™" tegemoet
waarmee hij de echte "r"s
trad ook in acht had genomen ten aan
zien van degenen, die het voor een
avond waren. thuis"
Rliif er niet voor muis is nog
steeds ee" raadselachtig geval en het
ontwikkelt ^or jafli5 „T® in de
richting va." n en alleman ge
zongen met summiere verbinden
de tekst. Soms valt zo n liedje goed uit,
soms, niet. Maar inmiddels weten wij
nog immer niet of wij voortaan voor
het geval nu echt moeten thuis blijven,
of niet.
van de Deense zange-
„pt i .Wilke dééd het wel. Mede
ook aank zij een zeer zorgvuldige pre
sentatie, voor welke Ben Mettrop lof
verdient. H. Hn.
Na het T.V.-journaal houdt dr. L. de
Jong vanavond voor de V.A.R.A. een
causerie over de voornaamste ontwik
kelingen in de internationale politiek
van dit jaar. Ook zal men weer kunnen
zien „Anders dan anderen", T.V.-bio-
grafie van een Nederlander, die gepre
senteerd wordt door Bert Garthoff.
De Deense zangeres Birthe Wilke voor
de TV-camera. Op de achtergrond ziet
men een spiegel die naast de camera
was geplaatst om de zangeres, die met
de rup naar het orkest stond, de gelegen
heid te geven de dirigent te zien.
Op donderdag 1 januari verzorgt de
A.V.R.O. van 14.00 tot 15.20 uur de eer
ste uitzending in Europa van de radio
fonische opera „Asterion welke Henk
Badings in opdracht van de Suid-Afn-
kaanse Uitsaai Korporasie heeft ge
schreven. De tekst voor deze opera is
van de hand van de Zuid-Afrikaanse dich
ter P. N. van Wijk Louw, die het idea
hiertoe opdeed na het horen van Ba
dings radio-opera Orestes". De Zuid-
Afrikaanse omroep zette de beide kun
stenaars aan het werk en uit deze sa
menwerking ontstond in 1957 „Aste
rion". De eerste uitvoering vond in
1958 plaats met uitsluitend Zuid-Afri
kaanse medewerkers onder toezicht
van de componist. Deze Zuid-Afrikaan,
se versie, onder directie van Anton
Hartman, wordt thans in samen
werking met de Suid-Afrikaanse Uitsaai
Korporasie voor het eerst buiten Zuid-
Afrika uitgezonden.
Op zaterdag 3 januari wordt door de
televisie-sectie van de A.V.R.O., na de
quiz „Van je familie moet je 't heb
ben", om 21.15 uur een herhaling ge
geven op telerecording van het tweede
gedeelte van de door de A.V.R.O. op
12 april 1958 in het West-End theater
in Den Haag uitgezonden „One-man-
show" van Toon Hermans.
Bij de laatste repetities, 's middags
op maandag 5 januari, van Wim Son-
nevelds nieuwe cabaretprogramma
Rim-Ram, dat op 6 januari zijn pre
mière zal beleven, zal de televisiesec
tie van de V.A.R.A. met de camera's
aanwezig zijn. Op telerecording legt zij
de laatste voorbereidende werkzaamhe
den voor dit programma vast. In de
uitzending van de V.A.R.A. op maan
dagavond 5 januari zullen de kijkers er
kennis van kunnen nemen.