Gouvernement van N.-Guinea
wordt bedilzucht verweten
Primitieve vader zou 48 dagen moeten
werken om internaatsbij dra ge voor zijn
zoon te verdienen
n
li
m-
WYBERT
Volie kerken, maar weinig
jonge bezoekers
Het is een wonder dat de Kerk nog bestaat"
Verrassende verklaring
van minister Dulles over
de Duitse hereniging
„Vrije verkiezingen zijn niet
de enige m
Welkom
Studentenorkest repeteert
Sukselainen vormt Finse
minderheidsregering
Ontevredenheid in de tropen
De Duitse hereniging
Den Haag weet
van niets
GENIET RUSTIG VAN EEN BORREL
IN MOSKOU EN
LENINGRAD
Filiaalchef verduistert
groot bedrag
Molotov
Scherpe uitsteeksels
KNAC vraagt voorrang
voor rechtszaken
Gefingeerde handels
onderneming
WOENSDAG 14 JANUARI 1959
PAGINA 7
Wie pas in Nieuw-Guinea komt, voelt allerlei weerstan
den in zich opkomen tegen toestanden en voorschriften,
Welke hem onjuist voorkomen en waarvan het nut hem niet
duidelijk kan worden. Met de jaren groeit het inzicht, dat
sommige dingen niet of nog niet anders kunnen en de op
standige van eerst legt zich neer bij veel dat eertijds prik
kend werkte, waarbij dan de vraag rijst in hoeverre hier
aanpassing heeft plaats gevonden door gewijzigd inzicht of
Aanpassing aan in wezen onjuiste toestanden, omdat men
hot moe is elke dag het dode gewicht op te trekken van een
klok die toch niet goed lopen wil.
Tegenover deze „aangepasten" staat een klein legertje verzuurden, waar-
an men welwillend zegt, dat ze aan verlof toe zijn. Ze hebben te veel ge-
ten, ze hebben met lange slagen gezwommen tegen een stroom, die ster-
er bleek dan zij. Nu staan zij aan de kant, kritikasteren en kankeren op
®"es en iedereen en nemen zich voor nooit meer naar Nieuw-Guinea terug
te gaan.
Molotov in Den Haag
Ui
Bescherm Uw
keel en voorkom
verkoudheid met
Koninklijke onderschei
ding voor Ierse
president
Eén jaar geëist
Int. Juristenorganisatie
verplaatst naar Genève
Advertentie
®estal staan ze kort na hun verlof
jj]eer op het vliegveld van Biak om hun
fj&atsje daar weer opnieuw in te ne-
hlrï' Want het lonkende Vaderland
lev °°k moeilijkheden op te
ajl?ren en eisen te stellen. Als we
j 'n van de nurkse aangepasten, van
dp t nurnse aangepasien, van
kankeraars en de mensen met een
Aanigheidscomplex, die alles zon-
v r Weerstand aannemen wat hun van
e Verhand beschoren wordt, dan blijft
ov een stemrning van ontevredenheid
y er, welke niet bevorderend werkt
eenF een opgewekte arbeidssfeer en
A gelukkige levenshouding.
.Waaraan dient deze ontevredenheid
worden toegeschreven?
tp Ip er één enkele oorzaak voor denkt
gj kunnen aanwijzeii, lijdt aan een
leiif dat tot scheve voorstellingen
ZiirT 00rzaken zoveel mogelijk al-
dan belichten vraagt meer ruimte
ged krant vermag te geven en meer
gevv dan van een lezer mag worden
aj>„ aSd. Daarom zullen wij pogen hier
kb i d® voornaamste oorzaken in los-
"Wen te schetsen.
Ean eerste plaats is daar de cirkel-
neicf uan Politieke en beleidsonzeker-
Overh t verschijnsel is bekend:^ de
uit<3?1<i kan hier geen beleidslijn
'elt ïv' omdat het thuisfront wei-
pectieve aan§even 9er politieke pers-
ot^rhi^fderland kan noch aanvullende
ticuliero ?elden fourneren, noch par-
er gep„ initiatieven ontplooien zolang
lijk nniitSste beleidslijn en geen duide-
ren wa it standpunt is. De Wisselme-
biaar 5 en op een weg naar de kust,
Zonder aanleg daarvan loont niet
Or. voldoende ondernemingen, die
Vvcrtt.? U1J z°wel op de verbindings
lij r? p Politieke stabiliteit wach-
De scholen onderwijzen Neder
lands, maar men vraagt zich af voor
lang? Wordt het daarna Maleis of
Engels? Loont het de moeite wel, deze
tll5RPnfnco? T»o+ Vionr»+
6derlandse tussenfase? Dat hangt
§°eddeels af van de houding in Ne
erland.
- Deze onzekerheid brengt soms dé-
Jf'tisme mee, een zekere indolentie
Wfilke
®ike alleen weg te nemen is door een
Nci ste houding bij de regering in
Uiti rland. Ze werkt in schier alle
mgen en maatregelen door.
■-Dan is er de octopushouding van het
jjtenenlands Bestuur (B.B.), dat
®®nt alle binnenlands gebeuren te
ov» besturen. De klachten hier-
iro Z1in legio. Uitgezonden landbouw
ingenieurs klagen steen en been dat
hpt1 Proeven en onderzoekingen door
jte B.B. worden bewaakt be-
nnetmoederd en maar al te vaak be-
i temerd. Velen hunner weigeren in
?e bestaande verhoudingen terug te
£eren en verkiezen de West of Afri
ka boven een land als Nieuw-Guinea,
aar zjj zich niet kunnen ontplooien.
recent geval meldt Teminaboean
ogelkop) waar gronden lagen open-
klaapt voor de aanplant van 10.000
kwa-tebomen. De resident van Mano-
6an 1 aohtte dit te veel en zond bericht
(ep bet Bureau Coöperatie Wezen
0rnafdeling van Economische Zaken)
lage. n°g eens te bekijken en tot een
lp aantal terug te brengen.
69 ?n, de Wisselmeren drijft de Missie
15 J~cbolen en schooltjes, waarvan er
om 2 n gesubsidieerd. Een aanvrage
ren school van Modio te subsidië-
ge welke al zes jaar draait, werd
dat er<lwant de resident meende,
een subsidiëring van deze schooi
rnpj+ anige erkenning van Gouverne-
daai-aWege met zI®!1 medebrengt, dat
l^te.oor een bepaalde verantwoorde-
2ii„ ontstaat voor het algemeen wel-
Van dG oziVuvnl on ri /-» 1 noflzro r»Vl
tSa= v?n cle school en de leerkracht,
kan r vodio buiten bestuurd gebied ligt
deze verantwoordelijkheid niet
rc|en aanvaard.
'"erbij tekenen wij aan, dat een an-
stiin^j Aje, dat te Obano, wel in „be-
to p" gebied" ligt. Daar werd de goe-
Ziin >?et vrouw en kind vermoord,
Eob V'ugers werden aan de naburige
0n(,ro® ter intimidatie thuisbezorgd. In
hu uurd gebied had de missie tot
toe nooit last met haar scholen of
y, te'ewerk, en dat is ook de ervaring
Sue sending. De houding van liet B.B.
min erecrt m dit geval een bescher-
Ü'at Welke de werkelijkheid niet dekt.
Wl! men met 15 of 20 man politie
5®n 50.000 Papoea's?
tot f-l"° heeft een vliegveld, van tijd
ngp, ld maakt een dokter er zijn tour-
in k' "et onbestuurde Amkajagama
\yaf t 'and der Ameng Meh ligt heel
be afgelegener en daar werd geen
t)a,Waar voor subsidiëring gezien. Maar
's een andere residentie
-^teust van Financiën maakt zich
o ?.00rtgelijke willekeur schuldig. De
der'u ••nancte'e gelijkstelling van het on-
Vonnri® is uitgelopen op een financieel
s]a ?upschap met buitengewoon om-
trole e en daardoor hinderlijke con-
Vernümu.thoden' welke de corporaties
op zuchten er een dubbele boekhouding
ciëipa houden: één van de finan-
Van Ho ils tegenover de overheid, één
traotoS, nd van zaken tegenover de
len. "tsstaatopmakers, die uitbeta-
lïn2°rv,?! de directeur van de afde-
van ,ele Zaken in het bouwen
zien i= a voor de h.b.s. had voor-
en Onhr., z°wel door Waterstaat
s®hrapt als door Fihanciën ge-
Jijkh^den^h w?et h°e weinig moge-
la«ds N?enw ÓS'" erllngen in Neder-
he vormiü u u,Inea v00r hun algeme-
heeft i„ hebben, wie enig inzicht
?e betekc.^ nut van hall-work en in
tezingen ptes van muziek-onderricht,
Si? in dit ia»!,™.8 allemaal dingen
^'Öven behnn de vrome wensen
c"ikte ?ls men geen ge-
heeft, wie wiet hoe in
de inspectie Tiel zelfs de lagere scho
len Successievelijk tot hal-scholen wor
den, heeft voor zulke bezuinigingen
niet veel goedé woorden over.
In dit land is een h.b.s. zonder
aula, veel meer dan elders, een schip
zonder zeil.
Een andere oorzaak van ontevreden
heid schuilt in het gebrek aan objec
tieve rechtsbedeling en democratische
gezindheid, welke uit talloze voorval
len blijkt. Nog in 1955 meende de Over
heid, dat dorpsonderwijzers niet in vas
te dienst konden treden. In 1956 ram
melden in verschillende kantoren de
telefoons en zfj brachten de medede
ling, dat deze lieden wel degelijk voor
vaste dienst konden worden voorgedra
gen. Was er dan een nieuwe regeling
gekomen? Weineen, men las alleen de
bestaande bepalingen anders. In 1957
en 1958 vroeg de Overheid met klem
de goeroes toch zoveel mogelijk in vas
te dienst te laten treden. Op dit ogen
blik is een soortgelijke kwestie in het
geding.
Wie als plaatselijk aangetrokken (dus
niet van buiten Nieuw-Guinea overge
komen) overheidsdienaar zes jaar on
afgebroken dienst heeft verricht, kan
„om gewichtige redenen" aanspraak
maken op vier maanden binnenlands
verlof, t.w. twee maanden met vol sa
laris en twee maanden met half sala
ris. De zes jaar onafgebroken dienst
gelden daarbij als „gewichtige rede
nen" en zijn het ook wel op de afge
legen plaatsen, waar deze mensen ge
woonlijk werken. Wie dit verlof niet
opneemt en zijn diensttijd onderbreekt
kan na terugkomst in overheidsdienst
dit oude recht niet meer geldend ma
ken. Er is in de wet nergens steun te
vinden voor deze uitleg, maar men
heeft het altijd zo gezien en dus is
dit recht na onderbreking vervallen!
Wie vanuit Nederland gewend is om
de gunstigste uitleg, welke de wet toe
laat, ook te zien toegepast, kan zich
maar moeilijk bij zulke subjectieve op
lossingen neerleggen.
Neemt de man met zes onafgebro
ken dienstjaren dit verlof wel op, dan
staat hij voor de keus in zijn afgele
gen kampong van enkele hutten te blij
ven of grote geldsbedragen neer te tel
len teneinde zich naar de kust en naar
een grotere plaats te begeven. Dit gaat
gewoonlijk zijn draagkracht te boven.
Een vakantietoelage wordt echter niet
verstrekt, maar voor een andere groep
wel vergoeding van een retour naar
Nederland.
Het gebrek aan overleg is al even
zeer een voortdurende oorzaak van
ontevredenheid. Al jarenlang is er ge
schreven over de z.g. internaatsbijdra-
genregeling (Gouv. Blad 1956 No. 87).
Deze kwam hier op neer, dat ouders
met kinderen op een Voorschool, een
Vervolgschool of een Primair Middel
bare School een intemaatsbijdrage
moesten betalen voor hun zoons. Meis
jes waren vrijgesteld, de Opleiding voor
Dorpsonderwijzers en de Lagere Tech
nische School eveneens. Aan minver
mogenden kon de directeur Culturele
Zaken (DCZ) individuele vrijstelling
van deze bijdrage verlenen, terwijl de
Gouverneur bepaalde streken kon vrij
stellen waar de geldhuishouding nog
geen belangrijke functie vervult. Wel
werden in deze streken bepaalde lie
den, bijv. overheidsdienaren, uitgezon
derd van deze algemene ontheffing.
Op 15 oktober 1958 kwam er plot
seling een nieuwe regeling tot stand,
zonder enig overleg met de corpo
raties. Daarin wordt gesteld, dat de
Gouverneur de geldhuishouding in
toenemende mate dienstbaar ge
maakt wil zien aan de ontwikkeling
van de streken, welke tot dan toe
nog geen belangrijke geldhuishouding
hadden. Daarom heeft Zijne Excel
lentie bepaald, dat geen nieuwe vrij
stellingen van deze soort meer ver
leend zullen worden en de reeds ver
leende als ingetrokken dienen te wor
den beschouwd. Elk geval van vrij
stelling dient voortaan op zichzelf te
worden bekeken.
Waar het niet mogelijk is door te
werkstelling in loondienst of door op
dracht tot levering van produkten of
bouwmaterialen de betrokken ouders
aan voldoende geldinkomen te helpen
om de minimum bijdrage van 36 per
jaar te voldoen, kan een voorstel tot
vrijstelling worden ingediend. Maar
ook dan dient de betrokkene de ver
plichting te worden opgelegd tot het
leveren van een tegenprestatie aan het
Gouvernement in natura of in de vorm
van dienstverlening.
Want in dit alles heet een hoge op
voedkundige waarde te liggen.
Er is wel geen onderafdelingshoofd te
vmden, dat deze regeling voor afgele
gen streken uitvoerbaar acht. Een man
uit het Tsinggadistrict moet eerst acht
dagen lopen tot aan de naaste bestuurs
post. Vervolgens moet hij 48 dagen te-
fen het ter plaatse geldende tarief van
0,75 per dag werken om de intemaats
bijdrage voor één kind te verdienen. On
dertussen heeft hij geen onderdak en
moet in eigen onderhoud voorzien. Als
hij dan weer na acht dagen terug ge
marcheerd is door de uitgesterkte wil
dernissen, welke zijn gebied omringen,
dan is deze taak klaar en zou hij opge
voed zijn in de geldhuishouding bene
vens waardering hebben opgedaan voor 't
internaat en de school, waar zijn zoon
verblijft. Dit geldt niet alleen voor het
gebied der Among Meh, maar evenzeer
voor hele streken van de Wisselmeren,
de Muju en Frederik Hendrikeiland.
Met deze regeling bereikt men dat
meer jongens ter schole zullen worden
gestuurd, omdat meisjes vrjj zijn van
internaatsbijdragén. Dit zou in de Mi-
mika nieuw leven inblazen aan het zo
schadelijke matriarchaat.
Elke man in de bush weet, dat het op
halen van internaatsbijdragén in de vorm
van klappers, knollen of sago meer kost
dan het oplevert. Hij weet ook dat van
een dergelijke regeling voor de bedoel
de streken geen enkele opvoedende
waarde uitgaat. A. B. H.
fijn als u iets in huis hebt!
Advertentie
(Bijzondere correspondentie)
„Het is een wonder dat de
Kerk nog bestaat", zei een
Moskous priester tegen me.
Misschien had hij gelijk. Op
een zondagmorgen heb ik
een dienst meegemaakt in
een van de Moskouse kerken.
Het was er vol: mensen van
middelbare leeftijd voor het
merendeel, maar ook wel
jonge vrouwen met kinde
ren. Ik heb het beeld voor
me van een oude non die
volkomen in zichzelf verzon
ken van tijd tot tijd een kruis
sloeg en met haar voorhoofd
de grond raakte. Dat deden
overigens meer vrouwen op
de voorste rij. Alle gelovigen
hadden de enigszins afwezige
gezichten van mensen die
baden wat hun hart hun in
gaf of die op een of andere
wijze gegrepen waren door
een sfeer van verering, van
droefheid en verwachting,
zonder iets bepaalds te bid
den. Iedereen zong het Credo
mee en ook het Onze Vader.
De priester preekte alsof er
in dit land niets aan de
hand was, maar zijn woor
den konden voor mijn ge
voel bijna nergens veelzeg-
gender zijn dan in dit land.
„Velen zijn geroepen doch
weinigen uitverkoren", begon
hij. „De mens laat zich vooral
als hij jong is meeslepen door
de zorgen en genoegens van
de dag en hij vergeet het be
langrijkste: het heil voor je
ziel te bewerken en de zalig
heid van God binnen te
gaan". Dat was het wat hij
ongeveer zei in een zeer
korte preek. Na afloop van
de dienst gingen de jonge
vrouwen met de kinderen
naar voren om de heiligen te
vereren, de ikonen te kussen.
Het was bijna een huiselijk
tafereel, alsof zij met hun
heiligen omgingen als met
hun vader en moeder. De
priester vertelde me dat het
volk niet tevreden is wan
neer er geen uren met de
dienst gemoeid zijn en dat
het verlangt dat de liturgie
met grote luister gevierd
wordt. Hij meende dat men
dit nog niet altijd mocht ver
eenzelvigen met een diepe
religiositeit of met een groot
geloof, maar dat hier ook
hang naar de traditie een rol
speelde. Maar een keer heb
ik toch onomstotelijk, het ge
voel gehad dat de Russische
gelovigen een gemeenschap
met God vormen die in
zekere zin buiten de tijd en
buiten de wereld staat. Dat
was in Zagorsk, oud religieus
centrum en kloostercomplex
op een 80 km. van Moskou.
Dit complex is aan de gelo
vigen teruggegeven, maar het
doet tegelijk ook dienst als
staatsmuseum: de hoofdkerk
bevat vele Roeblew-ikonen.
Bussen uit Moskou brengen
er de toeristen met aan het
hoofd een tolk die meestal
niet veel meer weet te ver
tellen dan dat de monniken
thans ook werken. De bepak
te en bezakte en bijna op het
haveloze af geklede pelgrims
komen niet per bus. Het
waren voor het grootste deel
boerenvrouwen die vaak met
kinderen op de arm de hei
lige tafel naderden onder het
steeds weerkerend zingen:
neemt het lichaam van
Christus, ontvangt de bron
van het onsterfelijke leven.
Enkelen voerden in hun mid
den een geesteszieke mee die
echter niet te bewegen bleek
de heilige gaven te ontvan
gen. Men kan over dergelijke
taferelen bij Dostojewski
lezen en ze in Zagorsk nog
zien. De toerist die onver
vaard alles wil fotograferen
zal hier nadrukkelijk te
horen krijgen dat dit geen
plaats is om foto's te maken.
Als hij alleen maar verzon
ken is geweest in dit indruk
wekkende beeld van Rus
land zal men hem misschien
bij de uitgang der kerk
vragen of hij in God gelooft
en men zal hem met blijd
schap en met een zeker ge
voel van opluchting horen
zeggen dat hijgelooft.
In de kerken die ik be
zocht heb waren telkenmale
zeer weinig jonge mannen.
Ik heb ook kunnen constate
ren dat niemand van de stu
denten die ik gesproken heb
een spoor van sympathie had
voor de kerk, ofschoom ik in
enkelen van hen vragen van
religieuze aard voelde. Het
was mij opgevallen dat over
het algemeen de mensen in
de kerken armer gekleed
waren dan de anderen. „Het
is voor de mensen soms moei
lijk om naar de kerk te gaan",
zei de priester tegen me. „In
de grote steden valt het min
der op omdat er meer kerken
zijn. Maar in de kleine steden
en op het platteland kent
iedereen iedereen. Al spoedig
zal de leiding van fabriek of
school aan de betreffende
laten weten dat kerkbezoek
niet goed kan samengaan met
zijn functie, vooral als je een
onderwijsfunctie of meer ver
antwoordelijk beroep hebt".
De priester vertelde me dat
ondanks al dergelijke moei
lijkheden de Kerk toch een
sterke aantrekkingskracht
uitoefent op de mensen die
eenmaal de veertig voorbij
zjjn. „De Kerk bestaat geheel
en al van de giften en gaven
van de gelovigen en ontvangt
belangrijk meer dan zij nodig
heeft", heeft hij tegen me ge
zegd. Er werden, naar hij zei,
geregeld nieuwe kerken ge
opend. Dat waren geen
nieuwgebouwde kerken, maar
de oude godshuizen die mis
schien een tijd lang dienst
hadden gedaan als bioscoop
of als anti-godsdienstig mu
seum en thans aan de gelovi-
De Amerikaanse minister van buitenlandse zaken, Dulles, heeft gisteren
op zijn wekelijkse persconferentie in antwoord op vragen verklaard, dat vrije
verkiezingen niet de enige methode zijn om Duitsland» hereniging te be
werkstelligen. De V.S. achten dat wel de meest vanzelfsprekende werkwijze,
aldus Dulles, maar niet de enige methode. Deze uitlating van Dulles heeft
enige verbazing te Bonn gewekt, aldus meldt Beuter. Vooralsnog wilde men
van officiële Westduitse zijde echter geèn commentaar leveren, eerdere ver
rassingen op persconferenties van Dulles indachtig. Men vermoedt in Bonn
dat Dulles zich slechts wat buigzaam wilde tonen tegenover de Russische
halsstarrigheid en niet een werkelijke politieke koerswijziging heeft willen
aangeven.
De Amerikaanse minister merkte op
dat het Russische voorstel voor een
Duits vredesverdrag de westelijke op
vatting van hoe men Duitsland moet be
handelen duidelijk tegenover de Russi
sche plaatst. Volgens Rusland moet
Duitsland geïsoleerd, gedemilitariseerd
en geneutraliseerd worden en volgens het
Westen juist nauw verbonden met vre
delievende Westeuropese landen. Door
zo'n nauwe integratie zou een zelfstan
dige agressieve nationalistisch-Duitse
actie onmogelijk en voor het land zelf
niet wenselijk zijn.
Dulles vond Adenauers omschrijving
voor het Russische voorstel „grof" on
voldoende. Hij wilde van „een stomp
zinnige benadering" spreken, omdat de
Russen er zelf niet in geloven dat het
zal werken. Dulles geloofde niet dat
men Duitsland in een soort deken zou
kunnen wikkelen zoals Rusland wilde.
Dat was ook de benadering van Ver
sailles geweest en deze had niet ge
werkt. Hij hield Adenauers aanpak voor
de meest praktische en gezonde oplos
sing voor hen die het oude Duitse ge
vaar wilden bezweren. Al acht hij het
bemoedigend dat het oorspronkelijke
voorstel over Berlijn niet als een ulti
matum opgevat moet worden, toch is
er z.i. geen aanwijzing dat Rusland van
standpunt veranderd is.
De president van de Ierse republiek, Sean
O'Kelly heeft gisteren het Grootkruis van
de Huisorde van Oranje-Nassau ontvan- i
gen, aldus melden A.F.P. en Reuter. De
Nederlandse ambassadeur in Ierland, dr.
P. A. Kasteel, heeft de decoratie in naam
van Hare Majesteit de Koningin uitgereikt.
De heer O'Kelly is de eerste Ier aan wie
deze onderscheiding is toegekend. Hij ont
ving het grootkruis uit erkentelijkheio
voor de diensten die hij aan de Koninklijke
Familie heeft bewezen. In zijn dankbetui
ging heeft de Ierse president verklaard, da:
de onderscheiding door de Ieren wordt
aanvaard als „de uitdrukking van de ach
ting die koningin Juliana de Ierse natie j
toedraagt".
De officier van justitie bij de Arn
hemse rechtbank heeft een jaar gevan
genisstraf, waarvan vier maanden voor
waardelijk met een proeftijd van drie
jaar geëist, tegen een 49-jarige gewe
zen filiaalchef uit Arnhem, wegens ver
duistering van een bedrag van negen-
tienduizend gulden ten nadele van zijn
werkgever, een goederenhandel te Rot
terdam. Aangezien tijdens het onder
zoek aan het licht kwam, dat de frau
de aanzienlijk groter was, n.l. bijna
veertigduizend gulden, wilde de officier
ook akkoord gaan met aanhouding van
de zaak voor een nader onderzoek.
Verdachte had malversaties toegege
ven tot een bedrag van tienduizend gul
den.
De officier zei in zijn requisitoir, dat
het een soort tijdsverschijnsel begint te
worden, dat boekhouders, filiaalhou
ders en wat voor „houders" al meer,
geld verduisteren. Zij hebben één ding
gemeen: zij „houden" het geld. Over
het algemeen hebben zij ook gemeen
de apathische houding, waarmee ze
het verloop van de zaken afwachten en
het geringe besef van het door hen ge
schonden vertrouwen.
Zou men Den Haag ln
zekere kringen dan toch als
een soort strafkolonie be
schouwen? Ik hoop van
niet Of zou men nog steeds
in die kringen van mening
zijn, dat die stad evenals
bijvoorbeeld Buiten-Mon-
golië ver genoeg van Mos
kou afligt om voor hen on
belangrijk te zijn? Ik hoop van wel.
Maar in ieder geval moeten wij even
tueel aardig zijn voor Molotov, vind
ik. Zo'n man kan het óók niet helpen.
En hij heeft wel geen innemend ge
zicht, maar hij leeft tenminste in be
trekkelijke ongenade bij zijn opdracht
gevers. Daar kunnen wij hier mis
schien zijde bij spinnen. En straks
krijgen we dan wel Khroesjtsjev.
Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllfllll!
De persbureaus Reuter en A.F.P.
hebben in diplomatieke kringen in Mos
kou vernomen, dat de Nederlandse re
gering agrément heeft verleend voor de
benoeming van Molotov tot ambassa
deur van de Sowjet-Unie in Nederland.
Bij het ministerie van Buitenlandse
zaken verklaarde men het A.N.P. dins
dagavond nogmaals nog niets te weten
over een eventuele benoeming van Mo
lotov. Officieel is Nederland zelfs nog
niets bekend over een definitief vertrek
uit Den Haag van de huidige ambassa
deur, de heer Kirsanow.
De K.N.A.C. heeft de minister van
justitie gevraagd of het openbaar mi
nisterie instructie kan worden gegeven
de zaken betreffende scherpe uitsteek
sels aan auto's, aanhangwagens, motor
fietsen en scooters bij voorrang af te
doen. De bond wijst er op dat er bij
zonder veel twijfel over bestaat, hoe het
1 januari ingegane verbod van scherpe,
uitstekende en onnodige delen aan mo
torrijtuigen, moet worden geïnterpre
teerd. De rechter moet uitmaken, wat
onder scherp, uitstekend en onnodig
dient te worden verstaan en als er dus
spoedig jurisprudentie komt, weten po
litie en weggebruikers beter, waar zij
zich aan hebben te houden.
Het is de Rotterdamse recherche ge
bleken, dat de handelsonderneming Li
berty, die aan de Oostzeedijk te Rot
terdam zou zijn gevestigd, en eind vo
rig jaar door middel van advertenties
in de dagbladen bijverdiensten heeft
aangeboden, in het geheel niet bestaat.
Reflectanten op deze advertenties
werden thuis bezocht namens de han
delsonderneming, en moesten dan een
borgsom van 250,- storten. Het werk
dat men moest verrichten zou thuis
worden bezorgd. Toen men er echter
niets meer van hoorde, hebben enkele
mensen zich tot de politie gewend. De
ze heeft de zaak nog in onderzoek, maar
er zouden reeds enkele arrestaties ver
richt zijn.
De internationale commissie van ju
risten die in Den Haag zetelt zal half
febr. haar zetel verplaasen naar Genève.
Men neemt aan, dat een der belang
rijkste redenen voor de verhuizing is,
dat de Zwitserse autoriteiten bepaalde
fiscale faciliteiten bieden aan interna
tionale organisaties, hetgeen de Neder
landse regering niet doet.
gen werden teruggegeven. Ik
wist dat de Kazanski-kathe-
draal in Leningrad thans nog
het enige „museum voor de
geschiedenis van de religie en
het atheïsme" was. Op een
gure, regenachtige dag was ik
er binnengegaan: er stond
een model van de sputnik
waarnaar een aantal matro
zen keken in afwachting van
de specialiste in oorsprong en
ontwikkeling van de religie
alsmede van de kerkelijke
kunst. Want zij moest niet
alleen haar verklarend licht
laten schijnen over de voor
stellingen die de band tussen
Kerk (voornamelijk R.-K.
Kerk) en heersende klasse en
de vereende uitbuiting door
deze twee van het werkende
volk symboliseerden: er hin
gen ook ikonen. Overigens
kon men al wat zij zei ook
uitvoerig lezen op borden
terzijde van de taferelen. Be
neden in de gewelven voer
den ze naar een apotheose: een
scène van de inquisitie, com
pleet met banken waarop je
uitgerekt kon worden en met
apparaten in het vuur. „Mijn
God, wat vreselijk!" hoorde
ik een bejaarde vrouw mom
pelen een van de weinige
bezoekers buiten de matro
zen die net als ik naar de
leren gezichten van de Domi
nicanen keek.
Er was' nog één vraag die
ik de priester wilde stellen,
maar die mij vanwege de
rekenaarsmentaliteit moeilijk
over de lippen kwam: of er
veel lepingen waren. „Voor
elke beschikbare plaats zijn
er vier gegadigden", zei hij
(er zijn acht seminaries en
twee geestelijke academies).
„Maar" voegde hij er met
grote oprechtheid aan toe
„zij komen uit de milieus die
van oudsher reeds een zoon
aan de Kerk afstonden en
dat zijn maar zelden intellec
tuele milieus".
De Finse kabinetscrisis, die veertig
dagen heeft geduurd, is gisteren geëin
digd door de vorming van een minder
heidsregering door prof. Sukselainen,
leider van de agrarische partij en voor
zitter van het parlement. In 1957 is
hij tweemaal premier geweest.
Het nieuwe kabinet bestaat uit leden
van de agrarische partij, met uitzonde
ring van de minister van buitenlandse
zaken, Toerngren, die lid is van de
Zweedse volkspartij. In zijn functie van
minister vertegenwoordigt hij echter
niet zijn partij, die eerder reeds te ken
nen had gegeven dat zij haar leden niet
zou toestaan zitting te nemen .in een
dergelijke minderheidsregering.
Deze agrarische partij heeft 48 van de
200 zetels in het parlement. De vorige
regering een coalitie van vijf par
tijen onder leiding van de sociaal-de
mocraat Fagerholm trad op 4 de
cember af nadat de ministers van de
agrarische partij zich uit het kabinet
hadden teruggetrokken.
De Finse kabinetscrisis had twee
hoofdoorzaken: de ontevredenheid van
de Sovjet-Unie over haar aandeel in
de Fins-Russische handel en het feit
dat de communisten bij de algemene
verkiezingen van juli j.l. als grootste
partij uit de bus kwamen.
De communisten bezetten vijftig ze
tels in het parlement. De voornaamste
moeilijkheid voor de vorming van een
regering sinds de verkiezingen was de
andere partijen met elkaar te verzoenen,
teneinde een stabiele niet-communisti-
sche meerderheid te verkrijgen.
Veel meer dan eten en slapen doen
de leden van het Nederlands Studen
ten Orkest naast repeteren niet. Des
morgens, des middags en des avonds
moet dirigent Jan Brussen in Bergen
N.H. zjjn discipelen „klaar stomen"
voor de twaalfdaagse tournee, waarin
niet minder dan elf concerten worden
gegeven. Ook dat klaar stomen ge
schiedt in twaalf dagen. Veel tijd tot
iets anders dan repeteren schiet ér dus
niet over.
Met een bezetting van vijftien eer
ste violen, veertien tweede violen, tien
altviolen, veertien celli, drie contra
bassen, twee fluiten, twee hobo's, twee
clarinetten, een basklarinet, twee fa
gotten, twee hoorns, twee trompetten,
pauken, slagwerk en harp wordt het
volgende programma gebracht: A sim
ple symphony (Britten). Fluitconcert
in D met solist Hubert Barwahser,
fluit, (Mozart), première van de twee
de symfonie van Escher en Tweede
symfonie in Bes van Schubert.
Een indrukwekkend programma waar
van de baten verdeeld zullen worden
onder de stichting Het Nederlands Stu
denten Sanatorium en het Universitair
Asyl Fonds. In de voorgaande zes tour
nees werd op deze manier voor ruim
70.000 bijeen gebracht. Het bestuur van
het NSO hoopt in 1959 het bedrag van
een ton te benaderen.
