„De Zuidpool bedwongen59
Boeiend reisverslag van
Fuchs en Hillary met
vele (kleuren) foto s
FUCHS vertelt
over zijn toeht
Monsterhuizee
f278,-
;Roe,d[ers;i:2";
GEBAARDE MANNEN OP AVONTUUR
Patiënten gaan voor
Anderhalf jaar
wegens poging
tot doodslag
Radiozendtijd
voor politieke
partijen
collega op voor
Alle Van Goghs
thans terug
Chauffeur licht
Reeds 5000.- voor
verlamde meisjes
Internationale bidweek
1825 januari
Zonderling plan van een filosoof
Luchtig
Licht verteerbaar
Lekker
Begrafenis van
Else Mauhs
PRINS EN IRENE
HEBBEN GRIEP
VRIJDAG 23 JANUARI 1959
PAGINA 3
De spoorwegen „doen"
Het grote Zuidpool-avontuur van Fuchs en Hillary, dat
een jaar geleden juist ten einde liep, kan men thans om de
warme kachel rustig herbeleven. „De Zuidpool bedwongen",
zo is hun reisverslag getiteld, dat kortelings bij Scheltens
Giltay te Amsterdam in een vertaling verschenen is. Aller
eerst smult men van de vele foto's, waaronder een dertigtal
kleurenopnamen. De kleuren zijn soms ongelooflijk, maar
Fuchs verklaart niettemin dat deze foto's geenszins gero
mantiseerd zijn en het van uur tot uur wisselende kleuren
spel in al zijn rijkdom uitstekend weergeven.
product
Over televisiezendtijd volgt
binnenkort beslissing
Den HelderTexel
Veerbootvertraging
door ruwe zee
melk en puur
Gevangenisstraffen voor
Leidse inbrekers
Schilderijen van Prinses
Wilhelmina in Tel Aviv
Geen audiëntie
latiek, kjojtsigheid bij «ïvattajcou.
3 T1 cU eHyi^ifclaar
een ha ^d^^las^c^lj^JS^^OWlRiEK
Het spoorwegpersoneel heeft op het
ogenblik f5000,- verzameld voor de
twee verlamde meisjes Alie en An
neke van de familie Rothuis, die te
Opheusden aan de spoorlijn Nijmegen
—Geldermalsen woont. Van dit be
drag kan nu reeds het zomerhuisje
worden gefinancierd, dat de spoor-
weglieden voor de meisjes willen
laten bouwen.
Gisteravond werd in Nijmegen ver
nomen dat de actie, die landelijk ge
voerd wordt, tot 1 februari zal wor
den voortgezet. Ook hogere ambte
naren van de Nederlandsche Spoor
wegen nemen aan de inzameling deel
Het Amsterdamse cabaret „Aris
Visto" onder leiding van Jan Krul
(„Jan Piedewietzal volgende week
dinsdag ten bate van de inzamelings
actie een voorstelling te Nijmegen
geven.
MEENK'S POEDERS helpen! Er zijn
Meenk's Poeder^B|n hoofdpijn, kies
pijn, hoest, gri .Harrhee, influenza,
rheumatiek, koortsj^eid bij gevatte kou,
periodieke pijnen <^z. enz. Verkrijgbaar
in etuis met 6 (roeders maar ook in
een handige plastic HUISAPOTHEEK
(met 6 verschillende etuis a 6 poeders),
zonder prijsverhoging. Vraag uw drogist.
ï^^na^e^T^ll^'g^^iljjj^i^atl^fou*
UT ITC A DATUCCI/
M
M
Pt_
rhêümaTiel
perio
in e
Advertentie
Het ijs en de sneeuw zijn soms azuur
blauw, soms indigo, soms rose. Zo zijn
ook vaak de bergen en rotsen getint.
De majesteitelijke pracht van het ein
deloze, verlaten landschap, waar over
al de stjjle rotsgebergten opsteken en
dodelijke gevaren in verraderlijke klo
ven op de loer liggen, doet iets ver
moeden van de verschrikkingen die er
goeden kunnen. Het angstaanjagende
gieren van de jachtsneeuw en de tot
Wanhoop drijvende betovering van de
kille, allesvervagende nevels, waren
echter meer objecten voor Fuchs' nuch
tere pen dan voor de camera. De ge
baarde, gebruinde kerels met hun
sneeuwbrillen, rendiermutsen en alpi-
histenschoenen ziet men op de foto's
hun wetenschappelijke onderzoekingen
verrichten, hun merktekens van
sneeuw bouwen, hun tentjes voor de
nacht opslaan, hun Sno-cats en Wea
sels repareren en hun sleeën bevrach
ten. En de lotgevallen van de ruige,
trouwhartige Eskimo-honden die in de
verlatenheid onverstoorbaar hun lange
sleeën de bergen op trekken, met de
regelmaat van een klok in diepe, ver
borgen spleten tuimelen en aan het
eind van de lange Pool-zomerdag hun
in het ijs uitgehakte kwartieren opzoe
ken om er hun robbenvlees te eten,
zijn al evenzeer gefotografeerd als de
plechtige ontvangst op het Zuidpool-
punt en de stil-makende zonsondergang
boven de Skelton-gletscher. Het ver
haal, voornamelijk door Fuchs ver
teld, vermeldt evenzeer (zakelijk) „On
ze krachtigste windstoot was er een
van 152 km per uur, onze laagste tem
peratuur was -50.4 graden Celsius" als
(menselijk) de luidruchtige en enthou
siast gezongen godsdienstbijeenkom
sten 's zondagsmorgens. Heel het held
haftige avontuur culmineert in de dra
matische telegrammenwisseling tussen
Fuchs en Hillary, waarbij de laatste de
expeditieleider („Beste Bunny") pro
beert te bewegen van het laatste deel
van de tocht af te zien: de winter is
nabij, het terrein slechter dan verwacht
en twee technici weigeren op de zuid
pool op Fuchs te wachten. „Bunny"
antwoordt Hillary dat hij diens bezorgd
heid waardeert en dat hij zich desnoods
zonder de Nieuw-Zeelander zal redden,
als die tenminste een routebeschrij
ving op de Pool wil achterlaten. Zon
der dat Fuchs er iets van weet, maakt
de buitenwereld hiervan een cause cé-
lèbre. Hillary blijft toch en zoekt Fuchs
zelfs met een vliegtuig van de Ame
rikaanse Zuidpool-onderzoekers op.
Even later schetst Fuchs die situatie
Nog vele tientallen kilometers van het
Zuidpoolpunt verwijderd, liggen Fuchs e
zijn mannen in de pzige woestenij te
slapen. De stilte wordt plotseling door
geronk van vliegtuigen verbroken. De
toestellen landen, terwijl de Engelsen
uit hun slaapzakken kruipen. Daar
stappen uit Dufek, de commandant van
het Amerikaanse Poolstation, Hillary
met zijn jongensachtige gezicht, en
liefst negen verslaggevers!
Is dit nu een triomf van de jour
nalistiek, vraagt men zich af, of
valt het daar op het Zuidpool-contin-
gent wel mee met die barre omstan
digheden? Fuchs schrijft rustig ver
der, over de ernstige infectieziekte
die twee van zijn mannen hoge koorts
bezorgt, over de levensgevaarlijke
gasvergiftiging waardoor een ander
expeditielid „afgevoerd" moet wor
den, de tractoren die hij moet ach
terlaten en de honden die te pletter
vallen. En over het hooggelegen
Zuidpool-punt verneemt men dat de
lucht er zo ijl is, dat twee sterke
straalvliegtuigen van de Amerikanen
er soms niet kunnen opstijgen.
Jaren geleden zijn we „Met Scott
naar de Zuidpool" geweest en hebben
we ons de oren rood-gloeiend gelezen
met het tragische avontuur van Scott.
Nu we met Fuchs en Hillary de Zuid
pool hebben bedwongen hebben we we
derom rode oren opgelopen, wat alleen
maar heerlijk is, en warm.
He.S.
Sir Edmund Hillary, dr. Vivian Fuchs en admiraal George Dufek, v.l.n.r.
(Vervolg van pagina 1)
niet weet waar dat wat je zoekt, be
graven ligtAl spoedig had men
dan ook een parafrase gevonden op het
liedje „Old soldiers never die, they just
fade away": echte poolonderzoekers
gaan niet dood, die spitten zichzelf al
leen maar onder
Meer dan drie maanden zijn de man
nen onderweg. Fuchs start in het noor
den, vanuit Shackleton-base, Hillary in
het zuiden, vanaf Scott-base. Drie en een
half duizend kilometer scheiden hen, een
afstand, die doorkruist wordt door ver
raderlijke spleten waarin de voertuigen
wegzakken, door bergketens waarover
de hondensleden een doorgang moeten
vinden, door gletschers, die op een of
andere' manier moeten worden overge
stoken. En dat dan bij een tempera
tuur, die schommelt rond veertig gra
den onder nul. In het manschappenver
blijf laat men de temperatuur niet ho
ger dan het vriespunt komen, aange
zien ander: het condenswater de Yj,oer m
een ijsbaantje zou veranderen. Twaalf
tot dertien uur per dag is de karavaan
in beweging, in een wedloop met de tijd.
Vóór het invallen van de winter immers
moet men de afstand hebben afgelegd.
Men heeft rekening te houden met bliz
zards, die soms acht dagen aanhouden,
met bedrieglijke nevels, met een bepaal
de lichtval, die aan alles, wat zich aan
het oog voordoet, de schaduw ontneemt.
Met enige humor beschrijft dr. Fuchs
hoe het, bij de voorbereidingen voor de
expeditie, soms beter was ergens niet
te staan. Er kon namelijk wel eens een
acht tons truck naar beneden komen,
terwijl de begeleidende parachute ver
stek liet gaan. En als de onmenselijke
tocht voorbij is en de expeditie een dag
te vroeg zal arriveren op Scott-basis,
wat een genot om jezelf voor de ont
vangst een beetje op te sieren! Een wel
komstcomité is zo attent geweest om de
laatste af te leggen mijl (door een vlak
landschap) met bulldozers zorgvuldig te
pletten, als vriendelijke geste jegens een
stel mannen, dat het onmogelijke heeft
gepresteerd. Bij de laatste kleurendia
brengt dr. Fuchs een nederige hulde
aan de Sno-cat, het onmisbare, fel-oran-
je voertuig, dat in deze expeditie zo n
grote rol heeft gespeeld. Met zijn waar
dige en bescheiden lezing in Amstei-
dam heeft Sir Vivian bij zijn toehoor
ders diepe indruk gemaakt.
"flllllllllllllllilllllIHlIlIHÜIIillIHHIlHlllllllllUlllllllllülüUll
Intentie voor zaterdag: „Terug
keer van alle dwalenden tot de éne
Schaapstal van Petrus."
Met het bereiken van de vijf
enzestigjarige leeftijd heeft de
Maastrichtse medicus dr. Char-
ies Mendes de Leon zich uit be-
paalde functies teruggetrokken. 'iJpPIG I |K|lflit
Al geruime tijd vervult hij niet ^HBjlHiy''f
meer de functie van geneesheer-
directeur van het Maastrichtse >4T- MHi
ziekenhuis en sinds kort is hij s'i
ooJc heengegaan als hoofd van de v*"1 - - lllit
interne afdeling van genoemd ÉÈÈÊÊÈf
medisch centrum. WÊÊÈ'f ;JlF
Dit betekent evenwel niet, dat HHK SKiM
dr. Mendes de Leon ook zijn HHB .jjQMUMBHff»
medische praktijk heeft neer ge- Sw'
legd. Integendeel. Nog altijd is BHIS|Ih|
hij als huis- en fondsarts in ËnHK:|i
Maastricht werkzaam, waar hij 'A -
tevens tal van bedrijfskeuringen W Jn
verricht. Dit werk de directe
zorg voor de patiënt dus zal
■dr. Ch. Mendes de Leon blijven
doen, zolang als dit maar enigs- Jj|s
zins mogelijk is. Het welzijn van JlW -
de zieke mens gaat bij hem bo
ven alles. Heel zijn leven wordt
gekenmerkt door een voortdu- »t p
rende bezorgdheid voor zijn pa-
tiënten. Deze instelling heeft dr.
Mendes de Leon steeds behoed
voor verambtelijking, al be- v
zorgde zij hem wel heel wat mmmmsm
narigheid. Met name was dit het t-v s-vi «- -i -i t
geval gedurende de vijftienjarige JJE. Gil. IVlenueS QC LiCOn
periode, dat hij te Maastricht als
geneesheer-directeur van het plaatselijke ziekenhuis werkzaam was. Als
jongeman beschouwde de van huis uit Amsterdamse arts het als een ideaal
later nog eens geneesheer-directeur van een ziekenhuis te worden. Na in
Amsterdam, waar hij op 25 november 1893 als zoon van een arts geboren
werd, medische studies te hebben gedaan, welke hij in 1920 voltooide en
vijf jaar later bekroonde met de promotie tot doctor in de medische weten
schappen, vestigde dr. Mendes de Leon zich als huisarts. Aanvankelijk in
zijn geboorteplaats en later in Overveen. Hier wilde hij in de duinen een
kliniek oprichten. Een plan dat, vanwege de crisis rond. de dertiger jaren,
onuitvoerbaar bleek. Derhalve werd de jonge medicus in 1930 privé-assistent
van zijn promotor en vroegere hoogleraar prof. dr. Snapper. Tevens werd
hij assistent-bacterioloog bij het Wilhelminagasthuis te Amsterdam en later
internist van het katholieke ziekenhuis te Zaandam. Dit bleef hij tot 1935
toen zich plotseling de kans voordeed om geneesheer-directeur te worden.
Aan het toenmalige ziekenhuis „Calvarieberg" te Maastricht was een der
gelijke functie vacant. Het kostte dr. Mendes de Leon heel wat moeite om
voor deze functie in aanmerking te komen. Genoemd ziekenhuis stond
onder leiding van het burgerlijk armbestuur en derhalve berustte het
benoemingsrecht bij de raad van Maastricht. De kandidaat-geneesheer
directeur bracht aan alle 32 raadsleden van het Maastricht uit die daqen een
persoonlijk bezoek. Kort nadien was de benoeming een feit.
Voor de nieuwe geneesheer-directeur voorspelde dit moeizame begin
weinig goeds. De praktijk bevestigde dit later wel. Had dr. Mendes de Leon
steeds gemeend, dat ook in zijn nieuwe functie het accent vooral op het
geneesheerschap zou vallen, in werkelijkheid bleek daar niet al te veel van
terecht te komen. De functie van geneesheer-directeur ontwikkelde zich
hoe langer hoe meer in de richting van een louter bestuurlijke taak met
alle ambtelijke gevolgen van dien.' De geboren medicus Mendes de Leon
lag deze evolutie in het geheel niet. Er ontstonden conflicten, die er uit
eindelijk toe leidden, dat dr. Mendes de Leon heenging alsgeneesheer
directeur en voortaan uitsluitend als medicus (hoofd van de interne afdeling)
aan genoemd ziekenhuis verbonden bleef. Voor zijn heengaan smaakte
dr. Mendes de Leon evenwel nog de voldoening, dat zijn wenspn ten anvrien
van de leiding van het nieuw te bouwen St.-Annadalziekenhuis (een full
time" -directeur, zonder burgerlijk armbestuur maar met een aparte
stichting naast zich) in vervulling gingen.
De bouw van het nieuwe ziekenhuis bezorgde dr. Mendes de Leon weer
een reeks andere moeilijkheden. De inzichten van de medicus met betrekking
tot de ziekenhuisbouw strookten niet met de vergaande overheidsbemoei-
zucht en verkeerde zuinigheid. Ofschoon de medicus voorzag, dat een
capaciteit van 300 bedden voor het nieuwe streekziekenhuis veel te gering
was en Maastricht een medisch centrum diende te bezitten met minstens
dubbel zoveel bedden, werd de capaciteit toch maar tot 350 bedden uitge
breid. Kort daarop kreeg de medicus reeds gelijk. Het nieuwe ziekenhuis
moest er meer bedden bij hebben.
Deze en andere zaken, zo vertelde ons dr. Mendes de Leonzijn er
oorzaak van, dat hij niet bepaald met plezier terugdenkt aan zijn functie
van ziekenhuis-directeur te Maastricht. Dit doet hij wel met betrekking tot
zijn verblijf in Maastricht, waar hij als geneesheer zeer prettig gewerkt
heeft en dit nog altijd doet. Met voldoening denkt hij ook. terug aan de
voorspoedige groei van de door hem in 1935 opgerichte bloedtransfusiedienst
afdeling Maastricht. Deze dienst, begonnen met enkele donors, telt er thans
reeds meer dan drieduizend. Nog altijd is dr. Mendes de Leon het hoofd
van deze dienst, alsook de gewestelijke leider van alle bloedtransfusiedien
sten in Limburg Voor dit werk ontving hij onlangs de hoogste onderschei
ding van het Nederlandsche Roode Kruis: het Kruis van Verdienste in goud.
Een onderscheiding welke stellig ook bedoeld is als erkenning van het vele
werk, dat deze energieke medicus in de loop der jaren heeft verricht.
Een der Sno-cats is in een verraderlijk verborgen kloof terecht gekomen en
wordt met behulp van lichtgewicht aluminium-bruggen uit de gletscher-spleet
getrokken.
De rechtbank te Breda heeft conform
de eis van de officier van justitie, een
Bredanaar veroordeeld tot ander'-ilf
jaar gevangenisstraf en voorwaardelij
ke terbeschikkingstelling van de rege
ring wegens poging tot doodslag.
Op 17 september van vorig jaar was
verdachte de woning van een buurtge
noot binnengedrongen. Met een bijl had
hij de bewoner trachten te doden. Door
tijdig opzij te springen ontkwam deze
aan een siag. die dodelijk had kunnen
zijn. Verdachte verklaarde voor de recht
bank. dat hij zich door geheugenstoornis
niets meer kon herinneren.
De staatssecretaris van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen heeft giste
ren een bespreking gehad met de bestu
ren van de Nederlandse Radio-Unie en
van de Nederlandse Televisie Stichting.
Bij deze bespreking deelde de staatsse
cretaris mee, dat, evenals in 1952 en 1956
is geschied, aan politieke partijen en
groeperingen die ir> eèn nader aan te
geven aantal kiesdistricten kandidaten
hebben gesteld voor de verkiezingen
voor de Tweede Kamer der Staten Ge
neraal op 12 maart, radiozendtijd zal
worden toegekend en wel gedurende een
periode van 3 weken voorafgaande aan
de verkiezingen.
Toekenning van zendtijd zal niet ge
schieden aan communistische partijen of
groeperingen. De omroepverenigingen
hebben zich op verzoek van de staats
secretaris bereid verklaard, zich gedu
rende de genoemde periode te onthou
den van elke politiek in de door hen
verzorgde programma's. Een beslissing
omtrent het eventueel toekennen van te
levisie-zendtijd gedurende eenzelfde pe
riode kan binnenkort worden verwacht.
De N.T.S. en de televisiesecties van de
omroepverenigingen zullen bij eventuele
toekenning een analoge gedragslijn vol
gen.
De Texelse veerboot „De Dageraad",
die gistermiddag 14.40 uur uit Den Hel
der naar Texel zou vertrekken, is door
de zeer ruwe zee als gevolg van de
stormachtige zuidwestenwind, in de
haven van Den Helder blijven liggen.
Eerst om 16.40 uur ondernam de post
en passagiersboot de reis naar Texel,
waar zonder averij de nauwe haven
ingang van het eiland werd gepasseerd.
Vele reizigers ondervonden vertra
ging en konden pas om 18 uur ïn
plaats van zoals normaal 15.30 uur
van Oudeschild, waar zij urenlang op
verbinding wachtten, de reis naar het
vasteland ondernemen.
De Rotterdamse politie heeft een 25-
jarige chauffeur uit Rotterdam aange
houden, die een 22-jarige collega voor
f 278.- heeft opgelicht. De jongere chauf
feur had bij een bouwwerk van zijn
collega, die hij verder niet kende, op
dracht gekregen een partij boilerhulzen
naar een firma in Tiel te brengen, die
ze had gekocht. Hij kon daar de ver
koopsom, zijnde f 278.-, en dè vracht
prijs ad f 60.- in ontvangst nemen. Een
gesloten couvert voor de Tielse firma
kreeg hij mee.
De chauffeur moest echter de op
drachtgever, zo zei deze, de f 278.-
van tevoren betalen. Hij gaf het geld
en ging naar de keet, waar de hulzen
zouden liggen. Er waren echter geen
hulzen en ook de opdrachtgever was
verdwenen. De envelop bevatte snip
pers uit een telefoonboek.
De politie werd gewaarschuwd en
deze slaagde erin verdachte aan te
houden.
Over enkele generaties bestaat ons
goede vaderland niet meer uit dui
zend gemeenten, in omvang variërend
van 900 tot 900.000 inwoners, maar uit
elf ringvormige gebouwen, die elk
huisvesting bieden aan een miljoen be
woners. Deze gebouwen zullen elk dui
zend meter hoog zjjn, 50 tot 100 meter
dik en 10 kilometer in diameter. Zij
zullen niet alleen een miljoen mensen
herbergen, maar ook industrieën,
kerken, hotels, ziekenhuizen, musea,
begraafplaatsen, kortom alles wat tot
de uitrusting van een grote stad be
hoort. De bewoners zullen het mon
sterhuis niet meer hoeven te veria
ten om zich naar kantoor of bedrijf te
begeven, want op de hoogste verdie
ping razen met enorme vaart treinen
in de rondte, die elke ringbewoner in
een oogwenk op zijn bestemming
brengen. Het verticale verkeer ge
schiedt uiteraard via liften en de ver
binding tussen elk der ringvormige
stadseenheden wordt door tunnels ge
leid, om het stedenschoon niet met we
gen en auto's te bederven. Het land is
voor de wandelende stedeling.
Dit plan klinkt natuurlijk nogal zon
derling, maar de geestelijke vader er
van, de heer Peter van Gogh, heeft het
donderdagmiddag in volle ernst in de
koffiekamer van het Stedelijk Museum
aan de pers voorgelegd.
Niemand kan meer uitkomst bieden
in de verkeerschaos waarin wij leven,
zo was zijn stelling, behalve de filo
soof. Hij kan het probleem onbevoor
oordeeld en van de grond af benaderen
en zijn conclusies moeten onherroepe
lijk voeren naar hetgeen de heer Pe
ter Yan Gogh in jaren van over
peinzing ais een voldongen feit voor
zijn geestesoog heeft zien verrijzen:
een miljoen mensen in een kilome
ters lange ring, in airconditioned
ruimte met enorme ramen, die niet
geopend kunnen worden, zullen volgens
de stelling van de filosoof, zich spoe
dig zo gelukkig voelen, dat zij nooit
meer terug willen naar de oude stads-
chaos met zijn architectonische ver
warring en zijn verkeersgevaren. Men
kan er zich niet vervelen, zo zei de
heer Van Gogh, want hoe kan één ding
eentonig zpn. Geen architect zal zijn
particuliere smaak meer mogen ont
plooien. De ring zal overal gelijk zijn.
De hoogte van duizend meter is tech
nisch geen probleem en binnen de
ring zullen de klimatologische omstan
digheden door het weerhouden van
mist en wolken zo gunstig zijn, dat
zeldzame dieren en planten zich zul
len ontwikkelen. Deuren zullen er ner
gens zijn; de stroom van warme lucht
zal overal luchtgordijnen formeren. In
de nieuwe gemeenschap zal er geen
geld genruikt worden, want alle mil
joen bewoners zullen gelijkgerechtigde
burgers zjjn in de n.v. De Gemeen
schap.
Natuurlijk zijn er nog problemen te
overwinnen, al meent de heer Van
Zo ziet, in de fantasie van de heer
Peter van Gogh, de stad Amsterdam
eruit in het jaar 2000: een ringvormig
gebouw van 1000 meter hoogte en met
een diameter van 10 kilometer, waarin
alle Amsterdammers met hun bedrij
ven, kerken en vermaak als bijen
zouden opgepakt zitten.
Gogh, dat zijn stad met steun uit de
gehele wereld binnen drie jaren ge
bouwd kan worden. Er zouden bijvoor
beeld mensen kunnen zijn, die het le
ven in de ring om onverklaarbare re
denen moe, toch in een bungalowtje
op het land zouden willen wonen. Zulke
mensen, meent de heer Van Gogh, moe
ten als staatsvijand no. 1 worden be
schouwd. Zij mogen hun kans niet
krijgen. Evenmin mag men uitbreiding
buiten de ring toestaan in geval van
overbevolking. Het overschot moet dan
maar genoegen nemen met een slaap
plaats in een van de gangen, totdat er
voldoende overbevolking is om een
nieuwe ring te bouwen. De heer Van
Gogh was er niet van te overtuigen
dat zijn ménselijke bijenkolonies wel
eens zouden kunnen vervelen. „Einde
lijk zal de mens zich", zo zei hij, „in
deze klimatologische steden boven het
pure animale kunnen verheffen", en
tot de twijfelaars zei hij: „Lacht u
niet. Men heeft ook met Plato en Riet
veld gespot". Tot staving van zijn gees
telijk vaderschap en tot hulp van de
komende generaties van kunsthistorici
legde de heer Van Gogh zijn woorden
onmiddellijk op de band vast. Het
geestelijk patentrecht staat dus voor
nu en altijd als een paal boven water.
Alleen hopen wij de realisatie niet
meer te beleven. Een troost was, dat
in een aangenzende zaal de Dada-ten-
toonstelling werd gehouden. Schoolkin
deren liepen er braaf achter de juf
frouw langs, maar al die wilde ontboe
zemingen zagen er stoffig en triest uit.
De kinderen waren echter springle
vend, mog lang niet rijp om aircondi
tioned in de miljoenen-bijenkorf te
worden bijgezet, met ais vooruitzicht
staatsgevaarlijk te worden bij elke af
wijking van de beginselen der N.V.
De Gemeenschap.
Het vierde transport van de collectie
van Vincent Van Gogh, die geduren
de enkele maanden is tentoongesteld
geweest in Tokio en Kyoto, is donder
dagmiddag met het toestel van de Scan
dinavian Airlines System op Schip
hol aangekomen, zodat thans alle schil
derijen en tekeningen ter waarde van
ongeveer vijftien miljoen gulden weer
in Nederland aanwezig zijn.
Het stoffelijk overschot van mevrouw
Else Mauhs is vanaf vandaag af opge
baard in de rouwkamers aan de P.C.
Hooftstraat 181-183, te Amsterdam.
De teraardebestelling geschiedt
maandag 26 januari om 13 uur op de
begraafplaats Zorgvlied aan de Am-
steldijk, nadat eerst in de Stadsschouw
burg van elf uur tot half twaalf in een
chapelle ardente gelegenheid zal zijn
tot défilé en afscheid nemen.
De rechtbank te 's Gravenhage heeft
gisteren de drie mannen uit Leiden, die
op de avond van 19 oktober van het
vorig jaar een inbraak pleegden in een
modemagazijn te Leiden, tot gevange
nisstraffen veroordeeld. De 24-jarige
los werkman werd veroordeeld tot een
gevangenisstraf van één jaar en zes
maanden met aftrek van voorarrest
(eis: een jaar en negen maanden met
aftrek), de 44-jarige koopman kreeg
overeenkomstig de vordering van de
officier van justitie een gevangenis
straf van een jaar en zes maanden met
aftrek van voorarrest. De 21-jarige ban
ketbakker tenslotte werd veroordeeld
tot een gevangenisstraf van een jaar
en twee maanden met aftrek van voor
arrest (eis: een jaar met aftrek).
De mannen hadden een brandkast
meegenomen naar het huis van de
koopman, waar de safe werd open
gescheurd. Er zat ongeveer 11.000
in.
Een 34-jarige spinner uit Leiden, die
had geholpen bij het forceren van de
kast, werd veroordeeld tot een gevan
genisstraf van drie maanden. De eis
luidde: 100 boete en een voorwaar
delijke gevangenisstraf van zes maan
den.
Advertentie
Prins Bernhard en prinses Irene zul
len beiden enkele dagen het bed moe
ten houden. Zij hebben griep.
Twee schilderijen, vervaardigd door
Prinses Wilhelmina, zjjn tentoongesteld
op de expositie „hobbies", die voor de
eerse maal te Tel Aviv worden gehou
den.
Deze schilderijen zullen verkocht wor
den ten bate van het werk van het co
mité „Tien jaar staat Israël".
Mgr. J. P. Huibers, bisschop van
Haarlem, zal woensdag 28 januari geen
audiëntie verlenen.
Mgr. M. A. Jansen, bisschop van Rot
terdam, zal woensdag 28 januari a.s.
geen audiëntie verlenen.
