Op concilies
stem
van wereldepiscopaat
Voor het bestuur der Kerk ziin
concilies formeel niet
noodzakelijk
w
Russen minder star in de
kwestie-Berlijn
g^-
■Hoorspelen:
Congolezen
Matadi
in
werpen
stenen
naar missiegebouw
Dames
Kardinaal Giobbe neemt
bezit van titelkerk
N of M
Middel van beraad en overleg
Mikojan acht verlenging van de
stelde termijn mogelijk
Missionaris roept
staking uit
nieuwe talenten
een schriftelijke cursus
I
Wm
Minister Luns in
Londen
Minister Van Hemelrijck vier maan
den per jaar in Leopoldstad?
Symbolisch
parfum
Bank Indonesia
overhandigt
grieven
Grote belangstellingvooral van de
Nederlandse priesters en leken
Op suikereiland Negros
Om betere sociale
arbeidsvoomvaarden
af te dwingen
0.771. ter bespreking van
de zaak-Singapore
Schilder van swastika's
op synagoge in arrest?
BELGISCHE CONGO BLIJFT ONRUSTIG
Twee inbrekers in
Maastricht in arrest
Vele inbraken bekend
MAANDAG 26 JANUARI 1959
PAGINA 4
In Düsseldorf
handen
hamea-geleiEEHB
Het geschil om de pakken
Senembah-tabak
BELOOND
door
AGATHA CHRISTIE
(Van onze Romeins
(Van onze Romeinse correspondent)
ranneer dit jaar het gisteren door
Paus Joannes aangekondigde al
gemene of oecumenische concilie
doorgang zal vinden, dan wordt 1959 in
het boek der kerkgeschiedenis met een
sterretje gemerkt. De laatste drie alge
mene concilies werden gehouden: van
1512-1517, het vijfde Lateraanse in Ro
me in Trente vond van 1545-1563 het
volgende plaats en Pius IX riep het Va
ticaanse Concilie bijeen, dat zitting had
In 1869-1870. Geregeld voorkomende
verschijnselen zijn algemene kerkverga
deringen dus niet. Al ligt het zwaarte
punt der concilies ook in de Middeleeu
wen, tot heden spelen zij een beduidende
rol in het leven der Kerk.
Het algemene concilie is de bijeen
komst van de bisschoppen en andere
kerkelij ke hoogwaardigheidsbekleders
van de seculiere en reguliere clerus uit
de ganse oikoumenè, de gehele bewoonde
wereld, onder voorzitterschap van de
Paus. Het is niet noodzakelijk, dat ook
werkelijk alle bisschoppen van de we
reld eraan deelnemen. Maar hun aantal
moet redelijkerwijs de gehele Kerk ver
tegenwoordigen.
De beraadslagingen van de kerkelijke
leiders zijn zo oud als de Kerk oud is:
er waren reeds Apostel-concilies. In de
derde eeuw behoren de concilies of sy
noden tot de vaste kerkelijke instellin
gen. Het eerst wordt van een algemeen
concilie (in bovenbedoelde zin) gespro
ken in 325. Het was het concilie van
Nicea, waarop het Arianisme veroor
deeld werd.
De eerste acht algemene concilies uit
de christelijke oudheid vonden alle in
het oosten plaats. In de Middeleeuwen
ontwikkelde zich bij de algemene kerk
vergaderingen een zekere „democrati
sche" tendentie: het algemeen concilie
beschouwde zich min of meer als een
parlement, dat zich boven de paus wilde
stellen, dat hem eventueel berechten of
afzetten kon en als hoogste beroepsin
stantie kon dienen tegen pauselijke be
slissingen.
De zogenaamde conciliaire theorie is
echter door de Kerk afgewezen. De apos
telen, zei paus Innocentius III, hebben
geen macht ontvangen zonder Petrus,
boven Petrus of tegen Petrus. De Kerk
leert, dat Christus op grond van de
voortdurende bijstand van de H. Geest,
de onfeilbaarheid verleende aan Petrus
èn de Kerk, aan de Apostelen gezamen
lijk. mèt Petrus. Niet alleen aan Petrus
droeg Hij de volheid van de kerkelijke
bestuursmacht over, maar ook aan de
gezamenlijke Apostelen en aan hun op
volgers, de Paus en bisschoppen.
Een algemeen concilie, waarin paus
en bisschoppen verenigd zijn, heeft, zo
geloofde de Kerk altijd, de onfeilbaar
heid in zaken van geloof en zeden. Het
is onbeperkt in zijn bevoegdheden en
heeft de hoogste regeringsmacht over
Niet lang nadat de Russische vice-
premier Mikojan in Moskou van het be.
zoek aan de Verenigde Staten was terug
gekeerd, heeft hij zaterdag een pers
conferentie in het Kremlin gehouden,
waarbij ongeveer driehonderd Russische
en buitenlandse journalisten aanwezig
waren, aldus melden Reuter, A.F.P. en
U.P.I. De Sovjet-leider verklaarde bij die
gelegenheid onder meer dat de termijn,
welke in de Russiche voorstellen ten
aanzien van Berlijn is genoemd, met
twee of drie maanden kan worden ver
lengd. „Indien wij overtuigd zijn van de
goede wil van de Westerse landen in
onderhandelingen over de toekomstige
status van West-Berlijn, zou het, naar
mijn mening, niet moeilijk zijn de be
sprekingen te verlengen", verklaarde
Mikojan, die herhaalde dat er van een
ultimatum geen sprake is geweest. „Het
feit dat er een datum wordt vastgesteld
betekent op zich nog geen ultimatum.
Besprekingen kunnen niet eeuwig duren.
De hoofdzaak in onze voorstellen is niet
de datum waarop de besprekingen ge
ëindigd moeten zijn, maar het feit dat
ze gehouden moeten worden", zei de
Rus.
Mikojans verklaring is in de Weste
lijke hoofdsteden met instemming be
groet. Het State Department zei in een
verklaring dat Mikojan tijdens zijn be
zoek aan de V.S. al te verstaan had ge
kregen, dat men het vraagstuk-Berlijn
niet afzonderlijk, doch alleen als onder
deel van de Duitse kwestie en het pro
bleem van de veiligheid in Europa zou
kunnen behandelen. „De V.S. erken
nen dat het dringend noodzakelijk is,
deze vraagstukken serieus aan te pak
ken en zij constateren met vreugde, dat
Mikojan voelt dat kunstmatige druk be
treffende het tijdstip van onderhande
len geen effect heeft", aldus de Ameri
kaanse verklaring.
Ook in Londen, Parijs en Bonn ziet
men in Mikojans uitlatingen een ver
zachting van het Russische standpunt,
zoals dat in de voorstellen inzake Ber
lijn werd uiteengezet. Volgens het
Franse ministerie van buitenlandse za-
ken zullen begin komende maand te
Washington vertegenwoordigers van de
Een Italiaanse missionaris, pater
Mauri S.J., heeft de arbeiders van
de suikerplantages op het Philippijnse
eiland Negros opgeroepen tot een
algemene staking teneinde betere
sociale arbeidsvoorwaarden van de
suikerbaronnen af te dwingen, aldus
meldt het K.N.P. Verwacht wordt, dat
de arbeiders in de zeventig plantages
van het eiland zich allen bij de staking
zullen aansluiten. Pater Mauri heeft de
Philippijnse regering van zijn oproep in
kennis gesteld.
De suikerplanters handhaven tot dus
ver onder de voornamelijk seizoen-ar
beiders toestanden, die pater Mauri ver
gelijkt met slavernij.
De lonen zijn extreem laag. zodat de
arbeiders voortdurend in de schuld
staan bij hun werkgevers, omdat zij
niet in hun noodzakelijke levensond r-
houd kunnen voorzien. Op deze wijze
weten de planters de arbeiders aan zich
te binden. Indien zij de plantages toch
zouden verlaten worden zij automatisch
door de andere planters geboycot, zodat
zij nergens meer aan de slag komen.
De planters hebben de voorwaarden
van pater Mauri voor hervatting van de
arbeid afgewezen. Zij beweren daartoe
financieel niet in staat te zijn.
V.S., Engeland, Frankrijk en de Bonds
republiek zich beraden over het ant
woord op de Russische voorstellen. In
tussen wacht het Westen af, of er in
het licht van Mikojans bezoek aan de
V.S. op het komende partijcongres te
Moskou door de Russen een nieuwe
stap zal worden gedaan.
de Kerk. Maar steeds in verbinding
met de paus. Het adagium luidt: Ubi
Petrus, ibi Ecclesia, waar Petrus is, is
de Kerk. De beraadslagingen kunnen
eindigen met stemmingen. Maar zou de
Paus de minderheid bijvallen, dan dient
door deze bijval te geschieden, wat de
minderheid wil. De paus kan regelin
gen en bestuursordonnanties van een
algemeen concilie opheffen. Daartoe is
ook een volgend concilie bevoegd, maar
wezenlijke beslissingen op geloofspun
ten, bevestigd door de paus, zijn on-
herroepbaar.
Zo zou het komende concilie dus niet
terug kunnen komen op het dogma van
de pauselijke onfeilbaarheid, maar wel
op regelingen inzake de pauskeuze van
het Concilie van Lyon uit 1274. Uit een
en ander moge blijken, dat een algemeen
concilie voor hqt bestuur van de Kerk
formeel niet noodzakelijk is. Daar staat
echter tegenover, dat de paus verplicht
is alle beschikbare middelen te ge
bruiken: studie, onderzoek, beraad, over
leg, voor hij tot zijn besluiten komt,
óók voor hij krachtens zijn onfeilbaar
heid een allerhoogste uitspraak doet be
treffende geloof en zeden.
Een der middelen van beraad en
overleg is een algemeen concilie, dat
bovendien in onze tijd door de ver-
keersontwikkeling tot de niet eens bij
zonder tijdrovende en, als vroeger, uiter
mate moeilijk uitvoerbare behoort.
De algemene concilies geven het we
reldepiscopaat de gelegenheid om op de
meest solemnele en indrukwekkende
wijze zijn mening bekend te maken, uit
spraken te doen, richtlijnen te geven.
Stemrecht hebben de kardinalen, de re
siderende bisschoppen, abten, prelaten
„nullius dioecesos" en de generaals der
exempte orden. Ook titulair bisschoppen
kunnen uitgenodigd worden en stem
recht worden gegeven. Bovendien kun
nen experts en geleerden (geestelijken
en leken) aangetrokken worden. Zij heb
ben dan raadgevende stem.
Het is aan de Paus om een oecume
nisch concilie bijeen te roepen. Hij zelf
zit het voor of laat dit doen door een
door hem benoemde legaat. Hij stelt de
agenda vast en sluit of verdaagt het
concilie. Door de dood van de paus wordt
het concilie automatisch onderbroken en
het is aan zijn opvolger om het al of
niet voort te zetten. Door de tijdsomstan
digheden werd het Vaticaans Concilie
in 1870 afgebroken. Pius XI heeft erover
gedacht het alsnog voort te zetten, maar
heeft dit tenslotte niet gedaan. De ge
wone werkwijze van een algemeen con
cilie kent de commissievergaderingen,
de plenaire zittingen, waarin gediscus
sieerd en gestemd wordt en de openbare
bijeenkomsten, waarin officieel en plech
tig de besluiten genomen worden en be
kend gemaakt.
Van de twintig oecumenische conci
lies, die in de loop de geschiedenis ge
houden zijn, vonden er zes te Rome
plaats, acht in het oosten, drie in Frank
rijk, een in Duitsland, een in Trente en
een in Ferrara - Florence.
De Nederlandse radio en televisie
hebben een chronisch gebrek aan goe
de tekstschrijvers voor hoorspelen,
kleinkunstprogramma's en t.v.-spelen.
Op het kleine beschikbare aantal
wordt roofbouw gepleegd. Het zoeken
naar en opleiden van nieuwe krachten
is daarom een levenskwestie voor de
omroepen. De K.R.O. heeft nu het ini
tiatief genomen tot een schriftelijke
cursus „Schrijven voor de omroep",
die in samenwerking met het Schrif
telijk Studiecentrum van de paters
Augustijnen te Culemborg wordt uit
gegeven. Bijna zeshonderd cursisten
hebben zich met enthousiasme op de
studie geworpen. „Als er na drie jaar
drie of vier werkelijk bruikbare talen
ten uitgekomen zijn, zal ik het een suc
ces noemen," zegt de heer Toon Ram
melt, programmaleider van de K.R.O.
en leider van de cursus.
De meest voor de hand liggende ver
klaring van het gesignaleerde tekort
is de omstandigheid, dat Nederland te
klein is om goede teksten aan de lo
pende band te kunnen leveren. Is zelfs
in het rapport van de Unesco de Ame
rikaanse t.v. niet geadviseerd, de uit
zendingen te beperken, omdat het no
dige talent niet kan worden opge
bracht? Voor de K.R.O. komt er nog
de moeilijkheid bij, dat de kleinkunst
in het verleden niet zo'n bijzonder
goede klank had in het oor van be
zorgde katholieke ouders, zodat velen
hun kinderen eerder van deze richting
afhielden dan hun eventuele aspiraties
stimuleerden.
Wat de oorzaken ook mogen zijn, er
moet iets aan worden gedaan. In het
verleden heeft de K.R.O. reeds op be
scheiden schaal een kleinkunstcursus
georganiseerd, die inderdaad enige
goede krachten o.a. Harry Ban-
nink heeft opgeleverd. Het was
echter een zeer arbeidsintensieve en
kostbare aangelegenheid, die slechts
beperkte mogelijkheden bood, omdat
de cursus in Hilversum werd gege
ven. Waar het nu slechts gaat om te
schrijven hetgeen men tenslotte
thuis kan doen en het schriftelijk
onderwijs zich in de loop der jaren
heeft ontwikkeld tot bonafide metho
den, besloot de K.R.O., het over deze
boeg te gooien. De paters Augustijnen
verleenden enthousiast hun medewer
king wat de technische vormgeving
betreft, terwijl de K.R.O. zelf voor de
docenten zorgde, o.a. Jan de Cler, dr.
Jan Starink, Leon Po vel en Jurriaan
Andriessen.
Een dergelijke cursus is uniek in
Europa. In Amerika bestaat wel zo
iets, maar het materiaal bleek voor
Nederland totaal onbruikbaar. De cur
sus duurt drie jaar en omvat drie
leerronden van elk twintig lessen. De
eursisten kunnen zelf hun tempo bepa
len; om bij te blijven, moeten zij elke
twee weken een les doorwerken. Het
valt te voorzien, dat een groot deel
van de bijna zeshonderd cursisten tus
sentijds zal afvallen. Het zijn voor het
grote merendeel jongeren, die zich ge
roepen voelen, hun talenten schrifte
lijk te laten ontsluieren en ontwikke
len. Zij komen voort uit allerlei krin
gen en beroepen, hetgeen mogelijk is
omdat geen bepaalde vooropleiding
wordt vereist. De praktijk zal wel uit
maken, meent de heer Rammelt, wie
de stof wel of niet kunnen beheersen.
De cursus is geen receptenboek, waar
in te vinden is hoeveel van dit en hoe
veel van dat de schrijver mengen moet
om een aardig liedje of een bruikbaar
hoorspel op papier te brengen. De
cursisten, die nu zo enthousiast zijn
begonnen, moeten er daarom nog niet
al te vast op rekenen, dat binnen af
zienbare tjjd hun naam in één adem
zal worden genoemd met die van Jan
TOON RAMMELT
N de Cler en Annie M. G. Schmidt. De
enkelen echter, die de eindstreep zul
len halen, kunnen verzekerd zijn van
emplooi; Hilversum zit op hen te wach
ten. De cursus leert ook niet hoe de
toekomstige artisten een snor moeten
kweken, maar wanneer de cursisten
eenmaal tot de studio's zijn doorge
drongen, zullen zij dit belangrijke detail
spoedig onder de knie hebben.
rie
ei
ie het Piccolo Teatro uit Milaan
enige jaren geleden in het Hol
land, Festival Goldoni's „De
knecht van twee meesters" heeft zien
spelen, bewaart daar de verrukkelijkste
herinneringen aan. Dit is een maniei
van toneelspelen waarin de komische
expressiviteit een hoogte bereikt, dat
de taalbarrière overrompelend genomen
wordt. De toeschouwer komt er nau
welijks aan zich goed te realiseren,
dat er een taal gebruikt wordt die hij
niet machtig is. Ditzelfde gezelschap is
nu opnieuw naar Nederland gekomen
voor een tournee langs verschillende
plaatsen. Arnhem had zaterdagavond
de première, die zeer is ingeslagen. Een
bewijs, dat het spel nog niets van de
oorspronkelijke meeslependheid heeft in
geboet. Het is commedia dell'arte in
de meest perfecte vorm, dat wil zeggen,
het improviserend karakter ervan is van
te voren tot in de kleinste details vast
gelegd, zodat elke mimiek, elke vondst
het maximum aan doeltreffendheid
krijgt. Dit wordt gedaan met een mee
slepende vaart en fonkelende levendig
heid dat men een nurks moet wezen
om niet volkomen in de roes van het
spel op te gaan.
99
De Nederlandse minister van buiten
landse zaken, mr. J. M. A. H. Luns,
is zondagmiddag per vliegtuig in Lon
den aangekomen voor besprekingen met
premier Macmillan en minister van
buitenlandse zaken Selwyn Lloyd. De
twee hoofdpunten van het overleg zul
len zijn het Britse besluit om het aan
tal K.L.M.-vluchten op. Singapore van
twee tot één per week te verminderen
en de verkoop door Engeland aan In
donesië van 18 Gannet marinevliegtui
gen.
Mr. Luns verklaarde op London Air-
port tegenover de pers, dat hij zal spre
ken over „zaken van gemeenschappe
lijk belang". Hij voegde daar echter
aan toe: „Sommige zaken zijn voor Ne
derland iets meer van belang dan voor
Engeland."
„Ik zou te veel zeggen," aldus de mi
nister, „als ik zei dat het om conflic
ten gaat. Over de beslissing aangaande
de K.L.M. is men in Nederland enigs
zins verbijsterd. De warme gevoelens
die de Nederlanders over het algemeen
voor hun buren aan de andere kant van
de zee koesteren, zijn een beetje afge
koeld. Ik zou het prettig vinden als ik
ze door mijn besprekingen in Londen
weer op temperatuur kon brengen."
Minister Luns zei tot slot dat hij ook
zal spreken over de gemeenschappelij
ke markt, het vrjjhandelsgebied en,
waarschijnlijk, over enkele N.A.T.O.-
aangelegenheden.
In Düsseldorf is zaterdag de 25-ja-
rige timmerman Helmut Klier gearres
teerd. Hij wordt ervan verdacht vorige
week de synagoge van Düsseldorf met
hakenkruizen te hebben bekladderd, al
dus meldt U.P.I. Aangenomen wordt,
dat Klier in contact heeft gestaan met
rechtse extremisten. Zelf was hij lid
van de communistische partij tot 1956,
het jaar waarin deze werd verboden.
Er is een beloning van 11.000 Mark uit
geloofd voor het vinden van de neo
nazi's die bij het schilderen van de
swastika's zijn betrokken.
Het blijft onrustig in de Belgische Congo. Gisteren hebben ongeveer dui
zend Congolezen in de inheemse wijk van Matadi enige officiële gebouwen,
waaronder het gebouw en de kerk van de Missie van O. L. V. van Fatima,
met stenen bekogeld, aldus meldt Belga. Aanvankelijk greep de ongewa
pende politie in, maar de inheemsen, veelal jongemannen, boden zo duchtig
verzet, dat er versterking moest komen. Volgens het Belgische persbureau
zijn er slechts drie mensen licht gewond, twee Congolezen en een hoofd
commissaris van politie. Drie weken geleden ontstonden in Leopoldstad on
lusten, waarbij 47 inheemsen de dood vonden.
De betoging is gisterochtend begon-1 De bijzondere correspondent van het
nen, toen na een bespreking van de po- Belgische dagblad De Standaard te Leo-
litiecommissaris met de Raad van het poldstad heeft gemeld, dat de minis-
inheemse centrum over het Belgische 1 ter voor overzeese gebiedsdelen, Van
plan voor de Congo een groep van on
geveer tweehonderd jongemannen die
vergeefs hadden getracht tot de verga
dering te worden toegelaten met stenen
begonnen te werpen. Op het moment
dat de deelnemers aan de bijeenkomst
het gerechtsgebouw in de inheemse wijk
verlieten, doorbraken de woelige Con
golezen de afzetting van onbewapende
inheemse agenten. De menigte groei
de ondertussen aan tot ongeveer duizend
man. Een hoofdcommissaris van poli
tie kreeg een steen tegen het hoofd en
werd door de demonstranten ingesloten.
Uit zjjn machinepistool loste hij daarop
een salvo over de hoofden van de me
nigte, die meteen terugweek.
Politiemannen en militairen wierpen
onmiddellijk op de wegen die naar de
Europese wijken van Matadi leiden bar
ricades op. In de loop van de middag
was de politie de situatie echter geheel
meester geworden. Het gerechtsgebouw
en verscheidene kantoren in de in
heemse wijk zjjn geplunderd. De gebou
wen van de Missie van O. L. Vrouw van
Fatima zijn slechts licht beschadigd en
niet geplunderd. De missiepaters, die
een toevlucht in een naburige politie
post hadden gezocht, werden door groe
pen Congolezen beschermd. Zij hebben
zich later op de dag naar de Europese
wijk begeven.
In de inheemse wijk is thans een
uitgaansverbod van 's avonds half ze
ven tot 's ochtends half vijf afgekon
digd. Er patrouilleerden gisteravond
enkele pelotons soldaten. Blanke vrij
willigers hebben opdracht gekregen de
Europese wijk te bewaken, die vrij
ver van het stadscentrum ligt.
Advertentie
M A MC A f
ruw of schraal
Hemelrijck, van plan is jaarlijks vier
maanden in de Congo te verblijven. „De
minister heeft (verder) begrepen dat de
Congo niet langer van Brussel uit gere
geerd kan worden. De evolutie gaat te
snel", aldus De Standaard. De andere
maanden zou volgens het Belgische blad
de kabinetschef van de minister Van
Hemelrijck in Leopoldstad vervangen.
Er zou zelfs een beperkt kabinet vast
in de Congolese hoofdstad worden ge
vestigd.
Een charmant voorbeeld van in
ternationale samenwerking illus
treerde zaterdagavond de rede van
prof. dr. Walter Hallstein, voorzitter
van de commissie voor de E.E.G.,
tijdens het jaardiner van de Buiten
landse Persvereniging in het Kur-
haus te Scheveningen. Naardense
parfumcompositeurs hadden uit bloe
men, planten en vruchten, karak
teristiek voor op zijn minst veertig
landen uit alle werelddelen, een sym
bolisch parfum gecreëerd, waarvoor
Nederlandse kristalkunstenaars een
bijzonder flacon hadden ontworpen.
Het geheel was verpakt in een fraai
coffret en ging vergezeld van een in
leer gebonden miniatuurboekje, waar
in aan de hand van het ontstaan van
dit parfum en het kristal de taak
van ons land in de internationale
integratie werd geschetst
Aangezien prins Bernhard door
ziekte verhinderd was bij het diner
aan te zitten werd door H. M. de
koningin bestemde flacon met deze
symbolische parfum aan haar particu
lier secretaresse ter hand gesteld.
Eenzelfde coffret werd overhandigd
aan de echtgenote van minister Luns,
de dames der diplomatieke vertegen
woordigers en de echtgenoten van
andere gasten.
De Bank Indonesia heeft haar memorie
van grieven tegen het door de president
van de Amsterdamse rechtbank op 22
december j.l. gewezen vonnis in kort
geding, aan de Senembah Mij. overhan
digd. Zoals bekend stelde de president
de Senembah in het gelijk in een geschil
over 6263 pakken tabak, die eigendom
waren van de Senembah, maar waar
over de Bank Indonesia in Amsterdam
als pand beschikte. De memorie zal ook
aan het Gerechtshof te Amsterdam, dat
het hoger beroep behandelen zal, wor
den overlegd.
De memorie bevat vijf grieven. O.a.
wordt aangevoerd dat de president
„zich ten onrechte heeft begeven in een
toetsing van de onderbeheerstelling van
de Senembah in Indonesië aan het vol
kenrecht en aan de in Nederland gel
dende opvattingen van zedelijkheid".
De onderbeheerstelling moet volgens de
Bank Indonesia door de Nederlandse
rechter „als een voldongen feit worden
beschouwd", waaraan geen rechtsgevolg
kan worden toegekend.
Van de vier laatste der zes tabaks
zendingen uit Indonesië naar Neder
land, waarde ruim f 10 miljoen, welke
door de Indonesische beheerder zijn ge
sorteerd, verpakt en verzonden, wordt
in de memorie tenslotte gezegd, dat de
Senembah 2ich bezwaarlijk kan onttrek
ken aan haar aansprakelijkheid voor de
kosten van arbeidsloon e.d., die zij zelf
eveneens had moeten uitgeven, indien
de onderbeheerstelling niet had plaats
gevonden.
Toen vorig jaar de twaalf jarige'Hans
de Jong, uit Rotterdam, met zijn ouders
te Zevenhuizen logeerde, raakte een
kleuter bjj het spelen in een diepe mod
dersloot. Hans, die zonder zich te be
denken het drenkelingetje nasprong,
redde het kind van de verdrinkings
dood.
Dezer dagen ontving hij voor zjjn op
treden van het Carnegie Heldenfonds te
's-Gravenhage een polshorloge met in
scriptie.
(Van onze Romeinse correspondent)
ROME, hedenmorgen
Zaterdagmiddag heeft Zijne Eminen
tie Paolo Kardinaal Giobbe officieel
bezit genomen van zijn titelkerk in
Rome, de Santa Maria in Vallicella,
meer bekend onder de naam van de
Chiesa Nuova, de Nieuwe Kerk aan
de Corso Vittorio Emanuele. Zeer ve
len waren bij deze plechtigheid aan
wezig, onder wie een groot aantal per
manent of tijdelijk te Rome woonach
tige Nederlanders.
Als officiële getuigen fungeerden
mgr. J. O. Smit, bisschop van Para
lus en kanunnik van St.-Pieter, en mgr.
Jos Damen de rector van het Neder
lands priestercollege en de vertegen-
52
Tuppence kwam juist uit de plaatselijke uitleen
bibliotheek met wat haar aanbevolen was als een
„aardig boek" onder de arm geklemd, toen ze op-
scnrok door een stem, die zei: „Mrs. Beresford."
Ze draaide zich plotseling om en zag een grote,
donkere jonge man met een prettige, maar verlegen
glimlach.
Hij zei: „Ikehvrees, dat u me niet meer
kent."
Tuppence kende di.t recept door en door. Ze zou
nauwkeurig hebben kunnen voorspellen, welke woor
den er verder kwamen.
„Ikehben een keer met Deborah bij u
geweest."
Deborah's vrienden! Er waren er zoveel en alle
maal leken ze, volgens Tuppence, bijzonder veel op
elkaar! Enkelen waren donker, zoals deze jonge
man, anderen blond en een enkele maal liep er ook
een roodharige doormaar allemaal waren ze
van hetzelfde soort: prettig, goed gemanierd, alleen
hun haar was, vond Tuppence, een tikkeltje te lang.
(Maar wanneer hierop gezinspeeld werd, placht De
borah te zeggen: „O, Moeder doe nu niet, alsof we
nog altjjd in 1916 leven. Ik kan kort haar niet uit
staan!")
Vervelend, nu juist een van Deborah's vriendjes
tegen 't lijf te lopen en herkend te worden. Maar ze
zou hem waarschijnlijk wel gauw van zich af kunnen
schudden.
„Ik ben Antony Marsdon," verklaarde de jonge
man.
Tuppence mompelde leugenachtig: „O, ja, natuur
lijk," en gaf hem de hand.
Tony Marsdon vervolgde: „Ik ben verschrikkelijk
blij, dat ik u gevonden heb, Mrs. Beresford. Weet
u. ik zit in hetzelfde werk als Deborah, en, nu is er
feitelijk iets vrij vervelends gebeurd."
„O, ja?" zei Tuppence. „Wat is er gebeurd?"
„Nu ja, ziet u. Deborah is er achter gekomen, dat
u niet in Cornwall bent, zoals ze dacht en dat maakt
de zaak ietwat vervelend voor u, nietwaar?"
„O, verdikkeme," zei Tuppence bezorgd. „Hoe is
ze daar achter gekomen?"
Tony Marsdon legde de zaak uit. Hij ging enigs
zins beschroomd verder: „Natuurlijk heeft Deborah
geen begrip van wat u in werkelijkheid doet."
Hij zweeg tactisch even en vervolgde toen: „Ik stel
me voor, dat het belangrijk is, dat ze niets weet.
Mijn werk ligt in feite in dezelfde richting. Men neemt
aan, dat ik maar een beginneling bij de Code-Afde
ling ben! In werkelijkheid luiden m'n instructies
om een mening naar voren te brengen, die zo'n
beetje Fascistisch is: ik bewonder het Duitse sys
teem, geeft bedekt te kennen, dat een verbond met
Hitier nog zo kwaad niet zou zjjn en wat dies meer
zijalleen maar om te zien, wat de reactie is. Er
is heel wat vuiligheid aan de gang, weet u, en we
willen te weten zien te komen, wie achter dit alles
zit."
Maar niet overal, dacht Tuppence.
„Maar onmiddellijk nadat Deborah me over u had
verteld," vervolgde de jonge man, „vond ik het be
ter direct hier naar toe te gaan om u te waarschu
wen, zodat u het een of ander aannemelijk verhaaltje
kunt opdissen. Ik weet toevallig wat u doet en dat
is uitermate belangrijk, weet u. Het zou een ramp
zjin, als er ook maar iéts bekend werd over wie u
bent. Ik had gedacht, dat u 't wellicht zou kunnen
doen voorkomen, alsof u naar Kapitein Beresford
was gegaan in Schotland, of waar die dan ook is. U
zou kunnen zeggen, dat u toestemming gekregen
had daar met hem te werken."
„Dat zou ik inderdaad kunnen doen," zei Tuppen
ce.
Bezorgd vroeg Tony: „U vindt toch, hoop ik, niet,
dat ik me met uw zaken bemoei?"
„Neen, neen, ik ben je zeer dankbaar."
En nogal inconsequent zei Tony: „Ik bennu
jaweet uik ben nogal erg op Deborah
gesteld."
Tuppence wierp hem een snelle, geamuseerde blik
toe.
Hoe ver scheen die wereld van hoffelijke jongelui
en van Deborah verwijderd te zijn; Deborah, die nog
al lomp tegen ze deed, wat hen echter nooit scheen
af te schrikken. Deze jonge man, dacht ze, was een
aantrekkelijk voorbeeld.
Ze zette, zoals ze 't zelf noemde, de „vredesge-
dachten" van zich af en bepaalde zich geheel tot de
huidige toestand. Na enkele ogenblikken zei ze lang
zaam: „Mijn man is niet in Schotland."
„O, neen?"
„Neen, hij is hier bjj mij. Dat was hjj tenminste!
Nuis hij verdwenen."
„Watdat is niet zo mooi, hè? Zat hij achter
iets aan?"
Tuppence knikte. Ik geloof 't wel. Daarom denk
lk ook niet, dat de manier waarop hij verdwenen is,
een werkelijk slecht teken is. Ik geloof, dat hij zich
vroeger of later met mij in verbinding zal stellen
op zijn manier!"
Ze glimlachte flauw.
Ietwat verlegen zei Tony: „Natuurlijk, U kent het
spelletje. Maar toch moet u voorzichtig zijn."
Tuppence knikte.
„Ik begrijp, wat je bedoelt. In boeken worden de
schone heldinnen altijd gemakkelijk weggelokt. Maar
Tommy en ik hebben zo onze eigen methode. We heb
ben een wachtwoord." Ze glimlachte.
't Is niet alles goud, wat er blinkt."
„Wat?" De jonge man keek haar aan alsof ze gek
geworden was.
„Ik hoor er dan ook nog bij te zeggen, dat mijn bij
naam Tuppence is."
„O, juist." De jonge man ademde verlicht.
„Aardig spreekwoordvindt u niet?"
„Ik hoop 't."
„Ik wil me er niet mee bemoeienmaar kan ik
u misschien nog van dienst zjjn?"
„Ja," antwoordde Tuppence bedachtzaam, „ik
denk, dat je dat misschien wel zou kunnen."
HOOFDSTUK XII
Na een eeuwigheid buiten westen geweest te zijn,
werd Tommy zich langzaam bewust van een vurige
bal, dia in de ruimte zweefde. In het centrum van
deze vuurbal lag de kern, waar de pijn haar oor
sprong vond: het heelal trok samen, de vuurbal be
woog zich langzamer en hij ontdekte eensklaps, dat
de kern zijn eigen pijnlijk hoofd was.
(Wordt vervolgd)
woordiger van het Nederlands Episco
paat bp het Vaticaan. Behalve de am
bassadeur bij de H. Stoel, mr. F.
Graaf de Marchand et d'Ansembourg,
mgr. P. C. v. Lierde, vicaris-generaal
van Vaticaanstad en sacrista van Z.H.
de Paus, waren onder hen vele Neder
landse geestelijken en leken.
De Chiesa Nuova is een grote en zeer
fraaie barokkerk uit het eind der zes
tiende eeuw. Pietro van Cortona schil
derde er de fresco's, de absis wordt
gesierd door drie schilderijen van Ru
bens. In de kerk ligt St.-Philippus Ne-
rius begraven, de stichter der Oratori-
anen, die er tot heden de zielzorg heb
ben, en de grote historicus Kardinaal
Baronius.
Nog vlak voor het conclaaf heeft de
regerende Paus éen bezoek aan deze
kerk en aan het graf van Baronius
gebracht, over wie hij indertijd een
boek geschreven heeft. De Chiesa Nuo
va was de parochiekerk van de familie
Pacelli, wijlen Paus Pius XII is er mis
dienaar geyyeest en was tussen zijn
priesterwijding en zijn aanstelling op
de pauselijke staatssecretarie er assi
stent.
Een patrouillewagen van de Maas
trichtse politie heeft een der avonden
van de afgelopen week twee mannen
op heterdaad betrapt, toen ze bezig wa
ren de deuren van een slagerswinkel
aan de Grote Gracht in Maastricht te
forceren. Dit tweetal, 26 en 21 jaar oud,
zwagers van elkaar, heeft na een lang
durig en moeizaam verhoor bekend in
de afgelopen twee maanden tien tot
vijftien inbraken met diefstal en vernie
ling in Maastricht te hebben gepleegd.
Ze bemachtigden na insluiping of in
braak o.a. een fototoestel, kledingstuk
ken, een horloge, geld en gebruiksvoor
werpen. Waar ze niets vonden wat van
hun gading was, pleegden ze baldadig
heden en vernielingen.
Zondag was het politieverhoor van de
beide mannen nog niet afgelopen. Een
deel der gestolen goederen is in hun
woning gevonden. De oudste van het
tweetal is al eerder met de politie en
justitie in aanraking geweest. De jong
ste was in het bezit van een alarm
pistool van een buitenlands maaksel dat
ingevolge de vuurwapenwet in Neder
land is verboden. De mannen zullen aan
de officier van justitie te Maastrich
worden voorgeleid.
Met de aanhouding van dit tweetal
acht de politie negentig procent van de
in de laatste maanden in Maastricht ge
pleegde en onopgehelderde inbraken op
gelost.
