Nieuwe Haarlemsche Courant | 1959 | 10 februari 1959 | pagina 5

sen
kabinet

Kansen op rechts

gunstiger

RADIO

Eenzaam maar

niet alleen

1

Overwinterin;

Poolse
twee

Redemptorist tot
jaar veroordeeld

Deens
wegens

diplomaat staat
spionage terecht

in geen geval met
wil samenwerken

PROF. ROMME TE FFJDFN

A Ju V.V.D.

socialisten

en tefievisie.

PUROL

Een terugblik in de

levensavond

Vastenavond

Bij de buren

—Prinses Wilheimina vertelt-

Getuigenis van de
leiding Gods

Overtreding van bepalingen voor
de pers ten laste gelegd

échter geen vertrouwen in liberale uitspraken

SIEMENS

üb

^ud-strijders protes
teren tegen B.B.-
dienstplicht

Het ongeluk met de
Hugo de Groot

PAN MET VET IN
BRAND GERAAKT
Huis geheel vernield

ZIEKENHUISKEUZE
VERRUIMD VOOR
ZIEKENFONDS
VERZEKERDEN

Buit juwelendiefstal
achterhaald

DINSDAG 10 FEBRUARI 1959

PAGINA 5

Indien een rechts kabinet op grond van de verkiezings-
j^tslag de beste oplossing zou zijn, dan staan volgens prof.
°mrne de kansen dat het tot stand komt thans gunstig. Hij
geerde deze uitspraak op de verklaring van prof. Oud, dat
in geen geval met socialisten zal samenwerken.
3t noemde hij de positieve kant van de uitspraak. Er was
enter veel dat prof. Romme aanleiding gaf om het „nu reeds
Schakelen van de samenstellingen van het kabinet" door
^Uc' a^s n*e* £eslaaéd en niet reëel te zien.
katholieke lijsttrekker, die in Leiden zijn tweede ver-
i:Jezingsrede hield, kon niet het minste vertrouwen in de
erale uitspraken opbrengen en kwam tot de conclusie, dat
samenwerking met de V.V.D. hem en vermoedelijk ook
e andere niet-liberale politici niet zou kunnen animeren.

Jc

de

all

Kfezing.

Ruwe, schrale huid

Stoffelijke overschotten
geïdentificeerd

DIFTERIE TE DELDEN

Prins Bernhard in
Argentinië

Jhr. Ch. Quarles van
Ufford overleden

(Van onze parlementaire redacteur!

Advertentie

V-

-o V. - '/At,.-Dj':;:

s. ,e 'iberalen bespelen nu het anti-
te,, a st'sch sentiment, nu zij laten we-
)6n a* zij niet met de socialisten zul-
Sarnenwer'<erl- Niet alle liberalen
j» bet daar echter mee eens. Prof.
Set t^6 sf)rab van ..anti-socialistisch
ija° bel met af en toe een valse pe-
eun", maar hij vond het erger
ee„ Pr°f- Oud de allures aanneemt van
windvaan. Voor de oorlog hengel-
a biet de Vrijzinnig Democratische
XI "aar samenwerking met de mar-
S.D.A.P. Na de oorlog leverde
Oud de V.D.B., zogenaamd van-
typ u- ••oversangstijd", die samen-
jbg jnet de socialisten nodig maak-
u't aan de P.v.d.A. Intussen werd

In

1951.

g toen er reeds lang geen over-
^"gstjjd meer was. die samenwerking
v 6t socialisten welbewust nog eens
^"ieuwd. Thans iaat prof. Oud we-
n; dat de V.V.D. niet meer met de
b'aiisten wil samenwerken.

Liberalen onduidelijk

h-P.bof.Romme trachtte de duidelijk-
kió die de liberale leider voor de
-bzers wil scheppen te ontdekken.
l «ar hij kon daar niet in slagen. De
?.eZers weten alleen nog maar waar
\V pr°f" °ud "iét aan toe zijn.

wftt h^i wél wil, weten wij geenszins.
J»anr eer alle partijen Ouds voorbeeld
uden volgen, aldus prof. Romme. dan
.u de onzekerheid alleen maar groter
jj.bdenDe socialisten zouden met hun
Ht ij genoot De Kadt kunnen zeggen:
v^ker niet met de K.V.P.", de A.R.
S, het wachtwoord kunnen lanceren:
O 'et met de liberalen", de C.H., zo-
t|s in 1956: „Niet met de rechtse par-
fb". Het enige zekere zou dan zijn
C het land onbestuurbaar zou wor-
s,". Prof. Romme vroeg de kiezers
(Cn dit doorzichtige en onwaardige ge-

een eind te maken.

1p '1 trok zelfs in twijfel dat de libera-
toi, tspraak het gevoelen van de V.V.D.
L: vertolken. Prof. Oud motiveert
Ijk. niet de bewering, dat er tussen
,'c-nka!en en socialisten onvoldoende
Vf!Jbeid zou zijn, maar de liberale me-
Schouwenaar heeft onlangs in
V?, biterview gezegd, dat er tussen
W'U. en p.v.d.A. slechts nuance-
k^bhillen zijn. De verschillen tussen
Vppbblen en rechts zouden volgens haar
ton .^boter zijn. Prof. Romme trok de
bclusie, dat dan een samengaan van
W V-V.D. met deze rechtse partijen
6pifens wel zeer onvoldoende eenheid
eel onmogelijk moet worden geacht.

vA's positieve winst van de uitspraak
tpb prof. Oud ziet prof. Romme ech-
behalve dat de kansen op een
hpfts kabinet gunstiger zijn, ook dat
*iin na 12 maart wei niet mogelijk zal
een kabinet met een vrijzinnige
erderheid tot stand te brengen.

UjA0 liberalen hebben met nog andere
sPraken prof. Romme waakzaam ge-

T\/r« Dnnluno-c cra.

akt.

biilal dat de liberale leer uitmunt door
hp'bneid en wijsheid. Daarnaast po-
i..rbe hii de enormiteit, dat wie tot

m-, -- hij de enormiteit,---

tp heeft de mensen van binnen uit
banderenniet aan de politiek doet,
tp.bs prof. Romme. Deze stelde daar-
(i^fbover de functie van de politiek
blo^ katholieke begrippen. De mensen
k>p, - Ük maken om beter naar Gods
1 te leven.

De kinderbijslag

Kil herinnerde in dit verband ook
"«b de oppositie die de liberalen nog
®eds voeren tegen de kinderbijslag,
v aarvan zij zeggen dat deze eigen
bbantwoordelijkheid van de mens
jset tot zijn recht zou doen komen,
t 6 katholieke lijsttrekker stelde daar
tegenover dat tallozen alleen hun hu-
b'hk nog in vrijheid kunnen beleven
of! opvoeding van hun kinderen
jP zich kunnen nemen, wanneer hun
jbet deze kinderbijslag de helpende
„«hd wordt geboden. Dit is een van
k?. Punten, die de hoogste prioriteit
Vb i^-e K-V.P. heeft, zoals ook uit het
J^kiezingsmanifest blijkt, dat bin-
®bkort zal worden verspreid.

S&J bestuur van het oud-strijders le-
IeZona 6 's-Gravenhage heeft een brief
de -p, len aan de fractievoorzitters in
V-v a ,eede Kamer van de K.V.P., de
de V.V.D., de C.H.U. en de
d biisstB waarin de argumenten die de
»,e a.»- van binnenlandse zaken over

der

-5t|

aan^atpllcht erkent, betoogt,

oOh ,S nwAAn lilt

w cii:""Uzing van oud-Indiëstrijders
tfden ïstplicht in de B.B. aanvoerde,
p, Het h bestreden. N
astuur, dat de noodzaak van
aa.n P'icbt erkent, betoogt, dat
dj .wezen groep bestaat uit men-
n Uin® in hun jeugd onder Duitse be-
Opger2 leefden. Na ae oorlog werden zij
aar h Pen voor militaire dienst en
§eZondB voormalige Nederlands Indië
2erlariH i waar zij jarenlang het va-
?e tron dunden. Na hun terugkeer uit
ielkeriB moesten zij nog enkele jaren
herhai1v,Se<iurende vier of vijf weken op
het 0,]r, Ssoefening. Het bestuur van
Je metTVStriiders-legioen meent, dat de-
ben frp j?11 het koninkrijk voldoende heb-

Bij zijn uiteenzetting van het doel van
de verkiezingen machtsvorming, om
de rechtmatige belangen van het ka
tholieke volk zoveel nodig te verdedi
gen herinn°rde hii ter illustratie van
deze noodzaak aan het standpunt dat
de katholieke socialist mr. Van Lier
de vorige week nog in de Tweede Ka
mer heeft ingenomen ten aanzien van
de katholieke bureaus voor beroepskeu
ze. De socialist kon deze niet tegen
houden. maar zonder K.V.P. zou hij
dat wel hebben gedaan

De scherpste uitdaging

Prof. Romme vond echter dat de
scherpste uitdaging waarvoor de katho
lieken bij deze verkiezingen staan, het
feit is dat de socialistische heer Wil-
lems in het katholieke zuiden lijsttrek
ker van de P.v.d.A. is geworden. Hij
vroeg de kiezers, ook die in het noor
den, om de schade die niet alleen de
katholieken maar aan het gehele land
zou worden berokkend, in te zien en
zich als één man tegen een socialis
tische overwinning te verzetten.

De nieuw gestelde kandidaat, mr. T.
Brouwer, heeft in dezelfde vergadering
een uiteenzetting gegeven van de be
langen van de landbouw voor onze ge
hele economie en tevens de gevaren
die de boerenstand bedreigen wanneer
de socialisten met hun collectivistisch
streven hun zin zouden krijgen. Hij acht
bij de K.V.P. de belangen van de ka
tholieke boeren en tuinders veilig.

Advertentie

14 augustus van het vorig jaar is de
Lockheed „Super Constellation" van de
K.L.M., de PH-LKM Hugo de Groot
tussen Shannon en Gander verongelukt,
waarbij de 91 passagiers van diverse
nationaliteiten, die zich aan boord be
vonden, alsmede de acht leden van de
bemanning om het leven kwamen. En
kele dagen na de ramp hebben vissers
vaartuigen de stoffelijke overschotten
van 34 inzittenden naar het Ierse stad
je Galway gebracht. Op de begraaf
plaats van Galway zijn 22 slachtoffers
ter aarde besteld. De stoffelijke over
schotten van 12 inzittenden konden on
middellijk worden geïdentifcieerd.

De negen maanden oude baby Berna-
dette de Koek van Leeuwes werd even
eens in Galway begraven. De andere elf
geïdentificeerde slachtoffers werden in
overleg met de nabestaanden elders
ter aarde besteld.

Naar het A.N.P. van de officier van
justitie te Den Haag, mr. J. C. Maris,
verneemt zijn thans ook de stoffelijke
overschotten van de volgende inzitten
den geïdentificeerd: mej. H. W. Hamel,
32 jaar, stewardess van de Hugo de
Groot; mevr. R. Rahamin, 53 jaar, Is
raël; mevr. R. L. Stinebaugh, 42 jaar,
Ver. Staten: mevr. I. F. Leeds, 43 jaar,
Ver. Staten; mevr. F. Hawryszko ,71
jaar, Polen; mevr. E. Cuvelier, 65 jaar,
Ver. Staten; mevr. S. Gerzkowitch, 51
jaar, Engeland; mevr. C. Peters, 56
jaar, Ver. Staten; J. D. Bowan, 61 jaar,
Ver. Staten; C. Schipper, 86 jaar,
Duitsland; M. P. Samperi, 34 jaar,
Ver. Staten en Th. Roach, 64 jaar, Ver.
Staten.

In totaal zijn dus 24 slachtoffers ge
ïdentificeerd. Het onderzoek heeft ge
ruime tijd gevorderd, aangezien diverse
gegevens via Interpol in een groot aan
tal landen moesten worden opgevraagd.
Het onderzoek inzake de tien slachtof
fers, die tot nu toe nog niet werden ge
ïdentificeerd, wordt voortgezet.

Het in brand raken van een pan met
vet, die de bewoners op de kachel lieten
staan toen zij uitgingen, heeft maandag
brand doen ontstaan in de arbeiders
woning van de heer A. Vissia te Ees
trum. Het huis is geheel vernield. Bu
ren wisten uit de schuur een aantal
biggen, een motorfiets en twee rijwielen
te redden.

In Delden hebben artsen de laatste
weken vier gevallen van difterie gecon
stateerd. Aangezien van deze vier pa
tiënten er twee (kinderen) zijn overleden,
heeft het gemeentebestuur besloten op
korte termijn de gehele bevolking te
laten inenten.

Na vijftig en bij perioden dramatisch
bewogen regeringsjaren deed Koningin
Wilheimina afstand van de troon om
zich als Prinses Wilheimina terug te
trekker uit het openbare leven en be
vrijd van de te zwaar geworden last
van het koningschap en de staatszaken
geheel zichzelf te kunnen zijn. Geduren
de de vrijwillige afzondering, waarin zij
haar levensavond doorbrengt, heeft zij
een terugblik geworpen op al wat zij
doorleefd en ondervonden heeft en daar
in Gods leiding herkend. Van deze lei
ding te getuigen is het doel van het
boek, dat zij schreef en dat thans onder
de titel „Eenzaam maar niet alleen" bij
de uitgeverij W. ten Have n.v. te Am
sterdam is verschenen.

„Men verwachte niet, dat dit ge
schrift een politiek of historisch relaas
of een autobiografie zal bieden. Deze
bewegen zich op een ander plan dan
waarop hetgeen hier volgen zal zich vol
trokken heeftWat' hier aan de

orde is, is het door God geleid zijn van
ons volk, in verleden, heden en toe
komst. Inzoverre ik daarin tijdens mijn
regering betrokken was, wil ik in dit
boek Zijn bestel over mijn leven trach
ten te beschrijven. In die Leiding lag in
zijn diepste grond de band tussen ons
volk en mij". Aldus verklaart de ko
ninklijke schrijfster in de inleiding. Van
daar dan ook dat zij haar werk op de
eerste plaats opdraagt aan Willem de
Zwijger, de Vader des Vaderlands, „om
wat hij deed als dienaar van God en
land", en vervolgens aan haar dochter
Koningin Juliana.

Ook Prinses Wilheimina heeft onder
alle omstandigheden met een steeds

Het koninklijk gezin met Koningin Emma.

Met enige weemoed denk
ik in dagen als deze terug
aan de ettelijke carnavals
die ik vroeger te juister
plaatse, in het zuiden dus,
heb gevierd. Ik herinner
mij nog levendig die As
woensdag-morgen, dat ik
mijzelf ietwat afwezig op
het Roermondse Munster
plein aantrof, berooid van alles; zelfs
van mijn overjas.

Had ik dan zó doortastend gebrast'
Neen, ik had mij gewoon laten gaan.
Ik had mij laten drijven op de vleuge
len van de alom om zich heen grij
pende vreugde.

Toen, op die morgen, heb ik pas goed
beseft, hoe gebonden wij mensen zijn
als wij de opperste „vrijheid" bereikt
wanen. Ik stond machteloos op straat,
doordrenkt van de waarheid dat elke
menselijke vrijheid de kiem van de
slavernij in zich draagt.

Het meest waardevolle van de roes,
lieve mensen, is het ontwaken.

Prins Bernhard is maandag uit Chili,
waar hij de afgelopen week heeft ver
toefd, in Argentinië aangekomen.

Volgens het programma van zijn Zuid-
amerikaanse reis zal de prins ongeveer
een week in de Argentijnse hoofdstad
Buenos Aires verblijven.

Kapitein Frans Bodderij zit weer bij
moeder de vrouw in Rotterdam, en
zjjn schip, de Prins Frederik Hendrik
van de Oranjelijn, ligt bij een repara-
tiewerf om met een nieuw verfje te
worden bestreken. Hij is zes weken la
ter thuis gekomen dan hij en zijn 35
bemanningsleden hadden verwacht en
heeft in die tijd kunnen kennismaken
met een Canadese winter, zoals er
sinds 1890 geen meer was geregis
treerd. Het vroor dertig graden en de
St.-Laurens groeide dicht met een ijs
laag die in enkele dagen een dikte
van dertig voet bereikte en de Prins
Frederik Hendrik van alle kanten in
snoerde in een ondoordringbaar cor
don. Zelfs de stoere 10.000 paarde-
krachten bundelende Canadese ijsbre-
kers moesten het tegen het ijzige re
gime van Koning Winter afleggen; er
was geen doorkomen aan ditmaal, men
had eenvoudig af te wachten tot de
thermometer iets opliep. Met nog
twaalf andere schepen was de Prins
Frederik Hendrik als enig Nederlands
schip het slachtoffer van deze onver
wacht toeslaande koudegolf. Kapitein
Bodderij had gehoopt begin december
Montreal te kunnen verlaten, maar
een opeenhoping van schepen had tot
gevolg, dat zijn schip een week op los
sing moest wachten. Juist die week
zette de hevige winl.r in die de Prins
Frederik Hendrik tot ruim een maand
werkloosheid zou doemen.

Het was voor de bemanning uiter
aard een tegenvaller, en ook enkele
passagiers zagen hun plannen in de
war gestuurd. De laatsten kozen na
een paar dagen andere vervoermidde
len, en de eersten trachtten zich zo
ver hun geldmiddelen het toelieten aan
de wal te amuseren. Het Nederlandse
schip lag gelukkig vlak bij de stad. op
vijf minuten afstand van de zeemans
tehuizen. Deze nuttige instituten, die
normaal 's winters niet geopend zijn,
zetten hun deuren gastvrij open voor
de ongeveer 500 zeelieden die zich zo
plotseling van het ruime sop zagen af
gesneden. Intussen deden vier Cana
dese ijsbrekers hun uiterste best aan
de gedwongen overwintering van der
tien machteloze zeeschepen een einde
te maken. Voortdurende mist, sneeuw
stormen en de aanhoudende vorst leg
den hun operaties evenwel lam. Tot
overmaat van ramp begon het $s nog
onrustbarend te kruien, maar hiervan
liep geen der schepen schade op. Ein
delijk, na vijf weken, slaagden de Ca
nadezen er in een vaargeul in de Lau-
rensrivier vrij te maken. 13 januari
was de Prins Frederik Hendrik be
vrijd en de volgende dag kon de reis
worden voortgezet naar Quebec. Het
is kapitein Bodderij achteraf nóg mee
gevallen. Hij had zich er al op gepre
pareerd de gehele winter in Montreal
te moeten doorbrengen, maar het ein
de van het verblijf kwan- even on-er-
wacht als het begin. Het was voor
hem de eerste maal dat hij op een
dergelijke manier kennis maakte met
de nukken van de Canadese winter. De
scheepvaart op de St.-Laurens ligt, iis
en weder dienende, nu enkele maan
den stil.

Toen de Prins Frederik Hendrik de
Nieuwe Waterweg binnenkwam, hing
er een dichte mist. Maar het radar-

Kapitein Bodderij, zes weken in het ijs.

systeem draaide op volle toeren en ka
pitein Bodderij vond, geleid door deze
Nederlandse mistbreker, een' veilige
vaargeul naar Rotterdam. Hij heeft er
varen, dat in Canada het ijs niet "gauw
gebroken is, maar dat in Nederland de
scheepvaart zelfs onder uitzichtloze
omstandigheden doorgang vindt!

Wilheimina als jong meisje
klederdracht-

in Friese

groeiend zelfbewustzijn en een steeds
vastere doelgerichtheid en een steeds
leniger aanpassingsvermogen aan de
veranderde omstandigheden en eisen
des tijds vóér alles de dienaresse van
God en land willen zijn. Daarvan
getuigt haar boek op zeer vele bladzij
den. In een volkomen ongekunstelde
verteltrant zonder enige literaire pre
tentie heeft zij .gestreefd naar een zo
objectief mogelijk beeld, dat vóór alles
levens- en waarheidsgetrouw moest
zjjn. Niettemin draagt het onvermijde
lijk zowel in de zeer huiselijke details
als in de grote lijn het onmiskenbare
stempel van haar persoonlijkheid. Een
persoonlijkheid, die zich in de bijna Vic
toriaanse kalmte van haar beschermde
en vrij geïsoleerde jeugd met een ver
eerde vader op leeftijd en een bewonde
renswaardige, liefdevolle en wijze moe
der, en meer nog als vorstin in het of
ficiële en streng protocollaire hofleven,
zoals zij zelf zegt, soms „in een kooi
heeft gevoeld".

Een persoonlijkheid, die zich reeds
vroegtijdig bewust werd van de hoogst
verantwoordelijke taak, die haar een
maal op de schouders zou worden ge
legd. Maar die ook volop kon genieten
van de kleine kinderlijke genoegens, die
haar deel werden. Een persoonlijkheid
tenslotte, die tegen de rationalistische
tijdgeest van sommige leraren in zelf
standig, zij het ook uiteraard beïnvloed
door het innige contact met haar moe
der, zeer bewust haar geloof in God
vasthield en na veel innerlijke strijd en
ervaring cultiveerde tot een diep over
tuigd, niet kerkelijk gedetermineerd
christendom, waarbij de geschriften
van de Sadhu Soendar Singh van grote
invloed zijn geweest. Naast veel wat
ouderen van ons zich zullen herinneren,
vertelt dit boek ook van minder bekende

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii|ii|i|i||||i||i>i>||"i",l"i||iii'i|i||||i,i|||i

Copyright

„Ik heb 't vandaag zó druk gehad op kantoor..

IIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIINIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIilllllllllllllllllllllllHl

zaken, zoals bijvoorbeeld van de won
derbaarlijke godsdienstige evolutie,
die zich in Prins Hendrik heeft voltrok
ken. Het gaat ook om begrijpelijke
redenen aan niet geheel onbelangrijke
politieke kwesties, die nog actualiteit
bezitten, stilzwijgend voorbij.

Een enkele maal licht een droge hu
mor op, zoals, wanneer zij verhaalt, hoe
zij met Juliana na het auto-ongeluk van
Prins Bernhard in het Burgerzieken
huis te Amsterdam een slaapkamer en
een zitkamertje kreeg, „dat weldra vol
stroomde met bewijzen van medeleven,
zo vol dat wij er haast niet meer bij
konden". „Hier moest ook nog een re-
geringstaak verricht worden," merkt
zij op.

De grootste belangstelling zal wel uit
gaan naar de meest bewogen levens
perioden van de eerste en de tweede
wereldoorlog. Niet alleen omdat deze
perioden heftige stroomversnellingen in
ons nationale leven hebben betekend,
maar ook omdat Koningin Wilheimina
juist onder de moeilijkste jaren en
zwaarste beproevingen het meest spec
taculair als een bewondering en respect
afdwingende persoonlijkheid met een
„ijzeren zelfbeheersing" en een mense
lijk gevoelig op God vertrouwend hart
vol liefde en offervaardigheid voor land
en volk naar voren is getreden.

Wij twijfelen er niet aan, dat talloze
lezers dit geschrift van Prinses Wilhei
mina, die gedurende de eerste helft van
deze eeuw het constitutionele koning
schap in groot verantwoordelijkheidsbe
sef en grote plichtsgetrouwheid een per
soonlijke inhoud wist te geven, ter hand
zullen nemen. De uitgave is keurig ver
zorgd en van tal van illustraties voor
zien. Onder deze laatste vindt men ver
schillende reproducties van door haar
getekende en geschilderde landschappen,
die een uiting zijn van haar grote liefde
voor de natuur als Schepping Gods. Op
merkelijk is. dat daarin nergens een
figuur van mens of dier voorkomt.

H. v. M.

Krachtens K.B. zullen de verzeker
den der algemene ziekenfondsen bjj ge
bleken noodzaak van opneming in een
ziekenhuis mede kunnen kiezen uit een
der academische ziekenhuizen, ook al
woont de verzekerde niet in de plaats
waar dit ziekenhuis is gevestigd, of in
de naaste omgeving daarvan.

De aanleiding tot deze verruiming van
ziekenhuiskeuze is gelegen in de toe
nemende behoefte der academische zie
kenhuizen aan meer patiënten met be
trekkelijk eenvoudige ziekteverschijnse
len in het belang van het onderwijs.

De ontwikkeling van het ziekenfonds
wezen heeft er namelijk toe geleid, dat
bij de academische ziekenhuizen in
steeds sterkere mate het accent kwam
te liggen op de zeer moeilijke gevallen.
Krachtens de voorheen geldende bepa
lingen konden verzekerden ongeacht hun
woonplaats slechts voor dergelijke spe
ciale gevallen voor fondsrekening in
een academisch ziekenhuis worden op
genomen.

Thans is dit dus ook mogelijk gewor
den voor eenvoudige gevallen. Het aca
demisch ziekenhuis is evenwel in een
dergelijk geval gehouden de hogere ver-
voers-en reiskosten, die van bedoelde
keuze het gevolg z;jn, aan het algemeen
ziekenfonds te restitueren.

Bij beschikking van de minister van
sociale zaken en volksgezondheid zjjn de
ziekenhuizen aangewezen, die als aca
demisch ziekenhuis "elden.

IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII1IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII

Wij lichten uit het boek van Prinses
WiJhelmina „Eenzaam maar niet al
leen" de volgende voor het karakter
van haar persoonlijkheid kenmerken
de citaten;

Slappe tijd

„Ik was jong in een slappe tijd,
een tijd zó slap, dat de tegenwoordige
mens zich deze gewoonweg niet in
kan denken. Het gehele leven was een
rimpelloze vijver en alles wat van ons
verwacht werd, was er voor te zor
gen, dat deze rimpelloos bleef. Ons
werd geen enkele gelegenheid gebo
den om flink en moedig te zijn en
we zagen ook geen voorbeelden daar
van, die tot navolging noodden."

In de generaal van Heutz, de paci
ficator van Atjeh, en zijn mannen
zag zij echter haar idealen van moed
en heldhaftigheid en daadkracht be
lichaamd.

Verterend vuur

„Mijn liefde voor het vaderland
was als een verterend vuur, en dat
niet alleen in mij, zij leefde zich uit
in felheid óm mij. Zij wist zich al
leen gebonden aan bezadigdheid, rede
en verstand, waar de hoogste belan
gen van land en volk dit eisten.
Ieder die deze dreigde te benadelen,
beschouwde ik als mijn grootste vij
and. Mijn denken en 'mijn gehele
leven werden door de waakzaamheid
voor deze belangen beheerst."

Over haar vertrek
in 1940 schrijft zij:

naar Engeland

Verplicht de smaad aan
te durven

„Wij waren nu in volle zee, terug
konden wij niet. Na raadpleging van
hen, die daarvoor in aanmerking
kwamen een miniatuur krijgsraad
in zwemvesten besloot ik naar
Enaeland over te steken. Dit liet de
instructie van de commandant van de
jager wèl toe. In Engeland hoopte ik

weer contact met Nederland te krij
gen en dadr kon ik dan beoordelen,
wanneer ik naar het vaderland kon
terugkeren en naar welke plaats.
Bovendien zou ik nu nóg een poging
kunnen doen meer militaire bijsta na
te krijgen.

Ik was me natuurlijk ten volle be
wust van de verbijsterende indruk,
die dit vertrek thuis zou maken, maar
waar het landsbelang dit meebracht,
zag ik mij verplicht de smaad aan te
durven van de schijn van gevlucht
te zijn.

Had de guerilla tegen de valscherm
troepen mij niet van de aanvang af
alle verbinding met het strijaenae le
ger afgesneden, zo had ik mij naar de
strijdenden aan de Greboe kunnen
begeven om het lot van de krijgsman
te delen en, zoals Willem III het wit-
drukte: als de laatste man te vallen
in de laatste loopgraaf. Ik wist dus,
dat ook dat mij niet beschoren was."

De ontgoocheling van 1946

„Een parlementair kabinet trad op.
Ojschoon de partijen voor het meren
deel gestreefd heoben naar heroriën
tatie, is niet tot stand gekomen wat
velen gehoopt en verwacht hadden.
Het lichame'.ijk verzwakte en uitge
putte volk greep bij voorkeur naar
net oude, welbekende. De plannen
voor het nieuwe, waar het hart tij
dens de bezetting naar uitging, raak
ten op de achtergrond. Zo bleef ook
een grondwetsherziening, die aan de
tijdens de oorlog levende wensen
voldaan zou hebben, achterwege en
nog zoveel meer, waarvan men in de
jaren van druk gedroomd had, kwam
niet tot stand."

Na de abdicatie

„Toen ik in Amsterdam in de auto
stapte gevoelde ik mij opgelucht zoals
noo.t te vorenvoorbij was de span
ning van de laatste maanden, die
groot was geweest, bovenal omdat
ik er voor verantwoordelijk was dat
alles goed zou verlopen, ji vermoeid
heid zou ik pas later voelen. Deze
vergde maanden eer zij overwonnen
was. Ik vluchtte in het penseel".

Een rechtbank te Warschau heeft gisteren pater Marian Pirozynski
C.S.S.R. wegens overtreding van de Poolse voorschriften voor de pers ver
oordeeld tot twee jaar gevangenisstraf en tot een boete van 4.700 zloty. Hij
was ervan beschuldigd godsdienstige geschriften illegaal te hebben ge
publiceerd, papier op de zwarte markt te hebben gekocht, staatsfunctiona-
rissen te hebben omgekocht en de deviezenbepalingen te hebben overtreden.
Samen met pater Pirozynski zijn nog tien mensen veroordeeld. Zij hebben
gevangenisstraffen gekregen, variërend van drie maanden tot 2 y2 jaar. Dit
melden Reuter en U.P.I.

Te Kopenhagen is gisteren het proces
begonnen tegen de 63-jarige Einar Blen-
chinberg, die als Deens handelsattaché
te Bonn NATO-geheimen aan een niet
bij name genoemde mogendheid zou
hebben uitgeleverd. Hü werkte al veer
tig jaar bij de Deense buitenlandse
dienst. Zijn spionage-activiteit vond
plaats in de periode juni 1957 tot mei
1958. Hij zou microfoto's hebben ge
maakt van stukken betreffende een ge
heim overleg te Bonn over de NATO-
zeestrijdkrachten (vooral wat betreft de
Oostzee) en bijzonderheden van andere
NATO-bijeenkomsten, alsmede gegevens
over een bezoek van de Westduitse mi
nister van defensie, Strauss, aan Wash
ington. Dit melden Reuter en A.F.P.

Blenchinberg deelde mede, dat hij van
een Poolse regeringsfunctionaris geld
had geleend tot een bedrag van 3000 gul
den. Hij kreeg het geld uit vriendschap
en geloofde niet dat andere motieven
hierachter schuilgingen.

Voor de rechtbank ln Kopenhagen
verklaarde hij, dat het Deense ministe
rie van buitenlandse zaken hem twee
keer berispt had eens voor een lening
van 15.000 die hij in 1939 in Mexico
aanging en een keer voor een geldtrans
actie in Washington, toen hij tijdens de
oorlog financiële moeilijkheden had.

Toen hij in 1953 voor handelsbespre
kingen in Warschau was. leende hij 450
gulden van een Poolse regeringsfunctio
naris die hij kende. Als een van de oor
zaken. waardoor hij in Warschau in geld
nood kwam, noemde hij het feit, dat in
zijn hotel slechts twee maaltijden per
dag op het menu stonden. „Ik at te veel
warme maaltijden", zo lichtte hij toe.
Toen hij later terug was in Kopenhagen
nodigde hij de Pool uit voor een lunch

en tenslotte leende hij geld tot een be
drag van 3000 gulden.

Blenchinberg zou in Bonn 36.000 gulden
belastingvrij salaris genieten, hetgeen
in Denemarken neerkomt op een sala
ris ter waarde van 75.000 gulden. Hij
zei dat zijn privé-bezit in een benarde
toestand was geraakt.

Blenchinberg is bijna veertig jaar in
de Deense buitenlandse dienst geweest.
Hij werkte in Melbourne, Bern, War
schau, Washington en Bonn.

Eind vorige week wist, zoals is ge
meld, de politie te Almelo, dank zij een
oplettende agent, die bij het station
een auto zag staan, waarvan het num
mer stond vermeld op de lijst van ge
stolen auto's, de hand te leggen óp de
man, die veertien dagen geleden ïn
Hengelo bij een juwelier voor zes en
een half duizend gulden aan horloges,
armbanden, ringen etc. heeft gestolen.
Hij verkreeg die buit door het inslaan
van een etalageraam.

Inmiddels is het ook gelukt de gehele
buit te achterhalen. Via de dief,
afkomstig uit Almelo, kwam men bij
de heler, een 34-jarige meubelmaker
uit Amsterdam terecht. Het gelukte
hem zaterdag in Twente aan te hou
den. Hij vertelde de sieraden bij fami
lie in Amsterdam t'e hebben achterge
laten. Daar heeft hij de goederen in de
nacht van zaterdag op zondag, terwijl
de politie op enige afstand toekeek,
weggehaald. Ze zjjn inmiddels aan de
juwelier in Hengelo, die niet was ver
zekerd, ter hand gesteld.

Pater Pirozynski is redacteur van het
tijdschrift „Homo Dei", dat een oplage
heeft van 10.000 exemplaren en dat
hoofdzakelijk verspreid wordt onder de
geestelijkheid. Voor de rechtbank ver
klaarde hij, dat hij alleen maar schul
dig is aan het publiceren van gods
dienstige geschriften, waarvoor hij van
de censuur geen toestemming had ont
vangen.

In zijn laatste woord had hij gevraagd
ook de straffen van zijn mede-beklaag
den bedrijfsleiders en andere per
soneelsleden van de drukkerij „Rekla-
ma" te mogen dragen. Pater Piro
zynski zei, dat hij de bepalingen voor
de pers heeft overtreden, omdat de
staat slechts toestemming geeft voor
het uitgeven van ongeveer vijf procent
van de godsdienstige lectuur, die per
jaar in Polen nodig is. Bij het uitspre
ken van zjjn vonnis zei de rechter, dat
in het proces politieke factoren geen
rol spelen. Tegen de stast,, gerichte
artikelen van de pater zijn niet in het
geding. Het zou slechts gaan om een
overtreding van de geldende bepalin
gen. De rechter beschreef pater Piro
zynski als een intelligent man, die wel
wist wat hij deed. Hij had alleen toe
stemming voor het uitgeven van „Ho
mo Dei", maar bracht de censuur ln
de waan, dat het ministerie van cul
tuur hem ook toestemming had gege
ven voor de publikatie van andere bro
chures en pamfletten.

Zaterdag is in Amsterdam overleden
jonkheer Ch. F. J. Quarles van Ufford,

voorzitter van de Noord- en Zuid-
hoilandse Reddingmaatsahappij. De
overledene, die 73 jaar werd, was offi
cier in de orde van Oranje-Nassau.

Van 1929 tot 1933 was hij ver
tegenwoordiger van de Stoomvaart
Maatschappij Nederland te Batavia en
van 1934 tot 1937 bekleedde hij die func
tie voor de Koninklijke Java-China
Paketlijn. In 1937 repatrieerde hij en
werd in Amsterdam benoemd tot direc
teur van de Java-China-Java-Lijn. Hij
werd voorts commissaris van de Droog
dokmaatschappij Soerabaja, de N.V. Ne
derlands-Indische Steenkolenhandel, de
N.V. Houtaankap Noenoekan en de N.V.
Radio-Holland.