Onder regering-DJU
neemt de stabiliteit toe
Soekarno: „Ja, het is zo, ik ben
bezeten van West-Irian"
RADIO
en
Rechts kabinet zal christelijk-
vooruitstrevend zijn of het zal
niét zijn
De BELGEN zijn koning
Albert niet vergeten
Moedigeenvoudig en
met een uitgesproken
verdraagzaam,
sociaal gevoel
Minstens 650.000 forensen
Geen school
banken meer
Kentering in Indonesië
Prins Bernhard
op Holambra
Onzekerheden in socialistische
propaganda
Men wil de zon
Marche-Ies-Dames 17 februari 1934
Ruim tien procent gedwongen door de
woningnood
Een Europees
denkend vorst
Bij de buren
SIEMENS
PROF. ROMME TE RIJSWIJK
J. M. Zwennes
Jongerenappèl
K.V.P.-jon geren
1 maart naar Leiden
Maar stoelen en tafels
INCASSEERDER
BLEEK WEINIG
BETROUWBAAR
Speciale K.L.M.-vluchten
naar Leipzig
DINSDAG 17 FEBRUARI 1959
PAGINA 5
-
H.H. Wijdingen
Mandag zal mgr. W. M. Bekkers,
fcfwhop-coadjutor van 's Hertogen-
feido'm dc kapel van het missie-se-
^din te Gemert de volgende H.H.
t>AAT OPTREDEN
BELOOND
W;
Examens
w
i
(Van onze correspondent te Brussel)
ff isteravond heeft Koning Albert in het Brusselse
f Sportpaleis het internationale wielercriterium
met zijn aanwezigheid vereerd," aldus kon men
18 februari 1934 lezen in een Belgische ochtendkrant.
Het was een der meest tragische vergissingen van
journalistieke voortvarendheid, want diezelfde ochtend
vroeg had de radio aan de verslagen bevolking gemeld,
dat koning Albert in de namiddag van 17 februari te
Marche-les-Dames in de Ardennen bij een ongeluk om
het leven was gekomen.
De vorst, een fervent alpinist, was samen met zijn
kamerknecht Van Dijck naar Marche gereden om er
een paar moeilijk genaakbare rotspunten te verkennen.
Te halt vier had hij zijn wagen aan de oever van de
Maas geparkeerd, waarna hij alléén in de bossen was
verdwenen. „Rendez-vous te vijf uur stipt", had hij aan
Van Dijck gezegd. Maar het vastgestelde uur ver
streekEen uur Hater ondërnam Van Dijck een
korte speurtocht in de duistere omgeving, maar zonder
resultaat. Te 19 uur verwittigde hij telefonisch de
maréchaussée van Namèche en het Koninklijk Paleis.
Twee uur later waren commandant Jacques de Dix-
mude, 's Konings ordonnans-officier, dr. Nolf en graaf
Xavier de Grunne, voorzitter van de Belgische alpinis
tenclub, ter plaatse. Omstreeks half drie in de nacht
ontdekte commandant De Dixmude het levenloze
lichaam van koning Albert met een gapende hoofd
wonde aan de voet van een vijftig meter hoge rots.
Blijkens het verslag van het parket had Zijne Majes
teit de rots beklommen. Duidelijke sporen werden aan
de top ontdekt, waar de vorst zijn koord rond een
enorm granietblok moet hebben geworpen dat hem
volkomen veilig leek. Het blok begaf het en sleurde
Zijne Majesteit in zijn val mee
Koning Alberts regering had precies vijfentwintig
jaar geduurd.
»-
Veroordeeld tot één jafir
en negen maanden
In verband met jaarbeurs
StfiP(]s meer berichten versterken de indruk, dat er de laatste tijd in Indo-
is 'e 6en soort stabilisatie is ingetreden. De regering van premier Djuanda
^Wee maanden twee jaar aan het bewind en er zijn nog geen tekenen
2i Z,J voornemens is haar werkzaamheden neer te leggen. Dat betekent op
sed Ze" a' een stabilisatie. De regering-Djuanda is de achtste in Indonesië
de souvere'niteitsoverdracht in december 1949 (afgezien dan nog van
rschikkingen in die regeringen) en die voortdurende wisselingen zijn
'^eerbaarheid van het land niet ten goede gekomen. Daar komt dan
he ft ^eze reSer'ng-Djuanda met grotere moeilijkheden te kampen
jj- Sehad dan welke ook voor haar. De anti-Nederlandse campagne, die
<]J 10 december 1957 begon, liep volkomen uit de hand, met als gevolg dat
economie van het land ernstig ontwricht raakte. En op Sumatra en Cele-
es brak X--J -!x J!- ■*-- J:x—
Seweste
een opstand uit, die dreigde over te slaan naar andere buiten-
^""csten. De regering-Djuanda is er zeker niet in geslaagd de economische
ei'ijkheden geheel te overwinnen.
]e°^ z'j" de opstandelingen nog niet vol-
lniu'? u'tSeschakeId. Maar wel zijn zij uit
belangrijkste steunpunten, uit plaat-
als Padang, Bukit Tinggi en Mena-
«o,
verdreven. En zo heeft men een be-
&l« evenwicht bereikt, politiek zowel
économisch, dat uitgangspunt kan
v Van een streven naar geleidelijke
Hm-- er'ng. Daarop wordt dan ook ken-
Atn ^esPecu'eerd door landen als
en Australië, die de laatste
Ier *egenover Indonesië een veel soepe-
'1°uding zijn gaan aannemen. Nu is
natuurlijk zeker niet zo, dat in In-
«esië een toestand is ontstaan, die
ZOU kunnen vergelijken met die
een westers democratisch land.
ecl.s meer dringt echter internatio-
het inzicht door, dat men dat ook
u dag verwachten van een Aziatisch
jg dat nog maar zo kort vrij is-
bio(
•he.
«o'
n land gaat het er om het best-
Selijke resultaat te bereiken en steeds
er krijgt men het gevoel dat dat in
°hesië de regering-Djuanda is, d.w.z.
Jb regering die sterk is omdat zij de
eUn heeft van het leger en van de pre-
ent en die er in slaagt de communis-
°P een redelijke afstand te houden.
fl.J'ben Indonesië ertoe overging de Ne-
s, landse bedrijven in Indonesië in be-
te nemen (eerst heette dat „onder
Weer stellen", nu wordt weer gespro-
flo uvan ..nationaliseren") lag het voor
"and dat dat een zelfde internationa-
,j verontwaardiging zou wekken als
onverwachte nationalisatie" van het
liiifzkanaa' door Egypte. Een derge-
Vke verontwaardiging is ditmaal ech-
er uitgebleven. Het Suezkanaal was een
aangelegenheid waarbij internationale
1 ®}anSeJt op het spel stonden, de Neder
ig8?, "eIangen in Indonesië gaan al-
v Nederland aanAlleen Ameri-
1, §at na veel aandrang van Neder-
jhdse zijde een verklaring af, waarin
Indonesische handelingen in voor
batige woorden werden afgekeurd.
Maar datzelfde Amerika was daar-
bth niet minder bereid Indonesië op
2eer voordelige voorwaarden allerlei
Soederen, zoals rijst, boeken en zelfs
gapenen te leveren. Ook Engeland
bleef niet achter. En toen Indonesië
v?°r zijn produkten, die het niet meer
j|a Nederland wilde verkopen, andere
Jharkten zocht, bleken er gegadigden
e over te zijn. Indonesië verdeelt
®t eerljjk: de koffie en thee gaan
baar Antwerpen, de tabak gaat naar
remen en de kopra naar Londen...
iw?als men zich maar al te goed zal
o 'hneren vindt de anti-Nederlandse
lt]?Pagne van Indonesië zijn oorzaak
t„ ®t feit dat Nederland niet bereid is
\ty Praten over een overdracht van
Mil tNieuw-Guinea aan Indonesië, ter-
hw. Indonesië meent dat dit gebied bij
V6r land hoort. Toen Indonesië in de
btg.fhlgde Naties niet voldoende stem-
kj kreeg om Nederland tot dit over
at. veroordelen, besloot het een an-
titifl Weg te volgen. En sindsdien, d.w.z.
«ej, s 1 december 1957, voert Indonesië
tie systematische anti-Nederlandse ac-
lejj Deze heeft er onder meer toe ge-
ijgfl hat vorig jaar ongeveer 40.000 Ne-
(^aiahders uit Indonesië repatrieerden
betekent: bijna alle), dat de Ne-
Vrahdse bedrijven en ondernemingen
'°tt onteigend en dat Indonesië zijn
Whp ?ten met Nederland al meer ging
en- De studenten, die vroeger in
tijg ®r'and studeerden, werden verplaatst
Wr andere landen. Met de handel ging
1%,?! net zo. Er blijven steeds minder
sijs 'hgen tussen Nederland en Indone-
W?Ver, en zelfs de diplomatieke be-
^ejMngen worden in het vage gehou-
u heeft Australië verklaard, dat als
J Indonesië en Nederland over West-
>tiL Nieuw-Guinea tot overeenstem-
W® bomen, het zich tegen die overeen-
heèf? niet zal verzetten. En Australië
biopj °°k beloofd zich niét te zullen be-
met de „binnenlandse aangele-
^{g.huen" van Indonesië, d.w.z. met de
Woning van de Nederlandse onder-
ia a. ®en. Dat is allemaal vastgelegd
gezamenlijke verklaring, die de
"»Sasey en Subandrio zondag heb-
*akelC'"e minister van buitenlandse
Varhïk journalisten in zijn land al
oen om aan zijn T_J5
'HjPpdertekend. Voordien had de Aus-
om aan
Indonesische
toedienen aan fraters der
(i>Kgatie van de H. Geest; het Sub-
Wihj^aat aan de fraters J. de Vries
;%h„P°ven)p. Pubben (Deurne), J.
(Helmond), O. v.d. Brink
i'l-h-Jo. Fr. Reuvers Zutphen), Fr.
^h^armans """(Hee'rlen), ~G. v.d.
v l ^/Epe), A. Teuns
>hi) ^anwesenbeek
va„'. J. Huijsmans (Bennebroek), J.
(Roosendaal),
(Bergen op
^Utf^esenl3eeck (Bergen-op-Zoom) en
n (Bergen op Zoom).
héf Jon0'!? iaar dregde een negen-ja-
n"1 s(ra'5f,n> die zich bij het baden in
r'atteM Pdbad van de Kralingse plas te
)Vaag^ arn te ver in het water had ge-
f reek ,,„e verdrinken. De elfjarige
„ülP en den Ham schoot ijlings te
redding,,^ gde er met behulp van een
?r°ge te un.die in de drenkeling op het
iJ'Pgsdoorl, gen en 20 voor de verdrin-
date optreke behoeden. Voor zijn kor-
tussenkoj^ en ontving deze jongen door
alsum
van burgemeester Vën
ie 'g r j.,Van het Carnegie heldenfonds
inscriptieenhage een Polshorloge met
Premier Djuanda van Indonesië.
ambtgenoot vragen te stellen over de
onteigening van de Nederlandse onder
nemingen in Indonesië. Dat zou immers
pijnlijk voor hem kunnen zijn
Zaterdagavond kon men over de
„Voice of Indonesia" president Soekar-
no horen, die sprak ter gelegenheid van
het eenjarig bestaan van het „Front
voor de bevrijding van West-Irian". Er
zijn, aldus Soekarno, mensen die zeg
gen dat ik bezeten ben van Irian. Wel
aan, het is zo, ik ben ervan bezeten. Ik
kan er niet van slapen. Het is het enige
waaraan ik kan denken, ik ben bezeten
van West-Irian. („Memang, saja
krandjingan* Irian Barat").
En zo geeft president Soekarno dan
zijn persoonlijke nadruk aan de Indone
sische aanspraken op West-Nieuw-Gui-
nea. Het is duidelijk dat hij daarbij de
steun van de regering-Djuanda heeft.
Dat is overigens niets bijzonders,
want zelfs de rebellenleiders op Suma
tra en Celebes zeggen nog dat Irian
een „nationale claim" is. Soekarno
heeft zijn volk achter zich als het om
Irian" gaat, al zouden meer gematig
de elementen ook wel willen dat hij het
wat rustiger aanpakte. Oud-vice-presi-
dent Hatta heeft vroeger eens in een
toespraak gezegd: Wat maken we ons
toch druk om dat Irian. Laten we lie
ver ons land opbouwen. Als Indonesië
eenmaal een geordend en welvarend
land is, geven die Hollanders Irian van
zelf wel
De Indonesische Irian-campagne be
gint de laatste tijd een iets vastere ba
sis te krijgen. Wel is het land nu op een
veel lager welvaartspeil, dan toen Hatta
zijn toespraak hield, maar in Indonesië
en daarbuiten bestaat de hoop dat het
ergste dieptepunt voorbij is-
Indonesië is een land met zeer grote
natuurlijke rijkdommen en een strate
gische ligging. De regering-Djuanda
weet dat verstandig uit te spelen. Zij is
er in geslaagd de economie weer op
gang te brengen. De ondernemingen
produceren zij het minder dan voor
heen en een markt voor de produk
ten schijnt te zijn gevonden. (Al is het
natuurlijk niet uitgesloten dat er een
kink in de kabel komt.) Er beginnen
weer meer vliegtuigen te vliegen en
meer schepen te varen. De opstand is
bedwongen en ook in de voormalige op
standige gebieden wordt begonnen met
het herstel (een plan voor Midden-Su-
matra werd vorige week opgesteld op
een conferentie te Padang). Het gaat
allemaal de goede kant op, al vraagt
men zich af: kan dit duren? Duidelijk
is echter wel, dat Indonesië bezig is zich
steeds meer internationaal goodwill te
verwerven.
Er is in Indonesië nog steeds veel
latente vriendschap voor ons Ne
derlanders, maar de vrienden van
Nederland zullen onder de huidige
omstandigheden hun overtuiging niet
verkondigen. Uit de verklaring van
Subandrio in Australië dat Nederland
part noch deel heeft gehad aan de
opstand in Indonesië bleek echter al,
dat men zich nu meer objectiviteit kan
veroorloven. Ook is daar de herhaal
de verzekering van Indonesië (nu ook
weer tegenover Australië) dat men
het geschil over West-Nieuw-Guinea
op vreedzame wijze geregeld wil
zien.
C. H. SCHAAP.
Het woord „krandjingan" is Javaans.
Soekarno's toespraak was overigens
behalve met Javaanse ook nog steeds
met Nederlandse woorden doorspekt....
Advertentie
s
Zondag heeft prins Bernhard, na een
kort verblijf in een Nederlandse club
nabij de stad Sao Paolo, per auto een
bezoek gebracht aan de agrarische ne
derzetting Sao Quirino.
Hü reed door de stad Campinas, hon
derd kilometer ten noorden van Sao
Paolo en bracht de rest van de dag
door met wandelingen over de planta
ges en bezoeken aan stallen en boom
gaarden. Prins Bernhard was in prima
stemming. Zijn ongesteldheid van vori
ge week behoort geheel tot het verle
den. De prins bracht de nacht door op
de nederzetting Sao Quirino.
Maandag heeft prins Bernhard een
bezoek gebracht aan de Nederlandse
landbouwkolonie Holambra. Hij ver
bleef hier ongeveer vier uur en onder
hield zich met de Nederlandse boeren.
LEIDEN, 16 febr. Doet. gen. II: P.
Spreij te Dordrecht. Semi-artsexamen:
G. J. van Hagen te Leiden. Artsexamen:
mevr. E. E. Mena-Collier te Amsterdam,
J. A. Boreel te Den Haag, J. C. Hout
man te Wassenaar en H. T. H. Siek te
Oegstgeest.
(Van onze parlementaire redacteur)
„Als er een rechts kabinet komt, dan
zal het een christelijk-sociale politiek
voeren en dus vooruitstrevend zijn, of
het zal niét zijn," met deze uitspraak
heeft prof. Romme maandag op dezelf
de Ryswijkse grond en zelfs op de
zelfde katheder, waar oud-minister Hof-
stra onlangs een mogelijk rechts ka
binet al bij voorbaat als conservatief
had gedoodverfd, tegen deze opvatting
stelling genomen. Prof. Romme liet
echter duidelijk uitkomen, dat een chris-
teljjk-sociale politiek iets anders is dan
wat de socialisten in hun verkiezings
program onder „rechts" verstaan.
De socialisten hebben wel „ik was
verheugd toen ik het las" de werk
gelegenheid voorop gesteld bij hun so
ciaal-economische doelstellingen. Zij
hebben daarop echter een variatie ge
maakt die mij mijn vreugde meteen
ontnam, aldus de katholieke lijsttrek
ker. Zij hebben nl daarbij de belasting-
politiek naar voren gebracht met het
leggen van de volledige nadruk op het
heffen van belastingen op het bedrijfs
leven. De socialisten zien nog altijd niet
in zo progressief zijn zij blijkbaar
nog niet dat daarmede de duurzame
werkgelegenheid niet kan worden ge
diend.
Prof. Romme merkte op, dat echter
een van de vooraanstaande leden van
de P.v.d.A. reeds tot andere gedach
ten is gekomen. De nieuwe partijsecre
taris van de P.v.d.A., de heer Ber
ger, heeft onlangs heel duidelijk ge-
„Steeds meer mensen willen
steeds verder weg. Je vraagt dan
wel eens achteraf of ze lekker
zijn uitgerust in hun vakantie.
-Uitgerust? Nee, dat niet: we
moesten 's morgens vroeg op om
het programma af te werken;
we hebben het reuze druk ge
had. Wat kun je er aan doen...",
zegt de heer J. M. Zwennes,
directeur van Wagon-Lits-Cook
in Nederland. „Het reisbureau
moet service geven. Als iemand
voor een paar honderd gulden
in een paar weken met alle ge
weld naar het verste zuiden
wil, dan kunnen wij hem daar
van niet weerhouden Hoewel...
het is toch ook weer niet zo,
dat de man achter de balie
helemaal passief de wensen van
de klant volgt. Als een reis mis
lukt, dan mag dat niet aan het
reisbureau liggen. In zo'n geval
waarbij duidelijk te zien is, dat
iemand voor z'n zuur gespaarde
geld een jakker-reis wil onder
nemen, zullen we dus voorzich
tig de Ardennen, een Rijnreisje
of zo suggereren. Maar goed,
als het dan per se Italië moet
zijn, dan maken we de zaak
natuurlijk ook in orde."
De opkomst van het sociaal
toerisme is een van de belang-
rijkste ontwikkelingen, die de heer Zwennes in zijn lange loopbaan oy
liet reiswezen heeft meegemaakt. Hij kwam in 1919 in dienst bij Lindeman.
In 1928 kreeg hij de leiding van Wagon-Lits-Cook te Den Haag en in 1950
werd hij directeur van de vijf bureaus, die deze onderneming in ons land
heeft. Wagon-Lits-Cook mag zich met vierhonderd kantoren over de hele
wereld terecht een wereldreisondememing noemen. Is het 't oudste reis
bureau? „Dat zult U mij niet horen zeggen. Ik praat nooit over het oudste
of het beste. Laat het publiek dat maar zeggen," zo klinkt het diplomatiek-
zakelijke antwoord.
De aanleiding tot het gesprek met de directeur is het feit, dat hij
20 februari 65 jaar ivordt. „En op 31 maart leg ik mijn functie neer. Het
valt me wel moeilijk, want ik houd van dit vak. Hobbies? Ja, genoeg:
tuinieren en filmen, de piano, lezen en talen studeren." Naast het Frans,
Duits, Engels en Italiaans heeft vooral het Russisch de belangstelling van
de heer Zwennes, al is hij nooit in Rusland geweest; wel, het spreekt
vanzelf voor iemand in zijn functie, in tal van andere landen. Intussen is
hij er de man niet naar om Nederland zelf over het hoofd te zien. Het
is nog altijd goed je eigen land te verkennen voor je er op uittrekt.
„Maar ja, de mensen willen nu eenmaal met de vakantie weg uit ons
klimaat. Er heeft zich in sommige opzichten in de loop der jaren een
volledige ommekeer voltrokken. Het publiek, dat vroeger naar de Rivièra
ging, deed dat in de winter. Nu zijn 's zomers de hotels aan de Rivièra
helemaal vol. Men wil de zon. Italië is enorm in trek de laatste jaren. Wat
zeg ik: men wil dezon men eist de zon! Het gebeurt herhaaldelijk, dat
er hier mensen binnenstappen, die alleen maar vragen: zorgt U ervoor,
dat ik een vakantieoord krijg, waar de zon schijnt."
„Op de voorlichting van het reisbureau wil men kunnen bouwen.
Neem nou het vorig jaar met die spanningen in Frankrijk. De mensen
wikken en wegen: zal ik toch gaan? Moet ik m'n reis naar Parijs uit
stellen? Men rekent op een betrouwbaar advies. Vaak lopen de vaste
klanten door naar het bureau van de directeur om zijn persoonlijk oordeel
te horen. Tussen haakjeshet oordeel van de employe's is ook goed, mag
u van me aannemen. Ik kwam in het vak omdat ik belangstelling had
voor internationale dingen en voor talen. Toen ik er een half jaar in zat,
wist ik: dat wil ik blijven doen. Ik heb het nu veertig jaar gedaan en met
plezier."
zegd, dat belastingheffen niet bete
kent het eisen van een offer van het
bedrijfsleven maar van de gehele
maatschappij. „Dus ook van de ar
beiders, die immers met hun gehele
bestaan aan de ondernemingen han
gen", zo voegde de katholieke fractie,
leider er aan toe.
Prof. Romme liet ook in deze verkie
zingsvergadering weer duidelijk mer
ken, dat hij persoonlijk een voorstander
is en blijft van zoveel mogelijk samen
werking, wanneer dat door de houding
van de partijen na de verkiezingen mo
gelijk zal zijn.
Hij vond het ook van socialistisch
standpunt bezien taktisch onjuist dat
dr. Drees reeds in zijn eerste radiore
de na de kabinetscrisis heeft laten we
ten, dat de P.v.d.A. vermoedelijk wel
in de oppositie zal gaan. Hij zei dat
de verkiezingsuitslag eerst bekend zal
moeten zijn alvorens men van hem iets
zal horen over de komende verhoudin
gen in een nieuw te vormen kabinet. Hij
heeft intussen uit de socialistische pu-
blikaties van de laatste tijd kunnen op
maken dat op de taktisch weinig ge
lukkige manoeuvre van Drees reeds
voorzichtig is teruggekomen, zoals men
daar ook de aanvankelijk gelanceerde
verkiezingsleuze „tegen een rechtse co
alitie-links af" voorzichtig heeft laten
vallen.
De voorzitter van de beide Rijswijkse
afdelingen, de heer P. J. A. v.d. San-
den, heeft prof. Romme als dank na
mens de leden een enorme taart aan
geboden. In het midden prijkte de histo
rische naald die nog altijd in Rijswijk
te vinden is als herinnering aan de glo
rievolle dagen van de gouden eeuw,
toen stadhouder Willem III daar de
Vrede van Rijswijk sloot. De naald is
thans het symbool van de trouw van de
katholieke kiezers, die bij alle veran
deringen in de maatschappij even on
wrikbaar zullen blijven.
Dr. J. Delfgaauw, wethouder te Rijs
wijk, heeft een beknopte maar zeer hel
dere uiteenzetting gegeven van het doel
van de sociale verzekeringen en van
de plannen die ook de K.V.P. te dien
opzichte heeft.
De rots bij Marche-les-Dames, waar de
koning de dood vond.
De vier kringen van de jongeren-
K.V.P. in de provincie Zuid-Holland
(Den Haag, Rotterdam, Leiden en Dor
drecht) organiseren zondag 1 maart in
de "grote Stadsgehoorzaal te Leiden een
Zuidhollands jongeren-appèl als voor
bereiding op de komende verkiezingen.
Dr. G. J. M. Veldkamp, staatssecretaris
van economische zaken, en: mr. Van
Rijckevorsel zullen het woord tot de
jongeren richten.
Tevens zijn enige sprekers van de en
kele katholieke standsorganisaties uit
genodigd die avond het woord te voe
ren. Hans Velu van de katholieke mid
denstandsvereniging, Theo van Son van
de katholieke land- en tuinbouwjonge-
ren, en Albert van de Krogt. van de
katholieke arbeidersjeugd hebben zich
hiertoe bereid vmklaard. De bedoeling
van deze meeting is niet alleen propa
gandistisch, doch tevens en vooral de
jongeren inzicht in de politiek te geven
en daardoor ook tot eigen politieke ac
tiviteit aan te zetten. Muziek en dans
zorgen voor een licht besluit van deze
avond.
Het centraal bureau voor de statistiek
heeft de uitkomsten gepubliceerd van
de forensentelling, welke gelijktijdig
met de algemene woningtelling van ju
ni 1956 ig gehouden.
Naar blijkt uit de eindcijfers werken
minstens 650.000 personen buiten hun
woongemeente, onder wie bijna een
half miljoen hoofden van huishoudens.
Dit betekent, dat van elke vijf hoofden
van huishoudens met een beroep één
forens is. Voor 50.000 of ruim tien pet
van deze forensen bleek de scheiding
tussen woon- en werkgemeente samen
te hangen met de woningnood.
Hoewel geen exacte cijfers omtrent
het aantal woningnoodforensen voor
1947 bekend zijn, zal dit aantal in 1947
zeker niet minder zijn geweest. De ver
meerdering van het aantal forensen on
der de hoofden van huishoudens van
300.000 in 1947 tot bijna 450.000 in 1956
kan daarom vrijwel geheel als een
reële toestemming van het forensenver
keer worden beschouwd.
Nadere regionale splitsing der cijfers
leert, dat het forensenverkeer zich in
hoofdzaak concentreert in de randge
meenten rond de grote steden in west-
Nederland en rond de grote industrie
centra in de oostelijke en zuidelijke pro
vincies. Voor bijna de helft van de eer
der bedoelde 450.000 forensen grenst de
werkgemeente aan de woongemeente.
In de uitgesproken plattelandsgemeen
ten (meer dan 50 pet. agrarische be
roepsbevolking) werkt slechts 12
pet van de hoofden van huishoudens
met beroep buiten de woongemeente.
Voor de kleine geïndustrialiseerde plat
telandsgemeenten is dit percentage
ruim 40. In de specifieke forensenge
meenten, gelegen rond de grote steden
en in het Gooi, noord- en zuid-Kenne-
merland, e.d. is meer dan 50 pet. van
de hoofden van huishoudens met beroep
forens.
In de twaalf gemeenten met meer
dan 100.000 inwoners tezamen zijn bij
na 75.000 hoofden van huishoudens ge
teld, die in een andere gemeente hun
beroep uitoefenen. Daartegenover ko
men in deze gemeenten ongeveer
110.000 hoofden van huishoudens werken,
die elders wonen.
Koning Alberts nagedachtenis zal
wel steeds met de legende doorvloch
ten blijven van de Ridder-Koning, die
op de enkele honderden vierkante kilo
meters van de IJzervlakte vier jaar
lang heldhaftig het Keizerlijke Duits
land het hoofd bood en steeds weigerde
de kleine villa In De Panne voor een
comfortabeler en veiliger residentie op
Franse bodem te ruilen. Maar zijn wer
kelijke betekenis ligt toch elders: zijn
voornaamste en wellicht nooit ten volle
erkende verdienste was het, het vor
stenhuis in het hart der Belgen een
plaats te hebben bezorgd.
Leopold I bleef In z{jn geadopteer
de Koninkrijk steeds een vreemde
ling. Leopold II was te hooghartig,
te autoritair geweest om, ondanks
zijn hoge staatsmanskunst, een werke
lijke populariteit te kunnen genieten.
In dit „kleine land van kleine lie
den", zoals hij zelf eenmaal zich iro
nisch ontvallen liet, had hij zich on
wennig gevoeld. Hij was een heerser
die zijn ongenoegen over de afloop
van een verkiezingsoperatie nooit
verhelen kon, voor wie conflicten met
regering en parlement onvermijdelijk
waren, omdat 't constitutionele keurs.
Hjf zoal niet zijn woord dan toch zijn
initiatief belemmerde.
Vergeleken bij zijn voorganger was
Albert I als het ware diens tegenvoe
ter: moedig in de uren van de inval, ka
raktervast tegenover de eisen van het
geallieerd opperbevel, doch bovenal een
goed mens, een eenvoudig en verdraag
zaam monarch met een uitgesproken so
ciaal gevoel, te zacht van inborst om
niet te lijden onder kleine partijconflic
ten, maar tevens met een te sterk ont
wikkeld begrip voor zijn constitutionele
rol om ooit de grenzen van het vaderlijk
advies te overschrijden.
Door dit alles heeft Koning Albert In
het hart zijner landgenoten een herinne
ring gegrift die een kwart eeuw na zijn
dood nauwelijks vervaagd is.
Wellicht hebben de historiografen op
Koning Albert's „Belgische" karakter
wel iets te sterk de nadruk gelegd.
Zeker heeft Albert I er steeds naar ge
streefd België langs de wegen van een
zuiver nationale politiek te leiden. Zoals
hij tijdens de eerste wereldoorlog de
rechten van zijn land, óók tegenover de
bondgenoten, verdedigd heeft, is hij te
Versailles en bij de daaropvolgende in
ternationale conferenties vaak tussen
beide gekomen telkens wanneer er Bel
gische belangen op het spel stonden.
Maar anderdeels had de morele, ma
teriële en economische ruïne van vier
jaar conflict bij hem het besef doen rij
pen dat buiten de Europese coöperatie
voor kleine landen geen heil meer be-
bestond. „De neutraliteitsverdragen,
welke Beigië's positie in Europa bepaal
den, hebben het niet voor een misdadige
aanslag kunnen behoeden. Na de crisis,
waarvan het iand het slachtoffer is ge
worden, kan de neutraliteit niet blijven
voortbestaan..", verklaarde hij reeds na
zijn terugkeer van he4 front tot het par
lement. Veel duidelijker nog was aeze
Europese ondertoon te onderkennen in de
brief welke hjj in 1922, op de vooravond
van de Internationale conferentie van
Lausanne aan eerste minister Renkin
schreef: „Geen land kan zich zelf meer
behelpen.... De economische crisis zal
overwonnen worden, niet door protec
tionistische maatregelen, doch door een
innig samenwerking van alle landen.."
Er was een tweede wereldconfllkt no
dig om Europa van de waarde van dit
nog immer actuele programma te over
tuigen.
KONING ALBERT
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIimillllllMIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
CopyngM P. I. B Boi 6 Copefthoq**
iiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiim
De hoofdcommissie voor de norma
lisatie in Nederland (H.C.N.N.) heeft
nieuwe normen gepubliceerd die ten
doel hebben de schooljeugd niet meer
in banken maar op stoelen aan tafels
te laten werken.
Een speciale commissie, waarin me
dische en onderwijsdeskundigen en fa
brikanten van schoolmeubeien zitting
hebben, is tot de conclusie gekomen
dat de grootste behoefte aan goede
schoolmeubeien bij het lager onderwijs
bestaat omdat het kind de belangrijkste
groeiperiode doormaakt in de jaren tij
dens het onderwijs op de lagere school.
Dit ziin, volgens de medici, de jaren,
waarin het kind het best lichamelijk
kan worden gevormd, maar ook de ja
ren waarin aan de lichamelijke vorming
van het kind het meest kan worden be
dorven.
Op medisch-hygiënische gronden is
men tot de conclusie gekomen dat de
voorkeur gegeven moet worden aan
los van elkaar staande stoelen en ta
fels boven de starre schoolbanken.
Voor het bepalen van de afmetingen
voor de stoelen en tafels zijn ruim drie
duizend leerlingen van het lager onder
wijs en ruim duizend kleuters van het
kleuteronderwijs gemeten. Hierbij is ge
bleken dat er vele lichamelijke afwijkin
gen voorkomen bij leerlingen in hun
groeiperiode door het zitten in school
banken.
Behalve normen voor tafels en stoe
len voor leerlingen van het lager on
derwijs heeft de hoofdcommissie voor
de normalisatie nu ook normen opge
steld voor soortgelijk meubilair dat be
stemd is voor leerlingen in het kleuter
onderwijs.
Voor de Bredase rechtbank heeft een
Bredase houder van een incassodepot,
terechtgestaan. De man heeft zich in
zijn functie, volgens de tenlastelegging,
schuldig gemaakt aan valsheid in ge
schrifte bij het geven van inlichtingen
over aspirant-kopers en aan het maken
van valse huurkoopcontracten. Ook
mishandeling en bedreiging met arres
tatie waren hem ten laste gelegd.
Hij werkte als incasseerder voor een
financieringsmaatschappij in Amster
dam, een handelmaatschappij en een
bank. Door de valsheid in geschrifte
had hii provisie geïncasseerd ten na
dele van de financieringsmaatschappij.
Over personen, die bekend stonden als
wanbetalers, verstrekte hij toch goede
inlichtingen. Als er later een achter
stand in de betaling ontstond, trad hy
i bijzonder drastisch op bij het terugha
len van de gekochte goederen. Iemand
in Rotterdam, die een auto had ge
kocht, maar by de betaling in gebreke
was gebleven, had hij bedreigd met
arrestatie. In Tilburg gaf hij zich uit
voor ambtenaar van de radio-recher
che. Hii was soms ook opgetreden als
„bankrechercheur", wanneer hij radio
toestellen, waarop nog afbetaald moest
worden, kwam terughalen.
De eis luidde twee jaar gevangenis
straf mét aftrek, het vonnis een jaar
en negen maanden gevangenisstraf met
aftrek van voorarrest.
Ter gelegenheid van de jaarbeurs,
welke begin maart te Leipzig zal wor
den gehouden, zal de K.L.M. in de
periode van 28 februari tot en met 10
maart a.s.. dagelijks een speciale lucht-
dienst onderhouden tussen Amsterdam
en Leipzig. Een K.L.M. Douglas DC-3
zal iedere dag 's morgens van Schiphol
naar Leipzig vertrekken. De terugvlucht
uit Leipzig zal in de avond plaats heb
ben.
