BELGIË begon te laat aan
sanering der mijnen
Staking heeft een sterk
politiek karakter
Keukenhof
IA maart
Lisse
open
gaat
in
Andriessen„Loonsverhoging
niet ons eerste doel"
Bij de buren
Geen plaats op tribune? Dan maar in de bomen
.nrnmiHinui m
Problemen der Europese mijnindustrie
Concurrentiepositie der Europese
kolen wordt steeds moeilijker
TWEEDE LUSTRUM
Vorig jaar was het bezoek van land
genoten bijzonder teleurstellend
Veerboot liefst
vier uur zoek
Woningbouw een belangrijke zaak
militaire huis van
Eén probleem niet
DONDERDAG 19 FEBRUARI 1959
r-AGINA 5
Brei mooier^
met
NEVEDA wol
'n klasse
apart!
Verolme in Brazilië
Terrein voor werf in
gebruik genomen
A. Ingwersen f
strategische waarde
van Europa
Gouden medaille voor
Nederlandse missionaris
Uit de koers gelopen en
in ondiep water vast'
geraakt
John Osborne geen
nozem
Prof. Romme verde
digt dr. Luc^s
DE KONINGIN
Meer witte strepen
George
van
Renesse
I B. Box 6 Copennogen
De hevige beroering in de Borinage, het sombere kolenbekken ten zuiden
Van Bergen, ontstaan nadat de Belgische regering een aantal dringend nodi-
|e saneringsmaatregelen had aangekondigd, heeft sterker dan allerlei an-
"ere minder dramatische gebeurtenissen, die eraan voorafgegaan zijn, de
aandacht gevestigd op de zeer ernstige moeilijkheden in de kolenindustrie
Van de zes landen der Europese Kolen en Staal Gemeenschap.
De tijd van hoogconjunctuur, toen de industrie schreeuwde om kolen en
t°en zelfs de slechtste kwaliteit vlot van de hand ging, is voorbij. Steeds
Rrotere onverkoopbare voorraden stapelen zich op bij de mijnen, terwijl toch
Ge voorraden bij de handel en de industrie reeds aanzienlijk groter zijn dan
n°rmaal. Bij de mijnen alleen reeds liggen thans ruim 25,5 miljoen ton op
gestapeld en de Hoge Autoriteit verwacht dat daar in de loop van dit jaar
Dog
eens 7,5 miljoen ton bij zullen komen, een schatting die het Raadge
vend Comité van de K.S.G., dat zelf rekent op een stijging van ongeveer
0 miljoen ton, nog veel te optimistisch acht.
Advertentie
Voor 2 Neveda
bikkels leuke
Jsorduurkoartjes
Neveda, Rokin 118, Amsterdam
Gisteren heeft de heer C. Verolme,
directeur van Verolmes United Ship
*ards, officieel het terrein van 2000 ha
?an de Baai van Jacuacanga in Brazilië
m gebruik genomen. Hij is van plan aan
dit deel van de Braziliaanse kust een
scheepswerf te bouwen van grote capa
citeit. De plechtigheid werd o.a. bijge
woond door de president van het land,
JUscelino Kubitchek de Oliveiro, en door
Prins Bernhard. De gasten zijn met heli
kopters gearriveerd, want een andere
mogelijkheid om deze jungle te bereiken
is er nog niet. Oorlogsschepen en ma
riniers van de Braziliaanse marine luis
terden de plechtigheid op. De nieuwe
Werf van Verolme zal Verolme Estalei-
ros Reunidos do Brasil heten.
Prins Bernhard is woensdagmorgen
ln audiëntie ontvangen door president
Kubitschek van Brazilië. De president
en de prins onderhielden zich in het
Frans. In de loop van het gesprek haal
de Kubitschek herinneringen op aan zijn
bezoek aan Nederland tijdens zijn
Furopareis in 1954. De president sprak
met warmte over de belangstelling dié
koningin Juliana toen toonde voor de
gang van zaken in Brazilië.
Na het onderhoud overhandigde
Prins Bernhard president Kubitschek de
Versierselen, behorend bij de onder-
Scheiding van het grootkruis in de orde
Van Oranje-Nassau.
(Van een verslaggever)
Op 76-jarige leeftijd is te Amsterdam
Verleden de architect ir. A. Ingwersen.
vele terreinen heeft de thans overle
dene, die het vorig jaar werd onderschei
en met het ridderkruis van de Orde
kan Oranje Nassau, zich met een aanste
kelijke strijdvaardigheid bewogen. Zijn
Architectonische activiteiten werden ge
kenmerkt door een hang naar een oud-
Vaderlandse degelijkheid, die zich vooral
Manifesteerde in werken als het Gere
formeerd Gymnasium aan de Keizers
gracht in Amsterdam, de school van het
Leger des Heils in Amstelveen, de ver
bouwing van de Valerius Kliniek en
buiten Amsterdam o.m. in werken voor
Philips in Eindhoven en de Staatsmijnen.
Daarnaast was ir. Ingwersen een zeer
strijdvaardig publicist, die in de tijd dat
Voor Heemschutzaken nog weinig oor
Vfas bij het hoofdstedelijke gemeentebe
stuur, gevaarlijke projecten als bijv. de
ouw van wolkenkrabbers naast het
■phkstnuseum heeft weten te voorkomen.
t.ao de nieuwe stromingen in de archi-
ctuur had hij, op leeftijd gekomen,
eirdg begrip. Dit heeft hem de laatste
W'cn wel eens tot een gemakkelijke prooi
°T°r zijn tegenstanders gemaakt,
v J,1". Ingwersen was ook zeer actief in
m kerkelijke en het verenigingsleven
het gereformeerde volksdeel. Voor
ojn vienden was hij een karakteristie-
tat'- ^0GC'e Amsterdammer van een gene-
,e. die nu vrijwel grotendeels is uit
gestorven.
(Van onze Haagse redactie)
In^i8' ev0'l>tie van de techniek en
net bijzonder het resultaat verkre
gen bij de vervaardiging van de zoge-
asnide intercontinentale raketten tot
jGv°'g hebben dat de strategische be-
kenis van Europa, globaal gezien,
juUider groot zal worden er dat dus
verb-nd daarmee, wat het westelijk
j^el van Europa betreft, het accent nog
sterkere mate dan tot nu toe op het
K^naamde schild van de NATO zal
eten vallen?
V(vat is een vraagstuk dat blijkens het
V981opig verslag omtrent de begroting
Vaa buitenlandse zaken sommige leden
Vfi1 de Eerste Kamer bezighoudt. Zij
de? en mening van de regering over
he?e kwestie en informeren ernaar of
f} het onderwerp van grondige be
is kir|gen in het kader van de NATO
geweest.
Va^le andere leden vragen de mening
Port minister over de waarde van
leden al a's NATO-partner. Dezelfde
ten j stelden de vraag of te verwach-
rÜnse ,dat i]1 NATO-verband de Alge
heden gestie en verder de moeilijk-
Conen u zich onlangs in de Belgische
Vap' ebben voorgedaan onderwerpen
overleg zullen vormen.
Hoofdzaak van deze sombere ontwik
keling is uiteraard de daling van de
conjunctuur en de als gevolg daarvan
geringere industriële activiteit. Doch
daaruit alleen is niet de enorme om
vang te verklaren van het probleem
waarmee de mijnindustrie thans te
kampen heeft. Gewezen dient ook te
worden op de concurrentie van de olie,
die zich steeds scherper doet gevoelen.
Was dat vroeger slechts in bepaalde
industrieën het geval, thans treedt de
olie meer en meer als directe concur
rent op voor huisbrandkolen, bij de gas
productie, als grondstof voor de chemi
sche industrie en zelfs als brandstof
voor de hoogovens, nadat in Canada
een procédé hiervoor gevonden was.
Terloops zij hier opgemerkt, dat des
kundigen vooral de concurrentie in de
chemische sector op langere termijn
bijzonder gevaarlijk achten, omdat
daardoor de mogelijkheid om de steeds
duurder geproduceerde Europese ko
len via een veredelingsproces toch nog
rendabel te maken aanzienlijk wordt
beperkt.
Het meest direct doet zich echter
thans d_ concurrentie van de uit landen
buiten de Gemeenschap geïmporteerde
kolen gevoelen. Ten tijde van de Suez-
crisis, toen de Europese industrie
schreeu a do om brandstof, heeft de
handel vooral met Amerika langlopen
de contracten afgesloten, waaraan
men ook thans nog vastzit. Inmiddels
zijn echter de vrachtprijzen van de
scheepvaart zo sterk gedaald tot
minder dan een kwart van voorheen
dat de Europese kolen nauwelijks meer
met de Amerikaanse kunnen concurre
ren. En dat geldt vooral voor de mar
ginale en submarginale mijnen in Zuid-
België, die tot op heden slechts konden
blijven produceren dank zij enorme
subsidies, sinds 1945 bijna 3,5 miljard
gulden.
Thans heeft voor de Borinage echter
het uur van de waarheid geslagen, zo
als het dezer dagen in de Belgische
Kamer werd uitgedrukt. Nu de nood
hoog gestegen is moet men op een
reeds door en door ziek lichaam een
operatie gaan toepassen, die eerder op
veel minder pijnlijke wijze had kunnen
geschieden.
Reeds bij de oprichting der Kolen
en Staal Gemeenschap was men het
erover eens, dat de onrendabele mij
nen in Zuid-België moesten worden
gesaneerd, wilde men niet met een
blijvend zieke plek in Europa blijven
zitten, die een gezonde ontwikkeling
van de gehele gemeenschap in de
weg zou staan. Sommige mijnen zou
den gemoderniseerd kunnen worden,
doch een groot aantal was niet meer
te redden en zou geleidelijk aan ge
sloten moeten worden. In de tijd van
hoogconjunctuur heeft men met deze
sanering echter geen haast gemaakt.
De vraag naar kolen was zo groot,
dat ook nog het slechtste produkt vlot
verkocht werd. Wel brachten de Ne
derlandse en Westduitse mijnen in
de jaren 1953-57 een oedrag van 57
miljoen dollar op (waarvan 8 pet.
door Nederland) om de sanering mo
gelijk te maken, doch deze gelden zijn
in een bodemloze put verdwenen en
het is wel zeker dat zij in plaats van
voor sanering door de Belgische
mijneigenaren gebruikt zijn om de te
hoge produktiekosten te compense
ren. Volkomen onrendabele en geheel
verouderde mijnen als de beruchte
rampmijn in Marcinelle bleven rustig
produceren en verslonden enorme
subsidies, door de Belgische regering
vooral om sociale redenen verstrekt.
Doch intussen stegen de voorraden
in België tot ruim 7 miljoen ton en de
kans dat de kolen van slechte kwali
teit konden worden verkocht werd
steeds geringer én deze voorraden
blijven nog stijgen ondanks het feit,
dat m sommige bekkens de mijn
werkers reds 10 a 12 dagen .er
maand werkloos zijn.
Er kon dan ook niet langer worden
gewacht met ingrijpen en nadat eerder
reeds schachten tot een produktie van
1,5 miljoen waren gesloten, heeft de
Belgische regering thans een plan ge
publiceerd om vijf kleinere mijnen to.
één onderneming samen te smelten en
een aantal schachten, die thans nog on
geveer 2 miljoen ton produceren, te slui
ten.
Het is ongetwijfeld een moedig plan,
al komt het dan te elfder ure. Maar
men kan ook begrijpen, dat het onder
de mijnwerkers in de Borinage grote
beroering heeft gewekt, juist omdat
het op een psychologisch slecht mo
ment komt, nu men in de Belgische
mijnindustrie voor het lopende jaar
rekent op een gemiddelde werkloosheid
van 95 dagen. Door de sanering zullen
6510 mijnwerkers „vrij komen", zoals
dat eufemistisch heet.
Maar men moet dit cijfer toch ook
niet te dramatisch zien. Op de eerste
plaats zal het plan slechts geleidelijk
worden uitgevoerd. Een vrij groot aan
tal mijnwerkers zal voorts direct weer
elders werk kunnen vinden, al hebben
de autochtone Borains, die zeer honk
vast zijn, die meestal een eigen huisje
hebben en die verknocht zijn aan hun
talrijke verenigingen, daar grote bezwa
ren tegen, ondanks het feit dat zij een
niet onaanzienlijke aanpassingspremie
krijgen. Voor anderen is er een om
scholingsmogelijkheid, waarvoor een
zeer goede regeling getroffen is. En
bovendien zal er nieuwe werkgelegen
heid geschapen moeten worden. De
plannen daarvoor, die overigens uiter
lijk 10 februari 1960 gereed moeten
zijn, wil men nog van de re-adoptatie-
mogelijkheden profiteren, zullen nog
moeten worden uitgewerkt. De mijn
werkers willen echter niet van sluiten
van hun mijnen horen, zolang die nieu
we werkgelegenheid er niet werkelijk
is.
Intussen zullen echter op de aller
eerste plaats de zeer talrijke buiten
landers in de Borinage, vooral Italia
nen, doch ook Spanjaarden, het ergste
de dupe worden van de sanering. Dat
zij in België thans gemakkelijk ander
werk zullen vinden, valt niet aan te
nemen.
Een andere groep die zich ernstig be
dreigd voelt is de middenstand, winke
liers en caféhouders, die het geheel
van de mijnwerkers moeten hebben. Zij
zijn zeker mede de gangmakers van de
huidige staking, waarvan de afloop voor
hen even belangrijk is als voor de
mijnwerkers.
Men ontkomt intussen niet aan de
indruk, dat de staking ook een sterk
politiek karakter heeft. De Borinage is
zeer sterk socialistisch georiënteerd en
de socialistische leiders die in de
tijd dat zjj zelf aan de macht waren
nauwelijks iets gedaan hebben of heb
ben durven doen aan de sanering der
mijnen schreeuwen thans moord en
brand en zwepen de gemoederen
nu zij de mogelijkheid zien om de ka
tholiek-liberale regering, die de impo
pulaire maar noodzakelijke maatrege
len aangedurfd heeft, de voet dwars te
zetten. Zij spelen zeer hoog spel, dat
niet alleen België doch geheel Europa
duur te staan kan komen.
Men mag intussen niet uit het oog
verliezen, dat de gebeurtenissen in Bel
gië slechts een symptoom zijn van wat
zich thans in de Europese mijnindustrie
afspeelt. Niet alleen de Belgische rege
ring* staat voor een krachtmeting, doch
ook de gehele Kolen en Staal Gemeen
schap. Zal zjj het uithouden, nu zich in
elk der zes landen min of meer sterke
tendenzen vertonen om de eigen moei
lijkheden op te lossen ten koste van
de andere partners? Op deze ontwikke
ling hopen wij in een volgend artikel
nader in te gaan.
Dinsdagmiddag hebben de Belgische premier Gaston Eyskens en de minister van economische zaken Van der Schueren,
in het kabinet van de eerste minister in Brussel een bespreking gehad met de leden van de Hoge Autoriteit van de
K.S-G. over de maatregelen welke dienen te worden getroffen om tot een oplossing te geraken voor de crisis in de Bel
gische steenkoolindustrie. V-l.n.r.: de heren Blucher, Van der Schueren, Coppé, Eyskens, Behogne en Finet.
De kabinetscrisis heeft ook de be-
stuurderen van de nationale bloemen
tentoonstelling Keukenhof te Lisse le
lijk parten gespeeld. Uit een medede
ling van de voorzitter van het stich
tingsbestuur, de heer Tom van Wave-
ren viel op te maken, dat het in de be
doeling lag de minister-president te
vragen de opening van de Keukenhof,
welke dit seizoen haar tweede lustrum
viert, te verrichten. Wat thans bekend
is, is dat de Keukenhof 24 maart dus
enkele dagen voor Pasen open gaat.
Er is ter gelegenheid van het tienjarig
bestaan van Neerlands mooiste tuin
een kostbaar prospectus verschenen,
dat in een oplage van vijftigduizend zal
worden verspreid in binnen- en buiten
land. Daar staan bijdragen in van An-
toon Gooien, Werumeus Buning en mr.
E. Elias, terwijl de Hilversumse kun
stenaar Eelco Leegstra de illustratie
heeft verzorgd. Overigens is het bezoek
aan Keukenhof vorig jaar tegengeval
len. Er zijn 487.000 bezoekers geweest,
dat is ongeveer 100.000 minder dan het
jaar daarvoor. Vooral het bezoek van
eigen landgenoten is teleurstellend ge
weest.
In een voorwoord op het jubileum-
Keukenhofboek schrijft de heer van
Waveren, dat het bestuur zijn creatie
moet delen met het publiek, dat in de
afgelopen jaren door zijn onverflauwde
belangstelling van Keukenhof een be
grip heeft gemaakt. De verdere groei
laadt grotere verantwoordelijkheid op
de schouders van het bestuur, want Keu
kenhof eist nieuwe ideeën in aanleg en
De Nederlandse missionaris Sebas-
tiaan Bastiaanse is door koning Bou-
dewijn onderscheiden met de gouden
medaille van ridder van de orde van
de Koninklijke Leeuw. De missionaris,
die tot de orde van de priesters van
het H. Hart behoort, is pastoor te Lowa
in de Belgische Congo. Hij vertoeft
momenteel met verlof bij familie te
Schiedam.
De veerboot „Prinses Irene", die
woensdagmorgen om 8.10 uur uit Dintel
vertrok met bestemming Sluishaven en
onderweg „zoek" raakte is 's middags om
14.10 uur vier uur nadat hij in Sluis
haven werd verwacht in Dintel terug
gekeerd. De rederij neemt aan, dat on
der het kompas op de brug van de veer
boot een auto heeft gestaan, die een af
wijking op het kompas veroorzaakte. Het
schip raakte daardoor uit de koers en
liep vast in ondiep water. Het kwam
echter vrij door opkomend tij en wierp
daraop het anker in diep water.
Om ongeveer elf uur besloot men
rijkswaterstaat te waarschuwen, waarop
diverse schepen met naspeuringen be
gonnen. Ook de politie te land en de B.B.
uit Sluis op St. Philipsland verleenden
hun diensten. Ongeveer midden op de
dag verbeterde het zicht op het water
zoveel, dat de bemanning van de zand
zuiger E-55, die in het Volkerak ligt, de
Prinses Irene zag liggen. Er werd een
peilvlet uitgezet, die de verdwaalde veer.
boot naar de thuishaven terugbracht. De
veerboot lag op nauwelijks 200 meter
van Sluishaven, doch door het slechte
zicht en de afwijking van het kompas
werd besloten niet naar die haven te
varen maar naar Dintel terug te keren,
waarheen op het kompas van de peil-
vliet een koers bekend was.
Het Hooggerechtshof in Londen heeft
v oensdag een klacht behandeld, ingediend
door de bekende Britse toneelschrijver John
Osborne, auteur van het successtuk „Look
hack in Anger". Een criticus had n.l. in
een bespreking van het jongste stuk van de
auteur „The world of Paul Slicky" Osborne
het echte type van een teddy-boy genoemd,
een „nozem" derhalve.
Dit nam Osborne niet. De rechtbank
stelde Osborne in het gelijk. De vertegen
woordigers van het blad. waarin de kritiek
was verschenen, erkenden, dat de beschrij
ving van Osborne onrechtvaardig was.
(Van onze parlementaire redacteur)
In een verkiezingsrede in Den Haag
heeft het Tweede Kamerlid de heer An
driessen gezegd, dat de investeringen,
die mede door bezitsvorming van alle
werknemers, ook de minder draag-
krachtigen, moeten worden bevorderd,
als een wezenlijke bijdrage tot de werk
gelegenheid moeten worden beschouwd.
Hij vroeg zich af, hoe de Partij van de
Arbeid haar nieuwste leuze waar kan
maken, dat er nu allereerst een loons
verhoging zou moeten komen. Nog deze
week heeft de woordvoerder van dezelf
de Partij van de Arbeid in de Eerste
Kamer, de heer H. Vos, moeten consta
teren, dat de situatie in de steenkool
industrie, de crisis in de scheepvaart
en de overschotten in de landbouw de
positie van Nederland er niet gunsti
ger op hebben gemaakt. Bovendien heb
ben de socialistische ministers, toen zij
nog deel uitmaakten van het kabinet,
nog kort geleden moeten waarschuwen
iiinimiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiKiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiijuiiiimiiiimiiiiiiimiiiiHiimiimiiiiiiiniiiimiiiMiiiiiiiiiiiiiii
Pappie, ik weet niet meer hoe ik dat ding moet uitmaken
nun
tegen het gevaar van een te snel rea
geren met maatregelen op het gebied
van de lonen op de kreet van hun voor
zitter de heer E. Vermeer: „De bui
(van de bestedingsbeperking) is over."
De heer Andriessen herinnerde eraan,
dat andere zaken allereerst onze in
spanning vragen. Hij noemde de wo
ningbouw en zei dat met name ln de
grote steden er nog een ontstellend ge
brek aan voldoende woningen is. Op dit
punt mogen wij niets nalaten voor het
geluk van tienduizenden gezinnen.
Voorts zei de heer Andriessen: „Al
degenen, die menen zich tegen de al
gemene kinderbijslagwet te moeten ver
klaren, zullen bij mij geen toegang
hebben. Met deze mensen kan na de
verkiezingen niet worden samenge
werkt." Hij liet hierop volgen: „Er zijn
nog wel eens politici die mij te kennen
geven, dat zij het onvoorzichtig vinden
als ik dit thans ronduit verklaar. Men
kan het ook alleen maar eerlijk noe
men."
De heer Andriessen heeft ook een
duidelijke verklaring afgelegd over de
wijze waarop de K.V.P. de P.B.O.
ziet. Hij zei: „Als ge de P.B.O. niet
verwezenlijkt, dan valt ge in de ar
men van de staat, die een inktvis
zal blijken te zijn en u zal dooddruk
ken."
Prof. Romme heeft in deze verkie
zingsvergadering o.m. het beleid verde
digd van dr. Lucas tegen de aanvallen
van socialistische zijde. „Lucas heeft
met kracht gestreefd naar matiging van
belastingen, omdat hij deze met de so
cialist Berger, partijsecretaris van de
P.v d.A., ziet als een offer van de ge
hele maatschappij en niet van de een
of andere onderneming. Dat offer van
belastinggeld betekent minder mogelijk
heden tot nieuwe investeringen en dus
tot het scheppen van nieuwe werkgele
genheid."
Hjj herinnerde eraan hoe de heer Hof-
stra als minister in de Eerste Kamer
in 1956 zjjn entree heeft gemaakt, spre
kende over „onze te hoge belastin
gen."
Prof. Romme vroeg de heer Hofstra
waar te maken wat hij thans overal in
den lande rondstrooit: dat dr. Lucas
in de periode van het vorige kabinet
ook maar één gulden niet mee zou heb
ben gevoteerd, wanneer het om nieuwe
sociale maatregelen ging.
Bij K.B. is met ingang van 15 februari
eervol ontheven als adjudant in gewone
dienst van H.M. de Koningin, majoor
J. J. Eisma, van de grote staf. Benoemd
bij de grote staf, tot adjudant in gewone
dienst van H.M. de Koningin, is nu ma
joor jhr. mr. t. W. C. de Jonge, van
de generale staf. Voorts is overgeplaatst
in zijn rang en ouderdom van rang, bij
de generale staf, de majoor J. J. Eisma,
van de grote staf.
architectuur, wil het de gunst van het
publiek behouden. Wat nu die aanleg
betreft: in het Smalle Bos ook wel
Koningsbos genoemd is een nieuwe
vijver met fonteinen aangelegd. Vanaf
een terras heeft men een prachtig uit
zicht op de kleurige gazons van drie te-
gen elkaar gelegen tuinen. De twee kas
sen zullen uitpuilen van eerste klas tul
pen en aldus de reputatie van de meest
bezochte plaats van de Keukenhof op
houden.
Sinds vorig jaar bestaat er op de
Keukenhof geen parkeerprobleem
meer. „Er kunnen 100.000 bezoekers op
een dag komen, allemaal met een auto,
er is geen parkeerprobleem," zei de
heer van Waveren, die zich verder en
thousiast uitliet over de oplossing van
het verkeersvraagstuk in Lisse, waar
met goedvinden van de graaf van Lyn-
den de Van Lyndenweg vroeger een
romantisch slingerpad aanmerkelijk
is verbreed, compleet met wandel- en
fietspad. Daardoor zijn zelfs op topda
gen geen ernstige opstoppingen en ver
tragingen meer te vrezen.
Evenals andere jaren wordt ook dit
keer een expositie van beelden inge
richt, dank zij de welwillende medewer
king van de directies van een aantal
Parijse musea. Er komen beelden van
Rodin, Zadkine, Bourdelle, Despiau en
Laurens. De traditie van een folkloris
tische dag is in zoverre gehandhaafd,
dat tijdens het seizoen een zogenaamde
„Nederlanddag" zal worden gehouden,
waarop vertegenwoordigers van alle
provincies demonstraties zullen géven.
In de tweede helft van april zal het
B.B.C.-concerLorchestre een middag
concert geven, dat via het light-pro
gram zal worden gerelayeerd.
In het voorprogramma van de Neder
landse bioscopen tenslotte wordt tij
dens het Keukenhof-seizoen een kleu-
renfilmpje vertoond, dat een Duitse ci-
neastenploeg vorig jaar van de Keu
kenhof heeft gemaakt.
De K.N.A.C. vraagt méér witte gelei-
destrepen op de buitenwegen mid-
denstrepen zowel als kantstrepen. Bij
de zware mist van de afgelopen weken
is opnieuw gebleken, hoe bijzonder be
langrijk deze strepen zijn, aldus de
K.N.A.C. in brieven aan de directeur-
generaal van Rijkswaterstaat en de col
leges van gedeputeerde staten van alle
provincies. Als voorbeeld wordt ge
noemd de rijksweg Den Haag-Utrecht,
waarvan sommige gedeelten wél en an
dere géén geleidestrepen hebben. Bij
de dichte mist van de afgelopen weken
ontviel de weggebruikers op de gedeel
ten zonder strepen een hoogst belangrij
ke houvast.
Onder de problemen, waar
voor de meeste mensen zich in
hun leven gesteld zien, is er al
thans één, dat George van Re-
nesse nooit heeft gekend. Het
„wat zal ik worden" was voor
hem geen moeilijkheid. Zelfs
voor het „wat zal-ie worden
bleek nauwelijks tijd, want het
onderwerp van deze overpein
zing een tijdverdrijf waar
mee ouders zich soms bezig
houden beantwoordde de
vraag haast nog voordat ze ge
steld kon worden. Toen hij als
vierjarige met stugge regelmaat
zijn stoeltje naar de piano begon
te slepen, telkens wanneer zijn
vader zich aan de toetsen zette,
was het pleit eigenlijk al be
slist. Op z'n zevende nam Geor
ge van Renesse zijn vader
ae dokter uit Deventer voor
het eerst diens aandeel in de
huismuziek-avondjes uit han
den. Toen hij negen was, nam
hij ook de begeleiding van het
Deventer Gemengd Koor van
hem over. In zijn matrozenpak
en met zijn beste lakschoenen
aan was hij een niet onaardig
blikvangertje bovendien. Er
bleef de heer Van Renesse Sr.
niet veel anders over dan in het
koor te gaan zingen, en aange
zien ook zijn echtgenote daarin haar aandeel leverde, mogen we aannemen
dat het voor alle drie een genoeglijke bezigheid bleef.
Het was toen wel duidelijk wie er naar het conservatorium zou gaan.
George van Renesse was veertien toen hij er kwam, zeventien toen hij er
wegging en negentien toen hij met de prix d'excellence thuiskwam. Daarna
ging hij bij Vines in Parijs en bij Leonid Kreutzer in Berlijn studeren.
Toen volgde een periode van optreden, begeleiden, lesgeven, als hoofd
leraar aan het Amsterdams Conservatorium o.a. In 1958 begeleidde
George van Renesse de deelnemers aan het muziekconcours in Schevenin-
gen. Een uitnodiging van Yehudi Menuhin om als begeleider mee te gaan
naar de Philippijnen was daar het indirecte gevolg van. De samenwerking
werd het jaar daarop voortgezet, toen hei duo een reis maakte door
Centraal- en Zuid-Amerika. Als solist is George van Renesse opgetreden
in Nederlands-lndië, in de West, in Amerika, en in verscheidene Europese
landen. Sinds enige jaren is hij hoofd-muziekregisseur bij de Nederlandse
Radio-Unie. Verder nemen zijn recitals en het begeleiden van vocalisten
zijn tijd in beslag. Wanneer George van Renesse ons Menuhin beschrijft
als een zeer in zichzelf gekeerd man, wil dat niet zeggen dat hij zelf
het hart op de tong zou dragen. De beste causeurs zijn vaak ook degenen die
precies weten wat ze voor zichzelf willen houden. Hetgeen alweer niets
afdoet aan de welwillendheid, waarmee de heer Van Renesse ons ter
gelegenheid van die „mijlpaal" op 21 februari, ontvangt. Bij al zijn werk
zaamheden voelt hij zich misschien nog het meest zichzelf in het veertien
daags improvisatie-programma, dat tot zijn meer waarneembare radiobezig
heden behoort. „Ik hou er van om eens te doen wat me invalt; daarbij
maak ik meestal gebruik van ingekomen thema's, en ook knoop ik mijn
improvisaties wel eens vast aan bepaalde gebeurtenissen. Tot vu toe heb
ik na elke uitzending reacties op dit programma ontvangen." Het spreekt
vanzelf dat het Bussumse huis van de familie Van Renesse boordevol
muziek zit. Mevrouw speelt piano, de zoon van elf heeft les (van een
ander), de zoon van acht speelt viool, het meisje van vijf speelt na wat
haar oortjes opvangen; alleen de jongste, die nu drie is, zou zich nog
kunnen verbeelden, van dit alles vrij te zijn. Voor haar vader was, zoals
gezegd, het pleit al bijna meteen beslist. Hij is een zo duidelijk muzikant,
dat hij er een niet alledaagse voorliefde op na kan houden. Van nature
beweegt George van Renesse zich het liefst in de wereld van bijvoorbeeld
Schubert, Mozart en Debussy. En deze voorkeur lijkt zijn geliefdheid ook
bij het grote concertpubliek geenszins in de weg te staan.
Voor de zondag in Neurenberg gespeelde voetbalderby 1.F.C. NürnbergKickers Offenbach (2-1) in de Duitse Oberliga-
zuid was de publieke belangstelling enorm groot. Velen moe sten teleurgesteld huiswaarts keren omdat de propvolle
tribunes vroegtijdig gesloten moesten worden. Een aantal jongere voetbalenthousiasten liet zich hierdoor echter niet
afschrikken en veroverde zich een goed en ook nog goedkoop plaatsje in de bomen die het veld achter de tribunes
omzo men-
