Prins Albert stelt zijn verloofde voor
aan pers en tv-kijkers iiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiimiiiiiimiiiiiiiiiiiü
„Wat verwachtte U wel,
een kleine brunette?"
f
RADIO
en t&depisie.
Nederlandse kinderen met
rottingslagen gestraft
Vermeil-servies in veiling
CARNAVALSMOORD
op nd*rs lip!
Klatergoudóók voetbalroem
Nog witter.
stralend wit..
Ook de televisie
ingeschakeld
Tegenstrijdige verklaringen over
de gevolgen ervan
Huwelijksgeschenk van Napoleon
aan Josephine de Beauharnais
Sleepreis voor één gulden
Parkeerhekjes
langs 20 km.
grachten
Gearresteerde
Duitser stal ook
uit Rijksmuseum
nUttioeMH' ph* ÓO/tutdtH/
imutteit&i ctagc&ffo vanf
Geen plaats voor
visjes
Zeer veel leden van
Eerste Kamer akkoord
SIEMENS
WHITE HORSE
BABY IN KUSSEN
GESTIKT
Zuidafrikaanse vonnis
In Amsterdam
door
MARTIN MONS
228.000 inentingen bij
de strijdkrachten
Bep Bakhuijs
HiiHiiiiiiiiiiiiiimiiimiiiiiMiiimiiiimi
Prins Bernhard naar
Pernis
De Axelse moordzaak
Toelating onderwijzers
op universiteit
Ook nog aanvullingen op
de regeling voorgesteld
Scotch Whisky
5 doden te betreuren
DINSDAG 14 APRIL 1959
PAGINA 3
P'MINIIIIiiiiiiiii^iiiiiiiii,!,!!!,!!!!!!!],!!!!,iiiiiiiiiiiiiiiiiii,!!!!!,iiiiiiiun,,!,Hm,iniiiiiiiiiiiiniiiiiiiiinniimi,i,,ininiiiiiiiiiiiMiiiiiiiMiiiiiiMiiniiiiiiiiniiiiiiii,Hm,iiMiiiniiMiiiiMiiiiiiiiiyj
Prins Albert van België heeft zün Ita
liaanse verloofde, prinses Paola di Ca
labria, gisteren op informele wijze voor
gesteld aan vertegenwoordigers van de
Belgische regering, het parlement en
de pers. Dat gebeurde onder een stra
lende hemel in de tuin van het paleis
*e Laeken. De blonde prinses, die vol
gens U.P.I. was gekleed in gele rok
en bordeaux-rood wollen vest, en aan
haar hand de diamanten verlovings
ring en aan haar oren de schelpvormi
ge diamanten sieraden droeg die zij van
de prinses van Retie, Alberts stiefmoe
der, cadeau kreeg, scheen zich volko-
bien op haar gemak te voelen. Ze
•naakte grapjes met de journalisten
over haar slanke, lange gestalte. „Wat
verwachtte u wel, een kleine brunet
te?".
Donna Paola Ruffo di Calabria
spreekt Frans en Engels. Zij is zeer
sportief en een zeer goede skister. Zij is
de jongste van zeven kinderen. Giova-
hella is op 14-jarige leeftijd aan een
ziekte overleden, en een broer, Agusto,
is op 18-jarige leeftijd bij een zeege
vecht, in 1943 in de Zee van Pescara
gesneuveld.
Haar twee zusters Maria Christina, 38
jaar, en Laura, 37 jaar, zijn met leden
Van adellijke families getrouwd.
Haar broer, Fabrizio, 36 jaar, is even
eens gehuwd. Zijn vrouw behoort niet tot
de adel. De laatste broeder, de 28-jarige
Antonello, is ongehuwd.
Gisteravond is de prinses ook via de
televisie voorgesteld aan het Belgische
volk. Het is voor het eerst in de Bel
gische geschiedenis dat dit moderne
medium daarvoor wordt gebruikt. Mis
schien zal de prinses in de loop van de
Week, gedurende welke zij nog met haar
moeder in België zal blijven, ook nog
vanaf het paleis-balkon de hulde van
het volk in ontvangst nemen.
Het paleis wordt overstroomd met dui
zenden telegrammen van vrienden en
belangstellenden uit België en Italië.
Later op de dag maakte het verloofde
paar een wandeling door het uitgestrek
te park dat het paleis omgeeft.
Reuter verneemt uit hofkringen, dat
het huwelijk waarschijnlijk in de herfst
te Rome zal worden gesloten. Daarna
neemt het paar zijn intrek op het Bel
vedère te Brussel.
Het Belgische ministerie van binnen
landse zakt heeft bepaald, dat ter ere
van de verloving vandaag op alle open
bare gebouwen de vlag zal wapperen.
Advertentie
Z.K.H. prins Bernhard zal vrijdag 1
in Pernis de centrale laboratoria
van de Caltex officieel openen.
Twee Roermondse jongens kwa
men dezer dagen thuis met een
aantal stekelbaarsjes en „kuul-
jtoppen" (zeer jonge kikkers) die zij
hadden gevangen. De moeder van een
Van de jongens wilde de „beesten"
niet in huis hebben. Ook de moeder
van het vriendje verbood haar zoon-
kie de visjes te houden. De jongens
raadpleegden daarna hun onderwijzer
me er evenmin iets voor voelde jen
is- en kikkerteelt toe te staan. De
jongens /roegen toen niemand meer
®ts, maar troffen hun eigen maat-
ogelen. Ze brschter hun vangst over
jjf®r de kerk en lieten de visjes los
^rbakk het portaal geplaatste wijwa-
De groepscommandant der rijkspoli
tie te Axel heeft namens de officier
van justitie verzocht bekend te worden
gemaakt met de identiteit van de jonge
vrouw, wier stoffelijk overschot donder
dag te Axel werd gevonden. Er is een
uitvoerig signalement verspreid
Verschillende voorwerpen die op het
overschot werden aangetroffen, zullen
hedenavond in het journaal van de te
levisie-uitzending worden getoond. In
het bijzonder op horloge- en schoen
makers wordt een dringend beroep ge
daan de uitzending te volgen.
Ieder, die inlichtingen zou kunnen
verstrekken wordt verzocht zich in ver
binding te stellen met de groepscom
mandant der rijkspolitie te Axel, tele
foon 01155-444 of met de politie in zijn
woon- of verblijfplaats. Belgen, die
inlichtingen kunnen verstrekken,
worden verzocht zich in verbinding te
stellen met de politie in België.
Slechts een betrekkelijk gering aan
tal senatoren heeft bezwaar gemaakt
tegen toelating van onderwijzers op de
studierichtingen psychologie en paeda-
gogiek aan de universiteiten. In het
voorlopig verslag van de Eerste Kamer
op een wetsontwerp van minister Cals
zeggen zeer vele leden dat zij met de
ze verruiming van de studiemogelijk
heden instemmen. De Kamer toont wei
nig waardering voor het adres, dat drie
en-twintig hoogleraren in paedagogiek
en psychologie over deze kwestie tot
de Staten Generaal hebben gericht.
Vele leden vragen als aanvulling van
de thans voorgestelde regeling om be
zitters van een akte staatsinrichting
m.o. toegang te verlenen tot de univer
sitaire examens voor de vrije studie
richting van de juridische faculteiten.
Ook tegen de verruiming van de stu
diemogelijkheden voor bezitters van het
eindexamendipioma gymnasium a en
b bestaat in de Eerste Kamer slechts
weinig tegenstand.
Advertentie
Advertentie
per fles 16.65
VOOR DE HANDEL
ANDRé KERSTENS N.V.
- TILBURG
Des nachts is te Amsterdam een baby
van zeven maanden door verstikking
om het leven gekomen. Het meisje had
zich in de kinderwagen omgedraaid en
lag met het gezichtje op het kussen.
Drie kinderen van een Nederlands
immigranten-echtpaar zijn onlangs door
een Zuidafrikaans kindergerechtshof
wegens het stelen van één 4-Iiterfles
limonade en van vier kleine flesjes ver
oordeeld tot tuchtiging met rottingsla
gen op het blote zitvlak. Over deze aak
zijn publikaties verschenen, waarvan ge
deelten omtrent de leeftijden van de
jongens en de gevolgen van de afstraf
fing in een officiële verklaring van het
Zuidafrikaanse departement van justi
tie werden tegengesproken. Deze ver
klaring wordt echter door de moeder
van de kinderen aangevochten.
De feiten zijn dat de jongens bij het
stelen op heterdaad door een constabel
(agent van politie) werden betrapt. Ze
bekenden hun misdrijf voor een Zuid
afrikaans kindergerechtshof en erken
den dat ze een lijfstraf hadden ver-
Bij een kunsthandel in Bern zal op
8 mei een miljoen francs worden in
gezet voor het 41 delen grote „Vermeil-
servies", dat Napoleon aan zijn vrouw
geschonken heeftHet servies bestaat
uit koffie-, thee en J 'let-utensiliën,
verguld of doublé, dan wel met goud
ingelegd.
De basis voor de collectie werd ge
legd in 1796, toen Napoleon aan José-
phine ccher de la Pagerie, de we
duwe van graaf Alexander de Beau
harnais, als huwelijksgeschenk enkele
serviesdelen gaf.
Toen Napoleon in 1809 van José-
phine de Beauharnais scheidde liet
hij haar het servies behouden en toen
zij vijf jaar later stierf kwam het aan
haar zoon, Eugène de Beauharnais,
hertog van Leuchtenberg en prins
van Eichstddt. Diens zoon bracht het
naar Petersburg, waar het, door zijn
huwelijk met een lid van de Roma
noffs, in de keizerlijke familie terecht
kwam.
Na de Russische revolutie heeft
iemand het servies in Zwitserland
gedeponeerd als borg voor een lening-
De lening is niet terugbetaald en
Reder P. Hcogerwerff van de 800 tons
vrachtvaarder „Helemar H" eeft maan
dagmiddag in IJmuiden aan de heer
Jan Wijsmuller het laagste sleeploon
uit de roemruchte geschiedenis van de
Nederlandse zeesleepvaart uitbetaald.
De zeesleper „Nestor" van Wijsmuller
sleepte vorige week de kustvaarder, die
op de Ierse rotsen was geslagen, voor
één hele gulden van de h-r - Cobh naar
Rotterdam en daardoor was Wijsmuller
de felle concurrentie te vlug en te goed
koop af. Het was overigens niet zozeer
om de prijs begonnen. De stor moest
toch met een vrachtje in Cobh zijn en
zou anders zonder sleep naar Neder
land hebben moeten terugkeren. En lie
ver dan de Helemar H. aan de concur
rentie te gunnen nam de Nestor* de
kustvaarder to"-, maar op sleeptouw. De
inmiddels wereldberoemd geworden
„piek" is gisteren van eigenaar verwis
seld. Links de heer Hoogerwerff, rechts
de heer Wijsmuller. De IJmuider haven
diende als bijzonder passende achter
grond.
daarom zal het servies nu in veiling
komen. Het ontleent zijn naam aan
de uitvinder van het proces voor het
met goud bedekken van enkele der
serviesdelen. Kenners schatten de
waarde van het Vermeil-servies op
minstens een niljoen Zwitserse francs.
De Amsterdamse grachten, beroemd
om hun schoonheid en berucht om hun
aantrekkingskracht op langs de kant
geparkeerd staande auto's, worden nu
beveiligd. De gemeenteraad heeft reeds
geruime tijd geleden een groot crediet
beschikbaar gesteld om de wallekanten
van lage hekjes te voorzien, maar de
bestedingsbeperking had de uitvoering
opgehouden. D. N. V. L. uit Den Haag
is thans begonnen met het boren van
gaten langs de wal van het Singel.
De gemeente zal in deze gaten de
afsluitingshekjes laten plaatsen, zoals
die reeds bij wijze van proef op een
gedeelte van de Prinsengracht bij de
Leidsestraat zijn aangebracht.
In de stenen randen langs de grach
ten zullen over een totale afstand van
20 km. 12000 gaten worden geboord,
met een snelheid van circa tien per uur.
Het boren duurt negen maanden. De
kosten bedragen 80.000. De gaten wor
den geboord met een apparaat, voor
zien van met diamanten bezette boor-
kronen. Eerst komt het Singel aan de
beurt, daarna de Herengracht, de Kei
zersgracht en de Prinsengracht, en de
noordzijde van de Amstel.
De gemeente zal dit jaar over een af
stand van 7 km hekjes laten plaatsen.
De kosten daarvan bedragen ca.
110.000. Het zal drie jaar duren voor
dat het gehele projekt is voltooid.
De de vorige week in een hotelletje te
Parijs gearresteerde Duitse beroeps
inbreker B., die door Interpol werd ge
zocht wordt ook verdacht van de ge
ruchtmakende diefstal van enkele gou
den voorwerpen uit de afdeling Vader
landse Geschiedenis van het Rijksmu
seum te Amsterdam in de nacht van
26 op 27 september j.I. Deze voorwerpen
werden later in Duitsland teruggevon
den.
De Officier van Justitie bij de Am
sterdamse rechtbank, die deze zaak be
handelt, heeft nog geen officieel be
richt via Interpol van de arrestatie van
B. ontvangen. B. wordt in West-Duits-
land, Frankrijk, Zwitserland, België en
Engeland van diefstallen uit musea
verdacht. Het is mogelijk, dat hij in
Duitsland voor daar en de in de ande
re landen gepleegde diefstallen zal te
rechtstaan.
12
„Naast ons Lowieske?" Het welgedane gezicht be
trekt even. „Naast ons Lowieske?" aarzelt hij weer.
„Joa, ziede, noast ons Lowieske zat, nou, zat de kan
tonrechter." Dan gaat hij met een vaartje verder:
„En naast den diejen zat mijn vrouw. En die zat weer
noast mevrouw van den griffier. Nou en da's al, zie
de?"
„Tja, uw dochter zat dus tussen haar verloofde en
de kantonrechter. Maar is er nooit eens van plaats
verwisseld? Er is toch zeker gedanst."
„Enkel maar door den kantonrechter met ons Lo
wieske. Ze speelden allemaal van die nieuwe dansen.
En die kenden alleen maar hij en Lowieske. die ze in
Brussel op het pensionaat geleerd heeft. Sjefke heeft
vezeed geen tijd voor die dingen...."
„Ja dat heett u mij al verteld. Ais uw dochter en
mijnheer Van den Bronck dansten was er dus een
tijd. dat er niemand zat tussen uw aanstaande schoon
zoon en het glas van mijnheer Van den Bronck, niet
waai?"
„Nee, nee, inspecteur, ik weet wat ge bedoelt.
Moar zo was het nie. Ziede, Sjefke zijnen stoel stond
noar achteren, bekant achter de stoel van Lowieske.
Als hb noar het glas van den kantonrechter had wil-
e-.i reiken had h;i op moeten stoan of tenminste zij
nen sto-1 'erscnuiven, da's zo zeker als het aomen
nao het gebed, insnecteur."
Dat klopt met wat de huilende Lowieske zoëven
verklaarde, maar het kan een doorgestoken kaart
zijn, denkt Pieter Perquin. Hij wenkt Dekker het ver
baal van het verhoor voor te lezen en verzoekt Bas-
tiaansse dan te tekenen.
„Tja, als dokter Scheers zo gezeten heeft, kan hij
onmogelijk met Van den Broncks glas hebben ge
knoeid. Als.denkt hij hardop.
Na de schutterige nervositeit van haar man is me
vrouw Bastiaansse van een mondaine beheerstheid.
Rustig laat ze de bontjas van haar schouders glijden
en vlijt ze zich gemakkelijk in de grote haar toege
schoven tauteuil. In het zorgvuldig opgemaakte ge
zicht staan haar ogen koel en waakzaam. Terwijl ze
op een luchtig conversatietoontje met Perquin bab
belt, verraadt alleen de rusteloosheid van haar vin
gers, die maar blijven wriemelen aan de sluiting van
haar handtas, dat ze niet zo kalm is als ze wil doen
geloven. Ja. er is waarlijk uitstekend voor haar ge
zorgd. Gek. ze had zich van zo'n verhoor een geheel
andere voorstelling gemaakt. Toen ze binnenkwam
nad ze zich waarlijk zenuwachtig gevoeld. Maar men
was alleraardigst geweest. Ze had een kop heerlijke
koffie gehad en stel u voor, toen het wat langer duur
de, had men haar zowaar tijdschriften gebracht. On
der het spreken nemen haar ogen tersluiks maar
scherp de man tegenover haar op. Nog een jong
baasje, goedig, een beetje verlegen zelfs. Wel een
heer. Over het geheel genomen ongevaarlijk, besluit
Z6»
„U iets vertellen van die avond, inspecteur? Tja,
er valt eigenlijk zo weinig te vertellen. Een carna
valsavond als alle andere. Wie had toen kunnen den
ken, dat die arme mr. Smeenk.... Oh...." met een
coquet gebaartje legt ze zichzelf het zwijgen op.
„Een carnavalsavond als alle andere? Maar er
was toet- die scène tussen mijnheer Van den Bronck
en uw aanstaande schoonzoon?"
Ze lacht weer even. „Juist, inspecteur, daarom zeg
ik ook een carnavalsavond als andere. Zulke scène
tjes komen met carnaval altijd voor, zelfs onder de
beste vrienden. U weet, als de wijn is in de man...."
„Ik heb anders gehoord dat de betrekkingen tus-
*en het slachtoffer", hij gebruikt dit woord met voor
dacht en ziet haar even huiveren, „tussen het
slachtoffer en dokter Scheers nu juist niet vriend
schappelijk genoemd konden worden".
Het bloed vliegt haar even naar de wangen. „Wat
een dwaasheid", zegt ze heftig. „Onzinnig klein
steeds geklets. Ik begrijp niet wie ter wereld u zo'n
onzin kan hebben verteld."
„Uw man, mevrouw. Mijnheer Bastiaansse vertel
de mii verder, dat u hem nog had peraden mijnheer
Van den Bronck niet te inviteren zich bij uw clubje
aan te sluiten".
Ze zwijgt een ogenblik, de uitdrukking op haar ge
zicht doet brigadier Dekker zijn schutspatroon dan
ken dat hij niet in de schoenen van de heer Bas
tiaansse staat. Het gelaat van inspecteur Perquin
behoudt zijn vriendelijk afwachtende uitdrukking.
„Mijn man, inspecteur," zegt ze eindelijk, en de
knokkels van de handen die zich om de sluiting van
haar tas klemmen zijn spierwit. „Mijn man is. dat zult
u ook wel hebben gemerkt, doodzenuwachtig. En als
Alphonse nerveus is, haalt hij de dingen door elkaar.
Eerst naderhand, toen dit vreselijke drama bekend
werd, heb ik hem gezegd, dat we beter hadden ge
daan, als we alles vooruit hadden kunnen weten, Van
den Bronck niet te inviteren. Want ik zag heel goed
in, hoe die op zichzelf onschuldige scène mijn aan
staande schoonzoon, dokter Scheers, in een onaange
name positie kon brengen. Begrijpt u me wel, inspec
teur. ik zeg in een onaangename, niet in een gevaar
lijke positie. Onaangenaam, gegeven de kletszucht,
die nu eenmaal alle kleine steden eigen is. Dat hij
van bevoegde zijde ooit verdacht zou kunnen worden,
daarvoor ben ik nooit een ogenblik bang geweest, te
meer
„Te meer, mevrouw?"
„Och neen, inspecteur, ik heb geen recht gevolg
trekkingen te maken, dat moet de politie zelf doen,
nietwaar? Dat ligt niet op mijn weg."
„Dus er is u die avond niets bijzonders opgevallen?
„Pardon, inspecteur, dat heb ik niet gezegd. Ik heb
het erg vreemd gevonden dat Smeenk, die toch op
allesbehalve vriendschappelijke voet stond met mijn
heer Van den Bronck. zo erg zijn best heeft gedaan
hem over te halen met ons mee naar de Schuur te
gaan, dat hij er bijna een half uur voor is achtergeble
ven. Maar ja, op die avond zelf heb ik daar, om
u ae waarheid te zeggen, nog niet zo over nage
dacht. Die goede Smeenk is nu eenmaal wat vreemd.
Erfelijk belast, weet u. De moeder, een oom en een
tante in eenu begrijpt me wel. En met die oom
hier in de Reggestraat, die oud-griffier, moet het ook
niet helemaal pluis zijn. Ik vind het toch zo in-zielig,
inspecteur, dat die arme man gepasseerd is voor die
kantonrechtersplaats, waarop hij zo vast had gere
kend. Voor een normaal, evenwichtig mens is zo'n
teleursteling zo erg niet, die komt er wel overheen.
Maar als iemand zo labiel is als die arme Smeenk!
Hq was toch zo veranderd, dat weet u niet."
(Wordt vervolgd)
diend. Daarop werden ze veroordeeld,
de oudste van het drietal tot zes rot
tingslagen, en de twee anderen tot vier
slagen.
De officiële Zuidafrikaanse lezing van
het geval zegt dat de jongens respec
tievelijk 16, 14 en 12 jaar oud waren.
Tijdens de rechtzitting zou de moeder
verklaard hebben geen verzachting van
het vonnis te wensen als ook dat de
jongens gezond en sterk waren. De
tuchtiging zou geen open wonden tot
gevolg hebben gehad en er zou geen
bloed bq zijn gevloeid.
Een en ander wordt, naar A.F.P.
meldt, door de moeder echter ontkend.
De geboortebewijzen van de kinderen
geven als leeftijden 15, 12 en 9 jaar
aan. De vrouw zou de officier van jus
titie hebben medegedeeld dat de jong
ste zoon slechts 28,5 kg weegt en wegens
een borstkwaal onder medische behan
deling is. Verscheidene rieten stokken
braken tijdens de kastijding, die door
een sergeant van politie geschiedde, al
dus de moeder. Dé jongens vertoonden
na de slagen lange open bloedende won
den en onderhuidse bloeduitstortingen.
De moeder beschikt, volgens genoemd
A.F.P.-bericht, over een gelijkluidende
doktersverklaring.
Overigens legt de Nederlandse fami
lie, aldus A.F.P., er de nadruk op dat
zij de publiciteit die het geval heeft ge
kregen betreurt, omdat het een interne
Zuidafrikaanse aangelegenheid is. De
familie is gelukkig in Zuid-Afrika en
wenst de naam van dit land niet in het
buitenland te besmeuren.
De voorlichtingsdienst van de Zuid
afrikaanse ambassade in Den Haag,
die de officiële lezing van de justitie
had opgevraagd, merkte nog op dat de
jongens voordat ze geslagen werden,
eerst nog hadden mogen eten.
De heer B. P. J. Erasmus, voorlich
tingsfunctionaris van de ambassade,
achtte de afstraffing met stokslagen
zoals in het Zuidafrikaanse strafrecht
nog in gebruik is, juist en aanbevelens
waardig, ook waar het door kinderen
gepleegde delicten betreft.
Advertentie
Chief
Whip
(Van onze Haagse redactie)
In het tijdvak 1 januari 1954-tot 1 april
1959 zijn op 228.000 inentingen bij de
strijdkrachten vijf doden te betreuren.
Drie militairen zullen waarschijnlijk
blijvende gevolgen van de inenting on
dervinden. Minister Staf heeft dit aan
de Eerste Kamer meegedeeld.
Advertentie
eent
De naam Bep Bakhuijs roept
onmiddellijk de herinnering op
aan het mooiste doelpunt, dat
wellicht ooit gemaakt is door
een speler van het Nederlands
elftal. Op 11 maart 1934 speelde
het Oranjeteam in Amsterdam
tegen België. Nederland zege
vierde met 9-3. De Feijenoorder
Leen Vente maakte van het to-
tgal liefst vijf doelpunten. Doch
onvergetelijk werd de treffer,
welke Bakhuijs noteerde. Een
voorzet van de kleine Gor-
cumse rechtsbuiten Wels bracht
de bal scherp voor het Belgische
doel. De doelman van de Rode
Duivels stond op het punt naar
voren te komen toen Bep Bak
huijs zich onverwacht in een
duiksprong naar voren wierp
en als in een zweefvlucht de bal
met hethoofd in het Belgische
doel stootte. Bakhuijs heeft in
zijn glorietijd doelpunten aan
de lopende band gemaakt, in
zijn clubs Z.A.C. en H.B.S. en
in het Nederlands elftal, waar
voor hij 23 maal werd gekozen.
Maar het ene doelpunt in de
derby der lage landen staat in
kwaliteit ver bovenaan en zal
voor altijd een „kasstuk" blij
ven in de roemrijke historie van
de doelpuntenmakers in inter
landwedstrijden.
Bep Bakhuijs was een begenadigd voetballer, zon type, dat alle capa
citeiten reeds bezit om tot de hoogste top op te klimmen en deze slechts
heeft te ontwikkelen. Hij wordt donderdag vijftig jaar. Een rustige, byna
timide figuur, in wie men de lachende en een tikje branieachtige voetbal-
virtuoos van weleer nog moeilijk kan terugvinden. De enorme populariteit
bij jong en oud in de dertiger jaren is echter nog steeds niet volkomen
vervaagd. Nóg altijd kijkt een jonge generatie, voor wie de prestaties van
het Nederlands elftal in de vooroorlogse jaren een verre geschiedenis zijn
geworden, Bakhuijs met ontzag na. Nóg steeds is een handtekening van
Bakhuijs minstens gelijk in waarde aan een van Abe Lenstra en nog altijd
is Bakhuijs, de vijftiger, een welkome en gewaardeerde gast bij welke
voetbalclub dan ook.
Een wedstrijd van Z.A.C. of H.B.S. was vroeger Bep Bakhuijs zien,
en eens gebeurde het, dat H.B.S. in Limburg moest spelen en het niet
zeker was of Bakhuijs zou meedoen. In de vroege morgen van de wed
strijddag kwam bericht uit Den Haag, dat Bakhuijs zou komen. Met grote
borden waarop alleen stond „Bakhuijs doet mee" liep men door de Lim
burgse stad. De populariteit stuwde Bakhuijs tot daden, die scherp werden
bekritiseerd en die er de oorzaak van werden dat de vermaarde midden
voor uit de rijen der amateurs werd gestoten. Men kon er de jonge, door
alle lof overmoedig geworden Bakhuijs moeilijk verwijten om maken.
Niets is verderflijker voor een jong atleet dan de buiten alle proporties
gedreven populariteit van de massa. De flonkerende carrière van Bakhuijs
kreeg er een abrupt einde door. Hij werd voetbalprof in Frankrijk.
De Bakhuijs anno 1959 heeft nog slechts een meewarige glimlach voor
zijn drieste avonturen uit het verleden. „Alles is slechts klatergoud, óók
voetbalroem". De man die geruime tijd in een sanatorium verbleef, werkt
thans op een kantoor in Den Haag. Zondags trekt hij er op uit om voor
de radio commentaar te leveren op voetbalwedstrijden. Wat het spelen
zelf betreft blijven zijn activiteiten beperkt tot het verrichten van de aftrap
bij de wedstrijd om de „schoen van Bakhuijs" een regelmatig terugkerend
evenement, waarbij de oude voetbalglorie van Nederland en België acte
de présence geeft voor een liefdadige instelling.
leder mens heeft in zijn leven een hoogtepunt gekend. Oók Bakhuijs.
Hijzelf vertelde het zo: „In 1933 keerde ik uit Indonesië terug. Met het
voorlopig Nederlands elftal mocht ik toen een oefenwedstrijd spelen. Het
succes was niet groot. Aan wijlen Bob Glendenning heb ik het toen te
danken gehad, dat ik toch werd gekozen. En toen speelde ik als opvolger
van Wim Lagendaal die maandag 50 jaar geworden is tegen de
Belgen in Amsterdam. Wij wonnen met 9-3, het begin van een der mooiste
perioden van het Nederlands elftal. In datzelfde jaar kon ik ook als
middenvoor bij Z.A.C. de Zwolse club in één ruk naar de top brengen."
Een van de oorzaken, dat het Nederlands elftal in het Europese voetbal
nog ver van de top staat, is volgens Bakhuijs gelegen in een gebrek aan
schutters. „Mensen van het kaliber van een Wim Lagendaal zie je tegen
woordig niet meer Als dé Rotterdammer een bal op twintig meter voor het
doel kreeg was het negen van de tien keer raak. De enige, die het vak
verstond was Bram Appel. Het is wel jammer, dat ze er verder niet meer
zijn
