nu 99the greatest show on earth
Titanenduel met Sarrasani
Gesticht en gebouwd om te
binden wat gescheiden werd
Direct betalen bij een
verkeersovertreding
DRAKENBURGHHET ZILVER
Zweedse scholieren houden
„school-volksstemming"
Tekenend aart de
Discussie met politie uitgesloten
PER 1 MEI OP BEPERKTE SCHAAL
75 /f tsschien is het een vooroordeel, ontsproten aan
J VA. dierbare jeugdherinneringmisschien ook is het
de naam, die de klank heeft van vorstelijke
feesten, maar voor ons was Sarrasani altijd het sum
mum van circusvreugde. De bonte oriëntaalse tempel-
fagade, die bijna dertig jaren geleden aan het Sta
dionplein in Amsterdam straalde van duizenden lam-
penguirlanden, kunnen wij in gedachte nog volkomen
tot leven wekken met heel de woelige romantiek van
de Einlasz, het moment dat de bezoekers begonnen
binnen te stromen en het rumoer van de leeuwen en
het schelle trompetten van de olifanten in de half
donkere stallen de geneugten van een avond rond de
piste al voorspelden.
De naam Hans Stosch Sarrasani had magie, de show
man en motor van de circusstad, overdag de alomte
genwoordige circusdirecteur en 's avonds in stralend
wit een Indisch vorst temidden van zijn 24 olifanten.
Toch was diezelfde Hans Stosch Sarrasani al een
verslagen man, toen hij Nederland overdonderde met
zijn monster circus. Het duel met zijn onverzettelijke
tegenstander Carl Krone om de eerste plaats in cir-
cusminnend Duitsland was met een nederlaag geëin
digd: de verslagen leeuw kwam naar Nederland om
zijn wonden te likken. In een vertwijfelde poging
om, zijn positie te herwinnen waagde hij nog een reis
overzee naar Zuid Amerika, die een catastrophe werd.
Hij stierf in Brazilië en zijn circus verdween met hem.
Zijn eigen circusgebouw in Dresden ging in de ramp
nacht van februari 1945 in vlammen op, een Götter-
dammerung, die een epoche besloot.
V IJ F- OF
ZESDAAGSE
LESWEEK
Kamerorkest van
Belgische Omroep
naar Nederland
CIRCUS KRONE
Zoals de naam Sarrasani verbonden
blijft met Dresden, Hagenbeek met
Hamburg, Schuman met Frankfurt,
Carré met Amsterdam, zo leeft de
naam Krone in zijn Heimat München.
Tegenover het station van Frankfurt,
waar wij het circus deze week op door
reis naar Nederland zijn gaan zien,
staat nog de uitgebrande pronkfagade
van Schuman's winterverblijf. Frank
furt, staalhard en modern uit de as
herrezen, is vrijwel gereed met zijn
wederopbouw. Voor Krone was er al
leen nog maar een plaats te vinden
in de Altstadt, een wat rommelig buur
tje bij de Main tussen de roestbruine
Dom, waar eertijds de Duitse keizers
werden gekozen en gekroond en de
herbouwde Romer. Het moderne Duits
land dweept niet meer met' het verle
den en de huidige generatie van de
Krones evenmin. Zij voelen zich thuis
tussen de wolkenkrabbers en de beton-
gevels omdat zij onwrikbaar geloven
in de toekomst van het circus. Zij heb
ben circusdynastieën om zich zien vallen
en grote namen in de vergetelheid zien
verdwijnen, maar hun weg ging steeds
omhoog tot aan de eenzame top waar
zij nu staan. Enkele jaren geleden
heeft John Ringling North van Bar
gum en Bailey 's Greatest Show on
■Earth net reizen vaarwel gezegd en
z'ch teruggetrokken in een vast gebouw
van veel bescheidener omvang. Van dat
rnornent ging de titel, waar Krone en
Sarrasani zo verbeten om gevochten
hadden, naar het paleisachtige huis van
de Krones in München. De top was
bereikt na een weg opwaarts van bij
na een eeuw.
Wie het programmaboekje van cir
cus Krone in handen neemt, vindt
daarin allereerst de foto van wijlen
Carl Krone, de bouwmeester van de
familie-reputatie. Men hoeft geen
psycholoog te zijn om in de stekende
ogen en de krachtige mond de ener
gie en de rusteloze voortvarendheid
van de echte circusleider te herken
nen. Het circusvak zat hem door tal
loze familierelaties in het bloed. Zelf
een befaamd dompteur trouwde hij
met Ida Ahlers, die al grote roem
had geoogst met de grootste leeuwen-
groep, die ooit door een vrouw werd
gepresenteerd. Met onvoorstelbare
energie bouwde dit tweetal een cir-
cusbedrijf op dat bestand bleek tegen
alle spelingen van het lot. In de jaren
dat Krone zijn grootste concurrent
Sarrasani velde, trok hij door Duits
land met een bedrijf van 600 man. In
de stallen stonden 285 paarden, .ijn
tent kon 12.000 personen bevatten en
het programma van één avond ver
melde 120 nummers.
Krone behoefde niet voor Sarrasa
ni onder te doen in fantasie en vak
manschap. Hij overtrof zijn rivaal ech-
ter verre op het stuk van zakelijkheid.
Zijn liefde voor het vak en zijn dieren
maakten hem niet blind voor de enor
me financiële risico's van zijn reizen
de onderneming. Met koele intelligentie
bouwde hij een fortuin op, dat nu nog
de buffer is, die het circus tegen de
luimen van de conjunctuur beveiligt.
Het einde van ,,der Alte" was in
overeenstemming met zijn statuur. In
de nacht na de première in Salzburg
stierf hij alleen in zijn wagen nadat
hij de gehele opbouw van het circus
iiiinimiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiii
Over een maand komt circus Krone
„the greatest show on earth" naar
ons land voor een tournee langs onze
steden. Een onzer redacteuren reisde
naar Frankfurt om dit unieke bedrijf
in ogenschouw te nemen, samen met
de Amsterdamse kunstenaar Norbert
Olthuis. Ondanks zijn jeugd heeft
Olthuis al een grote circuservaring.
Een ongetelde hoeveelheid uren heeft
hij tekenend aan de piste doorge
bracht. Paarden in hun karakteris
tieke circusbewegingen pakken is zijn
grootste eerzucht. Enkele schetsen,
zo uit het spel gegrepen en a 1'instant
geboren, reproduceren wij bij dit
portret van Zirkus Krone.
en de voorstelling staande had aan
schouwd, zonder een woord te spreken.
Een nieuwe generatie trad in de lei
ding, het enige kind uit het huwelijk,
de dochter Frieda en haar man, Carl
Sembach.
Wij hebben ze beiden gezien zoals ze
ais circusmensen gezien en gekend wil
len worden: in de piste tijdens een
uitverkochte voorstelling. Frieda Sem-
bach-Krone heeft de allure van haar
ouders geërfd. Wie haar in zwart
fluweel, rustig en gedecideerd het oli-
fantennummer ziet presenteren, twp-
felt niet aan haar rang. Het is Frau
Direktor op en top. Als de zes ge
rimpelde giganten in carousel, de
voorpoten op eikaars rug, om haar
heen door de piste dreunen vraagi men
zich af of hier de vrouwelijke wil met
het uiterste aan mannelijke kracht
heeft bereikt. Maar als de vervaarlijke
capriolen van het waggelende zestal
zyn volbracht, liefkoost dezelfde domp-
teuse haar olifanten als dierbare kin
deren. Circus is het spel van een onde
finieerbare vriendschapsverhouding
tussen mens en dier.
Wjj hebben dat, by ons weten, nooit
aangrüpender gezien dan op het mo
ment dat de jonge en nog schuchtere
Christel Sembach, het enige kind van
Carl Sembach en Frieda Krone, hoge
school reed op de volbloedhengst Ja-
ro. „Krone is wat de beste circussen
bieden en nog tien procent méér," zei
ons een kenner. Die tien procent zün
perfectie en schoonheid. Het solonum
mer van Christel was een volmaakt
geconcipieerde eenheid van mens en
dier in haar edelste vorm, een tableau-
vivant van Watteau in wit en blauw.
Carl Sembach met zijn 24 Arabische
schimmelhengsten vormde het waardi
ge pendant van dit onvergetelijke tafe
reel. Wu ontmoetten hem later in de
stallen op een wandeling langs zijn 156
paarden. Sembach heeft het voorkomen
van een gespierde, goedmoedige land
jonker. Het kost hem moeite om tij
dens de wandeling by het gesprek te
blpven. Telkens dwalen zyn ogen naar
zön Trakehnen, Lippizaners, Berbers,
Arabieren, Oostfriezen en Hongaren.
Hu controleert het roskammen en voe
deren, de toestand van het hooi en van
de boxen. De perfectie, die het geheim
is van circus Krone, bereikt in de paar
denstallen haar hoogtepunt, een lustoord
voor de liefhebbers.
Een oude circusvriend vertelde
ons dat hu Carl Sembach eens on.
gemerkt had kunnen gadeslaan ter
wijl hy in de wagen was, waarin de
kostbare verzameling paardentuig
wordt bewaard. Sembach had een
zadel in de hand, dat juist was ge
reedgekomen. Hy streelde en betast
te het met Je gevoelige handen van
een kenner, snoof aan het leer, ge-
i noot van de soepelheid
Het circusleven is hard voor wie
er hun bestaan in hebben, maar wie
dat tafereel voor ogen heeft begrüpt
iets van de onwrikbare trouw van
de echte circusmensen aan het moei
lijke bedrijf.
Met het circus Krone komt een groep
artisten naar ons land, die men zonder
overdriving de edellieden van deze
wereld mag noemen. Gilbert I-Ioucke, de
tiigerdompteur, is een telg uit een ge
renommeerd geslacht van circusdirec
teuren. Buiten de kooi is hij 'n gemoe-
deiyke en charmante verteller, die zijn
handen vol krassen en schrammen on
gemerkt enigszins verbergt. In de om-
traliede piste kent men hem nauwelijks
terug: een formidabel gespierde Tarzan
in een panterbroekje, die een gevaar
lijk spelletje speelt met zijn tien
„Dschungelkatzen". Edoardo Raspini
is zyn tegenvoeter; een fijngebouwde
springerige jongleur vol raffinement en
grapjes, die zün reputatie als opvolger
van de legendarische Rastel li zorgeloos
wegwuift. De Raspini's zitten al 200
jaren in het circusvak. Edoardo heeft
de hele wereld al bsreisd, zün nummer
is grandioos. De „ICönig der I.uft",
Pierre Alizé, de flyer van het trape
zenummer, is juist teruggekeerd van
een reis door China. Met zün twee en
een halve salto mortale aan de vliegen
de trapeze is hy thans ongeëvenaard
in de hele wereld. De perfectie van zün
nummer is een toonbeeld van vakman-
schap. Half mei rijden de drie treinen
van circus Krone ons land binnen. De
première in Utrecht wordt voorafge
gaan door een parade. Büna alle 400
dieren van de menagerie zullen in de
stoet meelopen. Men hoeft er niet aan
te twüfelen, dat dit evenement tot in de
puntjes geregeld zal zün. De 400 bewo
ners van de „Stadt Krone" zullen bin
nen zes uren het gehele complex op
bouwen: de 120 wagens op hun voor
geschreven plaats, de electrische cen
trale in werking, evenals de waterlei
ding en de brandweer, de centrale keu
kens en de stallen en voor alles de vier-
mast chapiteau met zijn 3500 zitplaat
sen, alles blinkend schoongemaakt voor
de feestelijke Einlasz.
Hoe zal Nederland op „the greatest
show on earth" reageren? Carl en
Frieda Sembach zün bezeten van het
- circus, maar zjj zün zich evengoed be
wust dat zelfs dit spel met zün tijd
mee moet gaan. Circuskinderen als zü
zün, domineert voor hen het spel met
de dieren, de clownerie en de acroba
tiek. Maar zü geven ook nieuwe stro
mingen hun kans. In het programma
is een aantal showelementen opgeno
men, die voor ons gevoel buiten de
pure circustraditie staan. Wat ons
betreft kunnen de balletten en zo ach
terwege blijven als zijnde maar fran
jes aan het kleurige kleed. Zü versto
ren de eenheid gelukkig niet. De hoofd
zaak blüft het onversneden paardenspel
in de piste van zand en zaagsel.
B. Kr.
Gemeenschapsoord en Katholieke
Volkshogeschool tegelük heeft
„Drakenburgh" in de 25 jaren
van zün bestaan steeds een merkwaar
dige positie ingenomen: opgezet door
een paar jonge mensen wist het zich
weldra de onmisbare samenwerking te
verwerven van een machtig lichaam als
de K A.B. Zich nadrukkelijk baserend
op de Katholieke verworvenhe
den werd haar aanvankeüjk het recht
betwist zich volkshogeschool
te mogen noemen; eerst m een zeer
recent verleden kwam er mede door
het vriendschappelüke contact, dat er
steeds was. ook een organisatorische
vorm van samenwerking met „Bakke-
veen" tot stand: dat moest ook wel
zo komen, omdat de Katholieke Volks
hogeschool een aantal niet-katholieke
gasten telt, dat jaarlijks tussen de 35
en 40 pet van het totaal bedraagt.
Indien ooit een instelling aan de
oorspronkelüke beginselen trouw
bleef, dan was het wel „Draken
burgh". dat gesticht en gebouwd werd
om te binden, wat gescheiden werd.
Steeds openstaand voor iedereen
heeft de volkshogeschool door de
persoonlijke contacten allerlei kleine
bruggen geslagen tussen volksdelen,
die destijds van elkaar dreigden te
vervreemden. De Katholieke Volksho
geschool heeft de overtuiging, dat
de katholieke zich óók deel van het
Nederlandse volk behoort te weten,
telkens praktisch doen beleven en
theoretisch gefundeerd. Zü heeft in
bedrü'fscursussen en anderszins werk
gevers en werknemers tot de voor ve
len hunner wonderlüke ontdekking ge
bracht, dat zü met elkaar kunnen
praten, ook over andere „zaken" dan
over het bedrüf.
Vüf en twintig jaren geleden, d.w.z.
in de ergste economische crisis, die
ons land in deze eeuw te verwerken
kreeg, werd „Drakenburgh" gesticht;
in een crisis die niet op de laatste
plaats „een algemene vertrouwenscri
sis was, in het leven geroepen door
gescheidenheid en verbrokkeldheid",
resulterend in een al te sterk op de
voorgrond tredend eigenbelang van
individuen en groeperingen „steeds
meer gericht tegen elkaar en zelfs op
eikaars vernietiging". En tegen ge
scheidenheid en verbrokkeldheid heeft
„Drakenburgh" in woord en daad ge
daan wat het kon doen.
Dat begon al in dat wonderlüke kamp
van jeugdige werklozen, van waaruit het
oord gebouwd werd: het werd geen
werkverschaffing, maar in de volle zin
van het woord een „Jeugdwerkgemeen
schap", met volwaardige, uitermate
deskundig geleide arbeid en met ten
minste evenveel aandacht voor de tota
le menseiykheid van de leden van die
gemeenschap, zodat ook aan de gods
dienstige en aan de esthetische scho-
Studiebijeenkomst op Drakenburgh.
(Van eet bijzondere
correspondent)
Alle vierhonderdduizene
leerlingen van de
Zweedse middelbare
scholen nemen vandaag
deel aan de „school-volks
stemming", die antwoord
zal moeten geven op de
vraag, of de Zweedse scho
len voortaan een vijfdaag
se week zullen gaan invoe
ren of dat de huidige zes
daagse lesweek zal moeten
worden gehandhaafd. Hoe
wel het resultaat geen di-
reet-beslissend karakter
zal hebben dit is in
Zweden bij geen enkele
volksstemming het geval
zal de minister van On
derwijs er wel zoveel mo
"olült m-p bon
den bij het nemen var
zijn beslissing ir de-*
l^enheid.
Het valt te begrijpen d.
de schoolgaande jeugd en
thousiast is - oor deze
„eigen" volksstemming
waaraan geen enkele bui
tenstaander of oudere mag
deelnemen, en die de leer-
'ingen ook grotendeels zelf
■lebben mogen organise
ren. zij het ook met hulp
van leraren, pers en radio
leupdig-enthousiast er
hard is ook de „verkie
zingscampagne" die wordl
gevoerd door de twee
„partijen" van voor- en te
genstanders van een vijf
daagse schoolweek.
Ze bombarderen ei
kaar en de scholen met
geweldige hoeveelheden
zelf-gestencilae pam
fletten. Ze beleggen ver
gaderingen. Ze houden
propaganda-meetings. In
enkele radio-uitzendin-
gen hebb n beide par
tijen gelegenheid gekre
gen hun siar.dpunten te
verklaren en te verdedi
gen. Er worden open
bare discussies gehou
den, en hier en daar
woeden de scholieren
zelfs vergast op „ver-
kiezings-ca barets" uit
sluitend en alleen om
stemmen te winnen.
De rrgumenten van de
voorstanders van een vijf
daagse schoolweek komen
ongeveer hierop neer, dat
de weekends beter benut
zullen kunnen worden dan
bü het huidige zes-daagse
systeem. De scholieren, zo
zegt men verder, zullen op
de vrije zaterdag gelegen
heid krijgen m iets ex
tra's te verdienen. Er zal
meer gelegenheid zijn voor
sportbeoefening en buiten
leven, en gezinnen, waar
van de vadei al een vijf
daagse werkweek heeft,
zullen niet langer terwille
van de schoolgaande kin
deren het halve weekend
thuis behoeven te blijven.
De tegenstanders wijzen
vooral op de consequen
ties van een vijfdaagse
schoolweek: de langere
schooldagen, meer huis
werk voor maandag, kor
tere zomervacantie, en
door dit alles grotere in
spanning om het jaarlijkse
leerprogramma door te
werken. De nadelen die
hieraan verbonden zijn
wegen volgens hen en
volgens de doktoren, die
ze voor hun verkiezings
karretje hel en kunnen
spannen niet op tegen
de voordelen van een vrije
saterdag.
Aan de hand van enkele
opinie-onderzoekingen is
gebleken dat de tegen
standers kunnen rekenen
op een winst, die echter
zo klein zal zijn, dat er
maar heel weinig ver
schuivingen voor nodig
zün om de vóórstanders
aan een overwinning te
helpen. Het is dus begrü-
pelijk. dat de spanning on
Zwedens scholieren
ondraaglijk is, en
allen de avond af
wachten, want dan wordt
de uitslag van deze jeugd-
volksstemming bekend ge
maakt in extra-uitzendin
gen van radio en televisie.
ling alle aandacht werd besteed.
De bevordering van de goede smaak
is een van de vele facetten van het
Gemeenschapsoord-werk. Dat kon ook
niet anders: onder leiding van Jan (en
Tine!) Beerends moest wel een hard
nekkige poging gewaagd worden om de
grote, geesteiyke waarden, die in het
schone besloten liggen, uit te dragen
naar de al te talrijke katholieken, die,
van louter verrukking over de hemelse
schoonheid, die zü hopen te bereiken,
maar al te vaak de extase om de
aardse schoonheid dreigen te vergeten.
Het allereerste onderwerp, dat nog ver
vóór de bouw van het oord op een reeks
studiedagen ter behandeling gesteld
werd, was de film: daar werd het eer
ste „Filmfront" geboren.
En wie beseft, dat de leider van het
gehele werk zich als scribent voorname-
lü'k uitte in periodieken als „Bouwen"
en „Bouwblad", kon er a priori van
overtuigd zün, dat gestreefd zou wor
den naar een uiterst smaakvolle bouw
en inrichting van het huis: „beter dan
over zulk een omgeving te praten, is
het zulk een omgeving te scheppen en
daardoor praktisch te leren waarde
ren."
Bü bestuur noch raadgevende colle
ges was er over dat punt sprake van
enig verschil van mening. Maar toen
na de oorlog de schade van de oor
logstijd zover was ingehaald, dat het
oord voor het cursuswerk kon worden
opengesteld, was juist de inrichting van
„Drakenburgh" het onderwerp van me
nige discussie: dat was toch niet de een.
voudige sfeer, waarin Grundtvig en de
zijnen hun mensvormende werk hadden
gedacht: dat Drakenburgh met zijn
kleine slaapkamertjes in plaats van
slaapzalen, centrale verwarming en
vaste wastafels, stoelen in plaats van
hardhouten banken, gedekte tafels en
huiselük tafelgerei, met zijn ruime za
len, waarin ook met grote groepen ge
werkt zou kunnen worden en dat alles
zo, dat de goede smaak er niet door
geschaad, doch veeleer bevorderd werd!
Goede schilderijen en reproducties sie
ren de wanden en de gangen, menig
maal in een zin, die verre van conven
tioneel genoemd moet worden.
Voor de levenshouding van het Ge
meenschapsoord is dit karakteristiek:
dat men er jarenlang geen H. Hartbeeld
kon vinden, omdat alle verkrijgbare
modellen als een aanfluiting van de
artistieke en van de religieuze zin ge
kenmerkt dienden te worden: Beerends
wachtte liever tot een goed beeld van
pater Ratz zijn plaats kon krijgen in
een bescheiden nis in de grote gang.
Vanaf het begin stond het natuurlijk
vast, dat de Katholieke Volkshogeschool
niet zou kunnen bestaan zonder 'n eigen
kapel, waarin de verhandelingen over
Liturgie en Liturgische Vernieuwing tot
de praktische beleving geconcretiseerd
en gesublimeerd zouden kunnen wor
den. Aanvankelijk diende daarvoor de
houten loods-kapel van de Jeugdwerk
gemeenschap; maar het duurde niet
lang, of deze „kapel" moest als vol
strekt - onwaardig - voor - de - ere
dienst worden afgekeurd. De kerkelijke
vieringen werden verplaatst naar Aula
of Conversatiezaal, waarin telkens een
podium met een geïmproviseerd altaar
moest worden opgebouwd. Het had de
voordelen van intimiteit en ook wel
van primitiviteit, maar het kon op de
duur niet zo blijven.
En ook nu werd rustig „gewacht"
tot zich een kans zou voordoen om het
ideaal te verwezeniykende bouw van
een aparte ruimte, waarbinnen de hei
lige handelingen zich met de gepaste
statie zinvol zouden kunnen voltrekken.
Men begrijpt de trots van Jan Bee
rends en de zünen, nu de opening daar
van juist met de viering van het 25-
jarig bestaan kon samenvallen.
In 1934 moest er nog een rapport wor
den uitgebracht over de vraag of door
de stichting van „Drakenburgh" wel
in een werkelüke behoefte zou worden
voorzien. Nu is al sedert jaren het
oord praktisch dag in dag uit met gro
tere of kleinere cursussen bezet. Het ls
typerend, dat, wanneer in de namiddag
van 25 april „Drakenburgh" over
stroomd zal worden door zijn talrijke
vrienden, het gebouw nog tot in de och
tend door een grote groep cursisten be
zet is. Het Gemeenschapsoord en de
Katholieke Volkshogeschool zijn uit de
Nederlandse gemeenschap niet meer
weg te denken: het zegenrijke werk
moge tot in lengte van dagen worden
voortgezet.
JOP POLLMANN
Het kamerorkest van het N.LR. (Bel
gisch Nationaal Instituut voor Radio-
omroep) zal op 28 april in de kleine
zaal van het Concertgebouw te Amster
dam onder leiding van zün eerste diri
gent, Jozef Vereist, een concert geven.
Het zal de eerste keer zpn dat dit or
kest, dat binnenkort zün 25-jarig be
staan zal vieren, in het buitenland op
treedt.
der
bijna
dat
(Van onze Haagse redactie)
In enkele delen van het land zal
1 mei de betaalde waarschuwing wor
den ingevoerd, officieel geheten „de
transactie in handen der politie". In
het Staatsblad is de betreffende alge
mene maatregel van bestuur tezamen
met een bülage en een nota van toe
lichting verschenen. 1 mei treedt dan
de wet in werking volgens welke in
het wetboek van strafrecht het op de
betaalde waarschuwing staande arti
kel 74 bis werd ingevoegd.
Volgens dit artikel kan aan daartoe
aan te wijzen opsporingsambtenaren
de bevoegdheid worden verleend be
paalde overtredingen op staande voet
af te handelen door middel van het
systeem van betaalde waarschuwingen.
Bij algemene maatregel van bestuur
zün nu de opsporingsambtenaren aange-
wezen die dit systeem in de praktijk
i zullen gaan toepassen in zaken betref-
fende een groot aantal verkeersovertre
dingen, eveneens nu aangewezen.
Wat voor een goede uitvoering nodig
is, aldus de nota van toelichting, kan
op den duur eerst in de praktijk blüken.
Daarvan wordt de invoering beperkt
tot enkele gebieden, onderdelen van de
arrondissementen Breda, Rotterdam,
Zwolle en Leeuwarden. De bevoegdheid
met betaalde waarschuwingen: te wer
ken is verleend aan de districtsver-
keersgroepen van de rijkspolitie in de
genoemde arrondissementen, de groe
pen rükspolitie in de gemeenten, beho
rende tot het ressort van het kanton
gerecht Zevenbergen. Zwolle, Steenwijk
of Sneek. en aan de gemeentepolitie
van Breda. Rotterdam, Zwolle, Kampen
en Sneek.
Voetgangers en bestuurders van
twee- of driewielige fietsen zullen door
betaling van een rijksdaalder straf
vervolging wegens bepaalde verkeers
overtredingen kunnen voorkomen. Be
stuurders van een twee- of driewieli
ge fiets mét hulpmotor of een twee
wielige motorfiets betalen vijf gulden.
Bestuurders van motorrijtuigen op
meer dan twee wielen betalen zeven
gulden vijftig. Zo zijn dus uniforme
transactiebedragen vastgesteld. De
ervaring zal moeten uitwijzen of in de
toekomst mogelijk naar meer diffe
rentiatie zal moeten worden ge
streefd.
De betaalde waarschuwing kan worden
gegeven naar aanleiding van een groot
aantal minder ernstige verkeersover
tredingen. Hiertoe behoren o.m. het
rijden op een fiets of bromfiets zonder
voor- of achterlicht, bel of wit achter
spatbord en rijfouten als het rüden in
verboden richting, het volgen van een
voetpad, het niet rechts houden met een
fiets of bromfiets, het afslaan in ver
boden richting en het veranderen van
richting zonder dit tevoren kenbaar te
maken. Het nieuwe systeem kan ver
der onder meer worden toegepast voor
het fietsen zonder minstens met een
hand het stuur vast te houden, het als
fietser meer dan een persoon boven
tien jaar meevoeren, het bromfietsen
op de rijbaan als er een verplicht rü-
wielpad is. het bromfietsen op een rü-
wielpad, waarop dat niet geoorloofd is,
het niet op de voorgeschreven wüze
stoppen en parkeren, het overtreden
van stop- en wachtverboden en het stop
pen op verboden plaatsen. Verder kun
nen voetgangers met een betaalde
waarschuwing worden verrast, bijvoor
beeld als zij voetballen op de rüweg,
geen gebruik maken van het voetpad
en de oversteekplaats, een fiets of
bromfiets onbeheerd laten staan of ver
keerd oversteken.
Het nieuwe systeem zal geleidelük
aan worden geïntroduceerd op basis
van de handhaving van een goede
verstandhouding tussen politie en pu
bliek en een onverdacht comptabel
beheer. De uiteindelijke beslissing
over de vraag welke ambtenaren de
bevoegdheid zullen blüven uitoefenen,
aldus de nota van toelichting, blüft
voorbehouden aan de officier van
justitie. De aangewezen politieman
nen zuilen worden voorzien van kwi
tanties met voorbedrukte geldsbedra
gen. Discussie omtrent de vaststelling
van de bedragen tussen de betrokken
politieman en degene die de overtre
ding heeft begaan, wordt bij voorbaat
uitgesloten.
Het toezicht op het uitoefenen van de
zogenaamde transactiebevoegdheid ligt
in handen van de officer van justitie.
De kwitantieboekjes komen in beheer
bij de algemeen inspecteur van de rüks
politie en bij de daarvoor in aanmer
king komande burgemeesters. Eenmaal
per week mreten de geïnde gelden wor
den afgedragen, en eveneens als het ont
vangen bedrag meer dan vijftig gulden
bedraagt. In het eerste stadium der
uitvoering van de betreffende wet zal
er veel mondeling contact moeten zijn
tussen de betrokken politiechefs en de
officieren van justitie.
