Voorzichtig met „RUST
De controlerend geneesheer een
weinig geliefde figuur
LEXI VRAAGT EXCUUS
Platero
en
Hanneke
Aannemers willen andere aan
bestedingsregeling
Nederlandse expeditie ontdekt
200 graven in Egypte
DE
CARNAVALSMOORD
Subsidieregeling moet gelijk zijn voor
elke woningexploitatie
Paus ontvangt
K.L.M.-delegatie
Voorzitter comité
chefs van staven
Me]. A. Nolte stelt
vragen over het
eindexamen
gymnasium
Vier kinderen
verdronken
i
SOCIAAL-GENEESKUNDIGE STUDIEDAGEN
55
r
/jp.Vv~
•'■m M.tf
KATHOLIEKE BOND CONGRESSEERT
Delfts bord aangeboden
Prijs van 50.000
kronen voor
Strawinsky
Functiewijziging voor
betere coördinatie
door
MARTIN MO NS
DINSDAG 26 MEI 1959
PAGINA 3
Door de zeer grote vraag naar Lexington
kan het voorkomen, dat uw leverancier u niet
altijd volledig kan voorzien.
Wij bieden u hiervoor onze verontschuldigingen
aan en verzoeken u nog even geduld te willen oefenen.
Binnen zeer korte tijd hopen wij door een
belangrijke verhoging van de aanvoer
weer ruimer te kunnen leveren.
FROM AMERICA'S
BEST TOBACCOS
>'J|p 'V'
■IF -
Advertentie
Dezer dagen waren wij er getuigen
van, dat ruim 300 controlerende
geneeskundigen verenigd waren
in het conferentie-oord „Woudschoten"
te Zeist voor een driedaags congres ter
bestudering van vraagstukken, waar
voor zij zich bij de uitoefening van hun
taak dagelijks gesteld zien. Deze studie
dagen brachten niet zonder meer enke
le controlerende geneeskundigen ,,in
full-time dienstverband" bijeen, maar
wel enige honderden huisartsen en spe
cialisten, die tevens als controle-artsen
of als adviserende specialisten voor de
z.g. zelfadministrerende bedrijfsvereni
gingen werkzaam zijn. Ongeveer 1000
huisartsen in ons land hebben een
dergelijke nevenfunctie, en het feit dat
ongeveer 25 pet hiervan zich naar
Woudschoten" begaf wijst erop, dat
de medische controle nog vele proble
men heeft die de moeite van het be
spreken waard zijn. Het mooie weer en
de behoefte voor een paar dagen de
praktijkzorgen van zich af te schudden,
Kunnen bij deze grote toeloop slechts
bijzakelijke rollen hebben gespeeld.
De controlerend geneeskundige is in
het algemeen geen geliefde figuur,
maar de noodzaak en onontkoombaar
heid van deze figuur wordt door vrijwel
niemand, die enige kennis van zaken
heeft, ontkend. In De Tijd van 12 juni
'57 heb ik getracht de taak en de waar
de van de controlerend geneesheer te
verduidelijken. Deze geneeskundigen
timmeren praktisch nooit aan de weg
en de meeste mensen bemerken hun
bestaan pas als zij door ziekte arbeids
ongeschikt worden en dan onder de
Vigeur van de Ziektewet vallen.
Men heeft berekend, dat in ons
land bij de verplicht verzekerden vol
gens de Ziektewet op elke drie con
sulten van de behandelend arts één
geneeskundige controle plaats vindt.
Alhoewel over de omvang van het
aantal raadplegingen van de behan
delende artsen in Nederland geen cij
fers bekend zijn, blijkt uit de ver
melde verhouding wel, dat de ge
neeskundige controle een noemens
waardige plaats inneemt in het maat
schappelijk bestel en dat de contro
lerend geneesheer voor zeer velen
een vertrouwd begrip vormt. Dat
bijvoorbeeld in 1956 2.061.173 ziek
meldingen bij de bedrijfsverenigingen
binnenkwamen, steunt deze veronder
stelling.
Bjj de officiële opening van de Studie
dagen op donderdag 21 mei zei de heer
A. Willemse, directeur van de Bedrijfs
vereniging Voor Detailhandel en Am
bachten (Detam) zeer terecht, dat de
grote deelneming een veelzeggend ant
woord is aan al degenen, die beweren,
dat ,,de Nederlandse huisarts en spe
cialist" geen belangstelling zouden heb
ben voor de sociaalgeneeskundige pro
blematiek van de sociale verzekering.
De Studiedagen beoogden echter nog
meer. Er is hier te lande een schei
ding van behandeling en controle, een
beginsel of zo men wil: een spel
regel dat de vertrouwensrelatie arts
patiënt wil waarborgen. Over bedoelde
scheiding, die in deze vorm uniek ter
wereld is, werd reeds veel gesproken
en geschreven. Er is een meerderheid
v.an principiële voorstanders, maar er
Zijn ook bezwaren tegen in te brengen.
Waterdicht kan de scheiding in geen
geval zijn. Het is nu juist de bedoeling
van deze Studiedagen de mogelijkheid
te scheppen voor een dialoog tussen de
uitvoeringsorganen der sociale verze
kering enerzijds en de praktiserende
huisartsen en specialisten anderzijds.
En in dit opzicht kunnen de dagen in
„Woudschoten" volledig geslaagd ge
noemd worden.
Misbruik van rust
In het kader van de openingsbijeen
komst bracht prof. dr. L. A. Hulst,
hoogleraar in de interne geneeskunde
te Utrecht „Beschouwingen over ge
bruik en misbruik van rust", waarbij
hij stelde, dat de bespiegeling over ar
beid eii rust niet zonder levensbeschou
welijke overwegingen kan geschieden.
Het probleem van arbeid en rust is
bijzonder actueel in verband met het
streven naar een vijfdaagse werkweek.
Maar de politici, die dit nastreven,
moeten hiervoor geen medische argu
menten aanvoeren. Bij de benadering
van dit vraagpunt dient men van de
zelf ervaring uit te gaan. Arbeid en rust
staan niet tegenover elkaar, doch zijn
afwisselende levensuitingen, die elkaar
aanvullen en per individu op elkaar
afgestemd moeten zijn. De gecollecti
viseerde en geünificeerde gereglemen
teerde en georganiseerde mens mist
deze persoonlijke afstemming met als
drijfveren de zielerust, de gemoedsrust
en de levensblijheid.
Rust als medicijn heeft een uiterst
smalle therapeutische breedte en wordt
gemakkelijk ondergedoseerd en overge-
doseerd, is bijzonder kostbaar en eist
een dure verpakking". Het leidt spoe
dig tot gewenning en verslaving..
Arbeid met inbegrip van loonarbeid
is niet schadelijk voor de gezondheid
bij de huidige werktijden van 48 uur
per week onder over het algemeen fa
vorabele omstandigheden. Leuzen, die
kortere werktijden beogen, hebben een
politieke en soms een economische
strekking, doch hebben met volksge
zondheid niets te maken. Arbeid is voor
velen een balsem op een gewonde ziel;
arbeid is het levensvliegwiel.
lijk maken, zoals sport en het sluiten
van de binnensteden voor automatisch
verkeer.
Een Amerikaanse hartarts is van me
ning, dat de langere levensduur van
ons, Nederlanders, o.m. aan ons fietsen
moet worden toegeschreven. Maar de
fiets heeft langzamerhand plaats ge
maakt voor de brommer. In Engeland
is de doodsoorzaak van een kwart der
mannen boven de 40 jaar een hartaan-
doening. Daarbij is gebleken, dat be
oefenaars van beroepen met méér li
chaamsbeweging minder vaak en min
der ernstig aan hartziekten lijden. De
z.g. zware beroepen geven weinig aan
leiding tot een dood door hartinfarct.
Zware lichamelijke arbeid heeft voor
de gezonde mens meer heilzame dan
schadelijke gevolgen.
Bij de voordracht van prof. Hulst
werd in dit verslag relatief lang stil
gestaan wegens de opportune allure
van het daarin behandelde. De overige
spreekbeurten zullen in een volgend ar
tikel worden gerefereerd.
J. C. MARLET, zenuwarts.
illllimilllUIIIIIIIIIIIIIIIIIllllllllMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllimilllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlHIIIIIIIIU'
Na de gestreden strijd tegen de mas
sa-exploitatie, ondervoeding en onder
ontwikkeling, dreigt nu het gevaar van
het tegendeel, dat niet geheel kan wor
den opgevangen door georganiseerde
vrijetijdsbesteding, „doe-het-zelf "-acties
en televisiesla ven!
Gevaar
Langdurige bedrust leidt in psychisch
én lichamelijk opzicht niet zelden tot
schadelijke toestanden. Voor het li
chaam ook geldt het spreekwoord:
„Rust roest". Automaatsie en mecha
nisatie vormen voor de volksgezondheid
een gevaar, indien geen maatregelen
worden genomen, welke het uitvoeren
van veel lichaamsbeweging noodzake-
Het hoofdbestuur van de Nederlandse
katholieke aannemers- en patroonsbond
heeft zich beraden over de prijsvorming
en het aanbestedingswezen en hierover
een gemeenschappelijk standpunt ge
formuleerd. Dit is vandaag door de
voorzitter, de heer J. P. A. Nelissen,
meegedeeld tijdens een congres van de
organisatie te Heerlen. Het bestuur
ziet als essentieel in een aanbestedings
regeling, dat er een algemeen verplicht
gestelde melding komt, voorts een vrij,
maar zorgvuldig gereglementeerd voor
overleg en tenslotte een onbeperkte
mogelijkheid tot het terugnemen van de
oorspronkelijke inschrijving, rekening
houdend met een overgangsregeling wat
betreft de inschrijfvergoedingen.
Sprekend over woningbouw en wo-
ninghuren, stelde spreker de vraag
waarom voor dit belangrijke maat
schappelijke vraagstuk nog steeds geen
oplossing is gevonden. Vooropstellend,
dat de vrije ondernemingsgewijze pro-
duktie in het algemeen de meest ge
wenste produktie-methode is en tevens
dat de privaateigendom primair is bo
ven eigendom van de overheid, consta-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Het ezeltje Platero is, nadat zijn „baas",
Juan Ramon Jimenez, de Nobelprijs had
gewonnen, een internationale beroemd
heid geworden. Het poëtische boekje dat
Jimenez over hem schreef (Platero y Yo)
zal nu worden verfilmd en ongetwijfeld
zal Platero dan nog wel meer de vriend
worden van vele grote en kleine kinde
ren. Ir. Madrid zijn dezer dagen de op
nam voor de film begonnen en ter ge
legenheid daarvan werd bovenstaande
foto gemaakt. Men ziet er Platero op
met twee andere filmsterren: Maria
Cuandra en Antonio Casal. Het lieve kan
goeroetje Hanneke hiernaast heeft het
nog niet tot filmster gebracht. U ziet haar
hier slechts op de foto omdat er iets
triests in haar leven gebeurd is. Haar
moeder heeft nl. haar ruggegraat be
zeerd en toen kon haar kind niet langer
in de warme buidel blijven. Nu wordt
het liefderijk verzorgd door mevr. Ok-
kerse, de echtgenote van een oppasser
van de Rotterdamse diergaarde Blijdorp,
waar Hanneke enige tijd geleden gebo
ren werd.
iiiiimiiiiiiiiiiiimiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
De Paus heeft maandag in particu
liere audiëntie ontvangen de heer R. J.
Vogels, hoofd van de afdeling „Public
relations", en de heer A. Plesman,
hoofdvertegenwoordiger van de KLM
voor Italië, vergezeld door hun echtge
noten en leden van de KLM-staf te Ro
me. De heer Vogels richtte zich met
enkele woorden tot de Paus en bood
hem een Delfts blauw bord aan. De
Paus antwoordde zeer vriendelijk en
herinnerde er aan, dat de KLM de ge
hele wereld omspant. Hij legde de na
druk op de waarde van de burgerlucht
vaart.
Een Nederlandse expeditie naar
Egypte, die onder leiding stond van dr.
A. Klasens, de nieuw benoemde direc
teur van het museum van oudheden te
Leiden, heeft te Aboe Roash, 9 km ten
noorden van Gizeh, niet minder dan
200 graven bloot geleed. Dr. Klasens
\verd op zijn expeditie geassisteerd door
zijn echtgenote en door de heer F. G.
De dirigent Igor Strawinsky heeft
maandagavond in Kopenhagen de Son-
ning-prjjs van 50.000 kronen ontvangen.
Strawinsky ontving de prijs na een
uitvoering van zfln ballet „De vuur
vogel", dat het hoogtepunt was van het
ballet- en muziekfestival dat elk jaar in
het Tivoli wordt gegeven.
van Veen, verbonden aan het rijksmu
seum van oudheden te Leiden.
De graven waren van velerlei type:
van de meest eenvoudige kuil in de
grond tot aan een monumentale, uit
kleisteen opgetrokken tombe. Bij de
grote graven werd ee, aantal magazij
nen aangetroffen, waarin de voorraden
waren geplaatst, welke men de doden
meegaf. Tot de belangrijkste vondsten
behoorden de modellen van twee doden
schepen, gemodelleerd uit klei en met
hout betimmerd. Deze modellen ver
keerden in nog tamelijk goede staat.
Het ene model was 5 meter lang en het
andere 8 meter. Deze boten, dateren
de uit de tijd van de eerste dynastie
(3000 jaar voor Christus), kunnen be
schouwd worden als voorlopers van de
grote en prachtig bewaard gebleven
boot, die in 1954 bjj Gizeh werd gevon
den en welke niet minder dan 40 meter
lang is.
Behalve deze boten vond dr. Klasens
een grote hoeveelheid gebruiksvoorwer
pen alsmede een aantal inscripties met
de naam koning Den uit de eerste dy
nastie. Onder die gebruiksvoorwerpen
bevonden zich paletten van leisteen
voor het fijn wrijven van verfstoffen,
cosmetica en schmink. Voorts stenen
vaatwerk, aardewerk, werktuigen van
koper en vuursteen alsmede sieraden
bestaande uit kralen van halfedelsteen.
fê
teerde de heer Nelissen, dat in de ge
hele discussie rondom de verhouding
particuliere bouw en woningwetbouw
niet duidelijk genoeg onderscheid wordt
gemaakt tussen woningproduktie en
woningexploitatie. Intussen stelde hij
vast, dat praktisch de gehele woning
bouw in Nederland gebeurt door par
ticuliere ondernemingen.
Overigens noemde hij het vraagstuk
van het particuliere of overheidsbe-
zit veel ingewikkelder dan en zeer
zeker niet automatisch verbonden
met het vraagstuk van de woning
produktie. De verwarring op dit ge
bied is echter tevens voor een groot
deel te verklaren door het feit, dat de
laatste jaren door de overheid ver
schillende systemen van woningsub
sidies werden gehanteerd. Een indi
rect, maar dikwijls ongewenst gevolg
hiervan was, dat voor soortgelijke
woningen aanmerkelijke verschillen
in de beginhuren ontstonden, die nog
werden geaccentueerd door het ver
schil in financieringsmethoden, welke
bij de verschillende vormen van wo
ningexploitatie gebruikelijk waren.
„Reeds jarenlang hebben wij gepleit
voor een wijziging op dit terrein, die,
wat de subsidie betreft, gelijke moge
lijkheden zou scheppen voor elke soort
van woningexploitatie. Wij hebben dan
ook onlangs met grote instemming ken
nis genomen van de mededeling van
minister Witte, dat naar zijn mening
de tijd gekomen is om een ander sub
sidie-systeem te gaan gebruiken," al
dus de heer Nelissen.
Hij onderschreef de stelling van de
minister, dat de normale arbeiderswo
ning niet per definitie in woningwet-
verband moet worden geëxploiteerd en
zeer zeker huldigde hij het standpunt,
dat slechts in uiterste nood de gemeen
te woningen moet exploiteren.
Ter vermijding van misverstand wilde
de heer Nelissen wel uitdrukkelijk stel
len, dat naar zijn opvatting zeker
wat betreft de economisch en sociaal
zwakkeren een blijvende subsidie
voor bepaalde huurders noodzakelijk zal
Dltjken te zijn, ook bjj het bereiken
van het evenwichtsniveau van de wo
ningmarkt. Sprekend over de vrijere
loonvorming, waarbij het bedrijfstaks-
gewijze overleg meer inhoud en bete
kenis zal krijgen, bepleitte de heer Ne
lissen om tegemoet te komen aan het
bedrijfseigene, voor wat de cao betreft
een aanpassing van de artikelen over
de prestatiebeloning, met inbegrip van
de zogenaamde franchisebepaling.
Voor arbeidstijdverkorting moet 'n op
lossing gevonden kunnen worden, welke
geen produktieverlies oplevert. Het moet
b.v. mogelijk zijn om met behoud van
de 48-urige werkweek, minstens in de
zomer, te komen tot een gesprek over
de vrije zaterdag in het bouwbedrijf.
Het is immers zo, dat de jaarproduktie
in de bouwnijverheid praktisch staat of
valt met de mate waarin er gedurende
de zomer produktief gewerkt kan wor
den.
(Van onze Haagse redactie)
Het vorige kabinet had reeds gerui
me tijd geleden besloten het voorzitter
schap van het „comité verenigde chefs
van staven" voortaan door een speciaal
benoemde vlag- of opperofficier te doen
bekleden, zo zegt de vroegere minister
van oorlog, ir. Staf. Reeds enige tijd
was het inzicht groeiende, dat voor een
juiste coördinatie in de internationale
militaire samenwerking de voorzitter
van de chefs van staven de aangewe
zen functionaris is en dat deze zich ge
heel aan zijn taak moet kunnen wijden.
Aanvankelijk was het de bedoeling, de
huidige voorzitter, tevens chef lucht
machtstaf, Int.-generaal Schaper, met
deze functie te belasten. Generaal
Schaper bleek echter bereid te zijn,
voorlopig chef van de luchtmachtstaf te
blijven. Aangezien de vice-admiraal
Pröpper nog dit jaar zijn functie van
chef marinestaf zou neerleggen, was hij
de aangewezen persoon om het voorzit
terschap van het comité van chefs van
staven op zich te nemen. Vice-admiraal
Pröpper, die door zijn aanleg en ante
cedenten bijzonder geschikt moest wor
den geacht voor het vervullen van deze
functie, bleek daartoe bereid, aldus de
oud-minister in zijn antwoord op vragen
van het Tweede Kamerlid Wierda
(P.v.d.A.).
Ir. Staf ontkent, dat de genomen maat.
regel vooruit zou lopen op een algehele
reorganisatie van de beide militaire de
partementen. Ook de taak van vice-ad
miraal Pröpper zal moeten worden
aangepast aan de inzichten van de
nieuw optredende bewindsman.
Het tweede kamerlid mej. Nolte heeft
aan de minister van onderwijs, kunsten
en wetenschappen schriftelijk de vol
gende vragen gesteld:
1. Is het juist, dat vóór de datum
van de schriftelijke eindexamens gym
nasium een vertrouwelijk schrijven van
het departement is uitgegaan naar de
besturen en rectoren der gymnasia,
waarin wordt meegedeeld, dat een Ko
ninklijk Besluit tot wijziging van de
bestaande eindexamenregeling binnen
kort zal verschijnen en waarin de in
houd van dit verwachte Koninklijk Be
sluit reeds wordt meegedeeld met de
bedoeling daar bij het examen 1959
reeds rekening mee te houden?
2. Is het juist, dat van deze wijziging,
die ook verandering zou brengen in de
taak van de gecommitteerden, aan deze
geen mededeling is gedaan, doch dat
hun integendeel gevraagd is zoveel mo
gelijk te willen zorgen, dat de examens
volgens de voorschriften zouden wor
den afgenomen?
3. Zo ja, is de minister dan niet van
mening, dat deze handelwijze onzeker
heid btj de examens heeft veroorzaakt?
4. Indien het antwoord op de vragen
1 en 2 bevestigend luidt, kan de minis
ter dan mededelen, waarom dit zo is
gebeurd?
Maandagavond kwart voor zeven is te
Amersfoort uit het water van het Spui
opgehaald het lijkje van het vijfjarig
jongetje, L. J. S. Het kind was 's mid
dags om half vijf van huis gegaan met
een vrindje.
Maandagmiddag is de vierjarige H.
A. G. uit Zutphen bij het pootje baden
in de Nieuwehaven op het industrie-ter
rein verdronken. De politie heeft
's avonds het lijkje opgehaald.
Een tweejarig zoontje van de familie
Z. te Uithoorn, dat sedert maandagoch
tend werd vermist, is 's middags ge
vonden in een sloot nabij de gemeente
lijke tennisbanen. Vermoedelijk is het
kind tijdens het spelen te water ge
raakt.
Zondagmiddag is te Zweeloo de der
tienjarige N. H. B. uit Maastricht ver
dronken in het Mekelermeer. De jon
gen was er met vriendjes aan het zwem
men onder toezicht van hun leider van
het kamp voor sociale jeugdzorg „Het
Witte Zand".
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIflIlllllllllllllllllllllillllllll
Nazareno Migistri heet de woedende
huiseigenaar in Rome, die dezer dagen
op een enigszins merkwaardige wijze
zijn huurders tot betalen heeft willen
aanmanen. Al geruime tijd ontving
hij zijn huur niet op tijd. Nazareno
belde op, schreef brieven, uitte dreige
menten. Maar de lires kwamen niet bin
nen. Op het laatst kon de huiseigenaar
zijn woede niet meer bedwingen. Hij
stapte op een vroege ochtend in zijn
vrachtwagen, reed ermee naar het
pand, welks bewoners het meest in ge
breke waren gebleven en reed er met
volle kracht tegenaan. Niet alleen
werden de bewoners uit hun slaap ge
wekt, maar ook het hele huis stortte in.
Gelukkig liepen de bewoners slechts
enkele schrammetjes op. Nazareno Mi
gistri evenwel is in voorlopige hechtenis
gesteld en zijn vooruitzichten zijn niet
rooskleurig. Op een poging tot moord
staat in Italië twaalf jaar!
45
„Als u het goed vindt en mijnheer Kersbergen zou
zijn camera willen afstaan?" oppert Perquin.
De fotograaf knikt wezenloos.
„Wat is uw mening, dokter?" vraagt Langelaar.
„Hebben we hier te doen met moord of
„Niet de minste twijfel, commissaris. Ik zou zo
zeggen, dat zelfs een kind hier de sporen van ge
weldpleging zien kan. Cyanose, gesprongen aderen
in de ogen
„Juist, juist." Langelaar wast opnieuw zijn han
den. „Vingerafdrukken?" zegt hij dan vaag, en be
denkt met schrik hoe lang het reeds geleden is sinds
hij theorie over dit onderwerp had. Aan de prac-
tijk is hij nooit toegekomen. „Vingerafdrukken?" Er
moet toch ergens op het bureau nog de nodige ap
paratuur zweven.
Brigadier Dekker kucht nadrukkelijk.
„Ah juist, Dekker," zegt Perquin. „Je hebt na
tuurlijk je rommeltje bij je. Brigadier Dekker heeft
een hartstocht voor vingerafdrukken, commissaris.
U kunt hem geen groter genoegen doen danNiet
dat ik denk, dat we iets zullen vinden, behalve af
drukken van de heren Kersbergen."
Brigadier Dekker tijgt omstandig aan het werk.
Hij neemt vingerafdrukken van de dode en van de
levende, die het wezenloos over zich heen laat gaan.
Hij bestuift deurknoppen, bedstijlen, waar men een
vingerafdruk zou kunnen verwachten.
„En?" vraagt de commissaris vol spanning.
„Tot nu toe niets, commissaris. Kijk, hier hebben
we een afdruk van mijnheer Kersbergen. En hier
een van het lijk."
Perquin ziet hoe Kersbergen bij dat woord ineen
krimpt als had men hem geslagen en hij verwenst
de domme ijdelheid van de brigadier.
Deze gaat ijverig voort met zijn college. „Juist,
ziet u eens hier, commissaris, deze veeg. De kerel
heeft handschoenen gedragen. En hier weer, over
de vingerafdrukken van het
„Dat is nu wel genoeg, Dekker," valt Perquin
hem in de rede. Snapt de kerel dan niet hoe on
draaglijk het voor de oude man is over zijn broer
te horen spreken als „het lijk"?
„Tot uw dienst, inspecteur," zegt Dekker stijfjes.
Dat had je nou altijd. Als een mindere es een goeie
beurt maakte, waren ze er als de kippen bij uit
angst dat je hun in het licht zou staan.
„Daar komt de ambulance," breekt dokter Scheers
de stilte.
Kersbergen staat moeilijk op. „Gaan zegaan
ze André weghalen?" vraagt hij beverig. Dan grijpt
hij met een plotseling oplaaien van energie inspecteur
Perquin bij de arm „Inspecteur, ik wil niet, dat ze
onzen André kapot snijden. Ik wil het niet. Ik
ik kan het niet hebben!"
Voor Perquin nog iets kan zeggen, komt dokter
Scheers hem te hulp. „Het is maar een formaliteit,
mijnheer Kersbergen. Haal u als 't u blieft geen
nare dingen in uw hoofd. Er wordt helemaal niet
gesneden."
God vergeve me de leugen, denkt hi),
maar de gedachte zou het arme kereltje alle levens
dagen die hem nog resten, blijven vervolgen.
Als de oude man de slaapkamer is binnengegaan,
wendt Perquin zich tot de dokter, „Hoe lang schat
u, dat het slachtoffer dood is?"
„Valt moeilijk precies te zeggen, ongeveer vieren
twintig uur, zou ik zo denken. Hij moet in allen
gevalle zaterdagavond omstreeks twaalf uur al ge
storven zijn."
Kersbergen is weer binnengekomen en samen luis
teren ze naar de zware voetstappen van de dra
gers, die de dode wegbrengen.
„Een ellendige historie," mompelde hoofdschuddend
en handenwassend de commissaris.
„Er is weer een woonwagenkamp bij de Gaan-
derse weg, commissaris," zegt ijverig een agent.
„Woonwagens! Waarom is me dat niet vroeger
gerapporteerd? Woonwagens! Tien tegen een dat
Commissaris klemt zich aan de suggestie van zijn
agent als een drenkeling aan een reddingstouw, maar
Pieter Perquin rukt hem deze lijn ruw uit de handen.
„Dat gelooft u toch zelf niet? Een moordenaar met
handschoenen aan en die een paar uur besteedt aan
het vernielen van het fotomateriaal, uitsluitend het
fotomateriaal, van zijn slachtoffer! Ziet dat er uit
als een roofmoord door een zwerver uit een woonwa
genkamp?"
„Ik zou niet weten waarom niet," zegt Langelaar
koppig. „Ik geloof intussen, dat we hier niets meer
te doen hebben. Eens kijken, sporen van braak aan
de achterdeur, de kerel is dus door het Vagevuur
gekomen. Geen vingeradrukken, vermistTja, we
kunnnen nu wel gaan."
„Ik zou graag nog even blijven en met brigadier
Dekker deze rommel nazien."
„Wat denkt u toch te vinden onder al die rommel?
Een knoop of een sigarettenpeukje, dat u op het
spoor zal brengen?" De commissaris lacht om zijn
eigen geestigheid en de agenten mekkeren gehoor
zaam mee.
„Een knoop of een sigarettenpeukje? Och, nee,"
zegt Pieter Perquin vaag. „Ik heb alleen maar zo'n
ideeGoeden avond, commissaris."
„Dekkertje." De brigadier kijkt verbaasd op. Dat
zegt de inspecteur alleen maar als hij in zijn nopjes
is. „Dekkertje, kun je je dat door Steenis gevonden
portret goed voor de geest halen? Mooi, het gaat er
om uit te vinden of het onder deze hoop verscheur
de foto's ligt of niet. Snap je? Je hebt in de je kinder,
jaren toch wel eens een legkaart in elkaar gezet?
De stukken, waarvan je op het eerste gezicht al zien
kunt, dat ze er niet bjj horen, zoals hoeden of baar
den of donkere japonnen, gooi je maar in deze mand.
De stukjes, waarvan je het niet op het eerste ge
zicht kunt uitmaken, hier. En de stukken, waarvan
je absoluut zeker bent, op dit bord. Vooruit dan maar.
God zegene de greep."
En dan gebeurt het vreemde, het onbegrijpelij
ke, dat voor de zoveelste maal Pieter Perquins theo
rieën overhoop schijnt te gooien. Ze vinden het por
tret van Rosalie Vercoors zonder moeite. Onder
al die snippers is het bijna het enige, dat alleen
maar aan vieren gescheurd is. En dan nog zo ach
teloos, dat de vier stukken aan elkaar zijn blijven
zitten.
(Wordt vervolgd).
In de Izvestia heeft de waarnemend
directeur van het Zoologisch Centrum
in Moskou, Jakov Solodoecho, een boek
je opengedaan over de dierentuinen in
de Sovjet-Unie. Zij verkeren volg»ns So
lodoecho in een vreselijke toestand. Al
le dierentuinen in de Sovjet-Unie 26
in getal staan onder een eigen direc
tie en de ene directie laat zich aan de
andere totaal niets gelegen liggen.
Vier jaar geleden zijn twee nijlpaar
den in de Sovjet-Unie ingevoerd, een
mannetje en een vrouwtje. De verschil
lende directies gingen met elkaar in
de clinch en het resultaat was, dat het
mannelijke nijlpaard naar Leningrad
ging en het vrouwtje naar Moskou. Bei
de dieren zijn nu zo ver, dat zij een be
langrijke bijdrage zouden kunnen leve
ren tot het scheppen van een eigen
njjlpaard-bestand in de Sovjet-Unie. Zij
worden echter van elkaar gescheiden
door een afstand van 800 kilometer en
door een ongelooflijk hardnekkige bu
reaucratische weerstand. De directeu
ren van Leningrad en Moskou willen
geen van beiden hun exemplaar op reis
sturen. Zolang er geen centrale instan
tie is, die ingrijpt, zal de enige oplos
sing zijn, dat de Russen nóg een nijl
paard importeren. Maar dat kost tien
duizenden roebels. Vandaar, dat Solo
doecho pleit voor de instelling van één
directoraat-generaal voor de dieren
tuinen in de Sovjet-Unie.
De vrouw, die voor het eerst een saf
fier geschikt maakte voor grammofoons
heeft tot nu toe weinig plezier gehad
van haar uitvinding. Na processen, die
in totaal tien jaar duurden, is me
vrouw Killick vorig jaar als uitvindster
van de saffiernaald erkend. Toen had zij
7.000 pond schuld (ca. 70.000 gulden),
voornamelijk aan haar advocaten.
Mevrouw Killick leerde vóór de oor
log in Nederland fijn-bankwerken. In
1945 werd haar uitvinding gepatenteerd
maar sindsdien hebben tientallen fa
brieken over de gehele wereld haar pa
tent geschonden. Mevrouw Killick is er
van overtuigd, dat haar miljoenen te
wachten staan.
Direct na de uitspraak, waarbij haar
patent werd erkend, huurde mevrouw
Killick een Rolls-Royce, zij verhuisde
naar een duur hotel in het Londense
West End en gaf handenvol geld uit.
Maar in januari moest zij het hotel
met een schuld van 689 pond (ca. 7.000
gulden) verlaten. Een telefoonrekening
van 140 pond (ca. 1.400 gulden) is even
min betaald.
Mevrouw Killick heeft drie kinderen.
De oudste, de zeventien-jarige Cyn
thia, moest onlangs haar studie aan een
academie voor beeldende kunsten op
geven.
