een „Brahmaan" uit Boston
A
Vader Frank legt eerste
steen voor Europa-dorp
Mgr. Huïbers 15 augustus
I zestig jaar priester
DAGPUZZLE
1
Nieuw, modern sportbeleid
DE
"T
CARN A V AISMOORD
Notariaat en paarden
P
m
Ruimte-apen
Feestgeschenk voor op peil brengen
van outillage seminaries
Klaar voor het
toneel
Prinses Paola
bij de paus
Jongen met voeten
in maaimachine
door
Emery Kelen
Op de Hilgershöhe in Wuppertal
K.V.P. VRAAGT VAN REGERING
Nederlandse sleep
boten volbrachten
zware reis
Toneelscholen reiken
diploma's uit
door
MARTIN MONS
Prof. mr. L. Nouwen
MAANDAG 1 JUNI 1959
PAGINA 5
£1
ii
'4
CHRISTIAN HERTER:
IIIHIIIIIIlllliiiliHMIIIIIIIillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllIlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllin
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Als het in de loop van de menselijke
geschiedenis noodzakelijk wordt dat
er ergens een nieuwe man de taak
van minister van buitenlandse za
ken op zich neemt, kunnen wij er
op rekenen dat hooggeplaatste re
geringspersonen klaroengeschal van
deze aard zullen laten horen: „Onze
buitenlandse politiek zal niet wor
den gewijzigd"
Twee mensen, ,die geïnspneerc wor.
den door dezelfde idealen en die op
hetzelfde bureau voor een gemeen
schappelijk doel werken, gedragen
zich nooit op dezelfde manier.
Dit is geen waarneming van een
caricaturist, maar die van dr. Ludwig
Erhard, een naaste medewerker van
Konrad Adenauer en zijn potentiële
opvolger. Men behoeft slechts een
blik te werpen op de uiteenlopende
gestaltes van beide heren en even te
denken aan hun onderlin e ruzietjes,
om zich te kunnen realiseren dat dr.
Erhard weet waar hij over spreekt.
Zeker, de buitenlandse politiek van
elk land heeft zijn leidende principes.
Nu Christian Herter het roer op het
State Department van wijlen John
Foster Dulles heeft overgenomen,
hoeven wij geen ogenblik te denken
dat hij de Russen abusievelijk zal
aanzien voor koorknapen en Khroesj-
tsjev voor een engel met een harp.
De nieuwe man in de oude schoenen
zal gedurende enige tijd zeker de
voetstappen van zijn voorganger vol
gen; maar op zekere dag zal hij
plotseling en onverwacht uitglijden
en, wanneer hij dan zijn eigen stand
punt moet bepalen, zal Herter met
zijn langwerpige hoofd het anders
doen dan Dulles met zijn vierkante
schedel.
Wij worden allen achtervolgd door
de vraag: waarin zal het verschil be
staan?
Degenen, die het weten kunnen,
vertellen ons dat het verschil alleen
in de methode zal zijn gelegen. Maar
in de diplomatie behoort de methode
dikwijls tot het wezenlijke van de
zaak.
Christian Herter is helemaal in de
lengte gebouwd. Hoofd, hals, handen,
voeten en torso zijn ongewoon lang
en smal. Hij heeft een lengte van
ongeveer 1,90 m en hij kan altijd
maar nét door een deuropening. Als
een man zo tenger en zo slank is
uitgegroeid tot zulk een lengte,
pleegt men in Hongarije te zeggen:
„Waar hij vandaan komt, moet een
massa regen zijn gevallen".
In geval van zoveel lichamelijke
„rechtlijnigheid" en broosheid en zo
weinig breedheid, kan men een ze
kere mate van schuwheid, gevoelig
heid en gereserveerdheid en een aan
leg voor abstract denken verwachten.
Ofschoon zijn voorvaderen niet met
de Mayflower maar met de Hamburg-
Amerikalijn het grote water over
staken ziet mr. Herter er uit als een
schoolvoorbeeld van een moderne
„Brahmaan" uit Boston en hij han
delt ook dienovereenkomstig. Als
Amerikanen toegeven dat er zoiets
als een aristokraat in hun land voor
komt, denken zij gewoonlijk aan een
zogenaamde Brahmaan uit Boston.
Maar Herter is niet van de soort
die met gekruiste benen op Beacon
Hill zit, starend naar zijn eigen navel.
We kunnen een zekere mate van
zelfbewustheid gegrift zien in zijn
gelaat, dat, ofschoon langgerekt, ook
rechthoekig van vorm is en dat enige
„omvang" in de onderkaak vertoont.
Het ontbreekt de jukbeenderen en
de wenkbrauwen niet aan een zekere
ruigheid; het geëigende „gebied"
voor de snor is ongebruikelijk uitge
strekt en ronduit bolvormig, hetgeen
aantoont hoe onze voorvaderen-hol
bewoners hun sporen hebben nage
laten, zelfs op zo'n overigens delicaat
gelaat.
De hersenpan is van een soort, die
ik in Europa alleen bij Zweden heb
waargenomen, maar ook bij Ameri
kanen van alle mogelijke noordelijke
herkomst: zij is uitzonderlijk steil
en nauw van voren, naar achteren
toenemend in omvang. Zulk een her
senpan vraagt om een speciale haar
dracht, en Herter hééft haar.
Hij heeft een stijve nek en bor
stelige wenkbrauwen, beide kenmer
ken van kracht.
Alles tezamen geloot ik niet, dat
men Herter, ofschoon hij een ondub
belzinnige „snijboon" is, om een bo-
nestaak kan winden. Enige tekenen
van agressiviteit kwamen duidelijk
tevoorschijn in zijn jeugd, toen hij
zich, naar men zegt, heeft bezigge
houden met de jacht en hij menig
konijn, vos, kwartel en wasbeer heeft
neergelegd en ander klein wild, dat
voorkomt op het platteland van New
England.
Herter heeft een ietwat smartelijke
en schroomvallige glimlach die al
gauw over zijn gezicht trekt en die
slechts langzaam uitvloeit in de nor-
valt er een aapachtige zorgelijkheid
in zijn ogen af te lezen. Deze zorge
lijkheid en ook het verontschuldigen
de glimlachen zijn zonder twijfel
eigen geworden aan de jonge man
die jarenlang in een ijzeren corset
was gewrongen om een vergroeiing
in zijn ruggegraat te corrigeren en
aan de man die de afgelopen tien
jaren met krukken heeft rondgelopen,
omdat hij aan arthritis lijdt. Een lang
durige ziekte verbittert een mens of
maakt hem geduldig. Herter heeft in
zijn ijzeren „verpakking" geleerd ge
duldig te zijn, de grootste deugd voor
een diplomaat. Hij mag een gespan
nen indruk maken, maar hij heeft
zichzelf onder controle.
Zoals zovele mannen met lange
halzen en flinke Adamsappels heeft
hij een warme laag getimbreerde
stem. Wanneer hij in het openbaar
spreekt, zegt hij duidelijk wat hij
wil zeggen, maar hij spreekt zacht
en vrij monotoon.
Ik heb Dulles eens beschreven als
een gespierd-dunne man; Herter is
een dun-gespierde man. Daarin ligt
het verschil tussen beiden.
Er is dikwijls gezegd, dat Dulles
het State Department in zijn hoofd
had, en Herter heeft eens naar zich- 5 apinnetjes Able en Baker, die een tocht
zelf verwezen ajs de tweede man in 5 door de ruimte hebben gemaakt, hebben
S zaterdag te Washington op misschien
wel de merkwaardigste persconferentie
Als hij zwakheden had, lagen zij in die ooit is gehouden, hun roem beves-
zijn kracht verscholen. Eisenhower, tigd gevonden: de aapjes hadden nog
een soldaat met een instinctieve eer- „„n,>
bied voor kracht, bewonderde Dulles zoveel journalisten by elkaar ge
zonder enig voorbehoud. zien. Maar alle drukte vermocht hun
Voorzover ik het kan beoordelen, onverstoorbaarheid niet aan te tasten.
is Herter van een meer buigzaam
metaal gemaakt dan Dulles. Om te E Grijnzend knipperden ze tegen de felle
fotolampen, terwyl ze achteloos hun
pinda's kauwden. De organisator van de
ar
x-
b
De twee eerste aardse wezens, de
een „One Man Show".
Dulles was een gespierde politiek-
maker met onveranderlijke principes.
beginnen is hij een butterfly-drager
en die butterfly betekent voor mij s
meer dan een horizontale versiering 5 versconferentie, directeur dr. T. Gleith
Kennan van de Amerikaanse dienst voor
S Iwht- en ruimtevaart, haastte zich mee
u u 2 te delen dat de proefneming van don-
gerust een tikkeltje speelsheid en be- derdag, waarbij de beide vrouwtjesapen
minnelijkheid met hen in verband de neuskegel van een Jupiter-raket
brengen en een gave om „een goeie i tijdens een ultrasnelle reis van een
kerel" te wezen, zonder hun persoon- kwartier enkele ogenblikken m de ruim-
lijke overtuigingen te verloochenen. 5 vert.oe^ei}> evenmin als deze con-
En deze trek is een kenmerk van de 2 m e pgrs „stunt was
familie Herter. Zijn vader en moeder i oeaoela.
waren beiden artiesten en schilders, 2 n r.ec^ts, die nabij Antigua op
en de eerste liefde van de jonge 5 Porto Rico is genomenlaat zien hoe de
mm «oiicl/'onoï «i/if /J/t nnvi >-*nnvo
die het vertikale van zijn hals onder
breekt. Katten, honden en artisten
dragen ook butterflies en men kan
S?
male, serene uitdrukking van zijn ge
laat. De omgeving van zijn ogen is
buitengewoon beweeglijk en hier ver
toont zich een uitgebreide reeks van
verschillende uitdrukkingen. De ex
pressie in zijn rechteroog hoeft niet
noodzakelijkerwijs in overeenstem
ming te zijn met die in het linker.
Dikwijls trekt hij in een scheve
frons zijn wenkbrauwen op en dan
Christian was niet de politiek, maar
de kunst. Geboren in Europa, be-
reisd in Europa en afkomstig van 1 wa
Boston, de meest Europese stad in de
United States, maakt Herter een
goede kans de genegenheid te win
nen van de teergevoelige Europeanen.
Eisenhower, een man van plicht!
zal in Herter diens intellectuele in
tegriteit bewonderen en ook zijn takt,
hoffelijkheid en zijn aangeboren eer
lijkheid en vriendelijkheid, want
Herter is zonder twijfel een mens van
goede wil. Maar de president zal de
militante manier waarop Dulles bui
tenlandse zaken leidde pijnlijk mis
sen.
Herter heeft één ding met wijlen
Dulles gemeen: een voorliefde voor
het lezen van detectiveromans. In
de werkelijk voorkomende detective
verhalen zijn het niet de butlers, die
het gedaan hebben, maar zijn het de
Russen. Maar wij kunnen verwachten
dat de nieuwe meester-detective zijn
neuskegel met de beide aapjes aan boord
van_ het Amerikaanse oorlogsschip „Kio-
verd gehesen.
Vijftien jaar nadat een Joods meisje
op een Amsterdams zolderkamertje een
van de laatste notities in haar inmid
dels beroemd geworden dagboek
schreef, is op de grauwe Hilgershöhe
in de industriestad Wuppertal gisteren
de eerste steen gelegd voor het zesde
Europa-dorp, dat voorgoed de naam
van deze wreed om het leven gebrach
te dagboekschrijfster Anne Frank za)
dragen. De eerste-steenlegging is een
zinvol gebeuren geworden, een belijde
nis van trouw tevens aan het beginsel
van Anne Frank: „Ondanks alles
geloof ik toch nog in de aangeboren
goedheid van de mensen". Dit begin
sel, aldus de ere-president van het co
mité Hulp aan Ontheemden, de Bel
gische minister van Staat, Paul van
Zeeland, houdt een boodschap in ge-
Ter gelegenheid van het feit dat de
problemen heel anders zal oplossen bisschop van Haarlem, mgr. J. P. Hui-
dan zijn voorganger. bers, op het feest van O.L. Vrouw Ten-
(Nadruk verboden-copyright hemelopneming de zestigste, verjaar-
ABC-pers)
KRUISWOORDRAADSEL
1
2
3
U
5
6
7
8-
9
10
15
16
17
18
19
dag van zijn H. Priesterwijding viert,
heeft zijn coadjutor, mgr. dr. J. A. E.
IliiiliiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiilililiiiiiiiiiiiillllllliiiiiiiiiimiiiililllllllllllllllliilllllllllllllilllllliiiil van Dodewaard, een schrijven gericht
tot alle priesters, religieuzen en gelo-
vigen van het bisdom Haarlem.
Aan dit sch-ijven dat zondag in alle
kerken van het diocees is voorgelezen
ontlenen wij het volgende:
Op het feest van O.L. Vrouw Tenhe
melopneming viert onze bisschop na
melijk een uitzonderlijk jubileum: de
60ste verjaardag van zijn H. Priester
wijding. Als iemand 60 jaren lang de
vreugden, maar ook de lasten en zor
gen van het Priesterschap gedragen
heeft en daarnaast de laatste 23 jaren
ook nog de last van het Hogepriester
schap heeft moeten torsen, dan zal
iedereen het respecteren, dat een jubi
laris op de gedenkdag liefst zo min mo
gelijk bejubeld wenst te worden of met
feestvieringen lastig gevallen, omdat
zijn gedachten meer dan ooit op de
Heer zelf zijn gericht. Van de andere
kant kunnen en mogen wij dit zeldzame
jubileum toch ook niet onopgemerkt la
ten voorbijgaan, en willen wij allen van
onze dankbaarheid getuigenis afleggen.
De feestviering willen wij voor de ju
bilaris zo „ondraaglijk" mogelijk maken,
maar u zult het met mij eens zijn, dat
er toch op de een of andere wijze feest
gemaakt moet worden, een feest waar
van wijzelf dan misschien niet zo zullen
genieten, maar waarmee de jubilaris
wél erg blij zal zijn.
Welnu, één van de grootste zorgen
van onze bisschop moge dan al de ker
kenbouw zijn, een minstens even grote
zorg is de „bezetting" van de oude en
nieuwe kerken.
Wat hebben wij aan kerken zonder
priesters of aan kerken zonder goed
gevormde, het moderne leven aanvoe
lende priesters? Daarom zou ik, den
kend aan een feestgeschenk voor on
ze bisschop, allereerst een beroep wil
len doen op alle gelovigen, om toch
veel en vurig te willen bidden om
nieuwe priesters en om in onze sa-
Horizontaal: 1 vrucht, 4 huisdier, 6
dichterbij komen, 8 spil, 9 bevel, 10 on
geluksgodin, 11 familielid (Fries). 12
Vreemde titel (afk.), 14 Frans lidwoord,
15 plaats in Limburg. 18 bevrachten, 19
sportterm.
Verticaal: 1 wasgelegenheid, 2 gast, 3
Sociaal Economische Raad (afk), 4 slot,
5 in orde brengen, 6 dichtstbijzijnd, 7
Plaats in België, 13 drank, 16 vluch
tige stof, 17 Europeaan.
Oplossing 29 mei
1 lade, 2 ader, 3 deeg, 4 ergo, 5 node,
open, 7 demi, 8 enig, 9 rage, 10 aver,
ll geit, 12 erts, 13 mede, 14 edel, 15 Deli,
16 Elia.
«ka een zware sleepreis van 12 dagen door
«6 Arabische Golf, de Indische Oceaan en
j? Golf van Aden over een afstand van
1200 mijl zijn de Nederlandse zee-
nepboten „Cycloop" van Wijsmuller uit
cjhuiden en „Maas" van L. Smit en Co's
vi'®rnationale sleepdienst uit Rotterdam er
uf-lhacht in geslaagd de 12.490 ton metende
jjjjgebrande Noorse tanker „Mosborg" bin-
L, O te brengen in Aden. De „Mosborg"
am op 18 mei in de Arabische Golf bij
a® kust van Oran in ernstige moeilijkheden
een hevige brand in de machineka-
De kapitein zond noodseinen uit en
j,eeg assistentie van de Noorse trawler
bg°egh Forum", die 31 opvarenden over
gaf en van de Liberiaanse tanker „Pe-
Zett die extra brandblusmateriaal over-
de De kapitein, de eerste stuurman en
b0oniarconist en nog 13 mannen bleven aan
heuf en zetten de bestrijding van de hard-
'anri e brand voort. Van drie Neder-
••Cv™6 reesleepboten was de IJmuidense
j°°P het eerste ter plaatse. Deze sloot
gscon,ract °P Lloyds open forum
tcv,(„„iesultaat' geen betaling) af en in de
JS}~ vah 20 mei begon de 1450 pk sterke
tJl]} de zware reis naar Aden, waar
V. ,„,fr gerepareerd zou worden. Er
j.assistenhe van de sleepboot
as no<hg. Men had zeer slecht weer.
(Van onze sportredacteur)
In de tijd van de verkiezingen heb
ben wij beloften gedaan. Nu wacht men
terecht op daden. Welnu, wat de KVP
door de nieuwe regering op het gebied
van de sport en de lichamelijke op
voeding gerealiseerd wenst te zien in
de thans begonnen zittingsperiode zijn:
een wettelijk geregelde voetbaltoto; zo
spoedig mogelijk een zo volledig moge
lijke sportnota; het verder ontwerpen
en voeren van een nieuw en eigentijds
beleid ten aanzien van de lichame
lijke vorming. Bovendien is het tijd,
dat eindelijk eens een principieel debat
over de sport gehouden wordt in het
parlement. Daarbij zal dan ter dis
cussie moeten komen hoever de over
heid zal moeten en mogen gaan. Zo
sprak zaterdagmiddag mr. H. W. van
Doorn, de voorzitter van de KVP op
de bondsvergadering van de Neder
landse Katholieke Sportbond te Utrecht.
De heer Van Doorn stelde vast, dat
het zijn tijd nodig gehad heeft om de po
litiek te doordringen van de betekenis
van de sport. Het verheugde hem dat men
op de goede weg is, maar, dat er nog
veel meer kennis en begrip zal moeten
groeien bij de politici. Hij stelde ech
ter ook, dat men vertrouwen mag heb
ben in het moderne beleid, dat de KVP-
fractie in het parlement zal voeren.
De lichamelijke conditie van onze
jeugd is bijzonder slecht. De statis
tieken zeggen reeds voldoende. Het
is in het algemene belang als de
overheid een positief beleid ten op
zichte van de sport en de lichame
lijke opvoeding voert. De KVP wenst
daarom, dat de lichaamscultuur een
belangrijker plaats inneemt in het
kader van de onderwijsvernieuwing.
Het is voorts de taak van de over
heid op het gebied van de ruimtelijke
ordening meer activiteiten te ontplooi
en dan tot nu toe het geval is geweest.
Dat bijvoorbeeld Rotterdam tweehon
derd sportvelden te weinig heeft, vond
mr. Van Doorn bijzonder tekenend.
„Overal zijn de laatste jaren grote
nieuwe wijken gebouwd, maar waar
krijgen de bewoners de gelegenheid hun
sport te beoefenen?" De sport zal de
overheid geld kosten, maar het werk
moet gebeuren, zo vervolgde de voor
zitter van de KVP, en hii doelde daar
bij op nog meer essentiële taken als
het helpen bij het tot stand komen van
accommodaties en het mogelijk maken
van kadervorming.
Op de vergadering van de N.K.S. wa
ren o.a. aanwezig mgr. P. A. Nierman,
de bisschop van Groningen, en de voor
zitter van de Nederlandse Sportfedera
tie, de heer Karei Lotsy.
menleving weer dat klimaat te schep
pen, waarin roepingen kunnen ont
luiken en opbloeien. Persoonlijk ben
ik er van overtuigd, dat onze jeugd
idealistisch genoeg is, maar ook ben
ik er zeker van, dat door veelvuldige,
eenzijdige en dikwijls onvoorzichtige
kritiek op priesters, religieuzen en se
minaries, haar de weg tot het volgen
van Gods roepstem vaak belemmerd,
zo al niet versperd wordt.
Het zestigjarig priesterfeest van on
ze bisschop moge ons allen weer bren
gen tot een juiste waardering en hoog
achting voor de wezenlijke schoonheid
en de hoge uitverkiezing van de roe
ping tot het priesterschap en tot de re
ligieuze staat.
Dit is het allermooiste geschenk, dat
wij onze bisschop kunnen aanbieden.
Altijd heeft mgr. Huibers erop ge
staan, dat iedere jongen, die in zich de
roeping tot het priesterschap meende
waar te nemen, tot het seminarie moest
worden toegelaten zonder dat daarbij
de financiële draagkracht van de ouders
ook maar een enkele rol zou spelen.
Honderden priesters kunnen getui
gen, dat deze wens altijd geëerbiedigd
is, maar zij weten ook, dat daardoor
alle geldelijke offers van de gelovigen
voor hen werden besteed en dat er,
vooral sinds de laatste oorlog, weinig
of niets overbleef om de gebouwen,
de bibliotheken en alle verdere outil
lage van onze seminaries en met na
me van het groot-seminarie te War
mond, aan de eisen van de moderne
tijd aan te passen.
Zouden wij nu bij gelegenheid van
dit uitzonderlijke feest daarvoor niet
eens een geschenk kunnen bijeenbren
gen, dat klinkt als een klok en dat onze
bisschop de mogelijkheid biedt om met
één slag de outillage van zijn semina
ries weer op peil te brengen? Ik weet
zeker, dat onze bisschop met dit ge
schenk erg blij zal zijn, en beveel u,
en vooral de jongeren, daarom de col
lecte, die zondag 7 juni voor dit doel
in ons gehele diocees zal worden ge
houden, van harte aan.
richt tot alle mensen van goede wil
om zich in te zetten voor vrede en
vrijheid. Dit ideaal wordt dan pas be
reikt, aldus Van Zeeland, als het
vluchtelingenprobleem volledig is op
gelost.
Ook de grote promotor voor de bouw
van Europa-dorpen, de Belgische Do
minicaan pater Dominique Pire, win
naar van de Nobelprijs voor de vrede
schetste de betekenis van Anne Franks
boodschap. Wanneer Anne Frank nog
geleefd zou hebben, dan zou zij na
vandaag, aldus pater Pire, nog vaster
geloofd hebben in de goedheid van de
mensen. 17Ij zou dan immers met genoe
gen hebben kunnen zien hoe de jeugd
van Duitsland het als een ereplicht be
schouwt om de oorlogsgruwelen door
de oudere generatie aangericht weg te
wissen door zich met kracht in te zet
ten voor de vrede. Een voorbeeld van
vergevingsgezindheid en menslievend
heid noemde pater Pire de vader van
de kleine Anne, de heer Otto Frank
uit Bazel. Zonder haatgevoelens is hij
gisteren naar Wuppertal gekomen om
daar de eerste-steenlegging voor het
naar zijn dochtertje genoemde Europa
dorp te verrichten.
Terwijl een muziekcorps het toepas
selijke „Alle Menschen werden Briider"
speelde, en de Israëlische vlag lang
zaam werd gehesen, legde de heer
Frank de eerste steen voor het Anne
Frank-dorp. Tevens metselde hij een
oorkonde in alsmede een weinig aarde
van het beruchte kamp Bergen-Belsen,
waar Anne Frank op het eind van de
oorlog werd verast.
Sommige aanwezigen lieten hun ge
lukwensen vergezeld gaan van een gift
voor het sympathieke en bijzonder
menslievende werk dat door pater Pire
en de zijnen wordt verricht. De promo
tor van de Europa-dorpen ontving bij
voorbeeld giften van de leerlingen van
de Anne Frank-school uit Dusseldorp,
alsook van enkele bewoners van Neder
lands Limburg. Namens hen bood dr.
F. Houben, commissaris der koningin
in Limburg, een bijdrage in de kosten
van het Anne Frankdorp aan. Een dorp
dat Limburg graag binnen zijn provin
ciegrenzen had gevestigd. Jammer ge
noeg bleek dit vanwege bepaalde voor
schriften van de zijde van de overheid
onmogelijk.
Twee dingen waren zaterdagmid
dag, toen de Toneelschool m de
Amsterdamse Stadsschouwburg
haar openbaar eindexamen organiseer
de bepaald opvallend. Op de eerste
plaats was het peil der vertoonde frag
menten beslist beter dan de voorgaande
jaren dat lijkt ons het heilzame gevolg
van een groeiende concurrentie
en bovendien was het aantal geslaagde
leerlingen (zeven) bijzonder hoog. Al
len krijgen het volgend seizoen direct
een engagement. Joop Admiraal, Petra
Laseur (dochter van Cees) en Peter
Oosthoek gaan naar de Nederlandse
Comede; Hans Boswinkel en Trins Snij
ders naar het Rotterdams Toneel; Ju
les Royaards (kleinzoon van Willem)
naar de Haagse Comedie en Hans Pau
wels naar Arena.
De Top Naeff-prijs werd dit jaar voor
het eerst aan een man en wel aan Peter
j Oosthoek toegekend.
De Arnhemse Toneelschool heeft
zaterdagavond in de Schouwburg
te Arnhem het belangrijkste mo
ment in haar bestaan beleefd sedert
zij drie jaar geleden officieel begon
met het opkweken van de nieuwe ge
neratie toneelspelers. Zij presenteerde
het theaterpubliek uit Arnhem en verre
omgeving de eerste vier acteurs, die
het einddiploma hebben behaald. Eén
meisje en drie jonge mannen: Else
Valk, Jack Horn, Ad Hoeymans en Lex
Schoorel.
Aan het eind van de voorstelling over
handigde een trotse directeur Ben Groe-
nier het viertal de diploma's. Ze zijn
ook al geëngageerd; Else Valk komt
bij de Haagse Comedie, Jack Hom bij
Theater, Lex Schoorel bij het Rotter
dams Toneel en Ad Hoeymans bij En
semble.
Evenals verleden jaar heeft de ju
ry bij de toneelexamens ook
thans weer zonder enige discus
sie en in grote eenstemmigheid het
toneeldiploma toegekend aan alle eind
examenkandidaten van de Maastricht
se toneelacademie: de dames Tatiana
Radier en Marie-José Nijsten, alsmede
de heren Jan van Kasteren en Wim de
Meijer
Prinses Paola Ruffo di Calabria is
vrijdag door Paus Joannes in audiëntie
ontvangen, aldus bericht U.P.I. Het
nieuws van de particuliere audiëntie^ is
eerst later uitgelekt. De toekomstige
bruid van prins Albert van België werd
bij deze gelegenheid vergezeld door
haar moeder en andere familieleden.
De audiëntie duurde een half uur. Een
familielid zei dat de audiëntie reeds
lang van tevoren was vastgesteld en
„strikt particulier" was.
De audiëntie stond op de lijst van
pauselijke audiënties maar werd niet
aan de pers bekendgemaakt. Waarne
mers geloven dat deze ongewone ge
heimhouding voortvloeit uit de wens
van het Vaticaan het privé-leven van de
familie Ruffo te beschermen en
met het oog op de delicate situatie
in België, waar een controverse is ont
staan over de voorgenomen huwelijksin
zegening van prins Albert en prinses
Paola in het Vaticaan, zonder een bur
gerlijke ceremonie vooraf.
Zaterdag is het tienjarig zoontje van
de heer C. Schenk te Wieringerwerf,
toen hij op het land waar zijn vader
aan het maaien was, speelde, met bei
de voeten in de balk van een maaima
chine terechtgekomen. In ernstige toe
stand werd de jongen naar het zieken
huis in Alkmaar vervoerd waar hij
kort na aankomst overleed.
50
„Het is gek, maar ik zie de hele tijd Rosalietje
Vercoors voor me, zoals ik haar het laatst gezien
heb, een dag voor haar dood. Met dat bleke, be
droefde gezichtje. Is het niet vreemd, dat nu juist
dat portret van haar het middel moet zijn om Keesje
JansenHet geeft me een gevoel als was ze
uit haar graf opgestaan om hem te straffen."
Mijnheer Frans schudt afkeurend zijn hoofd. „Zulke
gedachten zijn ongezond, daar moet u niet aan toe
geven. Er is in deze hele geschiedenis niets bovenna
tuurlijks. Jansen van Hilgersbeek heeft de fout ge
maakt, die de meeste intelligente misdadigers vroeg
of laat maken, ze willen het te mooi doen. U deed
beter niet op de inspecteur te wachten, maar een
beetje van dat rommeltje te nemen, dat u die arme
oude Kersbergen gaf en rustig naar bed te gaan.
Het is bij halfeen. Ik zal wel zorgen dat hij zijn
koffie krijgt."
„Nee," zegt juffrouw Derksen koppig, „lk wacht
wel. Ik geloof trouwens, dat ik hem al hoor. En wat
dat andere betreft, mijnheer Frans, een mens kan
zo zijn gedachten hebben."
HOOFDSTUK XX
„Je zit hier toch maar fijn, Gerardje. Eigenlijk had
ik ook beter in de effecten kunnen gaan, Tjonge
tjonge, drie-ster cognac en een eigen speciaal ci-
garettenmerk! Je bent toch maar met je neus in de
boter gevallen, 't Is die neus trouwens aan te zien."
„Hou nou es op met die aanmerkingen op mpn
neus, de jouwe is ook zo mooi niet. En valt het je
nooit eens in dat mijn capaciteiten ook wel es iets
met de bloei van mijn bedrijf te maken konden heb
ben? Denk je misschien, dat mijn cliënten me ver
trouwen om mijn mooie ogen?"
„Jouw mooie ogen? De hemel beware me," grijnst
Pieter Perquin.
„Als je nou alleen maar gekomen bent om me
op de hak te nemen
„Nee, waarachtig niet. Ik kom voor zaken."
„Jij voor zaken? Als je me nou. Welke orders
wenst mijnheer te geven?"
„De hand op het hart, Gerardje. Wat is er gaande
met de Verenigde Textiel?"
„Wat zou er met de Verenigde Textiel gaande
zijn? Die is puik. Maar als je soms denkt, dat er
daarvan aandelen op de beurs verhandeld worden..."
„Dat kan me geen laars schelen. Wat mij schelen
kanLuister eens, de hele effectenwereld weet,
dat jij al lucht van iets hebt lang voordat een an
der nog vermoedt dat er wel eens iets
„Wel, wel," spot de welgedane makelaar, „moet
je dat jong horen. Je hebt nog een even aardig
smoesje als toen je mij telkens weer wist over te
halen voor jouw stereometrie op te draaien. Maar
Gerardje is wijzer geworden, die trapt er niet meer
zo gemakkelijk in als jongetjes uit een lagere klas
met zielige snoetjes om hulp komen vragen."
Er is dus iets met de V.T. gaande," constateert
Perquin.
„Wie zegt dat?"
„Jij, al is het niet met zoveel woorden. Wees nou
es een fidele vent en vertel me, wat er gaande is."
„Waarom moet er nou absoluut wat gaande zijn?"
„Omdat Jansen van Hilgersbeek bij het carnaval
verstek heeft laten gaan, wegens zakenbesprekingen
ergens, ergens... Weet jij waar?"
De makelaar ziet zijn vriend scherp aan. Alle
gekheid op een stokje, heb je een ernstige reden
om dat te willen weten, Pieter? Is het iets wat in
verband staat met dat beroerde baantje van je?
Dan ben je op een verkeerd spoor. Ik zeg je nog
eens: met de V.T. is alles tiptop in orde."
„Dat geloof ik graag. Het gaat me niet om de
V.T., maar omkan ik op je geheimhouding,
Gerard?"
„In mijn vak leer je wel geheimhouding."
„Nou dan, er is me heel veel aan gelegen te
weten, waar Jansen van Hilgersbeek, de carnavals
dagen, speciaal de avond voor Aswoensdag, heeft
doorgebracht."
„De avond vóór Aswoensdag. De avond vóór
Aswoensdag. Maar dat is toch de avond waarop
Grote hemel, staat je vraag in verband met wat
de kranten de Carnavalsmoord noemen?"
„Je hebt me verzekerd dat ik kon rekenen op je
discretie."
„Natuurlijk. Maar wat ter wereld heeft Jansen
„Dat kan ik je nu nog niet zeggen."
„Natuurlijk, dat begrijp ik wel. Grote hemel, zal
me dat een deining geven! Kijk es, wat ik van de
zaak weet is dit."
Hij nipt bedachtzaam aan zijn glas. „De V.T. gaat
weer een paar kleinere concerns in Noord-Frankrijk
en België inslikken. En Jansen van Hilgersbeek voert
zulke operaties altijd zelf uit. Tot zover is dus alles
dood-normaal. Het enige abonormale is, dat hij die
besprekingen niet tot na het carnaval uitstelde. Er
was niets dat drong."
Pieter Perquin knikt. „Ik dacht wel, dat die be
sprekingen echt waren. Hij lijkt me de man niet
om ergens losse eindjes te laten bengelen. Weet je
toevallig ook welke fabrieken aan de beurt waren om
te worden verzwolgen? Informeer anders even voor
me, kerel. Met jouw relaties
„Niet nodig wat ik niet weet, weet niemand.
En ik kan het je zo zeggen. Het waren de Usines
Lafargue S.A."
„Dat is in de buurt van Parijs, niet?"
„Ja. en dan de Société Anonyme des Textiles te
Roubaix."
„We komen dichter in de buurt," mompelt Perquin.
„En de Vlaamse textielfabrieken te Antwerpen."
Pieter Perquin slaakt een zucht van verlichting.
„Prachtig en weet je ook in welke volgorde
„Nou vraag je me te veel."
„Enfin, dat zoeken we wel uit," meent Perquin
optimistisch. „Mijn hartelijke dank, Gerardje, voor
je lekkere cognac, je sigaretten en je informaties.
Als ik ooit lui tegenkom, die een grijpstuiver te be
leggen hebben, zal ik je aanbevelen, kerel. Je
doet zeker geen onbescheiden vragen over de hei-
komst? Er zjjn er onder mjjn connecties die dergelij
ke vragen maar matig waarderen, snap je? Ze nemen
het mij ook altijd kwalijk, als ik ze aan de tand voel."
(Wordt vervolgd).
T) edachtzaam trekkend aan
zijn pijp vertelt mr. Lau-
rent Nouwen, sedert kort
prof. Nouwen, over de aantrekke
lijkheden van het notariaat. Is dit
dan zo'n aantrekkelijk beroep?
De pasbenoemde buitengewoon
hoogleraar spreekt met over
tuiging men zou haast zeggen,
met gloed, maar daarvoor
is hij nu net een te rustig man
over het boeiende in hel
notarisambt. Dit is geen droog
werk; in de beslotenheid van
het notariskantoor komen kwes
ties aan de orde, die midden
in de bewogenheid van het le
ven liggen. De notaris lijkt de
man van de akten, van het
papier, maar hij is meer: een
raadgever, die de mens ontmoet
in zijn familie- en zakenpro-
blemen. Natuurlijk, men wordt
niet als notaris geboren: men
moet geleidelijk in dit ambt
groeien. Bij de totstandkoming
van de nieuwe studie voor het
notariaat zijn bepaalde over
gangsmaatregelen wel eens ver
dedigd met de opmerking, dat
het achterwege laten een on
billijkheid. zou betekenen tegen
over degenen, die naar de h.b.s.
zijn gegaan met de gedachte
notaris te worden. Het belang
van die overgangsmaatregelen is duidelijk, maar dat beeld van elfjarige
jongens, die naar de h.b.s. zouden zijn gegaan met de roeping notaris te
worden, doet de heer Nouwen glimlachen. „Kom nou
Prof. Nouwen gaat het notariaat doceren in Nijmegen. Zoals men weet
is onlangs een wettelijke regeling tot stand gekomen, welke inhoudt, dat
degenen, die notaris willen worden, aan de universiteit het kandidaats
examen rechten afleggen, waarna zij een doctorale studie volgen, die sterk
gericht is op het civiele recht en in het bijzonder op het huwelijksvermogens-
en erfrecht, het rechtsverkeer in onroerende zaken, vennootschapsrecht,
executierecht, belastingrecht en het specifiek notariële recht. Al in 1626,
zo beweert men, is er gepleit voor een universitaire notarisstudie; het heeft
echter tot eind 1958 geduurd voor de kogel door de kerk ging. Waarom zo
uitzonderlijk lang? Men zag deze kwestie te veel als een zaak van louter
notarieel belang en te weinig als een algemeen maatschappelijk belang.
Zoals het ook bij vele andere kwesties is gegaan, kwam eerst na de oorlog
deze zaak goed op de helling.
Prof. Nouwen, afkomstig uit Venlo, heeft een loopbaan achter zich
liggen, die zich zowel in het notariaat als in de advocatuur heeft afgespeeld.
In 1926 kwam hij als surnumerair bij „Registratie en Domeinen". Het jaar
daarop deed hij zijn examen kandidaat-notaris en daarna doctoraal rechten
in Utrecht. Jarenlang heeft hij opgeleid voor notariaat en registratie. Velen
van zijn discipelen zijn reeds bedaagde notarissen en ambtenaren. In 1941
ging hij over naar de advocatuur maar als lid van de staatscommissie, belast
met het afnemen van de notariële examens, is hij steeds zeer geïnteres
seerd gebleven in het notariaat. Zijn benoeming aan de Katholieke Univer
siteit ligt in deze lijn. Hij combineert het buitengewoon hoogleraarschap
met de advocatuur in Den Haag.
En verder? Paarden! Prof. mr. L. J. M. Nouwen is een groot paarden
liefhebber, hetgeen wel blijkt uit zijn lidmaatschap van het hoofdbestuur
van de stichting „Nederlandse Draf- en Rensport" en zijn voorzitterschap
van de Nederlandse Jockey Amateurvereniging. Belangstelling van nota
rissen voor de paardensport komt vooral op het platteland vrij veel voor.
Uw verslaggever heeft geprobeerd prof. Nouwen uit zijn tent te lokken
terzake van de nuances tussen „draf'- en „ren"-mensen. Van dit ietwat
gevoelige onderwerp distancieert hij zich met grote omzichtigheid, maar
hij komt er direct voor uit, dat zijn persoonlijke belangstelling vooral
gericht is op het renpaard. Men behoeft niet lang te wachten en er komen
foto's voor de dag van renpaarden, d.ie. zo mogen we het wel zeggen, een
rol in zijn leven hebben gespeeld. Hij rijdt graag en dan denkt hij aller
minst aan de universitair geworden opleiding van notarissen. „Ik verzeker
u: als je op zo'n volbloed zit, dan heb je daarbij al je aandacht nodig."
