SantpoortCastricum en
samen 2.400 patiënten
PLASTI
COLOR
DOOR EEN ZATERDAGSE BRIL
ére/*
Fraaie expositie van Haarlems zilver
in Frans Halsmuseum
„Gekke55 misverstanden bij „gewone55
mensen over psychiatrische klinieken
Opheffing van
Medemblik nabij
SLEUTEL WEG 7
„De vrouwen krijgen hun zin"
PROVINCIALE ZIEKENHUIZEN NOORDHOLLAND
STICHTING ELIAS VOET TIEN JAAR
ZATERDAG 20 JUNI 1959
PAGINA 3
Geen Meerenberg
Willy Walden, Piet
Muyselaar en Teddy
Scholten in Minerva
Gebrek aan personeel
De ideale zonwering
Fa. J. P. SENFT ZN.
Haarlemse sportgroepen
naar het buitenland
„DE SLEUTELSPECIALIST"
Het provinciaal ziekenhuis Dui-
ntfibosch bij Castricum bestaat
deze maand vijftig jaar. Een ge
denkwaardig jubileum, dat echter
niet naar buiten gevierd zal worden.
Daarvoor heerst er teveel interne
aktiviteit in het psychiatrische zie
kenhuis. Er zijn nog verschillende
kostbare voorzieningen en verande
ringen nodig, om het aan de eisen
des tijds te doen beantwoorden. Juist
deze week bijvoorbeeld hebben Pro
vinciale Staten van Noord-Holland
een krediet van bijna negen miljoen
gulden beschikbaar gesteld voor
noodwendige uitbreiding en restau
ratie van Duinenbosch, welke onder
meer verband houd met de ophef
fing van het psychiatrische zieken
huis van de provincie in Medemblik.
De Medemblikse patiënten zullen
overgebracht worden naar de beide
andere provinciale ziekenhuizen, in
Castricum en nabij Santpoort. Het
ziekenhuis in Medemblik, een vroe
gere, in 1798 gebouwde zeevaart
school, moest worden opgeheven,
omdat er geen restaureren meer aan
was. En juist voor de verpleging en
genezing van geesteszieken is het
van onmiskenbaar belang, dat ze in
een omgeving vertoeven, die niet de
primerend is. Dat kan men geluk
kig zeer beslist niet zeggen van
„Santpoort" (het vroegere Meeren-
berg) en Duinenbosch. Al valt er
aan de gebouwen thans het een en
ander te moderniseren, de beide zie
kenhuizen zijn uitgestrekte com
plexen, omringd door luisterrijk na
tuurschoon, kleine dorpjes bijiia, die
voor een groot deel in hun dagelijkse
behoeften „zelf-verzorgend" zijn, en
waar met liefdevolle toewijding ge
werkt wordt aan een prachtig doel:
de genezing van geesteszieken.
Er zijn helaas nog te veel „gekke"
misverstanden over psychiatrische zie-
kenhuizen b\j de gewone" mensen.
Verhalen over dwangbuizen, kerkers,
tot de tanden gewapende broeders, koud
en heet water, waarin de arme patiën
ten beurtelings gedompeld zouden wor
den, enz. Het zijn allemaal de geijkte
en „normale" misvattingen, die hard
nekkig voort blijven woekeren. Ondanks
het feit, dat gemiddeld zestig procent
van de acuut geestelijk gestoorden, die
in een ziekenhuis opgenomen worden,
binnen het jaar weer „gewoon" naar
huis gaat. De onvriendelijke-spreek-
woordelijke „enkele reizen" worden bij
na retourtjes. Een psychiatrisch zieken
huis is geen „ziekenhuis", omdat die
benaming beter klinkt dan „gesticht"
of „inrichting", maar omdat er, net
als in alle andere ziekenhuizen, ge
streefd wordt naar genezing van de
aandoening der patiënten. Dwangbui
zen en hardhandige bewakers komen
daar niet aan te pas, wel een flinke
dosis idealisme en uithoudingsvermo
gen bij het verplegend en geneeskundig
personeel.
Het Provinciaal Ziekenhuis naby Sant
poort heet allang geen „Meerenberg"
meer, maar het is typerend, dat die
naam nog steeds in het spraakgebruik
voortleeft. Hoewel datzelfde Meeren
berg, gesticht in 1849 van den beginne
af aan modern is geweest en aan de
spits van de psychiatrische inrichtingen
in Europa stond. In de vorige eeuw was
het nog heel gewoon „krankzinnigen"
„Een vroiyk zomeravond-program
ma" is de titel van de revue, welke
maandag 29 en dinsdag 30 juni door
het gezelschap van Willy Walden en
Piet Muyselaar in het Minerva-theater
te Heemstede voor het voetlicht zal
worden gebracht. Aan deze revue
wordt orider meer medewerking ver
leend door Willy Walden en Piet Muy
selaar, die uiteraard ook zullen optre
den in hun vermaarde creatie als de
dames Snip en Snap. Verder vermeldt
het programma de namen van Teddy
•n Henk Scholten, en het „Lidy-trio"
op te bergen, de maatschappij tegen
hen te beschermen. Dat opbergen ge
beurde soms samen met landlopers en
boeven, die ook niet in de vrye maat
schappij thuis hoorden. In Meerenberg,
gesticht door een vooruitstrevend pro
vinciaal bestuur, was men er van meet
af aan op uit „verzachting in het-
droevig lot" te brengen van geestes-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimiiiiiii
miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiii
zieken, die men toen als ongeneeslijk
beschouwde. De psychiatrische genees
kunde staat nog in haar kinderschoe
nen in het begin van deze eeuw wist
men nog altyd niet goed raad met
geesteszieken maar een verheugend
feit is, dat de Nederlandse ziekenhui
zen voor geesteszieken tot de beste ter
wereld behoren.
Het provinciaal ziekenhuis bij Sant
poort moest reeds in de negentiende
eeuw herhaaldeiyk worden uitgebreid.
In 1898 werden de eerste plannen ge
maakt voor een nieuw ziekenhuis, om
dat er voorzien moest worden in de
behoefte aan verpleegruimte voor arm
lastige krankzinnigen. In 1903 werd be
sloten tot de stichting van Duinenbosch,
dat in 1909 in gebruik kon worden ge
nomen, en sindsdien enkele malen ver
groot moest worden. In de oorlogsja
ren moesten zowel „Santpoort" als
Duinenbosch geheel of gedeeltelijk wor
den ontruimd, waardoor er na de oor
log verschillende voorzieningen nodig
werden. In 1953 werd in Duinenbosch
een begin gemaakt met een algehele
vernieuwing. Er werd een nieuw en
aantrekkeiyk ingericht zusterhuis ge
bouwd, het broeder-internaat werd ge
reorganiseerd, er kwam een modernere
centrale keuken, een nieuw theehuis
voor patiënten, bezoekers en verpiegen-
den, een ziekenhuis voor het personeel,
een nieuw gebouw voor gymnastiek,
bewegings-therapie, terwül in verband
met de opheffing van het ziekenhuis
in Medemblik nog drie nieuw pavil
joens worden gebouwd, evenals een
drietal nieuwe arbeids-therapeutische
werkplaatsen.
Er is dus de nodige bouwbedryvig-
heid in Duinenbosch. Verschillende pa
viljoens voor patiënten worden onder
handen genomen. Ze krügen een wat
vriendelyker verfje, en het „bedden
park" wordt byvoorbeeld vernieuwd.
Dat kan, omdat er wegens perso
neelsgebrek gemiddeld steeds een
paviljoen leeg staat.
Gebrek aan personeel dreigt byna een
schaduw te werpen op vröwel alle psy
chiatrische ziekenhuizen. Dat komt zon
der meer door gebrek aan liefde en
de zucht naar geld. Verpleegster zyn
is mooi, maar wat „schuift" het? De
goede verpleegsters kan het helemaal
niet zoveel schelen, wat ze verdienen,
omdat ze hun werk met liefde doen.
Bovendien is het dankbaar werk, een
patiënt steeds beter te zien worden.
Maar iemand, die alleen op geld
uit is, heeft daar geen oog voor. De
stemming onder de verpleegsters en
verplegers is in de provinciale zie
kenhuizen opperbest, ondanks de „te
korten". Ze zijn uitstekend en
allergezelligst gehuisvest, de keuken
is er prima en wie niet al te zeer ge
hecht is aan „normale" werktyden en
vrü-op-zondag kan er best aarden.
Daarby komt, dat psychiatrische zie
kenhuizen een uitstekende naam heb
ben op het gebied van de opleiding
van verpleegsters, en dat het leven
in internaatsverband alom wordt ge
prezen om zon persoonlykheidsvor-
mende gevolgen.
De drie thans bestaande provinciale
ziekenhuizen van Noord-Holland tellen
2.400 patiënten. Daarvan zon er 1.300
in Santpoort, 750 in Duinenbosch en
350 (nog) in Medemblik. Samen heb
ben de drie ziekenhuizen 1.160 perso
neelsleden, wat dus zeggen wil dat er
voor twee patiënten gemiddeld een per
soneelslid is. Per jaar geeft de pro
vincie in totaal aan de ziekenhuizen on
geveer tien miljoen gulden uit, hetgeen
gemiddeld per patiënt per dag elf gul
den is, alles inbegrepen.
Van die kosten zün er 39 procent voor
het verplegend personeel en 28 procent
voor de economische dienst. Dat laat
ste komt echter, omdat de ziekenhui
zen als het ware grote gezinnen zyn,
waar veel in eigen beheer wordt ge
daan. In de drie keukens byvoorbeeld
moet dageiyks voor 3.000 mensen ge
kookt worden. De personeelsinternaten
zijn ware hotels, wat de verzorgings-
eisen betreft. Er zijn eigen moestuinen,
schoenmakery, kleei-makery, meubel-
makery, schilderswerkplaatsen, loodgie-
terü enz. Bp dat alles maken ook de
patiënten zich verdienstelijk. De spe
ciaal voor arbeidstherapie opgezette
boekbinder^, wevery, vervaardiging
van cocos- en pitrietartikelen, meube
len en speelgoed heeft een jaariykse
omzet van 120.000. Er zyn drie win
kels, die vorig jaar in totaal voor
150.000 hebben omgezet, terwyl de
omzet van het theehuis in Duinenbosch
f 50.000 bedroeg.
In ons land zyn ongeveer veertig psy
chiatrische ziekenhuizen, waar de kost
prijs gemiddeld een tien gulden per dag
bedraagt. Er verbleven samen onge
veer 30.000 patiënten. Alles by elkaar
kosten de psychiatrische ziekenhuizen
dus honderd miljoen gulden per jaar.
Is dat te veel? In 1957 gaf ons volk
voor roken negenhonderd miljoen gul
den uit, voor alcoholica tweehonderd-
vyftig miljoen en voor banket, choco
lade en jjsjes zevenhonderd miljoen gul
den.
Advertentie
VRAAQ FOLDER EN KLEURADVIES
POSTBUS 8032 - AMSTERDAM
PLASTIC0L0R: 'n kwa lite its pro du kt
van PIETER SCHOEN - ZAANDAM
Woensdag is het groot feest ge
weest in Velsen-Noord en in
Beverwijk, in het bovengebit
dus van de IJ-mond. Velsen-Noord
staat bekend om zijn enorme acti
viteiten ten gunste van het Konin
gin Wilhelmina-Fonds, Beverwijk
probeert zijn naam hoog te houden
als aardbeienstad, hoewel de aard-
beienslof van de tuinder het reeds
lang heeft moeten afleggen tegen
de gepantserde schoen van de in
dustrie-arbeider.
Nu was het voor menigeen woens
dag een groot probleem, waarheen
hij zijn schreden zou richten. De
bevers hadden zich namelijk achter
hun aardbeienkoningin geschaard,
de velsers juichten om hun miss
Lunapark. Ik heb geen keuze ge
maakt; ik ben beide dames gaan
bezichtigen, omdat je bij gebrek aan
Bloemenmeisjes toch een bepaalde
compensatie wilt hebben. Die heb
ik ook ruimschoots gekregen.
Ik heb het meisje in Beverwijk
bewonderd om haar moed, te willen
regeren over een uitstervend ras.
De dagen van de aardbeienkonin
ginnen zijn immers geteld, maar
het lieve kind was reeds gelukkig
met een illusie, en dat geluk maak
te haar statie zo stralend onecht.
Diezelfde ervaring heeft Haarlem
opgedaan, dat als Bloemenstad vele
jaren een bloemenkoningin creëer
de in een stad zonder bloemen. De
tijd is ook in Beverwijk niet ver,
dat in een stad zonder aardbeien
koninginnen naar het schavot wor
den verwezen en de revolutionai
ren meer vreugde kunnen beleven
aan aardbeienmeisjes.
Maar intussen zitten de Velsers
met hun Miss Lunapark, een merk
waardige creatie, welke het middel
is dat door het doel wordt gehei
ligd. Er zijn daar rijke perspectie
ven geopend voor Haarlem, dat het
nu gerust kan aansturen op een
Miss Hildebrand, een Miss Zeep
kistenrace of een Miss Rolschaats.
Ik meen echter, dat dan juist de
mooiste kans gemisst wordt, name
lijk om een feest in een gezonde
volkse stijl te houden. Bovendien,
wie garandeert ons, dat wij niet in
een misselijke strijd gemengd wor
den tussen al die juffrouwen met
onmisskenbare kwaliteiten? Het ge
rucht gaat, dat Koningin Aardbei
op gespannen slof leeft met Miss
Lunapark. Wij Haarlemmers moe-
ten ons daarbuiten houden. Wij
kunnen geen partij kiezen, omdat
de Bevers en Velsers voor ons geen
partij zijn. En dan nog: hoe zouden t
wij moeten helpen? Onze meisjes
zijn zo zachtmoedig geworden, dat i
wij onmogelijk een Miss Kenau i
kunnen aanstellen.
Het is deze week een kwestie 1
van binnen-blijven gewor
den. Wij beschikken thuis
over een uitgebreid corps oppassers
maar in deze dagen schijnen alle
meisjes op hoogspanning te leven
En in zekere zin heb ik met hen te
doen. Niet met het meisje natuur
lijk, dat in volle glorie en met vlag
en wimpel is getrouwd, tenger en
nerveus aan de zijde van een brui
degom, die als een Gysbrecht van
Aemstel zijn slag in Haarlem heefl
geslagen.
Maar die andere kinderen zijn te
beklagen. Zij blokken en zwoegen,
dat de stukken er af vliegen. Hoe
is het mogelijk, dat examinatoren
zulke meisjes zo op de proef kun
nen stellen. Met dat mooie weer
kun je beter gaan zeilen. Er blijft
dan altijd nog wel gelegenheid om
een paar vragen te stellen.
Een andere oppas moest drie da
gen in volslagen retraite. Drie dagen
heeft zij haar mond moeten hou
den, en zij heeft het bijzonder pret
tig gevonden. Het nadeel is, dat wij
er geen woord meer uit kunnen
krijgen en onze flat een soort re
traitehuis is geworden.
Gelukkig begint morgen echt de
zomer. De vakantie lacht reeds
van ver. Wij zullen er niet het
zwijgen toe doen.
Maar een retraite
wordt het wel.
(aluminium laioezieën)
Dekoratie! Duurzaam en Praktisch.
Nassaulaan 76 Tel. 10743 Haarlem
Voor het zomerprogramma van het
sportuitwisselingscentrum ..Sportcontact
Buitenland" zullen 22 sportgroepen, in
totaal 1100 deelnemers, in de komende
maanden een bezoek brengen aan bui
tenlandse clubs. Van verenigingen uit
Haarlem zün ongeveer 250 deelnemers
ingeschreven. Vrijdag vertrekt een
Haarlemse tafeltennis-volleybalgroep
voor een elf-daagse reis naar Joego
slavië. Onderweg zal zich de Midden-
duitse sportvereniging „Sportfreunde
Siegen" by hen voegen. Om de top
by de tafeltennissers op te voeren is
voor Nederland de internationaal Jan
Scheffer en voor Duitsland Horst Ter-
beck uitgenodigd. Van Haarlemse zij
de neemt de kampioen van Kennemer-
land Kees Schoof deel. Verder Boot,
Boers, Voogd, Hart en anderen, als
ook het sterkspelende Haarlemse meis
je Anneke Lahey. De Joegoslaven zul
len aantreden met onder andere de
nummers twee en vijf van Joegosla
vië, Tomacic en Kern. Er staan wed-
stryden op het program in Ljubljana,
Bied en Koper. Een groep van de sport
vereniging Johez gaat 4 juli met 45
deelnemers negen dagen naar Vorarl-
berg-Bodensee. De tocht geschiedt in
het kader van de uitwisseling met de
Oostenrijkse SV Hörbranz, die eind
augustus met een voetbal- en tafelten-
nisteam naar Haarlem zal komen. Er
worden wedstryden gespeeld in Ober-
reute, Hörbranz en Bregenz. Zondag 2
augustus vertrekken 45 leden van de
voetbalvereniging Schoten met haar
eerste seniorenploeg en A-junioren
voor een 9-daagse reis naar Noord Jut
land, Denemarken. Deze teams zullen
in Bjerringbrö deelnemen aan een in
ternationaal toernooi. Ook H.C. Con
cordia gaat met 45 leden naar Noord
Jutland om met een dames en heren-
ploeg deel te nemen aan een internatio
naal handbaltoernooi. De H.C. de Blin-
kert reist met ongeveer 50 leden naar
Vorarlberg-Bodensee. Een dames- en
herenhandbalploeg zal uitkomen tegen
S.V. Dornbirn.
Advertent:.
LANGE VEERSTRAAT 10 - TEL. 11498
VESPERS De interparochiële
Schola Cantorum zingt zondag in de
kerk van de Allerleiligste Drievuldig
heid te Bloemendaal, 's avonds om
half acht, de vespers van de vyfde
zondag na Pinksteren.
De vitrines in de
gang die de Goud
leerzaal van het
Frans Halsmuseum
verbindt met de
18e eeuwse stijl
kamer, zijn daar
kortgeleden aange
bracht voor perma
nente expositie der
Costeriana: de eer
stelingen der boek
drukkunst. Tot 30
juli hebben deze
hun plaats moeten
afstaan aan een
verwant kunsthand
werk: de zilver-
smeed-, -drijf- en
-graveerkunst van
Haarlemse meesters
uit vroeger eeuwen.
Het is de stichting
die de naam heeft
gekozen van de
Haarlemse zilver
smid Elias Voet,
welke ter viering
van haar 10-jarig
bestaan een collec
tie van ten naaste
bij 250 stuks Haar
lems zilver uit de
16e tot de 19e eeuw
heeft bijeengebracht
en hier geëxpo
seerd.
In deze intieme
historische ruimte
met haar, ten dele
in de architectuur
opgenomen tentoon
stellingsaccommo
datie, is het zilver,
dat veelal een mi-
nitieuze bewerking
heeft ondergaan en
veelzijdig licht no
dig heeft om ten
volle tot leven te komen, wel zeer fraai
geplaatst.
Het is ondoenlijk in dit bestek een
gedetailleerde beschrijving te geven van
de produkten van deze ambachtskunst
omdat de beschrijving van vorm en de
tail nauwelijks een indruk vermag te
geven van de schoonheid of eigenaard
die slechts aan het aanschouwelijke
contact is voorbehouden.
De chronologische lijn die in de op
stelling der stukkken gevolgd is
men dient te beginnen bij de Goudleer-
zaal begeleidt de geschiedenis van
een volk in zijn wederwaardigheden,
in zijn maatschappelijke ontwikkeling
en welstand en van een beschaving.
Ziet men in de zestiende en in het begin
van de zeventiende eeuw het zilver
gehanteerd als een kostelijk en vooral
edelmetaal dat, gezag en eerbied
symboliseert, in zijn bruut ge
wicht als betaalmiddel gewaarmerkt
wordt en daarnaast dient als een mate
riaal, waardig slechts voor eerbiedwaar
dige en hooggestemde zaken, in het
verloop van de eeuw en in de acht
tiende eeuw wordt het edele metaal
geprofaneerd als grondstof voor aller
hande huishoudelijke artikelen: van
theebusjes tot haardblikjes en blakers
die in de eerste plaats de welstand van
hun eigenaar moesten demonstreren.
Eert der fraaiste werken op de zilver-expositie in het Frans
Halsmuseum, een monstrans, die evenzeer door de bewer
king als door grootte de bezoeker weet te boeien.
De aanwending van het materiaal
heeft vóór 1650 ontegenzeggelijk meer
allure; vaatwerk voor de heilige ere
diensten of deze katholiek is dan wel
reformatorisch, kenteken voor de bur
gerlijke overheid en van de ambachts
gemeenschappen die de gilden vormen.
Nadien verkleint de verwerking om
zilver tot het bezit van de particulier
die er in alle luister zijn pap mee eet,
er de melk in bewaart of het zijn kin
deren als duur speelgoed in handen
geeft. In deze verburgelijking van het
zilver is de devaluatie duidelijk.
Onder auspiciën van het Werk
verband Katholiek Amateur
toneel van de kring Haarlem
wordt zondag 28 en maandag 29 juni
in de Haarlemse Stadsschouwburg
een opvoering gegeven van het blij
spel „De vrouwen krijgen hun zin"
van de Spaanse schrijvers Serafin
en Joaquin Alvarez Quintero. De rol
len worden vertolkt door spelers en
speelsters van zeven katholieke ama
teurtoneelverenigingen, te weten Tha
lia, Sint Genesius. Rokato, De spelers
van Sint Frans, Sint Bavo, Ludamus
en Alberdingk Thijm.
Het is de eerste keer, dat het WKA
in Haarlem met een dergelijke toneel
manifestatie voor het voetlicht treedt.
Het initiatief daartoe werd geboren,
nadat vorig jaar november een nieuw
bestuur aan het bewind kwam. Tot
dan toe was in Haarlem het WKA
nimmer in het volle licht van de
schijnwerpers getreden. Het bewoog
zich bescheidenlijk op het achterplan,
waar het verdienstelijk werk deed
met name voor de totstandkoming
van een gemeentelijke amateurtoneel-
subsidie. Een eerste activiteit-naar-
buiten was het beleggen van een bij
eenkomst, waarop de toneelkunste
nares Vera Bondam voor de leden
van de bij het WKA aangesloten
verenigingen specimina van de dra
matische kunst ten beste gaf. De bun
deling van krachten voor een toneel
voorstelling in de Stadsschouwburg
mag evenwel een bijzonder gelukkig
initiatief worden genoemd. „Met deze
uitvoeringen", aldus een schrijven
van het WKA aan de donateurs van
de verschillende toneelverenigingen,
„willen de Haarlemse katholieke ver
enigingen een daad naar buiten stel
len en deze een manifestatie doen
zijn van katholiek toneellievend
Haarlem."
Al enige weken achtereen repete
ren spelers en speelsters op de zolder
van de school aan de Westergracht.
Er wordt onder leiding van de be
kwame regisseur Wim Pauw heel
hard gewerkt aan dit verrukkelijke
en luchthartige blijspel, waarin het
er om gaat een zwierige, levenslustige
advocaat en een bedeesd jong meisje
aan elkaar te koppelen. Het hele
dorp doet aan deze koppeling mee,
de pastoor incluis. Het WKA, dat
met deze toneelmanifestaties een jaar
lijkse traditie wil opbouwen, hoopt,
dat zeer veel toneelminnenden in
Haarlem er naar komen kijken. Bij
gaande foto werd gemaakt tijdens een
van de laatstgehouden repetities. Van
links naar rechts Laura Dekker als
Pilar, Jeanne Kruyver als Concha
Puerto, Ans van Nieuwland als Jua-
nita la Rosa, de bruid-in-spe, Els de
Zwager als Angela, Miep Beijk als
Santita, d.e dove zuster van pastoor
Don Julian, en Ans Swart als Dona
Beien. De advocaat Don Adolfo Ada-
lid wordt gespeeld door Dick Vrees
wijk.
Eenvoud treffender dan schittering
Misschien dat het aan de voorkeur
van ons geslacht ligt, maar de een
voud in de onbelemmerde, eerlijke, na
tuurlijke werking van het edele, tot
voorwerpen verwerkte materiaal, heeft
ons meer getroffen dan de dwangpositie
van gefixeerde schittering waarin het
materiaal door drukke en ingewikkelde
bewerking gevangen is. Een enkele uit
zondering daargelaten, zoals de meeste,
geometrisch, met cannaluses, plooien of
kraalranden ingedeelde voorwerpen, of
het drukker geornamenteerde specerij
enschoteltje uit het bezit van het Frans
Halsmuseum.
Het liturgisch vaatwerk heeft door
gaans de eenvoud die recht doet we
dervaren aan het materiaal en aan de
edele vorm van het voorwerp. Het
zelfde geldt voor huishoudelyke voor
werpen zoals lepels en vorken die,
in hun „functionele vormgeving"' uit
praktische overwegingen geen praal
verdragend, het uiterste vragen van
de vormkracht en het metaal daarmee
zijn milde rust gunnen.
Meerster Elias Voet jr., geboren te
Haarlem in 1868 en in de zomer van
1940 overleden te Bloemendaal waar hij
een huis bewoonde aan de Busken Huet-
laan, was lid van de firma W. Voet in
de Anegang, de oudste juwelierszaak in
de stad. Meer dan met de handel in
zilverwerken hield deze heer Voet zich
bezig met de vervaardiging ervan en
met de studie van het vak. Hij was een
bekwaam graveur, wiens werk op de
wereldtentoonstelling 1910 in Brussel
meervoudig is bekroond. De burgemees
tersketens van Haarlem en Bloemendaal
zijn door hem vervaardigd.
Als kenner en publicist heeft hij grote
vermaardheid verworven. In 1903 ver
zorgde hij een beknopte lijst van de
namen der Haarlemse goud- en zilver
smeden van 1382-1807; in 1902 merken
van de Amsterdamse edelsmeden: in
1928: De Haarlemse goud- en zilver
smeden en hunne merken; in 1932 de
Friese zilvermerken en in 1937 de Ne
derlandse goud- en zilvermerken van
1445-1935. Kort na zijn dood verscheen,
in samenwerking met dr. H. E. van
Gelder, de beschrijving der Haagse
zilvermerken. Zijn naam te verbinden
aan de Stichting die zich bezig houdt
met de oude zilversmidskunst is dan
ook meer dan een gebaar van piëteit.
L.T.
Advertentie
OiOEFONEEAD HANDELSMERK
Het onlangs gereed gekomen nieuwe
zusterhuis van het provinciaal zie
kenhuis Duin en bosch bij Castricum
een uitgestrekt en in een prachtige
omgeving gelegen complex, dat deze
maand vijftig jaar bestaat. De foto
toont een van de gezellige „zitjes"
voor de verpleegsters.
