„EN OP ALLE UREN KRAAIT DE HAAN"
Zondagochtend aan de JORDAAN
en dan stijgen naar JER USALEM
De stenen liiken Oosterse broden
Men raakt bevangen door
een intense eerbied
In een cilinder over de
Atlantische Oceaan
Ondiepwatermijnenveger De
Alblas te water gelaten
Feest- en vier
dagen
Reis reeds na enkele dagen door
brand mislukt
Ltz. Alblas moedig verzetsman
Staalstaking in
V.S. uitgesteld
Avontuurlijke jongelui in Rotterdam
Japan blijft lid van
walvisvaartconventie
Gunstige spaarcijfers
bij R.P.S. in het
tweede kwartaal
Congres-onderwerp in
Grevenbicht
Naast gebed een offer
voor de vluchtelingen
Zwaardemaker 10%
(vorig jaar 8%)
Twaalfjarige neger
jongen de cel in
Australische premier
in Nederland
DINSDAG 30 JUNI 1959
PAGINA 9
Schaduw is kostbaar in het heilig land. Als er een boom is gaat men er
onder staan. Het was al heel zonnig op de vroege ochtend van Pink
steren aan de oever van de Jordaan, toen we met onze groep van veertig
pelgrims stonden rondom de piepkleine open kapel, waar een van de
priesters uit het gezelschap het Misoffer opdroeg. Het was de plek niet
ver van Jericho, waar Jezus tweeduizend jaar geleden door Johannes
gedoopt is. De rivier is er vrij smal nu de droge periode begonnen is en
het grijze water stroomt traag tussen de laag begroeide oevers. Maar
men ziet de gewijde plekken' in het heilig land anders dan alle andere
plekken ter wereld. En het doet er evenmin iets toe of het precies hier
is geweest of een paar meter verder. Stromend water verandert de bed
ding voortdurend. Men weet alleen heel zeker als men later op de och
tend met eerbied zijn handen en de Petrussen onder ons ook hun
Vrijgezellen-partij?
Vonnissen in Belgische
methyl-alcoholzaak
Relletje voor bierhuis
in Durban
JONGEN VERDRONKEN
Spoorbomen „te laat"
gesloten?
Bij bewaakte overweg
in Warmond
TREILER CURASAO
VERKOCHT
De Staniel vlotgesleept
Armstrong hersteld
De bijbelkenner in ons gezelschap
leest het verhaal voor van Jezus' doop
en daarop aansluitend uit het boek
Jozuë de doortocht door de Jordaan
van de Ark des Verbonds naar het Be
loofde Land. De doortocht van het
„heilige der heiligen", die ook hier
wordt gesitueerd ,,De scharnier tussen
het Oude en het Nieuwe Testament"
noemt de Franse Dominicaan Lelong
het stromende reinigende water van
de Jordaan in zijn magnifieke boek
„Heilig Land". En men denkt, is het
werkelijk waar, dat ik hier sta en ter
plaatse mag proberen te begrijpen,
waarom God van eeuwigheid dit land
bestemd heeft voor de heiligste dingen.
Dit eenzame, wijdgestrekte bergland
schap met de zachte contouren, dat de
geest meevoert naar boven en waarin
het weinig bewegen van herders en
kudden de rus' nauwelijks verstoort.
Op de plek van de Doop liggen mid
den in de rivier twee roeibootjes vast
gebonden. één waarin op „Verschijning
des Heren", 6 januari, de Latijnse ka
tholieken en één waarin de Grieks or
thodoxen, die sterk vertegenwoordigd
zijn in het heilig land. een liturgie vie
ren.
Op deze Pinksterochtend zullen we
Jerusalem binnengaan. We rijden de
weg uit de parabel van .Tericho naar
Jerusalem die elfhonderd meter
stijgt, want het tropische .Tericho.
waar zelfs bananen groeien, ligt vier
honderd meter heneden dn zeesnie-
gel en de stad Jerusalem beheerst het
land vanaf een hoogte van 750 meter.
Onderweg houden we even stil op de
plek van hpt oude Jericho, waar we
in de brandende zon het Oud-Testa-
mentisch verhaal laten herleven van
de inname van de stad met trom
petgeschal der er omheen trekkenden
en handgeklan van alle inwoners.
Wat een macht van lawaai moet dat
geweest zijn in dit Oosterse land.
waarin de droge lucht alle geluid
scheller lijkt zoals alle kleuren heel
fel zijn.
Recht voor on| lift sohad'wloos de
berg van Jezus' bekoring. Hier trok
Hii zich veertig dagen terug om te
bidden en te vasten. De grond is er
dor en schraal, met wat lage. harde
begroeiing, waartussen zwarte mil
joenennoten kruinen, die „Mozes-
stok" heten. In de gloeiende stenen
brood zien en het evangelieverhaal
krijgt een heel eigen leven als mén
vanuit de dorheid waarin men staat
schouwt over de verrukkelnke vrucht
bare oase die Jericbo ia. Een sappi
ge plek om in te bijten.
Als we met de bus de bultige zand
en steenwoestün van Judea een eind
zijn doorgereisd, zien we hij een bocht
van de steeds stijgende weg een bordie
„sea level" Nog wat verder ligt een
ruïne, volgens de legende de herberg
van de Barmhartige Samaritaan. .Tuist
komt een prachtige donkere officier
met hoofddoek te naard aandraven Er
Is nauwelijks verbeelding voor nodig,
terwijl we in de schaduw van een euca-
lyptusboom de parabel' laten herleven,
om opnieuw te zien gebeuren hoe de
gewonde man langs de wen op het rij
dier werd meegenomen. Een legertje
sprinkhanen tegen de schriel begroei
de weghelling zal waarschijnlijk net zo
actief zijn geweest.
Langzaam ziet nen, op de alsmaar
klimmende weg naar Jerusalem het
woestijnland tot steppe worden. Meer
begroeiing dekt de grond, wat stekelig
blauw slangenkruid, paarse distels, la
ge naaldboompjes. En ineens roept een
stem in de bus „Jerusalem". Vaart en
geluid vallen stil, de blik richt zich
naar hoog in de verte, waar men op
de berg het silhouet van de stad ziet
liggen als een belofte We luisteren
naar de stem van de bijbellezer in ons
midden, die de pelgrimspsalm bidt:
voeten in het koele water steken, dat in deze zelfde stroom Jezus ge
staan heeft terwijl Johannes Hem doopte. En in ieder geval is het land
schap ongeveer hetzelfde, met 3e hemel erboven, waaruit de stem van de
Vader klonk.
De consecratie, de wederkomst van Christus hier, is diep aangrijpend,
maar rondom de emotie die het biddend groepje pelgrims doortrekt, speelt
het gewone leven. Een familie Arabieren, die bij het koele water picnict en
de glazen volschenkt. En van wat verder klinkt ritmisch handgeklap en
tamboerijnenslag. Donkere meisjes dansen een volksdans in een groep,
waarmee ze die ochtend uit Betlehem zijn gekomen. Vindt men het sto
rend? Dat er gepraat, gelachen, gedanst, gegeten en gedronken wordt?
Maar dit menselijke gedoe in oosterse uitbundigheid zal altijd om Jezus
heen geweest zijn. Hoe zou men het dan hinderlijk mogen vinden.
I bevangen door de meest Intense eer-
N bied, die men ooit gevoeld heeft. Alle
liefde van hemel en aarde lijkt hier
samengetrokken als men, met vermor
zeld hart, knielt bij de steen, waar het
Goddelijk Lichaam gerust heeft. Met
een brandende kaars bestijg je de don
kere trap die naar de plek voert van
de Calvarieberg, waar het kruis heeft
gestaan. Je ziet de overdaad van lam
pen, van beelden, van mozaïeken, maar
je richt je op dat andere en als je je
ogen sluit weet je, met een uiterste
aan inlevingsvermogen alleen nog
maar, dat hier het Kruis heeft gestaan.
Ten bewijze, dat men als pelgrim
Jerusalem heeft bezocht, ontvangt
ieder een bul met een gezegeld
kruisje uit olijfhout gesneden en een
rozenkrans. De volgende ochtend
vroeg zijn we weer bij het heilig graf
voor de Hoogmis van de Verrijzenis.
De vreugde over de glorie is dan
overweldigend.
A. Bgl.
De Jordaan is op de plek, waar men Christus' doop situeert, een trage vrij smalle
stroom. In het bootje dat hier ligt vastgebonden wordt één dag per jaar, op „Ver
schijning des Heren", 6 januari, een liturgische dienst gehouden,
midden op het water
dekt tegen de zon, de lastdragende
ezeltjes, de zwartgeklede, gesluierde
vrouwen, de watervlugge donkere jon.
fetjes die om je heen zwermen met
un „welcome" en je lappen, houten
kameeltjes en kauwgum willen ver
kopen. De schoenpoetsertjes met hun
koperen draagstellen, de stampvolle
Ihokkige winkeltjes,- aaneengerijd in*
kan men de vorm van. .een. .Oosters.!- -de bazarwijk, waar de Arabieren op
krukjes buiten zitten, het gele ge-
bedssnoer in dé hand. Nauwelijks
durf je je te realiseren, dat dit een
stuk is van de kruisweg. En wat ons
meteen opviel in Jerusalem het
is niet aardig tegenover Petrus
dat is het hanengekraai op elk uur
van de dag (en de nacht).
Op grote momenten in je leven
moet je dikwijls met kleine dingen
bezig zijn. In het hotel is de maaltijd
gereed, na tien dagen reizen moe
ten de koffers uitgepakt. De eigen
lijke „inkomst" in Jerusalem, in het
hart van de heilige stad, beleven we
's middags bij de plechtige ontvangst
in de H. Grafkerk. Dat is de traditie
der Franciscanen, die hier sinds St.-
Franciscus de oudste rechten heb
ben. Tot aan het begin van deze
eeuw werd zelfs iedere pelgrim, die
in Jerusalem kwam, door de Fran
ciscanen onderhouden.
Ons hotel is niet ver van de H.
Grafkerk, die over het graf en Calva-
rië is heengebouwd. Biddend gaan we
door de smalle straatjes naar de eeu
wenoude' basiliek; waar we binnentre
den via een haag van Franciscanen,
die er zich ter ontvangst hebben opge
steld. Het orgel speelt het Te Deum
en een koor Arabische jongetjes in
zwarte plooischorten, met pikzwarte
ogen en volle, luide stem, zingt de wis
selzangen met de binnenkomenden. Het
is diep aangrijpend zich nu als pelgrim
te voelen opgenomen in de oceaan van
ontroering, die ook al vóór de Kruis
vaarders op deze plek is ondergaan
door christenen die met een brandend
hart van ver zijn gekomen. Als het
orgel zwijgt en we naar een korte toe
spraak hebben geluisterd, kragen we
met drie tegelijk gelegenheid om het
heilig graf binnen te gaan. Men moet
bukken bij de lage ingang. Men ziet
schijnsel van kaarsen en versieringen,
maar eigenlijk ziet men niets. Men is
Zo ziet men de vrouwen lopen in de straten van Jerusalem. Ook bij een zwarte
mantel of mantelpak met een zwart sluiertje voor het gezicht. Soms doen ze
die gauw voor als ze een man tegenkomen.
Maandagmiddag is op de scheeps
werf De Noord" N.V. te Alblasserdam
de eerste van een serie van zestien
„Ik was verheugd toen men mij zeide:
Laten wü naar het huis des Heren ondiepwaterm^nenvegers, De Alblas
gaan
Onze voeten staan
in uw poorten, o Jerusalem."
Hoe velen uit alle landen en talen
hebben in deze tweeduizend jaar hun
hart voelen stilstaan op dit moment!
We passeren een bron, waarvan men
zegt, dat Christus er Zijn discipelen
placht te ontmoeten. Op de weg ziet
men vrouwen lopen met zware lasten
op het hoofd ten teken dat men de stad
nadert. De wind brengt verkoeling. Er
groeien olijven vijgen, wijn en kleine
boomgaarden van granaatappels vol
vurrode bloesem. De vaart van de bus
doet alles ineenschuiven, Bethanië, een
stadje van witte huizen, het gravenge-
wriemel van het dal van Josafat, de
stadsmuren van Jerusalem. Voor de
Damascuspoort stopt dt bus, grote
voertuigen kunnen door de oude poor
ten niet naar binnen. We stappen uit,
ieder met het hart vol eigen gedach
ten. En dan staan we in Jerusalem, de
stad van de Tempel en het Kruis, waar
Hij die God was, is gestorven en ver
rezen.
Dat is dus het oude Jerusalem,
zoals het zich aan ons voordoet als
we naar het hotel lopen. De smalle
trapstraatjes soms met lappen over-
te water gelaten.
Acht schepen worden gebouwd voor
Amerikaanse en acht voor Nederland
se rekening. De bouw van deze eerste
ondiepwatermijnenveger wordt gefinan
cierd door de Verenigde Staten in het
kader van het off-shore procurement
program. Het schip zal na oplevering
aan de V.S. aan Nederland worden over
gedragen.
Na de tewaterlating sprak kolonel A.
Thomson over de naamgever van deze
ondiepwatermijnenveger. A. H. Alblas
was luitenant ter zee voor speciale
diensten derde klas van de koninklijke
marine. Hij heeft zich onderscheiden in
de strijd door het bedrijven van uit
stekende daden van moed, beleid en
trouw, door na op 4 juli 1941 als twee
de Nederlandse agent met een val
scherm in bezet Nederland te zijn neer
gelaten de hem gegeven opdracht op
zeer lofwaardige wijze uit te voeren.
Daarbij baande hij zich een weg te
midden van de bijzonder gevaarlijke
vijand en zulks in een tijd, dat het nog
vijand toch niet onoverwinnelijk zou
zijn.
Dit kan men tegenkomen op de weg van Jericho naar Jerusalem, een karavaan
kamelen, voorafgegaan door ezeltjes.
Ten gevolge van zijn beleidvol en
moedig optreden heeft hij gedurende
meer dan twee jaar stand gehouden
en vele berichten naar Engeland
overgeseind, daarbij de vijand af
breuk doende met middelen, die on
evenredig waren aan die van de te
genstander. Hij offerde zichzelf op
door anderen te sparen, waarbij on
der de moeilijkste omstandigheden
zijn devies bleef „voor Koningin en
Vaderland", tot hij tenslotte 16 juli
1943 werd gevangen genomen en 7
september 1944 te Mauthausen werd
gefusilleerd. Tijdens zijn verhoor
van honderd uur achtereen heeft hij
geen hem toevertrouwd geheim los
gelaten of namen van personen,
waarmede hij in verbinding stond,
bekend gemaakt.
A. H. Alblas werd postuum met de
Militaire Willemsorde onderscheiden.
Japan blijft lid van de internationale
walvisvaartconventie. Het ministerie
van Buitenlandse Zaken in Tokio heeft
meegedeeld, dat de regering besloten
heeft haar kennisgeving van 6 februari,
dat zij van plan was de conventie op te
zeggen, in te trekken. Het besluit verd
genomen tijdens een onderhoud van de
ministers van landbouw en van buiten
landse zaken. De Japanse ambassadeur
in Washington heeft reeds opdracht ge
kregen de Amerikaanse regering, bij
wie de conventie gedeponeerd is, van
het besluit in kennis te stellen. De op
zegging van de conventie zou woensdag
van kracht zijn geworden.
De twee andere landen die de con
ventie opzegden zijn Nederland en Noor
wegen. Oorzaak van de opzeggingen was
de onenigheid over het verdelen van de
vangstquota in het zuidpoolgebied. Zulk
een overeenstemming werd 'tot dusver
ondanks veel overleg niet bereikt. Niet
temin is de Japanse regering nu van
oordeel „na een zorgvuldige bestudering
van de toestand", dat het passend is lid
te blijven van de conventie. Hieruit
valt af te leiden, dat het de bedoeling
van Japan is de komende maanden voor
het begin van het vangstseizoen net
overleg over de verdeling met kracht
voort te zetten, aldus U.P.I.
Volgens verantwoordelijke zegslieden
op het Noorse ministerie voor de vis
serij is door het Japanse besluit een
geheel nieuwe situtatie ontstaan. Een
woordvoerder van het ministerie deelde
mede dat het kabinet de toestand zal
bestuderen.
„Volgend jaar probeer ik het weer,"
dit waren de woorden, waarmee, de
25-jarige Richard Melisch het gesprek
besloot, dat het A.N.P. maandagavond
in Rotterdam met hem had naar aan
leiding van de reis, die hij in een
cilindervormig vaartuig over de oceaan
had willen maken met twee vrienden.
Twee jaar geleden emigreerde Ri
chard Melisch, student in Wenen, naar
Canada. Hij vond werk in het bouwvak,
maar belandde tenslotte in het hoge
noorden van Canada op een Amerikaan
se luchtbasis. Daar ontmoete hij de
31-jarige Duitse monteur Albert Peter
Barth afkomstig uit Grimburg (Trier),
die twee en een half jaar geleden naar
Canada was gekomen. De laatste was
daar getrouwd en zijn vrouw woont in
Montreal. Toen zij het vliegveld verlie
ten en in Montreal waren teruggeko
men, begonnen zij aan de verwezenlij
king van een plan,, waarmee Melisch
een jaar had rondgelopen. Melisch
ontmoette inmiddels de zeven jaar ge
leden uit Parijs geëmigreerde 30-jarige
fotograaf Robert Frantz, die zich bij
het tweetal aansloot.
Wat was het plan? Men wilde een
cilinder optuigen en daarmee, voort
gedreven door de warme golfstroom
in drie maanden oversteken naar
Engeland of Frankrijk. Voor 200 dol
lar werd een zes meter lange cilinder
gekocht en vier maanden hadden de
mannen werk om er een vaartuig van
te maken. Om het goed te laten
drijven werd er een laag cement in
aangebracht, het vaartuig, dat „Dio
genes" werd gedoopt, kreeg een mast
en zeilen. Ook werd een rubberboot
aangeschaft.
Het vaartuig kon geheel worden ge
sloten. 13 mei werd de cilinder per
schip naar St.-Johan's (Newfoundland)
verscheept. Men vertrok 13 juni. 17 ju
ni nam de reis een minder voorspoedig
verloop, want er ontstond hoe is nog
een raadsel brand in de voorraad
kerosine, die men aan boord had om
op te koken. Blussen was onbegonnen
werk en daarom gingen ze in de rub
berboot. De mannen verwijderden zich
van de „Diogenes" tot de brand uit
zichzelf was gestopt.
Een deel van de mast en het zeil
bleek verloren te zijn gegaan. Dit was
een onoverkomelijke moeilijkheid en
toen op zondagochtend 21 juni het
Engelse vrachtschip Ramon de Lar-
rinaga", met graan onderweg van
Duluth naar Rotterdam, hun route
kruiste en hen opmerkte, vroegen zij
om een lift naar Europa. Zjj werden,
zo vertelden zij, goed aan boord ont
vangen. Zij hadden slechts wat kleren
kunnen redden. Hun vaartuig hebben
zij vol water laten lopen, zodat het
zonk.
Maandagavond kwam het Engelse
schip in Rotterdam aan. De rivierpoli
tie haalde het drietal van boord en
taf hen over aan de vreemdelingen-
lenst, die moet beslissen wat er met
hen gaat gebeuren. Verwacht wordt,
dat na het vervullen van de noodzake
lijke formaliteiten de mannen vrij huns
weegs kunnen gaan. Een Rotterdamse
zakenvriend van vader Melisch in We
nen stelde zich garant voor Richard,
In het tweede kwartaal 1959 is bij de
Rijkspostspaarbank 38 min meer In
gelegd dan opgenomen. Dat is 30 min
meer dan in het tweede kwartaal 1957
en een verbetering van ruim 3 min
vergeleken bij het tweede kwartaal van
1958.
In totaal werd bij de RPS in de af
gelopen 3 maanden f 202 min (1957:
166 min, 1958: 184 min) ingelegd.
Enige invloed heeft hier waarschijn
lijk de uitbetaling van vakantiegelden
aan ambtenaren in de maand mei ge
had. In ieder geval waren de inleggin
gen in het midden van die maand rela
tief hoog. Een groot deel van deze va
kantiegelden zal thans wel geleidelijk
worden opgenomen.
In totaal werd in het tweede kwartaal
1959 opgenomen 164 min (1957: 158
min, 1958; 149 min).
die geen paspoort had, in tegenstelling
tot zijn vrienden. De andere twee zul
len wel door hun consul verder worden
geholpen. Zij willen terug naar Canada,
maar gaan eerst hun ouders bezoeken.
Richard Melisch zet dus koers naar
Wenen, de Franse fotograaf gaat naar
Montmorency (een plaatsje bij Parijs)
en Barth gaat naar Grimsburg.
Op het komende vrljgezellencongres
te Grevenbicht zal de vraag worden
besproken, of de vrijgezellen bij nieu
we verkiezingen al dan niet met een
eigen lijst dienen uit te komen. De let
terkundige en journalist Frans van Ol
denburg Ermke uit Maastricht zal op
16 en 17 augustus het al of niet wen
selijke van een eigen vrijgezellenpartij
behandelen en aan het congres een
conceptprogram voor een dergelijke
partij voorleggen.
Zondag - zaterdag in de synagogen -
is in het kader van het vluchtelingen-
jaar 1959-1960 in alle kerken van Ne
derland en in een groot deel van de
wereld gebeden. Gebeden voor het lot
van de honderdduizenden vluchtelingen,
die deze wereld (nog) kent. Een be
wijs dat de mensheid besef krijgt van
en gevoel voor de noden van de vluch
teling en zijn wanhoop. Koningin Juli
ana heeft, aan het begin van het vluch-
telingenjaar, vier weken geleden, ge
zegd: „Het vluchtellngenjaar kan wer
kelijk belangrijke resultaten opleveren,
wanneer allen medewerken in het ge
voel, dat nu niemand meer achter kan
blijven In de uitoefening van de meest
elementaire gastvrijheid en om een
groot onrecht te niet te doen". De vrije
landen hebben, zo verklaarde de konin
gin bij diezelfde gelegenheid, een ere
schuld aan de vluchtelingen. Een weg
om een deel van die ereschuld te del
gen loopt voor ons in dit vrije land
via het gironummer, dat dezelfde cij
fers draagt als het jaar, waarin het
vluchtelingenprobleem zo ver mogelijk
uit de wereld moet worden geholpen:
1 9 5 9 6 0 (t.n.v. Nederlands Comité
Vluchtelingenjaar 1959-1960, Amster
dam).
Tien mannen die beschuldigd werden
van medeplichtigheid aan de dood van
acht mensen die clandestien gestookte
alcohol hadden gedronken, zijn giste
ren in Antwerpen veroordeeld tot ge
vangenisstraffen van zes maanden tot
twee jaar en tot 2.000 Belgische francs
boete, aldus meldt Reuter. Zeven van
hen werden beschuldigd van dood door
schuld, twee werden veroordeeld we
gens het veroorzaken van verwondin
gen en de tiende wegens heling. Bo
vendien werden zij veroordeeld tot het
betalen van meer dan negentien mil
joen francs wegens het ontwijken van
betaling van accijnzen.
Voor een bierhuis in Durban, dat
voor het eerst na de onlusten van tien
dagen geleden weer open was, hebben
Bantoes gisteren een betoging gehou
den, aldus meldt Reuter. De politie
voerde charges uit en verrichtte veer
tig arrestaties 38 vrouwen en twee
mannen. Zij worden beschuldigd van
ordeverstoring.
Maandagmiddag zijn de ruim drie
jaar oude Arie en Wijbrand Huyborts
(een tweeling), bij het spelen in het
Beatrixkanaal te Eindhoven geraakt.
Wijbrand wist zelf op de wal te klim
men; Arie werd uit het water gehaald
door de heer Petersen, die aan de over
zijde zat te vissen. Bijna een uur heeft
men getracht de levensgeesten van het
kind op te wekken, echter tevergeefs.
De exploitatierekeningen over 1958
van Zwaardemaker's Handel en In
dustrie te Zaandam sluiten met een
voordelig saldo van f 1.144.107 (v. j.
f 474.695). Voor normale afschrijvin
gen werd f 223.393 (f 167.729) besteed,
voor vervroegde afschrijvingen f 371.712
(nihil) en voor extra-afschrijvingen
f 24.819 (nihil). Interest vergde f 79.483
(f 82.388) en belastingen f 238.372 (ni
hil). Voor uitkering is een winst be
stemd van f 206.329 (v. j. f 160.653 na
dotatie reservefonds ad f 1.743 en
kosten emissie en lening ad f 62.183).
Voorgesteld wordt een dividend van
10 (8)% uit te keren.
De omzet in de rundveesector werd
gunstig beïnvloed door het lange stal-
seizoen, dat eerst begin mei 1958 eindig
de. De veekoekenprijzen stegen op spec
taculaire wijze.
De directie heeft gemeend de positie
van het bedrijf na de recente belang
rijke investeringen het beste te dienen
door de brutowinst te bestemmen voor
extra afschrijvingen en intern nood
zakelijk geachte voorzieningen.
Pastoor J. P. Bik heeft de goede ge
dachte gehad alles, wat hij in de loop
der jaren aan materiaal verzameld
heeft op het gebied van religieuze
volksgebruiken, in boekvorm uit te ge
ven. Veel van deze stof heeft hij vroe
ger reeds als losse opstellen gepubli
ceerd. Het resultaat van een bewonde
renswaardige speurzin en volharding
ligt nu in drie delen voor ons. A1b
rangschikking koos de schrijver voor
het eerste deel de Kerstkring, voor het
tweede de Paastijd en voor het derde
de tijd, waarin de heiligenfeesten van
af dat van St.-Jan tot dat van de H.
Catharina worden gevierd. Op deze
wijze verkrijgt hij een zeer overzich
telijke behandeling van de feesten des
Heren, van O.L. Vrouw en van de Hei
ligen in de volgorde van het kerkelijk
jaar. Bondig en duidelijk worden de
gebruiken beschreven, die in verschil
lende streken ook het buitenland
wordt erin betrokken langzamer
hand ingang hebben gevonden. Vele
daarvan zijn zeer oud, niet zelden heb
ben zij een heidense oorsprong, maar
zijn later gekerstend. Het boek van
pastoor Bik is zeer interessante lec
tuur. Van talrijke folkloristische ge
bruiken is het ontstaan in het vergeet
boek geraakt. Onze taal kent niet wei
nig zegswijzen, die met de verering
van bepaalde heiligen samenhangen;
zelfs met geslachtsnamen is dit laat
ste het geval. Dit alles wordt in dit
boek nader verklaard. Vanzelfsprekend
hebben wij daarbij vaak te doen met
legenden en bijgeloof. Toch blijft het
belangwekkend te zien hoe het volk
tijdens het ontstaan der besproken ge
bruiken in de simpelheid van zijn hart
leefde vanuit een totale bovennatuur
lijke gerichtheid. Ondanks de overwel
digende hoeveelheid bijeengegaard
materiaal maakt de schrijver geen
aanspraak op volledigheid. Dit zou
trouwens voor één persoon onbegonnen
werk zijn. Zoals het boek nu voor ons
ligt zijn wij de auteur dankbaar voor
het echte monnikenwerk, dat hij gele
verd heeft. De uitgever is Th. F. Wolfs
te Velsen.
Aan een ernstig ongeluk zijn de in
zittenden van een auto uit Den Haag
ontsnapt, toen ze zondagmiddag een
bewaakte spoorwegovergang bij War
mond passeerden. Wanneer er een
trein nadert behoort de overwegwach
ter de spoorbomen te sluiten en de
knipperlichten in werking te stellen.
Toen de auto naderde, brandden er
echter geen knipperlichten en de bo
men waren open. De kust leek dus vei
lig. Gelukkig keek de bestuurder even
langs het baanvak, toen hij al een paar
meter op de overgang was. Tot zijn
grote ontsteltenis zag hij, dat er toch
een trein naderde. De chauffeur had de
tegenwoordigheid van geest vol gas te
geven, waardoor de wagen met een
„sprong" over de baan kwam. Juist op
dat moment raasde de trein met don
derend geweld voorbij. De politie stelt
een onderzoek in. De overwegwachter
zou de bomen „te laat" dus alsnog
gesloten hebben.
De rederij Medan te IJmuiden heeft
de treiler Curagao IJM 99 verkocht
naar San Piérre op Newfoundland. De
Curasao gaat daar de Soerabaja ver
vangen, die enige tijd geleden op de
rotsen is gelopen en gezonken. Het
schip zal half augustus IJmuiden ver
laten en wordt waarschijnlijk door een
bemanning uit San Pierre gehaald.
In het Kurhaus te Schevenïngen heeft de Nederlandse minister-president prof.
dr. J. E. De Quay maandagavond, namens de regering een diner aangeboden
aan de Australische premier de heer R. Menzies en diens echtgenote, die op hun
tocht door Europa op het ogenblik Nederland bezoeken. De heren De Quay en
Menzies in gesprek.
Na een dringende oproep van pre
sident Eisenhower om de onderhande
lingen voort te zetten, heeft de vakbond
van de Amerikaanse staalarbeiders, de
United teelworkers Union, e staking
die woensdag zou uitbreken, uitgesteld
tot 14 juli a.s.
President Eisenhower heeft er op
aangedrongen om de onderhandelingen
voort te zetten tot op alle punten over
eenstemming is bereikt.
Inmiddels zijn de ondf» "handelingen
tussen werkgevers en werknemers weer
hervat. Besloten werd de onderhande
lingen in versneld tempo te voeren.
Een negerjongetje van twaalf jaar
is gisteravond in de gevangenis van
Nashville, in de Amerikaanse staat
Tennessee, opgesloten nadat hij ervan
was beschuldigd een blank meisje van
zeven jaar te hebben verkracht, aldus
meldt UPI. Een functionaris van het
parket van de officier van justitie heeft
meegedeeld dat het negerjongetje Jo
seph Westmoreland heet, en dat hij be
kend heeft na aanvankelijk te hebben
gezegd dat hij had toegekeken terwijl
een andere jongen, die een mes had,
het meisje had gedwongen. Het meis
je had, ,na afloop van het gebeuren,
aan haar ouders verslag gedaan. De
negerjongen is toen door de politie
achterhaald. Hij bleek een zakmes te
bezitten.
De Nederlandse zeesleper Maas heeft
maandagmiddag de Engelse kustvaar
der Staniel, die brandend op het strand
bij Lowestoft aan de grond was gezet,
na een half uur trekken Vlotgebracht
en naar de haven van Lowestoft ver
sleept.
De Australische premier, de heer
Menzies en zijn echtgenote hebben
maandag het tweedaagse bezoek, dat
zij aan Nederland brengen, ingezet
met een bezichtiging van de Philips-
fabrieken te Eindhoven
Na de lunch in De Wielewaal, de wo
ning van ir. Philips, werd het natuur
kundig laboratorium bezichtigd. Ver
volgens werden in de elektro-akoesti-
sche studio film. en geluidsdemonstra
ties bijgewoond. Tenslotte werd de af
deling wetenschappelijke apparaten
van het hoofdbedrjjfschap PIT be
zocht.
De heer en mevrouw Menzies wer
den in de middag bi) aankomst op het
vliegveld Ypenburg verwelkomd door
de minister-president, prof. dr. J. E.
de Quay, vertegenwoordigers van het
ministerie van Buitenlandse Zaken, en
de Australische ambassadeur in Ne
derland en mevrouw McCarthy.
Desgevraagd zei de heer Menzies
niet verbaasd te zijn wanneer tijdens
zijn informele bezoek aan Nederland
over Nieuw-Guinea zal worden gespro
ken. In politieke kringen wordt echter
verwacht dat het belangrijkste gedeel
te van het gesprek over Nieuw-Guinea
in Zurich zal worden gehouden, wan
neer de heer Menzies daar minister
Luns zal ontmoeten.
De hegr en mevrouw Menzien wa
ren 's avonds aan een diner de gast
van de Nederlandse regering.
De jazz-trompettist Louis Armstrong
is maandag uit het ziekenhuis in Spole-
to ontslagen, waar hij een week geleden
met een longontsteking werd opgeno
men. Hij is goeddeels hersteld, maar
zal nog enige weken rust moeten hou
den. Een grote menigte juichte hem
toe, toer, hij met zijn vrouw uit Spoleto
naar Rome vertrok. Hij wil daar nog
wat rondkijken, en dan terugkeren naar
de V. S., om er a.s. zondag zijn 59ste
verjaardag te vieren.
