Nieuwe Haarlemsche Courant | 1959 | 18 juli 1959 | pagina 3

PL A'S TI*
COLOR

VEILINGEN WEER BEGONNEN

Oogst van de bloembollen
valt mee

TWEE EEUWEN HARDDRAVERIJEN

IN SANTPOORT

Ringrijderij en „boerenknol-race",
aantrekkelijke folklore

WEGEN ROND HET HOUTPLEIN

Hippisch
evenement zonder
snobisme

Export werpt

schaduwen
vooruit

Tekeningen van Nico
Molenkamp

Anker wijn

Begrafenis

Bookmakers

SLEUTEL WEG?

Harddraverslaan

In ,,'t Goede Uur

2

ZATERDAG 18 JULI 1959

PAGINA 3

Mr mm&KsM

M M mmm

„DE SLEUTELSPECIALIST"

Jeugd-Ruilbeurs op de
Doelen

Collectanten „Nazorg"

In Kennemerland

Beschadigde bollen

In Zandvoort

Hotel „De Schelp"
wordt complex
vakantiehuisjes

•ill* «MPE8

PAVH-J0*-1

Twee eeuwen lang reeds is Santpoort een in den lande vermaard centrum
van de nobele paardensport. De bekende hippische kortebaandraverijen
der traditie getrouw in de eerste week van augustus worden er dit jaar
voor de tweehonderdste maal gehouden. Een zilveren zweep zal van nu af aan
weer de inzet zijp van de Santpoortse kortebaandraverij, zoals dat in 1759,
toen deze voor het eerst gehouden werd, ook het geval was. Schout en Sche
penen van de „Ambachtsheerlijkheid Velsen ende Santpoort" gaven op
1 augustus 1759 aan de eigenares van de thans nog bestaande „herberg" De
Weyman toestemming tot het organiseren van een harddraverij, welke sinds
dien onafgebroken eens in het jaar hippisch vertier brengt in het vriende
lijke dorp. De beste paarden en hun liefhebbers komen ervoor van heinde en
ver naar Santpoort. Bookmakers zijn er sinds jaren niet meer bij. Tot een
voorname modeshow en een snobistisch evenement zijn de Santpoortse races
nimmer geworden. De draverijen zijn er enkel voor de ware paardenliefheb
bers, voor de connaisseurs, die méér weten dan alleen maar, dat aan een
paarderomp geen kop en poten zitten, maar hoofd en benen.

De Nationale Kortebaanwedstrijden zullen dit jaar de eerste donderdag
van augustus in Santpoort verreden worden ter ere van het tweehonderd
jarig jubileum. Tussen de veertig en vijfenveertig prima paarden zullen naar
schatting aan de start verschijnen. Paarden zoals „Theo Cornelia" uit de stal
van Konijnenburg en „Sonja Zora" met J. Wagenaar Sr., die wel het meest
favoriet zullen zijn bij de draverij, waarvoor de Nederlandse pikeurs en
eigenaars van renstallen veel belangstelling aan de dag leggen.

is in Santpoort® -jaa':,iJk,se harddraverij

nitizeeroeirt tnt ln de loop der Jaren
Srlfi aan J„ n vo"edige feestweek.
Nauw aan de paardensport gelieerd
zpn uiteraard de eveneens sinds men
senheugenis gehouden ringrijderijen t
paard en niet te vergeten de „race
voor ongeregistreerde paarden". Dat
zijn oneerbiedig gezegd, gewoon boere-
knoilen, waarop men wel eens verbeten
pogingen doet om „vierkant te draven.
Al met al loopt het meestal uit op een
kostelijke vertoning. De ringrijderij is
een serieuzer folkloristische evenement,
dat daarom echter niet minder specta
culair en spannend is. Kunstig sabel-
werk is het, op de fiets, op het losse
paard of en dat is wel de hoofdscho
tel voor paren met paard en tilbury.
In folkloristische kostuums moeten de
deelnemers gestoken zijn, die uit Scha-
gen, Jisp, de Zaanstreek en van elders
komen met hun dikwijls zeer fraaie ge
spannen. Jammer is het, dat de ring
rijderij in Santpoort volgend jaar niet
meer op haar oude plaats, vóór De Wey
man, gehouden kan worden, omdat daar
een nieuwe weg in verband met de Vel-
sertunnel komt.

De Harddraverij-Vereniging Sant
poort en Omstreken, waaraan Sant
poort zijn jaarlijkse feestweek dankt,
doet meer dan alleen maar hippische
tradities in ere houden. Ze gaat met
haar tijd mee en een teken des tijds
is niet alleen de „lunapark" geheten
kermis (nu nog bij de Hoofdstraat),
maar ook de wielerronde, die nog
maar kort bestaat, maar des te meer
publiek trekt. Wat voor de paarden
geldt, is ook van toepassing op de
„wieiers": de „crème de la crème"
verschijnt er telkenjare aan dé start.

Maria Sebouts, weduwe Dirk van
Schuilenburg, heette de „hospita" van
de aloude Weyman in Santpoort, die
tweehonderd jaar geleden van Schout
en Schepenen „als decideurs" toestem
ming kreeg om de liefhebbers van de
harddraverij te laten draven om een
fraaie silveren sweep voor degene,
wiens paard het hardste draaft". Die
zilveren zweep-winnaar moest in die tijd
voor allen, die gereden hadden een half
anker wijn beschikbaar stellen, maar
die traditie is (nog?) niet in ere her
steld. In de stichtingsoorkonde van 1759
stellen Schout en Schepenen nauwkeur-
rig de voorwaarden vast voor de hard
draverij. „Eerstelijk, dat de rijders
geen zweep, karwats of iets dergelijks
onder het rijden in de hand zullen ver
mogen te hebben, veel minder voor den
anderen zijn paard iets te werpen, op
poene (straffe) van vertoken te zijn
om te rijden". De paarden mochten pas
starten, wanneer er met luider stem
me „Voort!" geroepen was door een
gemeentelijke functionaris en niemand
mocht uiteraard in de baan van een
ander komen. Wezenlijke veranderingen
zijn er dus niet gekomen in den loop
der eeuwen.

De „Harddraverij-Vereniging Sant
poort en Omstreken" is in 1936 opge
richt om het werk voort te zetten van
de harddraverij-commissie, die tevo
ren ieder jaar het evenement organi
seerde. Die commissie, waarin de
Santpoortse paardenliefhebbers zaten,
liep bij gebrek aan vaste financiële
Inkomsten, uiteraard het risico van
een tekort, dat uit eigen zak moest
worden bijgepast. En dat was nogal
eens zo, vooral in de crisisjaren. In
die tijd werden de harddraverijen nog
gehouden in de Harddraverslaan waar
ze in 1759 ook al waren. Kort voor

"fticn, 1\UI[ vuur

ae oorlog werden de races gehouden
op de Hagelingerweg en sinds een
jaar of vijf in de polder. De ringrij
derij is altijd gehouden vóór De Wey-

draveruf hi.stor?e der Santpoortse hard-
Ware»le,l's ^et/eel opgetekend. Ze
n m een tijd, dat er nog geen voet

balwedstrijden en andere spelsporteve-
nementen waren, uiteraard een belang
rijk gebeuren, dat evenals de jaarlijkse
kermis leven en vertier bracht in het
dorp. Een harddraverij was vroeger ten
plattelande blijkbaar niets bijzonders,
vandaar dat men er weinig over vindt
in gedrukte bronnen. Harddraverijen,
die tweehonderd jaar lang bestaan heb
ben zijn er echter bij ons weten niet
op die van Santpoort na. De Santpoort
se races zijn daarom stellig wel de oud
ste in den lande. Overigens is men daar
nog niet zo lang achter. Dat in 1935
het 175-jarig bestaan gevierd kon wor
den is te danken aan een vondst van
gemeente-secretaris Wynoldy Daniels

nWfdf=2°£k?nde v5n 1759 uit het ar
chief van Velsen opdiepte.

Vijfentwintig jaar geleden is het 175-
jang bestaan van de Santpoortse hard
draverij op grootse wijze gevierd. Dat
blijkt wel uit de krantenverslagen De
heer B.G. („Mees") Witteman, voorzit
ter van de harddraverij-commissie en een
van de oprichters der vereniging in 1936
vertelde toen van hoe het vroeger was.
Als vijftienjarige boerenzoon had hij
(dat was omstreeks 1880) al meege
daan aan de ringrijderij. Er werd toen
nog uitsluitend op het losse paard ge
reden Later pas kwamen de tilbury's
er bij. Lange tijd was de ringrijderij
taboe voor vrouwen, maar sinds tiental
len kunnen ook de leden van het „zwak
ke geslacht" hun behendigheid te paard
tonin. Het zag er voor de ringrijderij
in de dertiger jaren bepaald somber
uit. De animo ervoor scheen verdwenen.
In Santpoort is de ringrijderij althans
in 1935 „begraven" met veel vochtig
vertoon. Een heuse begrafenisstoet met
kist en hooggehoede heren trok door het
dorp en dat moet een gebeurtenis ge
weest zijn, die diepe indruk gemaakt
heeft.

In vroeger jaren reisden de leden
van de harddraverij-commissie tevoren
de verschillende coursen af, om te vra
gen of de deelnemers daar alsjeblieft
ook naar Santpoort wilden komen. Nu
komt alles „vanzelf" wel. Organisatori
sche zorgen worden voor een groot ge
deelte overgenomen door de Stichting
Nederlandse Draf- en Rensport (N.D.R.)
in Den Haag. Die stichting geeft het vak
blad van de paardensport uit, „Offi
cieel Bulletin" genaamd, en stelt de in
schrijving voor de draverij te Santpoort
open.

Tot enkele uren vóór de start is
het echter nog onbekend welke paar
den er precies zullen deelnemen. De
inschrijving is in stehke mate afhan
kelijk van de aantrekkelijkheid der
prijzen, maar door het uitreiken van
de Zilveren Zweep, een traditie die
na vele tientallen jaren weer in ere
is hersteld, mag een zeer sterk veld
worden verwacht. Voor de eerste
prijs wordt een geldsbedrag van'
ƒ1100,- beschikbaar gesteld, terwijl de
winnaar tevens in het bezit komt van
een zilveren medaille met het Velsen-
se gemeentewapen. De grootte der
geldprijzen hangt af van de finan
ciële draagkracht van de organiserende
vereniging, doch wordt evenredig
aangevuld met een subsidie van de
stichting N.D.R.

De lengte van de baan is bepaald op

325 meter. Voor sommige paarden geldt
daarenboven een „belasting" van de
afstand, in die zin, dat één van de twee
paarden in iedere „heat" een voor
sprong kan krijgen van minimaal twin
tig meter. Deze handicap wordt bere
kend aan de hand van het prijzengeld,
dat de paarden in een bepaalde periode
hebben gewonnen. Is de winsom van
een paard gedurende het drafseizoen
bijvoorbeeld 10000,- geweest, en heeft
het paard dat na loting zijn tegenstan
der is geworden, slechts 6.000,- in de
wacht gesleept, dan krijgt dit laatste
paard een evenredige voorsprong in me
ters, die de favoriet maar moet zien in
te lopen.

Grote bedrijvigheid heerst er voor en
tijdens de draverij vooral ook rond de
wagen van de totalisator. Vroeger was
het zo, dat men een bookmaker, die
kris-kras over het terrein liep, kon aan
klampen en zei: „Ik wil een paard bij
je spelen", waarna deze de goklustige

Advertentie

Met verbeten gezicht voeren de pikeurs
hun paarden in volle vaart over de
grasbaan aan de Westlaan te Santpoort.

vroeg: „Hoeveel geef je ervoor?" Was
de inzet gedaan, dan schreef de book
maker die in zijn grote boeken en
wachtte met ongeduld de cours af. Was
de totale inzet op één paard evenwel
naar zijn zin al te hoog opgelopen, dan
ging de bookmaker, met soms wel vijf
duizend gulden in zijn zakken naar de
betreffende pikeur en werd er tegen een
flink bedrag overeengekomen, dat het
paard zou verliezen. Dat leverde voor
de berijder altijd veel meer geld op,
dan dat hij zich voor de overwinning
moest gaan inspannen. Een oneerlijke
handelwijze, die sinds lang ondervangen
is door het invoeren van de Nederland
se Totalisator, een regeringsinstelling,
welke garandeert dat er geen „vuilig
heid" meer in het spel kan zijn. Aan de
loketten van de totowagen kunnen de
bezoekers door het kopen van een
„kaartje", minimum bedrag één gul
den, een gokje in de draverij wagen.
Men kan daarbij zelf het paard op drie
verschillende wijzen klasseren: „win
nend", „cover cal" en „plaats". Blijkt
na afloop, dat men op het goede paard
heeft gewed, dan krijgen degenen, die
bijvoorbeeld op O'Nelly Zora hebben in
gezet, allen een evenredig deel van de
omzet, met aftrek van totalisatorkosten
en belasting. Heeft men echter „cover
cal", dan houdt dit in, dat het favorie
te paard tweede moet aankomen om
een aandeel in de winst te hebben. Bij
„plaats" is het risico om veel geld te
verliezen natuurlijk veel geringer. Het
paard van keuze behoeft dan slechts ge
klasseerd te worden onder de eerste
drie. Het nadeel van alleen maar

Advertentie

LANGE VEERSTRAAT 10 - TEL. 11493

VRAAG KLEURADVIES EN FOLDER
BIJ PLAST1C0L0R NE0ERLAND N.V.
Singel 514 - Amsterdam

PLASTIC0L0R: 'n kwaliteitsprodulct
van PIETER SCHOEN ZAANDAM

,,plaats"-kaarten is, dat het uit te ke
ren bedrag meestal zeer miniem eal
zijn. Vóór de courses beginnen wordt
het terrein door de Harddraverijvereni
ging in orde gebracht, waarna een
commissie van de N.D.R. de baan aan
een grondige inspectie onderwerpt.

Dat Santpoort over een uitstekend
parcours beschikt, blijkt wel uit de be
schikking, dit jaar het Nationaal Kam
pioenschap daar te verrijden. Maar ook
tweehonderd jaar geleden had Sant
poort al een zeer goede reputatie. De
baan, die tot op heden in zijn naam
„Harddraverslaan" nog steeds de her
innering aan het verleden hoog houdt,
gold toendertijd, vooral ook doordat
hij op zandgrond was gelegen, als de
snelste korte baan van Nederland. De
oude baan behoorde toe aan de families
Van der Hoop en Guépin, die achtereen
volgens het buitengoed „Spaarnberg"
bewoonden, en als grootgrondbezitters
eigen stallen hadden.

Zodra de officials uit Den Haag de
loting verricht hebben kan de cours be
ginnen. Om beurten starten de pikeurs
in hun vederlichte karretjes, afwisse
lend een keer in de linker en een keer
in de rechterbaan. Levert dat geen over
winnaar op, dan spreekt men van
„dead-heat", en moet er voor een be
slissing nog éénmaal gekampt worden.
Het gaat thans bij de start lang niet
meer zo eenvoudig toe als tweehonderd
jaar geleden. Toen werd het vertrek
sein uitsluitend gegeven door het sim
pele woordje „voort". Tegenwoordig
schalt vanuit de geluidswagen door mid
del van electrische magafoons een

nauwkeurig uitgemeten: ééntwee...

drie...klaar...af, over de baan. Door
mechanisatie en straffe organisatie van
de toto, heeft de harddraverij weliswaar
ingeboet aan charme, maar ze is er
door gevrijwaard van omkoperij en
zwendel. Hetgeen de edele paarden
sport en de traditie, welke men in
Santpoort twee eeuwen lang in ere
houdt, uiteraard ten goede is gekomen.

Donderdag 23 juli, tussen twee en
vier uur, zal op het Doelen-terrein aan
de Gasthuisstraat (nabij de Boter
markt) te Haarlem de eerste van de
drie ruilbeursen worden gehouden, wel
ke als vakantie-activiteit door de Haar
lemse Raad voor de Jeugd worden ge
organiseerd. De verzamelaars van sui
kerzakjes, sigarenbandjes, beschuit
plaatjes, filmsterren en sporthelden zul
len op deze beurs naar hartelust hun
„dubbelen" kunnen ruilen.

Voor de straatcollectie die op 28, 29 en
30 juli in het kader van de Federatie
„Nazorg-B.L.O." door de afdeling Haar
lem in Zandvoort wordt gehouden, doen
de organisatoren een beroep op collec
tanten, in het bijzonder de padvinders,
zich voor dit doel bij het secretariaat
in Haarlem op te geven.

(Van een medewerker)

De veilingklok draait weer. Afge
lopen weekeind zijn de beide
grote veilingen in Lisse met hun
officiële verkoopseizoen begonnen.
Onder zeer grote belangstelling, want
behalve zij die zich reeds tot kopen
ter veiling hadden begeven waren er
weer velen die zoals gebruikelijk
poolshoogte kwamen nemen over het
prijzenverloop en de eerste aanvoeren
op dikte en kwaliteit wilden monste
ren.

„Een eerste veiling is heel belang
rijk", zei de heer P. Oosterveer, een
der directeuren van de coöp. bloem
bollenveiling van het Hollands Bloem
bollen Genootschap (H.B.G.) te Lisse.
De mensen komen op zo'n eerste vei
ling informeren, polsen, zoeken en tas
ten naar de grootte van de oogst, de
kwaliteit van het gewas en niet te
vergeten naar de verwachtingen aan
gaande de export. Dit laatste is ten
slotte immers de grote spil waar de
handel in bollen om draait. Binnen
enkele weken, misschien reeds dagen
zullen we over het verloop van de
handel via de „klok" wel wat meer
weten. Bij de prijsontwikkeling spe
len de vraag van de export en de
oogst beiden een hartig woordje mee.

Met die oogst schijnt het over het
algemeen mee te vallen. Lange tijd
heeft het vak gevreesd dat de langdu
rige droogteperiode, waardoor het gewas
vroeger dan normaal afstierf, van kwa
lijke invloed op de oogst zou zjjn, maar
de opbrengst van de hyacinthen b.v.,
het gewas dat voor het merendeel in de
oude bollenstreek wordt geteeld, zal de
verwachtingen wel verre overtreffen.
Wat de tulpen betreft, deze schijnen
over het algemeen wat minder te zijn
dan de hyacinthen, maar toch ook weer
beter dan men verwacht had. Natuurlijk
zijn er uitschieters, zowel naar boven
als naar beneden en ook de soorten
zelf tonen hier en daar grote verschil
len, maar dat kan diverse oorzaken heb
ben waarbij vooral in abnormale
weersomstandigheden de grondstruc
tuur een grote rol kan spelen. Zo geven
soms de toch niet ais „woeste groeiers"
bekend staande dubbele vroege tulpen
en enkele als zodanig bekende andere
soorten hier en daar zeer bevredigende
opbrengsten. Overigens moet men al
tijd voorzichtig zijn de schatting van de
oogst af te meten naar de aanvoeren
in het begin van het seizoen. Een be
kend gezegde in de bollenstreek luidt:
„Wacht U voor datgene dat er nog
niet is!"

Worden de oogst verwachtingen ln de
zgn. oude bollenstreek dus over het al
gemeen gunstig beoordeeld, datzelfde
mag ook gezegd worden van Kennemer
land, de streek benoorden Haarlem en
over het Noordzeekanaal tot Castricum,

zichten in Anna Paulowna en Breezand,
tussen Alkmaar en Den Helder, schij
nen evenmin veel van het algemene
beeld af te wijken. Wat Julianadorp
betreft, de oude polder Het Koegras
even ten zuiden van Den Helder, hier
over weten we nog niet veel. Daar
wordt b.v. zeer veel zgn. „jong goed"
van hyacinthen geteeld dat niet als le
verbaar aan de markt komt en de tul
pen daarvandaan komen meestal niet
in de tussen- of veilinghandel terecht,
omdat het merendeel der kwekerijen al
daar eigendom is van zuidelijke export-
huizen die hun bollen overwegend zelf
verwerken.

In de kleistreken is het even anders.
Hoewel men in de streek tussen Hoorn
en Enkhuizen, met als handelsmiddel
punt de veiling „West Friesland" te
Bovenkarspel, zeker niet van een over
de gehele linie slechte oogst mag spre
ken, komen er toch wel zoveel afwij
kingen in de opbrengsten voor dat men
vreest dat het totaalbeeld matig zal
zijn.

De prijzen waren op de eerste vei
lingen in Lisse over het algemeen re
delijk te noemen met een tendens naar
de stijve kant. Dubbele vroege tulpen
bleken reeds sterk gevraagd. Voor
partijen van Oranje Nassau b.v. werden
prijzen besteed van 12.40 per honderd
„twaalven", 11.80 voor de „elven" en
8.20 voor bollen van tien centimeter
omvang. Fosteriana Princeps noteerde
in deze maten resp. 16.10, 15.50 en
11.90. Zelfs een soort als Cramoisie
Brillant, al jaren lang zeker geen top
hit meer, noteerde nog bijna acht gul
den. Enkele soorten crocussen bleken
eveneens gevraagd en brachten daarom
ook goede prijzen op. Voor zift negen
draaiden deze zo om de vier gulden,
voor de twee maten daar beneden resp.
rond drie en twee gulden. Als we nü
bedenken dat de exporteur op deze prjj-
zijn z'n winst nog wel zal willen leggen
(als hij dat tenminste nog kan) dan
zullen het voor de buitenlandse afne
mer toch geen goedkope bolletjes meer
zijn.

eenhoping van werk door het zeer snel
le afrijpen van vele soorten tulpen te
gelijk. Maar ook de rooimachine kan
een aandeel ln de beschadigingen heb
ben gehad, direct zowel als indirect.
Indirect omdat vooral veel oudere ar
beiders niet voldoende zijn ingesteld
op het tempo van de rooimachine. De
vakkennis en de feeling van de rooi-
machinist spelen in dit geval een niet
te miskennen rol. Het machinale rooien
(en planten) van bollen staat nog in de
kinderschoenen. Het is goed dat op
verschillende tuinbouwcursussen de zo
genaamde landbouwtechniek meer en
meer onderwezen gaat worden om de
jonge arbeider vertrouwd te maken
met de machine. De tijd werkt ten gun
ste van de tuinbouw-mechanica. Thans
nog aanwezige fouten van de machines
moeten en zullen worden weggenomen
en een korps van landbouwmachinisten
moet in de bollenstreek worden opge
leid. In dit verband gezien zijn de
loonbedrijven op tuinbouw-mechanisch
terrein, werkend met voldoende ge
schoold technisch personeel voor het
fijnere plant- en rooiwerk, in de bol
lenstreek zeker nog niet dik gezaaid.
De omstandigheden waaronder met de
rooimachine kon worden gewerkt zijn
dit jaar tot nu toe wel uitermate gun
stig, maar deze omstandigheden zijn
niet ieder jaar dezelfde. Dit probleem
is nog lang niet opgelost!

Waarover men nu reeds veel hoort
klagen is de grote hoeveelheid bescha
digde bollen. Aan de ene kant wordt
Uitgeest en Akersloot. De oogstvooruit- I dat geweten aan de tijdelijk grote op-

Binnen enkele weken zullen de werk
zaamheden aan de Dreef voltooid zijn.
Daarmee wordt het belangrijkste werk
ter verbetering van de verkeerssitua
tie rond het Houtplein voorlopig afge
sloten. Op bovenstaande tekening ge
ven wij een overzicht van de belangrijk
ste verbeteringen die in de afgelopen
jaren tot stand zjjn gekomen. Boven
dien zjjn met stippellijnen enkele ver
beteringen aangegeven die nog tot
stand gebracht moeten worden. De ver
beteringen waren dringend noodzake
lijk, omdat bedoelde wegen een belang
rijke schakel vormen in het verkeer van
Amsterdam naar Zandvoort en de Bol
lenstreek. De straten konden het ver
keer niet meer verwerken.

Enige jaren geleden is men begonnen
met het asfalteren van de Rustenbur
gerlaan. Twee jaar geleden, toen de
trambaan Amsterdam-Zandvoort ver
dween, heeft men de Tempelierstraat
van een nieuw wegdek voorzien. Men
heeft er stenen gelegd en geen asfalt-
wegdek, omdat zulk een wegdek min
der goed bestand is tegen de uitlaatgas
sen van de autobussen. Als busstation
is de Tempelierstraat natuurlijk van
groot belang. Bovendien werd twee
jaar geleden een begin gemaakt met de
reorganisatie van het Houtplein. De ro
tonde verdween en maakte plaats voor
een ingenieus systeem van verkeersge
leiders, zodat de verkeersstromen oost-
weet en noord-zuid elkaar op het Hout

plein kruisen, beveiligd door verkeers-

llCVerleden jaar is de Paviljoenslaan
verdubbeld. De wegbreedte is van 6 op
7! meter gebracht. Op de tekening kan
men het toekomstig belang van deze
verbetering zien. De Paviljoenslaan ver-
bfndt immers de Dreef met de Kam-
nerlaan die binnen afzienbare tijd op
?f meter breedte wordt gebracht en
aan zal sluiten op de Buitenrustlaan en
de Buitenrustbrug, waardoor een nieu
we verbindingsweg Amsterdam-Zand
voort tot stand gebracht wordt. Kort
geleden heeft de gemeente de benodig
de grond van de Kamperlaan in eigen
dom ontvangen. Ook is verleden jaar
de Kleine ftoutweg verdubbeld. De
weg heeft nu twee rijbanen van zes me
ter breedte. Het is een bijzonder aan-
trekkelpe weg geworden, die het Zui-
derhoutpark een betere verbinding met
de stad geeft, en die op bijzonder aan-
trpkkeliike wijze is ingepast in het land
schap ter plaatse. De trottoirs hebben
geen randen, hetgeen het landelijk ka
rakter van de weg ten goede komt.

Dit jaar tenslotte heeft men de Baan
en het Frederikspark gereorganiseerd.
Vooral de weg door het Frederikspark
heeft een ander tracé gekregen, waar
door de aansluiting op de Rustenburger
laan soepeler verloopt. Beide rijbanen
zijn nu 6 y, tot 7 meter breed. Tevens
heeft men de Dreef verbreed, waar
door de breedte van de rijbaan nu van

10 op 12'/j meter is gebracht. Daartoe
heeft men'het voormalige westelijke rij
wielpad bij de rijweg getrokken. Het
wielrijdersverkeer wordt nu over de
westelijke ventweg gevoerd. De verbre
ding van de Dreef loopt van het Hout
plein tot even voorbij de Hazepaters-
laan. Op het kruispunt Dreef-Pavil-
joenslaan zijn weer verkeersgeleiders
aangebracht, die een veilige kruising
moeten garanderen.

Op de tekening kan men ook onmid
dellijk zien, waar het nu nog stokt. De
Buitenrustbrug is beslist te smal om
het vele verkeer vooral in het toe
ristenseizoen, maar ook tijdens de
spitsuren te verwerken. Vandaar,
dat er plannen in voorbereiding zijn om
de capaciteit te verdubbelen. Daartoe
kan de bestaande brug verdubbeld
worden, maar er kan ook een tweede
brug naast worden gelegd. Het meest
waarschijnlijke is echter, dat men de
laatste oplossing zal kiezen. Onmiddel
lijk houdt hiermee verband de nood
zaak om de Schipholweg te verdubbe
len. Deze belangrijke verkeersader is
slechts zeven meter breed. Tussen de
gemeente Haarlem en de provincie
Noord-Holland bestaat een overeen
komst, waarbij Haarlem zich verplicht
vóór 1960 de rijbaan van de Schiphol
weg tussen de Buitenrustbrug en de
gemeentegrens te verdubbelen. Aan de
ze overeenkomst kan men beslist de
hand niet meer houden, maar toch zal

men binnen afzienbare tijd overgaan tot
het leggen van een tweede rijbaan aan
de zuidelijke zijde van de bestaande rij
baan.

Tussen beide rijbanen komt een groen
strook, terwijl de zuidelijke rijbaan af
takkingen zal krijgen naar de stadsuit
breiding Schalkwijk. Ook deze grote
verbindingsweg door de nieuwe stads
wijk heen, zal binnen afzienbare tijd
aangelegd moeten worden.

Wanneer deze beide laatste projec
ten zuilen zijn uitgevoerd, kan Haarlem
beschikken over een redelijk goede
doorverbinding voor het verkeer Am
sterdamZandvoort en Amsterdam
Bloembollenstreek. De noodzaak om
spoedig een definitieve verbinding
tot stand te brengen, die zoveel
mogelijk buiten de woonwijken om ge
leid wordt, is reeds vaak genoeg be
pleit. De kosten vormen wel de belang
rijkste hinderpaal. Zo zal het nodig zijn
een nieuwe brug over het Zuider Buiten
Spaarne aan te leggen, enige honder
den meters ten zuiden van de bestaan
de en straks verdubbelde Buiten
rustbrug. Voorlopig mag men echter al
heel gelukkig zijn met de reeds tot
stand gebrachte verbeteringen. Onze te
kening laat overigens ook duidelijk
zien, dat de nieuwe stadsuitbreiding
Schalkwijk betrekkelijk dicht bij het
centrum van de stad is gelegen, in
ieder geval veel dichter bij dan b(j
voorbeeld Delftwflk of Sinnevelt.

De schilder Nico Molenkamp was
met zijn schilderij van een clown, dat
welhaast iedere bezoeker is opgeval
len, vertegenwoordigd op de tentoon
stelling „Start" die dit voorjaar ln
Haarlem (Huig van Looy) is geweest.
In deze reizende tentoonstelling, jaar
lijks nieuw van samenstelling, wordt
slechts werk opgenomen van de jong
ste schildersgeneratie. Ook Molenkamp
is bijgevolg een der jongeren en in zijn
groep een opvallende.

Zijn „Clown" was een sterk decora
tieve weergave waarmee getracht is
het wezenlijke van het onderwerp tot
uitdrukking te brengen. De tekeningen
die hij deze maand op de expositie-
zolder van ,,'t Goede uur" tentoonstelt
vertonen een zelfde streven. In een en
kel gebaar van de penseel met trans
parante zwarte waterverf, poogt hij het
wezenlijke van zijn onderwerpen te
bepalen. De vorm en de massa zijn
daartoe dienstig, en hij komt tot heel
gespannen weergave van vooral dieren
en kinderen. Mede door het materiaal
doen deze tekeningen wat Japans aan.

Bij interieur en landschap concen
treert Molenkamp zijn aandacht op een
zo sterk mogelijke groepering van het
zwart en het wit, wat ook weer een
decoratieve bezigheid is. Enkele van
zijn grotere tekeningen willen op een
meer tastende manier de gevoelighe
den van contour en plastische waar
de en van de beweging van het onder
werp geven.

Men ziet hier een tentoonstelling van
gave en boeiende tekeningen waaruit
tevens blijkt dat de maker een ernstig
werkend kunstenaar is die traditie en
verworvenheden van onze tijd met el
kaar in het spoor weet te zetten.

L.T.

Het hotel „De Schelp" aan de Dr. C.
A. Gerkestraat te Zandvoort, dat in ge
bruik is geweest als opvangcentrum
voor uit Indonesië gerepatrieerden,
krijgt een andere bestemming.

Dit gebouwencomplex is aangekocht
door de N.V. „Verzicht" te Leidschen-
'am. Men is van plan in de beide vleu
gels aan weerszijden van het centrale
gebouw 97 flats in twee woonlagen te
maken voor zomerverblijf. Deze flats
voldoen, wat grootte en indeling betreft,
niet aan de eisen van de plaatselijke'
bouwverordening, welke bij uitsluiting
betrekking heeft op permanente wonin
gen. B. en W. zouden op grond van die
verordening de bouwvergunning voor
dit werk moeten weigeren.

De flatjes zijn echter zeer geschikt
om als vacantieverblijf te dienen en
burgemeester en wethouders hebben
dan ook naar middelen gezocht om de
totstandkoming van een aantal aan
trekkelijke vacantiehuisjes in Zand
voort mogelijk te maken.

Daartoe is een ontwerp „Zomer-
huizenverordening" samengesteld con
form een landelijk toegepast model, op
enkele punten aangepast aan bijzonde
re plaatselijke omstandigheden.

De aan de gemeenteraad van Zand
voort ter vaststelling aangeboden ont-
werp-verordening stelt aan de construc
tie en indeling van zomerhuizen be
langrijk lagere eisen, dan die welke
krachtens de bouwverordening voor
woningen gelden. Nochtans zijn deze
eisen wel van die aard, dat een tijde
lijk verblijf daarin uit een oogpunt van
gezondheid en zedelijkheid volkomen
verantwoord is. Deze verordening zal
ook van toepassing zijn op zomerhui
zen, die voorzover de bouw daarvan
volgens het uitbreidingsplan is of wordt
toegelaten eventueel elders in Zand
voort gesticht zullen worden.