Fred. Kaps wint „Grand Prix
van de goochelkunst
Traditionele landdag
werd een zonnig
Bezinning op missieplicht en
eigen taak der landbouwers
festij
n
op vakantie
20 ct.
Opnieuw „ternauwernood"-
tewaterlating van tanker
DE EILANDER
Gemeenten moeten minister
beleidsadvies verstrekken
Het regende bankbiljetten in Twentse
Schouwburg
Oostenrijks protest
Kogeltje in het
oog
Looizuur tegen
strontium 90
V erdrinkings-
gevallen
Stukgoed en azalea's
Vrolijk goochelen op
zonnige terrasjes
Land- en Tuinbouwjongeren op Hageveld
Tegen toelating der
Hongaren
IN DE NOORD
Door lerarentekort
niet klaar voor
examen
HERZIENING GEMEENTEWET
Commissie adviseert
instelling van stads
gewesten
rerdelg*
Geen film over
Churchills leven
C. Swarttouw
MAANDAG 20 JULI 1959
PAGINA 3
P.E.N.-congres
ROMAN VAN DE LOKKENDE ZEE
minium
door
KLAAS
TOXOPEUS
Verbetering van atoombom
slachtoffers na drinken
van thee
iJttüü
muggen, motten,
vliegen
ORGANON-OSS
(Van onze speciale verslaggever)
In Enschede heeft gisteren Fred Kaps
de Grand Prix-1959" van de goochel
kunst gewonnen met een dermate over
rompelend optreden dat hij niet alleen
door het argeloze publiek, maar ook
door zijn vakgenoten daverend werd
toegejuicht. Deze man is bepaald een
fenomeen; hjj beweegt zich over het
toneel met een bijna aristocratische
zelfbewustheid en hij haalt met de al
lure van een klassieke „magiër" de
meest onwaarschijnlijke toeren uit. Aan
net einde van zijn concoursnummer
dwarrelde door de zaal van de Twentse
schouwburg een „regen" van „bank
biljetten", die, hoewel van geringe
Waarde, gretig door de toeschouwers
werden verzameld. Deze Fred Kaps is
bepaald een fenomeen op het gebied
van de goochelkunst en hij manipu
leert bijvoorbeeld met vier brandende
kaarsen dat u de schrik om het hart
slaat, maar dat n tenslotte niets meer
rest dan een tomeloze verbazing.
Er waren overigens zij het op on
betwistbaar lager niveau dan dat van
de winnaar van de „Grand Prix"
nog meer grote nummers te bewonde
ren. Eddy Schuyer bijvoorbeeld kwam
met een voortreffelijk en met tal van
nieuwigheden doorspekt optreden waar
mee hij overigens tot onze verbazing
slechts een derde prijs in de categorie
„algemeen goochelen" verdiende. De
eerste prijs ging in deze afdeling naar
de enige vro, elijke deelneemster
Evelyn Rose, een charmante bijzonder
vingervlugge dame, en de derde prijs
naar het Rotterdamse paar Roberto en
Hella, die zeer weldoortimmerd en
keurig getimed variétéwerk afleverden.
De eerste prijs in de categorie carto-
magie ging naar Tonny van Rhee,
een wonder van rapheid en de prijs
voor de beste prestatie bij de zoge
naamde „mentale magie" ging naar
Corvelo.
Er is overigens dit weekend in het
zinderend hete Enschede ook buiten het
concours om zo het een en ander af-
gegoocheld. Op de terrasjes zaten zij,
de aanhangers van de magische kunst,
amateurs en beroepsmensen door el
kaar, nijver met de kaarten te manipu
leren. Want goochelaars zijn bijzonder
beminnelijke mensen, dat is ons voor
de zoveelste maal opgevallen. Vraag
In de lommerrijke en sfeervolle tui
nen van het seminarie Hageveld in
Heemstede hebben de katholieke land
en tuinbouwjongeren leden van de
LTJ en de LTM zondag hun jaarlijk
se landdag gevierd. De terreinen rond
het seminarie werden de gehele dag
overspoeld door een wervelend feest
gedruis, tintelend als pas ontkurkte
champagne, overgoten met de weldoen
de stralen van een warme zomerzon.
Het werd een dag van licht blousjes,
overhemden en glimmende voorhoofden,
die bij de deelnemers ongetwijfeld nog
lang herinneringen zal oproepen. De
landdag van de jongeren is in de loop
der jaren een aaneenschakeling gewor
den van tradities, 's Morgens is er een
heilige Mis, die wordt opgedragen in de
open lucht gisteren door pater C.
rs w.P. rond het middag-
een ter zake kundige een
actueel .waagstuk en gedurende de
middag: meten de jongeren zich met el
kaar op sportgebied. Een dansfeest is
er altijd bij en als bijzonderheid waren
er gisteren attracties, waarvan de baten
bestemd waren voor de Afrika Alarm
Actie die ten doel heeft de Afrikaanse
Missiën te steunen. Er was nog een
nieuwigheid: voor het eerst zagen we
niet de figuur van Theo van Son. die
met zijn collega-voorzitster Annie Kort-
mann van de LTM de touwtjes in han
den had. Sedert diens vertrek als pre
sident van de LTJ, zwaait de heer
E. Jacobs de scepter.
In zjjn predikatie, die hjj onder de
heilige Mis hield, legde pater Slenders
een nauw verband tussen de landdag en
de missie. Hij noemde de dag een tref
punt van jonge mensen die anderen ge
lukkig willen maken en daarmee bete
kenis willen geven aan hun leven. Hij
doelde hiermee op het karakter van de
dag: een trefpunt zijn van de jongeren,
met daarin verwerkt een nieuwe po
ging tot het steunen van de missie in
het zwarte werelddeel door de Afrika
Alarm Actie. Dat in Afrika dringend
hulp nodig is, liet de predikant onver
bloemd blijken. De grote dreiging komt
van het communistische front dat aan
alle kanten werkt en hitst. De akker
bouw vormt in deze een belangrijk fa
cet. Derhalve is het hard nodig, dat van
westerse zijde daaraan de volle aan
dacht wordt besteed. Pater Slenders
prees de vele Nederlanders die al in
derdaad meeleven met het wel en wee
van Afrika en die meehelpen het we
relddeel te redden. Er zijn echter nog
te weinig mensen die zich daadwerkelijk
inzetten voor de missie. In de vorm van
een gebed riep pater Slenders hen op,
die zich geroepen voelen, hun krachten
aan te wenden voor de opbouw en de
groei van Afrika, op christelijke leest
geschoeid.
Na de koffiepauze, het openingswoord
door de voorzitter van de LTJ de heer
Jacobs, en een 1 nische oefening van
een aantal leden van de LTM hield pa
ter J. ter Schure, Selesiaan, vroeg in de
middag een inleiding over het onder-
Werp „De twee polen van ons leven:
Nu en straks", waarin hij de aandacht
vestigde op het leven op aarde en op
dat na de dood. Hij ging ervan uit, dat
alle mensen eenzelfde streven hebben:
het bereiken van een goed leven op
aarde, maar ook een goed bestaan in
het hiernamaals. De grote groei van de
steden vormt echter in de ogen van pa
ter Ter Schure een groot gevaar voor
het bereiken van het gc'uk na de dood.
Men kan in de stad een geestelijk een
zame worden; men is althans geen
groepsmens meer. De recreatie is niet
meer dan een zich overgeven aan het
Passieve massa-vermaak dat eerder ver
dovend dan ontspannend werkt. De
mens wordt meer en meer normloos
en wordt geleid door het kapitaal. Het
teloof verslapt. Het is, aldus pater Ter
chure, noodzakelijk dat men een realist
is, die onafhankelijk staat van leuzen.
Er moet een besef heersen van afhan
kelijkheid van God, door een levendig en
onwrikbaar geloof. Voor de plattelan
ders leek het pater Ter Schure niet zo
Pmeilijk, omdat men dagelijks in con
tact komt met het wonder van de na
tuur, dat de broodwinning is van de boer
en tuinder.
„Het herstel van onze maatschappij
"angt oor een groot deel af van een
®6rlijke, rechtschapen boerenstand",
?rvolgde de spri -er. „U hebt een ba-
.S|s die gedeeltelijk een grondslag kan
gJh voor een geestelijke wederopbouw".
ater ter- Schure wees er echter wel
°P. dat niet alles wat de moderne sa
menleving voortbrengt, verwerpelijk is.
Lj zijn nieuwe behoeften gekomen en
Meuwe middelen, maar nimmer mag
*hen wat in het verleden tot stand kwam
verafschuwen. Hij zag het als een taak
y°°r de jonge boeren en tuinders een
Prug te slaan van het verleden, over
£et neden naar de toekomst. Nimmer
«chter zal men mogen veroordelen voor-
lat men daarvoor gegronde redenen
heeft. „Er zijn ipositieve, reële ideeën
nodig". De vervulling van die taak, te
samen met een zonder enige reserve
aanvaarden van het geloof, zag pater
Ter Schure als de kern voor een goed
leven op de beide polen: Nu en straks.
Na deze toespraak werd het echt
feest. De sport was voorlopig het voor
naamste. De districten Hoogmade en
Voorschoten wonnen de volleybalwed
strijden bij respectievelijk de dames en
de heren. De Noordhollandse voetballers
versloegen die van Zuid-Holland en de
handbalsters namen daarop revanche.
Riet Berger (Alkmaar) toonde zich de
snelste sprintster op de tachtig meter
en P. de Jong van Hazerswoude kon
zich de snelste „stayer" noemen door
op de 1500 meter te winnen. Leiden ten
slotte 'zegevierde bij het touwtrekken.
De grasmat heeft daarna lange tijd
gediend als dansvloer. Vrolijke klanken
hielpen mee de stemming tot een hoog
tepunt te brengen. Nimmer tevoren
slaagde een landdag van de LTM en
de LTJ zo als gisteren. En niet op de
laatste plaats Is dat te danken aan het
actieve aandeel dat de deelnemers zelf
opbrachten. Zij maakten de dag tot een
groot festijn. De leiding behoefde zich
slechts tot de organisatorische aangele
genheden te bepalen.
Te Frankfort is zondag het jaarlijkse
congres van de internationale organisa
tie van schrijvers, de P.E.N. - Poets,
Essavists and Novelists - begonnen
met een bijeenkomst van het bestuur
het aftreden van de president, An-
dré Chamson.
Op deze bijeenkomst werd een ver
hit debat gevoerd over de p°siue van
Hongaarse auteurs. Zoals bekend werd
de Hongaarse PEN-club in mei 1958
geschorst, maar in april weer toege
laten tot de organisatie. Thans lieten
de Oostenrijkse afgevaardigden een
krachtig protest hiertegen horen.
De Oostenrijkers waren de mening
toegedaan, dat schrijvers van een land,
waar voormalige PEN-leden worden
vervolgd en gevangen gezet, niet tot
de organisatie kunnen worden toege
laten, daar dit in strijd met de bepa
lingen van het handvest zou zijn.
In totaal worden 450 afgevaardigden
verwacht, ook uit communistische lan
den. Echter niet uit de Sovjet-Unie en
communistisch China, die niet bij de
organisatie zijn aangesloten.
Onderwerp van het congres is „De
bellettrie in de eeuw van wetenschap".
aan een beroemde pianist: „Speel eens
wat" en hij zal u met vernietigende
blik bezien. Vraag aan een befaamd
goochelaar: „Doe eens wat" en hij be
gint te glanzen van geluk en grijpt
onmiddellijk naar de kaarten.
En zo kon het ons gebeuren dat wij
schoppen negen trokken uit het kaart
spel van Eddy Schuyer en dat deze
niemand minder dan Fred Kops er bij
riep, zeggende: „Hé Fred, wat zou de
ze heer voor kaart in zijn handen heb
ben?" Fred haalde achteloos de schou
ders op. „Plaatje of cijfer?" beet hij
ons vervolgens toe. „Cijfer" zeiden wij
bedremmeld. „Dan moet het schoppen
negen wezen" zei de grote man ter
loops en hfj verdween in het gewoel.
Eddy Schuyer had inmiddels de gele
genheid te baat genomen een andere
schoppen negen uit de binnenzak van
ons colbertje te halen.
Zo kon het ons ook gebeuren dat wij
zaterdagsavonds door een jong goo
chelaar, die zich Jofifa noemde, naar
ons hotel werden gebracht. Hij haalde
onderweg nijver hele spe" m kaarten
onder zijn en onze revers vandaan en
toen wij afscheid namen riep hij ons
terug. „U heeft Uw zakkammetje ver
geten", zei hij eenvoudig en hij over
handigde ons nog gauw het onmisbare
toiletartikel.
Tja, Enschede heeft zich de ogen uit
gekeken dit weekeind. Ook naar de bui
tenlandse vingervluggen. Naar de dol
le Amerikaan Richard Mehring bijvoor
beeld of naar de geinige Duitsers Reni
Hemérie, die beiden onderscheidingen
voor hun optreden hors de concours
kregen.
Maar denk nu niet dat men in de
kringen van de beroepsbroeders de
goochelkunst niet au sérieux neemt.
Die goochelkunst, zo hebben mensen
die het weten kunnen ons verzekerd,
heeft zich meer en meer ontwikkeld tot
een wetenschap, waarbij veelvuldig ge
bruik gemaakt wordt van de vooruit
gang in de moderne techniek en van
een bewuste kennis der psychologie.
Deze wetenschap oefent een grote be
koring uit op hen, die haar beoefenen,
hetzij als beroep, hetzij als liefhebberij.
Steeds meer en meer amateurs voelen
zich dan ook aangetrokken tot de goo
chelkunst als vrijetijdsbesteding en ve
len onder hen hebben een hoge trap be
reikt. zodat zij soms in hun prestaties
voor beroepsgoochelaars niet onder be
hoeven te doen.
Van de huidige generatie mogen als
beroemde goochelaars niet onvermeld
blijven Channing Pollock (Amerika),
Chefaldo (Italië), Kalanag (Duitsland),
Frakson (Spanje), terwijl ook het vrou
welijk geslacht in deze rij niet ontbreekt
door de opvallende prestaties van de
Belgische Suzy War.das en de in de
laatste jaren op de internationale Büh-
nes naar voren gekomen Evelyn Rose.
Maar zonder chauvinisme mag vastge
steld worden dat, internationaal gezien,
Nederland onbetwist een van de eerste
plaatsen inneemt, dank zij de ongelofe
lijke verrichtingen op de internationale
congressen van goochelaars als Niber-
co (Grand Prix Parijs 1947), Fred Kaps
(Grand Prix Barcelona 1950 en Grand
Prix Amsterdam 195-5) en Tonny van
Dommelen (Grand Prix Wenen 1958).
Hoe komt het dat wij degelijke Ne
derlanders zo verbluffend goed zijn in
de ongewisse en au fond toch ietwat
lichtzinnige goochelkunst? Dat heeft
men ons niet kunnen verklaren; maar
de geheimzinnige onverklaarbaarheid
behoort dan ook tot het wezen van de
magie.
Advertentie
Op de Verolmewert te Alblasserdam
is zaterdag met goed gevolg te water
gelaten het 33.000 ton metende tank
schip „Presidente Dutra", dat in aan
bouw is voor een Braziliaanse oliemaat
schappij. Mevrouw Maria de Lourdes
d'Alamo Lousada, echtgenote van de
Braziliaanse ambassadeur in Noorwe
gen, .errichtte de doophandeling in
aanwezigheid niet alleen van tal van
genodigden, maar ook van honderden
nieuwsgierigen, die een plaatsje hadden
gevonden op en naast de brug over de
Noord te Alblasserdam en op de oever
van de rivier. De dijk recht tegenover
de werf was niet toegankelijk, omdat
de rivier ter plaatse circa 240 meter
breed is en de lengte van het tank
schip ruim 202 meter bedraagt. Men
wilde geen enkel risico lopen. Voor de
tewaterlating waren daarom, zoals al
eerder bij andere tewaterlatingen is ge
beurd, tal van voorzorgen genomen.
Toen het schip onder sirenegeloei te
water gleed, deden de peurdraden,
sleepankers, remschilden en ketting-
trossen wat men er van verwachtte.
Keurig draaide het schip, zodat het
evenwijdig met de oevers van de Noord
tot stilstand kwam. Moeilijkheden had
den zich niet vo gedaan.
Dit schip is het derde van een serie
van vier, die men voor ecn oliemaat
schappij bouwt. De heer Verolme bood
de doopster ter herinnering een broche
afgezet met briljanten aan. Hü vertel
de opdracht te hebben gekregen voor
de bouw van twee 47.000 ton metende
erts-olietankschepen, welke order ver
strekt is door de „Canadian Foreign
Steamship Company Ltd." in combina
tie met twee Chileense maatschappijen.
Deze schepen die Verolme op Rozen
burg zal bouwen en die erts en/of olie
tussen Chili en Canada zuilen gaan ver
voeren, moeten in resp. maart 1961 en
maart 1962 worden opgeleverd. Verder
deelde hjj mee voor de machinefabriek
in fjsselmonde de licentierechten van
„General Electric" voor de bouw van
turbines te hebben verworven.
De Braziliaanse minister van Mari
ne, admiraal Jorge do Paco Mattoso
Maia, overhandigde de heer Verolme
een onderscheiding, nl. die van com
mandeur in de orde van verdienste voor
de scheepvaart.
(Van een verslaggever)
Waarschijnlijk zal de 19-jarige
J.
Op de Verolmewert in Alblasserdam is zaterdag weer een tanker te water ge
laten, die door zijn lengte van meer dan tweehonderd meter net paste in de
Noord. Een paar belangstellende toeschouwers, die toch nog op de afgezette dijk
waren gekomen, vonden het maar raadzamer te vluchten. Alias liep echter goed af.
Keizer een oog moeten missen. Terwijl
hij zaterdag langs het Nieuwediep in
Amsterdam fietste, kreeg hij iets in
zijn oog, dat later een windbukskogel
tje bleek. De jongeman meende aan
vankelijk een mug of een vlieg in zijn
oog gekregen te hebben. Pijn deed het
niet, maar op de duur kreeg hij er toch
last van. Hij liet zich onderzoeken in
het Wilhelminagasthuis, waar een
röntgen-opname spoedig het werkelijke
euvel aantoonde. De politie stelde een
onderzoek in maar kon nog niet ontdek
ken wie er zo gevaarlijk met een wind
buks had gespeeld.
De Tweede-Kamerleden de heren
Roosjen en Versteeg (AR) hebben aan
de minister van O.K. en W. gevraagd
of het hem bekend is, dat er scholen
voor VHMO zijn, waar men gedurende
de cursus 1959-1960 in de examenklas
sen bepaalde vakken niet kan geven,
omdat voor die vakken geen leraren aan
wezig zijn. Zo ja, is de minister dan niet
van oordeel, dat het ernstige gevaar
dreigt, dat de betrokken leerlingen bui
ten hun schuld slachtoffer worden van
de omstandigheden en hun studie op
scholen voor VHMO niet op de gestelde
tijd kunnen voltooien doordat zjj niet
zullen voldoen aan de eisen, voor de
eindexamens gesteld, aldus de vragen
stellers, die wensen te weten of de mi
nister bereid is noodmaatregelen te
overwegen, opdat de betrokkenen toch
in 1960 hun einddiploma kunnen beha
len. Voorts vragen zjj nog of de bewinds
man het daarheen wil leiden, dat voor
bepaalde scholen voor bepaalde vakken
het eindcijfer van de cursus 1958-1959
als examencijfer geldt bij het eindexa
men 1960.
België Tot voorzitter van de
Vlaamse sectie van de Christelijke
Volkspartij is gekozen de volksvertegen
woordiger Alfred Bertrand. Hij volgt
als zodanig de overleden senator De-
schuyffeleer op. (KNP)
„Menke...", begon Hedwig, „...hoe zou
4?"
aiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiillllllü
28
Hij ontdekte dat alleen zijn gehoororgaan geprik
keld kon worden. De schorre fluit van de melkfa
briek had het tijdsein geblazen. Zes uur.
Met innerlijke tegenzin werkte Hedwfg zich terug
naar de werkelijkheid. Hij stootte Menke voorzichtig
aan. „We moeten straks naar huis", zei hij. ,,'t Is al
zes uur
Menke lachte hem toe. „Vandaag wil ik niet aan
tijd denken, Hed. Al zouden we hier nog een week
mng zo moeten liggen, dan nóg zou ik geen zin
krijgen om wea te gaan..."
Vertederd, omdat zjj ook al in die stemming van
gelukzal gheid bleek te verkeren, kuste Hedwig haar.
Toen pakte hij zijn jasje, dat even verder in het gras
lag en legde het over haar benen. Hij deed het zo
links, dat Menke hem uitlachte.
„Zul je ook zo bezorgd voor me zijn als we samen
al héél oud zijn, Hed? Of vechten we dan om de
dekens, zoals twee kleine broertjes die in één bed
moeten slapen?"
„Jij zult nooit kou hebben Menke. Ik za] voor je
werken., thuiskomen...en je toedekken, net als nu."
„En midden in de nacht het bed uitspringen omdat
er van alles aan het strand is, zeker," spotte het meis
je.
Hedwig gaf er geen antwoord op. Hij scheen er
gens over te peinzen.
„Nouheb ik soms geen gelijk?", hield Menke
aan.
jt) 't vin
den als ik géén boer werd?"
„Geen bóér? Maar je bént toch al boer?
„Ik bedoel... als ik niet meer op het eiland zou
zijn... tenminste... niet altijd, alleen af en toe een
poosje..."
Het meisje keek hem niet begrijpend aan. „Bedoel
je, dat je op 't vasteland zou willen werken.
„Nee, Menke... Ik bedoel; hoe zou jü 't vinden als
ik ging varen...?"
Hij had het gezegd zonder haar aan te zien, maar
desondanks wist hjj hoe verschrikt ze keek toen nu
die laatste woorden had uitgesproken.
Snel hernam Hedwig, alsof hij zich wilde veront
schuldigen; „Natuurlijk zou ik geen deksjongen ot
pantry boy of zoiets willen wezen... Ik zou onicier
willen worden! Een goeie baan, Menke! Ik zou veel
geld verdienen. Véél meer dan ik ooit op de boer
derij zou kunnen hebben! En..."
Hji had Menke alles willen vertellen over zijn ver
langen naar zee, maar de krampachtige snik "ie nu
naast zich gehoord had, maakte hem plotseling on
machtig. „Huil nou niet, Menke", zei hi). „Ik doe net
toch voor ons beiden...? Ik wil niet dat lil armoe
zou leven, zoals al die anderen hier? JÜ zult het goed
krijgen, Menke... Ik zal thuiskomen en geld voor
ie meebrengen Véél geld, Menke! Meer dan jouw
vader ot mün vader ooit verdiend hebben..-
Z" pleitte Hedwig; maar het was hem alsof hu
looe en dat wist! Zijn werkelijke motieven begreep
hij zelf nog maar nauwelijks, hoewel ze van meer
gewicht waren dan de gedachte aan een groot in
komen en zelfs aan Menke die op hem zou wachten
na elke reis Zijn werkelüke verlangen liet zich met
in woorden verklaren. Het was sterker dan hij zelf
was... zoiets als dat gevoel van enkele uren geleden,
toen hü zich op Menke had gestort en haar in een
opwelling minutenlang had gekust.
Het meisje had nog geen woord gezegd. Ze zat
gebogen naast hem in het gras. Wat leek ze klein,
zoals ze daar zat met haar lichte zomerjurkje. Hed
wig voelde een intense haat tegen zichzelf. Hü had
een ogenblik alles willen herroepen wat hü gezegd
had. doch een andere, nog sterkere drang, weerhield
hem daarvan. Hij begreep dat hetgeen hij gezegd had,
gezegd moest blüven ook al zou Menke het geheel
verkeerd hebben opgevat. Hü mocht en kon het niet
terugnemen. Daarvoor was het te groot, zoals een
gelofte die je aflegt tegenover God met de hand op
de Biibel.
De zon was büna ondergegaan. Uit de zee kwam
een kiiie mist opzetten.
„De zeevlam", zei Hedwig. „Kom Menke, laten we
naar huis gaan.*' Hü hielp haar bü het opstaan. Ze
had hem nog geen keer aangekeken. Zwügend liepen
ze naar huis. Voor het hek van het huis van de Hed-
lands zei Menke echter opeens: „Doe geen overülde
dingen, Hed... Je weet nu misschien nog niet wat je
begint."
Hü wilde er iets tussenwerpen, doch zü voor
kwam het. Plotseling op een ander onderwerp over
gaand sprak zü: „Je kent mün vriendin Bettie wel?
Die is met een zeekapitein getrouwd. Als je wilt kun
nen we er vanavond heengaan. Dan hoor je mis
schien eens wat meer over het zeemanslevenIs
dat goed?"
Hü was te verbaasd om te antwoorden. Had Men
ke zich met de gedachte verzoend of was dit een
tactische manoeuvre van haar? Hü begreep het niet.
„Vanavond om acht uur dan," besliste Menke voor
hem. Resoluut stapte ze heen.
Bettie en haar zeekapitein zaten naar de televisie
te kijken, toen Hedwig en Menke binnenkwamen.
Het apparaat stond in een hoek van de ruime kamer,
die rijkelijk met prulletjes en bont gekleurde doeken
was versierd Boven de schuifdeuren die naar de
achterkamer voerden, hing een enorme Japanse
waaier De meeste artikelen in het vertrek zouden
wel door de zeekapitein van zün reizen zün mee
gebracht, veronderstelde Hedwig.
Bettie kende hü wel. Ze was één van de mooiste
meisjes van het eiland. De zeekapitein zag hü van
avond voor het eerst. Het was een ietwat zwaarlü'-
vige man, die in hemdsmouwen in een diepe arm
stoel zat Hedwig schatte hem op een jaar of vüftig.
De zeekapitein had zich steunend in zün stoel om
gedraaid toen de deur openging. Hü gunde de bin-
nentredenden een korte hoofdknik en bepaalde daar
na ziin aandacht weer tot het beeldscherm. Bettie
glimlachte aangenaam verrast. Zü schoof vlug een
paar stoelen bij en maakte de bezoekers met een
handgebaar duidelük, dat zü moesten gaan zitten.
Wordt vervolgd).
Het bestuur van de Vereniging van
Nederlandse Gemeenten heeft enkele
jaren geleden een commissie ingesteld,
die tot taak kreeg een advies over de
herziening van de Gemeentewet voor te
bereiden. Dit advies, kort geleden aan
de regering uitgebracht, is thans in
druk verschenen. De commissie sa
mengesteld uit gemeentelüke vertegen
woordigers van velerlei schakering en
werkend onder leiding van prof. P. J.
Oud heeft zich niet beperkt tot het
zonder meer registreren van de ge
meentelüke verlangens. Zü heeft het
haar toevertrouwde vraagstuk niet al
leen van de feitelüke en praktische,
doch ook van de wetenschappelüke
kant benaderd. Er is niet gestreefd naar
een gedetailleerde studie, waarbü een
nauwkeurige en volledige nieuwe re
dactie van een gemeentewet wordt
voorgesteld.
De commissie meent, dat het de
meest doelmatige weg is, wanneer de
Vereniging van Nederlandse Gemeen
ten aan de minister van Binnenlandse
Zaken een beleidsadvies zou verstrek
ken, hetwelk hoofdzakelijk in algeme-
"el?
ne zin de van gemeentelüke züde ge
wenst geachte richting van een wets
herziening aangaf,
Het rapport wil voorbehoud laten ma
ken met betrekking tot de conclusie der
commissie, dat de hoofdbeginselen van
de bestaande gemeentelüke organisa
tie niet ingrüpend behoeven te worden
gewüzigd. Dit voorbehoud betreft het
bestuur van agglomeraties van ge
meenten c.q. van gemeenten in streek-
verband. Ten aanzien hiervan zegt de
commissie, dat men, een onderscheid
kan maken tussen enerzüds de proble
men van de grootste steden en hun na-
Twee Japanse geleerden hebben ver
klaard, dat looizuur het voornaamste
chemische bestanddeel van thee, een
doeltreffend middel vormt tegen be
smetting door strontium 90.
De twee geleerden, dr. Oekai en prof.
Obajasji, zeggen in een verslag aan de
Japanse thee-exportcombinatie van
Sjizoeoka, dat experimenten met mui
zen hebben uitgemaakt dat looizuur het
afvoeringsproces van strontium 90 ver
snelt.
De geleerden zün begonnen proeven
met muizen te nemen nadat theeplan
ters brieven hadden ontvangen van
slachtoffers van de atoombom op Hi-
rosjima waarin de zieken schreven, dat
zij zich een stuk beter voelden na het
drinken van thee.
Advertentie
buurgemeenten en anderzijds de
vraagstukken van andere gemeenten in
streekverband.
Een oplossing kan men bereiken,
door een of meer van de volgende mid
delen:
a) een gecoördineerd beleid, zonder
speciale juridische constructies,
b) grenswijziging,
c) gemeenschappelüke regeling, waan»
bü in het büzonder moet worden ge
dacht aan regelingen, die meer omvat
ten dan de thans bestaande. Hiertoe
zou men de mogelükheden, welke de
de wet gemeenschappelijke regelingen
biedt, moeten verruimen, waarbü men
echter tevens bepaalde bezwaren, die
zich thans bü de toepassing van deze
wet kunnen voordoen, moet wegnemen.
d) Het vormen van nieuwe doelcorpo
raties:
De meerderheid van de commissie
meent, dat men voor de grote stedelü-
ke agglomeraties de instelling van een
stadsgewest ernstig moet overwe
gen. Bü een stadsgewest dient men te
denken aan een doelcorporatie, die be
paalde gemeenschappelüke belangen-
complexen van een agglomeratie behar
tigt en die berust op een speciale wet.
De feitelijke situaties in de verschillen
de agglomeraties acht de commissie zo
verschillend, dat een algemene rege
ling niet mogelük is. Er bestaat be
hoefte aan een regeling ad hoe voor
iedere grote stedelüke agglomeratie.
Dit geldt ook voor bepaalde streken in
ons land. Een minderheid van de com
missie geeft er de voorkeur aan de pro
blemen van de agglomeraties op te los
sen langs de weg van een zo nodig ver
ruimde gemeenschappelijke regeling.
Zaterdag is de zestienjarige leerling
banketbakker L. B. uit Den Haag in
zee verdronken. De jongen, die samen
met een vriend naar Scheveningen was
gegaan, werd ongeveer tien meter bul
ten de waterlijn drü'vende gesignaleerd.
De politie paste nog geruime tüd kunst
matige ademhaling toe, hetgeen echter
niet mocht baten.
Op het strand te Scheveningen spoel
de zondag het Rjk aan van een zeven
jarig Duits jongetje, dat men sedert
enige dagen vermiste. De ouders hebben
het lijkje als dat van hun kind geïden
tificeerd.
In Drachten is zaterdag de zeventien
jarige J. W. bü het zwemmen in het
kanaal langs de rij ka weg om het leven
gekomen. Na een duik kwam hü ogen-
schünlij'k normaal weer boven, doch
toen hü de oever had bereikt, zakte hü
levenloos in elkaar. Men neemt aan, dat
de jongen bü zün duik in aanraking is
gekomen met de harde bodem van het
kanaal.
Voorbügangers haalden zaterdag uit
de Albardagracht in tuinstad Geuzen
veld in Amsterdam-west het lük op van
het zesjarig meisje Th. van der B. De
politie vermoedt dat het kind bü het spe
len te water is geraakt.
De 23-jarige jongeman L. uit Huls
berg is zaterdag in de Rü'n bü Dussel-
dorp verdronken. Hü v-s tüdens het
weekeinde op bezoek gegaan bü twee
bevriende mü'nwerkers en daarna in de
RÜ'n gaan zwemmen.
Een twintigjarige Duitse matroos is
vrüdagavond bü Utrecht in het Amster-
dam-Rünkanaal verdronken. Hü voer
op een rü'naak, die langs de Amster
damsestraatweg aangelegd moest wor
den. De matroos stapte met de kabel in
een klein bootje om naar de kant te
varen. Halverwege tussen schip en wal,
een afstand van ongeveer zeven meter,
sloeg hü over boord. Een voorbijganger
probeerde hem te redden. Hü schoot
echter met de matroos onder het roei
bootje. Na een tweede poging slaagde
hij erin de Duitser op het droge te krij
gen, maar de man was reeds overleden.
Volgens de Daiiy Mail heeft Sir Win
ston Churchill een Hollywoodse film-
produktie van zijn levensgeschiedenis
belet. Een draaiboek van de hand van
een bekende Britse schrüver was on
langs aan Sir Winston ter goedkeuring
voorgelegd. Het kon evenwel zün goed
keuring niet wegdragen.
Sol Siegel, vice-president van Metro
Goldwyn Mayer, die belast is met de
produktie heeft, naar de Daily Mail
verder meldt, gezegd, dat M.G.M. het
plan nu heeft laten varen.
/n Cornells Swarttouw is de ontwik
keling van de Rotterdamse haven in
de laatste vijftig jaar belichaamd. Hij
was al stuwadoor, toen arbeiders nog het
graan met mandjes en het erts met pak
jes losten. Vandaag, nu hij zijn vijftig
jarig zdkenjubïleum viert, is hij de stu
wadoor met een park aan losbruggen en
duizenden vierkante meters loods.
„Het is allemaal vanzelf gegaan," zegt
hij, het verleden overdenkend. „Wij zorg
den voor de outillage, de gemeente groef
nieuwe havens en toen kwam het ver
keer, dat wezenlijk in Rotterdam thuis
hoorde, vanzelf."
Zeventig jaar is nu deze man, die met
zijn werkkracht en koopmanschap mee
hielp om van Rotterdam de grootste
stuwadoorshaven te maken. De gedron
gen gestalte is die leeftijd niet aan te
zien. Zelf telt hij de jaren kennelijk
evenmin, want krachtig leidt hij nog het
moeilijkste facet van het bedrijf, de
stukgoederen. Het vorig jaar behandel
de hij 1.100.000 ton waren, tien procent
van het totaal in de Rotterdamse haven.
De zakenman overal ter wereld weet
onder de hand wel dat Cornells Swart
touw zijn colli inderdaad beheert zo
als men van een goed huisvader mag
verwachten.
Met Cornells Swarttouw spreekt men over de haven. Over het begin
van zijn bedrijf, dat men moet zoeken bij zijn grootvader, die een slepers
firma had. Aan Swarttouw's hand wandelt men door de jaren waarin
arbeiders voor een kwartje per uur moesten werken, hij spreekt over de
eerste kranen alsof ze gisteren werden geplaatst. Bij het heden aanbeland
begint hij zelf over de toekomst, waarin hij voor Rotterdam een uitbrei
ding van het verkeer ziet. Als zakenman voelt hij dat aan, zonder dat er
prognoses of statistieken bij te pas komen. Zakenman Swarttouw levend
tussen de stukgoederen, zijn loodsen en zijn kranen. Zo kent Rotterdam
hem. Maar dit beeld is niet volledig. Hij heeft ook zijn „zwakheden" De
zeventigjarige is een verwoed verzamelaar van postzegels en hij bloost
aanvankelijk wanneer hij spreekt over zijn experimenten als amateur
kweker in zijn kas bij zijn villa in Rijswijk. Maar even later raakt hij
niet uitverteld over zijn orchideeën en azalea's. „Het vorig jaar had ik
in oktober al een azalea in bloei staan
Swarttouw was ook een groot sportman, hij voetbalde als linksback in
het eerste elftal van Ajax en U.V.V., in de grote jaren dat er in Utrecht
nog een Buitenweg en een Jan Vos meespeelden. Tot zijn 42ste jaar bleef
hij op het sportveld actief.
Stuwadoor Swarttouw is tenslotte eigenaar van een stal renpaarden
Zijn favoriet is Talisman. „Ik hoop er in augustus de gladiatorenprijs in
Oostende mee te winnen."
