w
H
Echtpaar maakt leven van
zoontje tot hel
Vermomde geestelijkheid
wint zowaar ereprijs
Levenslustig Maasstadje
organiseert dolle wedstrijd
Moeder treft doodgewaan
de dochter in leven aan
Overschot of tekort aan
farmaceuten
«ooWv¥
"«taiifteM?
DE EILANDER
Momentopname
Zware straffen geëist
Rotterdamse
voor
rechtbank
Hansapfast
Maatschappij voor pharmacie
verwonderd over rapport
Meedogenloos
requisitoir
Prooi van het water
Geval van persoonsverwisseling in
Hambnrgs ziekenhuis
Doden op de weg
Loopjongen met
valse cheque
Beulswerk van ontaarde ouders
In Cuykse „Blériot-race"
Bedrijfsongeval in
Vlaardingen
TWEE MAANDEN NA ONGELUK
Hgl
I KLAAS TOXOPEUS
VRIJDAG 24 JULI 19&>
PAGINA 5
li
Nu zou het echter zo kunnen zijn,
hat men aldus de doelstelling van de
aanvaardbare inkomensverdeling in
Sevaar brengt. Immers, de looncom-
Pensatie die nodig is om deze af
schaffing van subsidies draaglijk te
•haken, legt beslag op de ruimte ter
wijl er nu wellicht te weinig over
schiet voor loonsverhogingen, die
hien vrij kan besteden. Ook dit valt
jchter niet aan te tonen. Minister De
£°us heeft becijferd, dat de ruime
compensatie voor de huurverhoging
ch de melkprijsverhoging samen met
hige andere loonbewegingen voor de
Periode 1959 - 1960 leidt tot een reële
oonsverbetering van 5 y2 procent-
"et dit gemiddelde gaat de regering
'Senlijk reeds verder dan de stijging
an (je gemiddelde produktiviteit
J?, hie jaren toelaat. Niettemin gaat
w.hog verder door daarenboven nog
here loonsverhogingen en arbeids-
Jdverkorting toe te laten. Zij gaat
kpkrbij uit van de gedachte, dat in die
ohrijfstakken en ondernemingen
j. kar de produktiviteitsstijging boven
jj®! landelijk gemiddelde stijgt, bin-
zekere grenzen en onder bepaal
de voorwaarden met name de niet-
v„°£herekening in de prijzen een
neergaande welvaartsverbetering
Va°®elijk moet zijn. In het systeem
hiet r'e hlgemene loonronden zou dit
t mogelijk geweest zijn.
°on.
Neem wat
extra in voorraad
Een dode, twee gewonden
ACADEMISCHE FILM
STUDIEWEEK
De echte Engelse sigaret
van distinctie en goede smaak
ROMAN VAN DE LOKKENDE ZEE
1 door
zouden ons in dit artikel af'
vragen of de hoofdpunten uit
het sociaal-economisch beleid
van de regering met de term voor
uitstrevend mogen worden versierd.
Dat
zou naar onze mening het geval
Z1in wanneer zij de, vrijwel algemeen
aanvaarde, doelstellingen van het
sociaal-economisch beleid dichter bij
nun verwezenlijking brengen. Laten
die doelstellingen, die in het Ka
merdebat nogal summier zijnge
noemd, wat van meer nabij bekijken.
Met onze economie streven wij na:
®en aanvaardbare verdeling van het
nationaal inkomen over de verschil
lende bevolkingsgroepen, een hoge
®n stabiele werkgelegenheid plus een
investeringspeil, dat de welvaart
Van de groeiende bevolking geleide
lijk verhoogt. Verder behoort een
stabiel prijsniveau, om vele redenen
doch met name ten bate van de ver
geten groepen, te worden bevorderd,
terwijl de betalingsbalans evenwich
tig moet zijn. Dit laatste houdt wel
niede in, dat men streeft naar een
z°danig overschot van uitvoeren bo
Ven invoeren, dat de economie in
staat wordt gesteld op de ge
haakte reserves enige tijd te „vrij
vielen" zonder daarvan onmiddellijk
hneste gevolgen te ondervinden.
Zulk een overschot is bijvoorbeeld
Zeer belangrijk bij de noodzaak tot
het voeren van een werkgelegen-
heidspolitiek, welke immers de in-
voeren doet oplopen zonder dat daar
een onmiddellijke stijging van de uit
roeren tegenover staat.
Als met het bovenstaande het pa
troon van doelstellingen is aangege
ven zouden dus tegen die achtergrond
he maatregelen van de regering
hoeten worden bekeken. Zo eenvou
dig is het echter niet. Het is name-
"ik zo, dat de nieuwe beleidsmaatre
gelen van de regering evenmin los ge
zien mogen worden van de ontwikke
ling welke de economie zou. gaan zo
he beleidsmaatregelen eens niet zou
den worden getroffen. Het meest ken
merkende van die ontwikkeling is
dan, dat zich een autonome verhoging
Van de bestedingen, met name van
hvesteringen en consumptie, voor
doet die uitgaat boven de toeneming
Van de middelen, dus van de produk-
tie. De ruimte voor nieuwe bestedin
gen wordt dus door het eigen leven,
dat de economie leidt, en dat zich mo
menteel uit in een versnelde expan-
*le van de bestedingen, vanzelf klei
ner. Deze tendens uit zich in de be
talingsbalans door een versnelde da
ling van het aanwezige overschot,
verder uit zich het versterkte be
roep op de middelen door een ver-
krapping van de arbeidsmarkt en de
kapitaalmarkt. Alle verschijnselen,
die wij als kenmerken van een nade
rende overbesteding hebben leren
kennen, dienen zich dus momenteel
Weer aan. Zij manen tot voorzichtig
heid bij de verdere drainage van het
hog bestaande overschot van midde
len op bestedingen en het is deze
hoodzaak van een voorzichtig beleid,
die mede bij de beoordeling van de
trd?kenSSplannen moet: worden be-
oe moet nu die beoordeling zijn?
Om te beginnen moet opge
merkt worden, dat vele van de
regeringsplannen in feite niets anders
beogen dan de voortzetting van het
beleid dat ook door de brede-basis-
kabinetten werd voorgestaan. Op de
eerste plaats de voorgenomen huur
verhoging, welke een bijdrage beoogt
te zijn tot de oplossing van de wo-
hngnood. Verder de vermindering
Van de huursubsidies, welke met de
huurverhoging samenhangen, en de
hischaffing van de subsidie op con-
hrnptiemelk. Deze subsidieverlagin-
&en passen volledig in het kader van
e algemene doelstellingen van onze
économie. Liet men immers deze ver-
pgingen achterwege dan zou er een
tekort op de begroting kunnen ont
daan, dat door leningen zou moeten
Worden gedekt. Maar nu gaat de ont
wikkeling juist in de richting van een
tekort op de kapitaalmarkt, een ge
vaarlijk symptoom van overspanning,
hat de overheid moet zien weg te wer
ken door o.m. haar eigen aanspra
ken op die kapitaalmarkt zo klein
mogelijk te houden. De subsidies
kunnen dus niet in stand blijven zon
der moeilijkheden te veroorzaken.
tr*n feite draagt de regering dus, ver-
WuWend op de zelfbeheersing van
hjer- bedrijfsleven, en» hopend, dat
een prikkel tot hogere produk-
lo0tleit gelegen zal zijn, een stuk
99
Cuyk zette gisteravond de feestneus op toen het een eigen „Blériot-race" orga
niseerde. De hooggehoede en kortgebroekte deelnemers gaan van start. Het hele
gezellige Maasstadje stond op stelten. De pastoor won een ereprijs.
(Van onze correspondent)
J Jet levenslustige Cuyk aan de Maas
,c en prijsbeleid aan dat bedrijfs-
he'i^n over. Gezien de voorzichtig-
8ehQhie bij de bestedingsverruiming
^ehurtn 's kan dit niet anders dan
Vraa*h worden genoemd. Men
zicht zich han ook af in welk op-
Werk "it kabinet conservatiever te
kabjn 2°u gaan dan de brede-basis-
0ver ?tten- Ook deze regering waakt
baia "et overschot op de betalings-
Weru het investeringspei] en de
tiek ueiegenheid. Bij haar loonpoli-
Socjg, uht zij evenveel rekening met
dan d factoren en ongetwijfeld meer
btW® vroegere regeringen met eco-
meh factoren. Hetzelfde kan
Hm. v.an haar prijsbeleid zeggen,
enige waarin zij wellicht van
heeft de Engelse Blériot-kampi-
oenen naar de kroon gestoken.
Cuykse jongemannen hebben donderdag
avond met onnoemelijk veel pret de
Engelse records doen sneuvelen in hun
eigen race. Tegen half acht knalde het
startschot, waarop een groot aantal
jongelui in vreemde kledij en met hoge
hoeden op de pont afstormden. Dat was
het begin van de Cuykse Blériot-race,
inheemse kopie van de strijd tussen
Londen en Parijs.
Cuyk is bijzonder sterk in het opha
len van oude koeien uit niet altijd even
betrouwbare sloten, maar het schijnt
toch wel op goede gegevens te berus
ten dat het stadje een kwart eeuw ge
leden een vliegtuigfabriek onder de
plaatselijke industrie bezat. De invlieger
daarvan moet het eens gepresteerd heb
ben zonder benzine een proefvlucht over
de Maas te volbrengen. De directeur
had de brandstof uit het toestel gehaald
omdat de tank van zijn auto leeg was.
Dat schone verhaal heeft de feestgan
gers in Cuyk geïnspireerd om in drie
dagen een Blériot-race in elkaar te zet
ten naar het Engelse voorbeeld, met
dit verschil dat er geen benzine of ólie
aan te pas mocht komen, als eerbetoon
aan de koene legendarische piloot.
De vele deelnemende teams gingen
gisteravond van r -rt op de Maaskade,
renden naar de pont en lieten zich over
varen. De verdere opdracht luidde:
grijp aan de overkant de eerste de
beste fiets, race in pandjesjas en met
hoge hoed zo hard als je kunt naar de
burgemeester van Groesbeek, neem
daar een vlag in ontvangst, rijd als de
wind weer terug naar de Maas, smijt
e fiets neer, ren door een weiland en
'reef de vlag aan een klaarstaande mak
ker Die duikt met het zaakje de Maas
in 'zwemt terug naar de Cuykse oever,
klautert tegen een vier meter hoge
muur op ra eerst weer een pandjesjas
te hebben aangetrokken, loopt naar de
toren en hijst de meegebrachte vlag
Het werd een moordende race in een
verschrikkelijk tempo. Het winnende
team had precies 44 minuten en 22 se
conden nodig om de afstand tussen Cuyk
en Groesbeek, zeven kilometer hemels
breed, v.v. af te leggen, het overvaren
en overzwemmen inbegrepen. Het duo
Ettink-Jansen uit Cuyk-Vianen won de
wedstrijd met slechts luttele seconden.
Daarnaast was er ook nog een wedstrijd
voor de origineelste deelnemer. Hier
was het de geestelijkheid van Cuyk-Vi
anen, die met de ereprijs ging strijken.
Pastoor en kapelaan waren onherken
baar als Franse aristocraten in de rouw
vermomd, en zaten in een minuscuul
huifkarretje.
De intocht van de prijswinnaars met
de daaraan aansluitende prijsuitreiking
in de schouwburg werd zo'n oorverdo
vend feest, dat men maar meteen be
sloten heeft er een traditie van te ma
ken.
(Van onze verslaggever)
„Ik noem dit beulswerk van ontaarde
ouders, die het in een Duits martel
kamp waarschijnlijk ver hadden kunnen
brengen". Deze woorden bezigde de of
ficier van justitie bij de Rotterdamse
rechtbank, mr. H. van Buuren, don
derdag in een vernietigend requisitoir
tegen een 29-jarige Rotterdamse fa
brieksarbeider en zijn 23-jarige vrouw,
die het leven van hun kleine zoontje
Wim gedurende bijna anderhalf jaar tot
een hel hebben gemaakt door hem on
afgebroken weerzinwekkend en grof te
mishandelen, zogenaamd omdat hij nog
met zindeljjk zou zijn
Toen de grootouders van de toen bij
na vierjarige Wim in februari het jochie
DU de politie achterlieten, was directe
opname in een ziekenhuis noodzakelijk.
Men constateerde, dat Wim nagenoeg
geen gaaf plekje meer op zijn lichaam
had. Met een pook, een stoelleuning en
een broekriem was hij geslagen waar
zijn ouders hem maar konden raken.
Een armpje en een beentje waren ge
broken en op sommige plekken waren
wonden tot het bot toe geslagen.
De beide verdachten hoorden donder
dag de reeks van wandaden ogenschijn
lijk onbewogen aan, al betuigden zij
aan het slot der zitting wei spijt over
het gebeurde. De officier kende geen
clementie, tenzij voor zijn eigen woord- arrestatie van zijn ouders vrijwel niet
keus, zoals hij zei, en eiste tegen de man I meer onzindelijk is geweest, en in het
vijf jaar gevangenisstraf, tegen de j kinderhuis waar hij thans vertoeft, nooit
partementen beschouwde en daar ver
bleef naar eigen goeddunken.
De directeur van een psychiatrische
inrichting in Leidschendam, waar de
beide verdachten op verzoek van de
officier van justitie zes weken heb
ben vertoefd, deelde als getuige mee,
dat man en vrouw beiden volkomen
toerekeningsvatbaar zijn te achten en
derhalve de volle verantwoordelijk
heid kunnen dragen voor hun gedrag.
In zijn rapport noemt hij de man ego
centrisch en infantiel, in het bezit van
een geweten zonder daar evenwel
naar te handelen. Hij is niet uitgespro
ken sadistisch, maar reageert primi
tief als het hem niet naar de zin gaat.
Ook de vrouw heeft een onvolwassen
persoonlijkheid met in hoofdzaak de
zelfde karaktertrekken als haar echt
genoot. Eventueel verzachtende om
standigheden zijn niet in hun persoon
lijke structuur gelegen, aldus deze ge
tuige, maar wel daarbuiten, namelijk
in hun huiselijke situatie.
„Lijfstraf enig juiste"
De attributen, waarmee Wim was
toegetakeld, lagen als corpora delicti
voor de president, mr. C. W. de Visser.
Man en vrouw gaven toe, dat zjj zich
van november 1956 af tot de dag van
hun arrestatie geregeld in drift aan der
gelijke vergrijpen hadden schuldig ge
maakt, maar het zou nooit hun bedoe
ling zijn geweest Wim te doden. Hoewel
de moeder zich, toen haar man weer
eens te keer ging, er over verbaasd
had, dat het kind daarna nog in leven
was. Merkwaardig is, dat Wim na de
Advertentie
WONDVERBAND
A Voor een wondje is slechts
het beste goed genoeg:
Hansaplast wotidverband.
Desinfecterend, bloed
stelpend, genezend.
Donderdagmiddag is bij het haven
bedrijf Vlaardingen-Oost een ernstig
bedrijfsongeval gebeurd, waarbij een
arbeider werd gedood, één ernstig en
één licht gewond.
De 62-jarige E. K. en de 31-jarige M.
T. waren bezig met het oppompen van
een gerepareerde band van een reser
vewiel van een der mobiele kraanwa
gens. Toen de band op ongeveer 4.5 at
mosfeer was opgepompt sprong de ijzeren
borgring van achter het ijzeren velg
lint vandaan, tengevolge waarvan de
rubberrand vrij kwam en uit elkaar
sprong. De ijzeren ring trof de beide
mannen in het gezicht. Een derde ar
beider, de 34-jarige H. P. werd door
de luchtdruk tegen een muur gewor
pen. K. bekwam zulke verwondingen,
dat hij even later ter plaatse overleed.
T. is met een zware hersenschudding,
een hoofdwond en een shock in het
ziekenhuis opgenomen. P. liep slechts
lichte verwondingen op.
De stichting Nederlands Filminsti
tuut zal van 28 september tot 1 oktober
in Utrecht haar jaarlijks „Academische
filmstudieweek" houden. Het algeme
ne thema van deze week zal zijn „De
film als massacommunicatiemiddel".
Dit thema zal in een achttal voordrach
ten nader worden uitgewerkt. Verder
zullen er filmvoorstellingen worden
gegeven in het Studio-theater te Utrecht.
vrouw vier jaar, met aftrek van
voorarrest.
De fabrieksarbeider was getrouwd in
november 1956, toen Wim al bijna an
derhalf jaar was. Een dag voor zijn
huwelijk erkende hij het kind van zijn
aanstaande vrouw als wettig, maar voor
de rechtbank verklaarde hij, dat hij aan
Wim altijd het land had gehad. Uit de
verhoren kwam vast te staan, dat zijn
huiselijke omstandigheden niet bijster
gunstig waren. Met zijn vrouw en twee
kinderen moest hij inwonen, terwijl de
75-jarige hoofdbeoner ook de kamers
van de onderhuurder als zijn privé-ap-
Advertentie
per pakje
haar voorgangsters verschilt is, dat
zij meent, door ervaring wijs gewor
den, overspanningen zo vroegtijdig te
kunnen onderkennen en beheersen,
dat er geen bestedingsbeperking op
hoeft te volgen, ondanks het feit, dat
zij het bedrijfsleven daarbij toch nog
grotere vrijheid wil geven.
Is dat conservatief? Ongetwijfeld
niet. Maar volgt daar dan ook uit,
dat de plannen van de regering dus
vooruitstrevend zijn? Als papieren
plannen zijn zij het zeker wel. Maar
natuurlijk worden plannen eerst wer
kelijk vooruitstrevend wanneer zij
ook uitvoerbaar zijn. Daarover in
een laatste artikel.
Een moeder uit Engeland heeft in
een ziekenhuis te Hamburg haar dood
gewaande dochter teruggevonden. Het
meisje, de 18-jarige Brigitte Woitha,
is op 18 mei van dit jaar betrokken ge
weest bij een ernstige botsing op de
autosnelweg tussen Hamburg en Han
nover. Samen met een Duitse familie
haar eigen moeder is in Duitsland
geboren en een broer van haar is of
ficier in het Westduise leger maakte
zij een autotocht. Zes personen werden
bij het ongeluk ernstig gewond. Een
van hen, een meisje, overleed later in
het ziekenhuis. Zij werd geïdentificeerd
ais Brigitte Woitha. De moeder en een
getrouwde zuster van Brigitte kwamen
per vliegtuig van Londen naar Ham
burg en bevestigden, dat het vermink
te lijk dat van hun dochter en zuster
was.
In de paar dagen die verliepen tus
sen hun aankomst en de begrafenis
brachten mevrouw Woitha en haar ge
trouwde dochter ook nog een bezoek
aan een van de andere zwaar gewon
den. Ook dit was een meisje en of
schoon de aard van haar verwondingen
de identificatie bemoeilijkte zij bleef
zelf aanhoudend bewusteloos hadden
de autoriteiten van het ziekenhuis vast
gesteld, dat zij de 20-jarige Ingrid
Preuss was, een dochter van het Duit
se echtpaar, met wie Brigitte Woitha
haar autotocht had gemaakt. Na de
begrafenis keerden mevrouw Woitha
en haar dochter naar Engeland terug.
De verloofde van Ingrid Preuss
kwam kort na het ongeluk naar het
ziekenhuis in Hamburg en wist niet
beter, of de verbonden gestalte in het
bed was Ingrid.
Bij een van zijn volgende bezoeken
echter merkte hij iets op, wat hij te
voren niet had gezien. Het gewonde
meisje had nl. gelakte nagels en voor
zover de verloofde wist, lakte Ingrid
haar nagels nooit.
Hij waarschuwde de verpleegsters.
Men besloot te wachten tot het meisje
uit haar bewusteloosheid zou ontwa
ken. Dat gebeurde pas dezer dagen,
ruim twee maanden na het ongeluk.
Spreken kon zij niet. Men vroeg de
patiënte haar naam te schrijven. Zij
schreef: Brigitte Woitha, en verloor
daarna opnieuw het bewustzijn.
De leiding van het ziekenhuis liet
tóen een broer van Brigitte Woitha ko
men, die luitenant is in het Westduitse
leger. Hij herkende het meisje als zijn
zuster. Mevrouw Woitha is nu opnieuw
naar Hamburg gevlogen, waar men
haar onmiddellijk naar haar dochter
heeft gebracht.
het1 naar zijn ouders vraagt.
Het requisitoir van de officier was
meedogenloos, vooral ten opzichte van
de man. Voor de vrouw geldt als mede
bepalende omstandigheid, dat zij het in
haar jeugd in Duitsland zeer moeilijk
heeft gehad. Beiden zijn de term „ouder"
duizendvoudig onwaardig.
De officier zei, dat het hem speet, dat
lijfstraffen bij de wet niet meer bestaan,
aangezien hq deze straf de enig juiste
acht. Hij vond de man de grootste schul
dige en vorderde deswege tegen hem
een jaar méér gevangenisstraf.
De twee verdedigers, mr. Osinga en
mr. van der Pas, zochten een verkla
ring voor deze raadselachtige misdaad
in de omstandigheden, en de eerste
meende, dat de toerekeningsvatbaarheid
van de twee verdachten toch niet zo
hoog moest worden aangeslagen.
Uitspraak zeven augustus.
Donderdagmorgen is in 's-Gravenha-
ge de vijfjarige H. H., afkomstig uit
Weesp, door een Duitse personenauto,
aangereden. Het kind, dat op onvoor
zichtige wijze de rijbaan van de Mep-
pelweg overstak werd zwaar gewond,
en overleed in het ziekenhuis.
Op de Herenweg tussen Bergen en
Egmond is het zesjarig zoontje van de
familie H. uit Zaandam aangereden
door een passerende auto toen het
kind met de fiets de weg overstak. Het
is op weg naar het ziekenhuis te Alk
maar overleden. Het jongetje vertoef
de met zjjn ouders in Bergen aan zee
met vakantie.
Donderdag overleed in het ziekenhuis
te Heerenveen de vijfentwintigjarige on
gehuwde J. de Ruiter uit Wolvega aan
letsel dat hij bij een motorongeluk opliep.
De heer De Ruiter kreeg het ongeluk
toen hij met een vriend, de ongehuwde
eenendertigjarige J. Zwarteveen uit
Oldeholtpade op een motorfiets naar Ol-
dehamer op weg was. De toestand van
de heer Zwarteveen is niet zonder ge
vaar.
SM#
Een veelzeggend beeld van de overstromingen in Neder-Oostenrijk. Bij Traisen
werd een houtzagerij door het water vernield.
SOVJET-UNIE. De diplomaat Alex
ander Orlov is benoemd tot vice-minis
ter van buitenlandse zaken. Er zijn nog
vier andere vice-ministers van buiten
landse zaken. TAESS/AFP)
De Koninklijke Nederlandse Maat
schappij ter Bevordering der Pharma
cie heeft aan het A.N.P. meegedeeld
dat er in ons land een merkbaar tekort
is aan afgestudeerde farmaceuten. Dit
tekort zal volgens de maatschappij nog
vele jaren blijven bestaan en zelfs toe
nemen. Het aantal eerste-jaarsstuden-
ten voor de farmaceutische richting is
namelijk dalende, terwijl de behoefte
aan farmaceuten nog zal stijgen door
een te verwachten grotere vraag bij In
dustrie, ziekenhuizen en overheidsinstel
lingen. Naast de ontwikkeling van de
moderne geneesmiddelenschat moet
hierbij een belangrijke rol worden toe-
gekeild aan de inwerkingtreding van de
Advertentie
nlllllllllllllllllllllllllllKMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIllÜ
32
Het geluid van een fiets die tegen het raam werd
gezet deed hem verschrikt opspringen. „Daar is va
der" zei hij gejaagd „laat-ie alsjeblieft niet merken
dat je gehuild hebt, moeke. Toe, droog die tranen
nou!"
Clara Hedland droogde snel haar tranen met haar
schort. Ze zag Hedwigs angstige ogen op zich ge
richt. „Ga weg!" fluisterde ze hem toe. „Toe ga
weg! Hfj zou je bestraffen!" Ze was krijtwit ge
worden. Zij kende Chris Hedland beter dan Hedwig
hem kenae. Hij zou onmiddellijk merken dat er iets
Bijzonders was voorgevallen en op zijn ruwe manier
een verklaring eisen. Het was beter als Hedwig daar
niet bq was Chris was in zijn drift tot alles in staat.
Toen Hedwig zijn vader in de stal hoorde, slipte
hu ving door de buitendeur weg. De fiets stond nog
voor he' raam. Hij sprong erop en reed weg in de
richting van de haven.
Er waren die avond weer enkele garnalenvissers
binnengevallen Zij waren bezig met het lossen van
de platte kisten, waarin de vangst "an die dag werd
bewaard om de volgende ochtend met de veerbool
naar ds visafslag op het vasteland te worden ver
voerd. Hedwig fietste langzaam voorbij en las de
letters op de kisten, die correspondeerden met de
lettercoaes van de schepen. Bij het dorpscafé ston
den enkele eilanders te praten met één van de vis-
serslui een Urker.
,,'t Is bitter" vertelde de visser. „Ze betalen op
het ogenblik al zes gulden 't kilo voor garnalen,
maar wij zijn blij als we 'n kilo of tien per dag
binnenhalen. Morgenvroeg gaan we tot onder Bor-
kum. D'r is goed geld te verdienen als je met een
flink zoodje thuiskomt, maar de kunst is 't nou
maar nét om dat goeie zoodje te vinden
Eén van de eilanders zei iets over drijvende mijnen
in de buurt van Borkum en dat de vissersman daar
wel vooi mocht oppassen.
Hedwig stapte af en keek uit over het water. Ei-
was bijna geen wind. In die stilte klonk elk geluid
hard en schel alsof het water een klankbord vormde.
Aan de kleine steiger lag de „Cobri". Hedwig keek
of er iemand aan boord was. Ja! Daar stond Simon
de Rijke. Hij wenkte zelfs met de hand. Hedwig
zette ziin fiets tegen een meerpaal en daalde de trap
af die naar de kleine steiger voerde.
Simon ontdekte onmiddellijk, dat er bij Hedwig
iets aan haperde. „Averij, zeun?" vroeg hij op een
onverschillige toon, maar toch oplettend het gezicht
van zijn jongere vriend observerend. Hedwig knikte
dof en begon te vertellen wat er sinds enkele dagen
geleden was voorgevallen.
Simon had er een pijp bij opgestoken, om beter te
kunnen luisteren, naar hij zei. Toen Hedwig zijn re
laas gedaan had, concludeerde hij: „Al die wijven
zijn gek, hoe lief ze ook mogen wezen. Wat die
Menke van jou allemaal in d'r hoofd haaltDie
denkt ztker dat jij op zee haar gaat vergeten. Je
moederNou ja, dat is nog wat anders. Daar kan
ie je van voorstellen dat ze de zenuwen krijgt. D'r
eigen broer is geblevenNietwaaren dat
hakt nogal eens door bij sommige mensen. Maar aan
de andere kant moet zij toch ook weten, dat de zee
ie verschrikkelijk trekken kan. Maar jadat zal
bij iedereen wei verschillend wezen." Hij zuchtte ge
laten. Simon rte Rijke is nou niet bepaald het beste
adres voor adviezen over hartzeer. Ik ken de vrou
wen niet zo best. Als Simon al eens een vrouw had
dan was 't zo'n tante die niet veel last van gewetens
bezwaren had Ik heb ze tenminste nog nooit horen
vertellen, dat ze een haat hadden tegen de zee. Ze
praatten alleen maar over Simons mooie ogen. Da's
andere koek!"
Simon deed duidelijk zijn best om Hedwig in een
beter humeur te brengen. „Wacht 'ns" onderbrak hij
opeens zichzelf, „ik heb nog 'n lollig karweitje in m'n
kladboekje staan! We moeten nog 'n stuk menslie
vend werk verrichten aan de melkfabriek
„Aan de melkfabriek?"
„Ja, heeft je vader dan niet verteld waar ze van
avond over hebben gewauweld op de vergadering?
Ze hebben zich zitten opwinden over de fabrieksfluit.
D'r waren wat mensen die de fluit te schor vonden.
Je kon hem niet ver genoeg horen, zeiden ze. Vooral
als de reddingsboot omhoog moet is 't weieens lastig,
want dan weet het halve eiland van niks, omdat ze
de fluit niet kunnen horen."
„Maar wat hebben wij daar mee te maken?" vroeg
Hedwig
„Wel", meende Simon plechtig, „als je een eilan
der bent met het hart op de rechte plek, dan pro
beer je te doen wat in je vermogen ligt. Is 't niet
zo? En nou ziet Simon een gaatje om die brave
boeren een voordelig handeltje aan de hand te
doenen meteen weer 'ns ouwerwets te lachen.
D'r wordt toch ai te weinig gelachen in deze tijd."
Hij wenkte Hedwig, hem naar de kajuit te volgen
en daar ontvouwde hij zijn plan. „O.K., ik ben je
man" zei Hedwig, toen Simon hem volledig had
ingelicht.
Hedwig kwam pas tegen twaalven thuis. Zijn kar
weitje met Simon de Rijke had hem zozeer in be
slag genomen dat hij er bijna zijn moeilijkheden
en de vrees voer wat er thuis op hem zou wachten
door had vergeten.
Toen hij echter het schelpenpad opfietste en ach
ter het raam van de woonkeuken nog licht zag,
sloeg de schrik hem opnieuw om het hart. Zij wacht
ten hem op!
Vader en moeder Hedland zaten naast elkaar aan
de tafel als president en een raadsheer van een
rechtscollege. Moeder Hedland had rode zenuwvlek
ken in haar hals.
Toen Hedwig hen zo zag zitten kwam er een plot
selinge afschuw van die twee in hem op. Waren zij
zó eendrachtig als het erom ging hun enig kind aan
te vallen? Toch trad hij binnen en wenste hen „goe
denavond samun'
Zjjn moedei stond direct op om koffie voor he*n
te gaan maken. Uit de kast nam ze de grote snij
koek en sneed er een dikke plak af.
(Wordt vervolgd).
nieuwe wet op de geneesmiddelenvoor
ziening van 1958.
De maatschappij heeft met verwonde
ring kennis genomen van de conclu
sies die het rapport: „De ontwikkeling
van het aantal academici tot 1980" geen
over de studie in de farmacie. Aan far
maceuten zouden namelijk op den duur,
volgens dit rapport, overschotten kun
nen ontstaan. Dit verschil in opvatting
tussen het rapport en de maatschappij
maakt het noodzakelijk nader in te gaan
op de gebruikte ramingsmethoden, zo
meent genoemde maatschappij. Ten op
zichte van de geraamde behoefte aan
farmaceuten bleek grote overeenstem
ming te bestaan. Bij het bereiken van
het aanbod van farmaceuten is het iap-
port uitgegaan van een algemene prog
nose omtrent de te verwachten groei
van het aantal studenten en van het
aantal afstuderenden in de jaren 1955,
1956 en 1957. Gaat men evenwel uit van
het werkelijke aantal eerste-jaarsstu-
denten, dat zich in de afgelopen jaren
voor de farmaceutische studie liet in
schrijven, dan ontdekt men dat dit aan
tal in groei is achtergebleven bij de
meeste andere studierichtingen. Dit
doet, ook voor de toekomst, een'lager
aanbod van afgestudeerden in de far
macie verwachten, dan zoals geraamd
in het rapport.
Een voorzichtige berekening op basis
van het aantal eerste-jaarsstudenten
leidt dan ook tot de conclusie, dat er
niet met een overschot, doch ook in
1980 veeleer met een tekort aan farma
ceuten rekening zou moeten worden ge
houden.
De maatschappij voor pharmacie, zo-
we] als de betrokken hoogleraren, als
ook de samenstellers van bovenge
noemd rapport zijn daarom van mening
dat het gewenst is de studie in de far
macie te stimuleren, aldus de medede
ling van de maatschappij voor phar
macie. Zoals bekend was het rapport
opgesteld door de commissie voor statis
tiek van het interuniversitair contact
orgaan.
(Van een verslaggever)
Een zestienjarige loopjongen van een
Amsterdamse firma in metaalwaren is
bij een poging een valse cheque van dui
zend gulden te verzilveren, gesnapt. HU
is door de kinderpolitie aangehouden.
De jongen had uit het chequeboekje
van de firma een cheque gescheurd. Hij
had een bedrag van duizend gulden in
gevuld en zo goed en kwaad als het ging
de handtekening van zjjn werkgever na
gemaakt. Toen hij voor het loket van
het bijkantoor Ceintuurbaan van de Am-
sterdamsche Bank verscheen, trok de on
handig geschreven handtekening onmid
dellijk de aandacht van de loketbedien
de. Even werd er getelefoneerd met de
werkgever van de jongen, die uiteraard
van niets wist, en nog voordat de jongen
angstige vermoedens begon te krijgen,
stond de politie al binnen.
