Nieuwe Haarlemsche Courant | 1959 | 28 juli 1959 | pagina 6

Een geweldloze revolutie in
Indische deelstaat Kerala

Grote demonstratie in Trivandrum tegen
de communistische regering

Jumbo houdt zich goed

De

RAADSEL

Fakkels als levenslichten

Dammenrace" Zaandam-
Amsterdam

Wat doet Nehroe?

s

Vakantie voor Willy Brandt

Opera-première
in Valkenburg,

Trein en helikopter zijn nu reeds
uitgeschakeld

EEN „HANNIBALWEG" IN
HET ARCDAL ONTDEK!

Britse drukkersstaking
duurt voort

Romeo et Juliette

door

Emery Kelen

VERRASSING VOOB
VAN CLIBURN

DINSDAG 28 JULI 1959

PAGINA

(Van een bijzondere correspondent;

TRIVANDRUM, (Kerala), juli.

Een werkelijk grootse manifestatie, zoals die welke op 15 juli te Trivan
drum plaats had is in de Indische deelstaat Kerala betrekkelijk zeld
zaam. Dit ligt aan het feit, dat er feitelijk geen grote steden zijn. De hoofd
stad, Trivandrum, is de enige werkelijke stad en die telt ook al niet meer
dan een 100.000 tot 150.000 .nwoners, wat mee te danken is aan de vele
dorpen, die er bij getrokken zijn. Daarbij is het vervoer wel niet al te slecht
maar de mensen denken er eerst nog wel eens over na, vóór ze op reis
gaan. Van Ernakulam tot Trivandrum doet de trein er acht tot tien uur
over. Het is ongeveer tweehonderd kilometer. De bussen zijn vrachtauto's
met vrij goede passagiersaccommodatie. Als het druk wordt is reizen in de
derde klas of in een bus werkelijk geen pretje. Daarbij kijken de mensen
noodgedwongen op elke ,,naya paisa". Tenslotte is het regentijd en in de
dagen voor de manifestatie plenste de regen over heel Kerala.

Toch kwamen er op 15 juli in Trivandrum naar de schatting der kranten
driehonderd tot zeshonderdduizend mensen bijeen. Laten we nuchter blijven
en het laagste getal nemen en er nog wat afdoen. Het blijft waar dat een
tot twee procent der bevolking van Kerala deelnam aan de manifestatie
ln Trivandrum. En de mensen kwamen daar niet voor hun plezier. Hun
enige doel was duidelijk te maken dat ze de regering omver wilden werpen.
Er is revolutie in Kerala.

Maar wat voor revolutieDeze keer vormden vijftien toortsen het middel
punt van alles. Natuurlijk, de politieke leiders waren er ook. Die komen
echter altijd, als alles al in werking is. De leiders der Congrespartij kwa
men om elf uur samen in het Mahatma Gandhi college. Om één uur voeg
den de leiders der andere partijen zich bij hen. Tweeduizend leden uit de
oppositie waren aanwezig: leden van het centrale parlement in New Delhi,
leden van de staatsassemblee, leden van 2~ uit de 26 gemeenteraden, die
zich als groep tegen de regering hebben uitgesproken, leden van de „pan-
chayats" of dorpsraden, die hetzelfde deden. Zij namer, het Memorandum
aan, dat straks aan de Gouverneur zou worden aangeboden. Het Memoran
dum herhaalde de grieven tegen de regering. Het wees nog eens op de eens
gezinde wil der bevolking. Het vroeg de Gouverneur de regering te ont
slaan.

Intussen waren de optochten, uit Vettoekad, met drie toortsen, uit Poel-
loevilla, met twee toortsen, uit Cheriathoera, met drie toortsen, binnen
gekomen. De toortsdraagsters voegden zich bij de zeven meisjes, die met
hun toortsen Ankamali vertegenwoordigden. Hun tocht met die toortsen
was praktisch de enige propaganda geweest voor de manifestatie in de
hoofdstad. In twee groepen hadden ze half Kerala doorreisd. In alle dorpen
en steden had het volk de toortsen begroet, terwijl een kleine optocht zich
vormde die de slogans meeriep. Vaak had men de toortsen onder para-
pluies moeten beschermen tegen de neerstromende regen. Het volk had ze
gezien. De aandacht was op Trivandrum gericht. De toortsen waren de
„levenslichten" van hun dodén. Dat het allemaal katholieken waren die
gedood werden deed niets ter zake. De politie had ze neergeschoten. Ze
werden symbolen van nationaal verzet.

Precies om vijf uur een wonder_van stiptheid in Indië gingen de
poorten open. De vlaggen kwamen naar buiten. Maar men had geen risico
genomen. Vijfduizend kerels gingen voorop, de volle breedte van de weg in
beslag nemende. Met forse kracht drongen ze de menigte rustig opzij. De
politie, die alleen bij de kruispunten aanwezig was en die zich zeer correct
gedroeg, had niets te doen.

INDIA

Verwachte compromis is

uitgebleven

Hoofdakte-examens Rijks
kweekschool Haarlem

d

11

PAKISTAN

A;

0.i/
CHINA

NEW-DELHI

calcuttao

BOM BA

MADRAS

gERALA

TRÏVANDRÓEM

CEYLON

0==Skm===S50C

Achter deze eerste groep kwamen de
fakkels. Drie aan drie schreden de vrou
wen langzaam voort. Ze waren allen in
het wit met een zwarte sjerp over de
ene schouder. Onder hen waren twee we
duwen van de slachtoffers. De menigte
werd er stil van. Overal werden lichtjes
(olielampjes) omhoog geheven ter be
groeting van de „levenslichten". Maar
een stoet, die vijf uur nodig heeft om
ongeveer zeven Kilometer al te leggen en
die uit niets dan mensen en vlaggen be
staat moet iets te doen hebben. In Kera
la is dat geen moeilijkheid: de mensen
houden zich bezig met het roepen van
„slogans".

Ook dit nad de leiding voorzien. Op
iedere nonaerd meter werd een groep
ingelast, die de „slogans" afriep. De
ze Keer was het vooral een rum in het
melodieus rhytüme van het Maiaya-
lam. De letterlijke vertaling luidt,
„in een plaats hier vlakbij Aan de
kust van onze zee Toen haar man
met thuis was Werd een zwangere
vrouw gedood Gij, regering, zijt
schuldig Gy zult verantwoording
aneggen Wy zweren het bij deze
fakkels De mensen die vijl tot tien
diep iangs de huizen geperst stonden,
die overal uit de vensteropeningen
hmgen en op de platte daken stonden,
die menigten vormden waar er maar
rnogeiyrmeiü toe was, Kenden het vers
al spoedig van buiten, liet concen
treerde aue aandacht op het droeve
geval in Cheriathoera. Toen de politie
oaar wiio-schietend tussen de arme
lijke vissersnutten door iep, trol
ze een vrouw, die binnen een omhei
ning naar Kind voedde. Ze het een
man met vyi Kleintjes achter.

Er nep een groep van üenduizend
vrouwen mee ui ue optocnl. uat is op
zien al uiizoiiueiiyk. tiet was tevens
Karakteristiek, in zoverre men aan Ue
vrouwen uetei Kan zien wat voor soort
mensen zoal meenep. ca waren voor
name rtiiiuoe-Uames en ue armste Ka-
Uloneke visverkoopsters, nu waien an
dere Christenen en moncunmeuaonseu.
tieei oe Devouring was op ue Deen om
dat ze arlen een van wil waren; „we
werpen deze regering omver". Een mi
nuut of tien werd halt gemaakt, toen
de takkeis Dij het paleis van de gouver
neur aankwamen. De politieke leiders
brachten de takkeldraagsters de poori
binnen. De gouverneur werd begroet,
het memorandum overhandigd, de toto
genomen. De politieke leiders hielden
verder Desprekingen met de gouverneur
maar de fakkels keerden terug naar de
mensen, die op de weg waren gaan zit

ten. Een donderende schreeuw steeg
op uit de duizenden kelen: „Dismiss, diss-
miss, dismiss". Het woord voor „ont
slag" (van de regering) kennen ze nu
allemaal in het Engels.

Het was tien uur toen de eersten
aankwamen op de Pasvangandi Mai-
dan, het grote veld waar de massale
bijeenkomsten in Trivandrum plaats
vinden. Het was al een half uur aan
het motregenen. Toch stroomden de
mensen nog steeds aan. Er kwam geen
eind aan. Toen het gehele terrein vol
was gelopen, werd net stil. De luid
spreker begon te werken. Het eerste
wat werd gezegd was, dat iedereen
bereid moest zyn om offers te bren-
en voor de bevrijding van Kerala.
Iet was een offer om in de regen te
gaan zitten (op de grond zitten is op
zich zelf geen bezwaar, de meesten
hebben immers geen stoelen of tafel)
maar deze keer durfde men het van
alle aanwezigen te vragen, opdat allen
alles konden volgen. Wat men in
Europa nauwelijks zou geloven ge
beurde: de menigte ging zitten. In
de regen! Op de natte grond!

Dan werd er poëzie voorgedragen,
die de gebeurtenissen van de twee af
gelopen jaren in herinnering bracht. Er
was een vurige speech van Mannath
Pradmanabhan. Er was een speech van
P T. Chacko. De eerste, een geestdrif
tige r. denaar van over de tachtig en
op en top Hindoe, zei, dat de regering

had af te treden, wat er ook gebeurde.
Opgeven zou men nooit. De andere, ka
tholiek en fractieleider van de Congres
partij in de staatsassemblee, sprak zijn
overtuiging uit, dat New Delhi ging
ingrijpen, ai zou men wellicht geduld
moeten hebben. Het was over half
twaalf. De mensen uit Kerala kunnen
eindeloos praten en luisteren. Uw ver
slaggever mist het geduld. Hij weet al
leen van horen zeggen dat het tot twee
uur geduurd moet hebben en dat ten
slotte de fakkels werden geplaatst bij
het Helden-gedenkteken te Palyan.

Er is revolutie In Kerala. Maar het
is een revolutie zonder geweld. De
ze massa had de regering ineens
weg kunnen vagen. De paar mensen
van de politie met hun gebrekkige be
wapening hadden tegen hen niets kun
nen beginnen. Er was begeestering ge
noeg. Er was vlammende verontwaar
diging. Velen hadden in de afgelopen
weken en maanden zelfs klappen opge
lopen. Er was een groep studenten in de
stoet, die vier doden betreurde door het
mes van communisten tijdens rustige
manifestaties. Er was moed genoeg.
Maar men heeft zich voorgenomen de
revolutie zonder geweld door te zetten.
De manifestatie in Trivandrum bewees
dit eens te meer. Nu de politie zich cor
rect gedroeg had er geen enkele bot
sing plaats. Toch vergaderden in het
zelfde Trivandrum de vertegenwoordi
gers der communistische partij. Ze be
spraken de toestand in Kerala. In hun
brallend en lang manifest van twee dagen
later werden alle brutale leugens her
haald, die men al kende. De communis
ten beschermen de democratie. Iedere
regering moet de kans hebben vijf jaar
lang te laten zien wat zij waard is. De
verzetsbeweging in Kerala is een ter
roristische beweging. Er is een massa
hysterie met op de achtergrond de ka
tholieke geestelijken, etc.

In feite hebben de mensen in Ke
rala lak aan de advocatenredenering
over de juridische gronden waarop de
centrale regering kan ingrijpen. Ze
voelen aan dat positieve rechtsnor
men moeten overeenkomen met de
grondrechten van ieder mens, die dui
delijk in de constitutie zijn omschre
ven. Deze regering heeft heel het
staatsapparaat in dienst gesteld van
de partijdictatuur. Daarom moet zij
weg. Als we nog twee en een half jaar
wachten is er geen sprake meer van
vrije verkiezingen. Weg met deze re
gering. Dat is hun idee.

Wat geweld aangaat. Uw correspon
dent heeft heel wat gereisd door die
streken van Kerala waar het verzet het
sterkst is. Hij heeft nooit werkelijke ge
welddadigheid gezien of van een feit van
werkelijke gewelddadigheid gehoord. Er
zullen wel gevallen geweest zijn. waar
in een paar studenten, woedend over
de moorden, hetzelfde deden wat ze vo
rig jaar ook deden, nl. de banden /an
de staatsbussen doorsnijden. Dat is dan
echter uitzondering. De bussen worden
vaak aangehouden. Ik heb meerma
len ondervonden dat het riskant is om
in een staatsbos te reizen. De studen
ten houden ze tegen, en alleen de po
litie kan uitkomst brengen. Dit is een
zeer doeltreffend middel van de stu
denten om de regering te herinneren
aan haar niet ingeloste belofte ten op
zichte van de bustarieven. Er wordt
ook gepost vóór die scholen die nog
open zijn. De mensen zeggen, dat allen
gelii'; moeten worden behandeld. Als
de scholen in één district gesloten ge
houden worden, moeten ze ook elders
gesloten blijven. Als de regering het le
ven van de meeste scholen onmogelijk
maakt door haar voorschriften, moeten
de anderen ook maar geen school heb
ben. Dan gaat men voor de gebouwen
demonstreren. Een enkele keer dringt
men in de gebouwen door en spoort
men de leerlingen aan om naar huis te
gaan. Maar een klein gedeelte van de
scholen blijft open en dan slechts voor
een klein deel der leerlingen. Men heeft
praktisch nergens schoolgebouwen be
schadigd.

Revolutie in Kerala. Laten we voor
al niet denken dat het een grapje is.
De hele bevolking is in opstand. De
hele bevolking heeft er gevangenis
straf en erger voor overnatuur
lijk op de communisten na. Er zijn
tienduizenden in de gevangenis. De re
gering heeft leegstaande gebouwen
moeten inrichten. Het grootste deel
van de gevangenen wordt na een aan
tal uren weer naar huis gezonden,
omdat men zich geen raad meer
weet. Er is honger in Kerala. De rijst

(Van onze Romeinse
correspondent)

Een ionge Engelse
geleerde, dr. John
Hoyte (hij is 26 jaar)
vai de Cambridge Uni
versity is, wij hebben er
reeds eerder over bericht,
me' een jonge vrouwe
lijke olifant, Jumbo (12
jaar oud) uit de dier
gaarde van Turijn, op stap
'n de All en. Het paar
worrT gechaperonneerd
door Jumbos oppasser,
een dit enarts, een secre
taris en enkele studenten,
onder wie twee meisjes,
die voorgeven het zijn
Engelsen! de kook
kunst nac'itig te zijn.
D-ie muilezels dragen de
bagage.

Dr. Hoyte ligt in strijd
men zal het zich wel
licht herinneren met
dr. Trafford en zeer vele
andere doctoren in de
->ude geschiedenis Het
verschil van mening gaat
ver het verloop van de
veg. die Hannibal met
Carthaags leger van
20.000 man voet"vlk, 6000
ruiters >n 60 olifanten zou
genomen hebben, toen hij
in 218 v. C. uit het Rhöne-
dal dwars over de Alpen
trok om Noord-Italië bin
nen te val!'

Dit krasse staaltje,
.jechts eenmaal in de his
torie en wel dooi Napo
leon herhaalt,, heeft vele
jeschiedk jndi geboeid.
Aan de hand van de ge
gevens der antieke auteurs

heeft men getracht Han-
nibals tocht te recon
strueren. In de theorie
hebben alle passen tussen
de Monte fiSC en de
Gotharu e revue al ge
passeerd, maar het meest
aannemelijk lij en de we
gen over de Grote St.
Bernard, dooi de pas van
de Mont Cénir of door die
van de Jont Genèvre.
Dr. Hoyte heeft zijn eigen
denkbeelden: Geen van
deze, zegt hij. Hannibal is
dom het dal van de Isère
en van de Are gegaan,
maar Teert voorbij (het
huidige) Modane niet de
omweg gemaakt over
Lanslebourg- Mon Cénis.
Hij is Z.O r vei Le Pla-
ney en langs de Col du
Cla, ier naar Susa ge
trokken.

Dr. Trafford werpt te
gen. dat dit onmogelijk is;
Ie hellingen der berg
paden zijn hier veel te
steil en Hannibals olifan
ten z .uden dit nooi' heb-
en volbracht. Want oli
fanten, doceert dr. Traf
ford. zijn goede klimmers,
naar slechte afdalers. Dr.
Hoyte heeft ijn 'Meerde
tegenstander tot een duel
uitgedaagd niet op de sa
bel, niet met drukinkt,
maar op de olifant zelf.
Nu is hij nezir te trekken.
Jumbo voorop met zijn
oppas, dan hij met zijn
gevolg en de muilen slui
ten de :aravaan.

Tot nu toe houdt Jumbo
zich goed. Hij he-ft alleen

de hybriede neiging ont
wikkeld om onderweg
alle dorpsfonteinen aan te
doen, wairna hij M. ie
Maire (me; sjerp), de ge
meenteraadsleden en de
gendarmes vol vreugde
nat spuit. De verslag
gevers, die zo lang het
nog kan per ieep T- tocht
meemaken, schrijven, dat
Ju bo last van de mug
gen heeft. Of deze mug
gen ook dr. Hoy' en de
twee kookvaardigen aan
doen, vordt niet gemeld.

Dr. Hoyte heeft een
aardig puntje ontdekt, dat
pleit voor Hannibals route
door het Arcdal althans.
De ooeren, die natuurlijk
overal uitlopen cm „die
gaga Engelsen" met hun
olifant te bekijken, heb
ben verteld, dat deze weg
sinus onheuglijk, tijden
in de volksmond de „Han-
i balweg" heet.

Als het de expeditie
lukt om via de Col du Cla-
pier met oe olifant levend
on wel de Noorditaliaanse
vlakte e bereiken, dan is
)ew ezen, dat deze tocht
(voor één olifant en elf
personen) mogelijk is En
dan blijft nog open, of
Hannibal met zijn 30.000
man. 6000 paarden en 60
olifanten tóch niet lekker
door de pas van de Mont
Cénis getrokken is

Italiaanse kranten hou
den ons iedere dag nauw
keurig op de hoogte. De
News Chronicle financiert
de onderneming, die alles
in zich bergt, wat be
schaafde Britten kan ver-
ukken: Cambridge, an
cien'. history, animals and
sport!

1 is veel te duur voor de gewone man.
De regen wordt een ramp. Talloos
zijn de hutten die onder water staan.
Intussen gaan de dagelijkse optochten
door. Regen of geen regen. De men
sen zjjn op pad. Maar dit kost enorm
veel energie. Vaders en moeders
staan onder voortdurende druk. De
kinderen kunnen al weken en weken
niet naar school. Men voelt zich niet
veilig door de aanvallen der commu
nisten. De onderwijzers worden niet
uitbetaald. Er zijn voortdurend nieuwe
geldelijke bijdragen nodig. En het
ergste is: men weet niet wanneer het
einde zal komen. Er op in slaan is
veel gemakkelijker. Dan doet men
wat, dan lost men het probleem op.
Kerala is echter een deel van Indië.
New Delhi is bang om in te grijpen.
Premier Nehroe verspeelde weer een
deel van het gewonnen vertrouwen
door eerst nog eens negen dagen op
vakantie te gaan. Nu hopen velen
vooral op Nehroe's dochter Indira
Gandhi, die voorzitster is van de
Congrespartij. Maar hoe lang zal het
duren? Wat moet er allemaal nog ge
beuren? Het is moeilijk in Kerala.
Maar het volk houdt zich prachtig.
Als het mis gaat is het zeker niet op
de eerste plaats te wijten aan dit
volk, dat zich lang genoeg heeft be
heerst. Ik heb echter de stellige in
druk, dat men zal volhouden in zelf
beheersing en verzet beide.

Weet de wereld waarom het gaat? De
revolutie in Kerala is minder bloedig en
minder sensationeel dan de revolutie in
Hongarije. Maar hij kon wel eens van
meer betekenis zijn. Het volk van Ke
rala heeft zijn leiders nu zover gekre
gen, dat ze uitgetrokken zijn over heel
Indië om te vertellen wat het commu
nisme inderdaad is. Dat is tegengif te
gen het sterk werkend gif der commu
nistische propaganda, dat nu al jaren
lang zijn werk doet in Indië. Het is te
gengif tegen de vriendelijke houding te
genover de communistische landen. Het
is tegengif tegen de triomftocht van
Khroesjtsjev en Boelganin, die nog al
tijd voortleeft in de herinnering der
eenvoudigen. Het is tegengif tegen de
halfslachtigheid van de grote pers. Het
is tegengif tegen de enorme directe
propaganda met communistische lec
tuur, die in de beste uitvoering voor
bijna niets wordt verspreid. Als Indië
een land van betekenis is dan is de re
volutie in Kerala een gebeurtenis van
wereldbelang.

Tegen de verwachtingen in zijn de
werkgevers en de werknemers in de
Britse drukkerswereld er gistermiddag
niet in geslaagd, het ens -e worden
over een formule voor een beëindiging
van de staking, die zeven weken gele
den begon. Vanmorgen is het overleg
voortgezet.

Uit de Indische deelstaat Kerala,
die door communisten geregeerd
wordt, hebben wij van een aldaar
wonende Nederlander bijgaand
boeiend ooggetuigeverslag gekregen
van de anti-communistische demon
stratie die op 15 juli in de hoofdstad,
Trivandrum, plaats had. De staat
Kerala, in het zuiden van Indië,
werd in 1956 gevormd uit de vroe
gere staat Travancore-Cochin als
mede uit enkele delen van andere
vroegere staten. Bij de algemene
verkiezingen van maart 1957 ver
wierven de communisten in Kerala
de meerderheid van de zetels in de
wetgevende vergadering van de staat.
Sinds 5 april 1957 is een communist,
E. M. Sankaran Namboodiripad, pre
mier van Kerala. De staat, die een
oppervlakte heeft van ongeveer
38000 km2, heeft 15 miljoen inwo
ners. In geen Indische staat is het
percentage analfabeten zo gering als
in Kerala.

In een tijdsbestek van nog geen drie
maanden heeft de Zuid-Nederlandse
Opera onder regie van de heer Jef
Baarts de Limburgse operaliefhebbers
in staat gesteld om kennis te maken met
twee althans in Nederland weinig ge
speelde opera's, te weten Delibes' „Lak-
mé", waarvan de première onlangs in
Sittard ging, en „Romeo et Juliette" van
Charles Gounod, die zondaga- _>nd in het
Valkenburgse openluchttheater de pre
mière beleefde. De belangstelling voor
dit gebeuren was bijzonder groot. Het
zelfde kan gezegd worden van het en
thousiasme van de aanwezigen ten aan
zien van het gebodene. Dit enthousias
me was gerechtvaardigd, tenminste voor
wat de laatste drie bedrijven betreft. De
eerste twee voorspelden weinig goeds.
Toen immers werd jp enkele solisten
na niet al te best gezongen en van
boeiend acteren was weinig sprake.

Gelukkig werd dit vrij spoedig
anders. De twee hoofdrolspelers, de
sopraan Lucy Tilly en Arthur Hoog
veld, vertolkten voor de rest van het
stuk op zeer gave en boeiende wijze
de rol van respectievelijk Juliette en
Romeo. Beiden droegen de voorstel
ling en zorgden ervo r t de aan
wezigen voldaan het theater verlieten.

Van de overige spelers kan dit niet
ten volle worden gezegd. Hun acteren
was vaak erg zwak, terwijl de Franse
ta voor velen een te zware opgave
bleek. Opmerkelijk gunstig ak hierbij
evenwel Mieke Magnée af. De wijze
waarop zij de rol van Romeo's page
Stéfano bracht deed -, eldadig aan. Aloys
Frings als Mercv bekoord" door zijn
vol stemgeluid.

De gesignaleerde zwakke momenten
aan het begin van deze uitvoering ver
hinderen ons om van een glanzende
première te spreken. Dit ne mt even
wel niet weg dat deze uitvoering zeer
bevredigend genoemd kan worden. Ge
durende de komende augustus-maand
zal de Zuid-Nederlandse Opera nog
diverse uitvoeringen van Romeo et Ju
liette in het Valkenburgse openlucht-
t leater verzorge,., evenals van de opera
Lakmé en van de operette „Die Fleder-
maus".

C. B.

Willy Brandt, de burgemeester van het veelomstreden west-Berlijn, is voOf
enkele weken van zijn zorgen bevrijd op zijn vakantietocht met vrouw en zoont
door Beieren en Oostenrijk.

„De winnaar van de Dammenrace
zal een speedboatbestuurder zijn," dat
is de stellige overtuiging van enkele
adspirant-deelnemers die tijdens het af
gelopen weekeinde ernstig hebben zit
ten te theoretiseren. Er waren voor
standers van de trein. De treinracers
hadden als voornaamste handicap de
stukjes van Dam naar station, zowel
in Zaandam als in Amsterdam. In Am
sterdam loopt men altijd het risico ver
keersagenten met stopborden op zijn
weg te ontmoeten, het tunneltje bij het
Centraal Station zal vrij zeker genomen

RICHARD NIXON:

Van Sir John Simon, een uitge
droogde advocaat die in de dertiger
jaren minister van buitenlandse za
ken van Groot-Brittannië was, werd
wel verteld dat hij ijverig probeerde
beminnelijk te wezen, maar dat hij
steeds wanneer hij zijn arm om
iemands schouders legde, hem on
veranderlijk bij de verkeerde voor
naam noemde.

Er zjjn mensen die nu eenmaal
het talent missen om uiting te ge
ven aan hun tedere gevoelens, van
welke aard ze verder ook zijn.

Richard Nixon, vice-president van
de Verenigde Staten, maakte een
,,good-wilI"-reis door Latijns Ameri
ka en werd bijna vermoord. Tijdens
de laatst gehouden verkiezing voor
het presidentschap begon Harold
Stassen, een vooraanstaand Republi
kein, met een „weg met Nixon"-
beweging en noemde hem een last
voor de partij. Harry Truman bad
hardop, dat Nixon, zijnde de man
die het gemakkelijkst was te ver
slaan, zou worden gekozen.

Hoe komt het, dat een man die zo
veel toegewijde vrienden kan oproe
pen zich ook zoveel bittere vijanden
maakt?

Waarom wordt hij een politieke
paradox, een raadsel genoemd?

Enkele jaren geleden heb ik een
T.V.-programma gemaakt, waarin
ook Nixon verscheen. Ik ontdekte
dat hjj een gesoigneerde, behulpza
me, vriendelijke en zorgvuldig spre
kende jonge man was. Maar het leed
geen twijfel of hij had een raadsel
achtig gezicht en daarin trachtte ik
de verklaring voor de paradox te
vinden.

Wanneer men Nixon „en face" be
ziet en men trekt een horizontale lijn,
precies beneden de ogen, dan kunt
u hem „verdelen" in een boven-
Nixon en een beneden-Nixon. De bo-
ven-Nixon is smal en uitgerekt. De
beneden-Nixon is kort en breed. Ik
constateer deze „verdeling" niet in
de veronderstelling dat al de nobele
bedoelingen van Nixon in het ene ge
deelte zijn „genesteld" en dat in het
andere het beest verscholen ligt.
Maar ik geloof wel degelijk dat deze
twee „gebiedssferen" duiden op te
gengestelde componenten in de per
soonlijkheid.

Als ik de boven-Nixon teken, ont
dek ik dat hij de hoge, smalle her-
senoan. de dicht bii elkander staande
oogkassen en de diep-liggende,
naar binnen ietwat schuin getrokken
ogen heeft geërfd van een magere,
fragiele voorvader. Zijn brede kaak,
de uitgestrekte, massieve en bolvor
mige omtrek van de mond, die is
toegerust met een krachtig gebit,
werden hem nagelaten door een
voorveder, die een of andere holbe
woner in diens grot kan hebben af
geranseld. Het recept is verder dui
delijk: een cerebrale, aan princioes
gehechte, naar de diepste gronden
zoekende, verlegen, zelfs schuwe
Nixon is geënt op een stoutmoedige,
hard-toeslaande agressieve en vast
houdende Nixon. Aangezien deze
twee complexen van geaardheid op
vallend contrasteren, is het tussen
hen een voortdurend touwtrekken.

In dat deel van het woud waar
Nixon zich in beweegt in het po
litieke namelijk moet de agres-

RICHARD
A//XOW

de

sieve Nixon natuurnoodzakelijk
overwinning behalen.

Hij vatte zijn gedragslijn tijdens
de verkiezingscampagne in deze
woorden samen: „Het gaat alleen
om een campagne van vechten,
slaan, en aan het wankelen bren
gen, zó dat de verdienste van onze
kandidaat de mensen eigen wordt
gemaakt en ons programma is
waard verwezenlijkt te worden.

Nixon wordt er dikwijls van be
schuldigd een dubbelhartige taktiek
te voeren. Dat hangt natuurlijk
af van de vraag aan welke kant
van de partij-haag men zit. Over
het algemeen genomen wordt de po
litiek niet bedreven overeenkomstig
de regels van de Markies van
Queensbury. Maar omdat Nixon zo
wel door vriend als door vijand als
een bokser, die beide vuisten kan
gebruiken, wordt erkend, wordt het
veelal over het hoofd gezien dat hij
ook een introvert, een psycholoog,
een gretig lezer, een muziek-liefheb-
ber, kortom een kwetsbaar man is.

Als men nu zulke belangrijke
componenten van een persoonlijk
heid over het hoofd ziet alhoewel
zij duidelijk in het gelaat staan ge
schreven dan bemerkt men, dat
men nauw wordt geconfronteerd
met een raadsel.

Wanneer grote kracht gezet wordt
achter toegewijdheid aan een begin
sel, heeft men te maken met een
kruisvaarder. Nixon had, vóór hij
aan de politiek begon, een sterke
neiging om ter kruisvaart te trekken
en naar mijn mening zal hij altijd
iets zoeken om tegen ten strijde te
trekken.

Nixon heeft vechtlustige ogen.
Zijn kaken en zijn tanden zijn die
van een vechtersbaas. H(j heeft een
ijzervretige manier van spreken, die
geen tegenspraak duldt. Wanneer ik
naar hem luister als hij voor de te
levisie spreekt, fixeert hij me van
onder zijn borstelige wenkbrauwen,
die niet van elkaar zijn gescheiden,
met zulk een onheilspellende, starre
blik, en priemt hij tegelijkertijd met

iiiiiiiiiHuiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiM)

zo een beschuldigende vinger in

mijn richting, dat ik in mijn stoel E

wil gaan janken: „Ik heb het niet ge-

daan! ik heb het niet gedaan!" E

En dan gebeurt er iets vreemds.

Middenin zijn donderpreek ver- E

schijnt er plotseling op Nixons ge-
laat een stralende glimlach!

Deze glimlach is een onderdeel I

van het raadsel-Nixon. Hij is een on-

harmonische noot in de strenge uit- E

drukking van het vastberaden ge- E

laat. Hij treft Nixons gelaat zoals

een vuist het oog raakt en zoals PUn

door de kies schiet. Omdat de glim-

lach in tegenspraak is met de uit-

drukking van het overige deel van

het gezicht, roept hij de verdenking

van onbetrouwbaarheid op en we Kt

hjj wantrouwen. Ik ben er ,z® i

dat Nixon zich vele vijanden maakt

alleen door tegen hen te lachen.

Hoe is het mogelijk dat deze ver-

dwaalde glimlach plotseling op het
gelaat verschijnt?

Hij wijst volgens mij op het wan-

kele evenwicht tussen twee aan el- i

kaar tegengestelde Nixons. Hij schiet

omhoog vanuit de schuwe en kwets-

bare Nixon die aanvoelt dat de agres-

siviteit hem een beetje dwaas bo-

ven het hoofd groeit; en zodoende,

valt hy voor enkele ogenblikken uit

zijn rol van vechtersbaas en tracht 1

hy de vergissing met een inconse-
quente glimlach goed te maken.

Het is een glimlach die een kloof

overbrugt, maar die te strak is om 1

werkelijk opgewekt te zijn.

Er is nog een andere verklaring E

mogelijK. In een democratie waar

van een verkiezingskandidaat wordt E

verwacht, dat hij kleine kinderen

zoent, is het mogelijk dat de een of

andere ijverige kenner van de psy-

chologie van de televisie de Vice-

President adviseert nu en dan de i

camera in te kijken en dan te glim- E

lachen. Indien dit inderdaad gebeurt,

is het een grove onrechtvaardigheid E

jegens Nixon, omdat het een onna-

tuurlijk element brengt in een ge- E

laat dat van een vechter, een kruis-

vaarder is, en dat alleen echt is als E
het vechtlustigheid uitdrukt.

Een gelaat moet in zijn waarde

worden gelaten. Eens heb ik ook

staatslieden geadviseerd hoe zij zich E

voor een televisiecamera moesten

gedragen. Maar ik heb hen nooit

verteld dat ze eruit moesten zien als

een roos

Naar mijn mening is namelijk het

beste gelaat dat een staatsman of ie-

mand anders de mensen kan tonen

net dat ene dat hij van zijn vader en
moeder heeft gekregen.

Tweemaal is Nixon tot Vice-Presi-

dent van de Verenigde Staten geko-

zen dank zij de waardevolle glim-

lach van Eisenhower die de meest

vredelievende glimlach is die ik ooit

op het gelaat van een generaal heb

getekend.

Het grote probleem is: hoe kan E

Nixon met zijn eigen glimlach de
verkiezingen in 1960 winnen?

Het schijnt dat hij de favoriete

kandidaat der regering is, als de

man die het dichtst bi) de staatsza-

ken is betrokken.

En toch, diep in de Republikeinse

jungle zijn de inboorlingen rusteloos.

De tamtam spelt reeds de naam uit

van R-O-C-K-E-F-E-L-L-E-R.

(Nadruk verboden-copyright

ABC-press)

iTlllllllUIIIIIIIHIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIUIIIUlIHMIIIIlllllllllUMIIIIIIIIlUIIIUIIIIIIIIIIIIlllllllllllllllllllllllllllllllllllllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIUIIIIIIllllllllllllllllllllllllllllllllllIIIIIIIIIIIIIIIUIIllllllIlll

moeten worden, hetgeen seeondenvef*
lies ban opleveren enz. enz. Maar dat
alles is toch nog beter te overwinne"
dan de handicaps bij het Noordzeek®"
naai en het IJ.

Er zijn zondag jongstleden adspiran'
scooterrijders geweest die voor de af'
stand Zaandamse Dam tot de Noor def
IJ n Zeedijk eindpunt precies zes W>'
nuten tijd nodig hadden.

De meeste kans van slagen schuil*'
dunkt ons tenminste, in de speedboat.
We hebben de tocht maandag reeds af
gelegd en in recordtijd, naar onze me'
ning. Hier volgt het procédé. Afstem
pelen op de Dam in Zaandam, ?eJ:
„lift" achter een reeds rijdende f'
tot aan het einde van de I .„„w,,sprons

in een speedboat die startklaar')'^ c
roets door naar Amsterdam Stoppen
bij de aanlegplaats nabij het' Victoria-
hotel, ren naar de gereedstaande tieY
ser ten zuiden van het VictoriahoteK
fiets tot aan de overkant van de Bijen
korf en ren naar de controle midden^l5
de Dam! Onderweg komt men niet éel>
obstakel tegen.

Inmiddels is bij de dagelijkse lei
ding van de Dammenrace bekend ge
worden, dat de trein en de speedboat
wel extra zorgen zullen baren, daarom
wordt het vervoer per trein uitgescha
keld. Dit was voor de heer Wissink>
ublic-relations-chef bij de Nederland'
sche Spoorwegen aanleiding om een
telegram naar de Zaanse VVV te zen'
den met de inhoud: vernemen zojuis'
dat de spoorwegen worden uitgescha'
keld bij de Dammenrace, omdat ieder'
handicap ontbreekt. We verheugen on'
hierover, want opnieuw wordt bewezen'
dat snelheid en veiligheid de boventop
voeren bij de NS. Succes toegeweflS
met de onderneming.

Er komen steeds nieuwe aanmeldf1'
gen binnen. Onder meer is er een van
een inwoner uit Schagen bij, die beleef®
aan de heer B. C. Ooms vraagt: ma»
Jk op de fiets meedoen? Waarom z°u
het niet mogen? aldus de heer Oom%
De Schager was al lang blij, want hfl
wil de rit ondernemen in het aloud®
Schager costuum. Er heeft ook eed
voetganger ingeschreven, die het l°u'
ter om de sportieve prestatie wil doem
Ook dat kan, al zijn er dan meer con
troleposten nodig.

Er is ook een groepsinschrijving bid*
nen gekomen van een serie oberkelner»
uit de hoofdstad, die hun vervoermiddel
nog geheim willen houden. Het zal ge®*-
helicopter zijn, want de autoriteiten
hebben dergelijke vluchten verbodem
althans het dalen van dergelijke m®'
chines. Inmiddels is een aanvrage vn"
een deelnemer in studie die vanuit een
helicopter met een „buitenmodel"
lijn omlaag wil zakken boven water
dan aan de oever met een snelvoertui»
de rest van het' traject af te legëe"»
De helicopter zou met een truck meJ
oplegger ergens neergezet worden: j1®.
opstijgen schijnt namelijk niet verbod^
te zijn, wei het landen. Men denkt®'
studeert, dat het een lieve lust is- "rit
nigeen komt tot de ontdekking, dat n®
wegen, en verkeersreglement tal
bepalingen bevat, waarvan geen med
ooit iets gehoord heeft. Tal van plan5frj
moeten dan ook bij voortduring worde
herzien.

Een en ander is than' voor de org,a
nisatoren aanleiding geworden om a,
klasse-indeling scherper te gaan sf®
len, zodat eenieder een reële kans k®
krijgen.

Van Cliburn die door de Russen jf
ontdekt als een groot pianist, heef'
gemerkt dat zij hem nog niet hebben
vergeten.

Toen hij zondag een bezoek brach
aan de Russische tentoonstelling
New York overhandigde een RuSS
sche functionaris hem een doos nte
naar hij verklaarde het best verkoop
bare snoepgoed in de Sovjet-Unie-
Het suikergoed had de vorm van r®
vleugel met een portret erop.

„Lieve goedheid, dat ben ik

rieP

Van Cliburn verrast uit. U.P-1-

h«-

Geslaagd voor de gehele akte: ae^
ren: J. Smit te Volendam; C. M. t®
koop te Castricum; P. N. M. Schouw
Heemskerk. Voor gedeelte B: mej- ~'ref>
v. Schagen te Egmond-Binnen; de
A. C. v. Breda te Hippolytushoef;
Postma te Weesperkarspel; G. J-
te Amsterdam.