Nieuwe Haarlemsche Courant | 1959 | 3 augustus 1959 | pagina 3

Pierre Alizé viert rentrée
met dubbele passage

Hansapiast

Katholiek en protestant over
oecumenische beweging

Het voorbeeld van
patroon van het bisdom

de

DE EILANDER

NA SCHIER ONDRAAGLIJKE SPANNING

Indrukwekkende hulde tijdens
avondvoorstelling in Arnhem

K.A.B.-STUDIEDAGEN IN WARMOND

Vruchtbare en openhartige
gedachtenwisseling

In het gehele diocees worde zondag zijn
eeuwfeest op bijzondere wijze gevierd

PREDIKATIES, MISSEN EN IN
OKTOBER BEDETOCHTEN

plastic

watervast

Een geretoucheerde foto?

„Verzorger der

armen9

Sterfdag van mgr.
Ariëns herdacht

Mgr. Huibers ere
kanunnik van Lourdes

HERDERLIJKE BRIEF VAN MGR. M. A. JANSEN

De kerkelijke feestviering

Kosten levensonder
houd in juni als totaal
niet veranderd

In Maarssen

MAANDAG 3 AUGUSTUS 1959

PAGINA 3

ROMAN VAN DE LOKKENDE ZEE

door

KLAAS TOXOPEUS

Advertentie

(Van onze speciale verslaggever;

De Franse luchtacrobaat Pierre Ali
zé en zijn Italiaanse vrouw Mara zul
len Arnhem nooit vergeten. Zaterdag
avond, omstreeks kwart voor elf, vie
len zü elkaar dol gelukkig in de armen.
De schier ondraaglijke spanning was
gebroken; Pierre had zijn rentrée in de
circuskoepel van Krone's reusachtige
viermaster besloten met een feilloos
uitgevoerde dubbele passage. Terwijl
een paar duizend enthousiaste Arnhem
mers hem op een langdurige ovatie ont
haalden, clowns, eow-boys, ruiters, dan
seressen, stalknechten en opzichters el
kaar bjj de hoofdingang en voor de gar-
dine verdrongen, verdwenen het zand en
zaagsel van de piste onder een indruk
wekkende hoeveelheid bloemen. De man
met het kale hoofd glimlachte verlegen.
Slechts een groot, rood litteken boven
het rechter oor herinnerde aan de
Haarlemse Mariastichting, waar nog
geen maand geleden de dood op hem
wachtte

Toen Pierre Alizé donderdag 16 juli
met zijn auto en caravan het circuster
rein in Emmen opreed en zich meldde
bij de directie, verklaarde men hem
ronduit voor gek. Nog geen twee we
ken daarvoor hadden de doktoren ge
vochten voor zijn leven, hem met spoed
geopereerd aan zijn schedel, die door
de vreselijke val was gescheurd. En
nu kwam Pierre al terug en sprak hij
zelfs over optreden. „Op 1 augustus ben
ik jarig, dan ga ik absoluut de lucht
in", zei de kleine Fransman en hij hield
woord.

Zaterdagavond in Arnhem kon men
hem vinden in het drukke gewoel van
de kaartverkoop op het Onderlangs bij
de Rijn. Een oude gebogen man in een
keurig grijs costuum, de zwarte alpino
diep over het hoofd getrokken. Pierre
Alizé liep rusteloos heen en weer, hij
was op van de zenuwen. Op het mo
ment dat de voorstelling een aanvang
nam, zag men hem al achter de gar-
dine, nu gekleed in de rood en wit ge
streepte kamerjas en voor het eerst
zonder zijn pruik. „Die doe ik vanavond
niet op" vertelde Pierre, terwijl hij ons
voorging naar een z.g. oefentrapeze, die
aan een van de tribunes was bevestigd.
In het donker, onder de nerveus schui
felende voeten, zwaaide Pierre een
paar maal om en om. „Mijn spieren
zijn nog wat stijf en ik heb last van
mijn voetblessures. Maar ik moét de
lucht in, begrijpt U. Op mijn leeftud
kun je je het niet permitteren om lan
ger te wachten. Wat er vanavond op
het spel staat is voor mq een kwestie
van nu of nooit", en met deze woorden
liet Pierre ons alleen om nog eens
met de technische leider zijn speciale
maatregelen betreffende net en op
stelling te bespreken.

Opgewonden stemming

du?df|l^Xeereknba0aPrSewWa0sndevner^epmmi3f

voorstelling onder de ogen van Arn
hems burgemeester Matser bijzonder
Vlot. Ook het nummer van Pierre's
partners Marlies en Jacques en zijn
breedgeschouderde vervanger Gérard
Stapper. De jonge acrobaat uit Essen
kreeg voor de tweede maal in zijn car
rière de eervolle, maar desondanks
toch weinig benijdenswaardige taak
om de „Koning van de lucht" te ver
vangen. De eerste keer toen Pierre in
Wenen bij het vissen een arm brak,
eindigde de vervanging met een ern
stige valpartij op de dag voor de te
rugkeer van Pierre. Stapper kwam op
de rand van het net terecht, liep een
zware blessure aan zijn nek op, en
werd voor lange tijd uitgeschakeld. Na
het ongeluk in Haarlem deed men op
nieuw een beroep op hem en de sympa-
tieke Duitser reisde direct naar Krone.
Bijna twee jaar had hij niet aan de
vliegende trapeze gewerkt en dit was

u„iueiqk te merken, nq piorie herhaal
delijk in het net of teisterde de spie
ren van vanger Jacques, ais deze hem
slechts op het laatste nippertje aan een
van zijn oovenarmen kon grijpen. Maar
op deze belangrijke avond „vloog"
Stapper formidaoel. In volmaakte glij
vlucht scheerde hij onder het klappe
rende tentdak en steeds vonden zijn
handen die van Jacques in een stevige
klemvast. Tussen hun cascades en pi
rouettes door bewoog zich Marlies,
soepel en elegant, maar toch duidelijk
nerveus.

Om half elf groeide de spanning naar
een bewogen climax. Na de aankondi
ging van pers-chef flans Nuss ver
scheen Pierre Alizé, fier rechtop - uiter
lijk althans geen schaduw van de man
die wij voor de voorstelling ontmoetten.
Onder stormachtig applaus klom Pier
re - de linkervoet in verband - ietwat
moeizaam langs de smalle touwladder
omhoog naar het wankele platformpje.
Het applaus stierf weg. Hoog om de
Alizé's hing de stilte van het lucht
ruim. Marlies reikte Pierre de trapeze
aan voor een kleine „warming up".
„Hangend aan beide armen zwaaide
Pierre naar zijn vanger Jacques, draai
de aan het einde van zqn baan met
een bliksemsnelle reactie om, greep de
trapeze weer en vloog beheerst terug
naar zijn partners. Iets minder gemak
kelijk als zij van hem gewend waren,
maar toch in ieder geval mét de tech
niek van de oude meester. Zij maakten
zich gereed voor de finale: de dubbele
passage. Hun voeten trappelend van
ongeduld, hun vochtige huid glom in
het felle licht van de schijnwerpers. Bij
de anders zo vrolqke Jacques kon er
geen lachje van af en de beweeglijke
Marlies was ditmaal erg zuinig met
zwaaien en buigen. Marlies vertrok
en haar smalle handen vonden die van
Jacques aan het einde van haar baan.
Pierre greep de terugzwaaiende tra
peze en waagde de vlucht, liggend
met :qn buik op de stang. Met een
briljante beweging dook Pierre in de
handen van Jacques, die een fractie
van een seconde te voren Marlies naar
de toeschietende trapeze had geslingerd.
Marlies kwam terug om Pierre op te
halen. Samen, hangend naast elkaar
met de benen keurig gestrekt, voltooi-
den zy de laatste étappe naar het
smalle platformpje, waar Gérard hen
op trok. Een geweldig applaus barstte
los. Les Alizé's, bevrijd van alle span
ning, kwamen lachend omlaag. De toe
schouwers brachten hun een hulde die
zq nog nimmer hadden beleefd. Het

ene bloemstuk na het andere werd in
de piste gebracht, namens de directie,
vrienden en bewonderaars. Bjj het ro
de gordijn wachtte een donkere vrouw
op haar man. Zij huilde

Achter de gardine verscheen een
glunderende Pierre Alizé voor de snor
rende televisie-camera's. „Ik weet dat
het weer gaat". Nu kan ik met een ge
rust hart wachten met optreden tot
ik helemaal hersteld ben. Dat is wel
licht over twee weken", verklaarde
Pierre. In de linkerhand droeg hjj een
bos van vijftig anjers. „Van Marlies",
lazen wij op het kaartje. In de rechter
hand een grote fles Chateau Coutemer-
le, een geschenk van de clowns. Nog
even zijn we meegelopen met de man,
die steeds maar herhaalde zo iets nooit
te hebben meegemaakt. In de rijdende
kleedkamer van de Alizé's tussen de
flesjes en potjes met zalf en schmink,
de pruiken, kamerjassen en maillots
vond de hulde door het circus plaats.
Voor het trapje van de wagen verza
melden zich de artiesten om de 50-jari-
ge Pierre Alizé hetzij met een stevige
handdruk of „op zijn Frans" met een
klinkende zoen duidelijk te maken, dat
nog niemand aan zqn heerschappij als
„Koning van de lucht" twijfelt.

WONDVERBAND

Alléén Hansapiast wondver-
band is verkrijgbaar in plastic
uitvoering. Afwasbaar, rekbaar,
extra dun, rafelt niet. Uitsluitend
bij apothekers en drogisten.

(Van onze verslaggever)

„Wanneer katholieken en protestan
ten ooit tot eenheid komen, zal de ge
stalte maar niet het wezen van de
katholieke kerk een andere zijn dan die
van thans." Aldus concludeerde prof.
dr. Fr. Thjjssen in zijn inleiding over
„Het oecumenisch gesprek in Neder
land en de katholiek", gehouden tijdens
de driedaagse studiebijeenkomst van
ongeveer tweehonderdvijftig kaderle
den van de Katholieke Arbeiders Be
weging in de bisdommen Haarlem en
Rotterdam. De studiedagen, dit jaar ge
houden in het theologicum van het
groot-seminarie te Warmond, waren
gewjjd aan de oecumenische beweging.
Ds. N. K. van den Akker, Nederlands-
hervormd predikant te 's-Hertogen-
bosch, sprak er over de reformatie en
het oecumenisch gesprek, h etgeen la
ter aanleiding gaf tot een vruchtbare
en openhartige gedachtenwisseling en
tot bezinning op de eigen, katholieke ge
loofswaarden. De dominee stelde na
drukkelijk, dat het in het belang van
de eenheid zou zijn, indien de katholie
ken niet allerlei concessies zouden gaan
doen, maar dat zij zich juist in hun ge-
loofs-manifestaties „katholiek", dat
wil zeggen „Christocentrisch" moeten
tonen.

K.A.B.-voorzitter Joh. Kortink deel
de zondag mede, dat er een actie zal
worden gevoerd om de zeven en een
half duizend gulden bijeen te brengen,
welke nodig zijn om drie vakbekwame
kajotters uit te zenden naar de missie
in Noord-Rhodesia. In de stad Abercorn
zullen de kajotters een kathedraal en
een school gaan bouwen voor de mis
siebisschop der Witte Paters, mgr. Von

Pierre Alizé, de luchtacrobaat van circus Krone, ontvangt na zijn succesvolle
rentrée, bloemen van zijn partner Marlies.

Mgr. J. P. Huibers, bisschop van
Haarlem, is door de bisschop van Tar-
bes en Lourdes, mgr. P. M. Theas, be
noemd tot ere-kanunnik van diens bis
dom. Mgr. Theas deelde dit aan mgr.
Huibers mee tijdens een lunch, die de
Franse bisschop aan mgr. Huibers za
terdagavond aanbood. De Haarlemse
bisschop is deze erefunctie verleend,
zo deelde mgr. Theas mee. in verband
'met zijn zestigjarig priesterfeest op
15 augustus, wegens zijn jarenlange ac
tiviteiten voor de Nederlandse bede
vaarten naar Lourdes en zijn grote lief
de voor Maria.

vast geloof, waarvoor hij zijn leven, ten
koste van onmenselijke pijnen, heeft
gegeven. Levend geloof vormt aposte
len, vormt leken, die voor velen een
lichtend voorbeeld zijn en vormt ook
velen tot priesters en religieuzen en
daaraan vooral heeft ons bisdom zo'n
ontstellende behoefte.

In ons zo dicht bevolkte bisdom, waar
de problemen van het geloof steeds in-
l wikkelder worden, moeten wij de
lakkei van ons H. Geloof hoog houden,
zodat zijn licht door velen en van ver
re gezien wordt. Vragen wij aan onze
patroon, St.-Laurentius, dat wij ten
minste iets van zijn heldhaftig geloof
mogen bezitten. Het is mijn vurig ver
langen, dat dit jaar op bijzondere wijze
zijn feest wordt gevierd als een feest
van ons gehele bisdom en dat dit feest
van blijvende waarde zal zijn.

Zondag is in alle kerken en kapellen van het bisdom Rotterdam
een herderlijke brief voorgelezen van mgr. M. A. Jansen, bisschop
van Rotterdam. Mgr. Jansen richt zich in dit schrijven tot alle dio-
cesanen in zijn bisdom, hun de betekenis voorhoudend van de figuur
van de H. Laurentius, onder wiens patronaat het bisdom is gesteld
In bekorte vorm doen wij hiernaast de inhoud van de herderlijke
brief volgen.

Sinds enkele weken heerst, volgens United Press International, in het stadje
Rosolini op Sicilië enige opwinding over een schilderij van het H. Hart, dat
zich bevindt in de kapel van het zusterklooster van het stadje. De mensen
vertellen elkaar, dat de vingers van de rechterhand van de Christus-figuur van
tijd tot tijd bewegen. Het in Rome verschijnende ochtendblad „II Tempo" heeft
dezer dagen een fotograaf naar Rosolini gestuurd, om foto's te maken van het
schilderij. Op 31 juli publiceerde „II Tempo" de twee bovenstaande foto's op de
voorpagina. In een bijschrift werd verklaard dat de twee foto's van het schilderij
op verschillende tijdstippen werden genomen.

Mgr. Angelo Calabretta, de bisschop van Noto, in wiens diocees Rosolini
ligt, heeft, volgens het K.N.P., het zogenaamde wonder verklaard als een vorm
van auto-suggestie. De bisschop zei ook, dat er tot nog toe niets wonderbaarlijks
in Rosolini is voorgevallen dat reden zou kunnen geven om het fenomeen als
een wonder te beschouwen. De bisschop, aan wie de foto's van „II Tempo" werden
voorgelegd, verklaarde niet zo ver te willen gaan dat hij foto-montage of retouche
wilde veronderstellen.

Intussen trekken nog altijd vele Sicilianen naar de kapel te Rosolini, en er
gaan geruchten over wonderbare genezingen. Tot dusver is noch door kerkelijke
noch door medische instanties een formeel onderzoek ingesteld naar de gegrond
heid van deze geruchten.

De Osservatore Romano heeft gisteren het decreet van het H. Officie gepu
bliceerd, waarin het boek van dr. L. Knuvelder over de zogenaamde verschijnin
gen te Amsterdam wordt verboden. De tekst van dit decreet, dat gedateerd is
24 juni 1959, werd op 24 juli door de bisschoppen van Nederland bekendgemaakt.
Het geval van Amsterdam staat echter niet alleen. In kringen van de H. Congre
gatie van het H. Officie maakt men volgens het KNP geen geheim van een zekere
ongerustheid over de verschijningsmanie, welke zich overal, maar vooral in
Europa voordoet. Herhaaldelijk komen er berichten uit Italië, Frankrijk of
Duitsland of van elders over mensen, die beweren een of andere verschijning
le hebben gehad, een beeld tranen te hebben zien vergieten of vingers te hebben
zien bewegen. Prelaten van het H. Officie onderstrepen, dat de Kerk niets meer
verafschuwt dan hysterie en bijgeloof, waarvan deze z.g. wonderen het overtuigend
bewijs vormen: Deze zucht naar wonderen, naar alles wat naar wonderbaarlijk
heden zweemt, is een teken van onwetendheid en naïeve lichtgelovigheid. Tegen
deez vorm van bijgeloof heeft de Kerk sedert enige tijd een harde strijd aange
bonden, aldus prelaten van het H. Officie.

„Spoedig na mijn benoeming tot
bisschop van het nieuw opgerichte
Bisdom Rotterdam werd ik geplaatst
voor de keuze van een heilige Pa-
troon, onder wiens bescherming en
hemelse leiding ik mijn bisdom zou
stellen. Het lag voor de hand, dat
mijn gedachten hierbij onmiddellijk
uitgingen naar de H. Laurentius, die
immers al sinds eeuwen de Patroon
wavan de stad Rotterdamthans de
zetelplaats geworden van ons nieuwe
bisdom. Toch was het niet zonder
meer om een historische reden, dat ik
voor de verre toekomst juist de H.
Laurentius voor deze zo grootse en
beschermende taak heb uitgeroepen.
Bij nader en rijper beraad ontdekte
ik immers in het leven van Sint
Laurens, bijzonder in de wijze waar
op hij zijn roeping als diaken der H.
Kerk vervulde en in zijn roemvolle
dood als martelaar voor het heilig
geloof vele aanwijzingen en duidin
gen, waarom ik ten slotte heel be
wust mijn dierbaar bisdom Rotter
dam aan zijn machtige vorspraak en
bescherming heb aanbevolen.

Het lag in mijn bedoeling om reeds
verleden jaar door een min of meer
grootse viering van het Laurentius-
feest zy'n voorbeeld en daarom ook zijn
gering diep in uw hart te vestigen.

Volgens betrouwbare gegevens der
mstone was het immers in het jaar
St.-Laurentius de marteldood
tionaó zo t verleden jaar het zeven-

scheideneU^e-estJv2n zijn §lorierijk ver
ft wilt gevierd had kunnen worden,
verleden °ngetwqfeld, dat ik juist

hanH verbouwing had ter

aan de Ww" V,f", de Laurentius-kerk

kntbertLio 1edok te Rotterdam tot
kathedrale kerk van ons bisdom en

een bisdommeiqke viering van een de"
geluk eeuwfeest zou naar mijn mening
kunnen geschiedden zonde?
de beschikking te hebben over een
kathedraal het geestelijke middelpunt
van ieder bisdom. Dit was dan ook de
reden, waarom ik het besluit nam de
viering van dit feest een jaar uit te
stellen.

Zoals u bekend is wordt het feest
van St.-Laurentius gevierd op 10
augustus. Daarom zal dit jaar rond
deze dag door ons gehele bisdom in
iedere parochie dit eeuwfeest op meer
dan gewone wijze worden herdacht
Een meer centraal gerichte en met
bijzondere luister omgeven bisdomme-
lijke viering zal echter worden ver
schoven naar oktober, daar de augus-
tus-maand als vakantietijd minder ge
schikt lijkt.

De herderlijke brief vervolgt met een
uiteenzetting, waarom leven en dood
van de H. Laurentius de bisschop zo
hebben overtuigd, dat St.-Laurentius
een bijzonder geëigende Patroon kan
Z'jn voor dit bisdom. Daar is vooreerst
zijn aanhankelijkheid en trouw jegens
zijn bisschop, voorts de vrome toewij
ding waarmee hij zqn liturgische func
tie als diaken vervulde, vervolgens de
taak van Sint Laurentius als diaken in
de verzorging der armen.

Voortgaand zegt de herderlijke brief:

Ook in onze dagen zijn er nood
lijdenden, misschien niet zozeer on
der materieel opzicht, maar des te
meer in sociale zin. Denkt b.v. aan
de minder validen, denkt aan de spe
ciale noden, waaraan alleenstaanden
en ouden van dagen bloot staan.
Denkt aan hen, die, met of zonder
persoonlijke schuld, maatschappelijk
degradeerden. Denkt aan de onge
huwde moeders. Denkt aan de ge
heel of gedeeltelijk mislukte huwelij
ken, aan de lichamelijk noodlijdenden,
denkt aan de geestelijk verpauperde
medemensen. Moge St.-Laurentius ons
voorlichten in de leniging van zoveel
leed en lijden en mogen wij, priesters,
maar thans vooral ook leken, ons al
len geven aan deze schone cl risten-
taak.

Tenslotte staat Laurentius voor ons
als een torenhoog voorbeeld van rots-

Fürstenberg uit Iserlohn in Westfalen.
die zondagmorgen de Hoogmis opdroeg
voor de K.A.B.-kaderleden in het theo
logicum. Van de zeven en een half dui
zend gulden werden er tijdens de col
lecte al negenhonderd bijeengebracht,
zodat de actie zeer goed is begonnen.

Prof. dr. J. G. M. Willebrands,
voorzitter van de Sint-Willibrordus-
vereniging en gedelegeerde van het
Nederlands Episcopaat voor het oe
cumenisch werk, hield vrijdagavond
de eerste inleiding over „De oecume
nische beweging als modern ver
schijnsel". Hoewel de katholieke
kerk geen lid is van de Wereldraad
van Kerken, is zij er meer afwezig
dan afzijdig, aldus prof. Willebrands.
Hij schetste het ontstaan en de werk
methode van de moderne oecumeni
sche beweging. Bij de Wereldraad
van Kerken zijn 171 kerkgenootschap
pen aangesloten, die de eenheid niet
slechts in prediking trachten te vin
den, maar ook in missie-activiteit,
met name in de onderontwikkelde ge
bieden. Prof. Willebrands vroeg zich
af, of het wel opportuun zou zijn, dat
de kerk van Rome thans zou toetreden
tot de Wereldraad van Kerken. Zij zou
dan afgezien van wellicht weg te
nemen principiële bezwaren niet
alleen numeriek de meerdere zijn,
maar ook grote indruk maken door de
kracht van haar overtuiging. Aan
sluiting van de katholieken zou pas
mogelijk zijn, wanneer men elkaar
beter heeft leren kennen en de onder
linge contacten, die er thans nog niet
voldoende zijn. zullen toenemen.

Prof. dr. Fr. Thijssen tekende in zijn
inleiding de katholieke kerk als de eni
ge bewaarster van het heilsgeheim van
Christus. De Reformatie wilde al
leen maar het Geloof en heeft de sa
cramenten uitgesloten. Zij wilde alleen
maar de Genade en sloot de Goede Wer
ken uit, wilde alleen de H. Schrift en
sloot de Overlevering uit. Met nadruk
wees prof. Thijssen er op, dat de oecu
menische beweging niet unilateraal is,
niet slechts van de protestanten uit
dient te gaan. maar bilateraal moet
zijn, namelijk naar elkaar groeiend.
Wat de component is, valt nog niet te
zeggen. „Terugkeer" of „bekering"
van protestanten zijn in dat verband
zeer ongelukkige woorden.

De ontmoeting van mensen dient op
de voorgrond te staan bij het oecume
nisch gesprek, meende ds. Van den
Akker in zijn inleiding. Hij herinnerde
er aan. dat er tussen katholieken en
protestanten een tijd van négeren ge
weest is (16e en 17e eeuw), gevolgd
door wederzijds negéren. Thans eerst is
men doende elkaar te leren waarderen,
in de hoop elkaar definitief te vinden.
Vandaag gaat ons in katholieke kring
een antwoord gegeven worden, dat ons
in de 16e eeuw onthouden of al te een
zijdig gegeven is, meende ds. Van den
Akker. Hq schetste de reformatorische
Christen als een, die zich in zqn dage
lijks leven laat leiden door de Schrift
en die zich steeds persoonlijk reken
schap dient te geven van zijn handelen.
De protestant kent geen delegatie aan
de geestelijken, zoals de katholiek. Het
is voor een katholiek zeer gemakkelijk
om een protestant „in de hoek te pra
ten" met allerlei apologetische argu
menten, maar men bereikt er absoluut
niets mee, aldus ds. Van den Akker.
Van beide kanten is een eerste vereis
te, dat men naar eikaar luisteren kan.

De katholieke kerk is voor een protes
tant dikwijls als een prachtig bouw-

Voor de plechtige viering van het feest
van de H. Laurentius heeft de bisschop
bij zijn herderlijke brief nog de volgen
de voorstellen aan pastoors en rectoren
gevoegd:

Zondag 9 -ugustus houde men een
avondoefening met predikatie over de
H. Laurentius.

Maandag 10 augustus, de feestdag van
St. Laurentius, viere men, 's morgens of
wel 's avonds, een zo mogelijk plech
tige H. Mis ter ere van St. Laurentius,
en wel tot intentie van ons bisdom. (Sti
pendium eventueel uit kerkekas of kas
van de instelling, waar men rector is.)

De eigenlijke viering van het eeuw
feest wordt gehouden in de week van
19 tot 25 oktober. Eén der dagen in deze
week worde, 's morgens ofwel 's avonds,
in alle kerken van ons bisdom een stille
H. Mis gecelebreerd tot intentie van de
vervolgde Kerk. (Stipendium: zie bo
ven.). Vrijdag, 23 oktober, zal een Lau-
rentius-bedetocht gehouden worden te
Rotterdam van de parochiekerken der
stad naar de kathedraal. In de andere
steden zullen de Heren Dekens een der
gelijke bedetocht organiseren van de pa

rochiekerken naar de dekenale of in
dien beter een andere kerk.

In de kathedraal (of, buiten Rotter
dam, in ae kerk van samenkomst) houde
men een Avondwake. Aan de Heren De
kens wordt overgelaten te bepalen, waar
in deze Avondwake zal bestaan. (Plech
tige H. Mis ter ere van St. Laurentius
is geoorloofd.).

Zonaag, 25 ooktober, zal in de kathe
drale kerk een pontificale H. Mis worden
opgedragen, waaronder de wijding zal
plaats hebben van onze diaconandi van
dit jaar. Hierbij zullen alle dekenaten en
alle bisschoppelijke organisaties verte
genwoordigd zijn. 's Middags zal deze
plechtige Laurentius-viering besloten
worden in het Rotterdams Paviljoen.
Ook hierbij zal het gehele bisdom ver
tegenwoordigd zijn.

Alle pastoors en rectoren zal ik zeer
dankbaar zijn, als zij aan deze plechtige
viering van dit "euwfeest al hun aan
dacht en krachten zullen wijden.

Moge door deze viering de verering
van onze H. Patroon in de harten van
alle diocesanen gevestigd worden, aldus
besuit de bisschop deze voorstellen.

werk, dat te dicht begroeid is met het
klimop van velerlei bijkomstigheden,
zoals devoties. Van louter bomen kan
men het bos niet meer zien. De katho
lieke geloofsbeleving schijnt voor de
protestant dikwiils sterk op de periferie
gericht. Wanneer men, aldus ds. Van
den Akker, op een willekeurig moment
bijvoorbeeld de Sint Jan in Den Bosch
binnen gaat. ziet men de Maria-kapei
vol met kaarsen staan, maar de Sacra
mentskapel is leeg, tenzij er juist een
dienst aan de gang is.

Als verheugende ontwikkelingen
noemde ds. Van den Akker, dat het
Sacrament naast en bij het Geloof
thans in het vizier van de Reformatie
gekomen is, en dat men zich ook bezint
op de betekenis van Goede Werken.
Die verheugende ontwikkelingen zijn er
van beide kanten. Het katholicisme
schenkt opnieuw bijzondere aandacht en
„eerherstel" aan de Woord-verkondi
ging, zoals bijvoorbeeld blijkt uit de
speciale belangstelling voor de Voor-
mis of Mis der Catechumenen. De Re
formatie van haar kant schenkt spon
taan aandacht aan de sacramenten van
Doop en Eucharistie. In reformatorische
kring is men bezig, zich te bezinnen op
het wezen van de kerk. Gezags- en oon-
tinuïteits-elementen worden onderkend
Daarentegen bezint zich de kerk van
Rome op de plaats van de leek in de
kerk.

„Onze oecumenische houding in het
leven van alle dag" was de titel van de
laatste inleiding van de studiedagen,
welke drs. B. Evers, van de Catholica-
groepen, zondagmorgen hield Hij stel
de, dat alle katholieken het thuisfront
moeten gaan vormen van de oecumeni
sche voorhoede en dat zij in alles moe
ten streven naar wederzijdse liefde,
openheid en mede-menselijkheid om al
dus God en mens nader tot elkaar te
brengen.

Het landelijk prijsindexcijfer van ge
zinnen van hand- en hoofdarbeiders,
zoals dat maandelijks door het CBS
wordt samengesteld op basis 1951-100,
onderging, inclusief AOW. ondanks een
stijging van het indexcijfer voor de
groep aardappelen, groente en fruit, in
juni geen wijziging en bleef staan op
121. Door afronding steeg het indexcij
fer exclusief AOW van 116 op 117.

(Van onze Utrechtse redacteur)

In Maarssen, waar hij zijn laatste
pastoraat uitoefende, is zondag weder
om de sterfdag van Mgr. Alphons
Ariëns herdacht. Van heinde en ver
waren vrienden en vereerders, indivi
dueel ofwel in groepjes met de autobus,
naar Maarssen gekomen. De pontifica
le H. Mis, opgedragen door mgr. Con-
stans Kramer O.F.M., bisschop van
Luan-fu in China, gedelegeerd hoofd-
rechter in het zaligverklaringproces,
werd bijgewoond door prof. dr. Gerard
Brom, prof. dr .L. J. Rogier, voorzitter
van het Arins-comité, dr. P. Kasteel, ge
zant te Dublin en vele bekende figuren
uit de K.A.B. en de katholieke drank-
bestrijdingswereld.

De predikant, pater E. Lohman
O.F.M., postulator van het prooces, vond
een dankbare tekst in het Evangelie
van deze dag, waarin van Christus ge
zegd wordt: „Hij heeft alles goed ge
daan." Deze woorden zijn ook van toe
passing, zo zei hij, op mgr. Ariëns. die
als een weldoener onder het volk heeft
geleefd. Geheel zijn geestelijk leven,
zijn sociale activiteit en bewogenheid
werden beheerst door de gedachte aan
de barmhartige Samaritaan. Hij leerde,
dat niet alleen sociale liefde noodzake
lijk is, maar ook sociale rechtvaardig
heid. Pater Lohman deelde mee, dat
uit Maarssen zich vijftig mensen heb
ben opgegeven om onder ede te ge
tuigen over de goedheid van hun vroe
gere pastoor. Na afloop van de plechtig
heid in de kerk begaven der traditie ge
trouw zich velen naar het kerkhof om
bij het graf van de Dienaar Gods te
bidden.

Advertentie

Toebehoren v d. Adresseersystemen

ADDRESSOCRAPH - ADREMA - BRADMA
FA VAD - CITOCRAF etc.
Adresseerplaten Omramingen - Ruiters -
Opbergladen en -kasten etc.

N V. AMMEFA - AMSTERDAM

Vraagt offerte (Tel [phone])

IIIIIIIIIU;

iiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiifiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiliillil^

♦o

Dc- redei moest aan Hedwigs teleurgestelde ge-
zicht heoben bemerkt dat hg de jongeman in een
moeilijk parket had gebracht. Zou hij iets vermoeden
van de voorgeschiedenis, die Hedwig tot deze visite
had genooptEi kwamen misschien wel vaker jonge-
iui met een huis vol herrie achter zich naar de rede
rij.

De man begon opnieuw iets uiteen te zetten. Hii
maakte er korte gebaartjes bij met zijn vlezige han
den. Ook schudde hq een paar maal het hoofd. Hed
wig begreep het. Hq zag dat de reder op een bei
knopje drukte. De typiste trad zo snel binnen alsof
zij san de deur had staan luisteren wat ze mis
schien ook wel gedaan had. Een minuut later stond
Hedwig weer op de kade.

fn welk een moeilijke situatie Hedwig verzeild wfl'
begreep hij pas toen de avond begon te vallen. Hii
had de kade^ achter zich gelaten en was in een park,
Jat hii op zqn weg vond, op een bank gaan zitten.
Honderden mensen gingen gehaast aan hem voorbij
Hij had bij een bakker een paar broodjes gekocht,
die zijn honger hadden gestild. Bij een grote fontein,
waaruit vier bronzen duivelskoppen staken, had hij
water gedronken Het smaakte naar chloor, vond hij.
Sr was nog even een oude man naast hem komen
zitten, die een praatje wilde maken. Hedwig had hem
niet begrepen. Mokkend was de man verder gegaan.

Hedwig keek naar het drukke verkeer dat langs
het stadspark ging. Het zien van grote vrachtauto's

met aanhangwagens, de trams en autobussen, boei
de hem korte tijd. Het lawaai van het verkeer ver
doofde hem een weinig. Op het eiland was het al
tijd zo sti) geweest. In Kiel scheen alles met herrie
gepaard te moeten gaan. Hedwig haalde zijn beurs
te voorschijn en telde het geld dat hij nog bezat.
Veel was het niet Hij zou er misschien een paar da
gen lang op kunnen teren, doch dan zou hij geen
kosten voor nachtlogies moeten maken.

Na de mislukking van zijn bezoek aan de rederij
tloheneck zag hij in, dat „het avontuur" altijd iets
is, dat op een ongelegen moment ophoudt nog een
avontuur te zijn. Ergens eindigt de draad van de ge
beurtenissen. hoe mooi die elkaar ook opvolgen, op
het moment van „nu" en „hier".

Wat zou een ander in zijn geval doen? vroeg hu
zichzelf af. Naar de Hollandse consul stappen, om
de volgende dag naar het eiland te worden terug
gestuurd' Proberen om op goed geluk een schip te
vindon, zonder papieren, zonder zeekist of wat dan
ook'' Hedwig begreep dat hij onvoorzichtig had ge
handeld. door alles op één kaart te zetten. Hq had
er vóór vanmiddag niet aan getwijfeld, of de rederij
zou hem zonder meer een baantje hebben gegeven.
Pas nu besefte hij, dat het incident op de mistige
zee voor de reder iets heel anders was geweest dan
voor Hedwig en Simon de Rijke. De rederij was een
schip kwijtgeraakt, de kapitein was misschien allang
naar een andere rederij overgegaan, omdat hq zt)"

schuit verspeeld hadwat zouden zij zich nu nog

bekommeren om een onbekende jongen die kwam
vertellen dat hij in de verte iets met de „Lubeck te
maken had gehad?

Hii stond op van de bank en wandelde langzaam
in de richting van de kade. De straatlantaarns gin
gen bianden en voor sommige winkels waren tralie
hekken neergelaten. De stad leek hem vuandig ge
zind: heel anders dan vanmiddag toen de zon zo
vrolijk scheen. Kiel scheen zich van de jonge eilan
der af te keren: onverschillig en met iets wraak
gierigs. Wat deed hij hier ook?

Hedwig sloeg een hoek om. Hij stond in een
smalle, bochtige straat, met aan weerszijden café's.
De meeste deuren stonden open. Er klonk wilde
muziek. Bijna alle vensters waren verlicht, zag Hed
wig. Het gaf de straat een feestelijk aanzien. De
mensen op de trottoirs zagen er echter haveloos en

een beetje triest uit. Sommigen stonden op een hoop
je bij een cafédeur met elkaar te praten. Hedwig
vond hen er onnatuurlijk uitzien: juist alsof zij
op de één of andere manier figuranten waren die
de taak hadden, een schijn van respectabele onschuld
in de straat te handhaven. Onder een straatlantaarn
stond iemand een motorfiets te repareren. Twee
matrozen keken belangstellend toe. Het groepje wek
te de indruk dat het precies zó en niet anders
moest staan.

Plotseling drong net tot Hedwig door, wat dit
voor een buurt was. Simon de Rijke had hem er
weieens over verteld. In elke havenstad van bete
kenis vond je zulke straten, waar je een der schaduw
zijden van het leven zag.

Ondanks een vage afkeer liep Hedwig de straat
in. Hii probeerde door ae gesloten gordijnen achter
de deuropeningen van de café's te kijken. Hij kon
echter niets waarnemen van wat daarbinnen gebeur
de. We' rook hij een walm van bier en tabaksrook.
Verder lopend zag hij opeens, dat er ook vrouwen
in de portieken en de steegjes die op de straat uit
mondden, stonden. Sommigen hadden witte regen
jassen aan. Hedwig keek snel een andere kant op,
als hij zo'n vrouw passeerde, doch tenslotte won zijn
nieuwsgierigheid het van zijn gêne. In de duistere
spelonk van een steegje zag hij een sigaret op
gloeien. Hij onderscheidde een witte regenjas en een
weelde van glanzend blond haar. Hij hield zijn pas
wat in en keek. De sigaret gloeide opnieuw op.
De vrouw had hem gezien. Zij riep iets naar hem.
Hedwig uitte een kreet van schrik en liep hard door.
Ach Ier zich hoorde hij de vrouw zachtjes lachen.
Drie meter verder botste Hedwig hard tegen een
voorbijganger op. De man schrok en riep Hedwig
iets na. De jonge eilander bleef zo plotseling staan,
alsof iemand hem aan de arm had getrokken. Dat
was Hollands! De man had een onvervalste Hol
landse kreet geuit.

Zonder zich te bedenken draaide Hedwig zich om
en volgde de ander. Deze was voor het opengescho
ven raam van een café blijven staan en begon een
gesprek met een donker meisje dat daar zat. Hedwig
aarzeldt een ogenblik en tjkte de man toen op de
schouder.

(Wordt vervolgd).