Dauphin van het Kremlin
Op „Hart van Brabant"
KLEURIG EN FEEËRIEK
VOLKSDANSFEEST
Opmerkelijke roman over
Nieuw-Guinea
PlPÜf
m
Controlesysteem op radio
actieve stoffen afgerond
1959: zomermaanden vol zonneschijn
Nederlands Kamerkoor in
Salzburg: groot succes
Ferhat Abbas
wint terrein
D
Kernreactor van de T.H.
Districtsgewijze
toezicht
Ike denkt nog aan
topconferentie
Publiek zeer enthousiast
MAANDAG 10 AUGUSTUS 1959
PAGINA 6
door
Emery Kelen
v. W.
Nieuwste Engelse
autosport
m-n
1959
1955
1951,
1952
De beperking op de
invoer van boter en
suiker in Duitsland
Surinaamse postzegels
voor fitalisten
BUITENLANDSE
KRONIEK
FROL KOZLOV:
llllllli!iiiiliniiiii:i: 'liüiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiillllllllllllllllllllllilillilliiliiiiiiiiiiiiiiriiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiillliiiiiiiitllliiiiMiiiMiiiiiiiii
IlllllllllllllllllllSllIllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllJllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Iedereen heeft zo zijn eigen tijd
verdrijf. Sommige mensen lossen
kruiswoordraadsels op, anderen spe
len schaak tegen zichzelf. Ik heb eens
iemand gekend, een diplomaat, die
zijn hond whisky leerde drinken. Op
verloren avonden dronken zij samen
een fles, totdat de een óp en de an
der ónder het bed viel. Maar ik weet
niet, wie waar ti echt kwam. Wan
neer ik niets te doen heb, wil ik nog
wel eens communistische leiders
„vertalen" in kapitalisten, en ik pro
beer dan uit te maken, welke soort
rol zjj in het Amerikaanse leven zou
den spelen. Ik ben er zeker van dat
Khroesjtsjev een miljonair zou zijn.
Niet een van de gladde soort die pre
sident is van de raad van commis
sarissen van de Chase Manhattan
Bank, maar meer op de manier van
een succesrijke kippen-farmer in De
laware of van een kaasmagnaat uit
Wisconsin.
Anastas Mikoyan, die er dreigend
uitziet en die ook graag dreigende
taal spreekt, zou een beste arbeids-
leider aan de New Yorkse haven we
zen. Ik denk dat Andrei Gromy-
ko een model van een directeur van
een meisjesschool in Massachusetts
zou zijn.
Met de eerste vice-premier Frol
Koslov ligt het gecompliceerder. Hij
heeft de voorname stijl van een groot
bedrijfsleider. Hij zou de manager
kunnen zijn van de een of andere fa
briek van koolzuurhoudende dranken
in het Midden-Westen, of van een
staal-concern, of zelfs van een bank.
Hij heeft alles wat bij een groot plat
telands-zakenman behoort: blinken
de tanden, een stevige handdruk, een
goede kleermaker en een verschrik
kelijk onberispelijke hals.
aardoor is hij voor een westerling
het soort Rus waar het plezierig is
om naar te kijken. Er zal altijd iets
verontrustends blijven hangen rond
Khroesjtsjev en Mikoyan met hun
revolutionair verleden. Maar Koz-
lov was in 1917 pas negen jaar oud
en zijn revolutionair verleden be
staat waarschijnlijk uit het spelen
met knikkers of uit het hoeden van
ganzen, zoals van kle' boerenjon
gens in dat deel van de wereld wordt
verwacht
Het is een lonende tijdpassering
mensen gade te slaan die er in ge
slaagd zijn op te klimmen tot in de
stratosferische regionen van de
macht en te constateren hoe zij in
verschillende maatschappelijke stel
sels op elkander lijken. De Sovjet-
Unie geeft het aanzien aan haar
eigen soort nationale leiders. Ik
denk dat zij eerst worden uitgezogen
en dan opgeblazen, als plastic speel
goed. Bijna allen zijn zwaar-gebouw-
de, gezette, en tonronde mannen met
een nek als -en „Bauernwurst". Voor
wat generaals in het Rode Leger be
treft schijnt dit het voorgeschreven
uiterlijk te zijn.
Ook Kozlov is van dit hout gesne
den. Hij heeft een buik als een dikke
trom, een adellijk embonpoint en een
korte stierenek. Zijn gelaat weer
spiegelt al die kenmerken van furieu
ze energie, die eis schijnt te zijn wil
men zich in Rusland een topfunctie
verwerven en behouden: een indruk-
/V««» li-
wekkend, bolvormig bijt-apparaat,
een brede, voorhamerachtige kaak
en een kin als een tjsbreker met
atoomkracht.
Maar er is iets met het hoofd van
Kozlov dat mij als ongebruikelijk
opvalt. Het is niet de kanonskogel,
die tot de standaard-uitrusting van
Russische leiders behoort. Het be
gint meteen bij de nek en het onder
ste deel van het gezicht; dan schiet
het van de wenkbrauwen af ineens
omhoog en vernauwt zich als de
neuskegel van een raket. De uiterste
top is versierd met 'n gekuilde kuif,
een soort plumeau. Di' hoge hoofd
verleent hem het uiterlijk van een
Amerikaanse groot-ondernemer.
Door de lange, smalle bovenkaak
(die het hele middengezicht in be
slag neemt) wijkt hij opvallend af
van 't geijkte type. Zij verklaart ook
de smalle, spitse neus, de geknepen
mond en de dicht bij elkander staan
de ogen. Maar het naar binnen
schuin aflopen van de ogen is te wij
ten aan de uitstekende en opvallend
Slavische jukbeenderen. Als Kozlov
hartelijk en gul lacht kan men de
spieren in zijn gezicht zien verhar
den en de jukbeenderen in al hun in
drukwekkendheid bewonderen.
Kozlov is in feite een gespierd-vet-
te man, die over het geheel bezien
lijkt op Khroesjtsjev en Tito en
voor wat betreft de niet-communis-
tische wereld op mannen als Juan
Peron en Battista. Er zijn, aan beide
zijden van het ijzeren gordijn, veel
van die mannen met een Herculische
lach en met een stem, die klinkt als
het donderen van een goederentrein
over een houten brug. Men kan ze
bij bosjes aantreffen waar en wan
neer dan ook sterke mannen verga
derd zijn, die in mensen moeten
handelen: op een of andere meeting
van politieke machthebbers dus bij
voorbeeld.
Dit zijn mensen met een onbe
grensd zelfvertrouwen, zij zijn hard-
toeslaande vechters en goede organi
satoren. Zij weten hoe zij met mensen
moeten omspringen en zij zijn in
staat iemand terzijde te schuiven met
een handdruk of met een por in de
rug of als het nodig is met een
stomp op de neus.
Maar dat uitgerekte en smalle dat
wjj waargenomen hebben in het mid
den-gezicht van Kozlov heeft nog een
verder strekkende betekenis: het duidt
op een innerlijke vonk die deze soort
mensen drijft tot meer dan tot ge
spierde hartelijkheid alléén. Het
duidt op een dynamo, een stuwende
kracht die de ogen doet flitsen, men
sen doet draven en in wilde gebaren
doet uitbarsten. Dat maakt van Koz
lov een „Draufganger" en dikwijls
genoeg een non-stop variété-voorstel
ling. Tijdens zijn bezoek aan de Ver
enigde Staten gedroeg Kozlov zich
voor het oog van de wereld als was
hij candidaat voor het gouverneur
schap van Minnesota. Hij drukte
iedereen de hand en wat de fotografen
hem ook gaven, hij zette het op zijn
hoofd. Terwijl hij ons waarschuwde
dat voor wat de Berlijnse crisis be
trof geweld met geweld zou worden
vergolden, scheen hij slechts al te ge
lukkig te zijn dat hij tot zover een
glimlach met een glimlach kon ver
gelden. De firma voor welke Kozlov
zulk een vlijtige reclame voert, is
niet al te populair in de Verenigde
Staten. Hoe breed hij ook glim
lachte en hoe luid hij ook schater
lachte, niemand zag hem voor het
Kerstmannetje aan. Niettemin heeft
hij, zoals ik hem zie, tot op een be
paalde hoogte en die ligt dan nog
altijd diep verscholen in zijn persoon
lijkheids-structuur veel gemeen
met vele Westerse zakenlieden. Ook
al nemen zij alle noodzakelijke voor
zorgen in verband met het feit, dat een
man met zijn persoonlijke eigenaar
digheden zowel gewiekst als meedo
genloos moet zijn, het zou toch wel
eens kunnen wezen dat westerlingen
zich meer op hun gemak voelen als
zij zaken doen met hem in plaats van
met sommige andere Russische top
figuren.
Ik zou eerder een onberaden gooi
willen doen naar het aantal haren in
de baard van Karl Marx dan dat ik
zou willen trachten te voorspellen
wie de opvolger van Nikita Khroesj
tsjev zal worden.
Op het ogenblik zijn er twee vice-
premiers: Mikoyan en Kozlov. Miko
yan is een oud oorlogspaard, waar
omheen een sfeer van geheimzinnig
heid hangt. Kozlov is een zak-uitgave
van Khroesjtsjev. Ik ben er zeker
van dat Khroesjtsjev zichzelf her
kent in Kozlov, in diens rusteloze
stuwkracht en ook in zijn sluwheid.
Ik ben er ook zeker van dat hij hem
verkiest boven Mikoyan, die hij even
zeer moet wantrouwen als bewonde
ren.
Misschien heeft Kozlov op het ogen
blik niet zo veel ervaring als som
migen, die ouder zijn dan hij; maar
het zou mij, alleen afgaande op wat ik
In zijn persoonlijkheid zie besloten,
niet verbazen als Kozlov de Dauphin
van het Kremlin zou blijken te zijn.
(Nadruk verboden-copyright
ABC-press)
mmmam***
In de Wippolder te Delft verrijst de kernreactor van de Technische Hogeschool.
Het wordt met een doorsnee van 26 meter beneden (boven 22 meter) en een
hoogte van 28 meter een kolossaal gevaarte.
Op de tentoonstelling Hart van Bra
bant in Bet Tilburgse Leijpark heeft de
Federatie van Folkloristische Groe
pen in Nederland zaterdag en zondag
een internationaal folkloristische fes
tival 1959 georganiseerd. Het is een
groot festijn geworden, waarbij behal
ve de Nederlandse groepen nog 260
buitenlandse deelnemers waren. Zij
kwamen uit België (St. Genesius bij
Brussel), Denemarken (Hobro), Noord-
Jutland, West-Duitsland (Künzelsau,
Granberg, Schwaben) Frankrijk (Tho-
non-les-Bains, Haut-Savoy), Ier
land (Dublin), Italië (Sassari, Sardi
nië), Schotland (Cheadle, Cheshire),
Zweden (Karlskogo), Zwitserland
(Thun). Nederland was vertegenwoor
digd door een Friese groep uit Sneek,
een Westfriese uit Wijdenes, uit Gelder
land (Laren), Twentenaren uit Arnhem
(„De Tukkers") en Zeeuwen uit Middel
burg.
Als bevallige show van kleurige kle
derdrachten is het festival grandioos
geslaagd. Uit het oogpunt van de volks
dans gaat onze bewondering vooral
uit naar de Ierse jongens en meisjes,
die met een perfecte lichaamsbehëer-
sing een ongelofelijk voetenwerk demon
streerden. dat sterk herinnerde aan de
Morrisdarisen. Het was weergaloos
mooi. De Schotten hielden ook hun gro
te naam hoog. Wat de volksmuziek be
treft moeten we zowel de groep uit Sar
dinië als die uit West-Duitsland bijzon
der prijzen. De jongelui uit Sardinië
kwamen op in prachtige klederdracht
inHHiiiiiMimiiiiimiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiKiiiiiimiifiiiiHiiiiiiiiiiHiifiiiiiiiimiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Bij A. W. Sijthoff's Uitgeversmaat
schappij N.V. te Leiden is onlangs
een roman van Martien Blondel
uitgekomen, die om zijn actualiteit on
miskenbaar grote aandacht verdient.
Tezamen met het bekende boek van dr.
J. Boelaars M, S. C. „Papoea's aan
de Mappi" (De Fontein, Utrecht) geeft
Blondels roman een goed beeld van de
moeilijke taak, die Nederland op zich
genomen heeft met betrekking tot de
ontwikkeling van Nieuw-Guinea. Pater
Boelaars verbleef als etnoloog van
1951-1957 in Nieuw-Guinea onder de
stam der Jaquai; ongeveer in dezelfde
tijd deed Blondel zijn ervaringen op
onder de Papoea's. Beide boeken teke
nen het conflict, de botsing of, zo men
wil, de moeilijkheden, die voortkomen
uit de ontmoeting van twee culturen:
het Christendom en de magisch-mytho-
logische Papoea-wereld.
Bij Blondels roman is de beschrij
ving van land en volk van Nieuw-Gui
nea het hoofdgegeven. Wie het boek
daarom ter hand neemt, kan zich een
goed en betrouwbaar beeld vormen van
de geweldige problematiek, die hier om
een oplossing vraagt. Het is een bewijs
van wjjs inzicht, dat de schrijver niet
probeert die oplossing ook maar te sug
gereren. Hij beperkt zich tot het duide
lijk aangeven van de ontzagwekkende
problemen die zich hier voordoen. En
daarin is hij, naar onze mening, goed
geslaagd. Zijn beschrijving van toestan
den en feiten pleit voor de grootste
voorzichtigheid en deskundigheid bij de
benadering van land en volk. Dat daar
aan nog al eens iets ontbreekt blijkt
uit het verschil in optreden van de
missionarissen, die het leven van het
volk in uiterste ontbering jarenlang
hebben gedeeld, en dat der gouverne
mentsambtenaren, wier verregaand on
begrip voortdurend ernstige brokken
maakt.
Karakterontleding is niet Blondels
sterkste zijde. Het best is hem nog de
tekening van de missionarissen gelukt.
De figuur van de jonge dokter Banks
komt, naar onze mening, totaal niet
uit de verf. Zijn aandeel in de roman
bestaat alleen in gemakkelijke, psycho
logisch nauwelijks gemotiveerde bewe
ringen van de schrijver.
Het probleem van het „echtpaar"
Dolk doet in deze roman voor ons ge
voel nogal geforceerd aan. Het geheel
krijgt daardoor iets tweeslachtigs, voor
al omdat de auteur aan dit laatste zo'n
grote plaats toekent. René Dolk en No-
ra zijn beiden katholiek. Nora heeft haar
eerste man verlaten en Is met de we
duwnaar René opnieuw alleen bur
gerlijk getrouwd. Om de moeilijkhe
den, die zij daardoor ondervinden, be
sluiten zij naar Nieuw-Guinea te gaan.
Correspondentie uit Nederland maakt
hun situatie ook daar bekend. René
tracht in gesprekken met de missiona
rissen zijn innerlijke vrede terug te win
nen, echter zonder resultaat. Deze ge
sprekken hebben weinig diepgang en
moesten, hoewel zij hier en daar met
een enkel woord de kern van de zaak
raken, beter uitgewerkt ziin. Te meer
daar René zijn misstap bij iedere ge
legenheid tracht goed te praten met een
beroep op hun mens-zijn (vandaar de
titel). Er spreekt voortdurend een felle
wrok tegen de Kerk uit zijn woorden.
Ik wist van te voren wat er zou komen,
als„jk met een priester over ons „hu
welijk zou praten, zegt hij. Een onder
houd met een onpersoonlijke toogdra-
ger met een vooropgezet standpunt. Mij
zou de ijzeren wet zijn voorgehouden,
waartegen geen menselijke motieven
helpen. Wij waren mensen. Dat was de
enige reden, welke wij hadden kunnen
aanvoeren en het zou nutteloos zijn ge
weest" (pag 74). En verder (pag. 163):
Als er een God in de hemel was en
mjjn hele wezen weigerde daaraan
te twijfelen kon ik mij niet voorstel
len, dat hij gramstorig op ons zou neer
zien, gereed om ons met bestraffende
bliksems te treffen. Als wij bijeen wa
ren in ons arme huis, in liefde en vre
de, opofferingsgezind en zuiver in onze
bedoelingen goed voor elkaar te zijn,
hoopten wij eerder op goedertierenheid,
begrip en vergeving, als vergeving no
dig zou zijn. Wat ging mij dan eigen
lijk nog de misprijzing van een ander
aan?" Dit probleem wordt niet opge
lost al schijnt René in zijn laatste ge
sprek met de missionaris zich gewon
nen te geven voor het verkeerde van
zijn „huwelijk".
Dat de auteur gemeend heeft dit hu
welijksprobleem in zijn roman te moe
ten inlassen, betreuren wij. Maar af
gezien daarvan heeft hij een belangrijk
boek geschreven over Nieuw-Guinea,
dat voor ons land van grote betekenis
is.
fcv.f-y-l fmf
De nieuwste Engelse autosport, een ritje met de Tro-kart, een vehikel, dat
eigenlijk alleen uit een motortje, een chassis en een viertal kleine wielen bestaat.
De Engelsen zijn verzot op dit voertuigje; zij hebben zich al verenigd in honder
den clubs, die wekelijks wedstrijden organiseren op speciaal gebouwde race
banen. Het tweetakt motortje heeft een inhoud van 98 cc, er is geen versnelling
en er zijn geen veren. Het geval haalt zestig km per uur.
Met de aanwijzing van eerste kan
toren waarlangs invoer van radio
actieve stoffen per auto, trein, schip
of vliegtuig uitsluitend mag geschie
den is, sinds ruim een week, in Ne
derland het toezicht op de omgang
met en het gebruik van radio-actieve
stoffen belangrijk verstevigd.
Reeds onmiddellijk na de invoering
van het radioactieve-stoffen-besluit
heeft de minister van Sociale Zaken
en Volksgezondheid een voorlopige vér-
PROCENT
Gemiddelde percentage 1921
j-- Ir V
HIJ»!
M I 1 S
K I A S
M J J A S
De achter ons liggende zomermaan
den kenmerkten zich door een voor ons
land uitzonderlijk hoog zonneschjjn-per-
centage. Onder „zonneschijn-percenta-
ge" verstaat men de uren, dat de zon
schijnt, uitgedrukt in procenten van de
tijd tussen zonsop- en zonsondergang.
Met het gebruikelijk meteorologische
30-jaar gemiddelde (1921-1950) als ba
sis ziet men, dat wij tot de forse zo
mer van 1947 terug moéten gaan om
een behoorlijke overschrijding van dit
gemiddelde te krijgen. De augustus
maand 1947 gaf aan dit jaar een uitzon
derlijk zonnig karakter.Men ziet voorts
in 1949 een redelijke overschrijding van
het gemiddelde, maar in 1950 begint de
neergang met een sombere september
maand. 1954 en 1956 werden zomers in
mineur en het vorige jaar kon alleen
de september-maand maar net aan het
gemiddelde toekomen.Dit jaar zijn 3
van de 5 zomermaanden reeds ver bo
ven het gemiddelde uit.
gunning verleend aan drie producenten,
twaalf importeurs en 163 gebruikers
van radioactieve stoffen.
Het toezicht op deze vergunninghou
ders geschiedt districtsgewijze door de
directeuren van keuringsdiensten van
waren en landelijk en provinciaal door
de farmaceutische inspectie van de
volksgezondheid.
De minister heeft aan deze voorlopi
ge vergunningen in verband met de
aanwijzing van de eerste kantoren de
voorwaarde verbonden, dat bij de dou
ane-aangifte moet worden vermeld: de
naam van de afzender van de radio
actieve stoffen, naam en adres van de
geadresseerde, soortnaam van de ra
dioactieve stof(fen), aantal eenheden
van de radioactieve st<-*(fen).
Dit betekent, dat reeds aanstonds bij
de invoer kan worden nagegaan, of
overeenkomstig het radioactieve stof-
fen-besluit de zendingen bestemd zijn
voor degene die gerechtigd zijn deze
te ontvangen, n.l. de vergunninghou
dende importeurs, dan wel de toege
laten gebruikers.
Indien de feitelijke invoer van radio
actieve stoffen niet geschiedt door
vergunninghouder, doch to «e:n
der (b.v. een expediteur) dan dient
deze in het bezit te zijn van een schrji-
telijke machtiging van de vergunning
houder tot de invoer der stoften.
Komt de naam van de geadresseer
de niet voor op de lijst van vergunning
houders, welke geregeld in de Staats
courant wordt gepubliceerd, of kan de
expediteur geen machtiging tot invoer
overleggen, dan moet de zending
rechtstreeks en onder ambtelijke ver
zegeling worden gezonden naar het
rijksinstituut voor de volksgezondheid
te Bilthoven.
In dit instituut kunnen de nodige
maatregelen worden genomen om de
radioactieve stoffen in afwachtig van
doorzending of terugzending tijdelijk op
te slaan zonder gevaar voor versprei
ding.
daterend uit 1600 en zongen hun volks
liedjes zeer gedisciplineerd. De liede
ren werden uitgevoerd in uitstekende
meerstemmige bewerkingen.
De Duitse groep was voorzien van
een vrij groot begeleidend orkestje.
Zij voerde onder andere Swabische
dansen uit van Leopold Mozart. Een
voudige maar boeiend en muzikaal ge
schreven werkjes met een zeer goede
stemvoering. Verschillende dansers
speelden ook in het orkestje mee, ter
wijl allen meewerkten in het a capella-
koortje. We geloven dat deze gecom
bineerde vorm van samen musiceren
en dansen de meeste kans maakt
levend te blijven en de jongelui aan te
trekken.
Van de Nederlandse groepen kwa
men de Arnhemse Twentenaren het
stijlvolst voor de dag met echte oud-
Hollandse dansen. Het was verheugend
te bemerken dat het festival zowel za
terdagavond als zondagmiddag en zon
dagavond telkens een publiek van enke
le duizenden mensen wist te trekken.
Vooral tijdens de avonduren was het
festijn een sprookje. De dansers „werk
ten" op een drijvend vlot in de grote
parkvijver tegen een achtergrond van
fraai verlichte treurwilgen. Dokter J.
van der Bijl uit Renkum voerde de re
gie en de programmaleiding bekwaam
en met goede smaak. Het festival zal
maandagavond zijn bekroning vinden
in een grootscheeps Bal des Nations.
Volgens de „Washington Post" heeft
president Eisenhower tijdens een diner,
dat hij een groep correspondenten vorige
week aanbood, gezegd, dat hij zal in
stemmen met het houden van een top
conferentie van de Grote Vier, als
Khroesjtsjev bereid is waarborgen te
geven voor het behoud van de weste
lijke posities in Berlijn. Eisenhower zou
van mening zijn, dat een topconferentie
gehouden zou kunnen worden in de tijd
tussen het bezoek van Khroesjtsjev aan
de V.S. en dat van hemzelf aan de
Sovjet-Unie.
Eisenhower is van plan Khroesjtsjev
bij diens aankomsf op het vliegveld
Friendship bij Baltimore persoonlijk te
begroeten. Hij beschouwt zijn gast als
het feitelijke staatshoofd van de Sovjet-
Unie en nij zal hem ook als zodanig
behandelen
Tot een openbaar debat met Khroesj
tsjev zal Eisenhower zich niet laten ver
leiden, omdat hij dat beneden zijn
waardigheid acht. Ook zal hij hem niet
vergezellen op zijn tiendaagse reis door
de Verenigde Staten.
Bij de organisatie der Verenigde Na
ties rekent men er op, dat Khroesjtsjev
een voltallige bijeenkomst van de Alge
mene Vergadering zal toespreken. De
veiligheidsmaatregelen, die men dan
denkt te nemen, zullen nog strenger
zijn dan die bij het bezoek van koningin
Elizabeth en dat wil volgens deskun
digen wat zeggen.
Aan de minister en de staatssecre
taris van economische zaken heeftae
heer Mulders, lid van de Tweede Ka
mer, vragen gesteld over het besluit
van de minister van landbouwzaken
van de Duitse bondsrepubliek om in
gaande 1 augustus 1959 in het z.g.
kleine grensverkeer tussen Duitsland
Nederland de vrije invoer van bo-
ter en suiker door grensgangers terug
te brengen tot 0.25 kg voor boter en 1
kg voor suiker. Hij vraagt of de be
windslieden niet van mening zijn, dat
deze maatregel indruist.tegen, zo niet
in strijd is met de beginselen van de
EEG. alsmede of de bewindslieden
en zo ja, in welke mate de Nederlandse
regering te dezer zake bemoeiingen
heeft gehad met desse voor de grens-
streek zo belangrijke beslissing dan
Wel welke stappen hunnerzijds tegen
deze beslissing zijn genomen. Daarbij
vraagt hy zich af of de bewindslieden
bekend zijn met de ver strekkende ge
volgen van deze maatregel voor de in
dividuele bestaansmogelijkheid van de
ln de.Srens,streek wonende Nederland-
1a. dan vraagt de
heer Mulders of en, zo ja, welke stap-
PeP_ °verwogen worden om genoemde
te doen beëindigen, respec
tievelijk te wijzigen.
De Surnnaamse minister van finan
ciën, dr. J. Sedney, heeft 31 juli een
overeenkomst voor vier jaar getekend
met de Lehmann trading comp. waar
in aan deze maatschappij het recht
wordt verleend zegels voor filatelisti
sche doeleinden buiten Suriname te ver
kopen, d.w.z. de verkoop hiervan bij
zonder te stimuleren, er propaganda
voor te maken, enz.
West-Duitsland Een parlementaire
delegatie van de bondsrepubliek zal op
1 september precies twintig jaar na
de Duitse aanval op Polen in War
schau aankomen. De delegatie zal be
staan uit negen christen-democraten,
zes sociaal-democraten, een liberaal en
een afgevaardigde van de Duitse Par
tij. (A.F.P.)
SALZBURG, hedenmorgen
Wat nog nooit eerder gebeurd is, het
enthousiaste publiek heeft de concert
zaal van het Mozarteum bijna afgebro
ken. Zó heeft het geapplaudisseerd en
met de voeten gestampt na de uitvoe
ringen van het Nederlands Kamerkoor
onder leiding van Felix de Nobel. Na
dat het ensemble zich een jaar geleden
tijdens de Wiener Festwoche ter gele
genheid van het honderdjarig bestaan
van het koor der Gesellschaft der Mu-
sikfreunde aan het muziekminnend
Oostenrijkse publiek had voorgesteld,
is ten gevolge van het succes in We
nen de uitnodiging ontvangen in Salz
burg tijdens de ;piele 1959 een uit
voering te geven. Hiermede werd de
kroon op het werk gezet, want de deel
neming aan de Salzburger Festspiele is
en blijft de hartewens van elke kunste
naar.
Terwijl een jaar geleden het Con
certgebouworkest in dezelfde zaal,
waar barokke Amor-figuurtjes met
gouden guirlandes spelen en de kris
tallen luchters warm licht versprei
den, het slotconcert gaf, heeft nu het
Nederlands Kamerkoor een avond vol
vreugde en genot geschonken aan
liefhebbers van heinde en verre, die
naar de stad van de dommen en dro
men kwamen om zich aan al het fees
telijke wat hier geboden wordt te la-
Het programma van deze avond was
met zorg samengesteld. Voor de pauze
werd Gregoriaans: „Victimae Paschali
Laudes", Brumel: „Sicut Lilium", Jos-
cjuin des Préz: „Ave Maria", Orlando
di Lasso: „Ave Verum" en „Jubilate
Deo", Palestrina: „Omnis pulchritu-
do Domini", Jan Pieterszoon Swee-
linck: „Rozette" en Hassler: „Pater
Noster" gezongen. Na elk lied applau
disseerde men sterk, maar bij het Pa
ter Noster met de juichende slotakkoor
den kreeg het koor een geweldige ova
tie.
Na de pauze zong het koor Hinde-
mith: „Zes chansons" en Darius Mil-
haus: „Zesde Symfonie". Daarna volg
de „Trois chansons de Charles d'Or-
léans van Claude Debussy met een
prachtige altsolo, welk werk groot suc
ces oogstte en het programma sloot met
Maurice Ravels „Troir Chansons". Het
publiek dwong het koor tot toegiften.
Hier ontpopte zich de uitmuntende diri
gent Felix de Nobel als een voortreffe-
jjk conferencier. Hij kondigde aan, dat
van Orlando „Ich weiss mir ein Made-
lein" zou worden gezongen.
De zaal applaudisseerde na afloop ge
weldig. Niemand wilde weggaan. Men
stampte en riep bravo. Toen keerde
Felix de Nobel terug en deelde roe®'
dat het koor nu een lied van de onlang»
overleden Nederlandse componist Sen1
Dresden zou zingen over een wonder*
baarlijke vrouw ,,Wuft Wief". „Ik ka»
u niet vertellen hoe het is, li zult
merken hoe het toegaat." Deze aankon*
diging werd met bravo-geroep beari*
woord en het lied werd een groot sue*
ces.
Het opgetogen publiek was niet tevr®*
den voor er nog twee toegiften ware»
gezongen. Ook nu waren de bjjvalsbetul'
gingen allerhartelijkst; zij schenen
geen einde te zullen nemen.
De Salzburger Nachrichten van van*
ochtend schrijft: „Het Nederlands K®.*
merkoor bestaat uit uitermate gecuu»
veerde en bezielde musici, rijpe, artis*
tieke persoonlijkheden".
PaL BALaZS
Ex-koning Faroek van Egypte zit op
zwart zaad. De voormalige monarch
van de Egyptenaren, tevens oud-soeve
rein van Nubië, Soedan, Kordofan en
Darfour moet sedert maanden niet
thuis geven als zijn kruidenier met de
rekening langs komt. „Toen ik uit
Egypte vluchtte, heb ik alleen mijn kin
deren gered, geld heb ik niet meege
nomen en bij Amerikaanse of Zwitser
se banken heb ik geen rekeningen, zo
als men wel eens beweert", aldus heeft
Faroek zijn huidige financiële moeilijk
heden aan een verslaggever van een
Italiaans blad verklaard. En de late erf
genaam der pharao's die zestien jaar
lang in een zelfs voor Oosterse begrip
pen uitbundige weelde zijn extravagan
ties botvierde, zei erbij: „Waarom zou
ik me moeten schamen, nu ik arm ge
worden ben?"
Het is een hard gelag voor de Oos
terse heerser kennis te maken mei ae
armoede, waaronder ook zoveel va."
vroegere onderdanen gebujkt gingsn,
en nog gaan. Faroek beeft kapitalen
verkwist. Er doet een wrhaal de
de, dat hij in een week zeshonderddui
zend gulden in het Casino te Monte Car
lo heeft verloren. Dat was voor de fata
le datum 26 juli •toen generaal
Naguib hem tot aftreden dwong. In
de tijd dus dat elk van de veertien mil
joen Egyptische hoeren nog geen dertig
cent per dag verdiende. Faroeks parti
culiere vermogen schijnt toen ongeveer
200 miljoen gulden te hebben bedragen.
De exorbitante levenswijze van de vor-
stelijke verkwister in die dagen is meer
dan bekend, en heeft niet weinig bijge
dragen tot zijn huidige impopulariteit.
dagen nadat hij Egypte als
afgezette monarch had verlaten, ver
trouwde Faroek op Capri aan journalis
ten toe, dat hij zijn vermogen groten
deels had verloren. „Wij zullen zeer,
zeer eenvoudig moeten leven", aldus
de „walrus" zoals de ex-koning wegens
zijn grote snor en zijn omvangrijke ge
stalte in de legerclub te Caïro werd ge
noemd. Het schijnt dat Faroek in 1952 op
Capri niet geweten heeft wat „eenvou
dig leven" eigenlijk inhoudt, gezien de
vele rekeningen die hij thans weer moet
betalen. Met de huur heeft hij geen
moeite. De twee appartementen in Ro
me, waarin hij woont, staan op naam
van prins Foead, die zeven jaar is, en
met zijn beide zusters in Zwitserland
woont. Maar zjjn maaltijden krijgt hij
niet gratis. Faroek heeft daarom be
sloten zijn te Monte Carlo liggend jacht
„La Favorita" te verkopen zodat hij
zijn schuldeisers tevreden kan stellen.
Aan geen enkele journalist heeft Fa
roek tot nu toe verteld dat hij za) gaan
werken voor de kost. Mogelijk zal hij
in de toekomst gemaakte schulden blij
ven voldoen met de opbrengsten van
de verkoop van een zijner bezittingen.
Hij is nog jong, pas negenendertig jaar.
Er bestaat dus een goede kans dat hij
even arm zal sterven als een van zijn
vroegere boeren-onderdanen.
e Algerijnse rebellen, die op ml"'
tair gebied met een geduchte n®*
derlaag bedreigd worden, hebb®"
zojuist op politiek gebied terrein
gewonnen. Zjj voeren hun strijd teg®J;
de Fransen, bij wijze van spreken, °P
twee fronten. Terwijl de gewapende op*
standelingen in Algerije meer en me®»
in het nauw gedreven worden, const»'
teren hun politieke leiders met voido«*
ning een toename van hun internat;0*
naai prestige. De Fransen zullen er ni®1
in slagen de Algerijnse opstandige be*
weging met geweld te onderdrukker-
want de kracht van deze bewegin»
schuilt niet op de eerste plaats in
activiteiten van de guerilla-strijders i»
Algerije.
Sinds enkele weken is er een Frans®
militaire operatie gaande tegen de r®*
bellen in de Algerijnse landstreek Ka*
bylië. Deze operatie, „Jumelles" g®*
naamd, wordt gevoerd onder persoon*
lijke leiding van de Franse opperbevel'
hebber in Algerije, generaal Chall«'
Enige tienduizenden uitgelezen soldaten
zijn in deze ontoegankelijke bergstree#
in de strijd geworpen om er het ver*
zet te breken van krachtige groep®"
opstandelingen. Men heeft in Parijs a>'
le hoop, dat de operatie, die voorlopi»
nog wel niet beëindigd zal kunnen wot'
den, tenslotte met succes beloond word»
Maar men beseft in Franse regering»"
kringen toch ook, dat met een militair®!
overwinning in Algerije het Algerijns'!
probleem nog lang niet uit de werel'
zal zijn geholpen. Premier Debré heet'
dezer dagen in Algerije een bezoek g®j
bracht aan de Franse troepen die a»»
operatie „Jumelles" deelnemen, maf,:
Debré heeft op deze zelfde reis °\r
maatregelen besproken die een m®®.
positieve bijdra|f
moeten
tot de
vori
iux ue oplosf'
van de Algerfj"®
kwestie. Zo he
hjj zich bezig S
houden met
dat de welvaart van Algerije aanmerke-/
lijk zou moeten vergroten terwijl hu'
ook de mogelijkheden heeft bestudeer®
om het militaire bestuur geleidelü»
door een burgerlijk bestuur te vervan'
gen, waarbij dan vooral Mohammedaan*
se ambtenaren ingeschakeld zouden
moeten worden.
In Monrovia, de hoofdstad van d®
Westafrikaanse onafhankelijke staan
Liberië, heeft vorige week d®
zogenaamde Algerijnse regering in bal'
lingschap, die in Cairo zetelt, een be*
langrijke politiek overwinning behaald'
Een vertegenwoordiger van de „Alge
rijnse regering" heeft op voet van ge
Hjkheid kunnen deelnemen aan een con*
ferentie van onafhankelijke Afrikaans®
staten, en in Monrovia wapperde d®
groen-witte vlag van „Algerije" naas'
die yan negen bestaande staten: Marok
ko. Tunesië, Ghana, Libië, Guinea, d®
Verenigde Arabische Republiek, Ethi®*
Ple' de Soedan en Liberië. Van al dez®
landen hebben tot nog toe alleen Ethio*,j
Pie en Liberië de Algerijnse „regering'
nog niet erkend. De andere zeven sta*1
ten onderhouden diplomatieke betrek*
kingen met de in Caïro gevestigde Al'
gerijnse rebellenleiders.
De Westafrikaanse staat Guinea, di®
zich na het constitutionele referendum
van september 1958 van Frankrijk heef1
losgemaakt, is overigens pas vorig®
week overgegaan tot het uitwisselen
van diplomaten met de „Algerijnse r?»
tering in ballingschap". Daarmee he®*'
e president van deze staat Sekou Toy'
ré, zich nog verder van Parijs gedi»:
tancieerd, want de Franse regering V"
nu eenmaal niets te maken hebben mei
staten die de rebellen-regering erken*
nen.
Tijdens de besprekingen op de con
ferentie in Monrovia is gebleken
dat de Algerijnse rebellen niet al*
leen op de morele maar ook op de ma
teriële steun zullen kunnen rekenen val»
vele Afrikaanse landen. De rebellen zm"
len in toenemende mate van wapen*
worden voorzien en er is, door °e
Verenigde Arabische Republiek, zelf*
een plan geopperd voor de vorming van
een Afrikaanse vrijwilligerskorps v°
Algerije.
Alleen de gastheer van de deelnemer»
aan de conferentie, de president va"
Liberië, Tubman, toonde zich min 0
meer gematigd. Hij drong aan op sp°®
dige onderhandelingen tussen Parijs e»
de Algerijnse rebellen, en hij hoopt®'
dat de Secretaris-Generaal van de Ver
enigde Naties of een bepaald land 0
rol van bemiddelaar zou kunnen spe
len. Wellicht heeft Tubman deze rol aai'
Amerika toegedacht, een land waarm®
hij nauwe betrekkingen onderhoudt. AJ
hii dat inderdaad bedoelt dan vindt zfl
denkbeeld steun bij een groep van ze?
tien leden van het Amerikaanse Hw'
van Afgevaardigden, die van men;»?
zijn dat de V.S. in de komende zitti»»
van de Algemene Vergadering van
V.S. moeten aandringen op een gespr®"
tussen president De Gaulle en ,,pz
mier" Ferhat Abbas van de „Algerijn»
regering in ballingschap".
Als De Gaulle over enkele weken
gerije bezoekt, zal hij misschien late;
weten op welke voorwaarden hij berd
is met de rebellen te gaan prafe"J
maar tot nog toe bestaat er volgejV
Parijs geen klimaat voor een gespr®,
met de opstandelingen. De Fransen he».
ben in het verleden steeds geweige^
het Algerijnse probleem in de Assen
blee van de V.N. te bespreken, oma"
het volgens hen een „binnenland»
kwestie" betreft. Maar er zal straks 1
de V.N. ongetwijfeld sterke druk op
rijs worden uitgeoefend om dit stan
punt te herzien. Vooral van het Air
kaans-Aziatische blok in de V.N. kunne
de Fransen een flinke aanval yerwnc
ten. Maar het meest benieuwd is Kran.^
rijk naar de houding die Amerika
het V.N.-debat over Algerije zal m'
men. Parijs hoopt er op te kunnen J
trouwen, dat de Amerikaanse gea® rt
geerde, Cabot Lodge, zich opnieuw ne
stemmen zal onthouden als een resoi 5e
wordt ingediend voor Frans-Alge™^»
onderhandelingen, maar in Arn ,ejc
groeit het onbehagen over de P"
van Parijs ten aanzien van Algeru
in*
