D
H
Jeugd zoekt een uitlaatklep in een soms
waanzinnige zucht naar vermaak
D
onafhankelijke
mode
Today,
KENT
FILTERS
BEST
in
K.A.B. ziet geen heil
Kath. Verbondv. d. Arbeid
„La helle Hollandaise,
WINTERCOMPLETS
bij show van Ferry Offerman
I
Driekleur op hoogste punt
nieuwe RAI-gebouw
Praten over Woudrichem
as? 4 ss.wja.TtB
DE ROL DER SATELLIETEN (SLOT)
P<aradox
more than ever
Eenheid in sociaal-economische
politiek is noodzakelijk
Europese ambtenaren
gaan belasting
betalen
VOORZITTER MIDDELHUIS
Niet voor het inter
nationaal gerechtshof
Opening februari 1961,
congresgebouw in 1962
ZATERDAG 12 SEPTEMBER 1959
PAGINA 5
1
Diploma van de
Sorbonne
of all leading
filter cigarettes
in U.S.A.
Geschil over Rijnvaart
Gezinszaken
Coördinatie in
Europees verband
Pastoor L. Moeskops O.F.M.
e echte Christen is in de wereld
een teken van tegenspraak. Daar
aan valt niet te ontkomen. Chris
tus, onze Heer, is ons als zodanig voor
tgaan. Wat de oude Simeon van Hem
yoorspelde, toen Maria en Joseph Hem
ln de tempel van Jeruzalem aan God
toewijdden, heeft Hij op Zyn beurt ons
a.Nen, zijn volgelingen, de door Hem
geroepenen en getekenden, in het voor-
Uitzicht gesteld. Wij, de dienaren, zijn
Immers niet beter dan Hij, de Heer.
Ons leven op aarde zal dus in we
ten een strijd zijn. Een strijd met als
Wzet onze trouw aan Christus. Dit
J'oord: „het leven is een strijd heb:
O.®1» wij echter al zo vaak gehoord, wq
tfln er zozeer mee vertrouwd geraakt,
S het ons feitelijk niets meer zegt.
"tl accepteren de waarheid van dat
Sszegde zonder controle, kritiekloos,
a,s iets „dat er nu eenmaal bijhoort";
■uaar het lééft niet, het heeft voor ons
geen inhoud, die gelukkig maakt of
torontrust Wij horen het aan en gaan
°tor tot de orde van de dag.
Toch zal elke verdieping van onze
geloofsbeleving moeten beginnen met
een hernieuwd besef van de inhoud van
«at woord! Wij zullen ons moeten her
tzinnen op wat het christendom m
Sezen is, op wat het van ons vraagt.
ij11 dat is strjjd, onophoudelijke strtjd.
et zwaard, d.i. strijd, heeft Christus
T,naar eigen getuigenis °P aar5?®
gadracht, met een ongestoord, rusj-'g
vreedzaam leven. Omdat de be-
van heel de mensheid
Veroveringstocht is van de - weg-«=i "|-
tt'God, die slechts door *e ,ncc!s
k?°r voet strijdend voortgaan succes
kah hebben. Deze strijd kent geen
van de weg-terug-
herademing.
Zo
Wapenstilstand, geen —- t(,rueeang.
ffgens, dan is hier stilstand teruggang
get hele leven is een open vuurhnie.
Schuilhoeken bestaan
óveral bevinden wij °n® m'fest
gezelschap van onszelf! En met
wij zelf onze grootste v«an
God eist de hele mens op -
geen vakantie. Daarom ^et juist te
ons minstens in
En niet zelden
tot Hem Elk ogenblik, van dag of
lacht! In elke omstandigheid van ons
'even! In elk gezelschap! Bij onver
schillig welke bezigheid. Alleen op deze
W;jze zijn wij echt en volwaardig mens.
En dus:-echt Christen!
erkerstening der wereld eist vóór
persoon in principiële en conse
quente geloofsbeleving. Wij zullen ons
hebben af te vragen, of wij dat aan
durven. Niet alsof het hier een keuze
van persoonlijke voorkeur betrof, maar
om, als christenen, precies te weten
wat onze plicht is. En dit te meer, daar
het niet alleen gaat om onze feitelijke
levenshouding, waarvan wij tevoren
Men, dat ze „anders" zal zqn dan
die der niet-katholieken, maar tevens
en noK meer, om de eigenlijke inhoud
van ons geloof, die vooral tegenwoor-
a«n velerlei afbrekende en laatdun-
tode kritiek bloot staat.
j "et is te begrijpen, dat de para-
«Oicaie leer van het christendom een
k. reld, waarin de almacht van de
lj®hselijke geest door de totale beheer
sla,?. van de stof het hoogste levensdoel
-mijnt te zijn, verbijstert. Daar is
|®eh begrip en geen plaats voor kruis
v, nederigheid, voor liefde en recht-
'ardigheid; veel minder nog voor een
jPVatting, die het doel van de mens-
'd buiten deze aarde plaatst,
t A's christenen zijn wij ervan over-
ïï'gd, dat wij tegelijk op aarde, in de
jtö èn in de eeuwigheid leven, dat wp
ch aardse èn een hemelse taak heb-
A te vervullen. In ons leven zullen
3 een zodanige synthese moeten vin-
fj dat de ene ons niet ten koste van
tiia ^f!dere bezighoudt. Wij hebben een
uaelïjke en een eeuwige toekomst. Bei-
Qe eisen onze voortdurende inspanning
op. Geen werk op aarde mag ons on
verschillig laten. Alles te kerstenen,
d.i. alles verlossen, terugvoeren naar
God, dat is onze roeping! Tegelijk bur
gers van hemel en aarde, moeten wtf
zó zien te leven, dat de een de ander
niet in het gedrang brengt. Maar al
Zouden wij de hele wereld winnen,
toch behoren wij ze steeds zo te ge
bruiken, dat wij „geen schade lpden
aan onze ziel"!
Deze houding heeft voor de buiten-
getold iets paradoxaals, iets twee-
»cbtigs zelfs. Wij weten echter met
o^eiyke zekerheid, dat ze juist is,
ze steunt op Gods eigen Woord.
hvL.tooeten ons met deze wereld be-
<Jer. b. en wel grondig, op straffe an-
Onl to kort te schieten in de ons van
Zii* Wege opgelegde taak. Anderzijds
lvi>. ,wiJ vreemdelingen" in diezelfde
rTe*d, zonder vaste woonplaats
t«,ne?e Paradox in ons leven te integre-
loot.ls een wezenlijke eis van ons ge-
In maart i8k„
Pappenheim een zal de dirigent Leo
bet Frysk Orkest !?Jjs concerten met
gelijkertijd de vaste l#f^en terwijl te-
orkest, Alfred Salten, metTG^" dat
Orkest zal optreden. het Gelders
Polen in de greep van
apatie en verveling
7
bezoek
Toen de Russische premier, Khroesjtsjev, twee maanden geleden een
bracht aan Warschau, legde hij een krans op het graf van de Onbekende üoiaaai.
In het midden: Khroesjtsjev, links: de Russische ambassadeur in
Abrasimov, en naast Khroesjtsjev: de Poolse minister van Buitenlandse z,aicen
Rapacki.
Warschau Er bestaat een simpele reden voor het verschijnsel, dat
de Poolse intellectuelen de komst van de Russische premier, Nikita
S. Khroesjtsjev, op het politieke toneel soms bijna verbeten trachten af te
schilderen als een gebeurtenis, waarvan een „bevrijdende werking is uit
gegaan. Zij zijn van mening, dat Polen voor het ogenblik met verder kan
gaan op het pad naar de vrijheid en dat aan iedere verbetering een „be
vrijdende" maatregel in Rusland zelf, die zijn weerklank vindt in Polen,
vooraf moet gaan. Het Poolse volk klampt zich wanhopig vast aan de
hoop dat na een paar rustige, vreedzame jaren met Khroesjtsjev aan de
macht er wat stoom kan worden afgeblazen, nu beslist nog niet, maar
misschien over vijf, tien of vijftien jaar. Evenals een aantal invloedrijke
figuren in het Westen Amerikanen niet uitgesloten zijn de Poolse
leiders er van overtuigd, dat Khroesjtsjev waarschijnlijk beter is dan wie
hem ook ooit zou opvolgen.
„Wij kunnen werkelijk niet naar Amerika uitzien voor een beslissende
stap", zo verzekerde ons een Poolse schrijver. „Niet meer; niet na Honga
rije. Verkoop ons jullie overtollige tarwe-voorraden, stuur ons jullie ka
toen, verleen ons economische hulp. Wij stellen het allemaal erg op prijs,
maar er verandert in wezen niets door".
„Jullie Amerikanen noemen ons Po
len romantisch. Maar wü zijn tenslot
te realistisch geworden. Wat wü in
hoofdzaak nog van Amerika verlangen
is ons er aan te herinneren dat bui
ten onze grenzen meer vreugde be
staat. Tegelijkertijd zijn wij er echter
van doordrongen dat de wind. die ons
in de richting van meer vrijheid moet
stuwen paradoxaal genoeg uit
het Oosten moet komen, als hü ooit
komt. En ondertussen? De feest
roes van de dagen van 1956, toen de
Russen gedwongen werden hun greep
op het land althans wat te verslappen,
is zeker voor de gemiddelde Pool
voorbij.
Sindsdien is de macht van de onaf
hankelijke maar desalniettemin com
munistische leiders van Polen weer
wat meer aan banden gelegd. Men
treft geen opgewekte artikelen meer
aan in de kranten, of stekelige en ui
terst kritische gedichten en novelles.
Nadat dit onbesuisde geschrijf gedu
rende korte tijd mogelijk was geweest
concludeerde de regering dat het al
leen maar tot nieuwe moeilijkheden
kunnen leiden. Nadat Warschau
oleens weer orde op zaken had
gesteld bleef er van het aanvankelijk
enthousiasme niets anders „over. dan
zou
vervolgens
onverschilligheid en
vwveMngSSvergezeld van een soms
waanzinnige zucht naar amusement.
De Polen hebben zeker meer
vrij
heid dan een van de andere deelne
mers aan het communistische experi
ment in Oost-Europa. Maar voor een
Pool is dat niet genoeg. In economisch
opzicht blijkt de onverschilligheid uit
statistieken, zoals bijvoorbeeld waar
mee wordt aangetoond, dat büna de
helft van de auto's die in de Zeram-
fabrieken van de lopende band ko
men een of ander mankement heeft.
De verveling blijkt uit de treurige een-
züdigheid, die de communistische lei
ders hebben voorgeschreven voor hui
zen, kleding en het voedsel, dat in de
winkels verkrijgbaar is. De Poolse
communistische bureaucraten dragen
mischien geen saaie pakken maar ze
hebben zeker saaie zielen.
Ondanks het hardnekkig mooie
Weer zullen er deze weken heel wat
vrouwen gebogen zitten over de nieu
we modeplaten. En ondanks de aan
houdende zomerse zon zitten de mode
shows weer vol. Welk een dictator is
"ie Mode! Naar de nieuwe dingen die
to voorschijn zijn gebracht is men
oenieuwd en tot die nieuwe dingen
h°ort onder meer de tuniek, hier ge
schetst naar een model uit de collec
te van Metz. Het is getoond tijdens
shows van Metz in den Haag en
«ïsterdam en oogstte applaus. Al
en htot dadelijk te zien hoe men in
m tot dit kledingstuk komt van'n war-
e Wollen bois de rose ruit, opzjj ver
„jtohgespleten. De modieuze zeven
achtste lengte voor complets past
«°ed bp de creaties van Metz die nu
eenmaal een bepaalde allure hebben.
wekkent<f1mitZgroteekSeen1Sh-'ndrak"
re mouwen en volumml kyzonde-
Van de stola of
nu weer zegt, maakt dc ontwe^er
bu mantels en mantelpakken een ar
tistiek gebruik. Het is en blijft
plezierig speels toevoegsel aan
herfstkleren.
Is in Parjjs het mantelpak gedeci
deerd van „kortjasje" „langjasje" ge
worden, Metz volgt een onafhankelijke
stjjl met zeer draagbare tailleurs in
middenlengte, semi klassiek, semi mo
dieus, onder andere in het altijd even
beschaafde donkergrijs.
Er is een nadrukkelijke voorliefde
voor lila, zowel voor de wollen getail
leerde japonnetjes met wijde rok van
mollig bouclé materiaal als voor de
gouddoorweven avondtoiletten. De
mannequins droegen daarbij de nieuwe
„poezeband" colliers van glinsterende
kralen, een veelvoudig snoer strak om
de hals. De kleine, draagbare hoeden
zijn in geen enkel opzicht geforceerd,
wat een herademing is en waardoor ze
een uitstekende begeleiding vormen.
A. Bgl.
Krachtens een dit jaar uitgevaardigd
besluit, zullen Frans studerende Neder-
landers thans hier te lande een diplo-
ma van de Sorbonne kunnen verwer
ven, aldus heeft de heer Pierre Dailly
van de Franse ambassade meegedeeld,
en wel een „Certificat pratique" voor
de Franse taal (eerste graad), een „Di
plome" voor Franse studies (tweede
graad) en een „Diplome superieur" voor
Franse studies (derde graad). Om de
ze getuigschriften te verwerven, zal men
examens moeten afleggen, die worden
uitgeschreven door de „Mission uni
versitaire et culturelle" bjj de Franse
ambassade hier te lande. Deze examens
zullen gehouden worden in Amsterdam,
Rotterdam, Den Haag en misschien ook
in Utrecht.
e omstandigheden zijn wellicht
beter dan in 1956. Maar zjj zijn
niet goed genoeg om te kunnen
voorkomen, dat iedere dag een af
schuwelijk gevecht wordt alleen maar
om door de dagelijkse sleur heen te
komen. Het leven gaat slechts verder
om alles hetzelfde te laten blijven.
Waarom, zo vragen de Polen zich
af, moet het een uur duren voor je b\j
LOT, de Poolse luchtvaartmaatschap
pij, staatsbezit uiteraard, een vliegbil
jet kan kopen voor een luchtreis die
slechts een uur in beslag neemt? Dat
komt omdat het door de regering be
taalde personeel achter de balie in de
tijd van de regering door de regering
voorgeschreven formulieren moet in
vullen. Er bestaat geen concurrentie
noch enige andere reden om haast te
maken. Dat geldt evenzeer voor grote
warenhuizen, winkels en zelfs voor de
nieuwe hotels. Wanneer een stad ver
woest is zoals Warschau dan is het
niet de overrompelende naargeestig,
heid van de gebouwen die op de zenu
wen werkt. Het is het feit dat in een
hotel de kellner niet bewogen kan wor
den zout en peper te brengen als het
eten nog warm is, of een kopje voor
dat het kannetje met koffie koud
wordt.
Ontevredenheid over het naargeesti
ge leven heeft de Poolse jeugd ge
bracht tot een soms waanzinnige zucht
naar vermaak. Jazz is een cultus ge
worden, een vorm van verzet, een mid
del om aan de bureaucratie te ont
snappen.
De landbouw heeft zich enings-
zins hersteld sinds de regering een
eind heeft gemaakt aan het systeem
van de collectieve boerderijen. In
dit verband heeft niets de Polen meer
geïntrigeerd dan de recente verkla-
ï1"®van Khroesjtsjev, dat tegen de
„no°it dwangmaatregelen geno-
zulton worden, „omdat je de men-
a?.nmaal niet met een zweep
het paradijs in kan jagen". De Poolse
miXUDh ?e leider, Wladislaw Go-
he.Gft zelfs tot op zekere hoog-
to g®to°"d ,m te zien op welke wijze
il 5 i' die Seen staatseigen
dom is de levensomstandigheden in
pulton kan verbeteren. Hjj
heeft in P°ton de oprichting van onge
veer honderdduizend particuliere on
dernemingen mogelijk gemaakt. Voor
het merendeel zijn dat echter nog geen
bloeiende bedrijven geworden omdat
niemand met zekerheid weet óf de re
gering niet van gedachten zal verande
ren. Desondanks doen deze onderne
mingen .kleine restaurants en zo, naar
verhouding goede zaken, als mén bij
de beoordeling van deze prestaties
rekening houdt met de beperkte mid
delen waarover zjj beschikken. Dat
heeft een simpele oorzaak: de Polen
zün bü'zonder gevoelig voor een beetje
persoonlpke aandacht van de eigenaar
van een zaak. Als die de indruk wekt,
dat hij er werkelük op uit is zijn kiant
tevreden te stellen, dan keren ze er te
rug.
De communistische leiders zijn de
pogingen, die worden ondernomen om
verwoeste steden als Warschau op te
bouwen, al lang beu. De bevolking tot
op zekere hoogte eveneens. Maar men
had geld uit kunnen sparen en meer
kunnen bereiken als de regering genoe
gen had willen nemen met algehele su
pervisie en particuliere bouwonderne
mingen een kans had gegeven.
De Polen willen niet terug naar het
kapitalisme uit de tijd voor de tweede
wereldoorlog. Beslist niemand stuurt
aan op scherpe tegenstellingen tussen
zeer rijken en zeer armen .Toen er
onder de studenten van de universiteit
van Warschau een opinieonderzoek
werd gehouden, verklaarde zeventig
procent een zekere mate van socialis
me of staatseigendom bjj de grote in
dustrie te verkiezen. Wat verwachten
zij dan van de toekomst? Op welke
verdere ontwikkeling hopen zij wan
neer en indien er een stap naar meer
vrijheid wordt gezet in Rusland, het
land waar voor hen zoveel van afhangt?.
„Wat wfj willen," verklaarde een
student, „is voldoende vrijheid om te
trachten fouten te herstellen als het
duidelijk is dat er fouten gemaakt zijn.
Wij voelen er niets voor naar wille
keur te worden volgepompt met socia
lisme. Wij willen een eigen socialisme
en wij willen zelf bepalen in hoeverre
het ons leven en het leven van het ge
hele volk beïnvloedt. Ik geloof dat u
dat in het Westen politieke vrijheid
noemt."
(Copyright De Tpd -
N.Y. Herald Trib.)
De hieraan voorafgaande artike
len van Marquerite Higgens zjjn ver
schenen in De Tijd van 5 en 8 sep
tember.
Advertentie
Hoewel de bijeenkomsten van de mi
nisterraad van de Europese Economi
sche Gemeenschap en Euratom, die in
Brussel is gehouden, de kwestie van de
salariëring van de ambtenaren van bei
de gemeenschappen naar de bestaande
groep en deskundigen heeft terugver
wezen, „is het duidelijk", zoals men in
Nederlandse delegatiekringen zeide,
„dat deze ambtenaren zu len worden
onderworpen aan een reele belasting
heffing".
MIDDELHUIS
De staatssecretaris van Buitenlandse
Zaken, dr. H. R. van Houten, heeft
vrjjdag met nadruk tegengesproken
dat tussen de Nederlandse regering en
de Duitse Bondsrepubliek overeenstem
ming zou bestaan om het geschil over
de Rijnvaart voor te leggen aan het
internationale gerechtshof in Den Haag.
(Van onze speciale verslaggever)
„Liever een kleinere centrale, die
werkelijk een eenheid is, dan een iets
groter verband, dat een huis van ver
deeldheid zou zjjn." Dit verklaarde de
verbondsvoorzitter van de K.A.B.de
heer J. A. Middelhuis, toen tijdens een
te Utrecht gehouden persconferentie de
houding van de K.A.B. ten aanzien van
een eventueel op te richten Katholiek
Verbond van de Arbeid ter sprake
kwam. De heer Middelhuis liet er geen
twijfel over bestaan, dat de K.A.B.
niets voelt voor een opgaan in een gro
ter verband. In een ronde tafel-gesprek
over dit onderwerp zag hij dan ook wei
nig heil, al zal de K.A.B. een eventuele
uitnodiging tot een dergelijk gesprek
niet terzijde leggen.
Desgevraagd deelde dp heer Middel
huis mede, dat de K.A.B. nog niet is
benaderd voor een rondetafel-gesprek,
hoewel het reeds vele maanden gele
den is, dat de voorzitter van de Arka,
mr. G. A. A. M. Boot, deze suggestie
lanceerde. „Veel animo is er bij ons
niet," aldus de heer Middelhuis, „om
dat wjj een herhaling vrezen van de zeer
langdurige gesprekken in de commis-
sie-Beaufort, die vüf jaar over de sa-
n zyn zonnige landhuis te Vinke-
veen waar op het gazon de fla
mingo's in elegance en schoonheid
met de mannequins wedijverden toon
de Ferry Offerman zijn herfst- en win
ter kollectie die hü, zjjngewoonte ge
trouw, weer zeer hoffelijk „La belle
Hollandaise" doopte. Allereerst wil
len wij het hebben over de prachtige
materialen die hij verwerkt: bouclé,
mohair, tweed, Shetland wol en aller
lei soorten bont.
In alle getoonde genres, coktail, ski-
en middagkleding was veel accepta
bels .Om met de cocktail te beginnen:
veel glimmend satün, al of niet met
kralen en bordiiursels bewerkt. Eén
wit satijnen cocktail mantel was met
hermeline gevoerd. 'In het sportieve
genre: goed-zittende stretch panta
lons waarop warme gezellige wollen
truien met capuchon worden gedragen
en daaroverheen een jack van deken-
stof. Zwarte franje als garnering op
een lichte groene jopper doet het best,
maar een pluizige wollen „smyrna"
rand in zuurtjes kleur op een dito
kledingstuk is wat te veel van het
goede.
De sterkste zqde van de kollectie le
ken ons de complets: japon-jasje of
japon-lange mantel. Deze lange man
tels hebben dikwijls een bontvoering.
De kragen zpn groot, de schouders
tamelijk breed en de lengte: even over
de knie. De jasjes van de complets
zjjn over het geheel genomen vrij
lang en gaan iets meer naar de klas
sieke tailleur toe met dit verschil dat
het lijkt of het aan de rugzijde nèt
niet goed zit.
De mouwen zjjn halflang. In de ja
ponnen verwerkt Offerman hier en
daar het kazuifel-idee van Balmain en
Griffe. Het doet denken aan een spen
cer die aan de japon vast zit.
Er om heen strikt hü een ceintuur-
tj'e. In het buitenland liet Offerman
een geel gebreid ensemble vervaardi
gen bestaande uit licht bruine rok, bre
de ceintuur, crème blouse en daarover
heen een wüde mantel. Alles in patent
steek. Een vergeten snufje doojc ook
weer op, dat de Parfjse couturiers heb
ben herontdekt, namelük knopen ge
maakt van opgerold koord. Het staat
heel vriendelü'k.
G. S.-de W.
menstelling van haar rapport gedaan
heeft."
De verbondsvoorzitter noemde het be
paald te veel gevraagd om voor ande
re organisaties, die buiten de K.A.B.
staan, de structuur van de K.A.B. te
veranderen. Intern is de K.A.B. wel be
zig met plannen voor structuurwijziging
o.m. in verband met de mogelüke
oprichting van bedrijfsbonden. waartoe
het N.V.V. en het C.N.V. reeds zün
overgegaan maar deze studie staat
los van hetgeen anderen met een Ka
tholiek Verbond van de Arbeid beogen.
Volgens de heer Middelhuis is er geen
..levensgroot bezwaar" om de naam
K.A.B. ooit te veranderen in Katholiek
Verbond van de Arbeid: reeds direct
na de bevrijding leefde de gedachte aan
deze naam binnen de K.A.B. Het ligt er
echter aan, wat men onder een derge
lijk Verbond wil verstaan. De Voorstan
ders zien er een federatieve samenwer
king in tussen drie zelfstandige vak-
centralen, resp. voor leidinggevenden,
mediale groepen en handarbeiders,
welke laatste dan de K.A.B. zou zün.
Maar dan rijzen er tal van practl-
sche vragen, aldus de heer Middel
huis. Nu is de K.A.B. de partner van
N.V.V en C.N.V. Wanneer eeht°r ei-
de andere vakcentralen binnen het fe
deratieve verbond een zelfstandige
rol willen spelen, vinden zij in het
socialistische en pro testa nts-ehriste-
Iqke kamp geen partners.
Zou de K.A.B. terwiile van een Ka
tholiek verbond van de Arbeid moe
ten terugtreden uit de Stichting van
de Arbeid, de S.E.R. en tal van ande
re instanties? Een Katholiek Verhond
van de Arbeid zou weliswaar kunnen
optreden namens een groter geheel
dan de K.A.B. al zouden beide an
dere vakcentralen niet meer dan
enige tienduizenden leden omvatten
maar wanneer de zelfstandige vak
centralen eigen standpunten mogen
innemen, die onderling kunnen af
wijken. verliest het geheel zijl
gezicht.
Volgens de heer Middelhuis zün de
bezwaren tegen een Katholiek Verbond
van de arbeid vooral van practische
aard, al speelt ook het in katholieke
kring gecultiveerde standsverschil een
woordje mee.
Men zou echter wel binnen de K.A.B.
aparte verbanden kunnen maken voor
groepen leidinggevenden, aldus de ver
bondsvoorzitter, doch zodanig met het
grote geheel verbonden, dat er één
sociaal-economische politiek gevoerd
kan worden. Er is een veelheid van be
langen die gecoördineerd moet wor
den. De heer Middelhuis zei tenslotte
wel begrip te hebben voor de wensen
van- de andere groepen, maar een op
lossing zag hü nog niet in het verschiet.
De persconferentie werd gehouden
ter gelegenheid van het vijftigjarig
bestaan van de K.A.B. als vakcen
trale, welk jubileum donderdag a.s.
te Utrecht gevierd wordt met een H.
Mis - om tien uur - in de kathedraal
en een herdenkingszitting - om half
drie - in Tivoli. Tijdens deze bijeen
komst zal gesproken worden door de
bisschop van Roermond, mgr. P.
Moors, de vice-minister-president,
drs. H.A. Korthals, de minister van
Sociale Zaken en Volksgezondheid,
mr. dr. Ch. J. M. A. van Rooy, de
Staatsecretaris van Ecconomische
Zaken, dr G. M. J. Veldkamp, en de
verbondsvoorzitter, de heer J. A.
Middelhuis.
Aan deze herdenking gaat woens
dagmorgen de officiële opening vooraf
van het nieuwe rust. en herstellingsoord
voor mannen ..Ariënshof" te Zeist door
minister van Rooy. Woensdagavond zal
de K.R.O.-televisie aandacht aan het
jubileum schenken.
Mannequin Georgette toont hier uit de
collectie Offerman een japon van gele
shetland-wol met knopen van leer, een
complet vormend met de antraciet man
tel die gevoerd is met dezelfde stof als
de jwpon.
De wethouder van publieke werken
van Amsterdam, mr. G. van t Huil,
heeft vrijdagmiddag de Nederlandse
driekleur gehesen op de eerste van de
„an de middenhal van het
in aanbouw zijnde tentoonstellingscom-
iSpi «»n de RAI aan het Europaplein
te Amsterdam. Deze kolornvrqe mid-
denhM wordt 200 meter lang, 67,50 me
ter breed en in het midden 16 meter
hoog.
Aan fundaties zün sinds het slaan
van de eerste paal op 6 november 1958
reeds 4.000 m3 beton en 400.000 kg.
wapeningsstaal verwerkt. Deze getal
len zullen bü de voltooiing van het ten-
tnnnstellingsgebouw - volgens de ver
wachtingen zal de officiële opening in
februari 1961 gesctoeden uitgegroeid
zün tot resp. 10.500 m3 beton en
i annnno ke wapeningsstaal. Het totale
grondoppervlak zal 40.000 m2 bedragen.
Voor de overkapping zal een staalcon
structie met een totaalgewicht van 1
miljoen kg. gebruikt worden.
De nieuwe algemeen voorzitter van
de RAI, de heer A. J. ten Hoeve zei
in een toespraak het tot zqn eerste taak
te rekenen, het werk van zijn in juli
j 1 overleden voorganger, de heer E.
F.' Eriksson, aan de nieuwe RAI te
voltooien.
De heer Ten Hoeve memoreerde
voorts dat de regering een bouwver
gunning voor een aansluitend congres
gebouw in het vooruitzicht heeft ge
steld. Mr. Van 't Huil sprak de ver
wachting uit dat dit congresgebouw in
het voorjaar van 1962 zal kunnen wor
den geopend.
Zes ministers die met gezinszaken van
doen hebben, onder wie minister M.
Klompé uit Nederland, zijn donderdag
overeengekomen dat gezinszaken in Eu
ropese landen gecoördineerd moeten
worden. In een verklaring die na de
vergadering van de ministers van Bel
gië, West-Duitsland, Frankrijk, Italië.
Luxemburg en Nederland is uitgegeven,
staat, dat zjj besloten hebben op gezet
te tüden te vergaderen om zich te be
raden hoe deze coördinatie in de ver
schillende landen tot stand kan worden
gebracht. Ook hebben zü besloten hun
ministeries van Buitenlandse Zaken te
verzoeken de E.E.G. om hulp voor hun
werk te vragen. De ministers zullen
volgend voorjaar weer bijeenkomen om
besprekingen te houden over de morele
en economische bescherming van het
gezin en van jonge mensen.
Met een trommeltje met boter
hammen trok pater Livinus
Moeskops O.F.M. tien jaar gele
den ongeveer wekelijks naar
Woudrichem om er de H. Mis op
te dragen. Bij het uit 1836 date
rende kerkje woonde een dame
die een kamertje als pastorie be
schikbaar stelde. „Mijn hele
inventaris bestond uit een tafel
twee stoelen, twee boterham-
bordjes en twee mesjes," zegt
pater Moeskops die in die jaren
kapelaan was in Gorcum en te
gelijk pastoor in Woudrichem
tot welke parochie ook onder
andere Werkendam en het land
van Altena behoorden. Sinds de
reformatie was er geen pastoor
meer geweest. Werkendam haa
geen eigen kerkje. En de afstand
naar Woudrichem was toch wei
vrij groot, en leverde vooral me'
slecht weer bezwaren op voor de
kerkgangers. De bisschop van
Den Bosch gaf pastoor Moeskops
toen toestemming in Werkendam
een kerkje te bouwen. Er was
geen geld. Maar pastoor Moes
kops bouwde een stenen kerkje.
In advertenties stelde hij zich
voor als de armste pastoor van Nederland. Dat sloeg aan. Er kwam geld,
er kwamen stenen en er kwam hout. Een dagblad begon een inzamelings
actie. En de kerk verrees. Kosten honderdduizend gulden. Pater Moeskops
had geen schuld meer toen hij Woudrichem/Werkendam verliet.
Deze pater Moeskops, nu al sinds 1953 pastoor van de parochie van
de H. Antonius van Padua in Den Haag „De Boskant" herdenkt deze
week de dag dat hij veertig jaar geleden in Alverna werd geprofest in de
orde van de Paters Franciscanen. Praten met hem is praten over Wou
drichem. Zijn opvolger in Woudrichem is daar gaan wonen. En er zijn nu
ook vijf zusters werkzaam, voornamelijk op sociaal-charifatief gebied. Mede
dank zij de burgemeester van Woudrichem kunnen zij hun werk doen.
Zij tullen komen te wonen in het huis waar in vroegere jaren ook nonne
tjes hebben gewoond, het zelfde huis waar ook Jacoba van Beieren heeft
geleefd. De burgemeester ijverde voor de restauratie van de oude huizen
en gevels in Woudrichem. Woudrichem was dood maar moest weer levena
worden. En tegen pastoor Moeskops zei de burgemeester: „Er moeten hier
nbnnetjes komen." Ze zijn gekomen. En Woudrichem is met langer dood.
Praten met pastoor Moeskops is ook praten over de tijd dat hij direc
teur was van het Sint Franciscus Liefdewerk voor jongeTis m fret Sebted
van vier tot vijf parochies in Den Haag. „Het was het mooiste werk dat er
was," zegt pastoor Moeskops. „Ik kom die jongens van toen nu nog wel
eens tegen. Ze zijn huisvader. Sommigen doen mets meer aan hun geloof.
Maar ze steken hun hand op en zeggen: Ha, die pater En van hun kinderen
gaan er naar de katholieke school." Vijf jaar deed pater Moeskops dit werk.
Hij ging naar Gouda en in 1939 kwam hy als aalmoezenier by het acht
entwintigste regiment infanterie in actieve dienst. De mobilisatie was afge
kondigd En in 1940. tijdens de zware meidagen stond hij „de jongens by
in de Hoekse he Waard. Ze vochten er tegen parachutisten en tegen mitraü-
leumesten Als ze op de boerenkarren naar de bedreigde punten reden,
stond vatèr Moeskops met de stool om klaar om ze de absolutie te geven.
Sommige andersdenkenden riepen: „Geldt dat ook voor-ons? De oorlog
was na vijf dagen voorbij. Het werk van pater Moeskops gmg nog tot m
'UnïPastoor Moeskops is een bekwaam en ijverig priesterdie ook de
afaeloven ■'es tot zeven jaar in Den Haag heeft getoond onvermoeibaar te
rijn als het er op aankomt. Hij heeft geen gemakkelijke parochie met
rierduizend parochianen waarvan een gedeelte de kerk de rug toe heeft
aekeerd Het centrum van Den Haag waar de noodkerk van de H. Antonius
van Padua staat, wacht op de stadssanering. Ook de noodkerk die oor
spronkelijk werd opgericht ten behoeve van de parochianen van de op
3 maart 1945 verbrande Boskantkerk, zal verdwijnen. Men denkt over tien
tot vijftien jaar. „Maar het hart van Den Haag heeft een city-kerkje nodig.
Er werken in het centrum veel ambtenaren en andere kantoormensen Die
moeten tussen de middag een H. Mis kunnen' bijwonen, ze moeten ook in
de gelegenheid zijn dan te biechten." Pastoor Moeskops hoopt ook stellig
dat er een nieuw kerkje zal komen in dit deel van de stad, als het gesaneerd
is. Hij zal er zijn werk kunnen voortzetten. Niet spectaculair maar gestadig,
serieus en tactvol. Dat tekent hem.
