Eindhoven haalt jubelend
bevrijdingsvuur in
VLAER&KOL
„Cavalleria" overtuigender
dan JPagiiacci"
Realisme van nu en muzikaal
van 1892
Liefde
verisme
Geestdrift niet
ten onrechte
Mari Andriessens monument
voor Nijmegen
Zwevende engel met dood kind
BK
In 1963 verkiezingen
Prof. Dehousse optimistisch
Voltooide
mensheid
Geen vrees voor
stagnatie
ij
SYMBOLIEK BIJ DE NEDERLANDSE OPERA
FONSVIIAE
Doden op de weg
EUROPEES PARLEMENT
Diamanten feest
mgr. J. P. Huïbers
Bijeenkomst van de
Bilderberg-groep
„GOUDEN FAKKELS" UITGEREIKT
Uitbundig feest in
Brabantse „corridor
Nader beraad over
grafische c.a.o.
PERSOONLIJKE AANDACHT
schenkt U
anno 1691
Leven op de maan?
Jeugd en jongeren
brengen hulde op
27 september
ZATERDAG 19 SEPTEMBER 1959
PAGINA 5
richt nSSSK vloeiing der
teï?-» der Kerkvaders
Subsidies premiebouw
Minister: Eigen bouwers"
geen voorrang
J il
Bankten voor generaties van zakenlieden en beleggers
Deviezenbank
Voor al Utv financiële belangen
MARIUS VAN BEEK
Het Rijk Gods, het rijk der ver
lossing en genade noemt men
terecht de tweede schepping.
En wel omdat dit het rijk is van de
vergod lelijkte, van de goddelijke
mensheid.' Dit is geen overdrijving,
zelfs geen louter theologische zegswij
ze. Die uitdrukking komt recht
streeks uit de H. Schrift. Doelend op
ons aandeel in het goddelijk leven
gebruikt de Bijbel de woorden: Ik
zeg u, gij zijt goden. In dit verband
de mensheid in haar geheel beschou
wend spreekt men ook van de „uni
ca dilecta Dei", en bedoelt daarmee
de bovennatuurlijke eenheid van het
menselijk geslacht, welke Gods lief
de zich ten doel heeft gesteld.
Dan pas mogen wij van een vol
tooide mensheid spreken, wanneer
deze als geheel leeft van en uit het
voor haar bestemde, goddelijke le
ven. Maar zoals de genade de natuur
Veronderstelt, zo is de natuurlijke
eenheid van het mensdom ook voor-
Waarde voor de bovennatuurlijke.
Wij staan hier oog in oog met het
ondoorgrondelijk mysterie van Gods
raadsbesluiten, waarin van alle
eeuwigheid bepaald is, wat in de tijd
reeds werkelijkheid is geworden en
hog zal worden. Het menselijk ver
stand is ten enenmale ontoereikend
om de diepe wijsheid en liefde van
Gods besluiten te doorzien. Wat ons
echter daarvan werd geopenbaarci
vervult ons met heilige huiver v0,
de oneindige liefde van God t.o-v- -
mens, en is meer dan voldoende on
ons heel het leven lang op d®hiddin„
komen telkens daarop terug. Maar
de door de schepping gegeven na
tuurlijke eenheid van het mensdom
ligt eveneens vanzelfsprekend
overigens 20 diep in onze aard
verankerd, dat men in de loop der
geschiedenis op het natuurlijke vlak
telkens weer opnieuw pogingen in
het werk heeft gesteld om deze een
heid te verwezenlijken.
Sedert duizenden jaren, zegt De
Lubac, drijft een machtig instinct de
mensheid tot een ..vita communis'
In dit gemeenschappelijke leven
wordt tets naar buiten geopenbaard
V3o die eenheid, welke de mensheid
Vaag in zichzelf aanvoelt. Tot ver
werkelijking van die eenheid op het
natuurlijke vlak kan zij echter niet
komen door de ongunstige invloed
der ontelbare tegenwerkende krach
ten, die zij zelf telkens opnieuw op
roept.
Alleen het ideaal dat Christus
Zijn Kerk heeft gegeven, is
zuiver en machtig genoeg om
de mensen te inspireren tot werken
aar. hun geestelijke eenheid, want
het is niet geboren uit een menselijk
brein, maar het is altijd levend en
Wordt genoemd: Geest van Christus.
Alleen het offer van Christus' bloed
kan deze arbeid der mensen vrucht
baar maken.
iiiu>2tv,We,rk.en aan onze bovennatuur-
jke eenheid Is, met andere woorden
gezegd, ons aandeel in Christus' ver
lossingswerk. Het is de grote op-
dracht, waarmee wij in het leven zijn
geplaatst: de verlossing van Chris-
tus, die voorlopig nog siechts in be
ginsel definitief is, in ons zelf> in an.
deren en in de hele schepping te hel
pen voltooien.
Vanzelfsprekend dit sta voorop
zou Christus' leven, dood en ver
rijzenis méér dan voldoende geweest
zijn om ons te verlossen. Maar het
heeft niet in Gods bedoeling gelegen
®nze medewerking bij de redding der
hlensen uit te sluiten.
Wanneer wij ons, aan de hand van
Öe Openbaringsgegevens, een beeld
Vormen van de mens, zoals God hem
hedoeld heeft, dan schijnt ons men-
aïBfë verstand wel in te zien, dat het
dié nmnsredeli3k en gewenst is, dat
fend uitd^ls De Lubac het tref-
dezelfde wij zé "'et gered wordt op
wrak bergt". God\aar°P. „men nen
in de mens Zijn eiglaft «tegendeel
Verwekken. Hij moest meewerken
aan zijn eigen verlossing. eraen
„Christus is dus niet gekomen om
rich in onze plaats te stellen of iie.
ver: dit plaatsvervangen geldt
slechts voor de eerste tijd van Zijn
arbeid maar om ons in staat te
stellen onszelf, door Hem, op te hef
ten tot God."
Het gaat bij de verlossing dus niet
®hi een uitwendige vergiffenis, maar
®m een innerlijke omvorming. Gods
hefde en barmhartigheid hadden
reeds van eeuwigheid bepaald, dat
Menswording van de Zoon in de
ld het middel zou zijn om het zon
dige mensdom met de Vader te ver
oenen. Dit goddelijk plan sluit lo-
ronden'e uitwendige vergiffenis der
ty^Ptdat nu de mens zelf moet mede-
om u n aan ziin eigen heiliging, daar-
(j heeft Christus hem als middel
van"®.® de „objectieve openbaring
schmu Persoon en de Kerk" ge-
gej, "ken. Zo dient men dan ook het
boon te zien als de innerlijke ver-
In "enheid van openbaring en. ver-
hniptg. waarvan de Kerk „het ta
bernakel" is.
'n een luxueus hotel twintig kilome-
5!* buiten Istanbul in Turkije, is
een
de de K-oep Bilderberg georganiseer-
n,.samenspraak begoimen, die tot
du ir'Hg a-s- zaI duren. De leden van
tion»i0eP Bilderberg bespreken interna-
Van vraagstukken en zij wisselen
de/» ?edachten over de wijze, waarop
bei, Uns inziens het best zouden kun-
die JVorden opgelost. De besprekingen
van i"0' Pr*ns Bernhard, de oprichter
een l Sr°eP) worden geleid dragen
besloten karakter.
Er
mpr, iVordt onder meer aan deel geno-
KenprTiT Paul Henri Spaak, secretaris
R W <s van de N.A.T.O., de heer mr.
vèrhiéa: gers. Belgisch minister van
ïranw Hgen en Jac(ïues Rueff. een
bied deskundige op economisch ge-
nktm? voormalige Nederlandse mi-
N va Vrzn buitenlandse zaken mr.
P-Ó,, K'affens, thans vertegenwoordi-
Turk^pn-de ®.G.K.S. in Londen. Van
rippioT ztlde wordt aan de samenspraak
en 0men door premier Menderes
Zorlu minister van buitenlandse zaken,
(Van onze Brabantse redacteur)
Tienduizenden Eindhovenaren s'aa"
den vrijdagavond langs de feestelijk
verlichte straten van de binnenstad ge-
plein droeg. Daar ontstak hij in tegen
woordigheid van ruim tachtig Ameri
kaanse oudstrijders van de 101e Air-
borne-divisie de vlam voor het bevrij
dingsmonument. „Welcome liberators"
stond op een van de muren aan het 18
Septemberplein waar de Amerikaanse
gasten, deputaties uit het Normandi-
sche stadje Bayeux en vele genodigden
by het met üraaie bloemstukken ver-
schaard bij de traditionele intocht van s}er(je podium wachtten op de estafet-
het bevrijdingsvuur. Een kilometersian- teiopers djp het vuur van de Aalster-
ge stoet van jeugdverenigingen en m - weg naar het centrum droegen.
drskkFPGijzels"1cUe d^^l^g^dhu'ls- I Geflankeerd door de wielrenners die
18 septemberplein naar
(Van onze Haagse redactie)
Volgens minister van Aartsen van
Volkshuisvesting en Bouwnijverheid be
hoeft er geen vrees te bestaan voor
stagnatie van de premiebouw als ge
volg van de wijzigingen in het beleid
sinds de circulaire aan de gemeentebe
sturen van april. Over deze kwestie wa
ren aan de minister vragen gesteld door
het Eerste-Kamerlid J- Maenen
(K.V.P.). De bewindsman zegt dat de
belanghebbenden over voldoende gege
vens beschikken om zich pen oordeel te
vormen over de hoogte van de subsidie
voor de eigen woning, zoals deze zal
worden toegekend. Uit cijfers blijkt ook
dat de mogelijkheden voor de premie-
bouw in het eerste halfjaar 1959 zich
niet ongunstig onderscheiden van die in
de eerste helft van de jaren 1957 en
1958.
Enige onzekerheid valt echter niet te
vermijden, vooral omdat het aantal aan-
vragen vèr uitging boven het voor 1959
toelaatbare maximum van 38.000. Mr.
van Aartsen acht het niet doenlijk om
aanvragen voor financiële steun ten be
hoeve van de bouw van een eigen wo
ning met voorrang te behandelen. Een
dergelijke maatregel zou bovendien in
houden dat men andere categorieën
van aanvragers zou benadelen.
De minister streeft er naar om op zo
kort mogelijke termijn over de voorne
mens van de regering ten aanzien van
de subsidieregeling voor de particuliere
woningbouw nadere mededelingen te
doen.
het vuur uit Normandië hadden ge
haald arriveerden de lopers onder klok
gelui op het plein dat omzoomd was
door een geweldige menigte. Na aan-
komst schoot men van de Philipstoren j
vuurpijlen af en zette Bengaals vuur
het plein in een rose gloed. Heel Eind
hoven stond langs de route waarlangs
het vuur vervolgens naar het monu
ment werd gedragen.
De bevrijdingsviering was 's-morgens
begonnen met een H. Mis met militair
ceremonieel in de Catharinakerk en
een plechtige kranslegging bij het mo
nument. De Engelse en Belgische am
bassadeurs, de Amerikaanse charge
d'affaires, de militaire attaché van
Frankrijk en duizend middelbare .scho
lieren, woonden de ceremonies bij. De
Eindhovense jeugd had vrijaf en hield
zich 's-middags bezig met sportwedstrij
den. Tijdens een thee-uurtje in het
sportpark speldde loco-burgemeester
Gijzeis aan burgemeester van Bayeux,
dr. Jeanne, de voorzitter van het co
mité in Bayeux, de heer Brokke, en
oud-burgemeester mr. H. Kolfschoten
de „gouden fakkel" op, wegens hun
verdiensten voor de Eindhovense be
vriidingstraditie. Na de avondplecntig-
heid was er op de Markt nog een sport-
De genodigden maakten P
KLM een rondvlucht boven de stad_aie
show.
KLM een rouuviuum -- ij-htctad
in deze dagen meer dan ooit, hc
mag heten. Het feest was Gemeenten
ni nnk in rip ..corridor -gemeenten,
al, "ook in de
los gebarsten,
Het college van rijksbemiddelaars
heeft ter bespreking van de
de voorstellen tot w'U okken werkne-
werkgeversorganisaties vrij-
Aangezien het stand-
mers- en
punt vanVhët c"'llegë~afwijkt van het ge
meenschappelijk standpunt van de bon
den is besloten maandag een vergade
ring van het centraal bureau bijeen te
roepen tot nader beraad.
punt van
Advertentie
ROTTERDAM 1
2e Westewagenhof t telefoon 12 74 93 13 59 96
Anny Delorie, Johan van der Zalm en Phyllis Lommei in de Cavalleria Rusticana.
Soms kan een mens het
waarlijk niet helpen dat hij
in een indiscrete situatie
wordt geplaatst. Gister
avond zat ik in een restau
rant en aan een belendend
tafeltje ontwikkelde zich dit
fragment van etjn gesprek
tussen twee jongelieden.
„Kom", zei de een, „waar
om ben jij eigenlijk nog niet ge
trouwd?"
En de ander antwoordde: „Ik zoek
een vrouw met wie ik het kan vin
den."
Dat geeft een mens dan te denken.
Wat mij betreft: ik geloof dat nooit
enige man een vrouw heeft getrouwd
in de veronderstelling dat hij het met
haar zou kunnen vinden. Noch omge
keerd. Hij, of zij, hebben wellicht ge
loofd in de liefde. En, ach heden, dan
word ik sentimenteel. Ik geloof in de
liefde. Ik geloof niet in een vrouw
met „wie je het zou kunnen vinden".
Ik geloof in een vrouw die je lief hebt.
En ik neem aan dat een vrouw gelooft
in de man die haar lief heeft. Want
mannen „vinden het" nooit met vrou
wen en vrouwen nooit met mannen.
Wat is het „lief hebben" tussen man
en vrouw? Ik weet het niet. Niemand
weet het, geloof ik. Alleen: het moet
een kwestie wezen van lang duren,
van heel lang duren. Sommige gelief
den, ik ben er zeker van, doen er een
eeuwigheid over. Zij zijn er zeker niet
minder om.
Goed. Maar had ik dat die jongens
kunnen vertellen, terwijl ik net aan
de biefstuk zat?
Advertentie
rGÉBEDÊNBOEKVoÓfn
JONGEMANN1NJ
UTRECHT
telefoon 26} 51
B1LTHOVEN
telefoon 2571-2572
Toen de Opera nog in de kinder
schoenen stond, behoorden tot de eer
ste werken, die zij op haar repertoire
nam „Cavalleria Rusticana" en „Pag-
Iiacci". Vrijdagavond begon zij in Am
sterdam haar jongste seizoen met een
nieuwe instudering van dezelfde stuk
ken. Daar scheen symboliek in te schui
len. De Nederlandse Opera staat thans
onder haar nieuwe directie en zij moet
bijkans opnieuw beginnen. Alleen: zij
moet nu omhoog krabbelen van onder
een berg puin, rommel, bederf, ver
ziekte gewoonten. Laat ons vurig ho
pen. De Stadsschouwburg was vol ver
wachting, de zaal was ook voor het
eerst sedert lange tijd bij een opera-
première weer gevuld en zeer geest
driftig. Grosso modo genomen zeker
niet ten onrechte.
Niet dat alle bederf al meteen ver
dwenen bleek op deze avond. De regis
seur, Frans Boerlage, had uit de ver
streken jaren nog de mening overge
houden, dat men zich iedere gekheid
kan permitteren. Hij liet Pagliacci spe
len in de tegenwoordige tijd in heden
daags costuum, aan de rand van een
mijnstad. Realisme, moet hij gedacht
hebben, is nu eenmaal nabootsing_ van
de werkelijkheid. Maar het muzikale
verisme van Pagliacci is van 1892 en
het stuk speelt zich af op het argeloze
platteland van die tijd. Men ziet nu een
hedendaagse stadsbevolking, die de
film en de televisie deelachtig is, naar
een klungelig toneelvoorstellinkje van
rondreizende komedianten komen kij
ken, Canio toejuichen als een filmster
en uitgelaten van verwachtingsvolle op
windingen zingen als ze naar de ver-
mr.
voor een
Andriessen ter
Ee"en' rotodlfiK<!n heeft u in de krant
gemeester yan *3?. Va" de
Hustmx, een krans !Jn".lefi:en
nieuw beeld van Mari
herdenking van de gevalien burgers
van de stad aan de Waal. De hür«r
vader stond er goed op maar van het
beeld bleef met veel over; enkele ron
de steenklompen ontlokten velen de on-
merking: „Is dat nu de jongste ontwik
keling van de beelhouwer van de
onverzettelijke staker op het Water-
looplein te Amsterdam, van de vast
beraden drooglegger van de Zuider
zee Lelv van de verstilde man voor
hetvuurpeleton". De werkd«kheid ta
freheel anders en een bepaalde toto
Steen kunstenaar te kunnen maken
en breken. Een klein-ldastiek k door
een handige fotograaf te indruk nek
ken, dat men met een groot munu
ment te maken heeft, een Sed'-P
neerd beeld kan op een foto IjJ en P
een statue met goede verhou'duig
over een bepaalde hoek genomen K
een slechte plastiek nog op iets goea
lijken, een goed beeld kan ook doo
een fotograaf naar de bliksem worden
geholpen, althans wat de publieke opi
nie betreft. Het laatste is het geval
met het beeld dat Mari Andriessen
voor Nijmegen vervaardigde.
Oorspronkelijk had men het beeld wil
len plaatsen op het plein 1940-'45, daar
waar ook reeds hét monument van
Maris voor de gevallen soldaten om
hoog komt. Maar Andriessen werd
weinig geïnspireerd door de brokkeli
ge architectuur-ellende (wat had het
mooi kunnen zijn) van het nieuw ge
projecteerde plein. Hij ging zelf op
zoek naar een betere plaats en vond
deze aan de voet van de thans ont
mantelde en brillant gerestaureerde
St.-Stefanuskerk. Vele huizen, die vroe
ger de Stikke Hezelstraat omzoomden
zijn bij het bombardement in 1943 ver
woest en daar bevindt zich thans
een prachtig glooiend grasgazon, be
grensd door populieren en oude opgaan
de muren. Daarachter torent hoog de
prachtige laat-gothische kerk. Het weg
laten van verdere bebouwing is een der
meest wijze daden der Nijmeegse ste
debouwers en de beeldhouwer uit Haar
lem heeft er een onverwachte kans ge
kregen. Andriessen ontwierp een lig
gende engel-figuur, die ondanks de har
de musel-kalksteen een haast zwevend
karakter heeft gekregen. In haar vlucht
voert de engel een dood kind in haar
armen mee en aldus ontstond een prach
tig symbool voor de vele ellenden
die de burgerbevolking doorstaan
moest.
Er wordt op het ogenblik veel ge
sproken over het onvermogen van
kunstenaars, een expressie-vorm te
vinden voor het leven van onze tijd.
Schilders en beeldhouwers uiten zich
uit louter recalcitrantie op barbaars-
abstracte wijze, maar ook de meer
naturalistisch gerichte kunstenaars voe
len zich onbevredigd met de wijze
van werken, die hun ooit zo dierbaar
was. Dit behoeft geenszins voort te ko-
™«n uit snobisme of uit gevoel mee te
Y' ,en doen met de moderne clan. By
Andriessen constateert men hetzelfde,
a iSi a's°l men voorvoelt, dat hij na
de dokwerker, na Lely, na Plesman
'nl g^d°°dverfd wil worden als een
lelie r alise, een spirituele Royer, een
minder conventionele Leenhof; kortom
een standbeeldenmaker, waarbij wij al
lemaal het zo goed kunnen navoelen.
Andriessen is teveel artist om aan gro
te opdrachten genoeg te hebben, om er
met de pet naar te gooien, om zich in
gevoelsmatige opwinding door het le
ven te bewegen. Het is alsof hij wil
zeggen: na het monument' te Rotter
dam heb ik genoeg van die stoere man
nen.
Prof. Bronner vertelde mij eens,
dat hij tegen Andriessen be
weerd had maar een andere naam
dan beeldhouwkunst te bedenken
voor diens gevoegi boetseerwerk.
Mari had kunnen antwoorden dat de
hooggeleerde heer zich eerst moest
wenden tot de lassers, die Plastieken
maken van beton-yzer en ophouden
daar waar elke zich respecterende
beeldhouwer begint: de constructie.
Hoe dan ook, het 1? me ^aa^f'g'
dat Andriessen zich is gaan hernieu
wen door hamer en bi tel ter hand
te nemen. In de steen, in de Sr°t®
vorm als uitgangspunt, heeft hy Kans
andere gedachten uitgewerkt. Men
kon dat reeds bespeuren in de mo
numenten voor Ouwerkerk en Nieu-
werkerk in Zeeland. Grote handen,
plastische vormen in Ettringer tuf
steen, laten ruimte vrij voor een op
vliegende vogel. Men vindt dezelfde
gedachte terug in het monument te
Nijmegen. „Wat prachtig zei mijn
zoontje, toen wy in de vallende
avond onder een zware wolkenlucht
beneden aan de voet van de Stefa-
nus kerk stonden", een engel vliegt
rond die oude kerk, dag en nacht
om de mensen te doen denken aan
het verschrikkelijke bombardement".
Me dit monument, zeer mooi opge
steld op twee blokken steen, dus met
een zeker sentiment benaderen, men
kan het ook louter plastisch (hoe
dwaas die begrippen uit elkaar te hou
den). Andriessen heeft in het grote be
weeg van de vleugels de mens wil
zichzelf ontstijgen een grote ruimte
lijke werking verkregen. Het zijn eigen
lijk vormen in steen, rond, bijna Lip-
schitz - achtig, dynamisch. Daartussen
doen de naturalische kopjes van de en
gel en die van het kind dualistisch aan.
Jammer, het monument heeft zo iets
tweeslachtigs gekregen. Het is niet in
één ruk tot stand gekomen, misschien
is er een concessie gedaan, een geeste
lijke overdracht van niet geheel eigen
vormgeving. In ieder geval is dit jong
ste teken van Andriessen een symbool
van voortgang op het pad der artis
tieke scheppingskracht. Het is een edel,
subtiel monument geworden, waarbij
de kunstenaar zich zeker niet verloo
chend heeft.. Nijmegen mag er dank-
baar voor zyn.
toning stroomt. De nieuwe directie
moet ook onrijpe regisseurs aan de
teugel nemen om hen te behoeden dol
le stunts uit te halen, waarmee ze or-
gineel willen schijnen. Men moet eerst
eens leren heel gewoon een opera goed
te regisseren en te ensceneren volgens
het tekstboek. Dat is al moeilijk ge
noeg. Per saldo was de regie van Pag
liacci en Cavalleria in welk laatste
stuk de heer Boerlage althans niet be
zocht bleek door een geniale bliksem
inslag maar heel gewoontjes en con
ventioneel.
Er was wel met veel toewijding ge
werkt aan de voorstelling en het leek
inderdaad alsof er al een betere
geest in het gezelschap begint te va
ren. Er heerste meer attentie en
meer zorg. Er was een redelijk over
wogen rolbezetting en de dirigent Ar-
rigo Guarnieri had zich plotseling de
moeite gegeven zijn orkest af te dek
ken, zodat het de scène niet over
speelde. Dit had dus alle voorgaande
jaren ook al beter gekund. Arrigo
Guarnieri is nog niet een man van
grote klankverfijning en evenmin een
muzikant van vervoerend tempera
ment. Hij verrichtte over het alge
meen zijn taak correct, schoon ietwat
saai, wat de lijzige bombast van Ca
valleria nog ongenietelijker maakte,
terwijl de pittigheid, waarmee Leon
cavallo in Pagliacci musiceert, er tot
ieders verdriet beduidend slapper
door werd.
Toch kwam Cavalleria naar mijn ge
voel het meest overtuigend te voor
schijn. Het stuk was gaver bezet en
Anny Delorie gaf verrukkende, stralen
de zang als Santuzza. Zij maakte er
ook een dramatisch aanvaardbare cre
atie van; zij was inderdaad Santuzza.
Johan v. d. Zalm en Jos Borelli waren
daartegenover alleen maar resp. Tu-
riddu en Alfio omdat het in hun rol
len stond. Zij trokken een mes, als hel
was voorgeschreven, en zij deden ver
liefd, als het was voorgeschreven,
maar niemand geloofde, dat zij het zou
den kunnen menen. Beiden zingen zij
hun partijen met gemak, maar heet-
bloedige Sicilianen kon men in deze
verklede Hollanders geen moment zien.
Lidy v. d. Veen gaf een wel bevre
digende mamma Lucia, en Phyllis Lom-
mels Lol-a was netjes. Men kan het be
twijfelen of dit de kwaliteit is, die Lo
la moet karakteriseren. Over het alge
meen kan men zeggen, dat Cavalleria
De Ru sische bioloog prof. Alpatof
heeft in de Izwestja geschreven dat de
omstandigheden op de maan het be
staan van een primitief organisch leven
niet uitsluiten. De hoogleraar steunt
zijn theorie op de recente waarnemin
gen van vulkanische activiteit op de
maan en wijst op het feit dat organis
men het leven kunnen houden in tem
peraturen van -273 gr Celsius (het ab
solute nulpunt) tot 170 gr Celsius.
De temperatuur en atmosferische
druk op Mars en Venus benaderen de
voor organismen noodzakelijk geachte
omstandigheden veel meer dan die op
de maan, maar er is geen grond om
aan te nemen dat de maan een abso
luut „dood hemellichaam" is, aldus
Alpatof.
wel goed klonk en voornamelijk gedra
gen werd door Anny Delories machtige
dramatische zang.
Pagliacci klonk veel ongelijker. Pa
tricia Hyde Thomas klonk in het geheel
niet. Zy heeft geen laagte en in de hoog
te doet zy maar iets in radeloosheid. Zy
kan deze rol niet zingen. Wim Koopman
als Bebbe bleek wel een welluidende
stem, doch een tenor zonder hoogte
maakt toch maar een onvolwassen in
druk. Gré Genemans was een mooi ge-
timbreerde en ook bewogen Sylvia. Pa
olo Gorin zingt en speelt, zoals een ieder
weet, voortreffelijk. Dit helpt hem heen
over het nadeel, dat hy vocaal genomen
eigenlijk geen echte Tonio is. Zijn stem
is te week en te klein van volume voor
deze rol, maar hy is een goed artiest,
die heel wat maakte van de onmogelij
ke toestand, waartoe de regisseur zyn
rol verprutst had. De meeste indruk liet
Leonard del Ferro na als Canio, een
zeer muzikale man en een goed acteur,
een baritonale lyrische heldentenor, om
vangrijk en krachtig. Een "anio, die in
een forse trek op het toneel werd ge
zet, in het geheel niet zelfbeklarig,
maar levend uit een sterke oerkracht.
Dat was dan een gelukkige keuze. Hoe
veel meer reliëf had deze Canio nog kun
nen verlenen aan een kernachtiger ge
musiceerde opvoering. Het koor voldeed
in de beide stukken zeer goed. Joseph
Carls decor voor Pagliacci was, gezien
myn fundamentele bezwaar, niet te
waarderen. Voor Cavalleria had hy een
sfeervol dorpspleintje gemaakt en een
goed voordoek.
Dit was dan het begin van het nieu
we tijdperk. Er is toch al het een en an
der gebeurd van de talloze dingen, die
er nog gebeuren moeten.
LEO HANEKROOT.
Op de Groningerstraatweg bij Leeu
warden is de negentienjarige J. E. uit
Leeuwarden om het leven gekomen,
toen hij rijdende op een motorbakfiets
werd aangereden door een vrachtauto.
De chauffeur, die verblind werd door
het zonlicht, merkte de bakfiets niet op.
Toen de 65-jarige H. van de Boven-
kamp uit Veenendaal met zyn fiets
aan de hand rijksweg 12 bij Veenen
daal wilde oversteken, werd hij door
een auto gegrepen en tegen de weg ge
slingerd. Het slachtoffer is op weg naar
het ziekenhuis overleden. Het verkeer
had geruime tijd vertraging.
De 22-jarige Jan H„ die dezer dagen
met zijn motor in het goffertpark te Nij
megen in botsing kwam met een boom
en daarbij een hersenschudding en in
wendige kneuzingen opliep, is aan de
gevolgen van deze verwondingen over
leden.
In Heerlen is by een verkeersongeval
de 37-jarige bromfietsbestuurder W. de
V. dodelijk verongelukt. Op een kruis
punt verleende hy geen voorrang aan
een auto, waardoor een botsing ont
stond.
In Amsterdam is de 24-jarige motor
rijder P.V. op de kruising Jan van Ga
lenstraat-Jan Tooropstraat in aanrijding
gekomen met een vrachtauto, die hjj
geen voorrang verleende. De man was
op slag dood.
Het Kröller-Mullermuseum op de Ho
ge Veluwe mag zich in een steeds gro
ter belangstelling verheugen. Vrijdag
kreeg hel de honderdduizendste bezoe
ker van dit jaar, een Duitser, die van
de directie een boek kreeg aangeboden.
Vorig jaar kwam de honderdduizendste
bezoeker pas in december.
(Van onze parlementaire redacteur)
Wanneer de voorbereidingen verder
geen tegenslag ontmoeten, zou men in
1963 rechtstreekse verkiezingen kun
nen houden voor een Europees parle
ment. Misschien zelfs in 1962, zo ver
klaarde de Belgische professor en par
lementslid prof. F. Dehousse vrijdag
in Den Haag. Journalisten vroegen
hem naar de resultaten van de bestu
dering door een werkgroep uit de Raad
van Europa, waarvan hy reeds tien
maanden als leider optreedt. Hy zei,
dat vooral het bezoek aan Den Haag,
waar men experts in politieke zaken
en zelfs een vijftal fractieleiders uit hel
Nederlandse parlement tezamen in
een aparte vergadering kou horen, ver
rassende resultaten heeft opgeleverd.
Men is bezig de zes hoofdsteden van
de landen van „Klein Europa" te be
zoeken. Na Bonn en Parys was Den
Haag aan de beurt.
In de resolutie hebben mr. dr. Van
Ommen Kloeke, electoraal expert van
Binnenlandse Zaken en prof. Schlich-
ting, rector-magnifieus van de katholie
ke universiteit van Nijmegen, het ge
zelschap Straatsburgers gewaar
schuwd voor maatregelen die averechts
zouden kunnen werken. Met name heeft
men de heren uit het hoofd gepraat
om het lidmaatschap van het komende
rechtstreeks gekozen Europese parle
ment onverenigbaar te verklaren met
dat van de nationale parlementen. Om
de band tussen Europees parlemenl
en nationale regeringen te handhaven,
is het juist nodig dat de leden in de na
tionale parlementen ook, althans voor
een deel, zitting hebben. Prof. Dehous
se bleek overtuigd te zyn door deze ar
gumentatie.
Er is voorts gesproken over het aan
tal leden dat dit Europese parlement
zou moeten hebben. Het aanvankelijk
genoemde totaal van 142 zou men voor
een werelddeel dat 160 miljoen inwo
ners telt, wel kunnen verdriedubbelen.
De Nederlandse fractieleiders waren
het daar wel mee eens, althans vier van
de vijf. Er zijn echter ook van de zij
de der experts waarschuwingen ge
richt tot de werkgroep, om praktisch
te blijven en te bedenken dat het met
zo eenvoudig is om voor een land als
het onze 36 vrij te stellen experts te
vinden, die ons land naar waarheid zou
den kunnen vertegenwoordigen.
Geen zekerheid over kiesstelsel
Over het kiesstelsel dat men moet
toepassen is nog niet de minste zeker
heid. Een van de leden van de werk-
groep dacht aan een combinatie van
een stelsel volgens lijsten met een
voorkeur-stelsel. Ook daarop is van
Nederlandse zyde nogal wat kritiek los
gekomen. Onze deskundigen leek het
onmogelijk althans nu reeds in geheel
Europa een uniform kiesstelsel te gaan
invoeren alleen voor de Europese ver
kiezingen. De verschillende landen zijn
te zeer gewend aan hun eigen nationale
systemen.
De werkgroep staat op het standpunt,
dat de verkiezingsdatum in ieder ge
val niet dient samen te vallen met an
dere nationale verkiezingen. Een nuch
ter, maar uiterst deskundig toehoorder
heeft over dit punt wederom prak
tische bezwaren gemaakt. Verkiezingen
kosten de partijen en het land miljoe
nen. De animo om nog eens extra Eu
ropese verkiezingen te gaan houden
kwam hem zeer gering voor. Men zou
om die redenen eigenlijk maar beter
gecombineerde verkiezingen kunnen
houden.
Voor 1 ianuari hoopt de werkgroep
een uitvoerig rapport met voorontwerp
uit te brengen. Dat moet dan nog een
lange weg afleggen via de Raad van
ministers naar de nationale parlementen
die het, als tractaat, zullen moeten
ratificeren.
Jeugd en jongeren uit het bisdom
Haarlem zullen zondag 27 september
het diamanten priesterfeest vieren van
mgr. J. P. Hnibers en hun bisschop
een grootse huldiging bereiden. Tydens
een receptie in het gemeentelijk Con
certgebouw te Haarlem zullen zij op
originele wijze hun geschenk, een bij
drage voor de seminaries, aanbieden.
Uit het gehele bisdom worden deputa*
ties verwacht.
Zondagmiddag verzamelen allen zich
op de Parklaan in Haarlem. Vergezeld
van enige jeugdbands zullen jeugd en
jongeren defileren langs het bisschop
pelijk paleis en daarna naar de kathe
drale basiliek trekken. Daar zal mgr.
Huibers een pontificale heilige Mis op
dragen om vijf uur. De receptie in het
Concertgebouw zal om half acht aan
vangen.
De Amerikaanse luchtmacht heeft
brigadegeneraal Pritchard op verzoek
van de IJslandse regering van zjjn
commando op IJsland ontheven, zo is
te Washington bekendgemaakt. Gene
raal Pritchard was bevelhebber van de
Amerikaanse vliegbasis op IJsland
waar dezer dagen de wacht twee IJslan-
se ambtenaren door het slijk zou heb
ben laten kruipen. De IJslandse am
bassadeur had bij het State Depart
ment over het voorval geklaagd.
