Peek&Cloppenburg
de toekomst
vakdiplomageïsoleerde kar en koelruimte
een moeilijke zomer
Onze ideale melkslijter van
heeft
Het was
voor ons vloeibaar voedsel
W6SMBP
Aflopende KLEUREN
Overvloed van vruchten en
bloemen in Deens handwerk
w
Het afbetalingssysteem
Verenigde Staten
in
de
H
B
D
HAD DE FLES MAAR VLEUGELTJES
Geen zin meer
in zomerkleren
UfltóA kwaliteit
prijzen.
Expositie van
de Bijenkorf
WEMEF
Madurodam
Het „roulerend krediet
de nieuwste vinding
VRIJDAG 2 OKTOBER 1959
PAGINA
jj en karretje langs de straatweg reed,
e zon scheen helder, de weg was breed,
e flessen stonden te bakken.
e melk wordt zuur, mijn vrind, mijn vrind.
e rnelk bederft, mijn vrind".
rni« h,S''IS zónder dan met, en
SSLÏ >vfoedL
"aak,S,£rstbunVkare^n?ltisVdatadaer
1959"
„topHit
Tricotage met
Franse charme
zon
voor modam bootok
Nes 23-25
Amsterdam-C.
Vraag gratis folder!
Het geschonden hart
Een jaar zilvervloot
I je uit nn.r'1' romantische Iied-
u Rod achten j|euKd kwam ons in de
J^?er eens een ?.n we dezer dagen
lekker in ,i„ Helkkar van de slijter
volop in h 7i°". zagen staan, de Hes-
A's verwam„i !i ',c£,t en de inhoud zoet-
e blauwe i' °,r do gulle straling uit
J'arme zome l?lel- Deze verrukkelijke
n,«lk. ml'i',moeillik geweest voor
lnoe'I«k voor a u voor de sl«ter en
Eerkoop v«n i» ul8vrouw' Nu is do
Wat l»egrijDeliU?e' st<!n deze maanden,
Maar er ,'.'S' aa"merkelijk gestel
•"eer huiSho.,a Un toch altijd nog veel
,an televisie m, kan wèl genieten
kelder i^r heeft °P een flat zon-
wl die s»uwt,*armte getobd met
laiirt Nan de (luizen,! .V-erd' Hoeveel li-
and per j ™end miljoen, die Neder-
r door de Bont z«n er deze 7,0-
sootsteen weggespoeld?
dan ook helemaal
WeéVnachtWaren v°a°n rineKmelk' die °P
g naai' deg nJènabdeieboer soms ver
Het is
*en krachtn °mers
een vrnn^oef
daar Sn tr de
p kpfoil"il"'"="L gereden is,
DatWfChten °1' vervoer ter koela£dellng
ffk welletjes voor Lt consumptie.
N de koe verliet Maai Produkt «nd«
bet naar de winkei of neen. nu gaat
'd het laatste gev!\ Lnaatr de slijtef en
^°ndrit voor dit kosteirw 6611 nieuwe
waarvan men ai?I^ke_vl°eil>are
a„t 7 waurvan men a1i„„
dat bet regelrecht van do n v.erfieten Js;
en met ook in de fabriek is ^ur stamt
on k shJter laadt de flecèi ontstaan.
en begint zijn tournee op zÜn kar
luenties voor d met alle conse
vooral voor de grom I6 kIant "e ls
ipVr°eget was het m!» g,lngen halen.
bondekar1" ofDa "^boer re^b™r«ei'
schepte hvüs aTb??ard «te„Z5n
donkere bus L
en
een
dat* er gaan er door ach'te geha"e en
voor de zon.
dat eipnijj^b doekJV---
go?di?0tekje -oor Z meer is daS
dicht blöve^? |nn'eeZnal
koelde'
warme
kar is,
zomers
dat'er i^ ^^ben ons
als we meer van
Kr«gen, minstens
het
ge-
die
zo
er m u„, 1 "*,a 'aten vertellen,
genbiik ai van Nijmegen op het
isoleerde en, ,Pr°e£ bezig is met ge-
5yterskarren.
in om 's eigenlijk heel mal, dat wij
inwon melktand, met één koe per drie
Scho rs' 20 tobben om de melk, die
gen bacterievrü dat is te zeg-
hetioVan dn schadelijke ontvet en
fabri 'n bet flessenregiment op de
tie ilfv. g.ereed staat, in goede condi-
ln huis te krijgen. Elke fles vleu
geltjes geven zou de makkelijkste op
lossing zijn. Maar zover is de tech
niek nog niet, al weet je tegenwoor
dig nooit wat er gebeuren kan.
Het slijtersprobleem heeft vele kan
ten, en de huisvrouw, ook al is ze geen
vreemdeling in Jerusalem, weet ze nog
niet eens allemaal, Hoe parkeert de slij
ter de melk, pap, yoghurt en wat hij alle
maal aan zuivel meevoert en wat op de
kar overnacht, bij zich aan huis? In de
nabije toekomst zal dat moeten gebeu
ren in een gekoelde ruimte en mogen
er niet meer een paar flesjes room in de
Advertentn.
K°m naar het onvergetelijke
miniatuurstadje!
Den Haag Scheveningeu
"I"
De lange zomer ts heerlijk, maar
we hebben heel eerlijk gezegd,
geen zin meer in zomerkleren.
Misschien is het inconsequent
maar het is een feit. En de winter
kleren, die deze herfst al heel
wollig en pluizig zijn, zitten veel
te warm, vooral in de stralende
zon op het middaguur, maar de
avonden zijn koel. En als overgang
is dan een rustig, klassiek jurkje
als het bijgaand model van Roger
Jean Claude uit Parijs heel ge
schikt. Het is van hazelnootbruine
tweed met platte witte dubbel-
kraag en witte manchetten. Geen
sieraden maar een smetteloze witte
camelion aan de hals. Het is echt
Frans in z'n verfijnde eenvoud.
■iimimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiui
"""'"'"'"„„„nu,,,
iiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiKiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiuuiimHiïï
ÏnT(,PantJls, ?an de invloedrijke Parijse mode-ontwerper Pierre Cardin
Itnfcpr^fj kleuTen- rechter mantel is grijs, van licht tot donker de
in aflopende kleuren beige tot kastanjebruin. De afneembare bont
kraag op de grijze jas, van bever, past bij het hoedje.
....de fles vleugeltjes geven
gang onder de kapstok zuur staan wor
den zoals, eerlijk gezegd ook wel 1 eens
is gebeurd. De nieuwe suiters, die het
vak instappen, worden tegenwoordig.op
geleid en ze moeten een vakdiploma ha
len. Er wordt dus wel aan gewerkt.
Blijft de vraag of de slijter in dienst
hoort te zijn van de melkfabriek of dat
hij een zelfstandig ondernemer moet
zijn; wie zijn gekoelde uitrusting moet
financieren. Allemaal hele tere punten
in de zuivel wereld. Maar voor de huis
vrouw van reële waarde. Het gaat er
haar om, de melk thuis in zo goed mo
gelijke staat in de bekers te gieten of
voor het eten te gebruiken en de kilome.
terlange weg van de boer tot in huis
niet al te martelend te maken voor de
goede gave van de koe.
De hele kwestie zou al makkelijker
zijn als de melk in papier was ver
pakt. Het zou de taak van de slijter
zeer ..verlichten', letterlijk en figuur
lijk. Geen gezeur met lege flessen, dus
veel snellere afwerking. Bovendien
blijft de melk in op elkaar gestapelde
kartonnen pakken of bekers, zeker
in de binnenste pakken, koeler, en pa
pier beschermt de melk tegen licht.
Maar zoals men weet of misschien
niet weet, heeft de melk in papier voor
zover er op verschillende plaatsen m
het land proeven mee genomen zijn, het
pleit nog niet gewonnen. Behalve
misschien op scholen, in cantines, bu
sportevenementen, en sinds kort op een
van onze stations en in de nieuwe melk-
automaten die binnenkort volgelingen
gaan krijgen in het Gooi. Maar de huis
vrouw, die van nature conservatief is,
houdt vast aan glas. Het doorzichtige
glas. dan kan ze zien hoeveel er nog in
de fles zit. De glasfabrikant, die wij er
over spraken, is daar natuurlijk verheugd
over. Ook over het feit, dat de huis
vrouw zich tégen melk in karton zou
uitgesproken hebben omdat de room
voor zover die er is tegen de oncon
troleerbare binnenkant van het karton
zou plakken en dus jammerlijk wordt
weggegooid. (Waardoor je je benen nog
kunt breken ook over zo'n weggewor
pen glad karton!) Maar dat kleven van
de room aan de binnenkant kan onder
vangen worden door het homogeniseren
van de melk, zoals in Amerika ook ge
beurt. Dat is het fijn verdelen van de
room door de melk.
Een goed advocaat kan reeksen ar
gumenten vinder, anti papier. Maar
even goed pro. En de flessenfabrikant
bindt de strijd al aan tegen het papier
van de toekomst door zijn glazen fles
sen aantrekkelijker te maken. Onder
andere met emailgedrukte versiering
direct op het glas. We hebben de aller
nieuwste Italiaanse melkflessen ge
zien met een kleurige op de fles aange
brachte reclame, (die veel „doorzich
tiger is dan een opgeplakt papieren eti
ket) van een Italiaans vrouwenblad.
Voor plastic flessen hoeft de glasindus
trie niet bang te zijn, die raken door het
intensieve gebruik spoedig vol krassen
en die zijn niet te hanteren in de spoel-
machine.
Maar de melk in „tetrapak", of in
beker, het zogenaamd „pergapak",
komt oker, zoals een directeur van
een melkfabriek ons zei. Op het ogen
blik zijn alleen nog maar bij een fa
briek in Arnhem en in Tilburg de
vulmachines voor melk in carton, in
gebruik. Maar de coëxistentie van
melk in glas en melk in papier gaan
langzaam maar zeker vastere vofm
aannemen, voorbereid onder meer
door de nieuwe melkautomaten, waar
uit men, na inworp van een kwartje,
een melkpakje wegtrekt. En als de
melk ooit in de zelfbediening komt
en de huisvrouwen van een klein ge
zin en alle zelfverzorgers gewend
zijn een paar pakjes mee te nemen,
Fn.,het aantal beschikbare slijters
blqft teruglopen, dan weten we nog
niet hoe het met de melk zal gaan.
Uitgepraat over een en ander is men
nog lang niet. Dat is zeker.
Een van de laatste discussies gaat
over de dag-aar.duiding op de capsule
van de melkfles. Niet over het feit, dat
die, ook met goede ogen, nogal moei-
lU* te ontcijferen is en heel makkelijk
onherkenbaar te maken. Maar men be
spreekt wat er precies op de capsule
moet staan. Is het juist, dat de melk die
zaterdag in de fabriek gebotteld wordt,
een stempel met maandag krijgt, zoals
gebeurt. En is een eodecjjfer, dat al
leen aan de slijter bekend is, wel gun
stig voor de huisvrouw? U heeft toch
ook liever yoghurt van gisteren dan van
eergisteren, al beweert de zuivelfabri-
kant, dat het er voor zure producten
niet zo nauw op aan komt.
Zuivel instanties wisselen over die aan
duiding op de dop van gedachten, waar.
aan de vertegenwoordigende orga."
ties van de consument meedoen,
Consumenten Contact Orgaan en de
Huishoudraad Verreweg het ver-
kieselijkst lokt ons, zoals ook al is voor
gesteld, het vermelden van de uiterste
gebruiksdatum. Maar in de overgeorga-
niseerde samenleving, die we van ons
Advertentie
wollen ruiten
herfstkleuren, met war
Arctic-voering
prima katoenen ga£3ard^ft
waterafstotend, geheel met
teddy gevoerd
(Van een onzer verslaggeefsters)
ie in de Amsterdamse Bijenkorf
de handwerkafdeling binnen
loopt, bespeurt een nauwverho-
6,jen opwinding bij de winkelende dames,
vertegenwoordigende organisa- die tot slot van hun boodschappenmid-
hel dag nog even neerstrijken by „Vlijtige
Handen", een kleine tentoonstelling,
die voornamelijk gewijd is aan het werk
van drie Deense handwerksters, Eva
Rosenstand. Gerda Bengtsson en voor
al Clara Waever. Een aantal foto's laat
ons zien hoe het toegaat in de Kopen-
overbevolkte en koeienrijke land hebben haagse ateliers van de laatste. De be
crpmaakt eaan do flora wapvpr's handwerk
gemaakt, gaan de dingen, die grondig
bekeken worden en alle partijen tevre
den moeten stellen, niet zo gauw. We
tobben maar aan.
A. Bgl.
drjjvigheid in Clara Waever's handwerk
winkel in de Deense hoofdstad is allengs
uitgebreid tot een hele industrie. Haai
liefde voor het handwerken, haar ar
tistiek inzicht en de traditie, die Dene
Adver tei.tie
Verkrijgbaar in
de betere zaken.
n^ste
et valt niet mee, on
danks alle goede voor
nemens, die men in dit
opzicht te voren mag hebben
gemaakt, om bij langer ver
blijf in de V.S. zich niet te
laten meeslepen op de weg
van gemakkelijke afbetaling
en kredietverlening, waarvan
dit land het paradijs is, het
paradijs in de eerste en voor
naamste plaats voor banken,
„finance companies" en grote
zakenlieden, die het systeem
langzamerhand zo hebben ge
perfectioneerd, dat zij vrij
wel altijd aan het lf
eind trekken.
Het zijn de klanten, die
zich tot een accumulatie van
afbetalingen laten verleiden,
een paar kwartjes hier, een
paar dollar daar. Het zijn zij
die geen rekening houden
met de directe en verborgen
extra kosten, die in de kre
dietverlening zijn verdiscon
teerd. Zo raken zij vaak ho
peloos in de knoei. Ook kleine
zelfstandigen, die zich de
positie van krediteur feite
lijk niet kunnen veroorloven,
evenals zij die diensten in
allerlei vorm verrichten, wor
den vaak het slachtoffer.
Pogingen om zich voor fi
nanciële verliezen te vrijwa
ren nemen dan ook wel eens
vreemde vormen aan. Als
men bijvoorbeeld in de krant
leest van een arts, die beta
ling eist voor hij zelfs maar
naar een zieke wil komen
kijken, kan men hierover te
recht verontwaardigd zijn.
Maar men moet toch aanne
men, dat vroegere slechte
ervaringen aanleiding voor
een dergelijk optreden zijn.
Men kent in de V.S. ver
scheidene soorten van kre
dietverlening. Allereerst de
gewone maandrekening, ook
in Nederland voldoende be
kend. Dan heeft men het zg.
„lay-away plan", waarbij men
een klein bedrag neertelt voor
de begeerde koopwaar, die
dan 'oor u wordt gereser
veerd totdat de gehele prijs
op deze wijze, dit u het beste
schikt, is voldaan. Deze me
thode brengt geen extra
kosten mee en is uitstekend
geschikt voor aankopen, die
men weet in de toekomst te
zullen moeten doen, bijv. de
kens voor de winter, kerstge
schenken en zo meer.
Voor grote aankopen echter,
waar men direct van wenst
te genieten, vervallen de
meesten in het bekende afbe
talingssysteem met eerste be
taling contant en verdere be
taling in vastgestelde termij
nen, zoals ook in Nederland
meer en meer in zwi.ng komt.
Hoezeer dit in Amerika is
ingeburgerd blijkt wel uit het
totale bedrag van de aldus
voor de gehele bevolking
ontstane schuld, die over 1958
bijna 35 miljard dollar be
droeg.
Het spreekt wel vanzelf,
dat de klant voor de hem zo
verleende faciliteiten betaalt.
Sommige zaken leggen op de
contante prijs een afgerond
bedrag, „carrying charge" ge-
uitgifte van „credit cards"
fa-f £eden, die hiervoor
vijl dollar per jaar betalen.
Kredietkaarten bestonden
reeds geruime tijd in beperk
te mate, maar zij werden
voornamelijk door hotel- en
transportbedrijven op aan
vraag verstrekt aan zakenlui,
Veel moesten reizen,
ei u leden van de Diners'
uub wier aantal, volgens de
directie, intussen van tien
duizend tot achthonderddui-
naamd, maar meer gebruike
lijk is het om de rentevergoe
ding, die soms 36 procent kan
bedragen, over de termijnbe
talingen om te slaan.
etaling over drie maan
den wordt gewoonlijk
nog als contante beta
ling beschouwd en brengt geen
extra kosten mee; integen
deel, vaak -.ordt hiervoor
een aanzienlijke korting op
de oorspronkelijke prijs toe
gestaan. Persoonlijk hebben
wij, door ervaring wijs ge
worden, deze methode ten
slotte als de beste aanvaard,
een methode, die ons veilig
voert tussen de Scylla van
het „installment plan" met
zijn hoge rentevergoeding
en de Charybdis van con
tante betaling. Maar als het
om belangrijke aankopen
gaat, heeft de methode ook
haar nadelen, zoals wij meer
malen tot one schade
ondervonden. Wellicht had
den wij bijzonder veel pech,
maar aan alle toestellen, die
wij ons tot dusver aanschaf
ten, mankeerde iets, vanaf
een televisietoestel, dat vol
komen „dood" was, tot een
elektrische schrijfmachine, die
volgens een eigen geheime
methode op de meest onver
wachte momenten enige let
ters over elkaar tikte. En
heeft men alles ineens be
taald, dan is voor de leveran
cier de kous af en „service"
is er vaak niet bij.
Maar dit riles is in de V.S.
oude kost geworden. Men
zoekt nieuwe wegen om de
klant het kopen nog gemak
kelijker en aantrekkelijker te
maken. Het was eerst de
„Diners' Club", die enige ja
ren geleden begon met de
zend is toegenomen, kunnen
op vertoon van hun kaart bij
twintigduizend aangesloten
zaken in zesenzeventig lan-
den krediet krijgen. In het
algelopen jaar zouden zij op
deze wijze 140 miljoen dollar
„on the cuff" hebben besteed.
Nog niet tevreden echter met
net bereikte succes streeft de
„Diners' Club" nu naar een
rooskleurige toekomst, waar
in elke huismoeder een kre
dietkaart in haar tasje zal
meedragen.
Het is begrijpelijk, dat het
poenen op deze resultaten
ook anderen heeft aangelokt
op het nog vrijwel braaklig-
u tenein een deel van de
phjkbaar voor het grijpen
nggende buit binnen te halen.
f18. de „American Express"
nebben zich vooral verschil-
f.-j gr°fe banken in het
strijdperk geworpen, met de
„Bank of America" aan het
hoofd.
e zaken, die zich ver
binden de „credit cards"
te honoreren, moeten
hiervoor gewoonlijk zes pro
cent van het bij hen bestede
bedrag afstaan. De kaarthou
ders worden daarenboven
maandelijks belast voor an
derhalf procent van hun
openstaande rekening. Dit be
tekent dus, dat het instituut
dat de kaarten uitreikt 24%
per jaar voor zijn geld maakt.
Behalve de 18% extra, die
net gebruik van de „credit
cards" de consument per jaar
dus kost, is het bezit ervan
niet geheel zonder gevaar,
omdat men volledig verant
woordelijk wordt gehouden
voor eventueel misbruik. Kort
geleden stond in de krant de
droevige ervaring van een
meneer, die het verlies van
zijn kaart pas ontdekte, toen
zijn maandrekening een niet
vermoede postenreeks ver
toonde, in rijke schakering
lopend van fijne dineetjes
met wijn tot een gloednieu
we auto. Het spoor van de
gelukkige vinder die kenne
lijk de vakantie van zijn le
ven had genoten, voerde van
Californië naar Florida, waar
het eindigde in een villa van
25 duizend dollar, waarop
juist de eerste betaling was
verricht.
Ondanks de er aan verbon
den openlijke en verborgen
kosten - onderzoekingen wij
zen n.l. uit, dat kopen op
krediet de familie Doorsnee
verleidt 15 tot 35% meer te
besteden dan feitelijk be
doeld - verwachten de orga
nisatoren blijkbaar toch suc
ces van hun nieuwe onderne
ming, en de voorlopige resul
taten schijnen hen in het ge
lijk te stellen. Zij baseren
hun verwachting onder meer
op het feit, dat de gemiddel
de burger van de z.g. klasse
loze V.S. zeer „status-minded"
is en bereid tot vele offers
om zijn maatschappelijke po
sitie voor het oog van de we
reld, zijn buren, vrienden
en zakenrelaties wat extra
glans bij te zetten. De moge
lijkheid om terloops te kun
nen zeggen: Zet het maar op
de rekening! schijnt voor
velen aan deze positie een
speciaal pureooltje te verle
nen.
Het aller-allernieuwste ech
ter is het „roulerend krediet",
door concurrerende banken
uitgedacht. Hier opent de
bank voor gegadigden een
rekening, waarop zij naar
believen cheques kunnen uit
schrijven. Terugbetaling van
het aldus opgenomen geld,
plus de maandelijkse ander
half procent geschiedt in een
tevoren vastgesteld aantal
termijnen, gewoonlijk over 24
maanden. Maar elke betaling,
die wordt verricht, verhoogt
automatisch met eenzelfde
bedrag het nog beschikbare
krediet, dat dus nooit uitge
put raakt.
Dat al deze activiteiten ten
slotte voor de Amerikaanse
consument niet zonder geva
ren kunnen zijn, blijkt uit
het feit, dat de machtige Con
sumentenbond zich reeds ge
noopt voelde zijn leden te
waarschuwen en hen over
alle pro's en contra's van deze
nieuwe vorm van kopen op
afbetaling volledig in te lich
ten.
LOUISE BURGHARDT
Klein eettafel-kleedje met sleedoorn
kruissteek.
marken op
handwerkgebied bezit,
haar daarbij te hulp gekomen.
In de beeldschone kruissteek-patro
nen, die tegenwoordig meestal door
haar medewerkers worden ontworpen,
verwerkt Clara Waever voornamelijk
motieven, die aan de natuur zijn ont
leend.
Op place-mats, theekleden, ontbijtla-
kens en servetten buitelen de roodborst
jes en de pimpelmezen vrolijk door el
kaar, of liggen peultjes en peehtjes, rode
bosbessen en opengebarsten kastanjes
stilletjes mooi te zijn. Van alle voorbeel
den, die op de tentoonstelling te zien
zijn, uitgewerkt in wondermooie kleu
ren, zijn patronen te krijgen. In plastic
zakjes, kant en klaar, liggen patronen,
garen en de benodigde stof te wachten.
Het is een slimme handwerk-zelfbedie-
ning, die velen verleiden zal om het ook
eens te proberen.
Het lijkt of niemand het laten kan.
De winter en de gezelligheid trekken
onweerstaanbaar, ook al schijnt de zon
nog volop in deze prachtige herfstda
gen. Wie langs een wolwinkel loopt,
krijgt een definitief verlangen naar een
fijne winterse trui; en wie op dit ten
toonstellinkje rondloopt, krijgt duizend
en-een ideeën voor de donkere winter
middagen en alle gezellige dingen, die
je dan weer kunt gaan doen.
Behalve Clara Waevers werk, dat
naast kruissteek- ook appliqué-patronen
omvat, is er dus dat van de dames Ro
senstand en Bengtsson. Het ademt alle
maal dezelfde sfeer en de resultaten
zullen elkaar niet veel ontlopen. Ook
hier zijn het de kruidjes en de bloeme
tjes, die op onze eettafel voor 'n jaren
lange zomer kunnen zorgen. Meer aan 't
winterseizoen gebonden uiteraard zijn
de Kerstontwerpen, die hier in ruime
mate aanwezig zijn. Er zijn werkjes
voor beginners en voor geoefenden, voor
mensen met veel en met weinig geduld.
De expositie is in de komende veer-
Aclvertentie
tien dagen zowel in Amsterdam als in
de Bijenkorf in Den Haag te zien. Ze
is, zoals gezegd, heel aanstekelijk. En
ze werpt misschien ook meer resulta
ten at, nu iemand, die niet al te veel
zelfvertrouwen op het gebied van hand
werken bezit, met een paar place-mats
beginnen kan.
Als die mogelijkheid er vroe
ger was geweest, dan zou het aantal ta
felkleden (mét twaalf servetten) dat
nu doortrokken van „het weer" en door-
priemd met roestige naalden in stoffi
ge dozen ligt te verkommeren, nooit zo
groot geworden zijn.
In de cultuurserie van de Zuid-Hol
landse Uitgeversmaatschappij Ad. M.
C. Stok Den Haag is een Zwitserse
doktersroman van Phyllis Bottome uit
gekomen, welke aldus de flap aan
,het groot oeuvre van psychologische
romans" van deze schrijfster een nieu
we toevoegt, die „in een meesterlijke
analyse" een verhaal vertelt, dat zich
afspeelt in een sanatorium voor long
lijders ergens in Zwitserland. Het valt
niet te ontkennen, dat men in dit boek
herhaaldelijk op treffende, diepe en
zeer juiste opmerkingen stoot, maar
of men daarvan van een echte psycho
logische roman mag spreken betwijfe
len wij zeer. Wij zouden willen zeggen,
dat het boek te veel van buiten-af ge
schreven is, volgens een te voren door
de auteur opgezet schema, waarnaar
de personen zich hebben te schikken,
en te weinig van binnen-uit, d.i. van
uit de gegeven karakters. Daar komt
nog bij, dat de beschreven situatie
niet of nauweljlks in een goed be
stuurd ziekenhuis aanvaardbaar moet
worden geacht. De drie dokters hou
den er wel zeer aanvechtbare morele
normen op na, terwijl de Anglikaanse
geestelijke de vertaler spreekt hard
nekkig van „broeder" hoogst eigen
aardig met de „biecht" manipuleert.
Men zal dit boek uiterst kritisch moe
ten lezen om waarheid van onwaar
heid te onderscheiden. Voor de gemid
delde lezer lijkt het ons zeer mislei
dend. Voor zijn genoegen hoeft men dit
boek beslist niet te lezen; er is weinig
opwekkends te beleven. De vertaling
is bijzonder slordig. Het zal duidelijk
zijn, dat wij dit boek geen aanbeveling
kunnen meegeven. K. F.
Déze maand is het een jaar geleden,
dat in Nederland het door de overheid
gepremieerde sparen voor de jeugd
werd ingevoerd met de instelling van
het „ideaal spaarplan de zilvertdoot".
Men verwacht dat thans een kwart mil
joen jongeren deelnemen aan dit plan.
30 juni bedroeg het totaal spaartegoed
van de deelnemers reeds meer dan 36
miljoen gulden.
Het grootste deel van de spaarders
(88 procent) behoort tot de leeftijds
groep van 16 t.ot 21 jaar. In deze groep
spannen de 17-jarigen met 16 procent
van het totaal de kroon. De meest
spaarzame jongelui (spaargemiddelde
195) wonen in Friesland. Groningen.
Zeeland en Overiusel. De min^' aar-
zamen (gemiddeld 145) wonen in
Limburg en Noord-Brabant.
