Nieuwe Haarlemsche Courant | 1959 | 3 oktober 1959 | pagina 15

Mis ér able s

van Victor Hugo,

Thema: De opgang van een ziel naar

meesterwerk
van de Index

God

Van boeken

vers

Gilles-dansers

I

-. f-*"1

De WONDERWERELD

van het HOUT

Jeroen m

HazevoefeRjfc

i

:S>

Verschrikkingen van het bagno

I Mi

De raadzaal van
Woudsende

m

Vier oktober: dierendag

ZATERDAG 3 OKTOBER 1959

PAGINA 15

:r- u SS
»slïiV

,Brao%

h2üSC

55

t'de Efctemin is >.Les Misérables"
S°eh hSrlgen"' ziin meesterwerk. Het
Se op- een duidelijk omland thema:
e bipr,„g.van een mensenziel naar God.

v -* 9

Drie WPe°"

ROOD

Studenten congresseren
over kamernood

VZ met de «Pen.

103

„hui

42,

(Sta»|

ruüe!!

band1.,

n^i

VeUik vp„k* Jaap sebeurd, dat het ker-
'ableg». J)®d om de roman „Les Misé-
®Pgeheven Zietor Hugo te lezen, is
ïjf,z'chtskri'n 'i *'e xerhanning uit de
1 j'berk-v» v?n katholieken, waarmee
ino s' t,, rt,ige boek werd getroffen,
ï-p.i r'lï h V(K)r bet eerst in zijn bijna
eHen v_estaan, een eind gekomen. De
h',n ons de plaatsing op de „Index"
Jr^r nu Ki'-.,elcen(i gebleven. Zij waren,
L0pk hpch i van tijdelijke aard. Hei
bit, v "echter, naar het ons voor-

ll,ensten van blijvende aard.
heeft h„eJan"stelling, ook in onze tiid,
van vei-H- barokke samenweefsel
hrolten ^btselen overigens niet ont-
geWorri'„„ ei is nu vijfmaal! verfilmd
en zijn e?' De galeislaaf Jeah Valjean
zijn ev'„™t door de riolen van Parijs
Qbasir??j bekend als de klokkenluider
ris". Tn u't Notre Dame de Pa-
eerst vIen "Les Misérables" voor het
tig Prseheen was Victor Hugo zes-
Saise rf' ud van de Académie fran-
s*riid k? Pair de France. Hij werd om
V'as in jW?nderd en verafschuwd. Hij
het Mr?!: t9neelwereld de topman van
bbités rt,aJ?ische Réveil, die de drie
?°naeP? de doorbreken en zijn per-
wa~ °nversneden taal liet spreken,
^eergai elaas - ook dichter, een
*en kni s rijni- en ritmevirtuoos, met
beiginv +ossale verbeeldingskracht en
"'ng groteske retoriek. Die nei-
'sérahi grote gedeelten van „Les
blaakt helaas ongenietbaar ge-

h uft ls de boomsnoeier Jean Val-
??PPen va h'averolles, die voor het
,.Ig Züsin een brood, om zijn honge-
r°or(iepia Voeden, tot de galeien wordt
?ePakt na ontvluchtingen weer

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiik::::

uiiiiiiiiiiimiiiiiiiHiiiiii:;:::

i.W.v

iiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiir1

tiiiiiiiifiiiiiniiniiiiiiii

1 "PT W1HY1UV,IH1»6C„

v„en Wrira tensiotte na 19 jaren vrijge-
..fstoten k dan door de maatschappij

b?n, Ze'lfvaJfdtdt en na "een lang leven
el(1 "an '°0chenin€ zalig sterft. Het

Su °P vaó $j!or de voortreffelijke bis-
v.?heerd" ,„Igrfe> die hij bestolen had,

Van U. /.aXIg Otcxx^. xxc»

opschop Myriel, de heilige

Advertentie

Per literfles 6.95
per V» literfles f 3.55

VICTOR HUGO

priester, is met grote liefde en veel
precisie getekend. Men vraagt zich af
of Hugo voor dit portret een aantal
heiligenlevens heeft nageslagen, dan
wel uit eigen fantasie geput. Bis
schop Myriel is een gave, zuivere, zeer
beminnenswaardige priesterfiguur, die
door het hele verhaal op de achter
grond blijft domineren. In het 16de
hoofdstuk van het 5de deel zegt de
schrijver: „Het boek, dat de lezer voor
zich heeft, is van het begin tot het ein
de de gang van het kwade naar het
goede, van onrecht naar gerechtigheid,
van de nacht naar de dag,van de
hel naar de hemel." Het boek is inder
daad een soort geloofsbelijdenis van de
60-jarige Hugo, die altijd bewogen was
geweest, door de armoe en het lijden
om hem heen. Hij wilde de meedogenlo
ze maatschappij van ziin tijd, waariil
het gewoon was dat velen van honger
stierven, een spiegel voorhouden. Hij
vertelde verschrikkelijke dingen. Hij
kende de onmenselijke toestanden in
het bagno en verhaalde van het mate
loze lijden, dat daar de veroordeelden
toegevoegd werd.

Men luistere: „Er wus In het Grand
Chatelot te Parijs een lange donkere kel-

fiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiMiiiiiiimiiiin

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiHiiiiimiiiinniiiiiiiiii

der. Deze bevond zich drie-en-een-halve
meter onder het oppervlak van de Sei
ne. Zij had geen vensters of luchtgaten,
alleen één deur. De bodem bestond uit
zwarte modder; langs de zoldering liep
een dikke balk. Daaraan waren ket
tingen bevestigd van twee meter leng
te; deze eindigden in halsbeugels. Hier
in werden de mannen, die tot de galeien
veroordeeld waren, vastgeklonken, tot
hun transport naar Toulon. Zij moesten
blijven staan, want de ketting veroor
loofde hen niet te gaan liggen. Zij ble
ven hier soms vele dagen en weken, in
totale duisternis. De enige manier om
de snijdende beugel om de hals en de
martelende vermoeienis in de lendenen
minder te voelen was zich met de han
den aan de ketting op te houden. Zij
moesten met de voeten het stuk brood,
dat voor hen was neergeworpen, langs
een been omhoog schuiven, totdat ze
i-f v16,' een hand konden bereiken. In
dit hol werd men geworpen wegens
stroperjj op een koninklijk domein, of
voor erger dingen.

Toch vergeet men gemakkelijk, dat
„Les Miserables" een sociale strek
king heeft. De grote hoeveelheid boei
ende en groteske personen, de stort
vloed van sensationele tonelen, zoals
de weergaloze beschrijving van de
slag bij Waterloo, leiden de aan

dacht van de hoofdgedachte al. De
verheerlijking van de romantische
ideaal-liefde, belichaamd in de onwe
zenlijk pure en heldhaftige Marius en
de engelreine Cosette, vraagt een
grote plaats en verleidt de schrijver
soms tot bespottelijke retorische ver
gelijkingen (zoals: „deux cygnes se
rencontrant sur la Jungfrau"). Het is
duidelijk, dat Hugo in de twee figuren
Marius en Jean Valjean de twee as
pecten van zijn eigen ideaal-ik be
schreven heeft: de heldhaftige zuiver
heid van de jongeling en de milde
wijsheid van de oude man. Wij weten
dat Hugo deze idealen in zijn leven
niet bereikt heeft; zijn aanvallen op
keizer Napoleon III waren van een
tomeloze giftigheid.

Het boek is dus allerminst een gaaf
en evenwichtig werk. Als „roman-
fleuve" mist het de soevereine stijlbe-
heersing van Tolstoi's „Oorlog en
Vrede". Zola was later meer
meester over zijn verhaaltrant dan
Hugo. Maar er zijn hoogtepunten in Hu
go's werk, waaraan deze beiden niet
toekomen en die onvergetelijk bluven.
Daaronder reken ik: de „bekering" van
Jean Valjean na de ontmoeting met de
bisschop, de vreselijke tweestrijd van
Valjean, wanneer hij, als achtenswaar
dig en bemind burgemeester van een
kleine stad, bemerkt dat een ander in
zijn naam onschuldig zal veroordeeld
worden en hij zich tenslotte gaat aan
geven: en alle plaatsen waar het han
delen en lijden van kinderen beschreven
wordt. Victor Hugo hield hartstochte
lijk van kinderen. Wanneer Jean Val
jean, tegen het einde zijner dagen,
vreest dat hij zijn pleegdochter Cosette
niet meer zien zal, tracht hij in een
vreselijke zielsinspanning de weg naar
God te vinden en innerlijk voor goed
van haar afstand te doen. Deze inspan
ning doet hem sterven.

De zorg van de straatjongen Gavro-
che voor de door de hel van de revolu
tie rondzwervende kleine stakkers die
hij opvangt en onderdak verschaft in
een stenen olifant op een verlaten plein,
is een ander voorbeeld. In scherpe te
genstelling hiermee staat het leven van
de Parjjse onderwereldfiguren, met hun
wreedheid en hun kleurige dieventaal
(die philologisch ontleed wordt). Een
andere krasse tegenstelling, waaraan
de schrijver felle accenten verleent, is
die tussen het bagno en het nonnen
klooster, de plaatsen waarin Jean Val
jean lange tijd vertoeft (in het laatste
als tuinman buiten het slot). Victor
Hugo zei van zichzelf, met nogal on
zuinige eigendunk: „Dieu et moi, nous
aimons les contrastes". Aan deze voor
liefde heeft de Jupiter der Franse ro
mantiek in zijn grootste roman royaal
de teugel gevierd.

Drs. H. VAN EEDEN

Naar aanleiding van de grote kamer-
nood onder studenten in Nederland en
in het bijzonder in Delft, zal de Delft-
sche Studenten Raad een congres hou
den óver studentenhuisvesting van 3
tot 7 oktober. Het congres staat onder
bescherming van de minister van O.K.
en W. Het is georganiseerd met mede
werking van World University Service,
de Centrale stichting voor studenten
huisvesting en het ministerie van O. K
en W.

Aan dit congres zullen Nederlandse
en buitenlandse deskundigen (professo
ren en studenten) op het gebied van
studentenhuisvesting deelnemen.

Gil Les-dansers tijdens een demonstratie.

lint en is geborduurd met g -i

leeuwen, zon, maan en ster- virtPIfPA

ren. Om het middel draagt hu een gor- II I g 1 li IVül

del met belletjes en dikwijls ook grote K-/ CU XXX Lil X vluv
bellen welke soms kilo's wegen. De

hoofdtooi is een fortuin waard; die be- Deze stad werd afgelopen weken her-
staat uit struisvogelveren, meestal uit haaldelijk in de pers genoemd in ver
acht, van meer dan een meter lengte; band met het bezoek van de Russische
rechtop staande en geel, rose of blauw staatsman aan Amerika. San Francisco,
geschilderd. Omdat deze hoge veren- jn Californië is een schitterende stad,
hoeden eigenlijk topzwaar zijn, worden waarin de gebouwen alle stijlen ter we-
ze met witte banden om de kaken en reld vertegenwoordigen, waarop alle
hals vastgebonden. Zoals boven reeds culturen invloed hebben uitgeoefend en
vermeld, dragen de Gilles klompen en onder wiens inwoners men mensen uit
aan de arm een mandje van teenhout, tal van landen vindt,
gevuld met sinaasappelen. Om de fi- De twee grootste groepen van buiten-
guur van de danser er echt als een pop landse afkomst zijn de Chinese en Ita-
te laten uitzien, wordt hij opgevuld liaanse emigranten en hun nakomelin-
met stro, dat wil zeggen: de borst en gen. Van elk van deze beide afdelingen
de rug. Dat strovullen doen mannen, is San Francisco door ongeveer 20.000
die daarbijzonder verstand van heb- mensen vertegenwoordigd. De Chinezen
ben. Meen niet dat het mannen van wonen in een kleurige wijk bij de ha-
een bepaalde stand of leeftijd zijn, ie- ven waar men 's avonds talloze licht-
dereen wil gaarne eenmaal per jaar reclames met Chinese tekens ziet flon-
„Gille" zijn.Klein en groot, mits m de keren. Zij hebben hun eigen kranten en
speciale klederdracht gestoken en be- de plaatselijke telefoondienst beschikt
kend met de eigenaardige klompendans, over een speciale hoofcentrale waar
trekt al dansende in groepsverband van Amerikaanse meisjes van Chinese af-
's morgens tot 's avonds door de stad. komst aanvragen in vijf verschillende
Men moet daarvoor wel een groot uit- Chinese dialecten verwerken. In San
houdingsvermogen bezitten. Met mu- Francisco wonen bovendien 5000 Japan-
ziek of roffel voorop, voert men de ners. Van de inwoners van Italiaanse
danspassen uit; de melodie is echter afkomst werken er veel als knecht op
bij alle groepen dezelfde. Maar het is de kleine vissersschepen waarmee van-
werkelijk iets aparts. Je moet je voor
stellen, dat ze op een rij of in een kring
dansen, eigenlijk was passen maken.

Al kletterend met de klompen geven

ïneici van ae öeigiscrie utr vjnüc0-1xa.no^i.o, ure «1 vumavaiaiiju ■*-. 1^0+

week van 2-"l0 oktober zullen hedenmid- volgers eeuwenoude gewoonte op klom- de kring uit en krimpt weer in, bB net

de beroemde Gilles-dan- pen dansen uitvoeren. Zij zyn daarbij geklingel van de bellen en de muzieK.

sers uit Binche (Henegouwen) in Am- in een bijzondere klederdracht^ gesto- De struisveren nemen ^trillingen van

sterdam te zien zün gaande van het ken. In de grote optocht zowel als in de danspassen weer over en op een

Muntplein tot Damplein Het is iets afzonderlijke groepen gedurende de he- gegeven moment blijven de dansers

aparts en dit folkloristische gebruik zou le dag door het stadje rondtrekkend, enige seconden a s P°PPen

zelfs met de Inca's uit Peru en Mexico geven de mannen van Binche het ge- De Gilles gooien al dansend de smaas

te maken hebben heel een bijzondere aantrekkelijkheid, appelen uit hun mandjes. Op de grote

Het stadje Binche is beroemd door De burgers der stad beschouwen het markt te Binche speelt zich zelfs een

als een eer, zich op Vastenavond in .gewoontegetrouwe smaasappelenveld-
kostbare en' kleurrijke gewaden te mo- slag af, waar duizenden oranje-appelen
"■en steken Maar laten we eerst eens worden vergooid. Geen wonder, dat o-
vertellen wat een „Gille" is. Er wonen veral de ramen met planken of kippen-
in Binche veel kleermakers. Deze on- gaas zijn dichtgemaakt. Een bijzonder
derhouden de zeer oude gewoonte, door kleurrijk gezicht is het, als die honder
een jaar sparen feest te vieren met den Gilles met hun prachtige bepluim-
eieennaardig karakter, waardoor hun de hoofdtooisels bijeen zijn, terwijl tien-
stad beroemd is duizenden toeschouwers het markt-
Het costuum van een Gille islets bij- plein en de straten vullen. Wij hopen
zonders' het bestaat uit wit of grijs ka- dat de Gilles-dansers ook te Amster-
toen, versierd met tientallen meters dam veel toeschouwers zullen trekken.

IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIMIMII

De enorm grote hangbrug over de baai
„Golden Gate" te San Francisco.

(Slot volgt)
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiitiiii

waterbouw tot het fijnnervige, edele uit San Francisco de visserij wordt uit-
Ahorn voor de meest fijne constructie geoefend. In San Francisco wonen
in de vioolbouw is er een enorme ver- voorts nog ruim 15.000 mensen van
scheidenheid van toepassingen, waarin Duitse, 10.000 van Ierse, 7.000 van Mex-
elke houtsoort haar eigen plaats heeft! icaanse en 5000 van Zweedse afkomst.
Het toeval wil dat er in San Francisco

(blot) Een wel heel ander onderdeel van het ruim 7000 mensen van Russische af-

Fijnhoutbedrijf is de handel in fineer, stamming wonen en dat een van de heu-
Uit de West-Afrikaanse oerwouden triplex, hard- en zachtboard en plastic veis waarop de stad gebouwd is de Rus-
komen verder houtsoorten voor de fi- plaat. Beperkte vroeger het gebruik van sische heuvel genoemd wordt,
neer-, triplex- en meubelindustrie. Deze fineer zich tot het maken van enkele San Francisco ligt op een heuvelach-
Mahonies en ook de Ceders worden veel sierpanelen in deuren van kabinetten tig schiereiland dat in het Noorden be-
voor boot- en jachtbouw gebruikt, van- en linnenkasten, in deze moderne tijd grensd wordt door een verbinding tus-
wege de aantrekkelijke lengten en heeft zich de fineer-techniek sterk uit- sen de Stille Oceaan en een ruime baai.
breedten en de mooie kleur. Ook vin- gebreid. Dit is ook geen wonder, want Door deze verbinding, die de Golden Gate
den deze fraaie soorten tegenwoordig in op deze wijze kon men een fraai uiter- genoemd wordt lopen talloze scheepvaart
kerkinterieur (banken) een verrassende lijk paren aan een lichte en toch soliede routes die de Westkust van de v eremg-
nieuwe toepassing. constructie, die ongevoelig is voor tem- de Staten met alle werelddelen verbin-

Imposant zijn ook de grote stapels peratuurverschillen, zelfs voor de een- den.

Eikehout, en wel niet alleen het van trale verwarming, die steeds meer veld
ouds bekende Slavonisch Eiken, maar wint. Deze uitbreiding was mogelijk
ook dat uit vele andere landen als Japan, door de opkomst van het triplex, multi-
Amerika, Duitsland, Frankrijk, Oosten- plex en de meubelplaten. Het zal je mis-
rijk, Polen en Roemenië. In tegenstel- schien verbazen te horen, dat reeds de
ling met vroeger wordt dit hout tegen oude Egyptenaren bepaalde constructies
woordig bijna uitsluitend in gezaagde maakten van drievoudig op elkaar ge-
vorm aangevoerd, van smal en kort tot klonken stukken hout, omdat ze gevon-
GiUe, getooid met hoge hoofddracht, die breed en lang. den hadden, dat dit -eel sterker was

nog invloeden van de Inca's vertoont. Van het zware, harde hout voor de dan enkelvoudig hout. Ons tegenwoor
dig triplex is dus in zoverre eigenlijk

illllllllllllllllllMllllliiiliiillllllllllliiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiHiiiiiiiiiiillillllllllllllliiiMiiiiii',i|l,i,i|i,,iiuiii*il!liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiillllllllllllllllllllllHlllllliiiiiiiiiiiii niets nieuws. Wanneer dan een triplex- De r„nri?nni van Woudsende

of meubelplaat (een grote dikke plaat la vrees'lijk in de bende.
met een bmnenlaag van een kunstig £bd," zei Burgemeester Bral,
samenstel van soiled tegen elkaar ge- Het lijkt hier wel e, beestenstal
lijmde dunnere of dikkere latten en een beide orn ae bode
gladde buitenlaag) van een fraaie edel- Is vuiiheid hier de mode?"
houtfmeer wordt voorzien, heeft men >t Spilt mezei de bode oprecht.
een uitstekend trekvrij produkt, zoals - - - ---■

dat vroeger ondenkbaar was.

„De werkster heeft weer afgezegd.
Ze kan voor eerst niet komen.

Een nieuwer produkt is het z.g. ^e moet gordijnen zomen.

„board", ontstaan door een verviltings-
proces van houtvezels en als zachte,
maar ook als harde en zelfs extra-harde
platen in de handel gebracht.

„Wat?" riep de burgemeester kwaad
„Straks hebben we gemeenteraad.
Nou, kijk eens naar die ramen,
't Is om je dooa te schamen!

Ook de modernste produkten uit het De meubels zitten dik in 't stof.
laboratorium der kunststoffen vindt men De vloer is krasserig en dof.

VIII. ren bevestigd aan de troonhemel welke „Hoera, hoera, hoera! Daar zijn we er in de vorm van plastic-bekledings- 't Is meer en meer dan treurig.

in het midden was getooid met een weer!" platen, die ongevoelig zijn voor de mees- Het maakt me zo humeurig."

„Hoe vind je mijn paleis?" vroeg gouden koningskroon. Honderden kaar- Hij gaf Hazevoet zijn rechtervoorpoot te chemicaliën, zelfs voor brandende
Hazevoet die zich nauwelijks kon in- sen brandden in de luchters die neer- en zei: „Wei thuis, Sire". Vervolgens keek sigaretten. Prachtige, moderne tintenen
houden van het lachen, toen hij de te- hingen van het ivoren plafond, en in hij nieuwsgierig naar Jeroen, terwijl figuratie verhogen de aantrekkelijkheid,
leurstelling op Jeroens gezicht zag. tientallen kandelabers aan de zilveren hij zijn kop onderzoekend scheef hield.

„Ik vind het allemaal een beetje wanden. Planten en bloemen in alle „Is dit betrouwbaar?" vroeg hij met mmmumllllillmilium

vreemd, antwoordde Jeroen voorzich- kleuren van de regenboog stonden in een luide fluisterstem aan Hazevoet.
tig. „Er is niets in je paleis, alleen potten van albast en jade op de rood- „Kan men het vol vertrouwen een poot

maar deuren in de wand met niets er- geaderde marmeren tafels langs de geven? Of is dit iets waarvoor een dier js. Laatst was hier iemand die twee
achter. Want aan de buitenkant van je wanden. Jeroen keex zijn ogen uit, en op zjjn hoede behoort te zijn?" bosjes radijsjes meebracht. Hi) heet

paleis is niets te zien. Waarvoor dienen Pluimstaart zei alsmaar door twee- „Je kunt hem gerust een poot geven", de Oude Rogier, de verstandigste man
al deze deuren?" stemmig: „Is me^aat wat! Hemeltje zei Hazevoet. die ik ooit ontmoet heb. Twee bosjes!"

„Kom maar mee," zei Hazevoet wat een inrwnt:mg„Toe dan maar," zei Kieteloor tot En Kieteloor begon te zingen, ter

lachend, „dan kun je zelf zien." Opeens bewoog z en iets achter in de Jeroen, „Geef me maar een poot. Maar w(jl hij de maat sloeg met zijn dunne

Hij stapte op een van de deuren af, zaal bij de troon, en een hoog fijn piep- niet knijpen alsjeblieft. Ik ben fjjnge- pluimstaart:

Je tuürf? ee,ns drie heren,

?e W n fm Sneren.

?et Sjlr,pJ} naar een groot hotel,
^aar van de buurt nog wel.

een blo-ff een spektakel,

ij en en gekakel, een knorren

klonk dnn- i en een zacht geblaat
et ze, ramen heen op straat.

Je met o?? stjkvol beesten,

Plant"-'1 T feestten-
en allo ?!16 was er onbezet,

e schm le?en hadden pret.
%e schrokt en ze bikten,
?e o en ze Hkten.
het tTas erm aUe ta}els vol>

er meer en meer dan dol.
tnTloni?„en alle schapen,

Bing snju ',mel volle wond,

P Pikte \,}e? de tafels rond.
Cn plan j at Palatten
£n Mcrriai alle katten.

telkeTT' bruine paard,

tbeer om pruimentaart,

net als de kangoeroetjes,

die wilden enkel toetjes.

V>e kelners draafden af en aan.
„Aaa. .wat een service!" riep de haah.
En alle varkens knorden:

,J-Iier kun je mollig worden".
De honden blaften: Jippijee,
dit is nou eens een goed diner".

1'_oen spraken de drie heren:

„Wij willen ook dineren.

Zeg kelner, geef ons gauw een stoel.

En weg dan, met die beestenboel!"

„Het spijt me" sprak de ober.

„Het is toch vier oktober.

Nu staan we voor de beesten klaar.

Die ene dierendag in 't jaar,

die moeten we toch vieren".

„Hoi" riepen alle dieren.

„O, zit dat zo. Dan gaan we maar.

Die éne dag is geen bezwaar"

zo spraken de drie heren.

„We gaan wel thuis dineren".

f-' VERA WITTE

•IJL UC UCU1CII ui, V T V c R luub XVI1J

gevólgd "door Jeroen. Jeroen keek op stemmetje riep: „noera voor de koning voelig."

het zilveren bordje op de deur en las: Dood aan zijn vljanofn. Heeft iemand Jeroen stak zijn hand uit en de konink-

TROONZAAL. Hij begreep er niets van. eraan gedacht radijsjes mee te bren- lijke kuieraal gaf hem een voorpoot.

Een lakei meteen witgepoederde pruik gen?" ioj, T „En hoe heten we ook al _weer?"

knie-

Radijsjes zijn wit
En soms zijn ze rood;
Soms zijn ze klein
En soms zijn ze groot;
Soms zijn ze mals
En soms zijn ze wrang,
Maar elke radijs is
Voor mij van belang."

en met zilveren gespen aan zijn knie- „Wie is dat. Yf!®Jeroen, die nog vroeg Kieteloor vriendelijk. „En geef

broek kwam haastig toegelopen en niet helemaal beKomen was van zijn me alsjeblieft een eerlijk antwoord. Ik

opende de deur voor koning Hazevoet verbazing over zoveel weelde. houd niet van schuilnamen."

en Jeroen. „Dat is Kieteloor, de koninklijke „Dit is Jeroen, de drager van de Zil-

„Ooooooooooh!" riep Jeroen en sloeg kuieraal," antwoordde Hazevoet. „Kijk, veren sleutel," antwoordde Hazevoet.

van verbazing de handen in elkaar, daar komt hij aan- „Gut," zei Kieteloor hoofdschuddend.

Voor hem lag een grote zaal met een Daar naderde het zonderlingste dier „Wie had dat gedacht! En nog zo jong!

vloer van glanzend goud en wanden van dat Jeroen ooit §®zien had. Het leek Heb je soms radijsjes bij je?"

blinkend zilver. Kostbare edelstenen op een heel lange dikke paling met paar- „Nee," antwoordde Jeroen. „Waar- Toen Kieteloor zijn liedje uit had en

flonkerden aan de muren, en diaman- lemoeren schubben op de rug, met de om?" met een verwijtende blik naar Jeroen

ten fonkelden aan talrijke kristallen kop van een dashond en de oren van een „Hij vraagt waarom," zei Kieteloor, begon te staren terwijl de tranen hem

kroonluchters. In grote zilveren kooien konijn. Het had vier en twintig poten terwijl hij afkeurend het hoofd schudde, naar de oogleden leken te wellen, nam

zongen tientallen klaphoentjes twee- en een lange dunne staart, welke ein- „Hij zal nog heel wat moeten leren. Hij deze de zilveren sleutel in de hand en

stemmig. Aan het eind van de zaal digde in een mooie rood-wit-blauwe weet niet eens dat koning Hazevoet wenste zich fluisterend vier bosjes ra-

stond een gouden troon versierd met pluim. Vrolijk kwispelstaartend kwam altijd verschrikkelijk in zijn schik is, dijs. Aanstonds waren zijn handen ge-

smaragden en robijnen, en zware gor- het lange dier over de gouden vloer als iemand radijsjes meebrengt voor vuld met rode en witte radijs,

dijnen van purperkleurig fluweel hingen trippelend naderbij en riep aan een Kieteloor, de enige koninklijke kuieraal „Alsjeblieft, Kieteloor," zei hij, zich

aan weerszijden van de troon. Zij wa- stuk door met zijn hoge stemmetje: ter wereld, vooral als het een heel bosje voorover buigend.

„Nee maar!" riep Kieteloor uit, ter-

wijl hij de vier bosjes krampachtig in

acht van zijn poten vastklemde. „Wie
had dat gedacht! En nog wel zo jong!

Dankjewel, Jeroen".

Het water begon hem om de mond „Kom, sprak de bode. „Niet zo sip!

te lopen. „Jullie nemen mij toch niet 'k..doe "te raai zaal tn een wip."

kwalijk," vroeg hij hoffelijk, „als ik Hy zeemde alle ruiten,

weer terug ga naar mijn plekje onder de en wierp het stof naai buiten.

troon? Ik heb het vandaag ongewoon «ee. "loer met wonderwas,

druk. Ik moet nog een hele boel dingen totdat hij glad en glimmend was:
had. Daag, tot ziens. En onthoud, Je- vloertje om te zoenenl

doen, veel meer dan ik eerst gedacht wat kon die boae boenen!

roen, je bent hier altijd welkom."

En met de radijsjes tussen zijn poten „Aha, sprak ae gemeenteraad.

geklemd trippelde h;j kwispelstaartend
heen naar het andere eind van de zaal
terwijl hij vrolijk neuriede:

„De wereld is mooi,

Een waar paradijs,

Maar wat is zo schoon
Als een bosje radijs?

Twee zijn nog mooier,

En drie is een feest,

Maar vier zijn het mooist
Voor een hongerig beest"

,Zo'n glimmend vloertje is niet kwaad
En alle heren zeiden:

„We kunnen baantje glijden,

We gaan op sokken allemaal."

Dat was nu echte mannentaal.
Ze gleden en ze renden.

Het uierd een leuke bende.

De burgemeester sprak alras,
omdat hij achter adem was:
„We stoppen, mijne heren.

Wie heeft iets te beweren?"

„O," riepen allen met een zucht,

„Kom mee, dan gaan we elders een rl:t

kijkje nemen," zei Hazevoet tot Jeroen, de zorgen op de vlucht.

en ze keerden terug naar de ronde vesti- "n u eIb spr«.'f de boae..
bule met de twaalf deuren. ïl hadden wij van node

Het heeft ons allen goed gedaan.
DAAN ZONDERLAND kunnen wij het werk weer aan."

(Wordt vervolgd).

VERA WITTE