(El VEKÜUIN-BLOEMENDAAL
b
een
ij jongeren in bisdom Haarlem
Safetau
^structief schoolconcert
'»öe dans in de muziek''
Van smidse tot
automobielbedrijf
Frans Verpoorten exposeert in
kunstzaal „In 't goede uur''
4
DOOR EEN ZATERDAGSE BRIL
W
H
m
Vormingscentrum werd uitnodigend tehuis
Kleurige eigentiidsheid in
„open hof"
dwingt eigenlijk tot selecteren
Thalia met „Ballet 0p
de boerderij"
Beverwijk heeft
een tekort van
Schilder van en rond het water
N.Ph.O. laat vier
concerten inleiden
BRIEVEN
van lezers
yfeï "I
f 1.700.000
■ii
Hulp voor
Groene Hel
ZATERDAG 10 OKTOBER 1959
PAGINA 3
VÜverduin, het Katholieke Vormingscentrum, gelegen in het
Bloemendaalse villapark „Duin en Daal", is gedurende de tien
t laren van zijn bestaan tot een begrip geworden in de activitei-
"Programma's der katholieke jeugd- en jongeren-organisaties in
\v bisdom Haarlem. Dat is gebleken uit de veelvuldige blijken van
gering, die het bestuur der Stichting Vijverduin de afgelopen
h, ontvangen heeft bij gelegenheid van de viering van het
lustrum. Voor K.A.J, en V.K.A.J., K.J.B., K.J.M., L.T.J.,
k S-, het Instuif-wezen, de Pax Christi-beweging, de katholieke
VeHsscholen, maar ook voor katholieke middelbare scholen, tech-
jJ5°he- en huishoudscholen betekent „Vijverduin" iets. Dat „iets"
onder meer in, het gedurende enige waardevolle dagen ver-
ti';]berd zijn uit sleur en alledaagsheid, het verblijven in een gecul-
eerde omgeving, die gelegenheid biedt tot bezinning en verdieping.
^4ildingen' die
"re
tèedaa?"daan
ÜffW 6r
Geestelijk kuuroord
't Friesche Schothuis
Hartelijk afscheid Van
Voorzitter Hopstaken
Volledige vergunning
Cebr. H. F. Kimman
N.V." 75 jaar
Dank zij Prins Bernhard-
fonds
Door Wouter Paap
Leges bouwvergunning
$9 SMS
mmwm
b i
is die eigen sfeer, die Vijverduin lijn renommée bezorgd heeft en die
lv"eekt en bewaakt wordt door de idealistische Vijverduin-directeur, de heer
G- Schoots.
Sfeer, verzorging en akkommodatie zijn even belangrijk als de
in het huis gehouden worden", zegt hij. De heer Schoots, die
ehde zevenentwintig jaar een leidende rol heeft gespeeld in de katholieke
»W eWeging, is sinds 1955 directeur. Hij ziet zijn taak niet enkel als een
erende" maar ook als een stuwende.
Stp VVat d'e Vijverduin-sfeer nog betreft: het gespreks- en vormings-centrum is
4e n 'ctraitehuis. Het lijkt er niet op. Het is een uitnodigend tehuis waar men
8elegenheid vindt voor gesprek, bezinning en een ontspannend bijeen zijn.
fM ruime aula, de stijlvolle eetzaal
"e ,sse en individuele" slaankamers
Öe
Er;
'a'u
het®11 v°or werk- en discussiegroepen,
fli
„Sse en „individuele'
slaapkamers,
v l^'.'hneren wat inrichting en aankle-
rrhlii eft enigszins aan de gasten-
Is in60 van wei-gesitueerde kloos-
van oudsher katholiek bui-
hfchit?' hoewel er wat de binnenhuis-
,ctuur betreft op Vijverduin ook
t» ?shpi!f 'bgeruimd voor kleurige eigen-
^htgjr'd- Er staan zestig bedden, die
nooit allemaal tegelijk
De groepen, welke op
variëren in grootte
tot vijftig personen. Het
ti 's het er tijdens de weekends
S2, tou"1 We er in het jaar tweeënvijf-
tlP °ots °rt komen," aldus directeur
,,Open Hof" gehouden, het-
:?pSen wil, dat Vijverduin geen
/Sam hjeidersteam er op na houdt. De
hv'ten dat naar eigen goed-
samenstellen. Wie er komen,
of besproken wordt,
Drilttï0m sterk uiteen. De verhou-
ïh ter-leek is een thema, dat ver-
rno organisaties gekozen hebben,
(V ov ®n bezint zich ook over „vreug-
en ••"wat ls geloven?", „wat is
zijn?" of over zin en beteke-
'oorts worden op Vjj-
mI'1 va„"j"clSCursussen gegeven voor
*e r.,, c'e Katholieke Jeugdbeweging,
van
lojduif, n.et werk. Voorts worden op Vij
vi eti ,7 'eider:
fl^ondeKm
tfai^eek^!,1185611 zich over verschillen-
'hg P'ds uitstrekken, en waarbij de
s behalve pedagogische kennis
ook de practisch-technische kennis van
bijvoorbeeld „het spel van verkennen"
omvat. In het vormingscentrum worden
congressen, studiedagen, semi(l) school-
retraites, verdiepingsdagen, schoolver
latersacties gehouden maar ook „ge
wone vakantieweken".
De deelneemsters en deelnemers van
het bedrijfslekenapostolaat van de
K.A.J. bereiden zich op Vijverduin voor
op hun moeilijke taak, de L.T.J. (Land
en Tuinbouw Jongeren) en de K.J.M.
(Katholieke onge Middenstand) hou
den er hun kerndagen, leerlingen van
lagere technische scholen hebben er
hun semi-retraites, leerlingen van de
Bisschoppelijke Kweekschool in Bever
wijk bereiden zich er voor op de sfeer
van hun studie, de leden van de Pax
Christi-groepen beleven er hun verdie
pingsdagen.
De toenmalige rector (thans pastoor te
Wassenaar) H. van Spanje nam tien
jaar geleden als algemeen aalmoezenier
van de jeugdbeweging in het oude bis
dom Haarlem het initiatief tot de tot
standkoming van Vjjverduin. Meer en
meer werd destijds de behoefte acuut
aan een „geestelijk kuuroord", zoals
mgr. Huibers, die van meet af aan zijn
volle en daadwerkelijke medewerking
verleende, het noemde, aan een „stimu
lerend en centraal gelegen tijdelijk te-
oproerigheid van jeugdig publiek
VTK t>h'hie concert van het Noordhol
Jv'iere„ .rrnonisch orkest
i„ sto"d in het teken
di„i_,nVzlek". Programma-inlei.
huis" voor groepen uit de jeugd- en
jongerenorganisaties. Dat alles resul
teerde in de aankoop floor het bisdom
Haarlem van de villa Vijverduin, die
grondig gerestaureerd en gemoderni
seerd werd. Donderdag 9 juni 1950, toen
Vijverduin al een jaar bijna in gebruik
was, werd het vormingscentrum inge
zegend door mgr. Huibers, die daarbij
onder meer de hoop uitsprak, dat het
aantal jeugdleiders er door vergroot
zou mogen worden.
Een tijd lang, gedurende de zomer
van 1953, is Vijverduin tevens een
K.V.C.-jeugdherberg geweest. Dat was
een experiment, dat bij de jeugd
zeer in de smaak viel, ook dank zij de
culinaire kundigheden van de toenma
lige beheerder, maar dat door het be
stuur niet geprolongeerd werd. De sfeer
van een jeugdherberg is nu eenmaal
een andere dan die van een katholiek
vormingscentrum. Beter in de Vijver-
duin-sfeer passen de Duitse „pension
gasten", die er sindsdien 's zomers ver
toeven. De Stichting Vijverduin onder
houdt wat dat betreft een vaste relatie
met het Katholische Familienferien-
werk in Keulen. Dat is een voor Neder
land benijdenswaardige organisatie wel
ke mede dank zij een aanzienlijke staats
subsidie in staat is gezinnen in hun ge
heel - dus met de kinderen - een rusti
ge en ook religieus-stimulerende vakan
tie te bezorgen in een mooie buitenland
se omgeving. In ieder opzicht een idea
le vakantie genieten ze er: de ouders
kunnen onbezorgd zijn, want voor de
Advertentie
ANTIEK - FEIES KOPERWERK -
CURIOSA
Jansstraat 8 - Haarlem - Tel. 20141
kinderen gaan er verzorgsters mee. De
recreatie beperkt zich niet tot het pro
fane, omdat er onder leiding van een
geestelijke in een vertrouwenwekkende
entourage vraagstukken, het gezin en
het gezinsleven rakende, besproken wor
den. Voor onze Nederlandse katholieke
organisaties op dit terrein is dat alles
(nog?) niet weggelegd. Is het duur, wat
de Duitsers presteren? Niet voor de
deelnemers aan de „ideale vakantie",
omdat ze naar draagkracht, een percen
tage van hun inkomen betalen.
De spelers van de katholieke Haar
lemse toneelvereniging „Thalia" heb
ben gisteravond in de stadsschouw
burg een waar lachsucces weten te be
halen met Piet Mossinkoff's karikatu
rale blijspel „Ballet op de Boerderij",
dat onder regie van Jan de Jong zo
voor het voetlicht werd gebracht, dat
het ten volle beantwoordde aan de be
doelingen van de auteur en aan de
verwachtingen van het publiek.
Er is wat afgelachen en daar gaf
het stuk alle aanleiding toe. Mossinkoff
heeft blijkbaar opzettelijk karakters
vertekend en verkarikatuurd, want het
is duidelijk dat de boeren niet zo
„achterlijk" en stadsmeisjes zelden zo
raar doen, als hij het voorstelt. De te
genstelling stad - land wordt tot het
uiterste doorgevoerd. Een overmatig
geëxalteerde en balletomane juffrouw
gaat uit logeren bij simpele boeren
mensen. Ze zet de boel op stelten,
maar vindt precies op tijd ten
slotte gemoedsrust en geluk.
„Thalia" heeft van dit alles een op
voering ten beste gegeven, die er het
volle pond aan gaf. Coby Overtoom
was het rare meisje op een „geloof
waardige" manier en leverde daarmee
ons inziens een voortreffelijke presta
tie. Niet minder aardig wist Piet
Braam de stoere boerenzoon Kobus te
typeren. Beiden verstonden het, maat
te houden in het dwaas gedoe. Ans
Sens speelde de hoofdige en nerveuze
boerin en Jan Overtoom een pijpro
kend boertje, terwijl Anky Sens deed
zoals des schrijvers boeredochter be
hoorde te doen. Dat deden ook Wim
Moolenaar als dorpsschoolmeester, Han
Koek als notariszoon, Rie Turk als no
tarisvrouw en Piet van Schie, die als
een andere boerenzoon los kwam. Cor
Wassenberg deed heel geurbaniseerd-
keurig als iemand, die „in zaken doet".
Na afloop werd hartelijk en met
veel applaus afscheid genomen van
oud-voorzitter Wim Hopstaken, die
om persoonlijke redenen zijn functie
beschikbaar heeft gesteld. Cor Was
senberg maakte zich onmiskenbaar
tot aller tolk, toen hij de verdiensten
van de heer Hopstaken voor „Tha
lia" uitvoerig en eloquent schilderde.
Hij bood de heer en mevrouw Hop
staken geschenken aan, waarvoor de
scheidende voorzitter hartelijk dank
te, evenals voor aller belangstelling
en medewerking.
B. en W. van Bloemendaal stellen de
gemeenteraad voor om aan de exploi
tant van het vergunningsbedrijf aan de
Graaf Florislaan 3 in Vogelenzang een
volledige vergunning te verstrekken. De
exploitant heet al een vergunning, maar
die staat niet op zijn naam en deze zal
binnenkort naar een andere gelegenheid
in de gemeente worden verplaatst.
De lokaliteit voldoet weliswaar niet
aan alle gestelde eisen, maar de Inspec
teur van de Volksgezondheid heeft ont
heffing verleend. De exploitant staat
goed bekend.
Het tekort op de begroting 1960 van
de gemeente Beverwijk zal naar ra.mihg
1.700.000 bedragen, welk bedrag
435.000 hoger is dan voor 1959 werd
geraamd. De door het rijk toegezegde
verhoging van het basisbedrag per in
woner toe te kennen uit het gemeente
fonds betekent, dat het tekort over 1960
niet nog 375.000 hoger zou zijn.
Bij de samenstelling van deze begro
ting is iedere niet verantwoorde uitgave
vermeden, maar werd het verzorgings-
peil op gelijke hoogte gehouden. Het to
taal der uitgaven van de gewone
dienst is voor 1960 geraamd op
ƒ11.442.000 tegen ƒ9.929.000 voor 1959.
De totale kapitaalsinvesteringen zullen
per 1 januari 1960 naar raming rond
77.603.000 bedragen. Het overeenkom
stige cijfer per 1 januari 1959 bedroeg
rond 61.100.000. In de gegeven om
standigheden hebben B. en W. van Be
verwijk niet de vrijheid gevonden nieu
we posten aan de begroting toe te voe
gen. De enige nieuwe post is een cul
turele, bestemd om het plaatselijk^ or
ganisaties mogelijk te maken beroeps
toneel-voorstellingen in Beverwijk te
blijven organiseren. Daarvoor wordt
150 per voorstelling gegeven, hetgeen
bij raming van twaalf voorstellingen
over 1960 180*0 vraagt.
n
Jacobus Kimman, die in 1851 op ne
genentwintigjarige leeftijd op het Hout
plein bij de Wagenmakerslaan in Haar
lem een smederij annex wagenmakerij
begon, zal wel niet hebben kunnen be
vroeden, dat hij daarmee de grondslag
legde tot het Automobielbedrijf Gebr.
H. F. Kimman N.V., dat voor een
deel nog altijd terzelfder plaats geves
tigd dit jaar zijn vijfenzeventigjarig
bestaan viert. De oude smid-wagen
maker kón dat alles niet weten, omdat
de automobie. in zijn tijd nog op geen
stukken na uitgevonden was. Wat hij
wel wist was, dat de techniek in zijn
„Eeuw van de Vooruitgang" niet stil
stond, en dat er stellig een goede toe
komst zat in het vak van carrosserie
bouwer, mits dat steeds up to date en
met vakkennis werd uitgeoefend. Daar
om zond hij zijn beide zoons H(endrik
Nicolaas) en F(ranciscus Johannes)
naar het buitenland voor hun vakoplei
ding, eerst naar Brussel, later naar
Frans Verpoorten is een schilder van
het water en hij leeft in het milieu van
zijn voorkeur: aan het water in Spaarn-
dam, op het water dat hij met zijn boot
bevaart vergezeld van zijn gezin, langs
de kusten van haven tot haven. Het wa
ter levert hem de onderwerpen voor zijn
houtskooltekeningen, aquarellen, etsen
en olieverfschilderijen: het landschap
van de waterkant, golven en wolken
met daartussen het silhouet van het
land; de boten in de vaart of in rust
bijeendrijvend in de haven, kolossen zij
aan zij; de dieren die de zee bevolken,
vissen, krabben en meeuwen; de stof
fering van de haven, de vuurtoren, de.
kranen en de loodsen; het strand. Dit
is het dagelijks milieu van Verpoorten,
hij is vertrouwd met al de aspecten
van het water.
Bij 't Goéde Uur heeft hij deze maand
een tentoonstelling van voornamelijk
houtskooltekeningen die wel zijn ver
trouwdheid met het onderwerp tonen
en aanduiden hoe hij het leven aan en
op het water beleeft, maar niet alle ge
ven overtuigend vorm aan zijn gevoe
lens. Wij zouden het willen omschrijven
als: niet er naast maar er tegen aan,
en vele tekeningen zijn ongelijk van kwa
liteit in zichzelf.Veroorzaakt het té ver
trouwde nonchalance? Bij de vier teke-
j leven in een gezonde Hol- pleegt te concerteren, stromen auto-
landse provinciestad, waar riteiten toe en kunnen ook andere
het leven zonder veel schok- gemeentewerkers een plaatsje be
ken meedeint op het ebben en vloe - machtigen om te horen, hoe Beetho-
den der seizoenen. Telkens als er ven het.er. destijds afgebracht heeft.
30'n seizoen komt, stroomt de vloed Meer uit roeping dan als gemeen-
op ons af, het kolkt even, en ebt dan schapsmens ben ik daar ieder jaar
rustig weg in een onbestemd nie- te gast- gerneentelijke cultuur-
mandsland. Verenigingen kondigen avond blijft immer een spectaculair
met veel verve hun programma's evenement. Niet wegens de muzi-
aan, lezingen met dia's worden aan kanten, maar meer om de toehoor
de lopende band gehouden, de tone- ders. Het is er allemaal zo keurig,
listen kruipen achter de coulissen Neem nu bi] voorbeeld het begin,
vandaan en de muzikanten brengen Iedereen staat uiterst beleefd op, als
het geheel, naar gelang de stem- het Wilhelmus wordt ingezet. Echt
ming, in mineur of majeur. En wij zoals het hoort. Iedereen, vanaf de
ter redactie zijn de gelukkigen, die burgemeesters tot de eenvoudigste
wekenlang in die stroom worden andere ambtenaren zwijgen beleefd,
meegesleurd, af en toe pogend het Bij een Holland-België-wedstrijd zin-
hoofd boven water te houden, om op gen zestigduizend mensen het volks-
adem te komen of althans te blijven, lied mee. De gemeente zwijgt, en is
U hoeft ons er niet over te bekla- met zichzelf tevreden. Cultuur is per
gen. Wij hebben het zelf gewild. Roe- slot van zaken iets anders dan voet-
apart. Dat kan de beste overkomen.
Bij een voetbalwedstrijd fluit het pu
bliek ook wel eens, als er niets aan
de hand is. Sport en cultuur liggen
op zo'n avond toch niet zo heel ver
van elkaar.
Nee, het is een genoeglijke avond
geweest voor Arends en zijn muzi
kanten. Hij hoeft zich geen zorgen te
maken. Het duurt toch altijd een vol
jaar, eer al die gemeentenaren weer
bij elkaar komen. Vanwege de cul
tuur. En de sport.
ballen, al pleegt eenzelfde wethouder
of minister die zaken te behandelen.
En als de gemeente aan cultuur
doet, is het voor iedereen een vrome
sport om ook cultureel te zijn. Op
dat éne muziekavondje-per-jaar kan
ping noemen ze zo iets. En tenslotte
worden wij er voor betaald. Overi
gens is er geen ensemble, dat ons
bij de aanvang van het seizoen zo
boeit als ons Haarlemse, lees: pro
vinciale, orkest. Ieder jaar, begin
oktober, worden er bloemen en pal- *dat toch wel.
men naar het podium van onze con- Dat de hele goegemeente per
certzaal gesleept om het eerste op- abuis midden in een stuk applaudis-
treden wat luisterrijk te omkransen, seert, omdat men denkt, dat het ein-
Uit alle gemeenten, waar het orkest delijk afgelopen is, is een kwestie
voor de
in het teken van „de
'4a v|| j. -•«*«<
Vlijhs 4?,8ent was zoals gewoonlijk
}'.*n" enu een1- Het Was een 8°ede ee~
Ve een programma als bo-
<-H u>teenJft Beven- Do°r Je instruc-
M'fth'dc 'nS van Marinus Adam
van hef6 Vlotte verzorgde af-
\Sen doneer? Programma, mag dit
Nu^rdfn l grotendeels als ge-
?'"t iaet mi,1,1 bescl>ouwd. Grotendeels,
s'rNnï al,c Z'?/i?"cert heeft ons toch
J>hS. Missel.1? bevrediging ge-
JM h';<'h te veei K hebben de volwas-
..e' Probleem 'f moeten houden
V ^o^Jjeerd afcon "'eFop^muiieTgé-
S er op se-
dpi weg te .^houwen, beter
4o 11 wi6cteren ?ort ^v^n- Dan maar
z'ii of de aanwezigen
*li®« C'J Zim ei v°meiJ* En aan wie
hfoJh te »3chten aam !6 scholen ge'
It11 'ik nffPen- Hoefi om zo n0"
ZÜ ffh'j de da"°°h. he.t wordt
H pp. ^ziék te bliiven
he*l ^at het TvTnd-
De concentra
tie van de toehoorders was veel groter.
Wethouder D. Geluk sprak in een ope
ningswoord zijn voldoening uit over het
voortreffelijke werk der commissie, voor
muziek, die zich geen moeite spaart de
programma's der jeugdconcerten zo ef
fectief mogelijk samen te stellen.
Marinus Adam gaf op beide concer
ten van iedere gespeelde dans een kor
te karakteristiek. Naarmate het einde
van het programma naderde, werden
de dansen levendiger. Van Bach liep de
ontwikkeling over weken van Handel,
Mozart, Von Weber, Debussy en Stra-
winsky naar de Nederlandse componist
Johan Wagenaar. Het meest gespannen
was de aandacht in „Invitation a la val
se" van Carl Maria von Weber, en in
de „Ragtime" van Strawinsky. De bei
de dansen van Debussy vergden nog
iets te veel van het concentratievermo
gen der jeugdige scholieren.
Toch meen i dat men op deze ma
nier op de goede weg is met de pro
gramma's der jeugdconcerten. Uitein
delijk is het de bedoeling niet alleen
artistiek genot te verschaffen, doch ook
de jeugdige bezoekers het instructieve
element voor te zetten. Tenslotte moet
de ieugd het publiek worden op de con
certen die later voor de volwassenen
worden gegeven. J. L.
"et gaat de gemeenten toch al
tijd beter af in de politiek. In
Haarlem zitten wij bijvoorbeeld
met spanning te wachten op de me
morie van antwoord, het lijvige
boek, waarin het vraag, en ant
woordspel tussen de raadsleden en
het college van B. en W. zo speels
staat afgedrukt. Er zijn altijd origi
nele raadsleden, die originele vra
gen stellen, en dus het spelletje on
berekenbare factoren geven. Soms
is het college van B. en W. zo origi
neel een origineel antwoord te vin
den. Maar hoe dan ook, iedereen
blijft vriendelijk. Fair play dus.
Maar toch zou het geen kwaad kun
nen, als het gerecht met wat peper
en zout opgediend werd. Wat dat be
treft kan men in Haarlem een voor
beeld nemen aan Lisse. Daar schrijft
het college van B. (en W.) in het
schriftuur van Antwoord zonder
blikken of blozen: „Ook is het col
lege getroffen door de ongemotiveer
de, weinig beargumenteerde en cy
nische critiek van een lid, hetwelk
in de aanvang zo duidelijk heeft doen
noteren de stukken slechts opper
vlakkig te hebben kunnen doorlezen.
Kennelijk bezit dit lid niet het ver
mogen om bij eerste doorlezing van
de stukken steeds de juiste beteke
nis ervan te vatten. Dit is alleszins
verklaarbaar en geenszins duidend
op een tekortschieten in vermogens.
Het college acht zich echter bepaal
delijk gegriefd, indien dit lid in die
situatie meent uitdrukkingen te mo
gen bezigen, welke getuigen van een
onvoorzichtig oordeel en een gebrek
aan goede wil om de ware bedoelin
gen van het college te verstaan."
Dat is pas mannentaal. Misschien
zeggen B. en W. van Haarlem nu,
dat zij die toon gelukkig niet hoeven
aan te slaan. Maar dan vergeten zij,
dat het in Lisse bollenbozen zijn.
Ook in de politiek.
„Lemster aak", een van de werken
op de expositie van Frans Verpoorten
hingen die tezamen onder no. 22. Tha
mes zijn genoemd is het bovenste
scheepje zo heel zuiver als men bijna
nergens elders meer vindt. Als wij voor
ons zelf verder selecteren dan noemen
wij vervolgens de Garnalensloep (12)
die dat deinende onwezenlijke heeft van
silhouet en massa's als een vreemd in
sect dat vleugels en sprieten heeft uit
gezet. En met de vuurtoren van IJmui-
den, het strand van Gravelines en bij
wijze van verrassing, zo ver land in
waarts, de twee tekeningen uit Holten
is het voor ons wel voorbij. Beneden
echter mag men niet verzuimen de drie
aquarellen te zien .Vooral in de Kotters
en de zeeslepen vinden we de kwaliteit
terug die we van Frans Verpoorten ge
wend zijn.
L.T.
Parijs. Die gebroeders H. en F. Kim
man wartn het, die 28 juli 1884, nadat
ze uit Parijs teruggekeerd waren vol
vakkennis en buitenlandse ideeën het
thans jubilerende bedrijf oprichtten.
„Van Smidse tot Automobielbedrijf"
heet het smaakvol uitgevoerde en al
leszins lezenswaardige gedenkboek, dat
ter gelegenheid van het vijfenzeventig
jarig bestaan van het bedrijf het licht
heeft gezien. Een stuk verkeersgeschie-
denis, nauw verbonden met de historie
van een familie, wordt er levendig in
geschilderd. Van fraaie equipages in de
Haarlemmer Hout, via de eerste tuf-
tufs naar de gestroomlijnde auto-1959.
De Kimmans waren van oudsher sme
den, in het laatst van de achttiende
eeuw uit het Westfaalse plaatsje Wese-
ke naar Purmerend geëmigreerd. Daar
had de stamvader van de Hollandse fa
milie een goedbeklante smederij, die
later door zijn zoon werd voortgezet.
Diens zoon was de smid-wagenmaker
Jacobus Kimman, die in 1851 Haarlem
mer werd. Hij moet een handwerksman
van de oude stempel geweest zijn, een
die er plezier in had. weerspannig ma
teriaal naar zijn hand te zetten. Maar
ook een zakenman, die het belang van
een goede vakopleiding terdege inzag.
De gebroeders H. en F. Kimman
begonnen in 1884 als fabrikanten van
luxe-rijtuigen in een gedeelte van het
vaderlijk perceel aan de Wagenma
kerslaan, een buurt, waar dat bedrijf
blijkbaar van oudsher is uitgeoefend.
De zaken liepen uitstekend en breid
den zich snel uit. In 1893 bijvoor
beeld legden twee jeugdige Kimmans,
Victor, oudste zoon van Hendrik Ni
colaas, en Jacobus, de stamhouder
van Franciscus Joahnnes, de eerste
steen van het huidige complex aan
de Wagenweg. De rijtuigfabriek
van de gebroeders maakte ware ju
weeltjes van vakwerk. Gedistingueer-
de „voitures", maar ook simpele
dogcarts. Er waren orders van stal
houders, maar ook van Gekroonde
Hoofden, van koningin Emma, prins
Hendrik, de sultan van Deli.
1896 was een belangrijk jaar voor de
rijtuigfabrikanten. De eerste auto ver
scheen in ons land. De eigenaar ervan
is een notaris notabene, in de Wierin-
gerwaard. De gebroeders Kimman
scholden niet, zoals de boeren en dien
ders daar in de buurt, ze lachten niet,
zoals de rijke equipage-bezitters, ze let
ten alleen maar op en constateerden,
dat er wel eens toekomst kon zitten in
de automobiel, het „rijtuig zonder
paard". Te juister tijd schakelden ze
over op de versnelling „twintigste
eeuw". Reeds in 1897 bouwde Kimman
de eerste carrosserie op een „spijker-
chassis". Het jaar daarop werden ze
dealers voor Noord-Holland van de
Hotchkiss-automobielfabrieken.
Vanaf de aanvang van onze eeuw
wierpen de gebroeders zich met kracht
op het automobielbedrijf. Aan de rijtuig-
fabriek werd een herstelplaats voor
auto's verbonden, in 1914 kwam er een
garage op het Houtplein. In 1917 werd
de zaak omgezet in de N.V. Fabriek van
Rijtuigen en Automobielen voorheen
Gebr. H. en F. Kimman. Die naam
werd in 1930 veranderd in „Automo
bielbedrijf", omdat de zaak de fabri
cage van luxe-rijtuigen in dat jaar de
finitief opgaf. De afdeling carrosserie-
bouw bleef echter nog tot 1957 bestaan.
Het jubilerende bedrijf, dat de jaren
door „eigentijds" gebleven is, heeft voor
de naaste toekomst plannen in petto,
die vaste vormen hebben aangenomen.
Op een terrein van 2.500 vlerkante me
ter aan de Rijksstraatweg hoek Jan
Campertstraat zal een volledig en zelf
standig werkend bedrijf verrijzen, naast
het bestaande, speciaal ten gerieve van
de cliënten in Haarlem-noord, Sant
poort en Bloemendaal. Volgend jaar
hoopt men met de bouw te kunnen be
ginnen.
Hiertoe financieel in staat gesteld
door het Prins Bernhard Fonds, zal het
N. Ph.O dit seizoen een proef nemen om
op vier concerten de uitvoering van een
modern werk te laten voorafgaan door
een inleiding van de bekende musico
loog Wouter Paap. Het betreffende werk
zal aan het slot van het concert voor
de tweede keer worden uitgevoerd.
Reeds eerder werd na afloop van een
concert een modern werk herhaald. Wij
noemen het Concert voor twee piano's
en 'slagwerk van Bela Bartok, over
welk werk voor de herhaling na afloop
van het concert een causerie werd ge
houden door Geza Frid. Tijdens het Bar-
tok-concert vorig seizoen hadden de be
kende Belgische Bartokkenner prof. De-
njjs Dillen en Paul van Westering een
vraaggesprek over de componist. De
ze bespreking tijdens een concert en de
herhaling van een modern werk na af
loop bleken bij een deel van de concert
bezoekers zeer in de smaak te zijn ge
vallen. Het bestuur van het N.Ph.O.
heeft daarom gemeend op deze weg te
moeten voortgaan teneinde te trachten
de kloof tussen vele concertbezoekers en
de moderne muziek te overbruggen.
Uit de dinsdag- en vrijdag-serie zijn
elk twee werken gekozen. Het 2e dins-
dag-concert op 27 oktober vermeldt mu
ziek voor snaarinstrumenten, slagwerk
en celesta van Bartok. Dit werk zal tij
dens het concert worden ingeleid door
Wouter Paap en ongeveer 10 minuten na
het einde van het concert worden her
haald. Op vrijdag 6 nobember zal dit
het geval zijn met het Pianoconcert van
Willem Pijper met als solist Jan Odé.
Op vrijdag 26 februari zal het Collegium
Musicum Amstelodamense een herha
ling geven van de Cantate „Das Augen-
licht" van Anton Webern. Tenslotte zal
op dinsdag 29 maart speciale aandacht
worden besteed aan de 4 essays voor
orkest van Baird.
AdvertenUt
Opneming in deze ruönefc ts niet
noodzakelijk een bewijs van in
stemming.
„Pater, dit is voor uw missie", en de
onbekende verdween weer. Nauwelijks
had ik de tijd enige woorden van dank
uit te spreken. Vrienden en kennissen
vergeten hun missionarissen niet, wan
neer dezen op vakantie in hun stad, hun
parochie vertoeven.
Eind oktober vertrek ik voor de vier
de maal naar Brazilië, naar het Ama
zonegebied, bijgenaamd de Groene Hel,
zo bochtig een heet is het er, naar de
armste mensen ter wereld. Dertig jaar
geleden, toen ik in Brazilië aankwam,
hadden de Nederlandse priesters van
dé H. Vincentius a Paulo er één huis;
op het ogenblik zestien, vier seminaries
voor opleiding van de inlandse clerus
en vijf parochies, van waaruit de mis
sionarissen uittrekken om volksmissies
en retraites te preken, en eindelijk een
gebied aan de Amazone groter dan Ne
derland, waar we werkzaam zijn sinds
1936 en dat 3 jaar geleden tot bisdom
werd verheven. Eén derde van dit ge
bied is bewoond door wilde indiaanse
stammen, waarmee we eindelijk in con
tact zijn gekomen. Het bisdom is ver
deeld in 7 parochies en 17 priesters zijn
er werkzaam. In vier van deze paro
chies worden we bijgestaan door de Bra
ziliaanse zusters van de H. Vincentius
a Paulo. Zij wijden zich aan de opvoe
ding van de meisjes, de verzorging van
de zieken, en het bezoek aan de armen.
Nog drie parochies hebben grote behoef
ten aan zusterhuizen en scholen.
Moge ik van vele onbekenden, pa
rochianen en stadgenoten een bijdrage
ontvangen voor onze missie. Ik zou hun
daar zeer dankbaar voor zijn en ik zal
stellig, op de wijze waarop dat langs
geestelijk weg mogelijk is, van die dank
doen blijken.
PATER J. C. VAN RIJN,
Kruistochtstraat 54,
Haarlem.
B. en W. van Bloemendaal stellen de
gemeenteraad voor de legesverordening
in die zin te wijzigen, dat het voortaan
mogelijk wordt de leges voor een bouw
vergunning voor de helft te restitueren,
minus de eerste vijftig gulden. Dit uiter
aard, indien van de vergunning geen ge
bruik zal worden gemaakt. Tot nu toe
werd slechts de helft der leges geresti
tueerd, indien de bouwvergunning bin
nen een jaar door een nieuwe vervan
gen werd.
