alleen RANG als
„Katholieke Kring mag geen
ROOMSE BROEIKAS zijn
Culturele traagheid is
een wereldverschijnsel
WYiERT
Katwijkse logger Rijnmond IV
dreigde op zee te zinken
tris fr"»
Peeks Cloppenburg
Vijftig jaar toneel
{W
Grote Franse belangstelling
voor Vaticaanse mutaties
Redt eerst"
de anderen
„Allround- coat"
Prof, dr. L. J. Rogier in Eindhoven
Geen harakiri
plegen
Brand medische
faculteit
Lufthansa vraagt
om protectie
Lek op het laatste moment
gevonden en toen gedicht
HM' markt
grote stap
Kard. Pizzardo wegens hoge leeftijd
door kard. Ottaviani opgevolgd
Studie van de V.N.
over de doodstraf?
gUjl-|ULQ.mjUUJLUMajJUU-ILIULIUL»JULUJUUUUl-UMJUIJ^^
elke woensdag
DINSDAG 27 OKTOBER 1959
PAGINA 3
Rang Menthol
19 ct per rol
Rang Crème de Cacao
22 ct per rol
Isolerende vezelplaten
niet in brand
Geloof incarneren
in het heden
Bij' guur weer
kunt U verkoudheid
voorkomen met
Nieuw soort penicilline
Op de warmte komt
het aan
wollen velours in
moderne ruitdessins,
geheel gevoerd,
Italiaans model met
rugceintuur en capuchon.
Speciale J.M. prijs
Aardbeving in Turkije
eist zeventien levens
door s
MARGUERITE BOURCET
RANG
RANG
•y» Advertentie
(Van onze Brabantse redactie)
„Laat u niet in slaap wiegen door
brave lieden die beweren dat het ge
praat over de culturele inertie van de
katholieken overdreven zou zijn en dat
die traagheid over twee generaties
voorbij zou zijn. Houdt uw ogen wijd
open en zie ook over de grenzen, naar
de Iatijnse landen, waar een diepe kloof
Kerk en wetenschap scheidt. De inertie
die men te onzent signaleert is een mon
diaal verschijnsel, dat niet zal worden
overwonnen tenzij door een straffe op
voeding van de jongeren tot zelf denken
en zelfbeslissen. Beticht degene die dit
zegt, niet van ontrouw aan de kerkelijke
overheid. De Kerk kan nooit beter wen
sen dan te worden gehoorzaamd door
denkende lieden."
Aldus sprak maandagavond prof. dr.
L. J. Rogier in een inleiding voor de
jubilerende Katholieke Kring in Eindho
ven. De inleider wees op het enorme
mentaliteitsverschil dat bestaat tussen
de oprichters van de kring en degenen
die het gouden feest vieren. De eersten
werden gekenmerkt door strijdbaarheid,
maar een strijdbaarheid zonder „moe-
derkerkelijk" gevoel: het was de rooms
heid van de kijvende zuster, niet van
de vergevingsgezinde moeder. Er heer
ste een ghettogeest, een angst voor de
wereld, een isolement.
Prof. Rogier zei dat men deze tijd ten
onrechte die van de katholieke eman
cipatie noemt. Deze is bij de stichting
van de Bataafse republiek in 1795 vol
komen geschied. „Het is misleidend als
we vandaag nog altijd over de emanci
patie spreken als over iets dat min of
meer onvoltooid zou zijn en het is on
gelukkig als we het proces van langza
me herleving maar stompzinnig eman
cipatie blijven noemen. Sedert 1795 ligt
het aan ons welke plaats wij in het
vaderland innemen. Zodra we de term
emancipatie door het woord herleving
vervangen, zijn we pas volledig geïn
tegreerd in de vaderlandse samenle
ving."
„Kinderen van een schuilkerkenge
slacht", noemde prof. Rogier de hui
dige katholieken. Zolang is onze va
deren onrecht aangedaan dat we na
anderhalve eeuw de gevolgen nog niet
te boven zijn. Speciaal de Hollandse,
(Van onze correspondent)
Een nader onderzoek naar de oorzaak
van de brand, die anderhalve week ge
leden de nieuwbouw van de medische
faculteit van de r.-k. Universiteit in Nij
megen teisterde, heeft aan het licht ge
bracht dat de brand niet is ontstaan
doordat vonken van een lasapparaat in
de isolerende vezelplaten terecht zou
den zijn gekomen, waardoor deze pla
ten zouden zijn gaan branden. Nader is
gebleken, dat de voegen tussen deze
platen werden opgevuld met zaagsel.
Daar de fabrikant van de vezelplaten
garandeert dat zijn vezelplaten slechts
bij zeer hoge temperaturen kunnen
gaan branden, moet worden aangeno
men dat niet de platen, maar de zaag-
selvoegen zijn gaan smeulen, waardoor
de brand is ontstaan.
Friese en Groningse katholieken zijn
erfelijk belast met behoedzaamheid en
hebben het fluisteren nog niet ver
leerd. Het beveiligend isolement
dat blijkens een door de spreker aan
gehaald citaat reeds in 1672 is op
gemerkt werd tot levensvorm: men
was rooms-katholiek tot in de geiten-
fokvereniging en de sportvereniging
toe, ja zelfs de rekensommen op de
lagere school kregen een apologeti
sche inslag. Spreker gaf overigens toe
dat wij er zonder het militante pal
staan van onze voorouders nauwelijks
zouden zijn geweest en wees voor de
ze tijd niet alle isolement zonder meer
af. „Uw vereniging hoeft geen haraki
ri te plegen", merkte hij op.
„Het geloof moet geïncarneerd wor
den in het heden: de gestalte is niet
voor altijd gegeven. Is het bijv. niet on
gerijmd om een apologie die twaalf eeu
wen na Christus is geformuleerd als al
leenzaligmakend te beschouwen? Het
Thomisme wordt opgelegd als wereldom
vattend, ook voor oosterlingen, die im
muun blijven voor ons theologisch en
filosophisch denken. Kan Christus ge
wild hebben dat dit voor hen een belet
sel zou zijn voor hun verlossing of, zoals
het eens is geformuleerd, is Christus
niet voor hen gestorven nu Thomas niet
voor hen blijkt geleefd te hebben?
„Te onzent is onkritische volgzaam
heid lange tijd als de beste bescherm
ster van het geloof aangeprezen." Maar
de huidige geloofsafval in de stedelijke
centra, ja de afval in heel West- en
Zuid-Europa en in Amerika weet prof.
Rogier aan de opvoeding tot ja-broers
en te weinig tot zelfdenken. „Goed ka
tholiek is vandaag slechts hij die het
geloof voor zichzelf wil kunnen verant
woorden. Opvoeding tot zulk een per
soonlijk katholiek zijn schijnt mij de taak
van uw vereniging te zijn. Katholiek iso
lement heeft vandaag alleen nog zin als
het ertoe strekt om de katholieken mon
dig te maken. Uw vereniging mag geen
roomse broeikas of een fort zijn, maar
moet zijn een open haard waaraan gas
ten welkom zijn voor een vertrouwelijk
en broederlijk gesprek", zo besloot de
inleider.
Advertentie
De Westduitse luchtvaartmaatschap
pij „Lufthansa" heeft het ministerie
van vervoer te Bonn verzocht de rech
ten van buitenlandse luchtvaartmaat
schappijen in West-Duitsland te beper
ken, aldus heeft een directeur van de
Lufthansa volgens Reuter medegedeeld.
Volgens de technische directeur van
de Lufthansa, Gerhard Höltje, heeft de
Lufthansa het ministerie verzocht, bui
tenlandse luchtvaartmaatschappijen toe
te staan slechts op één Westduitse
luchthaven te landen en hun, te verbie
den passagiers van de ene Westduitse
luchthaven naar de andere te vervoe
ren. Höltje legde op een persconferen
tie verband tussen dit verzoek en het
tekort van de Lufthansa van 32 miljoen
mark in 1958. Hij sprak de hoop uit,
dat de voorgenomen fusie van de lucht
vaartmaatschappijen van West-Duits
land, Frankrijk, Italië en België in
april 1960 de kwestie van de binnen
landse vluchten automatisch zal oplos
sen.
Een Engelse medische firma heeft,
volgens UPI, een nieuw soort penicil
line in de handel gebracht dat een gro
tere anti-biotische werking heeft dan
ooit met andere soorten penicilline is be
reikt, althans volgens de directeur van
de Beecham-groep, de heer H. G. La-
zell, die het fabriceert. De kosten van
het nieuwe geneesmiddel zijn ongeveer
1600 gulden per ons, dat is ongeveer
vier maal zo veel als de kosten van
een ons goud. Het wordt onder de naam
„Broxil" in de handel gebracht, moet
twee keer zo effectief zijn als de peni-
cillinesoort, die tot nu toe het meest
wordt aangewend en is slechts in be
perkte mate voor artsen leverbaar.
Het zag er maandagmiddag om 2 uur
slecht uit voor de Katwijkse logger
Rijnmond IV KW 15 van de rederij
N. Parlevliet Jr. te Katwijk aan Zee.
Op 120 mijl noordwest van IJmuiden
liet schipper Dik Zwaan weten, dat het
Advertentie
na t
I aar
kleine stijging per maat.
water met grote kracht de machineka
mer binnendrong, terwijl het schip met
de kop op de wind lag in een zware
Dries. Op korte afstand lag ook de mo-
torlogger Eendracht KW 168, die op de
ze noodkreet onmiddelijk te hulp schoot
en de hele bemanning aan boord nam.
Dat was echter maar kort, want even
later liet schipper Zwaan zich toch weer
op zjjn schip terugbrengen. „Al ben ik
geen Kurt Carisen, we zullen toch kij
ken of er nog wat aan te doen valt"
verklaarde hij.
De Rijnmond IV is niet gezonken.
Toen de schipper een uurtje later eens
poolshoogte ging nemen in de machine
kamer, bleek het water niet gestegen
te zijn. Hij zag ook geen water meer
meer binnenstromen, zoals een uur te
voren, toen het vanonder de plaat kwam
en tot boven de plaat steeg, zodat het
vliegwiel met grote kracht door het wa
ter sloeg.
Van alle kanten waren schepen naar
hem onderweg, ook het hospitaal-kerk
schip „De Hqop", dat vooral in het
radio-verkeer als tussenschakel fun
geerde, omdat de zender van de
Eendracht KW 168 defect was. „De
Hoop" zat om drie uur nog ongeveer
anderhalf uur stomen bij hem van
daan. „Voor donker kunnen we bij je
zijn, Dik. We laten je niet in de
steek". Aldus het bemoedigende com
mentaar van de radio-telegrafist.
Tien minuten later verzocht schipper
Zwaan aan de Eendracht weer bij te
draaien om zijn machinekamerperso-
neel terug aan boord te brengen. Dan
konden die de lenspompen bedienen,
want daar had hij zelf niet zoveel ver
stand van.
Wadend in het water in de machine
kamer ontdekte men toen tevens de
oorzaak van de moeilijkheden: Een lek
ke flens. Kwart voor vier liet schipper
Dik Zwaan aan het hospitaal-kerkschip
„De Hoop" weten: „Je kunt wel verder
komen voor de zender van de Een
dracht, maar ik heb jullie hulp geluk
kig niet meer nodig. Het lek is gedicht
en de zaak is voorzien". Korte tijd la
ter bracht hij al zijn collega's dank voor
hun „stand by". Aan boord werd toen
alles weer in orde gemaakt om de vis
serij voort te zetten.
ran haar 65 levensjaren heeft
mevrouw Mien van Kerck-
hoven-Kling er nu vijftig
aan het toneel doorgebracht. Haar
gouden toneeljubileum wordt
woensdagavond gevierd als zij
optreedt in het hoorspel „Juf
frouw Mabel" van R. C. Sheriff.
Mien van Kerckhoven zou mis
schien liever jubileren op het to
neel, want daar ligt haar car
rière. Maar nu zij al sedert een
jaar of tviaalf voornamelijk in
hoorspelen (om en nabij hon
derd kleine -n grote rollen per
jaar) is opgetreden, met enkele
uitstapjes naar de planken, weet
ze zich toch wel zo'n beetje met
de microfoon en de studio ver
groeid. .Als Onze Lieve Heer
het wil, speel ik tot mijn laat
ste adem," voegt ze er nog aan
toe, als om aan te duiden met
hoeveel hartstocht zij zich im- ÊI^^^KSnËÊSlS&ÈÈËËËÊi*i^Èll^Ê^M
mer aan de dramatische kunst
heeft gegeven. jggH
Mien van Kerckhoven-Kling HBHh| jpjaa
is getrouwd met de acteur Con
stant van Kerckhoven, die na de
oorlog ook van de planken is IHHHHHMHiX mi
overgestapt naar de studio en Mevrouw Mipn van
daarin volledig zijn genoegen ïrieuruuw ivi icu uun
vindt. Het echtpaar hoort nog KprrbhnnpYi.Kliwi*
totaal in het toneelmilieu thuis. IVerCRIlOVen A ling
Met hun huiselijkheid en hun hartelijkheid zijn zij in het onrustige we
reldje een rustpunt. Ieder mag dat Amsterdamse huis, vanwaar men zo'n
magnifiek gezicht op de Amstel heeft, binnenvallen. Men kan er zijn hart
uitstorten over de dagelijkse praktijk, maar men kan er ook herinneringen
aan vroeger ophalen.
Evenals haar man heeft Mien van Kerckhoven aan het toneel wel zo het
een en ander beleefd. Zij is begonnen aan het volkstoneel van Stoel en
Spree in Amsterdam. Mientje was het dochtertje van de buffetchef van de
Plantage Schouwburg en het was -enkelen niet onbekend, dat zij er wel van
hield af en toe dramatisch uit te vallen. In een toneelbewerking van Jules
Vernes „De Kinderen van Kapitein Grant" speelde zij haar eerste rol. Ze
zong en speelde twee jaar in de draken en volksstukken die Stoel en Spree
op hun succesvolle repertoire zetten en stapte toen over naar Verkade,
waar ze een tientje verdiende voor elke week dat zij optrad. Daarna speel
de ze bij Heijermans, bij de filmfabriek Hollandia (onder Jan Holtrop, de
vader van de directeur van de Nederlandsche Bank), bij Roy aards
Royaards heersersnatuur lag haar niet erg, ze voelde zich meer thuis in de
„bijwagen" van de Koninklijke Vereeniging Het Nederlandsch Tooneel, die
meestal onder leiding stond van Jan C. vos. Jan C. was het vooral, die
haar zoveel leerde, dat ze het gemis van geen toneelschool te hebben door
lopen, niet meer voelde. In vele andere gezelschappen is zij daarna nog
met haar man opgetreden. Zij behoorden beiden tot de voortreffelijke
krachten. Zij maakten het zich niet gemakkelijk, want als er in het roerige
wereldje iets onrechtvaardigs voor viel, kozen zij immer openlijk de kant
van de onderliggende partij. Het noodzaakte hen wel eens van directeur te
veranderen, of, zoals van De Speeldoos, hun eigen directie te zijn; maar ze
verworven hiermee de achting en vriendschap van heel veel collega's. Mien
van Kerckhoven-Kling verliet ook wel eens de schouwburg om zich voor
enige tijd intens te gaan bezig houden met de opvoeding van haar dochter.
De bezettingsjaren hadden haar lichamelijk danig verzwakt. Ze kon de
tournees, die zij daarna maakte in „5 Mei" en „Vrij Volk" eigen lijk niet
goed volhouden. Vandaar dat zij naar de radio ging. Niettemin heeft men
haar de laatste jaren nog enkele malen in de schouwburg kunnen bewon
deren. Cor Hermus gaf haar een pracht van een rol in Tennessee Wil
liams' „Glazen Speelgoed", welke rol zij later onder Guus Oster opnieuw
heeft gespeeld. Haar rol als Amanda daarin is haar zo lief geworden, dat
zij bij uitzondering hiervan de tekst heeft bewaard. Haar collega's hebben
haar bovendien van dit spel een boeiende fotoreportage aangeboden. Ook
in „Home Sweet home", het jubileumspel van Jacqueline Royaards, is zij
weer voor het voetlicht gekomen.
Aan welke toneelfiguur van vroeger zij de beste herinneringen heeft?
Misschien wel aan Cor Ruys, die voor iedereen een goed vriend was, mis
schien aan Herman Heijermans, die liever niet at dan zijn mensen niet
betaalde."
Ij C.W.D.D. heeft een eerste stap
SaaB op de weë naar dienst-
^'er' knrting- Wij hebben een
seti ,staP bepleit door middel van
ia p reel ander personeelsbeleid.
c"ter meer te doen en dat valt
•D D Pu^en de taak van de
?isen°r haar gold als uitgangspunt „de
Nd ^,an Paraatheid, mede in ver-
e' li?et de verplichtingen, welke
°Wegt>» aatschap van de N.A.V.O.
deze eisen van paraatheid
e kr'niets afdingen. Integendeel,
's Qj 'Jgsmacht in haar huidige vorm
Paraat, in 't bijzonder de land-
Mj p niet. Deze paraatheid willen
eïe r) st verzekeren. Een mobilisa-
Nht<: sae en drie mobilisabele ge-
'ig VQSroepen zijn daar niet doelma-
Nvo,^_oren in wezen doch dan
rUst 'ger georganiseerd en uitge-
fïitig TT tot de territoriale verdedi
gt' hventnin is het Legerkorps pa-
Nr'eri *n Duitsland moet kunnen
NootN' Met deze taak voor ogen
'el v n'et een belangrijk en groot
Sdïan dit Legerkorps als reserve-
tiin achten eerst later beschikbaar
'1 Vo Ook een reserve-vloot van
Niktfhouding tot het terstond be-
ni *e deel vrij grote sterkte
terstond paraat. Nederland
feapjpbP, die manier een bijdrage op
r, die veel geld kost.
!?id°?r een gewijzigd personeelsbe-
iiks meer dan 86 miljoen jaar-
b>i];' misschien wel meer dan ƒ100
1aie en nodig. Aangezien het natio
ns Produkt meer is gestegen dan
W^tensiebegroting, behoeft een
WtgpJpng van deze begroting niet
en 'e ziJn. mits de defensie
N)rd en de diensttijd verkort zal
fcotpen- Dit is alleen mogelijk als een
krijgsmacht-op-papier tot
V-rt»eele' zij het kleinere, bijdrage
teruggebracht.
Legerkorps moet volledig pa-
om als reserve te kunnen
Sm en> üet moet daarvoor be-
een deel uit oefeningsover-
V'ngen bepaald niet in Duits-
legeren, want dit zou veel te
en psychologisch zeer onver-
iHi z'Jn' üet moet echter als een-
kP bruikbaar, mobiel en aanvals-
ug z«n- ,.®en Legerkorps van
?i®s betrekkelijk logge infanteriedivi-
een in Geallieerde ogen weinig
Jtp Jfehjk product. Het zal tenmin-
dne eenheden, kleiner dan de
'Woordige, moeten bestaan en
'te enaniseerd moeten zijn. Dit laat-
91 hu twee eisen in' De eerste is,
Niidh halve de eigenlijke pantser-
achtac^ten °°h de overige strijd-
Nv0!iej °i gepantserde voertuigen
ik dat moeten worden. De tweede
1 deze voertuigen niet afhanke-
onu°gnn zijn van de bruikbaarheid
2<V*?lkba«rheid der wegen en der-
u>WW?rs do°r het terrein moeten
y en rijden.
S>.dient opgemerkt, dat wij uit
iVp btmgent van 46000 man slechts
'"On divisies maken van ongeveer
Vp man elk.
N Onfroting van het aantal
u ei(ip! geleidelijk in staat stellen meer
i0rblen en modernere eenheden te
v V0 n. De juiste omvang daarvan
i^j On. ogenblik nog bijzaak, mits
sNchtS s s laten leiden door het
K feidi'„ dat de beide vereisten
ng en mobiliteit kleine een-
noodzakelijk maken.
VX dus besparing op de mankracht
Ver^a nodig, te verkrijgen door
>htd!5rïlmderin? van de parate
'chtin artiUerie en logistieke in-
h van het dienstplichtig
iaat$te by de luchtmacht. Deze
t» 1SeVni„ mindering wordt mogelijk
kanten6 Van de werving van con-
&ehjke ^evloot eveneens ge-
ihNr dinT. z,al w°rden verminderd,
'be „J?stPhchtig personeel van de
d ePsl j komen'
Co„i^•W>D%Ndienen de voorstellen van
"igêntX tot uitbreiding van het
T teHibP door vermindering van de
blo? het te worden overwogen,
tiia VerinpIapport is zonder nadere
Var. V£m h r verkorting van dienst-
ri„a de m ®t dienstplichtig personeel
g van rine afgewezen. Verminde-
gehPiteraard reserve-vloot is daarbij
dpljVmeq jy.~~ met jn beschouwing
blHu" zal nochtans onvermij-
rijdkrn^u! mede om de parate
ih i°hder 7 n met aan te tasten!
de\?eh acht~r ve!e getallen te ver-
red^arviriE p" WÜ na het slagen van
tijri ,.eP or,, na een °°k om andere
Ve^'ensttijcj^ijdelijke overgangs-
de d eb fchtl ng mogelijk. Bo-
tivj^v 9 WlJ deze in de lijn van
0^ ®hng te liggen!
Paarij^age tot de N.A.V.O. zal
öe2e ,v?randerin„mening een grote
!n rt^lizigipp moet ondergaan.
nï. &oed voorbereid
dat, ParaatjieiH f .Icht te worden.
Vu ^rhoogH- in dat geval wor.
Xiie* alitatief X Za' een kleinere.
K>lgR,riaeht nntat ere. en moderne
Nn .^eer vert" 830 d'e dientenge-
Met inachtnZ>U^Ven zal inboeze-
§VÏ verantw" T-g van wat bud-
pVen van°°pd ^en de ho
rt eindelijk du? opgebouw-
"N ?mse] aanvaf jlmatige defensie
h'^bstN dan m arc]h?ar' te meer om.
te verkop» zal z«n de
van de crk°^en' wat tot ver-
mmerciele productie
/"I rapport is het
(Van onze Parijse correspondent)
PARIJS, hedenmorgen
In Frankrijk* katholieke en ook wel
minder katholieke kringen hebben, zo
als voor de hand ligt, de belangrijke mu
taties die de vorige week hun beslag
hebben gekregen bij de Romeinse Con
gregatie van het H. Officie, zeer bijzon
der de aandacht getrokken. Paus Joan
nes heeft kardinaal Pizzardo op diens
uitdrukkelijk verzoek, zoals de Osserva-
tore Romano berichtte, ontheven van
De Zweedse permanente afgevaardig
de bij de Verenigde Naties, mevrouw
Agda Rossel, heeft gisteren bij de
sociale, humanitaire en culturele com
missie van de V.N.-assemblée een reso
lutie ingediend waarin wordt gevraagd
om bestudering van de kwestie der
doodstraf, aldus meldt Reuter. De studie
zou objectief moeten zijn, en b.v. moe
ten nagaan welke soorten doodstraf er
bestaan en wat de uitwerking van af
schaffing er van op de misdadigheid
zou zijn, aldus mevrouw Rossel. Zij
verklaarde echter anderzijds dat derge
lijke studies dikwijls tot hervormingen
leiden.
Bij een aardbeving in oost-Turkije zijn
minstens zeventien mensen omgekomen
en acht zwaar gewond, aldus bericht
Reuter. Vele huizen zijn vernield. De
meeste schade werd aangericht in het
district Hinis, ten zuiden van Erzurum,
en in het gebied van Varto in de pro
vincie Mus.
Volgens de politie liggen mogelijk
nog meer doden en gewonden onder het
puin. Het reddingswerk staat onder
leiding van de gouverneur van Erzurum.
Medische en militaire hulpploegen zijn
met militaire vliegtuigen naar het
rampgebied gezonden.
Intussen is in Ufra in zuidoost-Tur-
kije door overstromingen na zware
regenval een aantal bruggen bezweken.
Verenigde Naties De Sovjet-Unie
zal aan de Verenigde Naties een model
van de eerste „Spoetnik" en een beeld
houwwerk getiteld „Laat ons de zwaar
den smeden tot ploegen", als symbool
van de ontwapening, schenken.
z\jn functie van secretaris van genoem
de congregatie, waarvan de Paus zelf
de perfect is, en kardinaal Ottaviani,
tot dusverre pro-secretaris, benoemd
als zjjn opvolger. Mgr. Pietro Parente,
de aartsbisschop van Perugia, werd
aangesteld tot „assessor", een functie
waarin, zolank kardinaal Ottaviani als
pro-secretaris er tevens dat werk bij
deed, nominaal niet meer was voor
zien. Kardinaal Pizzardo, de afgetre
den secretaris, blijft nu nog slechts be
last met het ambt van prefect der con
gregatie der seminaries en universiteiten.
Hij is 82 jnar oud en ook te Parijs
voelt men er geen behoefte aan naar
een andere dieper liggende reden te
zoeken voor zijn heengaan van de con
gregatie van het H. Officie dan zijn ho
ge leeftijd, die hem fysiek niet langer
in staat stel-3 de beide functies teza
men te vervullen.
De Romeinse correspondent van de
Parijse Monde schrijft zijnerzijds bij dit
heengaan als volgt: „Daar hij (kardi
naal Pizzardo) al de wekelijkse voltal
lige vergaderingen van het H. Officie
voorzat, en alle stukken van enige im
portantie ondertekende, - zo viel het
hem toe kardinaal Feltin de recente op
heffing van de priester-arbeiders te
moeten mededelen - in feite was de
daadwerkelijke leiding van het opperste
tribunaal der Kerk reeds jaren in han
den van de pro-secretaris, kardinaal Ot
taviani. Iedereen wist dit hier". Bij de
benoeming van kardinaal Ottaviani her
innert deze correspondent eraan dat de
kardinaal, die met zijn 63 jaren een van
de jongste curiekardinalen is, reeds 23
jaar lang deel uitmaakt van het H. Of
ficie. Hij beschrijft hem - daarmede een
veel in Frankrijk verbreide zienswijze
weergevend als zijnde ten Vaticane
„de vertegenwoordiger en zelfs de aan
voerder van de meest gestrenge tenden
tie." Maar aan zjjn onbuigzaamheid
van karakter, volgens deze Franse be
richtgever, paart hij een grote joviali
teit in de omgang en een grote liefda
digheid en edelmoedigheid.
Van mgr. Pietro Parente, die, zoals
gezegd, assessor van het H. Officie ge
worden is, heet het te Parijs in ver
scheidene berichten uit Rome, dat hij
eveneens de reputatie heeft een „rigo-
rist" te zijn, en er een zeer streng oor
deel op na te houden over de moderne
denkbeelden. Met name zouden volgens
hem de stellingen van pater Teilhard
de Chardin zich op het nippertje van
ketterij bewegen. Mgr. Parente, die in
1891 geboren werd, is onder andere de
ken geweest van de theologische facul
teit van het college der „Propaganda".
Hij heeft reeds deel uitgemaakt van het
H. Officie in de hoedanigheid eerst van
kwalificator en vervolgens van consul
tor.
HOOFDSTUK VIII
Waren zjj door de vredige afzondering van de
avenue de la Dame-Blanche immuun geweest voor
het onheil?
Zodra zij de kastanjelaan hadden verlaten, ontke
tende zich het noodlot.
Een ongeluk komt nooit alleen, schijnt het. Wie
heeft niet in zijn eigen leven de ritmische opeenvol
ging van moeilijkheden en hinderpalen leren kennen,
die schijnt te gehoorzamen aan ongeschreven wet
ten? Het leed vergezelt vaak het leed, tegen
spoed gaat gepaard met tegenspoed. De drama's
van een leven lijken zich in weinige jaren, in enkele
maanden soms, opeen te hopen, totdat de donkere
periode even geheimzinnig afbreekt ais zij begonnen
was.
Voor de hertog en de hertogin van Alen?on zou zij
ruim tien jaar duren.
Nadat zij de deur van hun huis te Vincennes voor
goed achter zich gesloten hadden, bood de hertog
van Nemours hun woongelegenheid aan.
Met beter psychologisch inzicht dan vroeger
begreep de patriarch, dat hy de mensen die veertien
jaar lang een huisgezin hadden gevormd, twee grote
kinderen hadden en gewoon waren zelf hun interne
aangelegenheden te regelen moeilijk gelijk kon stel
len met de jonggehuwden van 1868. In plaats van
een appartement onder zijn eigen dak in het prach
tige particuliere herenhuis aan de Avenue du Bois-
de-Boulogne stelde hij hun een ander huis. van
meer bescheiden afmetingen, ter beschikking. Het
stond niet ver van het zijne, aan de avenue Kléber
vlak bij de place de l'Etoile.
Zy vestigden er zich. Evenals zij zich hadden geves
tigd op „Bushy", te Palermo, te Napels, te Rome,
te Merano, te Vincennes. Zjj probeerden er wortel
te schieten en hun levensgewoonten te handhaven,
in afwachting van de volgende aardbeving.
Nu echter hadden zij de leeftijd, die zich al te
gemakkelijk illusies maakt, achter zich. Hun lot was
te wankel gebleken om nog aan de mogelijkheid van
een duurzame toekomst te kunnen geloven. En wat
deed er tenslotte de omgeving, toe? Beiden maakten
zij een crisis door, ieder volgens zijn eigen aard.
Het is een tamelijk algemeen verschijnsel, dat
men bij de bestudering van twee zielen de sterkste
de ziel waarop de zwakkere steunt als een
superieur wezen beschouwt, vrij van ellende, van
vermoeidheid en van verzoekingen. Kunnen kleine
kinderen zich hun moeder verontrust en ontmoe
digd voorstellen? Kan een vrome ziel geloven, dat
ook haar leidsman gewetensconflicten heeft?
De werkelijkheid was anders. In de lente van 1883
struikelde hjj telkens weer. Zijn krachten waren
gebroken door een onoverwinnelijke moedeloosheid.
Plooibare naturen, zonder bepaalde driften, passen
zich gemakkelijk aan en blijken dikwijls in staat
alles te dragen. Mensen daarentegen die door één
bepaalde neiging overheerst worden, zien geen en
kele mogelijkheid meer, als het leven hun in het
voldoen van die neiging de pas heeft afgesneden.
In het militaire beroep had de hertog van Alengon
de zuiverste uitdrukking van zijn persoonlijkheid
gevonden, een gelukkig evenwicht tussen zijn fysiek
en zijn geestelijk leven. Nu voelde hij geen grond
meer onder zijn voeten, zijn evenwicht was zoek en
kon niet worden teruggewonnen dan ten koste van
een pijnlijke en gewelddadige krachtsinspanning.
Zwaar drukte de last van de ledigheid op zijn
schouders. Hij beschouwde zichzelf als iemand die
zijn roeping gemist heeft. Het is hard zich als man
op zeyenendertigjarige leeftijd in de volle kracht
van zyn leven van iedere regelmatige bezigheid
beroofd te zien. De opvoeding van de reeds grote
kinderen, de bewondering voor de schone kunsten,
de beoefening van liefdadigheid, het teder gezel
schap van zijn vrouw, zijn niet toereikend om de al
te lange vrjje uren van een plotseling werkloos
geworden man te vullen. „Wij behoren allemaal tot
de grote familie van ex-enzei zijn zwager Frans
van Napels met een bittere glimlach. Begaafde en
energieke naturen echter, die zich kost wat kost
dienstbaar willen maken, kunnen er moeilijk in
berusten niet meer te zijn dan een ex
En de frequente ontmoetingen met de oude hertog
van Nemours maakten hem het leven nog zuurder.
De „patriarch" had nooit een erg bemoedigende
kyk op de dingen gehad, maar in het noodlottige
jaar 1883 was voor zijn monarchistisch, vaderland
lievend en christelijk hart de maat van ellende over
gelopen. Het kon niet anders, of ook zijn omgeving
kwam onder de invloed van zijn sombere stemming.
(Wordt vervolgd).
3 IIIIIIIIII1IIIIIIIIIIIIIIIIIHU*
59
De hele dag stroomden er brieven, telegrammen
en protesten binnen. Van een van zijn kameraden
uit het 12e regiment artillerie ontving de hertog
van.. A'engon een kaartje met de volgende regels:
„Mijnheer, ik ga het leger verlaten, nu het zich
met meer in uw aanwezigheid mag verheugen. Uw
heengaan is voor mij reden om ontslag te vragen.
Maakt u zich niet ongerust over mi), ik kan toch
wel leven. Mijn schoonvader heeft een hotel en neemt
me op als vennoot."
De volgende dag reeds begonnen zij toebereidselen
te maken voor hun vertrek.
Het was, alsol de grond onder hun voeten brandde,
de grond die zo dikwijls een vrolijke hoefslag had
weerkaatst, als de kapitein van Alengon in galop
huiswaarts keerde. Het moet hun onverdraaglijk
geweest ztjn nog langer een verminkt bestaan te
leiden op dezelfde plaats waar het leven hun zijn
volheid had geboden.
Het weer was egenachtig en triest. Lege kasten,
gesloten koffers, ingepakte meubelsDezelfde
meubels, die zij in 1872 bij hun aankomst uit Oosten
rijk zo triomfantelijk gerangschikt hadden. Toen was
juist de lente begonnen. De hemel van Parijs had
hun een hoopvol welkom toegeroepen.
De villa werd gesloten. Weer braken zij op, een
donkere toekomst tegemoet.
Men kan God offers aanbieden, die men uit vrije
verkiezing brengt. Maar liever zijn Hem de beproe
vingen die Hij zelf uitkiest en die men zonder
mokken op zich neemt.
