nieuwe Britse kritiek op leiderschap
Van Eisenhower gedurende de oorlog
VOLENDAM
WVBERT
Benden van schilderijenvervalsers
worden steeds brutaler
Dames
's Lands Kroniek-
KHROESJTSJEV PRIJST
DE GAULLE
Redt eerst""""""1
de anderen
erikaanse strategie foutief
Vervalsers spelen dikwijls
een heldenrol
Ontwerper van blikvangers
szffKS? ss"'r
Onverlaat bekladt
graven en kruisen
Voor zijn „realistische verklaring
over de Oder-Neisse-grens
Vr.
Standbeeld van Churchill
S^Steri^aT,mer,Bert van Delden,
«h1 lfers heèf, a vaker met de Volen-
ih eti, maA gezonger>, beschikt over
Va goede r„zeT Prettig stemgeluid,
•5 Vo6sta n bbgtechmek, zoals bleek
heNo*|di buella" uit „Rigoletto"
Koningin Juliana
naar Eindhoven
PROF. WÜRTENBERG OP COLLOQUIUM TE LEIDEN
Voor duizenden guldens
aan horloges ontvreemd
JAGO SHAWLS
üfe
verhoog uw weerstand
C. van Roemburg
T
MAANDAG 2 NOVEMBER 1959
PAGINA 5
blSa
r(> ir
?sS^^'?arsbuitjes door kon een op-
^'iiVpbfden gehouden. Het Volen
ti. ht>i„ tambourcorps ging voorop, en
'-!-J'iiir~
f^d^amr® Zboger. die het in
Z^'sch rustigjes aan deed
Bescherm Uw
keel en voorkom
verkoudheid met
hoort in huis
hoofdpijn
handen
HAMEA-GELEIE5HZZB
Spelen voor een leeuwenkuil - Eerste
lustrum van „Arena" - Jeugdtoneel niet
^op 'n koopje
Feestelijk licht... GOUDA kaarsenI
PLEEGZUSTER
BLOEDWIJN
door
okt- (U-P-1-) - Weer
»l. e*d Jse veldmaarschalk kritiek
4» Seallip ?et beleid van Eisenhower
k°0rloB- "PPerbevelhebber tijdens
i'k Bi.» 'maal is het veldmaar-
a i». "Uren-ranf ai,, ,i„
«h °0<W eï?.opperbevelhebber tijdens
C?"5 Rn» ''maal >s het veldmaar-
nul'&e rh„^graa' Alanbrooke, de voor-
ij?'. die s®1 *an de Britse generale
hi ^arh de tweede aflevering van
tosf'en i®•?n Eisenhower verwijt, dat
0*inatn» JE was maar slechts een
hi? v»or "Wei was hij een kampi-
V' In ,.lntprKeallieerde samenwer-
»inho» 4 opzicht kunnen weinigen
v» °P- Maar is dat genoeg?"
k .Jn »aa.St Alanbrooke in zijn boek,
4* .r,°de bestrijkt, van de invasie
vaii ,'n september 1943 tot het ein-
V\|) oorlog.
4|Sj tQokes kritiek op Eisenhower is
hejS ifericht op diens gebrek aan lei
periode voorafgaande aan
8»e tegenoffensief in de Arden-
iA® ,enhowers gebrek aan belang-
<5 rhtaa1?°r de gang van zaken na de
in Normandië was volgens
6'/^fiTUarscha'k zo ernstig, dat een
#6 uan Amerikaanse en Britse
n i m een keer ging opzoeken
bij ®.°it-baan om hem te zeggen,
Z'ch om de leiding moest be
kommeren. Enkele weken later for
ceerden de Duitsers een doorbraak in
de Ardennen, een doorbraak die met
een beetje meer geluk volgens Alan
brooke had kunnen leiden tot een be
dreiging van Antwerpen. Dat de Duit
sers dit niet bereikten is naar Alan-
brookes mening vooral te danken aan
de snelle reactie van veldmaarschalk
Montgomery, de commandant van het
Britse achtste leger.
Dit tegenoffensief van de Duitse veld
maarschalk Von Rundstedt toonde te
vens aan, aldus Alanbrooke, hoe fou
tief de Amerikaanse strategie van een
voortdurende aanval over het gehele
front was. Door een tegenstoot was da
delijk het gehele front in gevaar. De
Britten, en vooral Montgomery waren,
zoals bekend, voorstander van een
krachtig doorstoten op een smal front.
Daardoor had, zo zeggen zij, de oorlog
tegen het gedesorganiseerde Duitse le
ger beëindigd kunnen worden in 1944
in plaats van '45.
Alanbrooke ontkent in zijn dagboe
ken, dat de Britse staf tenslotte toch
de Amerikaanse strategie nog goed
keurde, zoals Eisenhower zegt in zijn
boek „Kruistocht in Europa". In dat
arschalk Montgomery heeft zaterdag te Woodford bij Londen een stand-
v<ln oud-premier Sir Winston Churchill onthuld. De foto toont het stand
beeld en diens model, Churchill tijdens een dankwoord.
Tito schipa zong in
De organisa-
j'.'^NDAM, 31 okt.
hpk Jan de feestelijke Intocht van
ij,cb'Pa te Volendam keken rond
V' Ir van vIefen zaterdagmiddag
^h^fleste gezichten naar de aandrq-
fofb Sombere wolken boven het IJsel-
Jïlt daarin heel in de verte een fees-
V, vLVersierde botter met de Italiaan-
fel wapperend aan de mast
v de richting Monnikendam dans-
sj» d de nijdige golven. Tito Schipa
vNr,ar aan boord, en hoewel hij met
1 sjj e bravour te kennen had gege-
k'nï'jiag het roer te willen hanteren,
thHil t°ch maar wijselijk snel in het
K h|i tende voorondertje gekropen,
u w Zat daar weggedoken in zijn dik-
1,1% ter jas, met een nog dikkere
LX01», bang, dat de kilheid van het
tJH» eer zijn nog zo kostbare stem-
te pakken zou nemen. In zijn
V*l|h r
!|t te Volendam voor het eerst in
twÖh» P was Bernadette van Gogh,
hiüSi-i van Tito Schipa, die op het
8 herland zou zingen.
van de zijde van pers, radio
sie wél belangstelling op de
mer havenkade. Het was een
Mt van ie welste om de beroem-
bil?r voor de lensen te krijgen:
til GiJ bloemen, Tito kussend met
Vsa verlegen Volendamse schone,
C d^derlijk tussen de kinderen, die
\>,p te voor hem uitvoerden, eri la-
ai®r Tito handtekeningen plaat-
VM een feilloos werkende auto-
V W Hotel Van Diepen, waar de
het d ontvangen door het bestuur
Jft. Voiendammer Opera- en Ope-
ÏWe» ^ischap, en waar ook burge-
iS ts» van Baar was- die hem in
,s aan de haven namens de ge-
ji'L h.c&d welkom geheten. Tussen
fits kinderen met vlaggetjes
Sjtier i en de leden van het Volen-
Ih'1 S u°0r Sin£en aan de auto,
Jhotip *chipa was gezeten, vooraf,
'li 2% ?v°nd vond dan in het Juliana-
Paa concert plaats. Met stoelen
ven was de zaal-canaciteit od-
en daarmee
v?•'d was de zaal-capaciteit op
5«lttd« tot 560 plaatsen, en daarmee
SJaif. 8evaak mudvol, ongeveer voor de
/0)3 k Jld met zangliefhebbers van
JJirtedorp, en voor de rest met
met zangliefhebbers van
"Sf»- dorp, en voor de rest met
,uQ)v>ir,{ mers uit alle lagen der bevol-
als eregasten twee zusters
'j fbi, aessen uit het klooster te Vo-
het college van B. en W.
eh, p door Pé Mühren welkom
v^Vode'n»!} hy verzocht de pers bij de
5a^ van bet koor niet de maat-
SV btae kte leggen. die men met
«C, stanS, hanteren als een koor van
''filot terri g op zijn kwaliteiten wordt
?chJrtde 4e"0ns koor zingt", zei hij,,
l^denhpfbvoud van het dorp, de be-
"iQ.," ip f van een beginneling, ver-
zin» met de uitverkiezing te
öaihe>d ai Jn de schaduw van een
H k0nJs Tito Schipa."
^eri' jbag evenwel, zo beluisterden
?v«r b en 2^n! Dirigent Jan Steur,
Je PrapUf b Voiendammer. beschikt
itahibest,.:1® materiaal, heerlijke fir-
Zeet der at?lrnen, een fors. goed op
af» e 11 b^=u t-'i-'
ejrt ,voium;» stemd mannenkoor met
haïari hnJ?euze bassen, die de vol
ei hun oassen, aie de voi-
vjhj» hei,p' stemmen demonstreerden
i|pSr0jf nde melodieuze werk van
„'■n ,iparnrri'i*le zwölf Rauber" met de
2? ien®bbarfl bas-solist Piet Gujjt als
J'Sdig,, bg van de avond, zoals ook
j. n pet pen Albert van Zeist, een bari-
n l 1?hdeM Warm timbre, dit werd in
I n ba i„Waarnndpr het „Eri tu"
m Maschera" van Ver-
S't^^lan drten vormde de grote ge-
^ZorJbet he? w® avond. en Volendam
I v00r »"°r en de eigen solisten
1 beroemd" jachtige omlijsting
'atstè n!,J zingend, zoals
sl biWGranada"' v50r de pauze.
tournée is begonnen. Hij zong in totaal
negen liederen, waaronder geen opera
aria's, en dóór de enthousiaste zaal
hiertoe genoopt, gaf hij nog twee ex
tra nummers. Schipa werd op brillan-
te wijze begeleid door de pianist Frans
Beeldsnijder.- Voor de rest was de be
geleiding in handen van de heer Hans
Broekman, die dit uitermate kundig
deed. Hij zat ook aan de vleugel bij het
optreden van Bernadette van Gogh. De
ze zangeres toonde zich wat verlegen,
en ook haar aandeel in het succes van
de avond was niet bijster groot. Haar
stem klink wat hees, en geknepen in
de hoogte. Ze maakt om haar eenvoud
evenwel een sympathieke indruk. Van
haar leermeester Schipa zal ze echter
nog heel wat moeten leren, aleer ze
tot de grote klasse zal kunnen door
dringen. Niettemin, de zaal was zeer
spontaan, en aan het eind waren er
bloemen voor de bijzondere medewer
kers, en als extraatje voor Tito_ Schipa,
een zilveren bottertje met inscriptie ter
herinnering aan zijn bezoek aan Volen
dam. De bloemen werden door Klaas
Mooyer aangedragen, als grote organi
sator van het geheel, die zelf ook wel
een bloemetje had verdiend. Echter:
niet alle paarden, die de haver ver
dienen, krijgen deze ook!
Dinsdagavond zal een herhaling van
het concert worden gegeven.
DEN HAAG, *2 nov. Koningin Ju
liana is voornemens woensdag 10 no
vember in de ochtend een bezoek te
brengen aan de Rijks psychiatrische in
richting Woensel te Eindhoven en in de
middag aan de rij- en tractieschool van
de koninklijke landmacht aldaar.
boek laat Eisenhower Alanbrooke zeg
gen: „Goddank, Ike, heb je vastgehou
den aan je plan. Je had het volkomen
bij het rechte eind en het spijt me, als
mijn vrees voor een verspreide aanval
jou nog meer lasten op de schouders
legde." „Ik kan me niet anders herinne
ren of Eisenhower moet zich hier ver
gist hebben", schrijft Alanbrooke nu. Ik
herinner mij slechts, dat ik hem harte
lijk feliciteerde met zijn succes en zei,
dat zoals de dingen nu gelopen waren
zijn politiek nu goed was. Ik ben er
echter zeker van, dat ik nooit tegen
hem gezegd heb, dat hij het volkomen
bij het rechte eind gehad had, want ik
ben er nog steeds van overtuigd, dat
hij het volkomen bij het verkeerde eind
had.
Alanbrooke staat volkomen aan de
zijde van veldmaarschalk Montgomery,
die hij tegen de zin van Churchill in
in 1942 het commando over het achtste
Britse leger had gegeven. Hij citeert
een brief die hij Montgomery schreef:
„Je hebt me altijd gezegd, en ik ben
het met je eens, dat Ike geen opperbe
velhebber is, dat hij strategische visie
mist, niet in staat is een plan op te
stellen of operaties te leiden als ze be
gonnen zijn." De historicus Bryant voegt
hier echter aan toe, dat Eisenhower
zich in het uur van de crisis steeds
wist te herstellen. „Tegenslag had een
herstellend effect op Eisenhower en stel
de al de grootheid van zijn karakter in
het licht." Maar verder schrijft ook
Bryant, dat het Ardennen-offensief, dat
de oorlog met een jaar verlengde een
bittere pil was voor de Engelsen, die
na vijf jaar van oorlog alles gezet had
den op een snelle overwinning, die zó
nu, naar hun mening, zagen verdwijnen
door de onervarenheid van het Ameri
kaanse oppercommando.
Eisenhowers perschef James C. Ha-
gerty, heeft op een persconferentie
verklaard, dat hei Witte Huls geen
commentaar zal leveren op kritiek op
Eisenhowers beleid als opperbevelheb
ber tijdens de oorlog. Een jaar geleden
zei Eisenhower over dergelijke kritiek:
„Wij hebben de oorlog gewonnen in elf
maanden van de dag af dat wó land
den. Voor die tijd had ik van niemand
de voorspelling gehoord, dat de oorlog
binnen twee jaar voorbij zou zijn. Win
ston Churchill zei me zelf, dat hij het
als de grootste militaire prestatie van
alle tijden zou beschouwen als we te
gen Kerstmis Parijs bezet zouden heb
ben. Ik geloof, dat ik gekritiseerd ben
door ieder die een boek kan schrijven
en dat dat zo zal blijven."
Advertentie
LEIDEN, 1 nov. Het academisch
gesprek over schilderijenvervalsingen
vrijdag en zaterdag alhier gehouden,
heeft tal van boeiende kunsthistori
sche maar ook strafrechterlijke en cri
minologische facetten behandeld, zoals
wij zaterdag reeds hebben gemeld.
Toch zijn er weinig nieuwe gezichtspun
ten aan de orde gekomen en ondanks
de vele technische hulpmiddelen waar
over men beschikt om het bedrog te
ontmaskeren, blijft men van oordeel met
een uiterst moeilijke materie te doen
te hebben, waarbij opsporing en berech
ting der misdaden tot uitzonderlijke
projecten behoren. Zaterdagochtend
hield prof. Würtenberg uit Freiburg
een afgerond betoog waarin hij mee
deelde dat in Duitsland het aantal ver
valsingsdelicten nog voortdurend toe
neemt. In Beieren zijn zelfs in kerken
diefstallen van belangrijke kunstwerken
voorgekomen, waarbij de misdadigers
kopieën voor de originele werken in
de plaats stelden. Het heeft geruime tijd
feduurd voor men het misdrijf had ont-
ekt. (Wie zou direct een kopie onder de
Advertentie
HAMFA.f
ruw of schraal
„Wie voor een zaal met kinderen
speelt, staat eigenlijk voor een leeu
wenkuil. Volwassenen zijn wanneer een
voorstelling hun niet zo erg bevalt,
doorgaans te beleefd om dat direct
te laten merken. Kinderen echter rea
geren spontaan: wanneer de voorstel
ling hen niet boeit, worden ze onrustig.
De acteur moet en hij kan ook
niet anders voortdurend rekening
houden met de reacties van het jeug
dig publiek. Van de andere kant is het
dan ook bijzonder dankbaar spelen
voor een zaal, die zich grif gewonnen
geeft, wanneer zij de magie van het
spel ervaart." Aldus Erik Vos, de ar
tistieke leider van de toneelgroep
„Arena", die zo pas haar eerste lus
trum heeft gevierd.
„Arena" heeft sinds 1954 een kleine
veertienhonderd voorstellingen gege
ven, die over het algemeen op hoog
peil stonden. Stukken als „De plaag
geesten", „Hoe Jan Klaassen de kous
op de kop kreeg", „Pierrot valt van
de maan" en „De schelmenstreken
van Scapin" werden in brede kring
geprezen. Arena biedt bepaald geen
jeugdtoneel op een koopje omdat het
„toch maar" voor kinderen is. Kin
deren zien heel scherp wat er wordt
gegeven. Dat is wel gebleken uit de
tekeningen, die achteraf nogal eens
op de scholen gemaakt worden, teke
ningen, die voor de acteurs vaak heel
leerzaam waren Jeugdtoneel moet, zo
zegt de leiding van Arena, even goed
zón als toneel voor ouderen. Eigenlijk
zelfs nog beter. Een onderzoek heeft
uitgewezen, dat van de vaste volwas
sen schouwburgbezoekers negentig
procent voor hun twintigste jaar re
gelmatig contact heeft gehad met het
jeugdtoneel. De verantwoordelijkheid
van het jeugdtoneel wordt hiermee
wel duidelijk geïllustreerd.
Aangezien de pers, radio, TV, film
enz. de jeugd reeds ruimschoots con
fronteren met de problemen van onze
tijd meent men bij Arena goed te doen
het jeugdtoneel nu juist niet de signa
tuur van de realiteit- tel geven. Laten
de kinderen maar ervaren, dat ze
„toneel" zien: een vertoning met
eigen wetten en een eigen logica. Zo
zijn in het jongste stuk, „De gestolen
prins" tal van aardigheden verwerkt,
die overduidelijk laten zien, dat het
om een „opvoering" gaat. Een slape
rige toneelmeester vergeet herhaalde
lijk tijdig de nodige rekwisieten aan
te dragen en hij wordt dan openlijk
door de verteller van het Chinese
sprookje tot de orde geroepen. Een
lap blauwe st,of, die over de planken
Het arme vissersechtpaar uit
„De gestolen prins"
wordt uitgerold, verbeeldt een rivier,
een paar zitbankjes worden beklom
men als bergen enz. enz. Het kan
voorkomen uw chroniqueur consta
teerde het bij zijn eigen kinderen
dat deze manier van doen in het be
gin weerstanden ontmoet („het is zo
gek"), maar al gauw weten de jeug
dige toeschouwers dergelijke grapjes
te waarderen.
Schenkt het spelen voor de jeugd
ook op de lange duur aan de acteur
voldoening? Het antwoord op deze
vraag luidt niet zonder meer bevesti
gend. Als men zich goed weet in te
stellen (dat is echt wel even wennen)
op de reacties van het publiek, is het
levendige contact met^ de zaal plezie
rig, maar een nadeel is, dat kinderen
nauwelijks het aandeel van de speler
in de opvoering onderkennen. Een
leuke beer is een leuke beer en niet
de man, die leuk een beer gespeeld
heeft. De artist hec" een volkomen
normale behoefte aan waardering van
zijn kunstenaarschap en aan die
waardering komen de jeugdige toe
schouwers niet toe. Daarom zegt Erik
Vos: je kunt dit niet te lang doen,
laten we zeggen: maximaal een jaar
of acht. Bij het eerste lustrum van
Arena mag men gelukkig constateren,
dat de artistieke leider „still going
strong" is.
luiden van het „Lam Gods" te Gent
kunnen aanwó'zen als hij absoluut niet
op de hoogte was van de diefstal der
rechtvaardige rechters?). Er bestaat
een internationaal consortium van
kunsthandelaren die met brutale me
thoden tal van verzamelaars voor hun
wagen spannen om de grofste vervalsin
gen aan de man te brengen. Het kan
zelfs voorkomen, aldus prof. Würten
berg, dat een schilderij uit Italië af
komstig is, in Japan van een nieuwe
patine wordt voorzien om later in
Amerika te worden verkocht. In Zürich
is een berucht proces gevoerd tegen
een tandarts, genaamd R. M. Friedlan-
der, die een geheel bedrijf had opge
bouwd waarbij de beroemde naamge
noot werd misbruikt bij het vervaardi
gen van expertises.
Prof. Würtenberg ging ook in op de
psychologie van de vervalser. Men wil
het doen voorkomen dat hier sprake is
van seldingsdranf en behoefte aan er
kenning. Vooral bij de affaire-Van Mee
geren heeft men deze factoren aange
voerd. Ook Malskat die de gotische
schilderin<»en in de kathedraal van Lü-
beck heeft vervalst, heeft zich hierop
beroepen. Maar in feite wordt de eigen
lijke mentaliteit van de vervalser geleid
door bedrog, geldbejag en behoefte tot
oplichterij. De zaak wordt echter ver
troebeld door het feit dat tal va" geïl
lustreerde bladen de vervalser dikwijls
meer de rol van held dan die van mis
dadiger laten spelen. Maiskat, die na
een berucht proces weer op vrije voeten
rondloopt, geeft openlijk toe dat hij nog
steeds grote meesters namaakt. Hij be
schikt daartoe over een atelier dat op
een eiland gelegen is. Hó beroept zich
erop auteur te zjjn van 600 schilderijen
die verkocht zijn als authentiek, o.a.
Rembrandt, Wattoau. Degas. Corot, Van
Gogh, Renoir, Matisse, Utrillo. (Cuy
Inard: „Les pirates de la peinture").
Prof. dr. W. Froentjes besprak daar
na de methodiek van het natuurweten
schappelijke en scheikundige onder
zoek. Hij meent dat politie en justitie op
dit gebied deskundige voorlichting be
hoeven, want voor hen is dit een
vreemde wereld. Aan de hand van tal
van sterk vergrote geprojecteerde af
beeldingen besprak hp het bedrog in
de craquelure en de signatuur, de sa
menstelling der verfstoffen, de onder
schildering, de mogelpkheden van in-
fra-rode en röntgenbestraiing. Wij zijn
thans zover, zo zei hij, dat wij ieder
schilderij op tal van manieren kunnen
analyseren omtrent de herkomst. Toch
hebben wij bij dit alles de hulp der
kunsthistorici nodig, want wfj moeten
vooral waken voor zelfoverschatting.
Uitzonderingen kunnen zeker nog de
oude regel bevestigen. Ondanks al de
ze onderzoekingsmethoden schijnen er
naar verhouding weinig vervalsingen
te worden aangebracht. De reden Is
voor de hand liggend. Een collectio
neur die tot de ontdekking komt een
vervalsing te bezitten, maakt er liever
geen werk van omdat hij bang is voor
gek te worden aangezien als de zaak
aan het licht komt. En wellicht hoopt
hij zonder officiële boekstaving der ver
valsing het schilderij nog eens van de
hand te kunnen doen.
Enkele belangrijke voorbeelden van
vervalsing zijn morgen nog in het pren
tenkabinet aan de Kloksteeg te zien.
Drie schilderijen uit de beruchte El
Greco-vervalsing waarover kortgeleden
een rechtzaak werd gevoerd, worden
getoond mét de röntgenfoto's van de
17e en 19e eeuwse onderschilderingen.
Ook enkele interessante onafgemaakte
vervalsingen van Vermeer en Terborg,
aangetroffen op het atelier van Han
van Meegeren, zijn te zien. Typisch is
dat de vervalsing van Mondriaan zo ge
makkelijk van een origineel te onder
scheiden is. Men zou geneigd zón te
denken dat een vervalser hier gemakke
lijk spel had.
Ondanks het boeiend overzicht zijn er
weinig nieuwe perspectieven naar voren
gekomen op dit colloquium. De vaklite
ratuur die er or> dit punt bestaat, heeft
praktisch de besproken facetten reeds
behandeld. Het initiatief van het straf
rechtelijk en criminologisch instituut
te Leiden is desalniettemin zeer lof
waardig geweest maar indien de ver-
valsingspraktpken voortdurend toene
men zullen een voortgezet onderzoek en
een grotere waakzaamheid zeker aanbe
veling verdienen. Is ér geen liga van
volkomen bona fide kunsthandelaren te
vormen?
M.
DEN HAAG, 2 nov. In het afge
lopen weekeinde is in een groot win-
kelmagazjjn ingebroken. Uit de winkel
werd een aantal horloges en klokje ont
vreemd. De waarde van het gestolene
wordt geraamd op enkele duizenden
guldens. De bedrijver of de bedrijvers
van deze inbraak hebben zich door in
klimming tot het winkelpand toegang
verschaft.
(Van onze Limburgse redacteur)
SITTARD, I nov. Een of meerdere
nog onbekend gebleven daders hebben
in de nacht van zaterdag op zondag op
het R.K. Kerkhof aan de Wehrderweg
stuitende opschriften op graftomben en
kruizen aangebracht en van een dertig
tal graven de bloemversieringen ver
trapt en vernield.
Vroege kerkhofbezoekers ontdekten
de ravage op het kerkhof en waar
schuwden de politie. Met behulp van he
vig verontwaardigde Sittardenaren heeft
de politie de schade zo goed mogelijk
hersteld. De opschriften en afbeeldin
gen o.a. hakenkruisen en hamer en
sikkel welke met rood verfkrijt op
enkele grafmonumenten waren aange
bracht, werden door de politie onmid
dellijk verwijderd. Een uitgebreid po
litioneel onderzoek, dat direkt werd
ingesteld, heeft de dader(s) nog niet
aan het licht gebracht.
Advertentie
MOSKOU, 31 okt. (Tass-Reuter-
A.F.P.) In een rede voor de Opper
ste Sovjet, het Russische parlement,
heeft premier Khroesjtsjev van de Sov
jet-Unie hartelijke woorden gericht aan
het adres van de Franse president. De
Gaulle. De Sovjet-leider prees onder meer
de Franse staatsman voor zijn „realisti
sche verklaringen" inzake de Oder-Neis
se-grens tussen Polen en Duitsland. „Dit
zal ongetwijfeld bijdragen tot de consoli
datie van de vrede in Europa", aldus
Khroesjtsjev.
Over Algerije zei de Rus dat de jong
ste voorstellen van president De Gaulle
ter regeling van het Aigerpnse vraag
stuk op basis van zelfbeschikking en
door middel van algemene verkiezingen
een belangrijke rol kunnen spelen bij
de oplossing van het probleem, op voor
waarde dat zij geen woorden blijven
maar gevolgd worden door concrete da
den, die rekening houden met het recht
op onafhankelijkheid van het Algeró'nse
volk en welke de wederzijdse belangen
van Frankrijk en Algerije verzekeren.
Een dergelijke regeling zou Frankrijks
groei als grote mogendheid bevorderen.
Ér bestaan oude en hechte banden tus
sen Frankrqk en Algeró'e, aldus
Khroesjtsjev.
Khroesjtsjev die tijdens zijn redevoe
ring, die ongeveer 10.000 woorden tel
de, herhaaldelijk ovaties in ontvangst
mocht nemen, besprak ook de interna
tionale toestand, de buitenlandse poli
tiek van de Sovjet-Unie en hij ging te
vens in op de binnenlandse vraagstuk
ken, waarbij hij wees op de economi
sche en wetenschappelü'ke ontwikkeling
in zijn land.
De Russische premier sprak zich op
nieuw uit voor een „spoedige topconfe
rentie". Hó' keerde zich tegen het stand
punt dat een topconferentie pas moet
worden gehouden nadat de voorlopige
overeenstemming over de voornaamste
problemen is bereikt. Dat zou erop neer
komen dat de topconferentie niet bijeen
wordt geroepen om iets te beslissen of
op te lossen maar alleen om de dag
plezierig door te brengen, bó'voorbeeld
met vissen of luisteren naar een concert
of zoiets. En ik ben geen visser, aldus
Khroesjtsjev.
Over de jongste incidenten aan de
Indisch-Chinese grens zei de Sovjet-lei
der: „Wij betreuren de incidenten die
twee met ons bevriende landen, Indië
en democratisch China, tegenover el
kaar hebben geplaatst, te meer daar er
aan beide zijden mensenlevens verloren
zijn gegaan. Wq zouden blij zijn als de
ze incidenten niet meer voorkomen en
de bestaande geschillen op vreedzame
wó'ze worden opgelost."
Khroesjtsjev hechtte een „buitengewo
ne waarde" aan de jongste besprekingen
met president Eisenhower, welke een
aanzienlijke bijdrage tot de versterking
van de wereldvrede hadden geleverd.
Hij bracht ook hulde aan premier Mac-
millan die niet alleen had bqgedragen
tot verbetering van de betrekkingen
tussen Groot-Brittannië en de Sovjet-
Unie maar ook van de internationale
toestand. Hij zag geen ernstige belem
mering voor de ontwikkeling van de
goede betrekkingen met Frankrijk. Zijn
aanstaande bezoek aan president De
Gaulle zou deze betrekkingen, die zich
normaal ontwikkelen ofschoon Frank
rijks deelnemen aan pacten een ongun
stiger factor is, nog verbeteren.
Advertentie
Advertentie
met de ECHTE
Uitsluitend bij apothekers en drogisten
m
iiinillllllllllllllll marguerite bourcet
64
Prinses Louise was pas twintig jaar geworden.
Een oud nummer van de „Gaulois" tekent in een
artikel een aardig portret van haar: „Blanke huids
kleur, schitterend blond haar. Een van de beste
leerlingen van „Sacré-Coeur". Ze kan goed tekenen
en walsen. Heeft onder talrijke mededingsters een
prijs behaald voor vaderlandse geschiedenis. Lijkt
op haar grootmoeder, de hertogin van Nemours."
Maar zij leek evenzeer op haar moeder. Zij had
dezelfde ernstige ogen 'en ook zq droeg haar zware
vlechten in de vorm van een kroon. De zorgen
van de ouders gingen uit naar haar toekomst.
Ongelukkigerwijs konden zq er niet aan denken
haar bq zich te houden. In die tijd bracht het
huwelqk de dochters van Frankrijks koninklijke
geslachten noodzakelijk buiten het vaderland. De
nichtjes van prinses Louise waren naar Portugal,
Denemarken en Italië getrokken.
Maar keizerin Elisabeth zou de zorgen van de
hertog en de hertogin van Alengon zoveel mogelijk
overnemen. Frans Jozef zorgde voor prins Emma
nuel. Hq nam hem op in de officiersschool van
Wiener-Neustadt, daar de hertog van Alengon voor
z;1n zoon een militaire vorming wenste en het Franse
leger, zelfs voor het opkomend geslacht Orleans,
ontoegankelijk bleef.
Het Weense hof had Juist de rouw voor de oude
hertog Max Jozef, die op hoge leeftijd was gestor
ven, afgelegd. Op de Hofburg beloofde 'iet winter
seizoen schitterend te worden. Men bereidde zich
voor op het verlovingsfeest van Valérie. De hofbals
zouden voor prinses Louise een goede gelegenheid
zqn om haar entree in de wereld te maken en
tegelijkertijd enkele prinsen en aartshertogen aan
haar voor te stellen.
Het liep tegen Kerstmis, toen zij met het „hart
van Oostenrijk kennis maakte.
Winter in Wenen. De winkels stralend verlicht.
Lange rijen koetsen in de lanen van het Prater,
waarvan de bomen bedekt zijn met rijp. Lekkere
hapjes in de banketzaken op de Ring. Knappe jonge
meisjes in de Opera. Walsen van Waldteufel. Een
vorstelijk huwelqk in het vooruitzicht.
Winter in Wenen. De reusachtige, sombere riol-
brug onder een grijze hemel. Eindeloze rijen kamers
met rood behang en ramen die uitzien op karig
verlichte binnenplaatsen. En de ijzig koude crypt
van de Capucijnen, die de graftomben van de Habs-
burgers bevat en waarvan de muren nat uitslaan,
zodra het weer regenachtig wordt.
Het duurde niet lang, of Sofie Charlotte met haar
instinct voor het leed van een ander had al gemerKt,
dat de glimlach van Elisabeth voorgewend was en
dat haar zuster innerlijk zeer leed.
Reeds bij haar bezoeken te Vincennes had de keize
rin zich meermalen bezorgd uitgelaten over Rudolf.
De verafgode Rudi was nooit een kind geweest
waarover men gerust kon zijn. Zqn jongenskuren
hadden Elisabeth al genoeg te denken gegeven.
Tenslotte was hij in het huwelijk getreden, op gezag
van Frans Jozef, voor wie de belangen van het
keizerrijk boven alles gingen.
Maar ook het echtelijk leven van de aartshertog
liet nogal wat te wensen over. Het scheen hem met
te bevallen. Elisabeth, hoe geëxalteerd zij ook was,
had een diepe zin voor rechtvaardigheid en schoof
niet alle schuld op haar schoondochter. Klaarblqke-
lijk werden er aan weerszijden fouten gemaakt.
Rudolf is moeilijk objectief te beoordelen wegens^al
de romantische waandenkbeelden en neigingen, die
in hem rondspookten. Sommigen zien hem als een
aan morfine verslaafde bruut. Voor anderen is hq
de meest volmaakte romanheld. Volgens het oordeel
van zijn moeder en zijn tante, de hertogin van
Alengon, hield hij het midden tussen diee twee
uitersten, in hem verenigden zich de eigenschappen
van de Wittelsbachers: schoonheid, gevoel voor kunst,
hartstocht, vermengd met enkele typisch-Habsburgse
gebreken. Ontegenzeglijk was hij een charmeur,
maar niet van het hout waaruit trouwe echtgenoten
gesneden worden. Daarenboven was hij slecht opge
voed als gevolg van de gezagsstrijd tussen zijn moeder
en grootmoeder. Van zijn prilste jeugd af was hij toe
vertrouwd geweest aan een paar oude snorrebaarden,
wier optreden tegen alle pedagogische regels indruis
te.
De arme kleine Stefanie van België bleek geen
vrouw om die moeilijke levensgezel in toom te
houden. Zij was een aardig meisje, maar onbeduidend
en te jong. Nauwelijks thuis van kostschool zag zq
geen kans de knappe aartshertog voorgoed aan zich
te binden. Daarbij had zq een jaloers karakter. Men
zal hiertegen inbrengen, dat zij alle reden had om
jaloers te zijn, maar met kijven en scènes heeft
nog nooit een vrouw haar man op het goede pad
weten te houden. Ze werken integendeel een steeds
grotere verwijdering in de hand. Een aaneenscha
keling van onbezonnenheden aan de éne, bittere
verwqten aan de andere kant, dat was hun huwelijks
leven. Zo ging het al acht jaar. En zo had het
nog langer kunnen gaan. Met wel meer huwelijken,
ook onder gewone stervelingen, is het niet anders
gesteld en zij houden met horten en stoten stand,
tot de jaren eindelijk aan de één wijsheid, aan de
ander geduld en vergeving brengen.
De huidige ongerustheid van Elisabeth was veroor
zaakt door een nieuw en ernstig feit, dat zich zes
maanden geleden had voorgedaan.
Zolang het enkel ging om amourettes zonder meer,
had men gehoopt het schandaal van een openlijke
scheiding te kunnen vermijden. Maar nu beweerde
de aartshertog dat hij de vrouw van zijn leven
had ontmoet. Het was een zestienjarige deugniet
van goede Hpngaarse familie. Er stroomde een beetje
oosters bloed in haar aderen, juist genoeg om haar
adeldom een uitheemse trek te verlenen, die er iets
pikants aan gaf. Zq' heette Marie Vetsera. Zij had
zwart haar met een blauwe glans, een doordringende
blik en een beangstigend drieste manier van optre
den.
Rudolf deed steeds gekker dingen. Men verzekerde
dat hij, met overprikkelde zenuwen, bijna handge
meen was geraakt met groothertog Wladimir en met
de keizer van Duitsland. Hij zou van plan zijn heime-
lqk naar Rome te reizen om de Paus ertoe te bewe
gen „zqn huwelijk nietig te verklaren" en ..te kunnen
trouwen met de kleine Vetsera." Men wist nog veel
meer. Aan het hof en in de stad wemelde het van
schandelijke kletspraatjes.
(Wordt vervolgd).
re wilden eens iets anders dan
de zo vaak gebruikte gla
mour advertenties; daarom
zetten mijn compagnon Van Vleuten
en ik het ontwerpbureau „Libra Stu
dio" op, dat na samenvoeging met
een ander ontwerpbureau bekend
werd onder de naam H.V.R." Dit zei
ons de heer C. van Roemburg, de
geestelijke vader van het Ahoy-
mannetjehet E-55- en het Floriade-
vignet. „In 1948 kwam de heer Klei
boer bij ons binnen lopen e,n vroeg of
we een affiche met een speciaal merk
voor de Ahoy-tentoonstelling wilden
maken. Na veel gepraat kwam het
bekende mannetje uit de bus. Klei
boer verstaat de kunst om iemand
enthousiast te maken voor zijn plan
nen. Uren lang heb ik met hem zitten
praten en tijdens deze gesprekken
werd het idee voor het merk opeens
geboren. Ik heb tot nu toe veel geluk
gehad met dergsl-ke opdrachten",
aldus de heer Van Roemburg. „Met
het E-55- en het Floriade-vignet is
het net zo vergaan. Het moesten blik
vangers worden, waarvan de mensen
de betekenis wel zouden kunnen ver
moeden, maar niet konden zien, zo
dat het hen zou blijven intrigeren.
Juist dit laatste maakt een merk be
kend."
Bij het Floriade-vignet is de heer
Van Roemburg uitgegaan Van de
slagzin: Van kiem tot kracht. De krul
om het bolletje geeft het ontbotten
van de levenskiem aan. Het is heel
belangrijk, dat er een beweging van
ro'n figuur uitgaat, daarom heeft hij
de wortel van de kiem weggelaten.
Een punt naar onderen heft de op
waartse beweging weer op, o meent
5.- 'm de tekenaar.
- De heer Van
Roemburg
werd in 1914
te Amsterdam
geboren. Toen
hij nog op de
lagere school
zat, volgde hij
In de avond
uren de les
sen aan de
tekenschool.
„Ik ben eigen
lijk per onge
luk in het re
clamevak te
recht geko
men. Een kennis van mijn vader
wilde mij wel een kans geven op zijn
ontwerpbureau. Ik Jachtdat ik op
een atelier zou komen, zoals dat op
oude schilderijen wordt afgebeeld:
grote ezels met enorme linnen doe
ken, overal dure penselen en tubes
met verf, volgekladderde paletten en
.latuurlijk de leermeester, die zijn
leerling de beginselen van de schil-
derkunst bijbrengt. De desillusie was
echter groot, toen ik bemerkte, dat
„mijn atelier" een gewoon zakelijk
ontwerpbureau was. Het huilen stond
stond me nader dan het lachen en
vader heeft heel lang met me moeten
praten voor hij mij er van overtuigd
had, dat ik beter als tekenaar mijn
brood kon verdienen."
De heer Van Roemburg zit nu al
meer dan 25 jaar in het reclamevak,
doch alleen overdag, 's Avonds be
staan er voor hem geen affiches en
vignetjes; dan zit hij in zijn atelier,
waar de ezel, de penselen, de tubes
en het linnendoek hun plaats hebben
gevonden. Hij zou het liefst alleen
schilderen - hij noemt het zijn twee
de vak -, maar daar kan hij zijn
brood niet mee verdienen. De recla
metekenaar brengt zijn vrije tijd
echter niet alleen met penseel en
palet door. Ook de floret, de hengel
en de biljartkeu zijn bij hem in goede
handen. Schermen vindt hij de sport
bij uitstek voor mensen, die creatief
werk verrichten.
Voor reizen heeft de heer Van
Roemburg niet veel tijd. Hij is een
paar keer in Frankrijk geweest, maar
volgens hem gaat er niets boven
Nederland. „Bent u wel eens 's och
tends vroeg over de dijken van een
van onze rivieren geredenDat is een
openbaring! Je ziet dan de prachtigste
dingen, waarvan je het bestaan in ons
land nooit zou hebben vermoed."
De heer Van Roemburg was bereid
ons het vignetje van de Floriade af
te staan. U ziet het hiernaast.
