WM
Menderes maakt van Istanboel
de „mooiste stad ter wereld"
Bulldozers banen zich een weg
vroegere Turkse hoofdstad
door
Paus vraagt te bidden voor mislukken
van communistische wereldrevolutie
Henry Cabot Lodge:
FORMEEL EN INFORMEEL
OP DE DREMPEL TUSSEN TWEE WERELDDELEN
conferentie:
De toerist vraagt zich verbaasd af
waar in een neutraal gebleven
land al dat puin vandaan komt
:;i&,S5r.s,&sn",iMeiiiik
NOVA ET VETERA
PATRIJS
Door,
ZATERDAG 7 NOVEMBER 1959
PAGINA 11
Emery Kelen
MFj/fY OABo? S-r.
Drentse schaapskudde
blijft behouden
WORDT
VOORAF
ADÉUAVe
GEGAAN
ÖE<SAl/UEj
Sahara
(Van een verslaggever)
STANBOELnovember. De taxi, waarmee wij Istanboel urenlang hebben
doorkruist, was voorzien van een meter, zoals trouwens alle taxi's in de
voormalige Turkse hoofdstad. De meter van ons vervoermiddel werkte
bovendien en dat - zo heeft men ons verzekerd - is in Turkije een uitzondering.
Het bleek overigens weinig verschil te maken, want aan het eind van de rit vroeg
de chauffeur vriendelijk glimlachend een vrijs, die driemaal zoveel was als de
meter aanwees. De portier van het Hïlton-hotel, een man met een fijne neus voor
vriendelijk-brutale taxi-chauffeurs en lichtelijk verbaasde West-Europeanen,
haastte zich ons te hulp te komen. „Wij zijn een speciaal bedrag per uur over
eengekomen", verzekerde de chauffeur glashard en daarbij straalden zijn donkere
ogen een trouwhartigheid uit, die ook ons - hoewel we toch beter wisten - aan
het twijfelen bracht. We hebben de man tot de laatste „kurus" betaald, want de
taxi-tarieven in Turkije zijn - zelfs als de ritprijs met drie wordt vermenigvul
digd - voor Europese maatstaven uitzonderlijk laag. Bovendien had de chauffeur
zich ontpopt als een uitstekende gids. Hij had ons een heel ander Istanboel getoond
dan we voor de landing op het vliegveld Yesilköy uit het raampje van de nieuwe
„Electra" van de K.L.M. hadden gezien.
Uit de lucht is het
een prachtige stad,
de stralend witte
huizen, de vijfhon
derd moskeeën en
de duizenden slanke
minaretten scherp
contrasterend met
het donkergroen van
üe omringende heu
vels en het diepe
blauw van de Zee
van Marmora, de
Bosporus en de
Gouden Hoorn. Een
maal in de stad zelf
kan men zich ech
ter in het centrum
van Koblenz of ach
ter de St.-Pauls te
Londen wanen: ook
Istanboel maakt de
indruk een zwaar
gebombardeerde
stad te zijn. Hoe is
dat mogelijk in een
land dat tijdens de
laatste wereldoor
log neutraal is ge
weest? vraagt de
verbaasde toerist
zich onwillekeurig
af.
De puinhopen, die
men om de paar
honderd meter te
genkomt, zijn ech
ter geen tijdens de
oorlog opgelopen
littekens. Ze zijn
ontstaan onder het
geweld van de tal
rijke bulldozers, die
premier Adnan
Menderes dwars
door de eeuwenoude
stad jaagt. De enor
me cementfabriek
han de kust bij de
Zee van Marmora,
die we vanuit de
lucht dichte rookwolken over de stad
hadden zien uitbraken, had ons al voor
lijn activiteiten kunnen waarschuwen.
Menderes, die de gewoonte heeft de
raken in zijn republiek zeer persoonlijk
te regelen, nam drie jaar geleden het
besluit van Istanboel de „mooiste stad
ter wereld" te maken. Sindsdien worden
Straten verbreed, ratelen de bulldozers,
Walmt de cementfabriek en worden ho
ge flatgebouwen en bureaus uit de grond
gestampt, die in nieuwe wijken van
Westeuropese steden niet zouden mis
staan. Het nieuwe stadhuis, een blok
grijs beton, is er wellicht het beste voor
beeld van.
Menderes gaat helemaal op in zijn
vernieuwingsplannen. Zijn gedachten
worden er volkomen door beheerst. Re
gelmatig vliegt hij van de hoofdstad
Ankara naar Istanboel om te zien hoe
de werkzaamheden vorderen. Hij zou
selfs oen keer, toen hij in het buiten-
v5rto?fde, midden in de nacht uit
gekomen om het volgende
verzenden: „Heb besloten
,f l hl°ver bazar op Eminonu-plein
De vernieuwingsplannen van premier Adnan Menderes
voorzien niet alleen in het slopen van oude huizen en het
aanleggen van moderne, brede wegen dwars door Istanboel,
maar ook in het restaureren van de honderden Moskeeën
en minaretten.
En Menderes' plannen worden stipt
uitgevoerd. Onze chauffeur had er met
zijn wagen, die toch al niet zo best meer
in elkaar zat, een rit voor over door
een verbrede straat een weg vol
kuilen en brokken puin om ons een
rij huizen te laten zien, die eenvoudig
gehalveerd waren om de pui op één
lijn te brengen met de voorgevel van
een serie nieuwe flats. Bouwvallige
trappen voerden omhoog naar „voor
deuren", die vroeger de kamerdeuren
van het achterhuis waren geweest. On
middellijk naast deze vreemdsoortige
bouwsels hadden moderne hijskranen
torenhoge, blo.ikendoosachtige moderne
woningen opgetrokken.
Achter deze coulissen gaat het oude
Istanboel verscholen nog steeds een bij
zonder schilderachtige stad, met ontel
bare nauwe straatjes en een overwel
digend groot aantal moskeeën en mina
retten. In wankele groentestalletjes lig
gen de grote watermeloenen hoog opge
tast en tussen de huizen hangt de zoete
geur van overrijp fruit. De tweebaans
rijweg die van het vliegveld naar de
stad voert, luistert naar de trotse naam
Asfalt Boulevard. In Istanboel zelf is het
^n°^tanhln?ret en dc aar}Orenzende krotten - in de ogen van menige inwoner
'hoderne uorstelijfce woning - zullen het niet lang meer maken. Het
^h heen en TS °P n® achtergrond, dat bijna is voltooid, behoeft ruimte om
^raoen De zu de bulldozers van premier Menderes wel zorg voor
aroeiaers op de voorgrond zitten aan hun ontbijt. Ze brengen de
nacht door in de tent.
wegdek, met uitzondering van de voor
naamste hoofdstraten en de prachtige
pleinen en plantsoenen rond beziens
waardigheden als de beroemde Aya
Sofia, uitzonderlijk slecht.
Vooral in de volksbuurten zijn de
sterk stijgende en dalende straatjes ge
plaveid met grote, ruwe stenen, zodat
een wandeling er al gauw een stevige
klimpartij wordt. En juist in deze boch
tige en hellende straatjes, waar een
trottoir veelal ontbreekt, schijnen de
taxi-chauffeurs zich in hun element te
voelen. Ze rijden er met een behoorlijk
tempo, maar ook met een grote behen
digheid rond, waarbij de voetganger
zich gelukkig prijst dat hun overjarige
autootjes veelal zoveel gerucht maken
dat ze hun komst al geruime tijd van
te voren aankondigen.
Hoewel mij vrij veel straatvegers in
actie hebben gezien, zijn de straten in
de volksbuurten nogal smerig. Istan
boel wemelt echter van de schoenpoet
sers, die met de inhoud van soms wel
zestien verschillende potjes en flesjes
en allerlei doeken en borstels voor
twee dubbeltjes met grote ijver het
stof op uw schoenen te lijf gaan. Tur
ken die op kleine, walmende com-
foortjes kastanjes poffen zijn even
talrijk.
De kooplui, die er een heuse winkel
op na houden, brengen een allegaartje
van artikelen aan de man. De midden
stand in Istanboel is niet zo keurig in
vakjes ingedeeld als bij ons: de groen
teman is tevens slager en vishandelaar.
En één ding hebben de levensmiddelen
winkels gemeen mef de restaurants en
kleinere eetgelegenheden: ze maken een
bijzonder onhygiënische indruk. De echt
genote van een in Istanboel gestatio
neerde Amerikaanse oliedeskundige
vertelde ons, dat ze er drie jaar na
haar vertrek uit het zo steriele Amerika
nog steeds van griezelde. Alleen de
prijzen zijn streng geregeld. De prijs
kaartjes bij de koopwaar vermelden
zelfs twee bedragen: de inkoops- en de
verkoopprijs. Ook daar houdt premier
Menderes, die zelf met de financiën van
de republiek nogal wild omspringt,
streng de hand aan.
Overigens staat Turkije er de laatste
tijd financieel wat gunstiger voor dan
het geval is geweest in de eerste jaren
dat Menderes aan de macht was, zo
vertelde ons een vertegenwoordiger in
Istanboel van een grote Nederlandse
onderneming. Ondanks het te hoge tem
po waarmee Menderes naar het oordeel
van objectieve beoordelaars plannen
voor een nieuw wegennet, tientallen
moderne fabrieken, dammen en mijnen
ten uitvoer heeft gebracht, is de in
flatie, die velen al jaren geleden zagen
aankomen, uitgebleven. Turkije dankt
dat echter zeker niet op de laatste
plaats aan de financiële hulp die Ame
rika in de loop der jaren heeft ver
strekt aan het land, dat van alle NATO-
partners van de V. S. de grootste strijd
macht op de been houdt.
Ideaal is de financieel-economische si
tuatie echter uog lang niet. Dat blijkt
uit de prijs die er op de zwarte markt
voor dollars^ en ponden wordt betaald,
uit de moeilijkheden die grote onder
nemingen steeds weer ondervinden bij
de invoer van goederen, uit het gebrek
dat in fabrieken en bedrijven bestaat
aan de meest essentiële onderdelen.
V oor een kopje mokka, lange tijd de
nationale drank in Turkije, moet men
ee" stevige prjjj betalen, omdat ook
koffie er schaars is. Maar desondanks
vierden de Turken vorige week met
grote uitbundigheid hun nationale feest
dag, uitermate trots op hetgeen in de
na-oorlogse jaren bereikt is.
Advertentie
EEN VOORTREFFELIJK
GEBEDENBOEK
De Turkse middenstander, die er een heuse winkel op na kan houden, brengt
meestal een allegaartje van artikelen aan de man. Hij is groenteman, kruidenier
en vishandelaar tegelijk.
1n ^ustus 1958 luidde de pauselijke
gebedsintentie: Mogen allen het ver-
derfelpke van de Marxistische leer
inzien en afwijzen." Voor deze maand
vraagt de Paus scherp en direct aller
gebed, opdat de communistische we
reldrevolutie moge mislukken Voor de
communisten betekent de wereldrevo
lutie hetzelfde als voor de Christen de
wederkomst van Christus: een nieuwe
„aioon zal beginnen, waarin de
mensheid onbedreigd voor eeuwig ge
lukkig is. Het mislukken van de we
reldrevolutie is voor de communist
even erg als het missen van de hemel
voor de Christen Christen en commu
nist hebben dit gemeen, dat zij bei
den leven naar de voltooiing van de
geschiedenis, waarin alles zijn uitein
delijke zin zal vinden. De aard van
beider verwachtingen is echter lijn
recht het tegenovergestelde.
iiiiiiiiiiiiiniimiiiiiiiiiiiriiiiiiiiiiiii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii,l|ll',l"""l"l,ll,mi"l,|""iiiiiiiiiiiiiiiniiimiiiiiiiii V-z iimiiiiiinm
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii|,||ii|'l,l"imiimiiiiiiiiiiiii,lll|lliiiilllililliiiiiiiiiiliiiiililiiliMiliiiiiimiiliiiliiiliiimiiniiiiiillilliiji
Toen Khroesjtsjev een bezoek
bracht aan de Verenigde Staten,
wees president Eisenhower ambassa
deur Henry Cabot Lodge aan als zijn
persoonlijke vertegenwoordiger, die
de Russische premier moest verge
zellen op zijn tocht en hem helpen
bij zijn ontdekking van Amerika. Ik
kan mij geen twee meer uiteenlopen
de persoonlijkheden voorstellen: Lod
ge een aristocraat, 1.83 m lang, knap
en elegant als een filmster, die als
gids speelde voor de puddingachtige
Khroesjtsjev, de gewezen boerenlei
der, 1.55 m lang, flodderig zelfs in
zijn zondagse pak. Tezamen hadden
zjj het aanzien van de koning uit het
kegelspel en de bal waarmee gegooid
wordt. Er hing iets verwarrends
rond de combinatie. Lodge heeft, als
permanent vertegenwoordiger van
de Verenigde Staten bij de Verenigde
Naties, meer van man-tot-man bot
singen in het openbaar met de Rus
sen gehad en meer scherpe woorden
met hen gewisseld dan welke andere
diplomaat dan ook. Als gewezen
journalist heeft hij er een gewoonte
van gemaakt - als ik het al geen
kunst moet noemen iedere Russi
sche beschuldiging onmiddellijk te
beantwoorden, zodat de ene beledi
ging zonder omwegen met de andere
wordt vergolden.
Sommige mensen hebben ge
suggereerd dat men hem dit kar
wei heeft gegeven, opdat hij
ter plaatse aanwezig zou zijn om op
Khroesjtsjev's propaganda lik op
stuk te geven. In feite ontmoette
Khroesjtsjev in Amerika zoveel sne
dige personen, dat de heer Lodge
zichzelf op een gegeven moment ont
dekte in de rol van bemiddelaar.
Er bestaat in de Verenigde Staten
enige folklore rond de „Brahmanen
van Boston": men zegt dat de Lo
wells alléén tegen de Cabots spre
ken, en de Cabots alleen tegen God.
De grootvader van Lodge, senator
Henry Cabot Lodge sr., was een
gentleman-politicus, terughoudend
trots en hoog te paard gezeten. Hij
was een kleine, tengere, geleerde en
toegespitst-intellectuele professor in
de geschiedenis, die aan zjjn terug
wijkende kin een klein Victoriaans
sikje had. Over het algemeen wordt
aangenomen, dat hij het was die een
aanslag pleegde op Wilson's gevleu
gelde droom en die dus Amerika bui
ten de Volkenbond hield.
Er is een spreuk die zegt: de appel
valt niet ver van de boom. Niette
min gaf deze hyperintellectuele pro
fessor het aanzien aan onze eigen
Henry Cabot Lodge jr., een hechte
steunpilaar van de Verenigde Naties.
Hij is de atletisch uitziende soort
diplomaat met een stevige nek, die
hjj stijf naar voren buigt. Zijn ma
nier van lopen is die van een man
met onwankelbaar zelfvertrouwen
Op 57-jarige leeftijd hij heeft geen
spiertje grijs haar, maar wel een
half dozijn kleinkinderen ziet hij
er niet méér uit als een grootvader
dan Mariene Dietrich als een groot
moeder. In het halfduister zou men
hem voor een „All-American" voet-
balspeler kunnen aanzien.
Het is geen sinecure hoofd van een
delegatie te zijn, die een grote
macht bij de Verenigde Naties ver
tegenwoordigt. Hij moet poker spe
len met 82 partners, van wie er
sommige bluffen, andere ruzie zoe-
ken en die allen in je kaarten glu
ren. Spitsvondigheid, takt, scherpe
logica en een vlugge geest zijn on
misbaar om zulk een opdracht met
succes te vervullen en dat zijn alle
kwaliteiten voor welke voetballers
typen nu niet direct bekend staan.
Niemand kan ontkennen dat Lodge
gedurende zeven jaren van reilen en
zeilen tussen vriend en vijand, van
zjjn opdracht een succes heeft ge
maakt. Wij zouden er daarom goed
aan doen zijn schijnbaar atletische
lichaamsbouw te onderzoeken op die
tekenen, die er op wijzen dat het
bloed van Lodge sr. voorzichtig
en gevoelig als hij was niet verwa
ter! is in de aderen van Lodge jr.
Zijn torso is veel te uitgerekt. Hij
staat op lange slendere benen. Zijn
bovenlip is bepaald klein en inge-
vallen en dat verleent in tegenstel
ling daartoe meer kracht aan de on
derkaak dan zij in werkelijkheid
heeft. De fijn-gelijnde huid, die hem
er als de eeuwige jeugd doet uit
zien, is een erfenis van zjjn groot
vader. Hij heeft lange pianisten-vin
gers die hij heel effectief gebruikt
om er mee naar Gromyko te wijzen
Enige aangeboren gespannenheid
is evident bij hem wanneer hij tij
dens een vergadering nerveus zijn
ogen openspert en ziin wenkbrauwen
optrekt.
De oude Lodge, die alles tezamen
een meer gevoelige en introverte
man was, greep de problemen in de
flank aan. Onze Lodge, robuuster
van aard, is een aanhanger van de
frontale aanval.
Lodge sr., intellectualistisch als hij.
was, had een vlezige neus en een
beetje opgeblazen, roze koontjes. Ik
ben er zeker van dat, wanneer hij
vrienden had, zij hem heel beminne
lijk hebben gevonden. De jonge Lod
ge heeft ook enigszins de kenmer
ken van dit „patroon": hij heeft een
knobbeltje aan het uiteinde van zjjn
neus. gevulde wangen en een ronde
kin; hij heeft een hoofd dat in geer
verhouding staat tot de uitgerektheir
van zijn lichaam, het is eerder kleit
en hij heeft een niet al te zeer voor
uitstekende kaak.
Het is veelzeggend dat Lodge eer
beer van een vent met een baby-ge
zicht als zijn plaatsvervanger uit
koos: ambassadeur James Wads-
worth, een geestige, goedgeluimde
en zich gemakkelijk bewegende man,
een vriend uit zjjn kinderjaren. Hij
gaf de voorkeur aan een man die
enkele eigenschappen, die sluime
rend bij hemzelf aanwezig zijn, in
versterkte mate bezit.
Een van de criteria voor een goed
diplomaat is zijn aanleg formeel
te wezen bij het zaken doen en in
formeel inzake privé-aangelegenhe-
den. Dit zijn de twee manieren waar
op een diplomaat mensen kan beïn
vloeden en vrienden kan winnen.
Degenen die wel eens met Lodge
hebben samengewerkt weten hoe
koel en formeel hij kan zijn en de
genen die hem hebben ontmoet op
privé-bijeenkomsten hebben hem wel
eens in hemdsmouwen met zijn bari
ton liedjes horen inzetten die de
Fransen „osé", gewaagd zouden kun
nen noemen.
Toen ik nog de t.v.-uitzendingen
bij de V.N. verzorgde, heb ik vele
programma's met hem samenge
steld. Ik werd verondersteld de pro
ducer te zijn; maar als Lodge er was,
dan was hij producer. Hij bracht
zijn eigen kaarten en grafieken mee
en hij stelde zijn eigen plan op. Ik
werd achteloos terzijde geschoven.
Maar ik moet toegeven: hij was een
eerste klas produce1-.
Ik zag hem voor de eerste keer in
1940 op de Republikeinse Conventie
in Philadelphia, waar hij genoemd
werd als kandidaat voor het presi
dentschap. Ik was er als „green
horn" in Amerika nogal ver
baasd over dat zulk een jeugdige se
nator aspiraties kon koesteren in de
richting van het presidentschap:
maar hij was 36 jaar, de wettelijke
leeftijd voor verkiesbaarheid.
In 1952 was- hij „presidential king
maker". Hij ging naar Parijs om
Eisenhower over te halen zich kan
didaat te laten stellen. En hij werk
te onvermoeibaar om zijn verkiezing
zeker te stellen.
Volgend jaar beginnen de presi-
H£t/RY C4POT loP(jï Jr.
.entsverkiezingen wéér te draaien,
.li het Republikeinse kamp worden
twee namen genoemd: Nixon en
Rockefeller. Maar ik heb mij afge
vraagd of de benoeming van Lodge
tot persoonlijk vertegenwoordiger
van de President gedurende het be
zoek van Khroesjtsjev niet bedoeld
is geweest als een zachte wenk dat
de Republikeinse partij een nieuwe
en belangrijke rol voor hem in petto
heeft.
(Nadruk verboden.
Copyright ABC-press)
;i ui i iiti iKiii i in i li i iiinii lm mi in i tM i in ui i in i ii nu mi mi n tl mi in i mi i ii i ui i in i n 11 ii i in i ii i in i mi i f ii if 11 in i ui mi in in i ji i in i f ii nil r ii i ii i in i in mm in 11 ii mi in i in nu i in in 11 ii i li 11 ii i li j i f ii i in in i im
Te veel wordt het communisme ge
zien als een sociaal-economisch of po-
litiek-militair systeem; zijn eigenlijke
kern, de leidende idee en stuwkracht
is de verlossing te zijn van de mens-
heid-in-nood. Buiten het communisme
is er geen heil. Daarom moet alle ge
loof en godsdienst, daarom moet
Christus uitgeschakeld worden. „Het
Sovjet-volk," aldus een „Kerstbood
schap" van Radio-Moskou, „verwacht
geen gunsten van God. De Russen wor
den geleid door Marxistische en Leni
nistische theorieën. Zij danken hun
machtige prestaties niet aan een bo
vennatuurlijke kracht, maar aan het
wijze leiderschap der communistische
partij."
Het communisme is een anti-kerk,
de omkering van de ware religie van
het Christendom. Het wil zijn doel be
reiken, althans volgens zijn woordvoer
ders, niet door middel van oorlog, maar
dooi- co-existentie, de Ersatz voor ware
vrede. Voor zijn expansie zijn alle mid
delen goed. Het is een pseudo-religie, die
geen enkel „bijgeloof" naast zich duldt.
Het beschouwt zich zelf als „alleenza
ligmakend heislinstituut". Het sacrale
karakter van het a-religieuze commu
nisme treedt het duidelijkst aan de dag
in Oost-Duitsland, waar de Sacramen
ten als tekenen van inlijving in Chris
tus vervangen zijn door pseudo-sacra-
menten. b.v. de „Jugendweihe".
Dit communisme is met het Westen
klaar gekomen. Tussen de vrije steden
West-Berlijn en Seoel omspant het ro
de rijk de aardbol. In dit gebied wonen
bijna een miljard mensen, meer dan
eenderde van de mensheid. Een aan
val van buitenaf hoeft het nauwelijks
te vrezen. In de onderontwikkelde ge
bieden van Azië en Afrika is het prestige
van het Westen in zijn voordeel onder
mijnd. In de diplomatie is men 't Westen
steeds één slag voor. Economisch zijn
zij nog nummer twee, maar technisch
nummer één. Het is nog maar een
kwestie van tijd en de rest van de we
reld valt als een rijpe vrucht in hun
schoot. Als tenminste het Christendom
zich maar even vlot liet uitschakelen.
En daar blijkt zelfs Khroesjtsjev niet
helemaal gerust op te zijn.
Toen Nixon, in juli 1.1. Rusland e-
zocht wond Khroesjtsjev zich zeer op,
omdat de „Amerikaanse regering in
Moskou een tentoonstelling organi
seert, haar vice-president stuurt en te
gelijkertijd in de VS de een of andere
gebedsweek houdt voor de bevolking
van de onderdrukte landen. Gezond
verstand moet men hier niet achter
zoeken, alleen maar een panische
angst voor een nieuwe wereld. Dit is
een directe inmenging in onze binnen
landse aangelegenheden". Een senator
zei hierop: „De communisten hebben
een trap gekregen tegen het zere been.
Het gekef van Khroesjtsjev bewijst dat".
Het communisme voelt inderdaad,
dat er een grote kracht ligt in ons ge
loof aan het Rijk Gods. Zoals Christus
in de woestijn Satan overwon, zo zal
ook het Christendom het communisme
overwinnen, dat dezelfde bekoringen
verbreidt: de bekoring van het mate-
ralisme: de uiteindelijke heilstaat op
aarde in plaats van de hemel, de be
koring van de stunt, de prestatie, de
eigen kracht, waarmee men het geluk
verwerft in plaats van de onverdiende
liefde. Gods, die het eeuwig geluk
schenkt en de bekoring van de macht,
de volkomen heerschappij van de mens
over de natuur in plaats van de totale
heerschappij van God: God alles in
allen.
Ons geloof in God en Christus is de
kracht van het Westen. Daartegen
ageert het communisme het felst. Dat
geloof kan de wereld nu reeds de wa
re vrede verschaffen: de saamhorig
heid van alle mensen in het ene gezin,
waarvan God de Vade1' is en Christus
onze oudste Broeder. Daarom is het
aards gerichte vredesideaal van de
communisten overbodig en tot misluk
king gedoemd.
De zwakheid echter van het Westen
is niet zo zeer, dat het economisch, j
sociaal, politiek en militair de minde- l
re zou zijn, maar dat het niet meer het
wezenskenmerk van Christelijk ver- J
dient. Bij vele opzichten handelt en
denkt het als het communisme: in j
plaats van onze steun en rijkdom te
zoeken in God is de leuze: verdienen j
en genieten; in plaats van te leven
voor de meerdere eer van God zijn
wij slaven van onze prestaties, recla
me en prestige; in plaats van God ne
derig te dienen, maken wij alles dienst
baar aan ons egoïsme en eigen macht.
Khroesjtsjev heeft niet helemaal ten
onrechte beweerd, dat het Westen het
communisme slechts bestrijdt uit vrees
zijn materieel bezit, zijn principe-loze
vrijheid en zijn comfortabele appara
tuur te verliezen. In feite is het Wes
ten afgezakt tot het niveau van het
communisme. De tegenstelling, die be
hoorde te zijn: Voo1- of tegen Christus I
is verworden tot die van practisch en
ideologisch communisme.
De vijfde colonne van het communis
me zijn niet de spionnen, geheime
EMMEN, 5 nov. De actie tot behoud
van de Drentse schaapskudde te Ruinen
heeft ruim twaalfduizend gulden opge
bracht. Dit was het bedrag dat da
stichting Natuurbeschermingswacht te
Meppel en Omstreken nodig had om te
voorkomen dat de vierhonderdvijftig
schapen naar de slagerij gingen. Begin
september is men met het inzamelen
van gelden begonnen.
agenten of de volgelingen van Moskou's
richtlijnen. De ergste collaborateurs
zijn de Christenen, die Christus in de
praktijk van het leven vergeten.
De Paus vraag ons deze maand te
bidden voor de mislukking van de
communistische wereldrevolutie. Hij
herhaalt daarmee de boodschap van
Fatima: „Rusland zal zich bekeren, als
Europa bidt en boete doet (d.w.z. als
Europa zich bekeert) Zo niet, dan zul
len gehele volkeren van de aarde wor
den weggevaagd."
