Vroeger was
vele landen
er op
een
6 december
kind-bisschop
in
Onmetelijke rijkdommen van de
Sahara worden eindelijk benut
Rond Hassi Messaoud strekt zich
een belangrijk olieveld uit
Dertien-jarige als abt van Montserrat
Beloning voor ijver en gedrag
v h
M
DE WOESTIJN BEDWONGEN!
Pijpleiding
Nehroe
in gebruik
6 december in Benediklijner koorschool
Mannengemeenschap is één dag
geheel in de ban van het kind
De Gaulle
Uppe*
P
ZATERDAG 5 DECEMBER 1959
PAGINA
55
55
°st West thuis best was
Nehroe s ideaal,
9 hield angstvallig zich dus
strikt neutraal,
Qar vrede, vriendschap zijn
slechts loze woorden.
6' kompas kijkt hij wel naar
het Noorden.
tunesie
ALGE RIJ E\
V'
SAHARA
e A van A-bom en van
Algerije
En van de stemvork voor
De Gaulle.
Zijn nafie zit wel op de
eerste rijen,
Maar speelt toch liever zelf viool.
er „-■MMRNIPmHMNHV
wijzen. Tevens hebben zij een secreta
ris en een kamerheer uitgezocht om de
jonge bisschop op de dag van zijn uit
verkiezing bij te staan.
De verering van Sint Nicolaas van
Myra vond in vroegere eeuwen
haar vertakking in talloze pa
troonschappen, legenden, naamgevin-
gen en volksgebruiken. Onder deze laat
ste was zeker een der merkwaardigste
dat van de „kind-bisschop", in Enge
land „boy-bishop" en in Schotland
„bairn-bishop" geheten.
Sint Nicolaas was niet alleen de vriend
van kleine kinderen, hij was ook de
patroon van de zoveel parmantiger
schooljongens! Onder de geestelijke spe
len, die deze knapen op dë kloosterscho
len opvoerden, treffen ons op Sint Nico-
laasdag bijzonder de vier die Charles
Barthélemy heeft ontleend aan een oud
handschrift der abdij Saint Benoit sur
Loire (rationel ou manuel des divines
offices de G. Durand, Paris, 1854, V).
Ze zijn in Latijnse rijmende verzen ge
schreven, en werden minstens voor een
deel gezongen op Gregoriaanse melo
dieën. Het eerste spel handelt over de
„schamele jonkvrouwen", het twgede
Een deel van de basis „Maison Ver
te", de oliehoofdstad van de Sahara
Hassi Messaoud.
(Van een bijzondere correspondent)
HASSI MESSAOUD, dec. De richtingaanwijzer is er een, zoals mei
die op alle Franse wegen aantreft. Hij draagt het opschrift „Paris
(Porte d'Itali) 2.500 km. 400". Staande in het goudkleurige zand wijs;
naar een onzichtbaar punt, ver achter de onmetelijkheid van de woes
''jn. Vlak daarbij liggen de lage barakken van de basis „Maison Verte" ir
ue hete wind: wij zijn in Hassi Messaoud, oliehoofdstad van de Sahara, in
'hinder dan twee jaar uit het niets verrezen. De richtingaanwijzer is een
stonnme getuige. Hij schittert helderwit in de felle zon en manifesteert
'net een niet van humor ontbloot realisme het vertrouwen en de geestdrift
sch ide ..oliemensen" in de woestijn. De basis „Maison Verte" beslaat ver-
Wonk e hectaren en omvat werkplaatsen, opslagplaatsen, kantoren,
Zv.'"noarakken voor het personeel, de eerste olieput, restaurants, een
Smbad, een sportterrein en dan mogen wij vooral niet vergeten het na-
i 1J ,gelegen vliegveld, waar 120 vliegtuigen maandelijks landen. Ver weg.
waar Woest«n- .Yerheft zic'h hier en daar het silhouet van een boortoren,
witte. ?rn.heen miv<3rf menselijke figuurtjes krioelen, het hoofd bedekt mei
o^Ta,^16 ogenblikken geleden is onze Dakota, die na het op-
vfakte van ïft zuiden hee" gekoerst, over de laag-
viakte van het uitgestrekte olieterrein gevlogen. Wij zijn over het ruige
en grillige Atlasgebergte gegaan, en over deg heuvels, waar van «d to'
tijd geweerschoten knallen. Daarna is de woestijn onder onze vleugel:
doorgetrokken, die zo leeg en zo eentonig is in de eindeloze uitgestrekt
heid van zijn okerkleurig zand, dat niemand lust had om lang uit het
raampje te kijken. „Wij zijn er bijna", zegt plotseling de steward en hij
wijst op enkele grijsachtige nevelsporen in het eindeloze blauw van de
hemel.
worden vervoerd via een pijpleiding,
die thans wordt aangelegd. Buitendien
heeft de Compagnie Frangaise des Pré-
troles zich verbonden met de machti
ge Amerikaanse Standard Oil om het
moeilijke gebied van de grote Erg
Oriental, tussen Messaoud en Edjelé,
op de aanwezigheid van olie te onder
zoeken. De Franse regering heeft en
kele weken geleden d° vereiste vergun-
Weldra wij van de grond dichte
zwarte rookwolken opstijgen, in het
hiidden waarvan zich het felle rood af
tekent van een laaiende vlam. Wij zijn
boven Hassi Messaoud. In het zand
zien wij een dicht netwerk van paden,
asfaltwegen en ontelbare pijpleidingen;
Wij zien auto's en vrachtwagens rijden,
elie dichte stofwolken opwerpen. De
"randen en de rook, die ook aan de
Woestijn een onheilspellend aanzien ge-
Ven. zijn eenvoudig het gevolg van de
verbranding van de gassen, die de olie
bevat. Deze gassen, die voor het ogen
blik nog niet te gebruiken zijn, gaan
Ier plaatse op in lange uitschietende
Vlammen, die aan de nachtelijke Saha
ra een internaal aspect verlenen.
Korte tijd later landt het vliegtuig op
de lange baan van een splinternieuw
Vliegveld, waarvan de controletoren in
levendige kleuren is geschilderd en dat
's uitgerust met de modernste appara
tuur, zodat ook zware viermotorige
toestellen. zoals de „Breguet-Deux
Ponts" van de Air France er kunnen
'Snden om uit Algiers mensen, mate
riaal en voorraden aan te voeren.
In een van de barakken van de olie-
?tad treffen we een jong ingenieur aan,
H. Desforges, lie in zijn hand een fles-
Jo houdt, dat en ele kubieke centime
tors ruwe olie bevat. De temperatuur
tfHlIlllliilllliillliillllllllllllllllllltlllllllllltlllllllllllliiiiiiiin
milium min mui! ii mui ii ii ii ii ui ii ii mi hi illinium milium
M-VS
/«w Él I
Si
öiZER TE
PHILIPPEVILLE
BONE
BOUGi
ALGIERS
TUNIS
CONSTANTINE J
BISKRA
LAGHOUAT
GABfcS
HASSI-R'MEL
TOUGGOURT
ZOUARA
GHARDAIA#
HASSI-MESSAOUD
TRIPOLI
FORT-LALLEMAND
EL GOLEA
FORT-SAINT^L->'
Khadames
I
EDJEtEH
0-100 KM-200 km
I 1
Zondag a.s. zal premier Debré, ver
gezeld van verschillende leden van
de Franse regering, plechtig de 660
km lange oliepijpleiding in gebruik
stellen, die de te Hassi Messaoud ge
wonnen olie zal brengen naar, de ha
ven van Bougie aan de Algerijnse kust.
Deze officiële plechtigheid betekent
het begin van de exploitatie van de
onmetelijke rijkdommen van de Sa
hara, tot voor kort nog een onverbid
delijke woestijn, waar de dorst en
de dood regeerden, thans een gigan
tisch reservoir van energie. Bijgaand
artikel is het eerste van een reeks
van drie, waarin een bijzondere cor
respondent een beschrijving geeft van
de reusachtige inspanningen, die de
Fransen zich in de Sahara hebben ge
troost om dit project te kunnen ver
wezenlijken.
in de barak is alleszins dragelijk: dat
danken wij aan de air-conditioning.
Maar buiten blijft de zon onvermoeid
de aarde teisteren: het zand en de ste
nen steunen onder zijn geweld.
Drinken en nog eens drinken
..Tweeënveertig graden in de scha
duw zegt de jonge ingenieur met een
glimlach. „Midden in de zomer is het
nog warmer!" Wü vernemen dan, dat
deze verschrikkelijke woestijiiliitte toch
w dragen is, omdat zij droog is en
omdat de hten betrekkelijk koel
zun- Maar om niet uit te drogen moe-
ten de mensen, die hier leven, enorm
veel drinken: de arbeiders, die bij de
boorputten werken, drinken soms wel
twintig er per dag!
„Twee jaar geleden, in 1957, waren
hier nog maar twee boortorens en zes
tig man persone om de boringen te
verrichten. Thans herbergt de basis
„Maison Verte" meer dan 4.000 men
sen, er is een wegennet aangelegd van
meer dan 300 km lengte en bovendien
is het olieveld van Hassi Messaoud be
dekt met dertig produktieve boorput
ten en een twintigtal ander, die nog
niet voltooid zijn. Aanvankelijk werd er
per dag 1800 kubieke meter olie via de
„baby-pijpleiding" van Touggourt en
per trein naar de kust vervoerd. Thans
stroomt de olie door de „oléoduc", een
enorme pijpleiding met een doorsnede
van 61 cm naar de Algerijnse haven
Bougie. De buisleiding begint bij het
pompstation van Haoud el Hamra, en
kele kilometers van Messaoud, waar
alle leidingen uit het produktiecentrum
samenkomen.
Pas na een langdurige en moeiza
me exploratie is de olie hier ont
dekt. Zij spoot voor de eerste keer
omhoog in juli 1956 uit de proefput
Md 1, geslagen dooi- de technici van
de S.N. REPAL (Nationale maat
schappij voor het opsporen en exploi
teren van olie in Algerije), niet ver
van ae oude waterbron van Hassi
Messaoud (deze naam betekent in
het Arabisch „bron van het geluk").
Omdat deze eerste „spuiter" zich
voordeed aan de uiterste grens van de
concessie van de S.N. REPAL, plaatste
de Compagnie Frangaise de Pètrole,
die de aangrenzende concessie bezit,
enkele kilometers verder naar het noor
den ook een boortoren. En opnieuw
spoot de olie op uit de ingewanden
van de aarde.
Het aangeboorde olie-reservoir, dat
zich op een diepte van tussen de 3.200
en 3.500 meter bevindt, bestaat uit een
laag van bijna 500 meter .poreuze
zandsteen, waarvan alleen het boven
ste gedeelte (ongeveer 200 meter dik)
doordrenkt is met olie, zoals een suiker
klontje, dat in de koffie is gedoopt. De
druk, die de olie uitoefent, is 480 kilo
gram per vierkante centimeter op de
bodem van de boorput. Aan de opper
vlakte bedraagt die druk nog 250 kilo
gram.
Het zag er al onmiddellijk naar uit
dat het daar om een buitengewoon rjj-
ke laag ging. Zulks te meer, toen bleek,
dat de olie van dermate goede en zui
vere kwaliteit was, dat zij onmiddellijk
en vrijwel zonder enige andere behan
deling te ondergaan dan het verwijde
ren van het gas, dat zij in opgeloste
vorm bevat (200 kubieke meter gas per
ton olie), kon worden gebruikt in de
dieselmotoren van de werven.
Men begon onmiddellijk de omvang
van het aldus ontdekte olieveld vast te
stellen. Ten noorden, ten zuiden, ten
oosten en ten westen van de beide eer
ste produktieve boringen werden proef-
putten geslagen. Thans, nu de meest
noordelijke en zuidelijke putten 45 km
van elkaar verwijderd jliggen, is het
olieveld nog niet volledig in kaart ge
bracht. Reeds nu, als de technici hun
ramingen met de uiterste voorzichtig
heid inkleden, schatten zij, dat het olie
veld van Hassi Messaoud 500 miljoen
ton olie bevat. Maar ook het cijfer van
een miljard ton wordt geregeld ge
noemd. Het gaat dus om een uitzonder
lijk beian; r^ke laag, die men voorlo
pig kan rangschikken als de op zeven
na grootste ter wereld.
Het boren gaat door. Zo heeft men
enkele weken geleden te Hassi el Gas-
si, honderd kilometer ten zuiden van
het terrein van Messaoud, een nieuw
olieveld ontdekt, waarvan men veron
derstelt, dat het minstens even belang
rijk is als het veld dat nu ip het noor
den reeds 1 exploitatie is.
En dat is nog niet eens alles. Want
500 km ten zuid-oosten van Messaoud,
in de omgeving van Edjelé, niet ver
van de Tunesische en Libische grens,
is een andere olielaag ontdekt. Deze
laag is ongeveer 7 miljoen ton per
jaar waard en die hoeveelheid zal op
grond van een akkoord tussen de rege
ringen te Parijs en Tunis via Tunesisch
grondgebied naar de Golf van Gabès
ningen verleend. De technici nemen
aan. dat onder de grote zandduinen
van de Erg een olielaag zal worden
aangetroffen, die even gioot is als die
van Messaoud. Als deze verwachtingen
niet worden beschaamd, zal de Sahara
de evenknie worden van net Arabische
schiereiland, wat de rpkdom aan bo
demschatten aangaat
Terwille van de volledigheid moeten
wij tenslotte nog herinneren aan de
enorme lagen aardgas van Hassi
R'Mel, die op 1.000 miljard kubieke
meter worden jescnat. Hassi R'Mel
ligt 500 km ten ziuden van Algiers,
vlak b(j de oase van unardaia. Het gas
zal in huisleidingen worden gebracht
naar Algiers en vooral naar het gebied
van Bone, waar me" een reusachtig
hoogovenbedrjjf bouwt voor het ver
werken van het Jzererts van Oucnza.
Hierdoor zal AlgerUe ,Kr"°tste pro
ducent van ijzer worden ui het gebied
van de Middellandse Zee en aldus
krjjgt het land de industriële rugge-
graat, die het in staat zal stellen em
plooi te bieden aan pen arheidspoten-
tieel, dat thans nog op zo n tragische
wijze onbenut blijft.
MAURICE HERR
Ernst en waardigheid spreken uit de houding van het jongetje, dat zich geheel
in de rol van abt van Monserrat (zie hieronder) heeft ingeleefd, een spel dat
vroeger zoals uit bijgaand artikel blijkt veelvuldig gespeeld werd.
over de drie jongens in de slachters-
kuip, het derde deel over de Jood, bij
wie een beeld van de Heilige Maagd
werd gestolen dat hem op bevel van
Sint Nicolaas werd terug gegeven, het
vierde over de bevrijding van Gerro's
ontvoerde zoon.
St. Nicolaasdag was toen op de scho
len allang een feestelijke vrije dag,
maar hij werd toen natuurlijk heel
anders doorgebracht dan nu! In Frank
rijk, Duitsland, Zwitserland] Spanje en
andere zuidelijke landen, maar vooral
in Engeland en Schotland kozen de leer
lingen uit hun midden een „bisschop"
met zijn assistenten: a Nicholas
and his clerks. De uitverkorenen
beschouwden dit, zoals trouwens de be
doeling van de „uitvinders" dezer cere
monie was, als een beloning voor hun
ijver en gedrag. Zij voelden zich be
paald geen sufferds, en ook de ogen van
hun ouders spraken, wat dit betreft,
duidelijke taal. Men handhaafde dit ge
bruik lange tijd in alle grote Britse scho
len, als die van Winchester, Eton en
St. Paul's in Londen, en het schijnt zijn
uitwerking niet te hebben gemist. Op de
bullen die te Winchester voor uitsteken
de prestaties werden uitgereikt, vindt
men ook een afbeelding van de mijter
en de staf.
Hoe ver men bij dit vrome spel
durfde te gaan, blijkt uit een verslag
van de Middeleeuwse schrijver Auba-
nus, dat speciaal Frankrijk betreft.
Ook daar werden uit de schooljeugd
drie jongens gekozen, van wie er een
voor bisschop speelde en de andere
twee voor zijn assistenten. Aanstonds
ha de keuze werden de drie snuiters
in een plechtige stoet en onder gezang
naar de kerk geleid, waar de kind
bisschop dan in bisschoppelijke kle
dij, met mijter en staf de hoofd
persoon leek bij de kerkelijke plech
tigheden. Hij zong de gebeden, hij in
toneerde de responsoria, hij k bewie
rookte het altaar, hij hield zelfs een
preek tot de aanwezigen, hij leidde
een processie door de kerk, en hij
zegende de menigte! Na deze plech
tigheid ging deze kleine homo ludens,
dit bisschopje samen met zijn assis
tenten de stad in, en zingend van deur
tot deur zamelden zij geld In niet
als bijdrage voor het feest, maar als
belasting voor zijn onderhoud en voor
zijn goede werken! Daags vóór het
feest, aldus de Middeleeuwse schrij
ver, hadden deze knapen streng ge
vast om de gunst van St. Nicolaas te
verwerven; de uitwerking hiervan
hoopten zij 's anderendaags vooral in
hun schoenen op te merken!
In Engeland vindt men al sporen van
dit gebruik rond 870. En hoewel er zelfs
toen al bedenking was gerezen, bleef
het toch gehandhaafd tot aan de Her
vorming in de zestiende eeuw. Het volk
en zelfs sommige vorsten hielden er nu
eenmaal van. En de kerkelijke opvoe
ders vonden waardeerbare elementen in
deze mengeling van vroomheid, leerlin
gen-wedijver en oudertrots.
De kleine jongens die werden uitver
koren droegen verschillende namen.
In Engeland en Schotland noemde men
hen, zoals wij al zagen, „boy-bishop"
en „bairn-bishop'', in de statuten van
Winchester en Eton heten zij „episco-
pus parvulorum" (kinderbisschop) en
„episcopus Nibilensis" of ,,-Nicolatensis".
Behalve een bisschoppelijke naam droeg
de boy-bishop ook verkleinde pontifica
le gewaden, zoals duidelijk blijkt uit de
archieven van vóór de Hervorming die
in de grote kathedrale worden bewaard.
Een inventaris der kathedraal van Lich
field uit de vijftiende eeuw vermeldt
een koorkap, sandalen, handschoenen,
een mijter en een staf voor de St. Ni-
colaasbisschop. Dergelijke lijsten be
staan er ook nog van de St. Paul's in
Londen, van de kathedraal, te York, van
het All Souls' College te Oxford (het
gebruik bestond ook onder studenten!),
van de Lieve Vrouwekerk te Sandwich.
Bisschoppelijke eer
Het „rijk" van zo'n kind-bisschop
duurde gewoonlijk van 6 tot 28 decem
ber (de vermenging van het feest met
dat van Onnozele Kinderen vergt een
aparte bespreking)Tot zijn verplichte
ceremoniën behoorde ook een preek,
waarop hij van de preekstoel af de ge
lovigen onthaalde! Natuurlijk hielp een
schoolmeester het bisschopje zijn ser
moen behoorlijk van buiten te leren en
voor te dragen. In Engelse archieven
vindt men nog heel wat van zulke ser
moenen. Vermaarde humanisten als on
ze eigen kerkzuiverende Erasmus acht
ten het niet beneden hun waardigheid of
taak zulk een kinderpreek te schrijven.
Die van Erasmus draagt de titel „Con-
cio schoiastica de puero Jesu", doch hij
werd in het Engels vertaald en gedrukt.
De „voornaamheid" van de boy-bis
hop wordt ook nog geïllustreerd door
een bericht over de kathedraal van Sa
lisbury: het schijnt dat de boy-bishop
aldaar mocht beschikken over al de
prebenden die tijdens zijn „bestuur"
iiiiiiliimiiiiiiiiiiiilliiiiiiiliiiiiiliiiilllliiillllllillllllllilllliilil iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliilliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
openvielen. En als de gemijterde knaap
zelf binnen die termijn kwam te sterven
werd hij met bisschoppelijke eer begra
ven. In Salisbury toont men u nog een
grafzerk (van overigens betwistbare
authenticiteit) van zo'n boy-bishop, en
te Lulworth Castle ziet men er een die
afkomstig is uit Bindon Abbey.
In een oud Ceremoniale van Salis
bury vindt men het hele ritueel van
de boy-bishop, althans op 27, 28 en 29
december, vanaf de eerste Vespers van
Onnozele-Kinderendag tot aan de twee
de, nauwkeurig beschreven. Het geeft
een goede indruk van de vieringen op
6 december, en daarom mogen wij de
lezer een zeer korte samenvatting niet
onthouden. Op het einde van de Ves
pers van Johannes de Evangelist hie
ven de „boy-bishop and his clerks",
omhangen met een koorkap en met
een brandende kaars in de hand, een
iiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiimiiiiHiiiiiiiiiiiii
antifoon aan uit de Apocalyps (reg
nant cum Deo et Agno, et Agnus Dei
cum illisen gingen dan proces-
siegewijzee van het priesterkoor naar
het altaar der allerheiligste Drieëen-
heid. De boy-bishop bewierookte dit
altaar, en ondertussen zongen al de
leerlingen hun hulde aan de door He-
rodus vermoorde kinderen. Daarna
moest de boy-bishop zonder te
schreeuwen, „modesta voce" staat er
bij! 't vers en 't gebed zingen. Vervol,
gens trok de stoet weer naar het pries
terkoor. De leerlingen namen plaats
in de koorbanken: de kanunniken moch
ten die tot na de processie van de
volgende dag niet betreden! Deze
gewichtige heren traden eenvoudig op
als misdienaars de voornaamste
droeg het wierookvat, en de anderen
de kandelaars. De boy-bishop ontving
dan zijn staf uit de handen van de
kruisdrager, die hem toezong: Vorst
van deze kerk, herder van deze kud
de, gewaardig u heel uw volk te ze
genen! Dan wendde hij zich tot de
gelovigen in de kerk en zei: „Knielt
m de geest van zachtmoedigheid en
liefde neer, om de zegen te ontvan
gen". In het verder verloop der
plechtigheid wendde de boy-bishop 7
zich ook tot de geestelijkheid, zeggend:
Ik teken u met het teken des kruise;
Hierna volgde het Completorium.
Men heeft het gebruik van de kind
bisschop hier en daar ook in onze La
ge Landen gekend. Maar al was he
in wezen hetzelfde, de „uitvoering"
en vooral de terminologie! was.
menen wij, minder elegant dan in Brit-
tannië.
Hoe oud het gebruik toen al was
en hoe verschillend het reeds toen
werd beoordeeld blijkt ook nog uit
het feit, dat reeds in 867 een synode
(te Constantinopel) er zich tegen had
uitgesproken, omdat het geheel een on
verantwoorde parodie leek van litur
gie en hiërarchie. Maar, zoals wij al
zagen, het volk en zelfs sommige vor
sten (zoals Filips de Goede) hechtten
eraan, en zo liet men het voortbestaan
tot aan de Hervorming.
Zelfs wie oog heeft voor het schil
derachtig en symbolisch karakter er
van, kan zich toch zeer goed voorstei
len, dat er in een gebruik, zózeer om
geven door een emotionele atmosfeer,
heel gemakkelijk misbruiken binnen
drongen. Op grond hiervan werd het
feest van de boy-shop in 1542 op be
vel van Hendrik VIII afgeschaft. Het
herleefde weer in 1554, onder de rege
ring van Maria de Katholieke, maar
verdween voorgoed onder het bewind
van haar opvolgster Elizabeth, In de
statuten van de befaamde „Merchant
Tailors' School" is er eenvoudig geen
sprake meer van.
Op het vasteland van Europa werd
het feest afgeschaft door het concilie
van Basel in 1431. Na in sommige
streken zijn bestaan nog enige tijd te
hebben gerekt, is het zo goed als ge
heel verdwenen uit de landen van
Europa. A. DE VISSER
(Van een correspondent in Spanje)
De traditie van de „kindbisschop"
vordt op het ogenblik in Europa, voor
zover wij weten alleen nog in het gro
te Benediktijnerklooster op de heilige
In de auto van de abt van Montserru
maakt de kleine abt een tochtje door d<
dorpen, die tegen de berg liggen.
berg de Montserrat in het Catalaanse
heuvelland in ere gehouden. Op 6 de
cember abdiceert daar nog steeds de
abt, die voor een dag zijn zetel op
het priesterkoor, in de refter en in de
kapittelzaal afstaat aan een van de
leerlingen van de beroemde koorschool
van het klooster.
De jongens van de Benediktijner
koorschool leven in een afgescheiden
deel van het klooster in strenge afzon
dering. Nog steeds behoort het tot de
hoogste eer voor een Spaanse familie
wanneer een van de zonen in deze be
sloten koorschool kan worden opgeno
men. De Benediktijnen aanvaarden
slechts v(jf en dertig leerlingen, die
naast hun gewone schoolopleiding wor
den ingewijd in de geheimen van het
Gregoriaans en de laatste tijd ook van
de moderne kerkmuziek. Dit jongens
koor behoort tot de beste van de we
reld, maar het is niet voor de wereld,
het bestaat slechts tot luister van de
allerhoogste. Daarom treden de jon
gens nooit buiten het klooster op. Dat
is tot heden toe in de meer dan vijfhon
derd jaar oude historie van de koor-
schooi slechts tweemaal gebeurd. Een
maal tijdens het heilige jaar, toen zij
naar Rome reisden en nogmaals twee
jaar later, toen in Barcelona het Eucha
ristisch Congres werd gehouden. De
wereld moet naar de Montserrat komen
om dit koor te beluisteren of een van
de vele grammofoonplaten kopen, die
de laatste jaren zijn gemaakt.
Op zes december vieren de knapen
van deze school hun grootste feest van
het jaar. Dan wordt Sint Nicolaas ter
ere, de beste leerling van het jaar voor
een dag tot „Obeslto", tot abt van het
klooster gekozen. Op 22 november, de
feestdag van Sint Caecilia patrones van
alle muzikanten,
een officieel
Zes december 's morgens in alle
vroegte wordt de nieuwbakken bis
schop officieel gekleed volgens het of
ficiële ritueel. De bisschop in miniatuur
draagt alles wat een heuselijke bis
schop ook zou dragen, van zijn schoe
nen met gespen tot de mijter. Tijdens
de hoogmis zetelt de jongeman op de
troon van de abt, die zelf de Mis op
draagt.. De poorten van het klooster
blijven die dag voor de buitenwereld
gesloten. Later leest de jonge bisschop
een degelijke herderlijke brief voor aan
alle monikken en koorknapen, die in de
kapittelzaal bijeenkomen. Hij presi
deert het feestmaal en gaat in de auto
van de abt een rijtoer maken door de
omgeving. Op dat moment gaat het
Wanneer tenslotte het abtje als beloning
een mooie voetbal krijgt, verliest hp
plotseling alle decorum en wordt hij
weer kind met de kinderen.
feest enigzins op een echt Sinterklaas
feest Hjken. want de bewoners van de
berg laden de auto vol met geschen
ken, die later onder alle leerlingen van
de school verdeeld zullen worden.
