Na de kerkhet theater
aar-
MENSEN in nood
CD,
]e jarige 1 onia
De raven van de Tower
Heroen in
HazevoetsRjfc
m
I
I
Gregoriaans van Solesmes;
balletmuzieken
M'
Drastische hervormingen van
Zwitserse leger voorgesteld
Numerieke sterkte met een-derde
verminderdvuurkracht opgevoerd
A
H
Het varten van
Woudsend
DESWjMVLOEDRAMP VAN 1953
l ZALIG KERSTMIS en NIEUWJAAR I
I
DONDERDAG 24 DECEMBER 1959
PAGINA 19
11
Uitg- m
leggen? sujet zo iets in de mond
Benoemingen bij Philips
9 rjn 9
barsten0"' Stak n5et in lachen uit te nieTTang^mfi XTXVfUl Z?t bf Zie- regeTm^g^te'voederen! zeta huThok-
I en laat in mijn bezit gekomen
kerstopname moge hier nog voor
at gaan aan deze kroniek, die
PY.erigens aan geheel andere zaken ge-
Ttid zal zijn. Het betreft een opname
van Gregoriaanse choraalzang door
geen minder ensemble dan de monni
ken van de abdij van Solesmes onder
'eiding van Dom Joseph Gajard OSB.
"e opname maakt deel uit van de se-
Zle ..Das alte Werk", die opgezet is
ais een grote discotheek van oude mu-
■iek en nu onder het merk Deeca in
°ns land wordt geïntroduceerd. Zij is
Ijverigens een produkt van de N.V. Tel-
aec te Hamburg, een onderneming,
JJaarin Telefunken en Decca samen
werken. Het zal voor de liefhebbers
)an oude muziek zaak zijn in de toe-
f0mst op deze publikaties te letten. Zip
°eloven zeer belangrijk te worden.
Op de onderhavige opname nu
'AWD 9906-C) zijn de propria van de
teiddernachts- en de dagmis van
Kerstmis samengebracht, aangevuld
Jnet delen uit het Officie: het Invi-
latorium „Christus natus est nobis",
W' hymne „Christe redemptor" en
he antiphoon ..Ecce nomen Domim
alsmede de buiten de liturgie f,taaJi
he kerstequentie „Ave Maria 7
zekere zin is de opname voorname J
van belang terwille van de tn
fragmenten, die het grote
veinig of niet hoort. De proprium-
grote publiek
proprium-
helen° zjjn uiteraard
hoch zonder onze e?
tekort te willen doen, kan men toch
eigenlijk niet zeggen, dat men deze
muziek werkelijk gehoord^ heeft, als
inen ze niet gehoord neeft van zulk
een uitgelezen schoia als die van So
lesmes. Men kan hier natuurlijk spre
ken over schoonheid en stijlzuiver
heid, maar om zulke dingen op zich
zelf is het hier met te doen. Ze zijn
facetten van de mystieke verrukt
heid, waar deze muziek aan ontspro
ten is en die zich openbaart in de
zuivere muzikaliteit, waarmee deze
gezangen worden uitgevoerd. Zulk
een opname is een voorbeeld van li
turgische zang en daarmede van
kerkmuziek.
De vuurvogel
h Hiermede voor dit jaar definitief aan
on ,einde van mijn voorraad nieuwe,
J kerstmis toepasselijke platen geko-
nna„ ztode, ga ik nu naar een geheel
Dao wereld overhet ballet.
yaarvan vallen drie opnamen van ge-
tnïij verschillende aard en stijl te ver-
fn-!' In de eerste plaats de stereo-
Sftiische opname, die Decca onder SXL
en heeft uitgebracht van Strawinsky's
°mplete ballet ,,De Vuurvogel", ge
beld door Ernest Ansermet en het
fchestre de la Suisse Romande. Het
gelukkig, dat er nu een goede mo
derne opname is van het complete bal
let en niet alleen van de suites, die uit
de hoofdnummers zijn samengesteld.
Het is niet, dat de verbindende mu
ziek, of liever de dramatisch-pantomi-
mische scènes muzikaal het belangrijk
ste zijn van de partituur, maar al heb
ben ze dan ook niet dezelfde absoluut
muzikale waarde, ze vormen een inte
grerend onderdeel van het ballet ais
zodanig. Ze verrichten hun funct:ie in
de psychische spanning en ontspan
ning, die onmisbaar is om ae grote
dansen op de juiste manier te kunnen
ondergaan.
Afgezien daarvan is de muziek be
langrijker dan het ballet in znn to
taliteit. Zij is in haar meest fantas
tische momenten zover op de dans-
techniek vooruit, dat een werkelijk
adequate dansuitbeelding van wat in
de muziek aan de orde is, niet gege
ven kan worden Een andere om
standigheid Is, dat balletten in de
Diaghilew-stijl (ook „De Vuurvogel"
dankt zijn ontstaan, gelijk men zich
herinneren zal, aan de geniale thea
terman, die Diaghilew geweest is)
minder zuiver dansaangelegenheden
zpn dan wij tegenwoordig yan ballet-
ten gewend zijn. Een aanzienlijk deel
envan is ook kijkstuk.
Bij het horen van de muziek op de
Ondergrond die door het sprookjesver-
haal gevormd wordt, kan men zich on
gestoord overgeven aan zijn verbeel
ding, die door de partituur onbeperkt
gevoed wordt. Het is een naar de
smaak van die periode van het Euro
pese theaterleven (het eerste decen
nium van deze eeuw) exotische ver
beelding met veel oosterse inslag. Stra-
winsky leunt nog sterk tegen de folklo
ristische exotiek van het „machtige
troepje", waarvan Rimsky Korsakow
de dominerende figuur was. Het werk
is ook aan hem opgedragen. Hij is wel
een veel oorspronkelijker vinder, die nu
een veel oorspronkelijke vinder, die nu
en dan reeds sterk anticipeert op Pe-
ti'oushka en op de Sacre, maar ook
waar hij binnen de perken van het
gangbare blijft en een volks-melodieuse
muziek schrijft, zoals in de Berceuse,
fascineert hij door de kracht van zijn
geest. „De Vuurvogel" is een sprook
jesballet en als zodanig maar een
voorbeeld van een overbekend genre.
Het staat echter in tegenstelling tot de
sprookjesballetten van de hoog-roman-
tiek getekend met een bovenwerkeltjke
helderheid in een muziek, die superieur
onttogen is aan sentimentaliteit. Het is
een werk van frisse. levensaanvaarden
de verbeeldingskracht en als zodanig
wordt het ook door Ansermet en zijn
prachtjge orkest verklankt. Het had
strakker en feller gekund, maar het is
juist van klank bijzonder verzorgd. De-
kleurenrijkdom van dit diaphane klank
beeld komt in de openheid van deze
Zwits'prïl dec. (Reuter, CPD De
Chaudet ,n'nister van defensie Paul
RtrikL-,i gisteren in Bern ver
is,, i„ hervormingen in het Zwit-
hi'ir.h* aangekondigd. De leger-
nai ht zal van 900.000 tot 600.000 man
■gekrompen worden, maar anderzijds
l '1 7iJ m een uiterst gemechaniseerde,
.""gst mobiele macht met een aanzien-
'(Ike
vuurkracht omgeschapen worden.
Tij d' lil Ol
w, ®t deelde op een persconferentie
seeti,imiir°or het eerst in de Zwitser-
m litaire geschiedenis de leeftijds-
verPlichte militaire dienst
vi 'wiïr ra ^an hegin volgend jaar
\an 60 t°t 50 jaar verlaagd zal worden.
Het plan, dat nog in het parlement
Jhoet worden behandeld, omvat vi°r
hoofdpunten. Ten eerste een reorgani
satie van de dienstplicht met verlaging
\an de leeftijdsgrens. Er zullen dril
zd^sen van dienstplichtigen zijn: „Aus-
„Ldh.frontsoldaten van 20 tot 32 jaar,
dienswtehr", een eerste reserve van
„Landstrjjtigen van 33 tot 42 jaar, en
*n" een tweede reserve
waarin de dienstplichtigen van 43 tot 50
jaar zijn ondergebracht.
Ten tweede zal het aldus verklein
de leger de beschikking krijgen over
moderne, gemechaniseerde bewape
ning. De drie legerkorpsen, die de
dichtbevolkte laagvlakte moeten ver
dedigen, zullen elk een volledig ge
mechaniseerde divisie met o.m.
lichte infanterie en twee tankregimen
ten krijgen. De huidige G-13 tank
wordt vervangen door een zwaarder
model. De infanterie krijgt de be
schikking over 500 gepantserde man-
schappenvoertuigen.
Ten derde zal de luchtverdediging ge
moderniseerd worden met behulp van
o.m. luchtafweerraketten. De kosten
van de modernisering vormen punt vier.
Men wil ze dekken door een toeslag op
de huidige defensiebelasting, een defen
sie-toeslag op de benzinebelasting, een
kleine directe belasting, een verhoogde
omzetbelasting voor bouwmaterialen,
en een reeks fiscale maatregelen, met
behulp waarvan de Zwitserse regering
hoopt een belastbaar kapitaal van 10
miljard Zwitserse francs voor de belas
ting „toegankelijk" te maken.
Kosmos1
ïf'raste ons met een, als altijd sterdam
s<'h tot In de puntjes yerc<W|Pogra-
eer-
dip
faling "va'n Jan' van RÜ®??1/ ,Hr,
nu toe verborgen schi ijverstal
'de spenderen aan een vrij gesiaa
schildering van de jongste waters,
ood-katastrofe, waaraan een deel yan
^Uid-Holland en Zeeland ten prooi viel-
J «an een wat minder raak getroffen
bajjb'se op psychologisch gebied in v er-
Zich .met. de menselijke tragedie die hij
lief z'in roman „Mensen in nood
voltrekken.
k..nerw°ndering behoeft dat niet te wek-
hat,', vermits de jonge auteur voor de
ge, hrramp bij de realiteit te rade 1S
haai u' tei'wijl hij voor wat het ver-
bv betreft alles aan zijn fantasie
Vip,,; overlaten. Zelfs het slapende pro-
z.iCK ,stadje „Roemerswaal", waar
Zo de handeling afspeelt, is gefingeerd
bopè e" als alle personen die in het
ipe- OPtreden. Of eigenlijk, dat Roe-
heri„waal heeft de schrijver weer laten
'and r li. n-1- op de plek (tussen Ril-
een .ath en Krabbendijke) waar
de middeleeuwen 10 km
le;
het
ten
41UUUC1CCUWC1I X\J XWII ItfXJ
gen j an Bergen op Zoom was ge-
geheel door de zee
W'èivï' d°or vele rampen geteisterd
Ver,,. e,n tenslotte - - -
Wt en'
beta de beschrijving der volkstypen
aen heeft de auteur zoveel mogelijk
groto trachten te vinden in de
Volv„„-verscheidenheid aan specifieke
Heri^1lge?schaPPen die elk eiland in het
'Pn,..aP, s,e delta-gebied kenmerkt,
het N'i, d,u:s aan de schildering van
«el gebeuren dat Van Rijs-
dan t y meemaakte, eer te veel
ziin ^vein'g aandacht is geschonken,
dr >n de tekening der menselijke ge-
aan *!}geP. h'er en daar stellig lacunes
then v WIP?en> die wel voor rekening ko-
Zin«K„.an e jeugdige kunstenaar, wiens
BiheoK v en stijlvorm evenzeer de be-
Wh i18 verraden.
ze Jaenken hierbij vooral aan de wij-
rK-r^.aarol' het karakter van de hoofd-
kin„ 2n' ,Deta van Steenderen, uitwer-
s®erdof gevonden. Deze, een „gebla-
tphaa - jonkheer die als gemeente-amb-
ei>n ïioi"1 ,let stadje zijn verveling met
Uit do ,on P°°gt te verdrijven", komt
hero» stormramp te voorschijn als een
n naastenliefde die het sein
h»t or ,-een absolute ommekeer in
ven van het geïsoleerde stadje".
t hpt voor ïT vóór en na blijkt
dat h®t vjyir- hem hevig menens is in
de verhouding met jeanne van Gorssel,
wier wettige echtgenoot als koopvaar-
dij-officier maar zelden een paar we
ken naar huis komt.
Het meest naïeve trekje in deze on
gelukkige verhouding is weli dat cie
schrijver deze Freek van Gorssel als
het huwelijksbedrog merkt, tot Van
vieren, die zo pas Jeanne aan de
err.drinkingsdood heeft ontrukt, in ajje
■st 'aat zeggen: „Trouwens jij hebt
ook
haarZh„fre rechten op haar. Jij hebt
behoort Veven gered, dus in zekere zin
Welke enaar virdere leven aan jou».
wettigt S^^teit ons inziens de vraag
de gebmkÏÏ?Sschien ook tot de auteur
niet war n 'ï'1 ethische normen nog
a f anders ziiA0orgedrongen. Hoe kon
Er isVprtfaezrinJ'at in deze eersteling
enige verbazing Wek u aar_
schijnlljke avontuu e4- Het ^nw
evacueerde internaat-scholieren daar.
gelaten, wijzen wij speeiaa] or) de o.i.
niet geheel bi1VH°raïelling van za
ken, als zou men bij de stormramp eerst
na enkele dagen m het mp ee
deel van I"
ten op de
na wordt hierop m de eerste honderd
bladzijden van de roman de aandacht
gevestigd. Naar onze mening is dit
niet geheel vrij van overdrijving, het
werpt ook onverdiend een Blaam op de
eigen landgenoten die toch allerminst
zijn achtergebleven om ter hulp te snel-
1611 L. HAZELZET
EINDHOVEN, 23 dec. Met ingang
van 1 januari 1960 gaat jhr. ir. C. M. A.
Mollerus, secretaris van dé raad van
bestuur der Philips' Gloeilampenfabrie
ken de dienst met pensioen verlaten.
Tot secretaris van de raad van be
stuur zijn per 1 januari benoemd ir. W.
A. de Haas en de heer T. de Leeuw,
tot heden beiden adiunct-secretaris.
Voorts is de heer A. G. v.d. Heijden
benoemd tot adjunct-secretaris. De heer
W. Koops werd benoemd tot adjunct
directeur van dé hoofdindustriégroep
ICOMA.
bijzonder, goed
stereofonische opname
tot haar recht.
Giselle
Welk een tegenstelling tussen De
Vuurvogel enAdams „Giselle",
waarvan Decca in een monaurale
opname (LXT 5515) nu ook een com
plete, althans door Henri Busser hier
en daar enigszins verkorte maar toch
samenhangende uitvoering het licht
heeft doen zien in een bijzondere on
derhoudende lezing door Jean Martinon
en het Conservatoire-orkest. De muzi
kale balletomanen zullen ervan gnui
ven. De meer intellectuele liefhebbers
van de dans hebben altijd gaarne hun
neus opgetrokken voor Adams muziek.
Inderdaad, de intellectuelen hebben
gelijk. Als men er op die manier naar
gaat luisteren, kan men er zich op me
nig moment tranen bij lachen. Voor mij
zijn dat echter altijd tranen van verte
dering geweest. Laat het mijnentwege
muziek van niks zijn en laat ze lach
wekkend schijnen bij de bedoelingen
van de scène, maar Ik zal altijd vol
houden, dat ze als muziek van niks
heel muzikaal is. Muzikaliteit is een
oer-eigenschap van muziek, die met
„hoog of „laag" niet gemeten kan
worden. En bovendien: wat is het bal
let „Giselle" met hedendaagse intel-
lectuele ogen gezien? Nochtans is dit
ballet het mooiste ballet van de ro
mantiek en dit niet alleen als dansaan-
gelegenheid maar ook als werk van
verbeelding, heel larmoyant, zich van
behagen wentelend in de wellustigheden
van de dood. Het geeft toch een fasci
nerende visie, als het onwezenlijke
eigen leven der doden en die aanra
king tussen de werelden van doden en
levenden. In die tranenrijke, van wee
moed doorsopte presentatie van deze
gedachte, vervult Adams muziek een
onmisbare functie. De goede Adam was
uitsluitend een Franse theaterman,
wiens zorg niet verder kon reiken dan
het succes van de voorstelling van de
zelfde avond. Zijn muziek is alleen
maar theatraal, maar het ballet is dit
niet minder. Daar moet het geheim
van deze verbondenheid schuilen. Om
die verbondenheid en haar eigen in
stinctieve muzikaliteit is Adams mu
ziek een dierbaar stuk en iedereen kan
er nu fijn voor zichzelf in zijn binnen
kamer van genieten.
„La Peri" en „Jeux"
En als derde balletplaat beveel ik u
aan Decca L T5454, waarvoor Anser
met zjjn orkest twee korte balletten ge
speeld hebben uit dezelfde periode van
Strawinsky's ballet-activiteit: Dukas"
,,La Péri" en Debussy's „Jeux", beide
zeer Franse stukken merkwaardiger
wijze gedrenkt in de Germaanse mu
zikale sagenwereld zonder iets van hun
eigen gezicht te verliezen. Dukas' bal
let is in feite een grote erotische solo-
dans, die nooit zonder de dans van Sa-
lome ontstaan zou zijn. En Debussy zou
zijn „Jeux" nooit gespeeld hebben zon
der het verleidelijke voorbeeld van de
bloemenmeisjes uit „Parsifal", Zo
Europees was de muziek al ten tijde
van de scherpste nationalistische te
genstellingen. Dukas bedrijft nog ge
heel muzikaal exotisme in een zeer
vriendeljjke en door zijn kleurrijkheid
bekoorlijke partituur. Debussy is daar
op gemaie wiekslag bovenuit gestegen.
Hij speelt een ontijdelijk spel met be
wegingsmotieven in een muziek, die
geheel los van het scenario blijft. Men
kan het erbij dansen, het hindert niet.
De muziek bestaat in zichzelf, ergens
hoog aan de grens van de dampkring,
een kunstvan onvoorstelbaar lichte
materie. Misschien zullen -wij later nog
eens ontdekten, dat „Jeux" een van
de volmaaktste werken van de mees
ter is. Men tan er nu vast aan begin
nen de partitiur te bestuderen met be
hulp van dezt, wat gewichtloosheid be
treft niet vomaakte, maar toch om
haar klank kewonderenswaardige uit
voering.
L.H.
-xvxxv:::-:-:
c-:XcX&£x*>>>>XwX*Xv
w::X::::x:vXv::::x::::::-:
W.W.'iWAW.V.VAVMVAWVAVAWA'Ww^X'AWÏBW
é-hé, geeuwde de machinist,
terwijl hij zijn bed uitsprong.
Het is altijd weer veel te vlug
tijd om op te staan. Iedere morgen
hetzelfde liedje. En over 'n uurtje
moet ik alweer op de trein staan.
Zeg dat wel zei Tonia, zijn vrouw,
die de thee al had gezet. Toen keek
ze haar man eens aan met een vra
gend gezicht en het leek wel of ze
ergens op wachtte. Maar de machi
nist stond zich juist te scheren en hij
merkte het niet. Hij had erge haast
om klaar te komen De trein moest
op tijd vertrekken. En daar moest hij
als machinist voor zorgen. Haastig
at hij even later zijn boterham
men op, dronk zijn thee uit, kneep
Tonia in haar wang en stapte de
deur uit.
Heb je...heb je niets vergeten?
vroeg Tonia zachtjes.
Vergeten? Ik zou niet weten wat,
zei de machinist en weg was hij.
Maar Tonia, die zuchtend naar bin
nen ging, wist het wel. De machinist
was iets heel belangrijks vergeten. Het
was verschrikkelijk gewoon. Hij had er
helemaal niet aan gedacht dat zij ja
rig was. Hij had niet gezegd: wel ge
feliciteerd vrouwtje en hi) had haar
geen cadeautje gegeven. Hij was zo
maar weggegaan. Heel haastig. Alsof
het 'n doodgewone dag en niet Tonia's
verjaardag was.
Tonia was verdrietig. Is d&t een ma
nier om je verjaardag te beginnen,
dacht ze. En hoos was ze ook. Ze ging
naar de keuken en dacht: Ik ben ten
slotte jarig en 't is al erg genoeg dat
mijn man me nog niet eens gefelici
teerd heeft. Ik ga vandaag iets anders
doen dan anders. Inplaats van gewoon
eten te koken, ga ik appelflappen bak
ken. Ik bak een stapel appelflappen.
Honderd appelflappen bak ik en mis
schien nog wel meer. Wat denkt die
man van mij wel, om zomaar mijn
verjaardag te vergeten! Toen begon ze
met een boos gezicht in het beslag te
roeren. Ze had de grootste kom geno
men, die ze in huis had. Daar kon ge
noeg beslag in voor wel honderd appel
flappen. Het kan me niet schelen, wat
ik er mee1 ga doen, dacht Tonia. Maar
ik bak net zolang tot het me verveelt.
Je mag toch wel 'ns wat anders doen,
als je jarig bent. Daar!
En terwijl Tonia boos en verdrietig
tegelijk aan het bakken ging, stapte
de machinist op de trein en zei vro
lijk: ziezo, da's op het nippertje. De
trein kan gelukkig precies op tijd
vertrekken. Zo, nog één minuutje en
dan gaan me maar weer! Toen blies
de chef op zijn fluitje en stak zjjn
hand omhoog.
Tjoek, zei de trein tjukketjukket-
joek en daar vertrokken ze.
Ik had me vanmorgen bijna versla
pen, zei de machinist tegen de sto
ker. Ik droomde dat het woensdag
was en dat ik mijn vrije morgen had.
Tja, zei de stoker, het viel zeker
wel tegen, toen je wakker werd en je
Alle lezeressen en lezers van deze rubriek wensen wij een
3 eft.
De meest verwende vogels van de stad
Londen zijn we de Cora, Carox, Gunn
Carvie, Cronk en (tot voor kort) Kala.
Inmiddels is men er in geslaagd een an
dere raaf te vinden. Maar dit zijn dan
de namen van de zes verwende en
vertroetelde raven die over de gladde
gazons van de Tower te Londen lopen.
(De Tower is een zeer oud gebouw,
waarin thans o.a. de Britse kroonju
welen worden bewaard).
De vogels krijgen iedere dag twee
speciale maaltijden en worden in de
regel even streng bewaakt als de
Kroonjuwelen, waar de raven zelf
waarschijnlijk helemaal niets aén zul
len vinden.
Al deze verwennerij hetgeen vol
gens officieel bevel geschiedt, dat ve
len zouden willen, maar niet durven
overtreden is het gevolg van een
legende die uit de tijd van Charles II
dateert. In de legende wordt beweerd
dat de Tower en het Britse Koninkrijk
zouden instorten, als ooit de dag zou
aanbreken, waarop er geen raven in
de Tower of London aanwezig zouden
ziin.
In 1078 verschilde de Tower of Lon
don zeer veel met het fort dat de dui
zenden bezoekers van tegenwoordig
kennen. Toen stond er alleen de „White
Tower", waar de thans bestaande klei
nere torens omheen zijn gegroepeerd.
De „White Tower" werd vroeger om
geven ttoor zware bomen, moeras-
meer naar de bossen terugkeerden en
in de onmiddellijke omgeving van de
Tower bleven rondhangen.
Al spoedig raakten de raven hier in
geburgerd, en werden ze door iedereen
aanvaard. Aan hun aanwezigheid werd
toen nog geen speciale betekenis ge
hecht.
Op een dag, echter, in de tijd van
Charles II, slopen een aantal rovers,
in de vroege morgenuren naar de To
wer met het plan_een overval te ple-
lan zou
als de
pl
zijn
RAAF VAN DE TOWER
sen en bossen, waar grote aantallen
raven leefden. Aangezien men in die
tijd de etensresten, bij gebrek aan be
tere voorzieningen, rustig over de kan
telen van de toren heenwierp, vertoef
den de raven vrijwel geregeld in de
nabijheid van de toren. Het duurde
niet lang voordat zij in het geheel niet
i'iiiiiimiiiiiii|iiiiun»iiiniiiiiiiiiiiiiiHniiiiiiiiiiiiiiiinmiiiiiiinmimiiiiniiiiiiniiiiiiiiiiiinniiiiiiiinim,|||,ll,||nim„|„|lll,|mill„Hllim,|l|||I,(|||||1|||li,|,H||I|||il||||||||n||i|i||1||||||iiii|i
Nimrod hadeVatomnkmki.S nllrS" mirten iJhij n.'.et?" Hazevoet, die driftig met raven- CÖra" e"n CÖrax, die men ook
de (Yjiunklijke Opperjacht midden op zjjn voorhoofd een lange spi- zijn voet od de vloer Rtamnte mi nno- Went z\\ nnmen i.ii
meester, hen on te warhten ffl nam rasinn™™km™ n ainn^ena J. „\pV11 stampte. nu nog Kent. ^fj namen oezit van de
gen op het fort. Dit stoute
waarschijnlijk wel geslaagd z:_
raven, die het niet hadden voorzien op
vreemdelingen, niet zo'n enorm la
waai hadden gemaakt, zodat de schild
wachten en hun waakhonden, die in
slaap waren gesukkeld, er wakker van
werden. Van dat tijdstip af waren de
raven heilig. Men beschouwde hen
daarna als de officiële wakers van de
Tower of London. Er werd geld be
schikbaar gesteld voor hun voedsel,
en om er zéker van te zijn dat ze niet
zouden wegvliegen, werd van elke vo
gel een vleugel gekortwiekt.
Door de eeuwen heen, naarmate da
stad Londen zich in deze richting uit
breidde, verminderde het aantal raven
zeer sterk. De vogels kunnen namelijk
niet- in gevangenschap broeden.
Er waren echter altijd juist genoeg
raven in de Tower aanwezig om on
heil te voorkomen.
Uiteindelijk bleven er zes over en dat
aantal wordt ook nu nog gehandhaafd,
ofschoon er tijdens de Tweede Wereld
oorlog een periode was waarin er maar
één raaf aanwezig was. De bombarde
menten, die Londen moest verduren en
waaraan de Tower niet ontkwam,
dreven waarschijnlijk enige vogels weg.
Toen er nog maar één raaf over was,
waren de autoriteiten wel bezorgd. „Na
tuurlijk geoven wij niet in die verha
len," zeiden zij, „maar ja, u weet men
raakt aan de aanwezigheid van de vogels
hier gewend".
Deze uitspraak kan wel waar zijn, en
legende of geen legende, maar men
nam geen risico en vond een jonge
metgezel voor de 50 jaar oude rot, die
daarop prompt, zonder enig spoor ach
ter te laten verdween.
Wat de reden ook geweest mag zijn,
het lot van het Koninkrijk hing toen
aan een zijden draadje voor een korte
tijd.
Kort daarna kwamen twee nieuwe
bemerkte dat het vrijdag was. Vrij
dag? riep de machinist, maar het is
toch zeker donderdag! Welnee, zei
de stoker, gisteren was het donderdag.
En de machinist fluisterde: dus het
is echt vrijdag...maar, maar dat is
verschrikkelijk.
Waarom? vroeg de stoker verwon
derd. Ik vind 't fijn dat 't al vrijdag
is. Dan hebben we gauw weer zondag.
Maar de machinist dacht aan Tonia
en zei zuchtend: dan is mijn vrouw
vandaag jarig en ik heb er helemaal
niet aan gedacht!
Jeetje, zei de stoker. Dat goeie mens
zal ook geen plezierige verjaardag heb
ben. Misschien zit ze wel te huilen, be
dacht de machinist. Misschien loopt ze
wel weg, zei de stoker. Misschien...
tja, wat kun je nog meer doen, als je
erg verdrietig bent? vroeg de machi
nist bevend van schrik. Van alles en
nog wat, zuchtte de stoker en omdat
de machinist toen heel verdrietig begon
te huiken, werd h\j bleek van narigheid,
zo zwart als hjj zag.
Nu moet je weten dat de trein altijd
vlak langs het huis van de machinist
kwam. Zijn huis lag dicht langs de
spoorbaan. En de machinist, die zich
zo vreselijk van streek had gemaakt
over zjjn jarige vrouw, kon het heus
niet over zijn hart verkrijgen, om er
vandaag zomaar roets, voorbij te rijden.
Hij begon te remmen, zo gauw zijn
huis in zicht kwam. Fuut-fuut-floot de
trein en toen stond hij stil. De mensen
staken hun hoofden uit de raampjes
en riepen: wat is er aan de hand?
Staat het sein op onveilig? Is er 'n on
geluk gebeurd? Is de trein kapot? Is
er soms iemand niet goed geworden?
Maar de machinist holde regelrecht
naar zijn huis en riep: vrouw vrouw,
hoe kon ik dat nou vergeten? Hartelijk
gefeliciteerd. En je cadeautje heb ik
verstopt in het kolenhok! Het is een
mooie kralensnoer! Kjjk eens vrouwtje,
dat je er nog maar lang plezier van
mag hebben hoor!
Maar Tonia en de machinist kon
den nóg zo vroljjk zjjn, omdat het
allemaal toch nog in orde was geko
men, de reizigers waren helemaal
niet vrolijk hoor! Ze hadden haast.
Ze waren die morgen toch niet voor
niets op de trein gestapt. Waarom is
de machinist weggelopen? riepen ze.
En waarom rijden we niet verder!
Ik weet het ook niet, riep de con
ducteur, die helemaal van streek
was. weet jij 't soms stoker? Nou.
de stoker wist het wel. Eerst zei hij
alleen maar: uh.. uh„ uh... want hij
wilde zijn vriend, de machinist, niet
graag verklikken. Maar de mensen
schreeuwden zó hard en de conduc
teur zwaaide zo boos met zijn knip
tang, dat hij 't tenslotte maar vertel
de. Dat is me ook wat! bromde de
conducteur. Hoe durft die machi
nist! En de mensen schreeuwden:
we schrijven een brief aan de direc
teur van de treinen. Wat denkt zo'n
man wel! Machinist, machinist, wil
je wel eens dadelijk komen! Ze maak
ten zo'n herrie, dat Tonia en de ma
chinist het in de keuken hoorden. He
meltje, schrokken ze, iedereen is
boos. Wat moeten we beginnen.?
Dat kost me mijn baantje, zuchtte
de machinist, als de directeur het
hoort!
De appelflappen, riep Tonia en ze
stopte alle appelflappen, die ze die
morgen zomaar gebakken had, in de
wasmand. Zo holde ze samen met
de machinist en de wasmand naar de
trein. Mensen, mensen, riep ze, met
boos zijn, alsjeblieft! Ik traeteer jullie
om 't goed te maken, op appelflappen!
En gelukkig waren de appelflappen van
Tonia zó lekker, dat de mensen er
allemaal graag eentje wilden nemen.
De machinist gaf zijn vrouw een zoen
en klom weer op de trein. Tjukke-
tjukketjoek, deed de trein. En daar
reden ze alweer. En de mensen, zul je
vragen, mopperden die nog? Welnee,
hoe kun je nu mopperen rnet een mond
vol appelflap?
LEA SMULDERS
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiHiiHHiiiiiiiiiiiimiiiiiH
„Alle aardigheid is van de jacht af," grasgazons van de Tower,
zei de eenhoorn. „Wie wint bijna iedere Enige tijd later werden Gunn, Garvie,
keer de jacht en knipt .de zijden roos van Kala en Cronk aangekocht om het aan-
mjjn staart?" tal raven weer op de volle sterkte te
Koning Hazevoet knikte somber. brengen.
„Ik weet het," zei hij. „Het is altijd Het de speciale taak van een van
Markies Meerschuim van het Ministerie de verzorgers van de Tower, om dag
meester, hen op te wachten. Hij nam raalvormige hoorn van glanzend zilver
met een zwaai jfjn groene jagersmuts Zijn beide oren waren als de binnenkant
af en zei met een diepe buiging: „Ma- van paarlemoeren schelpen, en de beide
jesteit, sta mij toe u nederig geluk te neusvleugels waren van een bleke rose
wensen met uw vfoensdagse bad." kleur.
„Dank je wel, Nimrod," zei koning „Wat is er nu weer aan de hand?"
Hazevoet met eefl rood gezicht terwijl ZR' Hazevoet boos. „Alsof ik al niet ge-
Jeroen zich omkeerde en zijn zakdoek '\"eS woensdagsverdriet had! Baron Volksreinie-intr Tk wcöt"dVrvüYaa» en nacht voor de dieren te zoreen zê
op eenhoOTTiiacift wil Vaan"' 01 roep van Minister van Volksreiniging, ken te zetten wanneer de zon onder-
Ju"st zei de eenhoorn en snrone Maar de rest van het hof heeft oog goede «aat en om er voor te zorgen dat de
licht als'een veer meTalle vier poten te? n«uzen, waaronder ik zelf vooral. Maar vleugels eenmaal m de drie maanden
gelijk van de grond om in elmjstadjjke fpo?en?öde°ns%eCja?ht." kUn"en °P'
„Juist," zei de eenhoorn, terwijl hij
Ik heb opnieuy met de eenhoorn ge-
sproken," vervolgie Nimrod. „Hij zegt
dat hp bereid is npt u te onderhandelen
over de jacht. Hp if in de troonzaal.
llllllllllllllimilHIIHIIIIIIIlIHHIIliHllillllilllllllllllllllllillilll
Goed vei knUino, u b°og neer te komen op de rand van de
gaf' zich' od de viel en 5®" tr00nhemel waar hij onbeweeglijk bleef
'nGgevolgd door Je" staan, alsof het zo hoorde,
wl'i iwljH 1?=,!^ de grote troonzaal. Ik doe niet meer mee," vervolgde
a i.® 1 y binnen getreden hjj vanuit de hoogte. „Jullie moeten een
l'J.1}'-' stemmetje andere eenhoorn zien te bemachtigen.
ï?n, K'eteloor, de p.onmklpke Kuieraal, Ik weet dat er geen andere eenhoorn te
die kribbig uitriep; ,Doe toch niet zo ze- vinden is op de hele wijde wereld en dat
is nu al de vierde jeer dat je over de
troon springt."
Jeroen en Hazevoit liepen in de rich
ting van de troon en opeens sprong een
slank sneeuwwit diefin een grote boog
over hen heen, bracht met zjjn hoorn
een der kristallen krionluchters aan het
licht als een veer van de troonhemel
op de vloer sprong. „Ik vind het ver
dacht. Meerschuim wordt rijk van de ro
zen. En de meesten van de andere ja
gers vervelen zich zo erg dat ze niet lan
ger mee op jacht zouden gaan, als ze
niet moesten van de grondwet. En dan
is er nog iets, koning Hazevoet. Ik ben
pke Kuieraal, Ik weet dat er geen andere eenhoorn te
- ^ch niet zo ze- vinden is op de hele wijde wereld en dat
nuwachtig als je pet iemand staat te ik zelfs de laatste van alle eenhoons ben.
praten. Al mpn potei jeuken ervan. Dat En dat maakt het voor jullie natuurlijk
ie mi al de vierde teer dat ie mm,* een beetje moeilijk om een andere een-
hoorn machtig te worden. Maar ik doe g 1 ,En '}et ls alsof er
niet langer mee. En als jullie geen ande- a e-eli1 .e eenboorn in
re eenhoorn kunt vinden en dat kun- Jj- is»S^da^ aLnie ^an^fn
nen jullie lekker niet dan moeten jul- iJL
lie maar jacht maken op iets anders, 5^1,, a fItw?
op Baron Krioflook of Doktor Meekrap J} jacht eon andere eenhoorn in
rinkelen en kwam ge'uisloos neer op de of op Robertie Rimnelnek Het is mii al- myn bos heb genten. En dan is er na-
vloer, waar hij onbeweeglijk maar met lemaal hetzelfde als ie maar goed be- tuurlijk nog een andere reden waarom
trillende neusvleugelsbleef staan. grijpt dat ik niet meer mee doe ik niet langer zin heb mee te doen. Maar
Het dier leek precies op een witte „Maar waarom in *s hemelsnaam dat is een reden waarover een nette een
„Kom sprak het varken van Woudsend,
iifi eens naar een circustent,
'k Wil naar de grote svden.
Net circusleven trekt nij aan.
Het lijkt me toch zo'n ijn bestaan,
om daaglyks op te tredn."
Hij kreeg al gauw een mooie baan
bij 't grote circus Magplhaan.
Daar leerde hij march een,
door hoepels springen en zo voort.
U, hij was enig in zijn &ort.
"li kon ook goed jongleen.
Maar heden, na een maarl of wat,
■was hij zo mager als eenlat.
Hij zuchtte: „Wat een lx'en:
Nu ben ik overal bekend
Maar o, wat snak ik naar Voudsend.
Was ik maar thuis geblev&l"
Hij pakte al zijn spullen 'lug
en holde weer naar huis tfug.
„Hoi" riepen alle zwijntjes
„Vertoon ons gauw je kunstn, vent!"
„Nee" sprak het varken vanWoudsend.
,,'k Voel niets meer voor dt geintjes!"
7era Witte
hoorn liever niet praat."
„Je hoeft er niet over te praten," zei
Hazevoet nors. „Ik weet natuurlijk al
lang wat die reden is, waarover je lie
ver niet praat. Je wilt weer loonsver
hoging hebben."
„Juist," antwoordde de eenhoorn. „Ik
praat over zulke dingen natuurlijk liever
niet, en zou er zelf nooit over begonnen
zijn. Je weet wat ik aan de jacht ver
dien, een watermeloen. En als niemand
van jullie erin slaagt mij de zijden roos
van de staart te knippen, krijg ik twee
meloenen. Maar sinds Markies Meer
schuim van het Ministerie van Volksrei
niging mjj iedere keer de roos afhandig
maakt, heb ik nooit meer twee waterme
loenen bjj elkaar gezien. Ik heb er ge
noeg van. Ik word communist en ga sta
ken voor de kost."
„Ik beloof je voor iedere jacht twee
watermeloenen," zei Hazevoet, „en drie
als je erin slaagt de roos te behouden."
De eenhoorn kwam met een grote
sprong vlak voor koning Hazevoet
staan en zei met trillende neusvleugels:
„Twee meloenen als ik de roos verlies,
en vier als aan het eind van de jacht de
roos nog aan mijn staart zit."
..Toe dan maar", zei Hazevoet met een
zucht. „Ik beloof het je"
„Laat je het in de grondwet zetten?"
vroeg de eenhoorn achterdochtig.
„De grondwet is zoek," antwoordde
Hazevoet, „maar ik zal mijn belofte hou
den."
„Ik houd je aan je woord." zei de een
hoorn. „En wanneer is de volgende
jacht?"
„Morgen," antwoordde koning Haze
voet. „De Drager van de Zilveren Sleutel
is hier te gast, en ik wil graag dat hij
Een mooie luchtopname van de historische Towerbrug (voorgrond) over de
Theems te Londen en de Towergebouwen (achtergrond).
tllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllHIIIIKIIIllllllllllllllllMIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilliiiiiili
deel neemt aan een eenhoornjacht."
„Goed," zei de eenhoorn. „Morgen
vroeg om negen uur wacht ik jullie op
aan de rand van het Rozenbos."
Toen de eenhoorn vertrokken was,
vroeg Jeroen om opheldering over de
jacht. Hazevoet legde uit dat Baron Nim
rod, de Koninklijke Opperjachtmeester,
aan het begin van de jacht een roos van
rode zijde vastbond aan de staart van
de eenhoorn met behulp van zilverdraad
Hierop ging de eenhoorn het bos in. Ver
volgens telde Nimrod tot honderd, en
dan gingen de jagers, voorzien van
scharen, het bos in om de eenhoorn op
te sporen en de roos van zijn staart te
knippen als ze hem vonden.
„En dat is niet gemakkelijk," vervolg
de koning Hazevoet, „want de jacht
vindt plaats in het Rozenbos, waar rode
rozen groeien bij tienduizenden, aan
bomen en struiken en neerhangende
takken. De roos van de eenhoorn is iets
groter en een klein beetje lichter van
kleur dan de andere rozen. Maar je
moet goede ögen hebben om de roos te
kunnen onderscheiden van de duizenden
andere rozen. En eerst moet je de een
hoorn vinden."
„Naar hoe kunnen jullie de eenhoorn
vinden?" vroeg Jeroen. „Volg je zijn
sporen op de grond?"
„Een eenhoorn is veel te snel en te
licht om sporen achter te laten," zei
Hazevoet. „Je moet op de reuk afgaan."
„De reuk?" vroeg Jeroen verbaasd.
„Heb je niets geroken toen wij hier
binnenkwamen?" vroeg Hazevoet la
chend.
„Jawel," antwoordde Jeroen, „laven-
delzeep. Maar ik dacht dat het kwam
van het bad dat je vanmorgen niet ge
nomen hebt."
(wordt vervolgd)
DAAN ZONDERLAND.
