Ruim 22 jaar aan het hoofd van een
der zwaarste, maar tevens aller
voornaamste aartsdiocesen
Meest markante figuur
van Frans Episcopaat
NU 29
PROEVEN MET DIEREN
Charmant TV-bezoek
Ulbricht c.s. drukken
voetsporen van LEY
V erdienstelijke
maken goedkope zeereizen
De vrouw in de politiek
Gezinspolitiek
Soldaat beledigt
luitenant
Kinderen spelen
met lucifers
Een nieuwe „Kraft durch Freude'
(j)
PUROL
WOENSDAG 13 JANUARI 1960
PAGINA 3
product
Let op, mevrouw!
FELISOL
écht kleurecht
iets te verbergen
cus
Bevestiging vonnis van
krijgsraad geëist
Ruwe Handen?
OVER DE GOEDE TOON EN GLADSTONE
Wordt U dikwijls geïnviteerd
voor een „tv-soiree" bij vrien
den? Toon U de hoffelijke
medekijker - breng de gast-
vrouw zo nu en dan een kleine
hulde! Een kleurig hosje bloe
men, een fijn doosje bonbons - of
wat Uw dankbaarheid U maar
ingeeftEn duelleert U gerust
een heetje over de beste kijk
plaats: U wilt die niet hebben.
Kritiek op het kijkspel? De
tv-journalist van Uw dagblad
neemt die taak met plezier van
U over! Over de sigaretten die
op zo'n avond gepresenteerd
zullen worden Gladstone
natuurlijk! Want Gladstone is -
met of zonder Silk Filter - een
sigaret die Iedereen voldoeniir
schenkt.
VOORNAAM EN AANGENAAM
Ut.
Mevr. H. Beyaert-Drost
Man overboord in het
Noordzeekanaal
De gezinspolitiek heeft tot doel,
gezonde mensen in gezonde
gezinnen samen te bundelen
tot een gezond volk in een gezonde
plaat. Ofschoon er alleszins reden
js tot dankbaarheid over de resulta
ten, die in dit opzicht in Nederland
werden bereikt, kan men niet zeg-
6en, dat het einddoel reeds in zicht
is. Veel nog is te doen en zal onge
twijfeld worden nagestreefd door
het kabinet-de Quay, dat in zijn eer
ste regeringsverklaring de betekenis
van het gezonde Nederlandse gezin
hls onmisbaar element en kern van
°hze samenleving heeft erkend.
Of de regering nu het scheppen
van werkgelegenheid bevordert, het
bouwen van woningen activeert, de
rechtvaardige verdeling van het na
tionale inkomen door een nieuwe
loonpolitiek ter hand neemt, ja zelfs
oelastingpolitiek voert, steeds staat
daarbij het belang van het Neder
landse gezin hetzij op de voorgrond,
hetzij op de achtergrond. Ook wan-
leer het naar de schijn soms anders
ls.
Wanneer de tekenen niet bedrie
gen, zal op het gebied van de kin
derbijslagen de gelijkstelling van de
zelfstandigen met de werknemers
tot stand komen. Zelfs dan wan
neer het aanhangige wetsontwerp
tot invoering van een algemene kin
derbijslag bij wijze van volksverze
kering mocht worden verworpen.
Het vooruitzicht op dit laatste is
niet bijzonder groot. Doch ook bij
aanvaarding zal de vraag, of de kin
derbijslagen als zodanig niet moe
ten worden verhoogd, onbeslist zijn
en zowel in nationaal als internatio
naal verband ter discussie blijven.
Het is duidelijk, dat van Neder
land geen volkomen financiële ge
lijkschakeling van sociale voorzie
ningen ten behoeve van het gezin
niet die van Frankrijk en België kan
worden verlangd, omdat wij niet
Zoals deze landen met de kwaal
van een te laag geboortencijfer
worstelen. Elke tendens tot het voe
ren van een bevolkingspolitiek is
ons vreemd. Maar daarmede is het
nog geen uitgemaakte zaak, dat on
ze huidige kinderbijslagen aan de
Juiste normen beantwoorden. Onop
gelost bleef de vraag, of de kinder
bijslagen alleen de kosten van het
minimale levensonderhoud van de
kinderen behoren te dekken dan wel
of daarbij ook rekening moet wor
den gehouden met bescheiden socia
le eisen. Ook zijn er die verlangen,
dat de kinderbijslagen op de sociale
standing dienen te worden afge
stemd.
Beperking van de kinderbijsla
gen tot het bedrag, dat nodig
is ter bekostiging van het
naakte levensminimum voeding,
kleding, huisvesting en andere ele
mentaire behoeften, waarvan de be
vrediging een levensnoodzakelijk
heid vormt moet bij de huidige
Welvaartsverhoudingen worden af
gewezen. Toch zijn wij in Neder-
Hnd nog niet veel verder gekomen
^et wettelijke kinderbijslagen, die
het eerste kind af tot en met
zesde variëren van 0,60 tot
1.04 per dag en per kind. Sedert
195^ zijn wij nu al toe aan onze vier
de welvaartsverdeling, waarvoor
men allerlei bestemmingen heeft
gevonden. Wonderlijk genoeg kon
het denkbeeld om een gedeelte van
de toegenomen welvaart recht
streeks ten goede te doen komen
aan het Nederlandse kind daarbij
geen enkele keer worden verwezen
lijkt.
Desniettemin zuller. wij de grens
der ontbering op den duur niet als
norm kunnen handhaven. De socia
le eisen van de moderne samenle
ving leiden tot verhoging van het
bedrag, dat als noodzakelijk levens
minimum moet worden beschouwd.
Het beschavingspeil van onze Wes
terse maatschappij heeft ook bij de
massa nieuwe acute behoeften doen
ontstaan, die wanneer men ze
niet bevredigt brede kringen het
gevoel geeft, in iets te worden te
kort gedaan, waarop zij recht heb
ben. Deze behoeften zijn niet alle
vlak en plat-materieel. Zij liggen
ten dele ook op cultureel terrein en
dat van de volksontwikkeling (Lec
tuur, radio, sport e.d.). Beschaving
mag ten slotte geen privilege van
kinderlozen worden.
Men kan de vraag stellen, of de
kinderbijslagen niet onder het ni
veau van de sociale minimumkos-
ten moeten worden gehouden om
het besef van verantwoordelijkheid
bij de ouders levendig te doen blij
ven. Deze vraag is uiteraard vooral
van betekenis voor gezinnen met
een totaal-inkomen, dat zelf op het
sociaal minimum-niveau ligt. Onder
sociaal minimum-niveau is te ver
staan het minimum aan goederen
en diensten, dat in een bepaald tijd
vak nodig is om een van elke luxe
gespeend leven te leiden. Ouders,
die over ruimer middelen dan het
sociale minimum beschikken, zul
len zich bij de bepaling van hun „ge
zinsverantwoordelijkheid" slechts
weinig door de absolute of relatieve
hoogte van de kinderbijslag laten
beïnvloeden.
Anders ligt het voor wie zelf op
of beneden de grens van het sociale
minimum moet leven en dit meer
naarmate het gezin reeds een zeke
re groei heeft bereikt. In deze geval
len brengt elke gezinsuitbreiding bij
het huidige niveau van de kinder
bijslagen nieuwe ontberingen met
zich mede, die vader en (of) moe
der dwingen tot het zoeken van ne
veninkomsten. Vaak ten koste van
een gezond gezinsleven en de opvoe
ding van de kinderen. En waar deze
aanvullende inkomsten met geen
mogelijkheid kunnen worden verkre
gen, ontstaat door de toenemende
tekorten in de behoeftenvoorziening
een situatie van ellende en gebrek,
die nog nimmer een goede voedings
bodem voor het aankweken van een
juist gevoel van persoonlijke ver
antwoordelijkheid is geweest.
Terecht maakt de Katholieke Ge
zinsbeweging in Nederland zich be
zorgd over een dergelijke, de kinde
ren van grote gezinnen bedreigende
toestand, die des te meer schrijnend
is, naarmate de welvaart in andere
bevolkingslagen toeneemt. In een
tot de minister-president gericht
adres stelt zij het beginsel van „ge
lijke gezinswelvaart bij gelijke pres
tatie". Dit betekent, dat bij het loon-
en prijsvormingsbeleid complemen
taire regeringsmaatregelen zullen
moeten worden getroffen in het be
lang van het grote gezin, welks po
rtie relatief slechter is geworden.
Kardinaal Gerlier 80 jaar
(Van onze Parijse correspondent)
PARIJS, 13 jan. Pierre Paul Marie Kardinaal
Gerlier, aartsbisschop van Lyon en Primaat van Gallië
in het zoals bekend weinig solemnele en nadruk
kelijke Franse titulatuur-gebruik veelal zonder meer
„monseigneur Gerlier" die morgen de gezegende
leeftijd bereikt van tachtig jaar, is ongetwijfeld een
van de meest markante figuren van het Franse epis
copaat. Hij zou zulks alleen al mogen heten vanwege
de lange omweg, gedistingeerd voorzeker, maar voor
zien ook van hindernissen, waarlangs hij, een „late
roeping", tot het Priesterschap kwam.
iiiHimiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiimiiiir
iiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiNiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Pierre Paul Marie Gerlier werd op 14 januari 1880
te Versailles geboren als zoon van een hoge ambtenaar
der posterijen en in een familie, die kon bogen op een
gecanoniseerde Heilige in haar stamboom: Sinte Cathe-
rina van Genua, van wie Pierre Paul Marie een achter
neef is. Op de middelbare studie aan een Parijs college
volgde te Bordeaux met briljant resultaat de studie van
de rechten, waarin hij in 1900 doctoreerde. In hetzelfde
jaar schreef hij zich in als advocaat bij het - Hof van
Appel te Parijs. Hij hield zich vooral bezig met zaken
van het burgerlijk recht, maar hij pleitte ook en met
gezag ten overstaan van de straf rechtbank. In 1904 koos
de conferentie van advocaten hem tot haar secretaris.
In dezelfde Parijse jaren wijdde hij
een groot deel van zijn activiteit aan
de katholieke beweging; hoezeer de so
ciale kwesties hem bekommerden was
overigens reeds gebleken uit het proef
schrift waarop hij promoveerde en dat
tot titel voerde: „Des stipulations usu-
raires dans le contrat de travail". 1907
was vervolgens een belangrijk jaar: de
Advertentie
nu vermaarde Parijse advocaat publi
ceerde een „Handleiding van het recht"
en hij werd benoemd tot voorzitter van
het „Katholiek Verbond van de Franse
Jeugd."
In de op hem betrekking hebbende
persoons- en karakterbeschrijving in
de daarop volgende jaren heet het,
dat hij opviel door zijn vroomheid, zijn
opgewekt humeur en zijn redenaarsta
lent. Reeds toen was ook te Rome
zijn optreden met grote waardering
opgemerkt. Inmiddels was bij Pierre
Paul Marie Gerlier het besef gerijpt
dat de Voorzienigheid hem riep om
zich geheel in de dienst der Kerk te
stellen. In 1913 deed hij, 33 jaar oud,
en, zoals in zijn omgeving werd p-
gemerkt, met opoffering van een
fraaie carrière in de wereld, zijn intre
de in het Groot Seminarie van Issy les
Moulineaux.
Maar een jaar later brak de eerste
wereldoorlog uit en ook de seminarist
Gerlier had gehoor te geven aan het
algemeen mobilisatiebevel. Hij was ad
judant bij het 104de regiment infanterie,
hij werd gewond na de Slag aan de
Marne en op 16 september 1914 werd
hij door de Duitsers krijgsgevangen ge
maakt. Met andere kameraden-lotgeno
ten kon hij toen, dank zij bemiddeling
van mgr. Schuller, bisschop van Pader-
born, te Keulen zijn studies voortzetten.
Maart 1919 werd hij gedemobiliseerd;
hij kreeg het „Croix de Guerre" met
op de dagorder het citaat: „heeft in
het vuur het bewijs geleverd van de
schoonste militaire kwaliteiten."
Op 26 juni 1921 werd Pierre Paul Ma
rie Gerlier door de aartsbisschop van
Parjjs, kardinaal Dubois, tot priester ge
wijd en de Parijse aartsbisschop be
noemde hem aanstonds als onderdirec
teur van de Diocesane Werken, speciaal
belast met de betrekkingen met de pers;
een functie die hij vervulde met gro
te tact, toewijding, aanstekelijke voort
varendheid en talent voor verzoening.
Zijn benoeming op 14 mei 1929 tot bis
schop van Tarbes en Lourdes was, hoe
wel zeker merkwaardig, dan ook geens
zins verwondering wekkend. Op 2 juli
ontving hij de volheid van het Priester
schap in de Parijse Notre Dame uit
handen van kardinaal Verdier Als bij
zonder luisterrijke gebeurtenis, die de
thans 80-jarige kerkvorst zich ongetwij
feld zal memoreren uit zijn Lourdese
periode, zij hier vermeld de viering in
1933 van de 75ste verjaardag der ver
schijningen en de Heiligverklaring van
Bernadette.
Op 29 juli 1937 wees Paus Pius XI
de door hem hogelijk gewaardeer
de bisschop van Lourdes aan om
de overleden kardinaal Maurin op te
volgen op de primatiale zetel van Lyon
en in december van hetzelfe jaar cre-
eerde Pius XI hem tot kardinaal. Nu,
op zijn tachtigste verjaardag, staat kar
dinaal Gerlier derhalve ruim tweeën
twintig jaar aan het hoofd van een der
zwaarste maar ook der allervoornaam
ste Franse aartsdiocesen.
Talrijk zijn in die moeilijke tijd de
problemen geweest, de voorvallen en de
gebeurtenissen waarin zijn stellingna
men en zijn optreden de aand acht moes-
ten trekken tot ver buiten zijn diocees,
in Frankrijk en zelfs over de grenzen.
Laatstelijk de allerpijnlijkste, onver
kwikkelijk in het leven geroepen pole
miek rond het afsterven van zijn vriend
Herriot, burgemeester van Lyon; te
vers in het geheugen liggend dan dat
het zin heeft er hier nog eens op in te
gaan.
Maar daar is de kwestie van de
priester-arbeiders: hoezeer het inmid
dels door de H. Stoel afgewezen ex
periment kardinaal Gerlier ter harte
ging bewees wel het feit dat hij, als
enig hoofd van een diocees, tot hulp
bisschop had voor het apostolaat in
Je arbeiderswereld wat men mag noe
men een bisschop-arbeider, mgr. An-
cel, tot in augustus vorig jaar hoofd
van de Prado-communauteit en even
als de overige leden daarvan met
handenarbeid thuis voorziend in zijn
levensonderhoud. Tegen de „integris-
ten" heeft kardinaal Gerlier ook altijd
„Témoignage Chrétien" de handen
boven het hoofd gehouden, het va
derlijk berispend wanneer hij dit nood
zakelijk achtte.
De lezer zal zich de moeilijkheden
herinneren waarin de Prado-commu
nauteit en met haar tenslotte ook de
kardinaal-primaat twee jaar geleden
gewikkeld was vanwege zekere onvoor
zichtigheden „uit plicht van naastenlief
de" in de contacten met nationalistische
Algerijnen, Kardinaal Gerlier heeft toen
ontwapenend weten op te treden. Maar
hij had reeds eerder begrip gevraagd
voor „het smartelijk en dringend aan
de orde staand vraagstuk, in het leven
geroepen door de aanwezigheid van
350.000 Noordafrikaanse arbeiders" en
hij had er verzet tegen aangetekend dat
deze maar al te veelvuldig als paria's
werden behandeld. Tegenover het vraag
stuk van het Algerijnse nationalisme
staat hij ongetwijfeld met grote en rui
me openheid van geest.
Als een sociale noodzaak van eerste
orde heeft kardinaal Gerlier ook ge
steld de strijd tegen de woningnood en
de sloppen. Er zijn van hem ook altijd
en nog onlangs, enige dagen voor de
Advertentie
Textiel stoffen met
het FELISOL-etiket
zijn kleurechtl
Let U dus voortaan
op FELISOL.
Zo nu en dan krijg ik
vragen over anti
vivisectie. Een
kroniek over dit voor
sommige mensen zo
emotioneel geladen on
derwerp is dus blijkbaar
niet ongewenst. Het kan
nuttig zjjn nog eens het
standpunt uiteen te zet
ten van de medicus, die
met deze dingen welis
waar niet aan de weg
pleegt te timmeren, maar toch ook
niets te verbergen heeft. Hij schaamt
er zich niet voor dat hij in dienst van
de lijdende mensheid proeven doet op
dieren en die eventueel opoffert om
het doel te bereiken dat hem voor
ogen staat: het lijden van zijn mede
mens te verzachten en zo mogelijk
genezing te brengen. Een dier kan
wel pijn voelen maar niet lijden; dat
laatste is het voorrecht van de mens
(naar Buytendijk). Mijn psychiatrische
collega heeft zich enige tijd geleden
in onze krant uitvoerig met deze pro
blematiek beziggehouden.
Ik zou mij er gemakkelijk van af
kunnen maken door de eenzijdige,
vaak wat kinderlijke, soms echter fa
natieke en onheuse propaganda van
de antivivisectiebeweging te bagatel
liseren, maar omdat ik geloof dat het
merendeel van de mensen die door
dit ideaal worden gedreven het eer
lijk menen zal ik nog eens uiteenzet
ten waarom door medische onderzoe
kers aan „vivisectie" wordt gedaan.
Het onderhavige woord is, voorzover
ik weet, uitgevonden door de mensen,
die wat zij noemen vivisectie willen
bestrijden. Het betekent: snijden in.
respectievelijk proeven nemen op le
vende wezens en dat stuit hen tegen
de borst.
Op het eerste gezicht niet onbegrij
pelijk, ieder mens is geneigd het
zwakke te beschermen en dus ook het
dier, dat zich zelf niet kan bescher
men tegen de mens, de koning der
schepping. De mens die wreed is te
gen dieren kan geen goed mens zijn.
Omgekeerd zal een goed mens ook
goed voor eer dier zijn, hoewel hij
het belang van zijn medemensen
zwaarder zal laten wegen. God heeft
bij de schepping van de wereld de
mens als heerser aangesteld over de
dieren (Boek der Schepping I: 26-28).
De schepper heeft gewild dat de mens
trouwens tal van passages, waarin
wordt beschreven dat dieren werden
gedood voor offers of voor maaltij
den. Maar ook zonder dat maakt de
gemiddelde mens hierover geen moei
lijkheden. Vegetariërs zr- er niet veel
en er is natuurlijk geen enkel be
zwaar tegen, dat zij geen vlees willen
eten mits zii hun mening maar niet
aan anderen opdringen.
De bestrijders van „vivisectie" vor
men overigens geenszins een homo-
op Hem zou lijken. Wij zijn dus vol
gens Gods koeling onderscheiden
van net dier. De vraag is nu, hoe
ver de mens mag gaan bij zijn heer
schappij over het dier. Voor een goed
mens is het antwoord niet moeilijk;
hij zal het dier gebruiken als het nut
tig voor hem is, daarbij de plicht op
zich nemend ervoor te zorgen, dat hel
dier een redelijk bestaan heeft. Dit is
en blijft een moeilijke kwestie, want
wie bepaalt wat voor een dier een
redelijk bestaan is? Weet u hoe de
geduldige koe zich voelt, die twee
keer per dag wordt gemolken? Wat is
er van bekend hoe zij het vindt maan
denlang in een donkere stal te staan?
Veel zorgen hoeven wij ons er niet
over te maken, want buiten in de vrij
heid is het 's winters ook zo prettig
niet en wie zal er zorgen voor hooi
en vette koeken? Evenzo is er geen
bezwaar tegen om dieren als voedsel
te gebruiken, mits men er voor zorgt
dat het dier zo pijnloos mogelijk wordt
geslacht.
Dit alles vloeit ook logisch voort uit
de bijbelse woorden, die in het voor
gaande worden aangehaald. Er staan
in het Oude en Nieuwe Testament
gene groep. Er zijn er onder die zo
ver willen gaan dat zij liever zien dat
proeven op mensen worden gedaan
dan op dieren. Een absurd standpunt
dat wij zullen laten voor wat het is.
Als ander uiterste zjjn er die vinden
dat een geneesmiddel of andere be
handelingsmethoden noch op een dier
noch op een mens geprobeerd mag
worden. Deze laatste opvatting is te
rug te voeren tot de gedachte dat al
leen wat de natuur ons biedt goed is,
al het andere deugt niet. Een derge
lijke gevoelsmatige ontkenning van d<!
verworvenheden van de moderne ge
neeskunde biedt weinig kans op een
vruchtbare discussie, waar ik derhal
ve geen heil van verwacht.
Als men nooit een nieuw middel zou
proberen en alleen op de natuur ver
trouwde zou de geneeskunde geen
vooruitgang boeken en zouden heel
wat ziekten die thans nauwelijks meer
een probleem vormen nog ongenees
lijk zijn of veel zorgen baren. Penicil
line en al die andere middelen, waar
aan zoveel miljoenen hun leven te
danken hebben, zouden slechts van
theoretisch belang zijn.
S.
aanvaarding van de zeer recente school
wet, bijzonder krachtige stellingnamen
vernomen voor rechtvaardigheid in de
schoolkwestie.
Uiteraard voelt de kardinaal thans
enigszins de druk van de last der ja
ren en onlangs heeft de H. Stoel hem op
zijn verzoek dan ook een coadjutor .net
recht van opvolging ter zijde gesteld.
Maar zijn aan de balie gevormde en ge
scherpte geest is nog ongebroken en le
vendig, zij het niet meer zo geducht.
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 12 jan. Voor het hoog
militair gerechtshof eiste vandaag de
advocaat-fiscaal een militaire detentie
van zes weken tegen een 21-jarige mi
litair uit Tilburg, die op 9 september
van het vorig jaar zich had bemoeid
met een soldaat, die op het terrein van
de Kromhoutkazerne te Tilburg van
een eerste luitenant een uitbrander
kreeg. De verdachte, die tijdens het
voorval in burger langs het hek van
de kazerne liep, had niet kunnen na
laten de luitenant onwelvoeglijke ter
men naar het hoofd te slingeren.
„Ik wilde de rekruut moed in spre
ken" was nu zijn commentaar. De lui
tenant had het er niet bij laten zitten.
Vermoedend, dat die jongeman in bur
ger wel eens een militair zou kunnen
zjjn, liet hij hem door de wacht in de
kraag grijpen. Het is er toen bepaald
heet aan toe gegaan. De soldaat kreeg
prikken van een bajonet en werd bo
vendien met de kolf van een geweer op
het hoofd geslagen. Uiteraard hadden
ook burgers zich met de zaak bemoeid
waardoor alles nog veel erger gewor
den was. De auditeur-militair van de
krijgsraad in Arnhem eiste destijds een
voorwaardelijke militaire detentie van
een maand en een boete van 25 gulden.
De krijgsraad veroordeelde de soldaat
echter tot een detentie van zes weken.
De jongeman was tegen de strafmaat
in hoger beroep gegaan. De eis van de
advocaat-fiscaal om de detentie onmid
dellijk te laten ingaan werd door het
hof verworpen. Uitspraak 26 januari.
UTRECHT, 13 jan. Een korte maar
hevige brand heeft gistermiddag het ge
hele meubilair van de familie Vrees
wijk in de Papaverstraat vernietigd.
De familie wocude op een eerste eta
ge. Mevrouw Vreeswijk, die een mid
dagdutje deed, werd wakker door een
brandlucht. Het bleek, dat haar kinde
ren die twee en drie jaar oud zijn, met
lucifers hadden gespeeld en brand had
den veroorzaakt. Zij kon zich op tijd met
hen in veiligheid stellen. De brandweer,
die even later arriveerde, had het vuur
binnen tien minuten in bedwang: van
de inboedel kon echter niets gered wor
den. De heer Vreeswijk was op zijn werk
toer. de brand uitbrak. Hij is niet tegen
brandschade verzekerd. De benedeneta-
ge liep alleen waterschade op.
De Engelse ploeg, die uitkomt in de
zeslandenwedstrijd tafeltennis op zon
dag 14 februari in Rotterdam, bestaat
uit de Britse kampioen Bryan Merrett
en Ian Harrison.
Advertentie
Advertentie
king SIZE
20 STUKS F t..
(Van onze correspondent in Bonn)
BONN, jan. Terwijl de communis
ten in de z.g. „Duitse Democra
tische Republiek", de Oostzone
van Duitsland, beschuldigend de vinger
heffen naar de Bondsrepubliek vanwe
ge de recente explosie van antisemiti
sche kladderjjen ofschoon vaststaat,
dat deze zich ook in het territorium der
D.D.R. hebben voorgedaan, doch het
nieuws daarover werd onderdrukt
hebben zij zelf in alle stilte een orga-
Het nieuwe lid van het dage
lijks bestuur van de K.V.P
mevr. H. M. J. BeyaertDrost
heeft weliswaar zitting in dit
hoge college om de vrouwen-
belangen te behartigen, maar
van feminisme moet zij niets
hebben. Zij geeft toe dat de
vrouw van tegenwoordig het
heel wat gemakkelijker heeft
dan vroeger om voor haar rech
ten op te komen, waardoor haar
optreden destijds wel eens fel
moest zijn. „De vrouw moet".
zo zegt zij, „ook in de politiek
vrouw blijven, waar zij naast de
man een natuurlijke plaats heeft.
In het gezin doen man en vrouw
toch ook alles samen en waar
om zou nu in grotere gemeen
schappen als parlement, pro
vinciale staten en gemeenteraad
de man alleen de beslissing ne
men. De vrouw heeft op heel
veel zaken een andere kijk, wal
een gunstige invloed kan heb
ben op de besluitvorming."
Mevr. BeyaertDrost juicht het
toe dat de belangstelling van
de katholieke vrouw voor de
politiek de laatste tijd sterk is
toegenomen. Na de laatste ver
kiezingen zitten er heel wat
vrouwen in plaatselijke bestu-
ren. Alleen in Brabant heeft de vrouw nog een zekere schroom om tn de
politiek mee te doen. Het komt er tegenwoordig vooral op aan de vrouw
voor haar politieke taak bekwaam te maken, in welk opzicht de werkgroepen
van vrouwen, waartoe het lidmaatschap van de partij niet eens vereist is,
nuttig werk doen. De K.V.P kent sinds begin 1958 een vaste commissie
vrouw en partij, naar aanleiding van een rapport inzake de toen nog ge
ringe interesse van de vrouw voor de politiek. Van deze commissie is mej.
Agnes Nolte voorzitster en mevr. BeyaertDrost secretaresse. Hoe mevrouw
BeyaertDrost zelf in de politiek verzeild is geraakt? Wel, zij kwam
onder de indruk van een erg fascinerend betoog, dat me), dr. Marga Klompé,
tegenwoordig minister, hield over de vrouw en de politiek. „Als er een
beroep op u gedaan wordt mag u niet afzijdig blijven," tras het vermaan
dat mevr. BeyaertDrost zich enkele maanden later plotseling herinnerde
toen haar gevraagd werd zich beschikbaar te stellen als reserve-kandidaat
voor de Utrechtse gemeenteraad. Aanvankelijk meende ze nog te moeten
weigeren, omdat zij zich na de laatste moeilijke jaren met haar man in
liet. toenmalige Nederlands Indië, toen hij in 1950 was gepensioneerd, liever
geheel aan het gezin wilde wijden. De drie kinderen, twee jongens, die
nu arts zijn en gehuwd, terwijl de dochter psychologie studeert, waren nog
op de middelbare school. Haar man, die in 1953 overleed, oordeelde dat zij
het verzoek toch maar moest inwilligen, omdat hier in de toekomst voor
haar mooi en interessant werk kon liggen. Bij de uitbreiding van de
Utrechtse raad plaatste men mevr. Beyaert op een verkiesbare plaats. Zij
beschouwt het als een voorrecht haar tijd thans te mogen vullen met het
dienen van het algemeen belang. Wanneer het gezin haar nog zou opeisen,
zou zij zeker niet actief in de politiek willen zijn. En bij haar veelomvat
tende taak wil zij beslist nog niet de gezelligheid missen van nu en dan
met haar kinderen samen te zijn. In haar Indische jaren deed zij overigens
zeer veel werk als bestuurslid van de St.-Melaniavereniging, waarvan zij
nu in Nederland secretaresse is. Daarbij kwam zij nauw in contact met
het onderwijs, dat nu nog samen met de culturele zaken in het algemeen,
haar specialiteit is in de Utrechtse gemeenteraad. In 1924 vertrok zij niet
haar vader, die daar leraar werd, na zelf in Zevenaar eer. particuliere
kostschool te hebben geleid, naar Indië, waar zij haar man manager
van een grote importzaak leerde kennen. Op latere leeftijd is haar vader
ook in de politiek gegaan en hij was na zijn pensioen achtereenvolgens
wethouder en burgemeester in Semarang. Mevr. BeyaertDrost heeft in
Utrecht zitting in tal van schoolbesturen, o.a. van het St.-Bonifatiuslyceum.
is bestuurslid van de schoolraad en werkt met bijzonder veel ambitie in
de Stichting voor onderwijs aan zieke kinderen. Haar goedverzorgde biblio
theek wijst op een grote liefde voor lezen. „Helaas", zo bekent zij, „heb ik
bij mijn vele functies daarvoor niet veel gelegenheid meer, maar in de
zomermaanden haal ik mijn schade dubbel en dwars in."
nisatie her-opgericht, die net zo eng met
het nationaal-socialisme is verbonden
als het gewraakte antisemitisme. Dat
is de „Kraft-durch-Freude" van
„Reichsorganisationsleiter" dr. Robert
Ley, die in 1933 de toen in Duitsland be
staande vakbonden ontbond, het „Deut
sche Arbeiter Front" stichtte, later nog
de z.g. „Ordensburgen" oprichtte waar
a.s. „Führers" werden opgeleid en ten
slotte in 1945 in de Neurenbergse straf
gevangenis zelfmoord pleegde.
De naam „Kraft-durch-Freude" heb
ben de Oostduitse communisten voor
hun her-opgerichte organisatie natuur
lijk niet overgenomen. Maar wat deze
onder de nieuwe naam „Steckenpferd"
(Stokpaardje) doet, is precies hetzelf
de: Duitse arbeiders voor een koopje
toeristen-reizen laten maken. De Oost
duitse vakbeweging, die dit „stok
paardje" berijdt, heeft voor dit doel
uit „vrijwillige" bijdragen der arbei
ders het vroegere 12.400 b.r.t. metende
Zweedse passagiersschip „Stockholm"
voor 80 miljoen mark (Oostduits geld)
gekocht.
Het schip is omgedoopt tot: „Völker-
freundschait". Eind volgende maand
zal het voor de eerste maal de Mecklen-
burgse haven Rostock de voornaam
ste van de Oostduitse koopvaardij
verlaten om „verdienstelijke arbeiders
en arbeidsters" en ..aktivisten" van
een vakantie in de Middellandse Zee
te laten genieten.
De „Völkerfreundschaft" zal varen
onder de nieuwe Oostduitse „staats-
vlag", de zwart-rood-gouden Duitse
vlag met hamer, passer en krans van
korenaren op de rode baan.
Op deze manier wordt tegelijk pro
paganda gemaakt voor Walter Ul-
brichts schijn-staat. Waarschijnlijk is
dat ook wel het voornaamste doel der
staatspartij en niet de gezondheid der
trouwe „Genossen".
De S.É.D. wil verder met deze „crui
ses" bewijzen, dat het de „Werktati-
gen" in de Oostduitse arbeiders- en boe-
renstaat toch blijkbaar nog zo
slecht niet gaat, als zij aan boord van
zulk een prachtig schip vakantiereis
jes kunnen maken.
Bovendien is onder de nieuwe
naam „Völkerfreundschaft" dan het
woord „Stockholm" verdwenen, dat
het schip berucht maakte bij de bot
sing in de zomer van 1956 met
het Italiaanse passagiersschip „An
drea Doria". dat bü die gelegenheid
zonk.
De „Völkerfreundschaft" zal 15-daag-
se reizen maken tussen Rostock en de
Zwarte Zee, via de Oostzee, het Skager-
rak, de Noordzee, de Atlantische Oce
aan, Gibraltar en de Middellandse Zee.
Op Rhodos, in Piraeus, Athene, Jalta
en Konstanza zullen de 550 passagiers
aan land mogen. Eventueel kunnen zij
van Konstanza (aan de Zwarte Zee) met
vliegtuigen van de Oostduitse „Lufthan
sa" naar de D.D.R. terugkeren. Per reis
kost het 500 Oost-mark.
Op de Oostduitse Matthias Thesen-
werf in Wismar bouwt de Oostzone
een tweede K.d.F.-schip, dat in 1961 in
de vaart zal komen.
IJMUIDEN, 13 jan. Gisteravond
omstreeks negen uur meldde de kapi
tein van de uitvarende Nederlandse
coaster Lizard, dat de 20-jarige ma
troos B. de R. uit Vlagtwedde werd
vermist. Hij was nog gezien toen het
schip ter hoogte van de Hembrug voer.
Hij werd vermist, toen de Lizard de
papierfabriek bp Velsen passeerde. De
coaster keerde onmiddellijk terug, ter
wijl de rijkspolitie te water in samen
werking met de rijkswaterstaat en sleep
boten van Goedkoop het Noordzeeka
naal afzochten. Men heeft echter geen
spoor van de matroos kunnen vinden.
