StationswijkRaaks-Doelenbuurt en
omgeving Krelagehuis als eerste
Marianen en Trinitariërs in een
griezelig kolderstuk
KONINKRIJKSPRIJS VOOR
MENDEUER KEES HAK
DOOR EEN ZATERDAGSE BRIL
m
H
I BINNENKORT RAPPORT OVER INGRIJPENDE J
SANERING VAN DE BINNENSTAD I
In wedstrijd ter gelegenheid van
tienjarig bestaan UNESCO-centrum
mm
1
ZATERDAG 30 JANUARI 1960
PAGINA 3
n W-V
iSA
■■■-■ HI
Icnselijk vraagstuk
Sta-in-de-weg
gebakkraam
Doelenplein
WINKELS VOOR
SCHALKWIJK
0
i
hnP(i
6j«[
veT'
eel'?
•0Ke'
t/
JÏU"
af"'
s"""11muiurnmiiimimmmmiiimimmm
Oude wijken ontvolken in Haarlem j
'"""""""iiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiNMiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiimin
J*^ARL,EM, 30 jan. Tijdens de
©handeling van het hoofdstuk Open-
are Werken van de Haarlemse ge
meentebegroting in november van
et vorig jaar, deelde wethouder W.
Happé mede, dat sinds enige
laanden een speciale ambtelijke
eommissie met voortvarendheid
^©'kte aan een rapport over de nood
zakelijkheid van saneringen in de
Haarlemse binnenstad. De medede-
hng kwam min of meer als een
honderslag bij heldere hemel. Nie-
Hand had erop gerekend en er waren
°Ver dit onderwerp ook nauwelijks
Vragen gesteld. Iedereen wist, dat
fr in het centrum van Haarlem
©le buurten verouderd en vervallen
Zj'jn, maar iedereen begreep ook wel,
hat bij een dermate grote woning-
hood als Haarlem kent, van het
o©erhalen van hele huizenrijen niet
Veel zou komen. Meerdere malen is
fr he afgelopen jaren over gespro-
©n> maar steeds weer werd gewezen
°P de woningnood. Begin vorig jaar
echter is het gemeentebestuur er
anders over gaan denken. De aan
leiding daartoe was helaas niet, dat
he woningnood geringere afmetingen
begon aan te nemen. De directe aan-
i© ding tot de activiteit van B. en
in dit opzicht is een rapport ge
feest van de economisch adviseur
Van de gemeente, waarin gewezen
w'erd op de geleidelijke ontvolking
van oudere buurten in de binnen
stad en de economische gevolgen
daarvan voor de winkelstand aldaar.
In dit rapport wordt gememoreerd,
dat het gebied Raaks-Doelenbuurt
li juli 1953 nog 3752 bewoners tel-
de. Vijf jaar later, in november 1958,
Waren het er nog slechts 3378. Een
vermindering dus van 10 procent in
vijf jaar tijds, en dit ondanks het
feit dat er in die periode zich 334 nieuwe gezinnen ge
vestigd hebben. Eind 1959 woonden er 846 gezinnen.
Gebleken is, dat 40 procent van de gezinnen er langer
dan 5V2 jaar woont. Uit dit alles blijkt wel, aldus de
rapporteur, dat dit gebied een doorgangsbuurt is ge
worden. Men blijft er bij voorkeur niet lang wonen.
Dit heeft tot gevolg, dat bij de opheffing van de
Woningnood deze buurt dreigt te ontvolken of te ver
pauperen. Dit houdt het gevaar in van een concentratie
Van minder maatschappelijken in deze beurt. Deze
tendens blijkt ook uit het feit, dat alleen in de Raaks-
Doelenbuurt de laatste zes jaar bijna twintig woon-
nuinminI
:--v>
altijd om de Gedempte Oude Gracht
te bestemmen tot ringweg rond de oude
stadskern. Wanneer de markt daar
verdwijnt, wordt dit plan reeds goed
deels verwezenlijkt. Een goede aan
sluiting op de Wilhelminastraat kan
dan de aan- en afvoer van het verkeer
aanzienlijk bevorderen. Men is overi
gens druk doende dit aspect van het
gehele vraagstuk nader te bestuderen.
Het saneringsvraagstuk is met dit
alles uiteraard niet uitputtend behan
deld. De Dubbele Buurt, het Rozen-
priëel, de Leidsebuurt en vele andere
stadsgedeelten vragen om ingrijpende
verbeteringen. Niet het minst de oude
buurt rond het Begijnhof. Men kan ech
ter niet alles tegelijk uitvoeren. Te
meer niet, omdat de afdeling stadsont
wikkeling van Openbare Werken ern
stig onderbezet is. Bovendien is men
afhankelijk van de toestand op de
bouwmarkt. Voorlopig zal men al heel
blij zijn, wanneer men een begin kan
maken met het vernieuwen van de
Stationsbuurt, de Raaks-Doelenbuurt en
het gedeelte rond het Krelagehuis.
Het feit, dat men nu serieus begon
nen is met de onmiddellijke voorberei
ding daarvan, is hoopgevend. Vooral
ook voor de bewoners en de winkeliers
lu deze buurten, die nu tenminste ein
delijk binnen afzienbare tijd zullen we
ten waar ze aan toe zijn. Ze zullen dan
in staat zijn om plannen te maken voor
de toekomst. Onder de onzekere om
standigheden waaronder zij tot op he
den leefden, viel daaraan niet te den
ken. Het is dus van groot belang, dat
de gemeentelijke autoriteiten duidelijk
•n regelmatig laten horen, hoever het
met de plannen staat. Sanering en al
les wat daarmee samenhangt is hoe
zeer de onmiddellijke aanleiding wel
licht elders gezocht moet worden op
de eerste plaats een menselijk vraag
stuk. dat diep ingrijpt in het leven van
de betrokkenen.
huizen veranderd zijn in pakhuizen. Voor de winkel
stand in deze buurt zijn de economische gevolgen daar
van al voelbaar. De omzet vermindert, De winkels in de
buurt waren veelal aangewezen op de oude buurtbe-
volking. Die verdwijnt echter. Er wonen nu passanten,
die veel liever hun inkopen „in de stad" doen. Nu
bekend is geworden, dat men eerlang in deze buurt wil
gaan saneren, is de onrust onder de winkeliers nog
toegenomen. Uit een onderzoek is gebleken, dat niet
minder dan de helft van de gegadigden voor een win
kel in de nieuwe stadsdelen Parkwijk en Schalkwijk
afkomstig is uit de oude, te saneren buurten in het
centrum.
De huisjes in de Doelenbuurt ra
ken steeds meer in verval. De buurt
dreigt ontvolkt te raken, zeker
wanneer de woningnood zal zijn
opgeheven. Voor de winkeliers
gaat de aardigheid eraf. De onze
kerheid brengt hen ertoe elders hun
heil te gaan zoeken. Dit plaatje
van de Zuiderstraat geeft een dui
delijk beeld. Bij de sanering gaat
een groot deel van de Doelenbuurt
verdwijnen om plaats te maken
voor een groot „Doelenplein".
Tegelijkertijd met deze alarmkreet
ult de economische sector, klonk een
steeds dringender roep om parkeer
ruimte in de binnenstad, aan de rand
v'an de eigenlijke stadskern. Het toe-
lemende verkeer zoekt naar nieuwe
mogelijkheden en het aantal onbewoon
baar verklaarde, maar niettemin be
woonde woningen in de binnenstad,
leemt hand over hand toe. B. en W.
begrepen, dat het tijd werd om in te
grijpen. Onmiddellijk werd' een ambte
lijke commissie in het leven geroepen,
Waarin vrijwel alle diensten vertegen
woordigd zijn, die bij een eventuele sa-
bering een rol zullen moeten spelen.
De commissie kreeg tot taak op korte
termijn een rapport uit te brengen over
de vraag welke wijken gesaneerd zullen
moeten worden, en welke wijken daar
voor het eerst in aanmerking zullen
moeten komen. Dat was in maart van
het vorig jaar. Reeds in mei daaraan
volgend kwam het eerste interimrap-
Port uit.
De commissie kwam tot de conclu
sie, dat zowel de Stationsbuurt als
de Raaks-Doelenbuurt als eersten
voor sanering in aanmerking komen.
De Stationsbuurt, omdat daar een in
grijpende structurele verandering
Plaats vindt. Het Stationsplein krijgt
gaandeweg in totaal andere vorm.
ingrijpende plannen liggen gereed
voor het verbeteren van de verkeers
situatie ter plaatse en in de omge
ving. Verschillende woningen zullen
daardoor moeten verdwijnen. Over
de periode waarin het hele project
gerealiseerd kan worden, valt nog
Weinig te zeggen. Veel hangt af van
de bereidheid van particulieren, die
gezamenlijk de monumentale zuide
lijke bebouwing van het Stationsplein
sullen moeten verzorgen en exploite
ren. De onderhandelingen hierover
zijn gaande en vorderen goed. Men
heeft goede hoop, dat binnen twee
jaar met de bouw begonnen kan
Worden van een groot complex van
hotels, kantoren en winkels.
Dat betekent, dat over twee jaar
**©llicht begonnen zal moeten worden
*Vet de sloop van de Lange Molen-
jiTaat en mogelijk zelfs van de noorde-
mke bebouwing van de Lange Heeren-
straat. Vóór die tijd zal er een oplos
sing gevonden moeten zijn voor het
«uisvestingsprobleem der bewoners en
van de bedrijven in deze straten.
jMaar de sanering van de Raaks-
~b©lenbuurt is niet minder urgent, con
cludeerde de ambtelijke commissie,
viv? jaren zoekt men een oplossing
-bdr het definitief onderbrengen van
O. .weekmarkt, die op de Gedempte
Ude Gracht een sta-in-de-weg is. Ten
Hide van de markt is het parkeerpro-
l'cem in die omgeving vrijwel hope-
?°s, temeer daar op maandag ook nog
Se wekelijkse bollenbeurs wordt gehou-
in het Krelagehuis, welke eveneens
nodige parkeereisen stelt.
Advertentie
H0LLAN0SCHE
Een oplossing meent men nu gevon
den te hebben in de sanering van de
Raaks-Doelenbuurt, waarbij men sane
ring niet moet verstaan als een volle
dig slopen, maar als een vernieuwen.
Datgene wat past in het nieuwe kader
en niet wegens bouwvalligheid gesloopt
hoeft te worden, dient behouden te blij
ven. Anderzijds is het de opzet om
ruimte te scheppen. Vandaar, dat
Openbare Werken een plan heeft ont
worpen, dat voorziet m de aanleg van
een „Doelenplein", dat enerzijds grenst
aan de Raaks en dat zover doorloopt,
dat de Stadsdoelen aan dit plein ko
men te liggen. Op dit plein zal in de
toekomst markt worden gehouden ter
wijl het op de andere dagen parkeer-
mogelijkheden biedt. Bovendien komt
de Gedempte Oude Gracht dan vrp om
aan de parkeerbehoefte te voldoen.
Aan dit „Doelenplein" zal in de toe
komst het nieuwe gebouw voor de
stadsbibliotheek worden opgebroken.
Daardoor kan deze instelling uit het
stadhuis weg, waardoor de gemeente
secretarie weer wat dringend nodi
ge ruimte krijgt.
Niet alleen de weekmarkt, maar
ook de kermis zal na de sanering
van de Doelenbuurt worden over
gebracht naar het aan te ieeyen
„Doelenplein" tussen Raaks en
Stadsdoelen. De Gedempte Oude
Gracht komt dan geheel vrij als
schakel in de geprojecteerde ring-
weg om het centvum.
met de aanleg van het „Doelenple
bestaat dus eensdeels uit de sloop \a
een aantal huizen tussen de Raaks en
de Stadsdoelen, anderzijds uit een ver
betering van de resterende woningen.
Een aantal in het te slopen gedeelte
wonende gezinnen, zal dus elders on
derdak moeten vinden.
Goeddeels betreft het hier echter ge
zinnen, die juist bijzonder gesteld zijn
op het wonen in de oude binnenstad,
gezinnen ook die wellicht niet helemaal
zijn voorbereid op het wonen in nieu
we, moderne huizen. Vandaar, dat men
in de aangrenzende Vijfhoek wil trach
ten een aantal van deze gezinnen huis
vesting te bezorgen. Ook deze plannen
zullen op betrekkelijk korte termijn ver
wezenlijkt moeten worden. Het zou het
gemeentebestuur wat waard zijn, wan
neer men ook hier over twee jaar een
begin met de uitvoering van de plan-
Een ander gedeelte van de stad,
dat om een spoedige voorziening
vraagt, is de omgeving van het Kre
lagehuis, waar dringend behoefte be
staat aan uitbreiding van de par
keerruimte. Er bestaan plannen om
tot dit doel het hele gedeelte tussen
de Nadorstlaan en de Oost Indië-
straat en het Krelagehuis te slopen.
Daardoor kan men in de parkeerbe
hoefte van het Krelagehuis aan gene
ziide van de Leidsevaart voorzien.
Dit betekent indirect dus weer een
verlichting van het parkeerprobleem
in de Raaks-Doelenbuurt.
Het zal duidelijk zijn, dat tegelijker
tijd de verkeersproblemen in het oog
gehouden worden. De bedoeling is nog
HAARLEM, 39 jan. B. en W.
van Haarlem vragen de raad om
427.055,78 voor de bouw van negen
woningen, acht winkels en een kan
toorruimte in het uitbreidingsplan
Schalkwijk, 1500 voor het aanschaffen
en aanbrengen van negen geisers en
900 voor het aanbrengen van een cen
traal antennesysteem voor deze wonin
gen. Dit complex vormt een aanvul
ling op het complex van 498 woning
wetwoningen, dat reeds in aanbouw is.
De huren van de negen woningen
zijn geraamd op 16.75 per week, ex
clusief de bijkomende kosten. De vier
winkels die deel uitmaken van het
complexje winkel-woningen, gaan
47,95 per winkel per week kosten en
de vier overige, afzonderlijke winkels
gaan 23,40 per winkel per week kos
ten. Van het rijk zullen de nodige
bouwvoorschooten gevraagd worden.
De bouw van het complex is bereids
aanbesteed.
De sanering van de Raaks-Doelen- - -
buurt, die gepaard zal moeten gaan nen zou kunnen maken,
HAARLEM - Pater dr. Modes-
tus Van Straaten, i. ak een waar woord
toén hij dinsdagavond aan het slot van
de voorstelling door leerlingen van
„Sancta Maria" en Triniteitslyceum
verklaarde: „Een schoolvoorstelling is
een hachelijke zaak". Hij doelde daar
mee op de extra-moeite, die de jonge
lui zich tussen de vele schoolplichten
door moeten getroosten om een zo goed
mogelijke opvoering te garanderen. Maar
het hachelijke schuilt evenzeer in de
keuze van het stuk. Het een hangt
trouwens min of meer met het ander sa
men. De verleiding is dan namelijk zeer
groot, niet al te hoog te grijpen en zich
tevreden te stellen met een niveau, dat
niet gelijkwaardig is aan dat van de
school. Aan die verleiding heeft men dit
jaar geen weerstand kunnen bieden. De
Marianen en Trinitariërs hebben er
echter op een ontwapenende manier
voor gezorgd, dat niemand hen hard kan
vallen om „Fluffy neemt de leiding"
het stuk van George Batson, dat zij deze
week drie avonden gisteravond
voor de laatste keer in een volle stads
schouwburg voor het voetlicht hebben
gebracht. Menigeen, die met een ernstig
gezicht de eerste scènes had gevolgd,
moest al gauw de strakke plooien laten
varen. Er zat niets anders op dan zich
volkomen gewonnen te geven aan de
griezelige kolder, die ongenuanceerd,
maar met een enthousiasme letterlijk
de zaal werd ingesmeten. Bij zo'n voor
stelling treedt de kritiek terzijde en
haakt iedereen spontaan in op het plezier
als tijdens een familie-feest. Zo'n feest is
het in feite geworden. En Fluffy heeft
daar werkelijk de leiding genomen.
Corrie Rosenhart met name leverde een
Fluffy af. zo gaaf en tot in de details
afgewerkt, dat zij de zaal bij herhaling
deed daveren. Nu had zij daar wel de
rol naar: een oude vrijster, die heel on
nozel terecht komt in een troep gang
sters en als het ware nu eens over dit
dan weer over dat lijk struikelt. Maar
zij maakte van haar rol een uitgekookte
creatie. Van de vele Fluffy's, die wij in
de loop der jaren bij het Amsterdams
toneel gezien hebben - en dat zijn er
heel veel - is er geen geweest, die zo
rijk haar acteertalenten in de meest on
mogelijke situaties wist te etaleren. Voor
Corrie Rosenhart dus een eresaluut.
Haar prestatie had echter de consequen
tie dat de anderen, die zich overigens
verdienstelijk weerden, zich bij wijze
van spreken van het toneel lietenweg-
spelen. Samen vormden zij rond Fluffy
een hard werkende troep, die het dolle
verhaal van een zich m een vervallen
herberg genesteld hebbende misdadi-
gersbende in griezelige en kluchtige
kleuren zette. Die geschiedenis vraagt
om een gechargeerde wild-west ver
toning Wat dat betreft, hebben Maria
nen en Trinitariërs zich met onbetuigd
gelaten. Rob de Jong speelde een sinis
tere hotelknecht, die uitstekende tra-
wonten trof in Peter van Rooyen als de
gedecideerde en misdadige dokter Pieter
Mascini als de tweehartige bankier
Temnle en Coosje Lammers als een wet
onzekere doktersvrouw Marina Badoux
bracht een^pittige en vrij speton^ete^
kir (Paul Koning) al heel gauw door
VGri-nrshand verloor. Marion van
D° hon raiste aanvankelijk de nodige
^tTd om de hotellierster het volle
^nnd te geven, maar later bleek zij de
FtostP toon en plaats gevonden te heb-
hin Tan van Spanje speelde als haar
z^n oprecht de opstandige onschuld.
daarbij gesteund door zijn verlooide, een
lieve creatie van Anneke Hurkmans,
Wim Beelen was een trefzekere partner
voor Corrie Rosenhart, Leontien Neelis
sen zweefde als een mooi tule-meisje
door het verhaal heen en het duo Maar
ten Prins en Rob Vehmeyer represen
teerde een halfbakken politiemacht,
Peter van Bueren tenslotte kreeg enkele
minuten toegemeten als leider van de
bende. Hij maakte daar dankbaar ge
bruik van. Dinsdagavond werd de voor
stelling ingeleid door mejuffrouw He-
lene Pastoors, presidente van Vivos. Pa
ter van Straaten sprak een hartelijk
dankwoord niet het minst tot de regis
seur pater Th. van Westling.
W.H.
HAARLEM, 30 jan. Voor het Men-
delcollege was h t gisteren een grote
middag. Uit handen van oud-premier,
dr. W. Drees, ontving de achttienjarige
leerling Kees Hak in het Koninklijk In
stituut voor de Tropen een eerste Ko-
niukrijksprijs van de Nationale Schrijf-
en Tekenwedstrijd 1959, die georgani
seerd was door de Stichting „Amster
dams Schriftmuseum" ter gelegenheid
van het tienjarig bestaan van het
UNESCO-centrum Nederland. Aan de
wedstrijd is door leerlingen van scholen
in Nederland, Suriname, de Nederlandse
Antillen en Nederlands Nieuw Guinea
deelgenomen.
Behalve de eerste Koninkrijkspi'üs,
behaalde Kees Hak ook de eerste regio
nale prijs in de groep C. Het Mendel
college kwam overigens goed voor de
dag in de wedstrijd. Een tweede regio
nale prijs in de groep C werd behaald
door de Mendelier Chris van Geest. Ko-
ko Raden Ardwidjaja, eveneens van het
Mendelcollege, kreeg een derde regiona
le prijs in groep B en in deze groep
kreeg de mendelier Kees Weteling een
troostprijs.
Kees Hak hoorde daags voor Kerst
mis, dat hij een eerste Koninkrijksprijs
had gewonnen. Het was een pak van
zijn hart, want nu hoeft hij tenminste
niet verder te sparen voor een nieuwe
.tots. De prijs bestaat namelijk uit een
fiets. In oktober had zijn tekenlèraar
aan het Mendelcollege, de heer P. Pij
pers, hem op de wedstrijd attent ge
maakt. Er moest een tekening worden
ingestuurd, waarop een der werkzaam
heden van de UNESCO in beeld zou zijn
gebracht. Kees Hak had er wel oren
naar. Hij maakte een gouache voorstel
lende een arts in tropencostuum, die op
het punt staat een aantal negers een
injectie te geven.
Het was de eerste keer, dat hij aan
een wedstrijd deelneemt. Sinds 1956
heeft hij zich met jeugdige felheid op de
gouachetechniek geworpen. Het resul
taat is een productie van niet minder
dan minstens duizend werkstukken. Na
tuurlijk zijn die niet allemaal even goed
uitgevallen, maar zelf schat hij dat er
toch wel zeshonderd bij zijn die de toets
der kritiek kunnen doorstaan. Dat meen
den er trouwens wel meer, want hij
heeft al verschillende werken verkocht.
Zoveel zelfs, dat hij er op een gegeven
moment de school aan gaf en besloot
schilderend door het leven te gaan.
Zelf ziet hij dat nu aio een bevlieging.
Na een jaar keerde hij terug naar
school, waar hij nu in de vierde klas
zit van de afdeling HBS-a. En verder?
Eeindexamen zien te halen en dan twee
jaar in dienst. Tijd genoeg dus om nog
over de toekomstmogelijkheden na te
denken. De keuze is niet gemakkelijk
voor deze jongeman, want hij beschikt
behalve over een vaardige schilders
hand, over een vlotte pen, terwijl hij
bovendien lang niet onverdienstelijk pia
no speelt.
Het werk, waarmee hij aan de wed
strijd heeft deel genomen, beschouwt
Kees Hak zelf als „wel aardig". Hij be
dient zich trouwens graag van derge
lijke understatements. Maar zijn belang
stelling gaat toch voornamelijk uit
naar de abstracte schilderkunst. Zijn
meeste werken zijn dan ook abstract
en samen met zijn vriend Hans Fran
ken ontwierp hij nog onlangs een ab
stracte decoratie voor het schooltoneel
stuk, dat het Mendelcollege over een
maand gaat opvoeren. Behalve aan de
heer Pijpers die veel met zijn begaafde
leerling op heeft, dankt Kees Hak zijn
belangstelling voor de schilderkunst aan
zijn vader, die zelf een verdienstelijk
kunstschilder is en die hem als het wa
re met de schilderkunst heeft groot ge
bracht.
ryiat weten u en ik feitelijk van
W/ het oorlogsrumoer, dat da-
gelijks ten hemel stijgt, nau
welijks tien kilometer van ons van
daan? Steek het Noordzeekanaal
over, of liever nog: ga er onder
door, en ge bevindt u midden in
het strijdgewoel. Daar ligt het al
oude Beverwijk, een kloek dorp met
stadsrechten. Even verder treft ge
Heemskerk, een tot een kloek stad
je uitgegroeid oord met dorpsrech
ten. U voelt het al: daar is de
strijd ontbrand tussen twee ge
meenschappen, een prestige-strijd,
die de vurige Kennemers in twee
kampen verdeeld houdt.
Nu tengevolge van de enorme
industrialisatie het vroeger bij uit
stek landelijke gebied een grote
mond mag opzetten in ons natio
naal koor en sinds enkele jaren
aangeduid wordt als de IJmond,
gaat het er kennelijk om, welke
gemeente Beverwijk of Heems
kerk zich het meest mag doen
gelden. Beverwijk schijnt de sterk
ste te zijn. Heemskerk de slimste.
Mij zijn beide gemeenschappen
even lief. Aan de Wijkertoren be
waar ik aangename zaterdag
avond-herinneringen; de Heems
kerkers zijn mij nog steeds dier
baar wegens hun gastvrijheid. Ik
zal dus geen partij kiezen. Zelfs
de minister heeft dat niet gedaan.
Hij wil niets van annexatie weten.
Geen Heemskerk dus bij Bever
wijk, geen Beverwijk bij Heems
kerk. Nee, hij wil beide gemeenten
opheffen en ze samen één gemeen
te doen worden met de naam
(naar alfabetische volgorde) Be
verwijk-Heemskerk.
Zo dan zijn beide met gelijke
maat gemeten, zult u opmerken.
Ja, maar zo denken de vrijheidlie
vende Kennemers er niet over. Be
verwijk knikt braaf „ja" tegen de
minister, maar met die trotse
glimlach van: wij hebben het toch
maar gewonnen. En het wordt in
die mening versterkt door het zich
verliezer voelende en daarom re
bellerende Heemskerk.
Ik vrees echter, dat geen der
partijen de situatie goed overziet.
Hebben de Beverwijkers wel be
dacht, dat met de opheffing van
hun gemeente ook de stadsrechten
verloren gaan? Dat er achter hun
meer dan zeshonderd-jarige stads-
historie een punt wordt gezet? Dat
zij weer moeten beginnen bij het
jaar 0? Het is heus geen pretje als
nullen beschouwd te moeten wor
den.
En Heemskerk? Wat heeft het
voor zin met protesten en reques-
ten te werken. Daarmede wordt de
vrijheid niet behouden. Als daar
nog rasechte Kennemers wonen,
zijn er dan geen Vier Heemskinde
ren te vinden, die de minister op
krachtige wijze tot andere gedach-
ten weten te brengen? Komt, stijgt
in de beugels. Rijdt naar Den
Haag. Natuurlijk op 't ros Bever
wijk.
aarlem blijft dus buiten dat
strijdgewoel. Het heeft ge
noeg aan zijn eigen zaken.
Tenslotte is te zijner tijd een soort
gelijke slag in deze omgeving te
verwachten. Het klinkt allemaal
wel vroom en edelmoedig, als men
leest, hoe iedere burgemeester
pleit voor intergemeentelijke sa
menwerking. Haarlem, Heemstede,
Bloemendaal, Zandvoort, Velsen en
Haarlemmermeer praten er druk
over. Maar ik heb de indruk, dat
hier voorpostgevechten aan dé
gang zijn. Om de terminologie van
Zancjvoorts burgemeester over te
nemen: het schijnt mij toe, dat
iedere burgemeester een kous op
zijn gemeentelijke naalden heeft
opgezet en aan het breien is ge
slagen, de een recht, de ander
averecht. Maar ik
ben bang, dat
als ze ooit klaar
komen de kous
nog niet af is.
at, de ander
