MOE
VERWEERT EEN VROUW
ZICH IN HET
R
Ang
H
st onderdrukken is
allerbeste wapen
het
maïzena
Rijst is nog geen
E'
Doof, hoe kan
ik helpen
H
V
H
iEeifhen
Keerzijde van de vrijheid
DU RYEA
Op 4 MAART
San
F balm
MET INKTVIS NOG SPAANSER
Nederlands recept is maar
een flauw aftreksel
Hoed als veilig
BRONNLEY
Huishoudnieuwtjes op Jaarbeurs
Overhemden
baby zephyr
Gebedsdag voor
vrouwen
Colliers van pitten
In één nacht
Uw handen
gaaf en zacht
WAARSCHUWING TEGEN TELEVISIE
i
Geverfde boontjes
van papier
VRIJDAG 19 FEBRUARI 1960
PAGINA 9
of
et is nogal verontrustend. En men wordt er
telkens aan herinnerd als men er weer een
bericht over leest in de krant. Een meisje
een vrouw, die belaagd wordt door een kwaad-
v "'end individu. Deze dingen, die het licht niet
erdragen, gebeuren dan ook in het donker, des
yonds laat. En heus niet alleen op eenzame bos
sen, ook in de stad komt het voor, dat een
er°Uw, die late dienst heeft gehad bijvoorbeeld in
café, in de vroege morgenuren op straat in de
ad de narigheid ondervindt, die de keerzijde is
an de vrijheid, die de vrouw in deze eeuw ver
erven heeft, de vrijheid om te gaan en te staan
Waar ze wil.
Laten we eerlijk zijn, de vrouw was in het tjjd-
Pcrk, waar het onze een reactie op is, op een on
mogelijke en onnatuurlijke wijze gebonden, maar
u ze dan de volledige vrijheid tot haar beschikking
e®ft, blijkt het niet altijd even makkelijk te zijn.
Is het juist bij die algehele vrijheid niet nodig,
0 hebben we ons afgevraagd met het oog op de
ele onprettige ervaringen, waarover men telkens
£eer hoort, dat elke vrouw leert en weet, hoe ze
ich in geval van poging tot aanranding moet
erdedigen. Enige tijd geleden is het gebeurd, dat
en Italiaans meisje, dat al eens zoiets had mee
gemaakt, toen het haar weer overkwam, uit zelf-
.^dediging een revolver trok en haar belager
?delijk trof. Dat is afschuwelijk. Terecht ver
wedt de politie dan ook, dat een burger, zonder
lci.ale vergunning, een vuurwapen bij zich heeft.
Wij hebben ons dus dezer dagen tot de politie
gewend en een gesprek gehad over de wijze, waar-
P de vrouw die in zovele omstandigheden ge-
oodzaakt is om 's avonds alleen te lopen, te fiet-
Rt n' reizen, auto te rijden zich teweer kan
ellen bij onaangenaamheden van de meest nare
soort, die haar kunnen overkomen. „Een gewaar-
chuwd mens", zo zegt de spreekwijze immers,
»telt voor twee". En wanneer men weet, hoe men,
in dit geval letterlijk en figuurlijk, zijn mannetje
staat, is de kans minder groot, dat men, door
panische schrik bevangen, te zeer verlamd is om
een verdedigingswijze te improviseren.
Nooit alleen uil
f handcrème
U ziet het, de hoeden zijn veilige, hoge huisjes, die hoofd en
kapsel geheel omsluiten. Dit doorgestikte modél van soepel
zomervilt is van Svend, Parijs.
HUIDVERZORGING
COMPLEXION SOAP 1.so
oor kleinbehuisden en beknopt wonende
werkende vrouwen lijkt ons de hier af
gebeelde strijkplank van Brabantia een
vernuftig artikel. Het is een strijkplank, die
men, als een mouwplank, maar dan in groot
formaat, op de tafel zet. Dus geen sta-in-de-
weg, geen opzetten en inklappen van de poten
een manipulatie, waar iedereen het land aan
heeft, of ze haar vingers nu een keer gekneld
heeft of .niet. Sommige huisvrouwen in
Frankrijk zijn ze daar nogal sterk in strijken
gewoon zo op de tafel. Voor platgoed prima,
maar moeilijk als je een rok moet persen. Wij
kennen ook werkende vrouwen die, als ze des
avonds laat ontdekken, dat ze geen schoon
blousje meer hebben, gauw even strijken op een
handdoek op de grond. De vloer is een heerlijke
ruime strijktafel! Maar de houding om zo te
strijken hoort niet tot de makkelijkste! De nieu
we, opklapbare op-de-taf él-strijkplank lijkt ons
een aanwinst. De strijkijzerhouder laat de bout
„hangen", vrij van het strijkdek. Het opbergen
is heel eenvoudig, gewoon ophangen tegen de
kastdeur.
'et draaiblad voor ontbijt- en lunchtafel is
allang niet nieuw meer, maar nieuw is
het idee (van dezelfde industrie) om de
draaischijf te verhogen, zodat die over de kop
jes heen cirkelt. Het spaart plaatsruimte. Bij
het afruimen kan het plateau zo in de kast. Dat
spaart tijd. Ook daar zijn we altijd maar weer
op uit in deze eeuw.
FRANKFORT, febr. Een
Westduitse chemische indus
trie, aldus bericht U.P.I., heeft
een synthetische vezel gemaakt
waarvan „papieren" overhem
den kunnen worden vervaar
digd, die weggegooid worden
als ze vuil zijn.
Het materiaal voor de nieu
we papiersoort kan gekleurd
en bedrukt worden, is even
sterk als de normale stoffen
waarvan men overhemden fa
briceert, en is water- en vuïl-
afstotend. Wassen zou onver
standig zijn.
Deze verwezenlijking van de
stoutste dromen van het ver
eenvoudigd huishouden opent
ongekende perspectieven. Prij
zig in aanschaf wordt het na
tuurlijk wel, vooral voor wie
gewend is élke dag een schoon
overhemd aan te trekken. Maar
van dit snel hernieuwde pro-
dukt moet de industrie nu een
maal draaien. De tijd is dus
wellicht niet ver meer, dat ook
de vrouw zegt: even een andere
jurk aantrekken. Geef de pa
piermand eens aan, dan kan ik
deze kwijt.
Neem de hond mee, als je 's avonds alleen uit moet.
lnDde erotl9 c"1®dedeIing- die dc politie
ze f m ons deed> was> to* on-
komona dat het aantal binnen
rende meldingen van dit soort ver-
I.UPen niet sterk toeneemt. Maar of
ty6,5 ook gemeld wordt is een tweede.
Ver i111611 in eigen kring zo hoort over
«Sm Asters, die 's avonds laat op een
öiefgen weg fietsen of van teenagers,
rijdeden gevolgd door een langzaam
^tvikue auto, en soortgelijke onver-
liaip 'Üke brutalisering van het nor-
HlehL0l>der]inge respect in een vrije sa-
vihg, is nu niet bepaald geruststel-
Advertentie)
Üw groenten zo lékker.
i ®edert 1929 wordt in ons iand ieder
teuar OP de eerste vrijdag in de vas-
ho? a vrouwen-wereldgebedsdag ge-
a.„den. Dit jaar zal dit zijn op vrij-
-.58 4 maart. Deze
gebedsdag vindt
18S7 ontstaan in Amerika, waar in
0rn eeh. groep vrouwen bijeenkwam
hnLa bidden voor de zending. De
be™, ?ri?anisatie van de gebedsdag
led "f een comité in New York, dat
rt„ 6r .iaar aanwijzingen geeft voor de
sten' e liturSie die in de gebedsdien-
elk gebruikt wordt, wordt evenwel
een 'laar door een §roeP vrouwen in
Viel jnder land samengesteld. Dit jaar
In aZe arbeid te beurt aan Canada,
decin landen, die aan de gebedsdag
zoro-en"1!6" het z'jn er reeds 144
vertniL 'andelijke comité's voor de
gie g en de verspreiding der litur-
Ook
landse comité'1- 3aar heeft het Neder"
de liturgie ver-
jorgd, die jn _Weer 6
bruikt zal wLTs land op i maart ge-
aan vrouwen nu1' De diensten, waar-
deelnemen wnni verschillende kerken
Plaatselijke or>mn-Weer geregeld door
van de iiturofe Het thema
arbeiders" rtni]s dlt 5aar „Gods mede-
l°ènémendè m°pktQde kinderen doen in
^bedsdav ^ate mee aan de weald
s'1 het emte 1" ..speciale commissie
,eugdverpnicr,nCi,m z°ekt contact met
lcbolen nm lw.en' met hoofden van
V1 bisten a voor de jeugd bijeen-
gebeurt M?aTt te organiseren,
ij-ar in tni- i ,°P de scholen zelf,
.enkele plaatsen o.a. Rotter-
a^'is 6 .jnen in voorgaande jaren
®n bijeenkomst gehouden, waar-
J'lik,. leerlingen zowel van chris-
fjfiorn a openbare scholen werd deel-
ri aat dergelijke bijeenkomsten
b briiao j? verhaal in het middelpunt.
Plaats n liederen en gebeden
Vrouwo^ee^name door de katholieke
8eheei organisaties in ons land zou
§®daoi,t asF.en in de oecumenische
Als l"®' die steeds meer veld wint.
dat a zwaar wordt echter gevoeld,
?rouwe.. wereldunie van katholieke
5 ttia^«Sln .laren op de Maria-dag,
SI ee.n,el.gen gebedsdag heeft
k°üden^erï z ln e'k geval aan wil
bientaijfQVtaa' de wereldunie met de
k®eft I I ln e ianden rekening
bi boud en -n zich niet zonder
vroUwaans.luit' 611 de Nederlandse
?aal hi? weer aan de internatio-
honri„„ P.aa'de voorschriften is ge-
de P;ï' Is thans zo bepaald, dat aan
e)ke Bfa ?dag van de vierde maart
kathnii„i g van de georganiseerde
'oneke vrouwen in ons land, zo
at wenst, mee kan doen.
lend. Het overtuigt ons steeds meer van
de noodzaak, dat iedere vrouw weet,
hoe ze zich moet verweren.
Wij waren dan ook bij de chef van het
Bureau ter voorkoming van misdrijven
binnengestapt met de gedachte aan een
of ander licht wapen, desnoods een
alarmpistool, of een training in judo,
°m enkele grepen te kennen, of iets der
gelijks. De verdedigingsvorm, die de
politie aan de hand doet is veel eenvou
diger: „gillen", zei hij. „Alleen maar
schreeuwen en weglopen, beide zo hard
als je kunt". Dat schreeuwen waar
schuwt de omgeving en daar schrikt de
belager van. Geluid produceren is hoe
dan ook het beste wapen. En wanneer
men, alleen in huis, radeloos tegenover
een indringer zou staan, gooi dan iets
door de ruiten. Het schervengerinkel is
een alarm voor de omwonenden en een
schrik voor de overweldiger.
Nee, telefoon naast je bed geeft wei
nig. Want in panische angst weet je
geen nummer te vinden en je hebt
waarschijnlijk geen gelegenheid om het
te draaien. En met een alarmpistool
onder je kussen weet je op zo'n moment
toch niet om te gaan. Waar veel van af
hangt? Van elke krachtige tegenstand,
dus van de eigen houding. Niet bang
intimideren door een sterk inner
lijk prestige.
We hebben een sexuoloog eens ho
ren beweren, dat een vrouw nimmer
enig persoonlijk kwaad hoeft te over
komen, als ze zich van binnen uit
maar schrap zet, zich geen prooi
voelt. Er zijn bij dreiging van bero
ving toch ook vrij recente gevallen be
kend van vrouwen, die door hun
moedig en onvervaard optreden zowel
in eigen huis als in het bankgebouw
waar ze een functie bij de kas hadden,
een indringer ontsteld hebben. De
moeilijkheid is echter, dat het soort
onverkwikkelijke avonturen, waar
het niet om geld gaat, veelal gezocht
worden door maniakken. Inderdaad,
het zou veel narigheid voorkomen als
ze opgeborgen waren om de maat
schappij voor hun ongeremde gedra
gingen te behoeden. Maar de huma
ne rechtspleging van nu wil ook de
delinquent een kans op herstel blij
ven geven.
Men helpt de politie, hoe dan ook,
bij haar opsporende taak, die bemoei
lijkt wordt door de onderbezetting van
het apparaat, door na een onaange
name persoonlijke belevenis, dit te
melden, met plaats en tijdstip, en een
signalement op te geven. Jonge kin
derenmaa'- dat is een hoofdstuk
OP zichzelf schijnen veel sneller te
zijn dan volwassenen in het cpnemen
en onthouden van een autonummer
wanneer de man in de auto zich te
genover hen misdraagt.
Overigens, tot geruststelling van de
ouders, die net volwassen dochters heb
ben, wat het misdrijf betreft, dat nog
steeds dramatisch „handel in blanke
slavinnen" heet, daarvan is, zoals deze
politie-autoriteit ons meedeelde, al
thans in de hoofdstad sinds zijn heuge-
is nooit een werkelijk geval gesigna
leerd. Bij uiteenrafelen bleek men nim
mer een echte draad vast te houden.
Onvrijwillig wordt een meisje niet weg
gevoerd. Iets, anders is de willigheid,
de domheid ook, waarmee ze in een dui
delijke val lopen en dan niet terug dur
ven komen. Als het om deze dingen
gaat, kan elk risico funest zijn.
En hoe is het buiten de steden, op
het veel eenzamer platteland, met dit
alles, hebben wij bij de rijkspolitie ge
vraagd aan de vrouw, die in dienst is
bij de districtsrecherche van de zeden
politie. Buiten is men er meer op be
dacht, was haar commentaar en zal een
vrouw, als ze verstandig is, als ze
's avonds uit moet, met tweeën gaan,
of de hond meenemen. Nooit alleen. Dat
is de beste beveiliging.
Ja, een hond is door de bescha
ving" zijn instinctief gevoel niet kwijt
geraakt. Die speurt het kwaadwillen
de element dadelijk. Die gromt en
valt aan als het moet. Wij weten
van een hond, vroeger ergens hele
maal buiten, die op schemerige win
termiddagen elke dag om tien voor
vijf op zijn eentje door het bospad
naar de tramhalte werd gestuurd
om de opgroeiende meisjes, die van
de schooi in de stad kwamen, af te
halen! Hij begreep zijn beschermer
schap.
„De vrouwen op het platteland,
die 's avonds naa»- een St iws of
naar hun club gaan, wijs ik er op",
zegt ze, „als ik over dit onderwerp
wel eens een voordracht houd, dat
ze nooit alleen in het donker op pad
moeten gaan, dat ze ook nooit een af
gelegen weggetje moeten nemen,
maar zich houden aan de grote we
gen". De serieuze waarschuwing is
natuurlijk een uitstekende preventie.
Wat overigens ook geldt voor school
kinderen, die op een redelijke wijze
gewezen moeten worden op het ge
vaar, dat ze nog niet kennen. In Duits
land en Amerika schijnen er uitsteken
de boekjes voor te bestaan.
Dat het niet alleen de schuld is van
de vrijheid, die de emancipatie de
vrouw heeft gebracht, maar vooral
ook van het verkeerd gebruik om niet
te zeggen het misbruik, dat ze van
die vrijheid maakt, daarover hebben
we met deze politie-vrouw gesproken.
En het is goed om het eens te herha
len, hoe fout het is. nu de vakantie
invasie van de stedeling buiten als
maar toeneemt, als vrouwen in een
minimum kleding, meer voor zee en
strand bedoeld, schaamteloos rondlo
pen tussen een bevolking, die dat hele
maal niet gewend is. Deze dmgen zijn
nu eenmaal nooit absoluut maar altijd
relatief, in elke situatie weer anders.
En elke vrouw moet met haar gezond
gevoel uitmaken, wat ergens wel en
wat niet kan. Gebeuren er stuitende
dingen, dan heeft de vrouw het zich
veelal zelf op de hals gehaald. Komt
het dan op verdediging aan, ook onze
zegsvrouwe gaf de raad: lawaai ma
ken want lichamelijk verdedigen kun je
je toch niet en een welgemikte stoot
is niet zo makkelijk uit te voeren.
Lawaai als afweer van het Boze is
zo oud als de mens. En dat een
vrouw zich weerloos voelt als ze te
genover een slechtaard staat, zal ook
wel zo oud zijn als de wereld. Maar
door de vrijheid van haar gaan en
staan, heeft ze de onprettige kansen
voor zichzelf vergroot. De emancipa
tie dwingt haar paraat te zijn. En in
een dreigend geval paniek te on
derdrukken en het beste wapen, de
moed tot intimidatie, naar voren te
halen.
A. Bgl.
(Advertentie)
(Van onze medewerkster in Spanje)
r gaan jaarlijks steeds meer
Nederlanders naar Spanje. Dat
is mooi. Al die Nederlanders
doen allemaal steevast twee dingen.
Ze gaan naar een stierengevecht en
ze eten een „paella".
Ik woon nu meer dan drie jaar in
Spanje en ben nog nooit naar een
stierengevecht geweest. Ik vind het
niet nodig om daarover te kunnen
meepraten. Maar de „paella" heb
ik leren klaarmaken en daar wil ik
wel graag over meepraten.
Dat ik dat nu openlijk doe, komt
omdat al die Nederlandse vrouwen,
die ooit in Spanje zjjn geweest, plot
seling de paella ook in Nederland heb
ben ingevoerd.
Nu gaat het met dit fantastische
Valenciaanse gerecht net zo als met
de Indische rijsttafel. Wie ooit een
echte rijsttafel met zijn ontelbare va
riaties heeft gegeten, gruwelt als zij
bij de kruidenier de pakjes gedroogd
spul ziet liggen, dat brutaalweg sug
gereert al de heerlijkheden van de
Indische schotel te bevatten. Een
soortgelijke gruwel beving mij, toen
ik in een Nederlands vrouwenweek-
„Doofhoe kan Ik helpen?",
samengesteld door P. R. Berk
hout, directeur van de Joh. C.
Ammanschool, Amsterdam. Al
daar verkrijgbaar voor 2.-.
oe geïsoleerd een dove is, kan
men enigszins ervaren, als
men de vingers in de oren
steekt en zich een paar minuten af
sluit van alle geluid. Dan dringt pas
tot je door, hoe sterk je, via hetgeen
je gehoor opvangt, met de buitenwe
reld bent verbonden. Voor ouders
van dove of doofstomme kinderen
(dus doof geboren kinderen die, om
dat zij nooit een stem hebben ge
hoord, ook zelf niet kunnen spreken)
is bovenbedoeld boekje geschreven,
dat een waardevolle handleiding is
voor de huiselijke omgang met een
dove. Het is bedoeld voor ouders en
gezinsleden, uie een doof kind in hun
milieu willen helpen om toch zo goed
mogelijk tot ontwikkeling te komen.
Daar is veel geduld voor nodig, veel
tact en vooral begrip. Dit boekje kan
op uitstekende wijze helpen dat be
grip te bevorderen. Het is waar, voor
de moeder is het een hele opgaaf om
in een druk gezin tijd en aandacht
te vinden om met haar dove kind
dat buiten de schooluren thuis is
(uiteraard gaat het hier meer om
kinderen, die een externe school be
zoeken, dan internaats-kinderen. die
alleer in de vakanties thuis zijn) be
zig te zijn. laar doet ze dit niet, dan
staat zjjn ontwikkeling stil.
„Men heeft de wereld van de doven
wel eens vergeleken met een film zon
der geluiden en zonder verklarende on
derschriften. Alles beweegt onhoor
baar. Niemand spreekt. Dieren maken
geen geluid. Hagel valt even geruisloos
tegen de ruiten als sneeuw. De tram,
een draaiorgel, een muziekkapel, alles
is even onhoorbaar. Van sommige la
waaimakende dingen zal hij geluidstril
lingen voelen in zijn voeten, zjjn buik
of op andere plaatsen van zijn lichaam
Het is begrijpelijk, dat dit van invloed
is op zijn ervaringen en belevingen."
Een doof kind mist bijvoorbeeld, van
af zijn ontwikkeling in de wieg, alle
liefs dat van de stem van dë moeder
uitgaat. Daarom moet hij eens een ex
tra liefkozing krijgen, een goedkeuring.
Over liplezen. omgang met vriendjes,
behoefte aan expressie van het dove
kind met tekenpotlood en verfkwast, de
zorg voor zijn apparaat met batterij,
dat het draagt, staan er zeer bruikba
re aanwijzingen in dit boekje. Uitge
weid wordt over het visueel contact
met het kind door op een gewoon zwart
schoolbord, dat in de woonkamer staat,
met het dove kind te „praten" in de
vorm van snel gekrabbelde tekeninge
tjes. Och ja, het ontsiert de kamer mis
schien en geeft wat krijtrommel, maar
wat een vreugde voor het geïsoleerde
huisgenootje, als het door een eenvou
dig tekeningetje, dat iemand snel
maakt, begrijot, dat iedereen ineens
naar het raam loopt omdat er een laag
vliegtuig voorbij snorde.
Overschat het belang van de tele
visie niet, wordt opgemerkt. Televi
sie is voor het dove kind bepaald
met, wat de radio is voor de blinde
omdat de bijbehorende gesproken
tekst niet snel genoeg kan worden af
gelezen en begrepen. Laat het dove
kind daarom niet avond aan avond
voor de televisie zitten. Het zal er
weinig van begrijpen. En het mist
dan het veel voornamere contact met
de ouders.
A. Bgl.
blad een recept voor een .heerlijke
paella" zag afgedrukt van de hand van
de vrouw van een zeer bekend criti
cus bij de K.R.O. en bij deze krant.
Toen ik dat recept gelezen had kon ik
een gevoel van moederlijke bezorgd
heid voor de bekende criticus niet
onderdrukken. Kritiek maken is toch
al zo'n naargeestige bezigheid dacht
ik - ik ben er nu zelf een beetje ril
lerig van - en als je dan ook nog zo
iets eten moet
Och, het zal natuurlijk best lekker
zijn, dat gerecht van dat recept. Maar
een „paella" is het heus niet. Het is
een gezellig rtjstschoteltje. Maar een
„paella", nee, daar komt echt wel iets
anders voor kijken. Het is een schotel
die alleen de moedige huisvrouw klaar
kan maken. Want er is wel moed voor
nodig. Lees maar:
Je moet beginnen met een speciale
ijzeren pan te kopen, een grote platte
caserol van een halve meter doorsnee.
Die is in Nederland heel moeilijk te
krijgen en daarom volstaat een hele
grote koekepan ook wel. Maar zo'n pan
is dermate groot dat er geen gasvlam
bestaat, groot genoeg om de hele bo
dem gelijkmatig te verwarmen. Er be
staat ook geen electrische plaat van
voldoende omvang. Daarom gaan we
de tuin in en gaan daar een fijn, laag
houtvuurtje stoken. De kolenfornuizen
zijn helaas allang in ons geautomati
seerde vaderland afgeschaft, dus daar
praat ik maar niet meer over. Dat is
heel jammer, want de beste schotels
komen van een kolenvuur. Een hout
vuur in de tuin dus. Zei ik niet dat
de „paella" iets voor moedige mensen
is
Het vuur mag niet te heet zijn en
de vlammen niet te hoog. Voordien gaan
we inkopen doen. We kopen een kip,
zo tussen een malse braadkip en een
soepbeest in, een half pond mager
vers spek. minstens een pond dikke pa
ling, knoflook, doperwten, tomaten, ar
tisjokken (of andere groente die, naar
gelang het jaargetijde voorradig is)
en 325 gram rijst. Dat is genoeg voor
een heel eenvoudige „paella Valencia-
na". De wat ingewikkelder komt later
wel.
We maken de kip schoon en snijden
haar in twaalf stukken. Goed zouten.
De paella-pan gaat op het vuur en daar
in wordt in twee deciliter olijfolie het
half pond mager vers spek lichtbruin
gebraden. Zodra het spek kleur begint
te krijgen gaat de kip erbij. Beweeg
de pan af en toe en draai de stukken
kip op gezette tijden om. Als alles goud
kleurig gaat worden, doe er dan fijn
gehakte knoflook bij (een paar teen
tjes), fijngesneden tomaten, de doperw
ten, de van de harde top ontdane, in
stukken gesneden artisjokken en laat
alles even sudderen. Dan doen we er
(Advertentie)
Als alles gaar is, gaan er twaalf slakken
bij, die we zoeken in de tuin.
een laurierblad bij en een grote thee
lepel paprikapoeder. Goed roeren en
circa anderhalve liter echte bouillon toe
voegen. .Is de kip goed gaar is doen
we er de in acht stukken gesneden dik
ke paling bij entwaalf vette slak
ken, die we, voordat we het vuur heb
ben aangestoken op de zonnige plekjes
in de tuin hebben gezocht. Werkelijk,
gewone slakken, hele dikke zijn lek
ker! We schudden de pan nu zo, dat
alles goed verdeeld ligt. Als de s°ap
heel hevig kookt, strooien we er 325
gram rauwe rijst over heen, wat saf
fraan en eventueel wat zout. Nu met
meer roeren. Alleen de pan even be
wegen om het vocht te verdelen. De
rijst mag vooral niet te gaar zijn, zo
net goed, dat onze tanden er nog werk
mee hebben.
Dat is dan een hele simpele „paella
Valenciana" voor vier personen.
Dat is iets anders dan de voorafge-
kookte rijst met een bouillonblokje, wat
restjes vlees, een garnaaltje en wat
groente van het Hollandse recept.
Willen we de „paella" een beetje
Spaanser maken, dan kan er het vol
gende bij. Tegelijk met de kip, een half
ons per persoon van het bot gesneden
varkenscarbonade en een verse worst
van minstens een ons per eter. Tege
lijk met de paling, een gefileerde tong,
in schijfjes gesneden inktvis, per per
soon vier mosselen, twee langoustines
of voor ons allen een hele kreeft.
Dat is allemaal voor een paella
heus nodig. Wie me niet gelooft moet
maar naar Spanje gaan en daar ln
een goed eethuis een echte uitgebrei
de Paella bestellen. Als hij zin heeft
dat fantastische gerecht te ontleden,
vindt hij alles wat ik hier heb opge
noemd en misschien nog wel meer.
Een „paella" maken is een kunst,
die lang niet door alle Spanjaarden
wordt verstaan, zoals niet alle Java-,
nen een goede rijsttafel kunnen ma
ken.
Natuurlijk is het een kostbare zaak
al die ingrediënten in Nederland te
kopen. aOp elke markt in Spanje ver
koopt men een „paella-completa",
een fris assortiment van alles wat er
bij hoort. Maar koop nu eens in Ne
derland geen hele kip, maar wat ma
ger poulet, paling en droge witvif
zoals schelvis (in plakken gesneden)
en wat mosselen. Dat is niet duur.
Maar vergeet nooit, dat de rijst gaar
moet worden met alle ingrediënten
samen en nooit met een bouillonblok
je vooraf mag worden gekookt. Dan
heeft die rijst geen smaak en verliest
de schotel het recht „paella" ge
noemd te worden.
MARGREET VAN BEEK
Het is in Parijs weer het aller
nieuwste. Als kinderen deden we het
ook. Kettingen rijgen van vruchten-
pitten. Het makkelijkste waren de
meloenpitten. Je liet ze drogen in de
zon en prikte er met de naald mak
kelijk doorheen bij het rijgen. In Pa
rijs koopt men nu kettingen van zon
nebloempitten. Die lekkernij is dus
aan de vogels ontgaan! Maar ook
mengt men zonnebloempitten met
gewone gedroogde witte boontjes. Het
staat rustiek, maar het is, in z'n
natuurlijke grilligheid, mooi. De na
tuur laat alleen maar mooie dingen
groeien. Interessanter is een ketting
van exotische pitten uit Brazilië, die
rood gevlekt zijn. Maar het meest
bizarre collier is van abrikozenpitten
die men gevernist heeft, afgewisseld
met geelgeverfde kersenpitten en
roodgeschilderde witte boontjes. Zo'n
ketting kost ook eventjes tegen de
dertig gulden. Maar er zit veel werk
aan, want in elke harde pit moet
een gaatje geboord worden.
Een paar jaar geleden droeg ieder
een in Frankrijk colliers van gedraai
de schelpjes, die men aan de Bretonse
Normandische kust vond. Wij hadden
er zelf een paar handvol geraapt en
wilden de tandarts vragen om er gaat
jes in te boren! Maar dat is er nooit
van gekomen. De man zal ook wel wat
anders te doen gehad hebben
Vrouwen van primitieve volksstam
men weten al lang, dat schelpen en
vruchtjes en pitten een mooie versie
ring vormen. Het zal een teken zijn,
dat de „overbeschaafde" vrouw is uit
gekeken op wat de sieraden-industrie
voor haar maakt, dat ze zich weer
keert tot het doodgewone moois, dat
voor het oprapen ligt.
(Advertentie)
de zachtste voor uw kleine schat
Goedgekeurd door de
Ned- Verg. van Huisvrouwen