eindeloos vasthoudende verkopers en.
Breimachines en een plaats
straks op het kerkhof
iiiiif
GEEN MODE-LIJN.
WEL STIJL!
Picnic op de trappen van
het Grand Palais
GEVAREN BIJ HUISHOUDELIJK WERK
w
-Afschuwelijkeschrikaanjagende onbekenden
NIET ALLE WASMACHINES ZIJN VEILIG
Risico's in huis zijn groot
a raatvaer van
12 jaar
„Chic" verandert snel
BIJ DE PARIJSE HUISHOUDTENTOONSTELLING
BRONNLEY
VRIJDAG 11 MAART 1960
PAGINA 9
X
Hartsgeheim
tarbevalm.1 m0de' k°Pen da'
iiitsp
ENGE
HUIDVERZORG1NGSZEEP t.só
Huisvrouwen zijn het eens..*
De telefoon in Amerika
Ze had haat tnoeder arm getelefoneerd.
LOS ANGELES, maart
A merika is niet alleen het land van de auto's, het is het land van
de telefoons. N egenenvijftig procent van alle telefoons ter wereld zijn
'iet 'n e Onbruik, en een op de drie inwoners is op het telefoon-
U0offigeesloten. De rusteloze geest van de Amerikanen, die in groten getale
hen purend van staat naar staat, van stad tot stad en wijk naar wijk trek-
biaafef de technische dienst der telefoonmaatschappijen wel bezig. Het
kens n °°k de jaarlijkse uitgave van nieuwe telefoongidsen nodig, die tel-
tn ojn0™ a<xngeslotenen dat zijn er bijna anderhalf miljoen in Los Angeles
Om SeVin9 gratis worden thuisbezorgd.
tint is aan a^e nieuwe aanvragen zo snel mogelijk te kunnen voldoen, en
*e?i y aei°oonlijk binnen 24 uur, wordt de doorsnee-abonnee aangesloten op
t°t 0®nb<lrty-b-ne, een lijn, die hij met twee of drie anderen deelt. Dat dit
een venZier*9e situaties kan leiden is duidelijk. Een teenager, de helft van
tnen som^ naar of boezemvriendinnen op de party-line kunnen betekenen, dat
sloteri 4 v°or een uur of langer van de telefonische buitenwereld is afge-
sl«cht>
een verzoek om de lijn vrij te maken hoeft, strikt genomen,
biet, 'dar!1 van een-j,emergency" te worden voldaan. Doet men dit
Zoufltl ls men gerechtelijk strafbaar, evenals degene, die een emergency
icti mensen van deze eeuw der tech-
[X nemen de steeds nieuwe vindin-
W' die onze wereld comfortabeler en
C-Jgstigender maken als vanzelfspre-
i\ aan' en het wonder van de tele
rs .wordt nauwelijks meer beseft.
n°g onder de indruk van de
s,t-| „_te, dat het onaanzienlijke toe-
schrijfbureau letterlijk de
jTeik "eschaafde wereld onder het he
fbar onze vingertoppen brengt.
k1 de ^gekeerd, verschaft onze naam
ve^e«a„efoongids aan miljoenen on-
r? A" de mogelijkheid de besloten-
ri,Jret Sc. ons huis binnen te dringen.
,.^dgela'rUle belgerinkel, waarmee de
'tld ee.i gj.ons tot zich roept heeft al
iasing, 7„i?^nt van onzekerheid, ver-
2?Zer dierhi 11 w'j de stem van een
?:s'and van®0 horen, soms over een
d'e van rtn i, duizenden kilometers, of
f'aal „„V buurvrouw, die om een spe-
det j d*erecept verlegen zit. Zoals
l'ait regen niet interesseert of hij
tl» P heiligen of zondaars, zo bedient
bfa le'efoo.n zonder enig vooroordeel
Verfen en „crackpots", jong en oud,
thfjerders van de dollar en onbaat-
"tige werkers voor de evennaaste.
Hij brengt even onpartijdig een ver
binding tof stand voor de kleuter die
een prachtig stuk speelgoed in
l«t en met zun gamalenvingertjes
aP goed geluk de schijf laat draaien,
I's voor de misdadiger, die een za
ndman opdraagt de inhoud van zijn
^registers ergens, buiten te depo-
rt„Ien, onder de dreigende bijvoeging,
of/ hÖ, hoewel ongezien, zijn slacht
er voortdurend onder schot heeft,
^en kan, al naargelang van aanleg
h beroep de telefoon zien als een rust-
0jrsto°rder, een noodzakelijk kwaad.
Wil®U een gemakkelijke en goedkope
ta, 0IÏ1 in korte tijd een groot aan-
1 Potentiële klanten te bereiken.
Van ^0S grootste dag-
oa en voert een periodieke telefoon-
Pagne om maand-abonnees te wer-
altijd onder de dekmantel van
kf £°ed doel, een dagje uit voor de
Va!ntenjongens' of een uitbreiding
Jou het clubhuis van het kranten-
gens-elftal. Men probeert u brei-
hes, danslessen, levensverzeke-
n §en en een gereserveerde plaats
het kerkhof te verkopen, of tracht
Jt|tj begeérde dollars uit uw zak te
Ör,i'''Pen met de opwindende mede
dat u de gelukkige winnaar
(Advertentie)
nenvverk°^hot'h df Vakman dia
k»n teoo'rdeL Van el< lu" kh^
ZSJ ï°opl veili3 als U zich verlast
P net advies van uw eigen horloger.
bent van een prijs waar u nu voor
het eerst van hoort die recht geeft
op een foto van het hele gezin tegen
sterk gereduceerde prijs.
U kunt zich, naar de stemming van
het moment, ergeren aan de ongewenste
stoornis en de kennelijke hoop, die er
uit spreekt in u een van die „suckers"
te hebben gevor len, die de zegen zijn
van elke louche „zakenman", of de
ijver en fantasie bewonderen van de
geesten, die telkens nieuwe zwendel-
methodes weten uit te denken. Sinds
ik echter weet, dat het vaak gehandi
capten, blinden en invaliden zijn, die
voor dit werk worden gebruikt en, *e
goeder trouw, op deze wijze zich nog
nuttig hopen te maken en eventueel
iets te verdienen, durf ik nooit meer
toe te geven aan een eerste opwelling
om de telefoon kortweg op de haak te
gooien.
Dan is er het grote leger van „crack
pots", die in de telefoon een mogelijk
heid tot amusement of sensatie zien.
Het zfjn de mannen, die midden in de
nacht vrouwelijke abonnees opbellen,
en de „grappenmakers" die grote be
stellingen plaatsen voor al of niet ge
fingeerde adressen. Er zijn de velen,
die telkens weer telefonisch waarschu
wen, dat ergens in éen school, een bios
coop, een vliegtuig, een bom is verbor
gen. Er zijn de, waarschijnlijk, teen
agers, die zich aan de telefoon voor
doen als een zoon of dochter, die zich
in grote moeilijkheden, ja, gevaar be
vindt, om, wanneer de andere partij
soms tot een toestand van radeloze
angst is opgevoerd in lachen uit te
barsten en hun slachtoffer toe te voe
gen: „Stommeling, ben je daar even in
gevlogen!" Een gewetenloos en laf,
want anoniem, spelletje.
Onlangs meldden de kranten de ge
schiedenis van een praatgrage 12-jari-
ge, die kans had gezien in de Kerstva-
cantie een rekening van ruim 1600 dir.
aan interlocale telefoongesprekken bij
een te babbelen. De verschrikte moe
der heeft nu het toestel onder ket'ing
en slot en de telefoonmaatschappij heeft
haar, toen zij e-en hardwerkende wer
duwe bleek te zijn, de nota kwijt ge
scholden.
Zelf had ik, toen ik nog maar een
paar maanden in de V.S. was een
telefonische ervaring, die mij, op
het moraen*, toch enkele benauwde
ogenblikken bezorgde. Ik had voor een
paar weken de zorg op mij genomen
voor het huishoudelijk wel en wee
van een gezin van zes kinderen, waar
van de ouders tijdelijk afwezig wa
ren. Het huis stond in een van die
„fashionable" canyons, waar slinge
rende wegen en vrij grote tuinen een
indruk van ge-isoleerdheid geven.
Zoals in de meeste van dit soort
Amerikaanse gezinnen was er geen
huishoudelijk personeel, slechts een
„colored woman", die een paar maal
per week voor het ruwe werk kwam.
Het was dan ook met gemengde ge
voelens, dat ik, als kersvers vreem
delinge, alleen met de verantwoor
ding voor kroost en huis en goed van
anderen, op een keer, omtrent twee
uur 's nachts, de telefoon naast mijn
bed beantwoordde.
Het was een enigszins grove man
nenstem, die naar de heer des huizes
vroeg. Kortaf antwoordde ik, dat die
nog niet thuis was en brak af. Maar
even later, daar was hij weer, nu met
jiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiii
jiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniii
In de collectie Dior zijn verschillende
leren ensembles. Dit is olijfgroen, met
een rose blouse er onder.
Er zijn haast geen mannequins te
krijgen", zei de chef van een
modehuis ons, die de pers voor
's avonds uitnodigde om zijn collec
tie te zien, „want iedere zaak showt
op het ogenblik". De niet-ingewijde,
die een collectie ziet langskomen met
modellen, min of meer afgestemd op
wat Parijs nog geen zes weken gele
den uitbracht, zal waarschijnlijk ver
zuchten: ik kan er geen touw aan
vastknopen. Wat IS nu de modelijn?
Het antwoord op die vraag zweeft in
het vage. Er is géén modelijn. De mode
is in zichzelf hopeloos verdeeld. In een
collectie vindt men voorjaarspakjes
met een tailleloos halflang jasje, maar
ook de korte bolero boven het middel,
met knopen op de rug gesloten waar
de Amerikaanse haar hart aan heeft
verpand. Men ziet strak aangesloten
nauwe japonnen, die de taille enigszins
De Fransen zijn dol op antiquiteiten, die
nooit mankeren op de jaarlijkse huis-
houd-tentoonstelling in Parijs. Ze kun
nen er deze badkuip bezichtigen van de
nicht van Napoleon IIIprinses Mathilde.
Maar de mozaïek-achtergrond is modern
de mededeling, dat hij graag nader
kennis wilde maken en ten dien einde,
zo snel zijn car hem wilde dragen, her
waarts te zullen snellen. Aanlokkelijk
vooruitzicht! Maar dezelfde telefoon,
die oorzaak ervan was, bracht nu uit
komst. Ik belde het politiebureau, van
waar men mij verbond met de patrouil
le-auto van de wijk. De agent beloofde
mij, niet alleen de ongewenste gast te
zullen onderscheppen, maar tevens
voor de rest van mijn verblijf een ex
tra wakend oogje in het zeil te hou
den. Door een kier van het gordijn heb
ik toen het einde van de klucht, die,
wie weet, in een rnelodrflma. had kunnen
ontaarden, gadegeslagen.
LOUISE BURGHARDT
(Advertentie)
(Van onze medewerkster in Parijs)
/n plaats van woensdag- en zaterdagmiddag vrij te zijn, hebben de Franse
kinderen de hele donderdag verlof. De scholen profiteren daarvan om
dan 's morgens dikwijls belangrijke tentoonstellingen te bezoeken. In
de eerste plaats behoort daar de Huishoudtentoonstelling toe. Donderdag5
staan al lang voor de opening ettelijke klassen voor het Grand Palais. Als
herdershonden lopen de onderwijzers dan om hun groep, uit vrees dat deze
zich met anderen vermengt! Kinderen van twaalf jaar brengt men er naar
toe, evengoed als een groep opgeschoten jongens van buiten, die grinnekend
en elkaar douwend het opengaan der deuren afwachten. Daar tussen door
zusters, vrouwen, met en zonder man, en hele families, liefst met twee
grootmoeders, de grootvaders worden in principe thuis gelaten. En al die
mensen stromen het allereerst naar de afdelingen van frigidaires en was
machines. Ze betasten en bevoelen die apparaten, bekijken ze van binnen
en van buiten, horen de verkopers aan alsof ze het evangelie verkondigen,
stoppen hun daarvoor meegebrachte tassen vol prospectussen en lopen weer
verder.
Daar het Grand Palais een opper
vlakte heeft van 36000 vierkante meter
is het geen wonder dat ze er een hele
dag blijven, dit is heus wel nodig als
men alles wil bezichtigen, van de sous
sol tot en met de gaanderijen van de
eerste verdieping. Nergens staan banken,
er zijn wel een paar café's in het ge
bouw, maar de meeste bezoekers bren
gen eten en drinken mee en gaan zo
tegen één uur op de treden der trappen
hun sandwiches verorberen. Meestal
trekken ze dan hun schoenen uit, die
ze netjes naast de fles wijn zetten. Dat
is de gemoedelijke kant van de jaarlijkse
tentoonstelling der „Arts Ménagers"!
De snobkant ziet men eerder op vrijdag
middag, als de entreeprijs duurder is.
Dan kan het wel gebeuren dat een dame
met nerzmante] de keukens van Ho
mand, die keukens voor de „chic" levert,
bekijkt en zo luid mogelijk verzekert]
dat ze zich er alleen voor interesseert
om haar dienstbode een geschikte keu
volgen en ook de rechte, losse gewa
den geheel plat geplooid en in het mid
del blousend opgebonden. Maar er zijn
ook sluike modellen met losse band
ceintuur laag op de heup. En nog al
tijd leeft de klassieke chemisier, die
wij in onze taal. met gebrek aan fan
tasie, „overhemdjurk" noemen (revers,
driekwart mouw, ceintuur op de gewo
ne plaats, plooien).
De mode weet het zelf niet meer
en daarom probeert ze van alles. Men
kan dus precies kiezen wat men wil
en van zichzelf maken wat men wil.
En dat is misschien nog moeilijker
dan wanneer men iets, wat min of
meer uitgesproken is, opgedrongen
krjjgt. De vrouw, die nu iets kiest,
moet zorgvuldiger acht slaan op zich
zelf, wat bij haar persoonlijkheid
hoort en welke indruk ze wil maken.
Iets uitgesproken 1960 is het leer.
In de collecties van vooraanstaande
modezaken treft men exclusieve le
ren ensembles aan. Nie,t zomaar een
suède jasje of een klassieke lange
leren mantel. Soepel leer in elke ex
clusieve tint is helemaal opgenomen
in het modespel. Saint Laurent liet
eind januari in de collectie Dior uit
zonderlijke en fantasierijke leer-crea-
ties zien. Wij beelden er een af, die
aan een Indiaanse doet denken met
de lange uitgeknipte franje. Bij Leeser
in Amsterdam zagen wij een. origineel
ensemble, uit Frankrijk stammend, van
donkerblauw soepel nappa met witte
stof. De leren mantel zat als een los
se voeringmantel alleen aan de kraag
vast in de witte overmantel en vorm
de een geheel met de leren jakblouse
er onder.
De materialen worden steeds belang
rijker, naarmate een vaste modelijn
zich minder doet gelden. Het Franse
weekblad „L'Express" zegt terecht,
dat de mode niet meer één lijn is want
er zijn vele lijnen, en geen houvast
meer biedt in wat de taille doet want
die verschuift, maar haar interpretatie
nu veel meer vindt in een bepaalde
stijl. Een stijl, die zich, zoals de anti
schoonheid in de kunst, richt tegen al
wat men enkele jaren geleden nog ver
stond onder elegant, luxueus, „duur".
Kleren mogen vooral niet meer „mooi"
zjjn en het begrip „chic" is in enkele
jaren geheel veranderd. Nog sterker
dan vorige malen is het ons dit sei
zoen in Parijs opgevallen, toen wij de
shows van de grote couturiers bezoch
ten, hoe weinig nertsjassen, parels en
hoeden men ziet, terwijl het toch een
jaar of wat geleden bon ton was voor
de dure Amerikaanse modejournalisten,
het vrouwelijk deel van de internatio
nale inkoop en de privé clientèle om
zich in nertsjas te vertonen en met een
licht satijnen hoedje.
Maar men afficheert zich niet meer
op die manier. Het bont zit nu, bij
wijze van spreken als voering in een
soort regenjas, die een bijna slordige
„chic" 1960 heeft. Meedoen betekent
vooral niet meer „mooi" zijn. Het is
opvallend, gedurfd, (quasi) noncha
lant, en vooral makkelijk. En ook een
beetje mal, of men zich „verkleed"
heeft. Het is allemaal nogal subtiel en
nauwelijks concreet te vatten, maar
dit is zeker: de mode wil a tout prix
makkelijk zijn. De vrouw kan al haar
vrouwelijkheid er in verstoppen en
dat is misschien wel het beste in een
tiM' waar men soms niets meer van
begrypt en waarin de vrouw (en
ook de man) niet goed raad weet mei
overgeleverde tradities, die worden
afgebroken.
Het is misschien wel het meest ge
zonde om de mode, zoals die ziel
voordoet als men de nieuwe modebla
den van allure doorkijkt, niet hele
maal au seneux te nemen en haa;
met de nodige humor te bekijken,
en als men wil na te volgen
A. Bg!
Advertentie
op het punt van lekker koken. Lekk.
koken wil zeggen Maizena Duryea ge
bruiken voor het binden van groenten
soepen en sausen.
e tijd die wij tegemoet gaan zal geken-
J merkt zijn door drie dingen, zegt Ro
mano Guardini in „De gestalte der
toekomst". Drie verschijnselen, die, tot hun
wezenskenmerk teruggebracht, neerkomen op
het volgende: de niet-humane mens, de niet-
natuurlijke natuur en het gevaar van de arbeid.
Oper de arbeid constateert hij, dat het mense
lijke werk veel harder en inspannender is dan
vroeger en dat een wezenstrek van die arbeid
steeds meer zal zijn het gevaar.
Ja, het gevaar van de toenemende techniek.
Onophoudelijk wordt men daarop geattendeerd
via de daagse nieuwsberichten. Om nog niet
eens te spreken van de gevaren in het verkeer
voor de tallozen, wier werk voor een deel ligt
in het zich verplaatsen langs de weg. De ge
varen, door de kennis die men zich verworven
heeft, liggen overal, van een explosie in een
research-laboratorium tot de vergiftiging, die
de tuinbouwer opdoet bij het bespuiten van
zijn gewassen met insecticiden. En hoeveel
nare ongelukken komen nooit in de openbaar
heid omdat men de onrust, die ze zouden kun
nen wekken, slapend wil houden?
Óp elk werkterrein neemt het gevaar toe,
óók voor de huisvrouw. Met name de vele
elektrische apparaten in het huishouden. Lang
niet alle huiselijke ongelukken met elektrici
teit worden bekend. Er wordt hoogstens mel
ding van gemaakt in de vakbladen. De was
machine is wel de meest zorgbarende machine
die in huis gevaar kan opleveren, want „nat"
en stroom verdragen elkaar nu eenmaal niet.
Bij een onderzoek, dat kortgeleden in Rotter
dam, is ingesteld, bleek, dat het met de veilig
heid van de wasmachines niet altijd gunstig
gesteld is. Er is na dat onderzoek dan ook
prompt een veiligheidsactie ingesteld, die ver
der in het land aan het uitkringen is.
T/ oor een gevaarloze aansluiting van de was-
fr apparaten, die uiteraard met nat te maken
hebben, is een contactdoos met aardcon-
tact noodzakelijk. En dat aardcontact ontbreekt
nogal eens. Het is goed, dat bij de bouw reke
ning wordt gehouden met een dergelijke aan
sluiting, die dan meteen aangebracht kan wor
den in de ruimte waar de huisvrouw zal was
sen. Architecten en bouwkundigen schijnen in
hun plannen de plaats van de toekomstige
wasmachine steeds meer „in te bouwen", vol
gens een beschrijving, die ir. H. Kunst geeft
in het februarinummer van het tijdschrift voor
elektrotechniek. Wassen in de eengezinshuizen
in een schuurtje of bergruimte bij de keuken
is ongeschikt, want, zo wordt gezegd, het is
er meestal rommelig en doorgaans koud en
slecht verlicht. In de etagewoningen is de natte
cel de aangewezen plaats voor de wasmachine,
waar de waakvlam van de geyser de benzine
dampen kan aansteken. Men moet het eigen
lijk alleen buiten doen, in de tuin of op hei
balcon.
Men heeft van ongelukken in huis altijd het
nare gevoel, dat ze zo makkelijk vermeden
hadden kunnen worden. Bij de ongevallen in
huis die kinderen overkomen is dat zeker het
geval. De gevaren in huis zijn voor kinderen
ook vergroot met de binnenkomst van de elek
triciteit en de chemische produkten in het huis-
111111111minimimum111111111minui
HHmimimmimimimimimimmmmmmummimmmimmiiiiimmmimmmimimmimmmmmmiimmmimiiimmmmmmmmimiii;
houden. Het is altijd triest om uit de statistie
ken te zien, dat van de ongelukken met kin
waarvoor in het bouwplan dan ook de nodige
ruimte dient te worden uitgetrokken.
Maar hoe dan ook, op vjeg naar een steeds
idealere wereld moet de huisvrouw, die het nog
niet perfect heeft, geen enkel risico nemen
met een twijfelachtige aansluiting van de was-
robot.
De moderne gevaren in huis zijn de elek
triciteit en de chemicaliën. We lazen over een
vlekkenboekje, dat de Vereniging van Huis
vrouwen onverantwoord acht omdat er metho
des en middelen worden aangeraden, die niet
onschuldig zijn. De gasslang, die kan losschie
ten vormt ook een ontstellende bedreiging als
men afgaat op de berichten, die men bijna
wekelijks hierover tegenkomt. Vallen van grote
hoogte, van een frap of uit het raam heeft al
tijd bestaan, vooral in de schoonmaaktijd, die
dit soort ongelukken elk voorjaar doet toe
nemen. Verwondingen door snijden zijn er ook
altijd geweest, het mes is nu eenmaal onmisbaar
bij de etensbereiding. Erger bijna is het letsel
aan de hand, opgelopen bij het openen van
onwillige blikjes, of wat men zich aan kan
doen door het onvoorzichtig reiken naar een
draaiende mixer of een raam-ventilator.
assen in benzine is in huis ook nooit
zonder brandgevaar, vooral niet als
men het gedachteloos doet in de keuken,
deren 45 procent gebeurt in het verkeer en
55 procent in huis. Het aantal ongelukken dal
jeugdigen treft in huis neemt toe. Aan het
begin van deze maand heeft men kunnen lezen
hoe een kindje gedronken heeft van een flesje
penicilline met zwavelzuur. Hoe kan zoiets ge
beuren? De moeders zijn tegenwoordig altijd
druk, de woonruimten zijn klein, er blijft wel
eens te veel binnen bereik staan. Het is zo
begrijpelijk.
Het is eens gebeurd, dat ergens op de schoor
steen een flesje donkerbruine hoeststroop
stond naast precies zo'n flesje met donker haar-
water. De vader gaf zijn hoestend zoontje per
ongeluk een lepel uit het verkeerde flesje.
Slordig, om het haarwater-flesje niet dadelijk
op te bergen? Dat is zo gemakkelijk gezegd.
Maar dat is zeker: kijken op het etiket voor
dat men medicijn geeft en nooit een fles of
tube op de tast nemen, zou een gulden regel
in huis moeten zijn. Kwade vloeistoffen drin
ken of medicinale pastilles opknabbelen, is een
naar ongeval dat een kind kan overkomen. En
de tegenwoordige plastic verpakking ziet er zo
aardig uit, dat men ook de afwasmiddelen
hoog moet wegzetten, veilig voor de jonge
grijphandjes, waarvoor ook de chloor, de lysol,
de petroleum, de ammonia, de terpentijn, de
zeeppoeders en dergelijke onbereikbaar moe
ten zijn. In de keuken de werkplaats vooi
de huisvrouw gebeuren de meeste ongeluk
ken. Daar moet men in de woonkeuken wél
rekening mee houden. Vooral als het kleintje
net uit de box is en de wereld gaat verken
nen met zijn grijpende handjes en zijn mondje,
waar hij alles in steekt.
I J at de medische wereld verontrust is door
f de toename van de ongevallen bij kin
deren, blijkt wel uit het feit, dat enkele
weken geleden een medicus gepromoveerd is
op een proefschrift getiteld „Óngevallen bij
kinderen". Dr. J. H. Baaij heeft ruim drie
honderd gevallen van ongelukken in huis met
kinderen nader onderzocht. Zijn conclusie was.
dat bij zestig van de gevallen dit door een
voudige middelen voorkomen had kunnen wor
den. Voorkomen betekent natuurlijk niet
dat heeft een huisarts eens gezegd dat men
in huis e l k risico, ook het geringste, angst
vallig zou vermijden. Het kind moet leren
en weten, dat er gevaren om hem heen zijn.
Dat een mes en een schaar en een warme
kachel „pijn" kunnen betekenen. Maar dat de
inhoud van flesjes, tubes en doosjes gevaar
kan bevatten, dat gaat boven het bevattings
vermogen van kleintjes, die niet op een eti
ket kunnen lezen en die alleen maar weten,
dat snoepjes er ook zo uit zien. Afschuwlijke
dingen gebeuren ook met plasticzakken, die
kinderen spelend over hun hoofd trekken.
Op een congres deze winter in Utrecht ge
houden, is ook, ter sprake gekomen, hoe men
de ongevallen in huis van kinderen kan voor
komen. Dat kan onder meer door het gevaar
zoveel mogelijk op te sluiten. Medicijnkastjes,
waar alle medicamenten onvoorwaardelijk tn
worden weggeborgen. En geen snoeren in het
contact laten zitten zodat kleine handjes naar
de stekker aan het uiteinde, waar stroom op
staat, grijpen. We hebben het natuur-gevaar
van de bliksem leren beteugelen, maar met de
kunstmatige elektrische stroom binnenshuis
zijn we dikwijls schandelijk nonchalant.
A. Bgl.
k®? te b,ez°rgenMaar dat ze er zelf
natuurlijk nooit een stap in zet'
.Op de gadgets-afdeling met alle
nieuwste nieuwtjes voel ik me verloren,
daar schreeuwen de verkopers zo hard
ze kunnen om het lawaai te overstem
men. Aardappelmesjes, wonderdeksels.
pannen die van binnen nooit aanbakken
en tal van dingen die de hemel mag
weten waarvoor te gebruiken zijn, wor
den de bezoekers luidkeels aangeprezen
en onder de neus geduwd. Op deze af
deling zijn de mannen in hun element.
Hun knutselaarsinstinct zegt hun dat als
ze zo'n onbekend stuk keukenmateriaal
kopen, hun vrouwen niets meer te kla
gen hebben over ruwe en vuile handen
door koperpoetsen of pannen schoon
maken. Grootmoedig kopen ze dus het
een en ander op deze afdeling. Thuis ge
komen zijn ze al gauw hoogst verwon
derd het meegebrachte na enkele dagen
in een lade weggestopt te zien! Maar dat
vermindert hun enthousiasme voor huis.
houdelijke „gadgets" niet en een jaa:
later doen ze op die afdeling weer
allerlei ontdekkingen.
Trouwens er zijn altijd practische
dingen tussen te vinden, zoals bij
voorbeeld de electrische schoenbor
stel. En onder de duurdere appa
raten de afwasmachines voor gezin
nen van vijf of zes personen. Geen
vrouw of ze bleef daarvoor staan,
jammer genoeg zijn die machines
nog niet berekend om pannen schoon
te maken, maar dat zal ook nog wel
komen.
Het paviljoentje van gewapend be
ton, ontworpen en gemeubeld door
tien vrouwelijke architecten, is buiten
gewoon practisch en toont tegeluker-
tijd aan dat er in Frankrijk ook
goedkope aardige meubelen bestaan,
terwijl het appartement van de arc"'"
tecten van het Seine-departement
er zeldzaam smakeloos uit ziet. Op
zijn zachts gezegd: kil en ko"d. De
bijzonderheid ervan is dat de kamers
rond om badkamer en sanitair zijn
gebouwd en dat - door verstelbare
Ichotten die de binnenmuren ver
vangen de grootte der kamers ver
anderd kan worden. Enthousiast leken
de bezoekers daar niet over. Dat was
men wèl op de afdeling der anti-
auairs iedere Fransman toch houdt
van antiek, onverschillig uit wat voor
milieu of hij komt. Het is eigenaardig
dat de Fransen als ze de expositie
van „Arts Ménagers" bezoeken nooit
vergeten, na alle moderne uitvindin
gen op huishoudgebied gezien te heb
ben, aandachtig de afdeling van de
antiquairs te bekijken en achttiende
en negentiende eeuwse interieurs in
ogenschouw te nemen, waar ze altijd
een zwak voor behouden.
Dat verklaart ook dat deze afdeling
zich steeds op de „Arts Ménagers
handhaaft, ook al doet ze er wat vreemd
aan Blijkbaar vindt een groot deel van
het publiek het nog een verademing na
alle praktische dingen, enkele werke
lijk mooie voorwerpen te kunnen be
wonderen.
Diny K. W.
