Mr. Cremers over het contact V
tussen de Kennemer gemeenten
Zekere samenwerking noodzakelijk
om hoofd te kunnen bieden aan
gemeenschappelijke vraagstukken
„Ik voel er niets voor om
„Hart van Zuid-Kennemerland"
vooruit te
hollen"
II
I
Demonstratie beeldende expressie
op interscholaire tentoonstelling
DOOR EEN ZATERDAGSE BRIL
Toename in gaafheid en beheersing
Hond begraven
in familiegraf
11»!
IN MUSEUM HUIS VAN LOOY
SOLEX DE LUXE
herderlijk
SCHRIJ VEIS PER
SLEUTEL WEG?
LJ
ZATERDAG 12 MAART 196a
PAGINA 3
300.000 zielen
v,° ver'
Solidariteit
SM
°«ier: J. J. VAN K00TEN
CCHSTAF
Verlovingsringen
't Huis met het carillon
GROTE HOUTSTRAAT 49
Haarlem - tel. 20049
GRAMMOFOONPLAAT
De Rooy winnaar in
jeugddamtoernooi
„DE SLEUTELSPECIALIST"
ZAADHANDEL JAN R00ZEN
ALLES VOOR UW TUIN
Weggetje in de Waarder-
polder
Geen subsidie voor
Humanistisch Thuisfront
WASSERIJ DUYN
Directie had geen bezwaar
HAARLEM, 12 maart De bur
gemeester van Haarlem, mr. O. P.
F. M. Cremers, is een hartelijk en
joviaal man. Vooral, wanneer hij op
Zijn praatstoel zit. Dan haalt hij zijn
pijp voor de dag en zet hij zich be
haaglijk in zijn groen-trijpen zetel
in de prachtige werkkamer van het
historische stadhuis. Als men met
hem spreekt over het tussenge-
meenteli.jk contact van de Kenne
merlandse gemeenten, komt hij on
middellijk in die stemming. Hij aar
zelt niet om de bijeenkomst van de
Colleges van B. en W. van de Ken-
nemerlandse gemeenten, volgende
Week vrijdagavond in het Frans
Halsmuseum, een historisch moment
te noemen voor dit gebied. Niet,
omdat er belangrijke besluiten zou
den worden genomen tijdens deze
bijeenkomst, maar enkel omdat hier
de mogelijkheid wordt geopend voor
de plaatselijke gezagsdragers in deze
'treek om in nauwer persoonlijk
Contact te treden met anderen, met
wie men in de dagelijkse praktijk zo
vaak officieel contact heeft. Met
plezier spreekt hij over het persoon
lijk contact van de Kennemer bur
gemeesters in de Burgemeesters
kring van Kennemerland. Het con
tact is na de oorlog ontstaan. Het is
allerhartelijkst en men bespreekt er
de verschillende problemen, die het
burgemeestersambt met zich mee
brengt.
Ook behandelde men wel eens
problemen, die de gemeenten zelf
aangingen, maar daarbij stuitte men
voortdurend op de moeilijkheid, dat
de wethouders van de betrokken
gemeenten deze zaken feitelijk veel
beter kenden. Men was ervan over
tuigd, dat een zekere samenwerking
tussen de Kennemer gemeenten
noodzakelijk is, wil men aan de
belangrijkste gemeenschappelijke
vraagstukken het hoofd kunnen bie
den. De grote vraag waarvoor men
zich gesteld zag was echter, hoe ver
deze samenwerking zou moeten gaan.
rijdag 18 maart komen de Col
leges van B. en W. van Haar
lem en omliggende gemeenten
op uitnodiging van B. en W. van Haar
lem in het Frans Halsmuseum bijeen
om gezamenlijk van gedachten te wis
selen over allerlei gemeenschappelijke
vraagstukken' die in Kennemerland aan
de orde zijn. De bedoeling van de bij
eenkomst is niet om tot gemeenschap
pelijke besluiten te komen of vergaande beslissingen te nemen, maar
vooral om elkaar als persoon te leren kennen.
B. en W. van Haarlem hebben voor deze bijeenkomst uitgenodigd
de Colleges van Heemstede, Bloemendaal, Bennebroek, Zandvoort,
Haarlemmerliede, Haarlemmermeer en Velsen. Het initiatief is ont
staan in de burgemeesterskring Kennemerland, die de tijd gekomen
achtte om ook de wethouders der betrokken gemeenten eens een keer
samen te brengen. De Colleges van Beverwijk en Heemskerk zijn
niet uitgenodigd, hoewel de burgemeesters dezer gemeenten wel lid
zijn van de burgemeesterskring Kennemerland. Men wil voorlopig
het contact beperken tot die Colleges, die in de praktijk nogal eens
met elkaar te maken hebben.
In verband met deze ontwikkeling van het onderling begrip tussen
de Kennemerlandse gemeenten, hebben wij gesprekken gevoerd met
de burgemeesters van de betrokken gemeenten. Het eerste gesprek
hadden wij met de burgemeester van Haarlem, mr. O. P. F. M.
Cremers. Het resultaat van dit gesprek drukkep wij hierbij af.
Mr. O. P. F. M. CREMERS
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIMIIIlllltlllllllllllllllllllllllllllllllllllll
„Haarlem, hart van Zuid-Kennemerland": niemand zal zich tegen deze beeld
spraak verzetten, want ieder ervaart haar als de weergave van een realiteit.
Haarlems centrumpositie is niet alleen een topografische, noch alleen een eco
nomische of culturele aangelegenheid. Zij is in een niet precies vast te stellen
verhouding zowel het een als het ander: er is een veelzijdige gerichtheid vanuit
de omliggende gemeenten op Haarlem. Een vitale en spontane gerichtheid, die
weinig of niets met bestuurlijke structuren van doen heeft. Maar wel is het
zinrijk, zoals in bijgaand artikel beschreven wordt, dat er een bestuurlijke
samenwerking is en dat die bestuurlijke samenwerking wordt „vermenselijkt
door persoonlijke contacten van de bestuurders onderling. Het hart van Haarlem
is ontegenzeggelijk de Grote Markt. Niet op economische, culturele of „recrea
tieve" gronden, maar op grond van wat ver boven dat alles uitgaat het spontane
gevoelen. Ter representatie van dat gevoelen kozen wij een sfeervolle foto van
een van zijn belangrijkste monumenten: de oude St. Bavo, „lichtend" teken van
een rijk verleden.
In de IJmond tobde men met een
Wetsontwerp, dat voorzag in de oprich
ting van een boven-gemeentelijke
IJmondraad met reële bevoegdheden.
In het Botlekgebied zocht men het in
een uitgebreide gemeenschappelijke re
geling. Weer elders trachtte men de
vraagstukken op te lossen door samen-
Voeging van bepaalde gemeenten. Eind
Vorig jaar werd duidelijk, dat men in
Twente en oost-Gelderland serieus ging
Werken aan het tot stand komen van
een gemeenschappelijk orgaan, waarin
biet minder dan dertig gemeenten zou
den samenwerken. Dit samenwerkende
totaal zou als geheel weer samenwer
ken met een veertigtal gemeenten
aan de overzijde van de Duitse grens.
Op die manier wilde men daar trach
ten om gezamenlijk de gemeenschappe
lijke positie temidden van de econo
misch hoogst belangrijke driehoek
Kuhrgebied-Randstad Holland-Ham-
burg, volledig uit te buiten.
Enige tijd geleden is de Burgemees
terskring Kennemerland in Twente
een kijkje gaan nemen, om te zien hoe
men daar de gemeenschappelijke
vraagstukken tot een oplossing tracht
te te brengen. De situatie in Twente
werd echter algemeen van heel ande
re aard geacht dan die in Kennemer
land. Daar immers bevindt men zich
in een randgebied, dat zich teweer
moet stellen tegen een zekere noncha-
lanche van de centrale overheid. Daar
van is hier nauwelijks sprake. Hier
Saat het veeleer om een evenwichtige
tn geleidelijke ontwikkeling van het he
le gebied tussen Amsterdam en de
Umond.
^Burgemeester Cremers is van me-
*cha' da' de behoefte aan een gemeen-
land?PelÜk orgaan voor de Kennemer-
Voordo gemeenten zich vooralsnog niet
de gem' bestaan reeds verschillen-
dat aant„ein?chapPeli'ke regelingen en
nepr Hkan uitgebreid worden, wan-
in dp ^aan behoefte bestaat. Dat het
iremLp°?t0n,st nod'S kan zijn om een
te aPpelijk orgaan in het leven
IWoo Ren> .achtte hij niet uitgesloten.
,ar dan is het toch een eerste ver
wik» ï.at een dergelijk orgaan zin en
effect heeft. Het moet inhoud hebben.
De behoefte daaraan dient niet van
bovenaf te worden afgelegd, maar moet
Van onder uit de gemeenschap zelf,
groeien. Het gaat hier om een gebied
met een inwonertal van bijna 300.000
zielen.
Voorlopig acht burgemeester Cre
mers het dan ook het belangrijkste,
dat de plaatselijke gezagsdragers, de
leden van de colleges van B. en W.,
elkaar persoonlijk leren kennen en via
een goede, persoonlijke verstandhou
ding een oplossing trachten te bereiken
voor de gemeenschappelijke vraagstuk
ken waarvoor zij zich gesteld zien.
Daarbij kan gedacht worden aan de
kwestie van de onderwijsspreiding in
Kennemerland, of de bijdragen der
kleinere gemeenten aan de centrale
gemeenten in de kosten van onderwijs
voorzieningen. Maar ook aan de kosten
bouw van een nieuw Concert-
Stadssrhp van de verbouwing van de
beeïden ^urg. Dit zijn slechts voor-
andere'uit te Kntal is nog met ve
gaat is het klebkrpeiden- Waar het,
solidariteit en Va" van ten ge.vo va"
de fprapenwh,- ,een bewustzijn van
Deze solidariteit zal bijzonder nodig
"jn, aldus burgemeester Cremer, wan-
beer straks Amsterdam met zijn defi-
i..A
Het moge dan
zijn, zoals ons uit
de desbetreffende
dagbladverslagen is
bekend geworden
dat de podium
prestaties in het
interscholair toer
nooi in betekenis
afnemen, voor de
demonstratie van
beeldende expressie
geldt deze klacht
beslist niet. Moch
ten wij vorig jaar
een toename in
gaafheid en'beheer
sing constateren, dit
jaar blijkt hoe dat
de inzet is geweest
van een voortgaan
de ontwikkeling. Er
is een verschuiving
gaande reeds
langer in de me
thodiek die de
jeugd wordt aange
boden om hun
beeldende kracht te
ontplooien. De
waardevolle resul
taten daarvan ko
men thans te voor
schijn bij manifes
taties als de in
terscholaire.
De tijd van fi
guurzagen naar ge
kocht patroon en
natekenen van een
„plaat" soms
meer een praktische
rekenoefening is
wel voorbij, alhoe
wel wij bij erva
ring weten dat er
nog verschillende
(lagere) scholen te
vinden zijn waar tekenvoorbeelden klas
sikaal worden benut! De vrije tekening
en het vrij boetseren, als reactie, doen
al enige decennia opgeld en dat bete
kende winst ten opzichte van het voor
gaande maar een bij de jeugd aange
paste, ook in beeldende zin vormende,
methode is dit evenmin gebleken.
De eerste interscholaire tentoonstel
lingen na de oorlog waren eentonig door
dit „vrije" werk. De stroming van de
z.g. vrije expressie deed eveneens een
beroep op de zelfstandige werkwijze
maar, mèt de verheviging van de kleur
en de ongebondenheid van de vorm die
gecultiveerd werden, werd het resultaat
omdat niet de buitenwereld maar het
innerlijk beleven tot uitdrukking ge
bracht moest worden, in feite veelal een
demonstratie van onmacht.
De voortreffelijke voorbeelden van
uiting van persoonlijke gevoelens zijn
afkomstig van sommige kinderen met
een uitgesproken aanleg die dit ni
veau met iedere methode wel be
reiken. Bij ongeselecteerde leerlingen
moet men als doel voor ogen hou
den, de gehele groep tot een bevre
digende bezigheid te brengen. Dit ge
beurde ook wel bij het tekenen naar
een voorbeeld, maar nu moet men
aansluiten bij de huidige visie van op
voeding en onderwijs op de persoon
lijkheidsvorming.
Er werden intussen wel aardige tech
nieken gepropageerd, zoals vingerver
ven, werken met inkt op nat papier,
wegkrassen van een zwarte laag waar
onder bonte kleuren, willekeurig opge
smeerd, nog willekeuriger te voorschijn
komend. Maar zonder reserve toege
past werden dit maniertjes met verze
kerd maar goedkoop effect die nog
meer onmacht en leegte verborgen.
Een steelse blik naar de hedendaagse
experimenten in de officiële kunst moet
in dit opzicht als een begripsfout ge
kwalificeerd worden.
Als we de interscholaire tentoonstel
ling mogen misbruiken om er uit te
lezen hoe het onderwijs de jeugd leert,
zich beeldend te uiten als een bijdrage
tot haar persoonlijkheidsvorming, dan
menen wij na een bezoek aan de ten-
Nearer my God to thee". Op bijzonder treffende wijze
zijn deze woorden verbeeld in de tekening van deze
negerin. Het werkstuk is geëxposeerd op de Interscholaire
in Museum Huis van Looy.
toonstelling in het Van Dooy-museum te
mogen zeggen dat er langs meerdere
kanten aanwijzingen zijn dat het doel
thans goed wordt gesteld. Op een wij
ze die binnen het bereik van de leeftijd
ligt leert men de jeugd vorm en ma
teriaal te beheersen om de persoonlijke
en monumentele ingeving op een eerlijke,
gevoelige en beschaafde «wijze gestalte
te geven.
Wij hebben ons betoog ingesteld op
de tekening; zij geldt echter voor een
verheugdende veelheid van materialen
en technieken: metaal, steen, hout, pa
pierven klei voor plastische vormgeving
keramiek, emaille, textiel voor sieren
de gebruiksvoorwerpen. Het is waar
schijnlijk door de hierboven geconsta
teerde toename van innerlijk evenwicht
dat de tentoonstelling zulk een rustige
en beheerste indruk achterlaat. Men
ziet er wel nog velerlei opvattingen en
vrijwel alle richtingen van de volwas
sen kunst weerspiegeld maar leerkrach
ten van lagere scholen, mensen van
het jeugdwerk, ouders en vooral school
vrije jeugd kunnen wij een bezoek aan
deze tentoonstelling die duurt tot en
met 27 maart zeer warm aanbevelen.
(Advertentie)
DE VEILIGSTE BROMFIETS nu 375.-
HOUTPLEIN 18—20 - TEL. 16615-12000
(Ook op gemakkelijke betalingscondities)
(Advertentie)
VOOR MODERNE MENSEN
nitieve havenplannen op tafel komt.
Zoals de situatie nu lijkt, is het nodig
dat het hele vraagstuk van de Amster
damse havenuitbreiding wordt onder
gebracht in een afzonderlijk lichaam,
bijvoorbeeld een havenschap, waar
in de gemeente Amsterdam veel, maar
niet alles te zeggen mag hebben. Ken
nemerland, dat ten nauwste bij deze
ontwikkeling betrokken is, zal in een
dergelijk lichaam zonder enige twijfel
ook vertegenwoordigd dienen te zijn.
Maar zover is het op het ogenblik nog
niet. Voorlopig is het zaak dat de daar
voor noodzakelijke solidariteit van de
Kennemerlandse gemeenten zorgvuldig
tot ontwikkeling gebracht wordt. Dat
men leert door elkaar te leren ken
nen en waarderen begrip te hebben
voor de problemen van anderen.
«•Ik ben in dat opzicht een conser
vatief man", zegt burgemeester Cre
mers. ,,Ik voel er niets voor om voor
uit te hollen op de feitelijke ontwikke
ling. Het enige belangrijke Is, dat wij
bij blijven. En daarvoor is het nodig,
dat wij als gezagsdragers elkaar leren
kennen en onderling van gedachten
wisselen".
Van de bijeenkomst van volgende
week vrijdag moet men dan ook geen
opzienbarende resultaten verwach
ten. Maar op zichzelf is de bijeen
komst belangrijk, omdat daaruit
blijkt dat de gezagsdragers bij willen
blijven en een open oog hebben voor
de ontwikkeling in dit gebied.
PARIJS, 9 maart (K.N.P.) -
hij zich dit jaar in zijn vastenbrief
bijzonder tot de jongeren wilde richten
heeft de Lisschop van Versailles, Mgr.
Renard, zijn verklaring niet op papier
gezet maar uitgegeven op een lang
speelplaat. De bisschop verwacht er
van, dat het contact veel intensiever
zal zijn dan vi. de gebruikelijke weg
van voorlezing op de preekstoel door
pastoor Ol kapelaan.
Mgr. Renard spreekt voornamelijk
over de zeer snelle groei van zijn bis
dom. Hij hoopt, dat de grammofoon
plaat niet Heen in parochie en school
gedraaid zal worden, maar vooral in
het gezin.
Advertentie
De Amsterdamse problemist Leen de
Roojj wist door een zege in de laatste
ronde beslag te leggen op het persoon
lijk jeugdkampioenschap van Noord-
Holland. De eindstand van dit toernooi
werd aldus: L. de Rooij, 12 pnt.; V.
Morsveld, 11 pnt.; M. Veenstra, 9 pnt;
J. de Boer, 7 pnt.; M. Jonkhart 6 pnt;
R. Jansen 3 pnt.; Th. Smit en J. Es-
selman 2 pnt.
De promotiecompetitie naar de
hoofdklasse bracht voor de deelnemen
de damclubs nog een onverwacht ver
lengstuk. Nadat Diemen door de dam
mers uit Den Helder een nederlaag
was toegebracht, leek het aanvankelijk
dat de Marinestad een nieuwe hoofd
klasser rijk zou worden. Vooral omdat
Ons Genoegen uit Edam telkens faalde
en verloor. Zeer onverwacht wist de
vierde deelnemende club, de Haarlem
se Damclub II, tot winst te komen tegen
de Den Helderse dammers.
Dat betekende een herkamp tussen
drie clubs om toch nog een plaats in
de hoofdklasse te kunnen bereiken. De
intussen bereikte stand in deze pro-
motiecompetitre luidt: Den Helder,
Haarlemse Damclub II en Diemen elk
4 punten, Ons Genoegen 0 punten.
Advertentie
LANGE VEERSTRAAT 1# - TEL. 11493
Wie gedacht had, dat tot om
streeks Palmzondag de da
gen rustig zouden wegebben
in een milde voorjaarsstemming,
is bedrogen uitgekomen. Het
schijnt, dat iedereen de stille tijd
heeft uitgekozen om zich eens duch
tig te roeren. Neem nu het rumoer
in de bouwvakken: eerst een paar
onschuldige schokken, later een
vuurspuwende berg, waarvan de
lava spoedig ook Haarlem binnen
stroomde. Gloeiende harten, hete
gezichten. Verwijten hier, verwij.
ten daar en zelfs de meest vrien
delijke relaties worden bedreigd.
Als de lucht is opgeklaard en de
sfeer is gezuiverd, glimlacht mis
schien iedereen om zijn heetge
bakerde reacties.
Intussen zijn in de IJmond de ge
moederen niet tot rust gekomen.
Heemskerk wacht met enige bitter
heid op de dingen, die over zijn zelf
standig lot zullen beslissen. Bever
wijk, zeker van zichzelf, is deze
week accoord gegaan met de idee
van de minister van Heemskerk en
Beverwijk één nieuwe gemeente te
maken. Via de draadomroep waren
de discussies zelfs te beluisteren.
De Heemskerkers moeten niet wan
hopen. Er is nog verdeeldheid in de
IJmond, en zo lang is er nog van al
les mogelijk. Kijk maar eens naar
Haarlemmerliede.
Wie had die Lieden nog een kans
gegeven op een stuk eigen grond?
Was het al niet lang in kannen en
kruiken, dat het aloude land van de
Spaarnwouder Reus door de Meer
zou verzwolgen worden? En ziet, al
les staat weer op losse schroeven.
De mannen aan de Lie hoeven voor
alsnog niet hun schoenen der vrij
heid aan de wilgen te hangen.
Het ene probleem is dus Ken
nemerland niet uit, of het
andere stormt weer binnen.
De telefoon ratelt en slaat weer
af en de enige oase van rust is
in zo'n geval voor mij de kapper.
Nee, niet zo'n witte medicijnman,
die zich omringd heeft met tallo
ze geheimzinnige flesjes, waaruit
hij wonderen weet te toveren.
Zo'n kapper van chroom en smet
teloos wit is namelijk een voortref
felijke raadsman voor wie gelijk
wil hebben.
Wie echter van man tot man wil
spreken, moet een oude barbier
opzoeken in diens nederige salon
van nauwelijks een paar vierkante
meter. De lage houten zoldering
geeft het gesprek iets vertrouwe
lijks, het ouderwetse instrumen
tarium gaat kreunend door je we
lige haardos en de eikenhouten
kaptafel met de laatjes voor de
vaste klanten-in de trant van
grootvaders buffet - brengt een
huiselijke stemming achter de vi
trage-gordijntjes.
Met zo'n man valt te praten. Hij
zoekt zijn woorden bedachtzaam
en formuleert ze voorzichtig tot
zinnen, die getuigen van ervaring
en wijsheid. Misschien is hij nooit
verder van zijn salon geweest dan
hooguit een paar honderd meter.
Maar dat kleine gebied was vol
doende om hem de mensen te
doen kennen. Problemen, me
neer? Er zij er te veel, zei hij. Daar
moet nodig het mes in gezet wor
den. En met een
grimmig gebaar zet
hij het mes op
de slijpriem.
Advertentie
SPEKSTBAAT 5 TELEF 16061
HAARLEM, 11 maart In 1956 nam
de gemeente Haarlem van de Waarder-
polder de Zuidelijke Dwarsweg, gelegen
tussen Waarderweg en verlengde Nij-
verheidsweg, gratis in eigendom, be
heer en onderhoud over. De Waarder-
polder zou ter compensatie jaarlijks
200,- aan Haarlem betalen, zolang de
weg zijn tegenwoordige bestemming be
houdt. In 1957 werden er in het weg
dek twee palen geslagen om te voorko
men, dat het zware vrachtautoverkeer
nog langer van de weg gebruik zou
maken en daardoor de weg helemaal
kapot zou rijden.
De Waarderpolder heeft nu gesteld,
dat de weg niet meer aan zijn oor
spronkelijke bestemming beantwoord.
Voor de vaak breed geladen hooiwagens
leveren de palen inderdaad enig be
zwaar op. Haarlem en de Waarderpol
der zijn nu overeen gekomen, dat, gere
kend vanaf september 1957, de polder
slechts 100,- aan Haarlem zal betalen
in plaats van 200,-. Aan de raad vra
gen B. en W. van Haarlem nu deze ont-
werp-overeenkomst goed te keuren.
HAARLEM, 11 maart Evenals vori
ge jaren stellen B. en W. van Haarlem
de raad voor afwijzend te beschikken op
een verzoek om subsidie van de Stich
ting Militaire Tehuizen van het Huma
nistisch Thuisfront. Vroeger is al gesteld,
dat het Humanistisch Thuisfront geen
militair tehuis in Haarlem exploiteerten
dat voor de gemeente geen taak is weg
gelegd ten aanzien van elders in den lan
de gevestigde militaire tehuizen. De om
standigheden hebben zich niet gewijzigd,
zodat de raad geadviseerd wordt ook nu
weer subsidie te weigeren.
Advertentie
AM STER I) AMSEV A ART 20 TH.. 11055
Ook voor de fijne was
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 11 maart. Met toe
stemming van de directie van de Haag
se begraafplaats Nieuw Eykenduynen is,
naar eerst nu blijkt, vorige maand een
hond. een Pekineesje, bijgezet in een
familiegraf. Omdat in geen enkele be
paling het begraven van honden bij men
sen wordt verboden en ook de eigenares
van het graf, een goede kennis van de
bazin van de hond, haar toestemming had
gegeven, achtte de directie geen ter
men aanwezig de teraardebestelling te
verbieden. De ernstige bezwaren van
de broer van de eigenares van het graf.
die niet wilde hebben dat een hond by
het stoffelijk overschot van zi)n moe
der werd begraven, kon aan de toestem
ming niets afdoen. Een functionaris yan
de begraafplaats verklaarde dat de toe
stemming verleend was omdat heeen
klein hondje betrof. Een grote hond zou
ten wij geweigerd hebbenzo iuiaae
zijn commentaar.
