Inktvis
met
TIEN JAAR VEELZIJDIGE
veel
HULP
armen
;4
Tuinboek
Mien Ruys
D
Zomerschoeisel fragiel
-en heel licht
K
Invitatie voor show
met levende goudvis
A
WYBERT
I
H
Bemiddelaar tussen industrie en huisvrouw
LIFTENDE
Zusters
DE „TEENAGERS" LOPEN BETER
BRONNLEY
Vrouwen beswijken voor verleiding
Meer dan 11 weet
ui ui ill m ur
[DYSMALGINW;
mmn
RUITEN VOOR REGENMANTELS
Geen opschudding
verwekken
o
l,,Wb
VRIJDAG 18 MAART 1960
PAGINA
I
m ii» m ■■iilll
SPECIAAL tegen
menstruatie-pijnen
mm
:*y
HUIDVERZORGING
COMPLEXION SOAP 1.so
besmetting
Gebruik regelmatig
IL'niiniiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiuiniiiiiiiiiKiiiioiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiNiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiitiiiiiiim
HUISHOUDRAAD,
iïmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiruiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiïi
rliet vanaf een eiland. In de
h0| felf zijn de instituten van huis-
din» Üke voorlichting, van de voe-
ji'Ssvoorlichling, van de warenkeu-
verh»i^n %as en'electriciteit, van nij-
tin* ™!?nderwijs. van gezinsbegro-
de afdeUntgr?eiA En niet het min?t
van de kouwhuishoudkunde
ook samenwSrmh^esch001- EJ iS
instanties en dienftS rf-allerlei ande.re
houden zijn gericht we °P het hul?'
veel om op tenoemeA1 z«n te
van de kwallteitsdienlt'tof6 de^dns"
triele vormgeving en 7o indus-
verpakking lowel® als\^Xaüe?n
8 ^Menlieve samenwerking, die er
loceera huishoudwetenschap, die ge-
V afn de hogeschool in
len g \.ls als het ware hortgele-
'an ^fc?nsolideerd door de benoeming
lie tru i Et LimPerg, ec. dra.,
3ure=, maart directrice was van het
»elaea"mVanr de .Huishoudraad, in een
'ogesnhnp? A"ctle aan de Wageningse
8 school bij de afdeling research van
de algemene huishoudkunde. Oók een
duizendpoot deze vrouwelijke econoom,
en een bezield en vasthoudend bepleit-
toevrouw E. Kortekaas—den Haan, voorzitster van de Nederlandse Huishoudraad.
De volgende week donderdag vierentwintig maart viert de Huishoudraad
kest. Hij bestaat dan tien jaar en die jaardag wordt herdacht met een
bijeenkomst in Den Haag, die opgeluisterd zal worden met de aanwezig-
'eid van koningin Juliana en minister Marga Klompé. Toen het instituut
1950 zijn bestaan begon, als kind van het Nederlandse Vrouwen Comité
tverd het op de been gehouden door een gift van prinses Wilhelmina, die
de beschikking had over de baten van de tentoonstelling ,,De Nederlandse
vrouw", welke kort na de bevrijding was gehouden. Nu krijgt de Huis
houdraad subsidie, onder andere van het ministerie van dr. Klompé, van
Maatschappelijk Werk.
Misschien zegt het begrip „Huishoudraad" u niets. Er zijn zoveel
••radenen „schappen die over ons bedisselen. Terwijl ze zelf ergens in
net vage blijven. En toch bent U waarschijnlijk bij de Huishoudraad aan
gesloten, en wel via de vrouwenvereniging, waar U lid van bent. Want de
Duishoudraad is een vertegenwoordiging, waarvan alle grote vrouwen
organisaties, van welke confessie ook, deel uitmaken.
u vindt, dat een plastic bak, die u
koopt, voorzien moet zijn van een eti
ket, waarop staat of het materiaal te
len kokend water kan en tegen chemi
caliën. Maar dat kunt u, als eenling,
hiet gedaan krijgen. De Huishoudraad
's daar, op het ogenblik, om maar één
Voorbeeld te noemen, uit naam van
tienduizenden huisvrouwen mee bezig,
Wat vele besprekingen vergt met de in
dustrie en met wetenschappelijke in
stanties. De Huishoudraad heeft name
lijk tot doelstelling om de doelmatig
heid van het huishouden te bevorderen.
Wat dus ook betekent, dat de huisvrouw
goed georiënteerd moet zijn over van
alles wat haar. werk betreft. Maar ook
schaart de Huishoudraad zich om de
tafel met het bedrijfsleven ter bespre
king van wensen en klachten, die de
huisvrouw aan de industrie zou willen
voorleggen.
Hoeveel duizenden knopen zijn er
biet al gehavend in de was? Met alle
tijdrovende consequenties daarvan
Voor de vrouw, die het altijd maar
Weer moet herstellen. Het Klachten
bureau van de Huishoudraad in Den
Haag aan het Anna Paulownaplein 7
heeft alle knopenklachten en het
Waren er vele verzameld en toen
tjUe knopenfabrikanten uitgenodigd om
Se zaak eens te komen bespreken.
zijn allemaal gekomen. En zo, ,,op
hoger niveau", is de zaak efficiënt aan
gepakt. Industrie en huisvrouw heb
ben het bij de „bemiddelaar" uitge
praat en een bevredigende oplossing
gevonden om dat hinderlijke pro-
uit de weg te ruimen. Op die
lend „gebeurt er meer, op verschil-
terrein.
schouders1" sHuishoudraad ook de
onder de etikotVrf s*n{ls de oprichting,
het merken 'vaT^g ,van textiel dus
huishoudgoed met maTiTvA v, An
bare wasvoorschriften ni- T
gang gezet. Allemaal 'heef inïewikkef-
de zaken in onze mgewikkeiff
schappij. Maar als de Huishoudraad'
die advocate in het groot, die de kwestie
dat rïfjbdustrie en bjj de regering als
o«t nodig is, voor haar bepleit, er niet
was hoe zou het dan Zijn? De Huis-
uoudraad is een soort inktvis met tien-
aiien lange armen die zich uitstrekken
aar elk terrein, waarop de huisvrouw
1 meespreken. En aangezien dat sa
mengestelde begrip het huishonden"
zf64 Ja'l°ze zakcn raakvlakken heeft
tin de bemoeiingen van de Huishoud
end ook met bepaald beperkt. In wo-
"bn en bouwen, in voedingskwesties en
hielkverpakking, in cadiamefsei In
Winkelsluiting, in het formaat van pan
®h droogdoek steekt de Huishoudraad
jdh albemoeiende neus. Vier groepen
isdar van 500 proefgezinnen helpen dé
Jbening van de „huisvrouw" bepalen
j"er de meest uiteenlopende zaken van
tei z,wakste plek in de plastic regenjas
Ij het meest bruikbare pannenassor-
"ment ln feite allemaal kleinigheden,
«uit u misschien zeggen. Maar waar
anders4 uat ongrijpbare .Huishouden"
AovKeAA daa uit een dagelijks geim-
heden! Spel van ontelbare klemig-
Hidshmfdrna°dls de huisvrouw is de
Huishoudraad een soort duizendpoot,
en de presidente, mevrouw Betty
Kortekaas-den Haan ze vergeeft
het me wel is dat ook 7p is van
S* 2e is van de meest
heterogene zaken op de hooete ze
zelf een êezin met opgroeiende
^nderen en behalve journalistiek
aan verschillende week- en
hdbladen heeft ze ook nog haar
Rj&Ujkse huishoudrubnekje voor de
zen*, en NCRV. De duizendste uit-
Vgn hig ging enkele maanden geleden.
raa(j ?.sPrekend wer de Huishoud
ster in vele commissies en „schappen"
van alle zaken, die voor de huisvrouw
van belang zijn. Zo de reeds genoemde
etikettering van textiel en plastic, kwa
liteitsaanduiding, afbetaling, glasafslui
ting van huishoudpotten, statistische on
derzoeken in huis en vele andere zaken.
In de verschillende „schappen" verte
genwoordigde ze de goed onderlegde
huisvrouw, of het nu ging over zuivel-
problemen of over kappersfooien. Aan
menige forumtafel heeft men haar voor
de goede zaak horen pleiten, dat kan
zijn zowel melk in karton als beperking
van de veel te veel typen glazen en
broodmessen en beddelakens. Het spijt
de Huishoudraad, mejuffrouw Limperg
te moeten missen. (Voorlopig zal me
vrouw A. Hellendoorn van het Bureau
van de Huishoudraad haar werk over
nemen). Maar de samenwerking zal ln
de nieuwe functie zeker blijven.
Maandelijks geeft de Huishoudraad
een bulletin met mededelingen uit.
De resultaten van het overleg, de be
sprekingen en de onderzoekingen wil
men in de nabije toekomst echter
wat dichter bij de huisvrouw brengen
door de opleiding van een kader.
Want voor „de" huisvrouw blijft de
Huishoudraad nog te veel achter de
coulissen. Waar het werk zich dan
ook in hoofdzaak afspeelt!
Op de congresdag 24 maart in Den
Haag zal onder anderen drs. P. van
Leeuwen, bestuurslid van het Genoot
schap voor Reclame, een causerie hou
den over de reclame en de consument.
Altijd boeiend, en de Huishoudraad
weet maar al te goed, hoe de „verbor
gen verleiders" van de advertenties
om de gunst van de huisvrouw vechten.
Wat het haar niet makkelijker maakt.
A. Bgl.
lllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllli
Mejuffrouw dra. E. Limpberg, die haar
jarenlange werkkring aan het Bureau
van de Huishoudraad zojuist verwisseld
heeft voor een belangrijke positie bij
het research werk op huishoudkundig
gebied aan de hogeschool te Wageningen.
Gevaren van het liften komen weer
op de proppen nu het voorjaar nadert.
In het tijdschrift van de meisjesbe
scherming wordt er wederom op ge
wezen in het laatste nummer. Aange
haald wordt het proefschrift van de in
specteur van politie, mr. dr. F. Brink,
die kortgeleden promoveerde in
Utrecht en in een van zijn stellingen
zegt, dat het liften langs Nederlandse
wegen verboden dient te worden op
gronden van verkeersveiligheid en
openbare zedelijkheid.
Moeten zusters zonder reisgeld
daarin dan niet het voorbeeld geven?
Hetzelfde blad geeft het volgende
staaltje van liften door zusters.
Afgelopen zomer trof een katho
liek geestelijke, die in zjjn auto van
het zuiden naar het „westen des
lands" reed, drie Vlaamse zusters van
St. Charles de Foucauld aan, vriende
lijk met het duimpje-op om een lift
vragend. De priester stopte, liet hen
instappen en trachtte hen duidelijk te
maken, dat zij beter niet konden lif
ten. Na Amsterdam moesten de zus
ters een andere richting uit dan haar
liftgever en hij gaf hun het reisgeld
om de plaats van bestemming te kun
nen bereiken. Ruim een uur later
moest een groep verkenners ver
zamelen op de rijksweg ten noorden
van Amsterdam. Wie stonden daat
weer duimpje-op vriendelijk om een
lift te vragen? De drie Vlaamse zuster
tjes. Dat werd duidelijk toen 's avonds
de gedienstige liftgever, die de zus
ters van reisgeld had voorzien, een
ontmoeting had met de leider van
de verkenners. Liften uit armoede?
e turn- en landschapsarchitecte
Mien Ruys schrijft over planten
op aanstekelijke wijze. Als ze in
haar tuinboeken begint te vertellen
over de vreugde, die de verschillende
soorten planten ons kunnen geven als
we ze, goedgekozen, in onze tuin tot
gezelschap nemen, leest men in één
adem verder. Als men tenminste enigs
zins behoort tot de liefhebbers van tui
nieren. Ze wijst je, hoe je er in elk hoek
je iets van kunt maken op elke grond
soort, in de zon of in de schaduw. Ter
loops deelt ze ook mee, waar onze ge
kweekte planten oorspronkelijk in het
wild vandaan komen zodat men be
grijpt welke condities ze stellen om goed
te gedijen. „Het gebruik en de ver
zorging van de vaste planten in onze
tuin" is haar geheel herschreven boek
Op hoge hakjes is de houding beter. Er zijn weer romantische versierinkjes op
de zomerschoentjes 1960.
1 K.' ,klik gaan de kittige
naaldhakjes op de stenen. Daar
kunnen ze geen kwaad. Maar
pas op met gevoelige vloerbedekkin
gen in huis, de vinnige punthakjes
kunnen een complete ruïne beteke
nen. De vrouw die op naaldhakjes in
het zandpad van een park het voor
jaar inwandelt, laat een duidelijk ge
tekend spoor na, net zoiets als spitse
vogelpootjes in de vochtige ochtend-
grond. Het voorjaars- en zomer
schoeisel dat de vaderlandse schoe
nenindustrie voor ons gereed heeft,
is nog steeds fijnpuntig van hak en
«nits van leest. De meest gevraagde
hakhoogte is vijf en een halve tot
zes centimeter. De klachten over het
breken van de fragiele hakjes heb
ben de fabrikanten er toe griiracht
om nu nylon, plastic en aluminium
te gebruiken in plaats van hout.
Zijn die hooggehakte schoentjes nu
heus zo slecht voor de voet. Och, als
je er maar verstandig op loopt. De
goede kant ervan is, dat men thuisge
komen gauw makkelijke schoenen aan-
trekt en het verwisselen V8J1 schoeisel
betekent uitrusten voor de voet. Een
feit is, dat de teenagers en ook de
„twenty"agers van nu heel wat elegan
ter lopen dan de vorige generaties op
hun „stevige" schoenen. Die waren he
lemaal veel minder luxueus gekleed en
geschoeid en van balletles nu sche
ring en inslag en uitstekend voor de
goede houding hadden ze nog nooit
gedroomd. Op hoge hakjes moet je je
wel rekenschap geven van je postuur,
je kunt er onmogelijk maar op voort
sloffen.
Bjj de verluxueuzing van het uiter
lijk en met name het schoeisel horen
ook de steeds lichtere en soepelere
schoenen, liefst ongevoerd. Ze lopen
gauwer uit, vooral de laaggehakte bal
lerina's en het lijkt altijd een beetje
of je zo op je pantoffels op straat
loopt, maar de jeugd wil dat. Gesoig
neerdheid is er niet meer bij.
Het is jammer van al die lieve
lichtgetinte schoentjes die we deze
week op de schoenendag gezien heb
ben, in beige, in naturel, in cognac,
in zacht groen, in gebroken wit in
heel licht paars, dat ze aan de voe
ten, in de omgang met straatasfalt,
met grasvelden, zandpaden, de fiets,
de harde stoep en ruwe trappen er
in minimum van tjjd smoezelig' en
beschadigd uit zullen zien.
Toch gaan we naar het meer sportie-
ye genre, dat zit in de lucht, zei een
fabrikant ons. Er zijn ook zomerschoen
tjes met dunne rubberzooi, met lage
hakken en de neus een beetje afgeplat.
Op de kwetsbare, met effen leer over-
klede hak is ook iets bedacht. De hak
wordt nu bekleed met samengesteld
leer. Stel u voor, dat je zes of zeven
plakken zoolleer op elkaar legt, als een
flensjestaart en dat je die stevig op
elkaar perst en dan. dwars door al die
lagen heen ragfijne vliezen snijdt. Dan
krijg je een soort gestreept leer, dat,
over de hak geplakt, de illusie geeft
van een plakjes-hak. Die ook in deze
nabootsing makkelijker te repareren is.
Wat de leersoorten betreft voor deze
zomer zijn het vooral de licht gevette
soorten en aniline leer, dat men het
beste onderhoudt met crèmes waar
in siliconen zijn verwerkt. Varkens
leer, dat wat deftiger, „pigskin" heet,
komt er ook weer in. Nieuw dat is
te zeggen, weer teruggehaald uit de
vorige eeuw, zijn de schoenen met
gespen een zwarte leren gesp op
wit is heel pikant en met glinste
rende bijou-gespjes, met rozetjes, met
gouden strikjes en kleine bloemen-
toefjes en al die lieve schoentjesro-
mantiek, die bij het muiltje van prin
ses Assepoes hoort. Er is, in het
meer sportieve, ook wit leer door
vlochten met raffia, in wit of in pas
teltinten.
A. Bgl.
„Borders, hoe men ze maakt", dat
het jaar voor de oorlog verscheen.
Maar al onze opvattingen zijn in twin
tig jaar tijds op drift geraakt en onze
smaak is veranderd, zowel voor de in
richting van het huis als van de tuin.
„Na de tweede wereldoorlog zijn er
grote wijzigingen ontstaan", zegt de
schrijfster, „niet alleen in de vormge
ving van de tuin, maar ook in de ver
houding van de mens ten opzichte van
de planten". In de eerste helft van de
ze eeuw maakte men uitsluitend bor
ders. Nu schikt men de vaste plan
ten veel vrijer. In dit boek geeft me
vrouw Ruys de verschillende uitgangs
punten voor het kiezen en het plaatsen
van de planten, het rangschikken naar
persoonlijke smaak, de eisen van
de
de planten en de beschikbare lap grond.
Ze speelt met kleuren. Wil men een
beplanting uitsluitend in blauw? In pur
per, in rose, in karmijn? Tenslotte
geeft een kloeke lijst overzicht van de
vaste planten naar alle voorkomende
kleuren. En een aparte lijst vermeldt
nog eens de plant naar de geschiktheid
voor de grondsoort en de belichting.
Wie van een natuurtuin houdt, bijvoor
beeld een hei-tuin, kan ook uit de ge
schriften van Mien Ruys het nodige op
steken.
Als men de foto's van genoemd boek
bekijkt zou men zó willen beginnen met
schikken en poten en planten en wroe
ten. Hoewel het in ons gure voorjaar
nooit veel méér is in maart dan het
zaaien van wat ster-kers binnen in een
kistje. Dat is dan een voorspel in het
klein.
A. Bgl.
(Advertentie)
10 TABLETTEN gg||
De ruit-versiering is van nylon, de mantels zijn van tergal, de Franse terlenka. De
modellen van C.C.C.
(Van onze medewerkster in Parijs)
lies is een kwestie van mode,
zelfs het presenteren van een
collectie aan de pers. Alleen
bü de Haute Couture geschiedt dit
nog altijd op dezelfde manier: men
begint een half uur of drie kwartier
te laat en gedurende die tijd wordt
een enkele keer een glaasje meest
al slechte champagne gepresen
teerd Daar iedereen zich naar een
andere collectie moet reppen, heeft
men voor die verfrissing niet veel
aandacht want men zit op hete kolen.
Bij de confectie gaat het anders
toe. De confectionnairs zijn verdeeld
in voorstanders van de klassieke wij
ze van een collectie tonen en een mo
derner manier. De „klassieken" be
staan in de regel uit mensen die op
z'n minst de middelbare leeftijd be
naderen.
Ze beginnen natuurlijk een half uur
te laat. klassieken en modernen zijn
het er over eens dat dit nu eenmaal zo
hoort. Na afloop bieden de eersten hun
fasten een uitgebreid buffet aan. In
rankrijk kan zo'n buffet vanzelfspre
kend niet uit zoutjes, een taartje en
een kopje koffie bestaan, we leven hier
nu eenmaal in een land waar de gastro
nomie op waarde wordt geschat.
Een collectie en een behoorlijk buf
fet dat de gelegenheid tot onderling kon-
takt geeft is volgens de oudere gene
ratie van de confectionnairs de beste
manier om hun modellen te tonen.
Maar de jongeren onder hen en voor
al hun pers-chefs denken daar anders
over. Ze redeneren zo: wij zijn niet de
enigen die met goede modellen komen,
de presentatie moet dus niet alleen spec
taculair zijn, maar nieuw, niemand
van ons moet ooit op de gedachte zijn
gekomen het op die manier te doen.
Zo kregen alle Franse moderedactri
ces onlangs een goudvis thuis gestuurd
waar niemand raad mee wist zodat
het arme dier in de meeste gevallen
in snel tempo naar de concierge ver
huisde. De Franse gespecialiseerde pers
werd uitgenodigd om. naar ik meen,
naar Chamonix te vliegen om een naam
te bedenken voor een herenhoed; de
propaganda-afdeling van de kousenin
dustrie verlootte een renpaard en een
confectionnair in regenmantels organi
seerde een rally.
Enige weken eerder had een confec
tionnair in regenkleding nog op klassie
ke wijze zijn collectie getoond Bij die
„ouderwetse" methode hoort dan nog,
dat zowaar de hele collectie naar vo
ren wordt gehaald, terwijl de jongeren
die er iets amusants bij bedenken, het
aandurven om resoluut met het klein
ste maar beste gedeelte te komen. Dat
is stellig intelligent, maar slechts wei
nig confectionnairs geven er zich re
kenschap van dat twintig a dertig mo
dellen heus genoeg zijn om een goed
beeld te geven van het geheel.
Om even bij de regenkleding te blij
ven, langzamerhand zien we minder
fantasieregenjassen. De gebloemde, een
jaar geleden gelanceerd, hebben geen
noemenswaardig succes gehad, en op
het ogenblik worden er haast uitslui
tend effen of geruite stoffen gebruikt.
Voor jongemeisjes. en kinderman
tels kiest de C.C.C., waarvan bijgaan
de modellen, veel lichte kleuren. Zijn
jassen hebben dikwijls een ruitgame-
ring, wat vooral bij de kinderjassen
aardig staat. Voor jongemeisjes veel
ruiten met incrustaties waarbij de
ruit in een andere richting is geno
men.
„Jupiter", de regenkieding-fa-
briek die de rally organiseerde,
heeft veel modellen in blauw-achtig
wit, wat de mantel iets zeer gekleeds
geeft. En hij komt met buitengewoon
goede en wasbare herenregenjassen
van tergal, waarover een andere keer,
als de herenvoorjaarsmode aan de
beurt is.
DINY K.-W.
Advertentie
WINKELDIEFSTALLEN nemen toe
Heeft u ooit gerealiseerd wat u per jaar
als particulier aan bezit verliest? Er
Advertentie
OVERAL DREIGT
.Alleen in dozen met Wybert-bealdmeric
eeft u ooit gerealiseerd wat u per jaar
als particulier aan bezit verliest? Er
valt iets kapot, er beschadigt een meu
bel, een stof verkleurt, een uitgaansjurk raakt
uit de mode, de melk wordt zuur, de motten
eten een trui op, u laat een paraplu ln de
trein staan, de regen bederft een paar lichte
schoenen. Het houdt nooit op. Het zijn de
schadeposten in het privé bezit, ze zijn on
vermijdelijk.
In het zakenleven zijn er ook onvermijde
lijke verhezen. Een winkelier die voortdurend
met partijen goederen te maken heeft, moet
rekenen op breuk, beschadiging, op mors- en
restantverhezen. „Lekkage" heet dat in de
vaktaal. Daarin zitten ook vergissingen en
slordigheid en ook: diefstal.
Aan al deze oorzaken en vooral aan diefstal
als reden van voorraad-verlies in de winkel
heeft het Produktiviteitscentrum voor het mid
den- en kleinbedrijf een aardig en geestig ge
ïllustreerd boekje gewijd, onder de titel
„Spoorloze verdwijningen". Bestudering ervan
kan de winkelier helpen om dit toenemend euvel
tegen te gaan. In vijf jaar tijds is het aantal
winkeldiefstallen, dat bij de politie bekend
werd, meer dan verdubbeld. In de hoofdstad
werd' in 1958 zelfs al vijf maal zoveel gesto
len als in 1953. Lang niet altijd wordt ech
ter door de winkelier aangifte gedaan. In 1958
werden er „slechts" 3200 gemeld. Vermoede
lijk gaat het echter om tienduizenden geval
len. Waarbij men wel onderscheid moet ma
ken tussen het echte stelen door beroepsdie.
ven of het wegnemen door een gelegenheids-
dief. Als het spreekwoord waar is, dat de
gelegenheid de dief maakt, dan geldt dit ze
ker in de tegenwoordige winkels met de mo
derne waren-opstelling. In grote warenhuizen
en zelfbedieningszaken, waar de produkten
als het ware voor het grijpen liggen, wordt
natuurlijk het meest weggenomen. En vermoe
delijk nog veel meer dan men aanneemt.
n de grote warenhuizen wordt vrijwel el
ke dag iemand op diefstal betrapt. Waar
bij dan een stijging te bespeuren is tegen
het weekeinde, vlak voor een feestdag en
vlak voor de periode, waarin loon wordt uit
betaald, als men dus min of meer op zwart
zaad zit. In ons land zijn geen cijfers bekend
over de percentages van verhes door stelen.
In de V.S. varieert het van een kwart tot
één procent van de omzet. Toch is het min
der de behoeftigheid van degene die steelt,
die hem of haar „lange vingers" geeft alswel
de verleidelijke wijze waarop de koopwaar is
uitgestald. Het meest worden namelijk die goe
deren weggenomen, die men min of meer als
luxegoederen kan betitelen. En naarmate de
verpakking aantrekkelijker is, is de kans dat
het artikel gegapt wordt, groter. Vrouwen tus
sen de dertig en de vijftig en de jeugd van
twaalf tot twintig jaar is het minst bestand
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiu
iiiiiimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiHiuiiiiiiiiiiiiiiiimnnimiim
tegen de verleiding. Bij jongens is het dik
wijls branie tegenover een vriendje, dat ook
alles durft. Bij vrouwen zijn het soms fysio
logische verschijnselen, die hun parten spe
len en hen wilszwak maken en niet bestand
tegen alle luxewaren, die ze om zich heen
zien.
Wat kan de winkelier doen tegen diefstal?
Toezicht houden op zijn goederen-opstelling.
Dus, als het mogelijk is, bij verbouwing een
halfhoog kantoortje laten maken, waardoor
hij de zaak beneden zich overziet. Er zijn
verschillende winkels in het land, die reeds
zoiets hebben. Vooral als het druk is, moet hij
goed controle houden en laten houden, dus het
personeel Instrueren. In Amerika gaat vrijwel
elke vrouw zonder tas winkelen, omdat ze
overal gratis een papieren tas krijgt. Dat is
een stap ln de goede richting, die navolging
verdient. Want de grote tassen van tegen
woordig helpen de kwade bedoelingen reali
seren.
Wanneer de winkelier of iemand van zijn
personeel bij een klant verdachte manipu
laties ziet, is het beter om te trachten het
stelen tebeletten dan om iemand achteraf
te betrappen. Maar dat betekent, dat
men de gedragingen van de „verdachte"
nauwkeurig moet volgen en op het juiste ogen
blik door een zacht woord of onopvallend ge
baar om geen opschudding te maken
moet ingrijpen. Gebleken is in de praktijk, dat
vrouwen het beste vrouwen betrappen en
mannen meer geschikt zijn voor het ontmas-
kereft van mannelijke winkeldieven.
Permanente surveillance door recher
cheurs is natuurlijk het beste, in Nederland
hebben echter alleen de allergrootste zaken
rechercheurs in vaste dienst. Er is evenwel
in ons land een bureau in oprichting, dat
adviezen wil geven over het bestrijden van
winkeldiefstallen en dat incidenteel, op
verzoek, winkeldetectives ter beschikking
stelt. Spiegels kunnen ook helpen om klan
ten die verdacht zijn, in de gaten te houden.
Is er iets gestolen, dan moet het aanhouden
buiten de winkel gebeuren. Om opschudding
te vermijden. Tien tegen een, dat de dief,
buiten gekomen, de verleiding met kan weer
staan om zijn buit te bekijken. Wordt hij op
dat moment op de schouder getikt met het
verzoek even mee te gaan naar het kantoor
omdat er met de betaling iets uiet klopt, dan
gebeurt dat meestal heel gewillig.
"et komt natuurlijk ook voor, dat er in
een zaak „lekkage" is doordat het per
soneel zich zaken toeëigent zonder te be
talen. Ook kan dat gebeuren door fraude met
kassabons, dus door een lager bedrag aan te
slaan dan waarvoor gekocht is en het ver
schil in de eigen zak te steken. Het is dan ook
zaak voor degene, die iets koopt, om de
bon even te controleren. Het systeem van
sommige winkelbedrijven om op bonnetjes
tot een bepaald bedrag gespaard geld terug te
geven, doet het mes dus aan twee kanten snij
den. Men animeert het kopen in de zaak en
men heeft tegelijkertijd controle op het be
drag dat de winkelbediende op de kassa aan
slaat. Want de koper heeft er zelf belang bij,
dat het klopt.
