Maandag wordt het laatste bedrijf
van „De Leeuwerik" gespeeld
ZUID-KENNEMERLANDSE GEMEENTEN
Hoe oordelen de burgemeesters over
een nauwere samenwerking?
„Door streekplan Zuid-Kennemerland
zijn we in eikaars armen gedreven"
DOOR EEN ZATERDAGSE BRIL
WEINIG GEESTDRIFT VOOR EEN
GEMEENSCHAPPELIJK ORGAAN
Eenstemmigheid over vestiging
van school voor kunstnijverheid
DAN VALT HET DOEK
VOORGOED
ZONWERING
Fa. J. P. Senft Zoon
ZATERDAG 19 MAART I960
PAGINA 3
HAARLEM, 19 maart. Gisteravond zijn de
burgemeesters en wethouders van een aantal
Zuid-Kennemerlandse gemeenten de gast geweest
van het Haarlemse gemeentebestuur, dat een
ontvangst had gearrangeerd in het Frans Hals
museum. Zoals wij reeds gemeld hebben was het
de bedoeling van het Haarlemse gemeentebestuur
om de Zuid-Kennemerlandse burgemeesters en
wethouders in de gelegenheid te stellen elkaar
meer persoonlijk te leren kennen, omdat zulk een
contact bevorderlijk kan zijn voor een vruchtbare
samenwerking. Ieder der vertegenwoordigde ge
meentebesturen heeft vijf minuten de gelegenheid
gekregen om in een korte speech de opvatting van
zijn College met betrekking tot de samenwerking
der Zuid-Kennemerlandse gemeenten toe te lich
ten en in het bijzonder de aandacht te vestigen
op de speciale wensen die zijn gemeente in dit
gezelschap naar voren wilde brengen. Daarna
hebben de gemeentebestuurders tijdens een souper
de gelegenheid aangegrepen om in nader persoon
lijk contact met elkaar te treden.
Dat dit geen overbodige luxe was hebben wij in
de afgelopen week ervaren, toen wij de verschil
lende burgemeesters van Zuid-Kennemerland
naar hun mening vroegen met betrekking tot de
voorgenomen nauwere samenwerking tussen de
gemeenten rond Haarlem. Natuurlijk waren zij
het er allen over eens, dat men zoveel mogelijk
diende samen te werken. Maar in hoeverre dat
diende te gebeuren, werd nogal verschillend be
oordeeld.
I iC' -VAN der willigen,
voelt ook nog niets voor een gemeen
schappelijk orgaan, hoewel hij wel voor
stander is van een meer formpel con
tact tussen de leden d" CoUeges Al
was het alleen maar, omdat men daar
door gedwongen ls door te gaan Ove-
Hgens was hij van mening6 fat zijn ge
rente in het Z,md-Kennemerlandse Se-
De kleinste
S^homassen' a thuessink van
Het moet wel
Sociografisch bureau
Kunstnijverheidsschool
Politie
De wegen
Woningbouw
300.000 inwoners
Afscheid van hotel met lieve deug
den en nog lievere ondeugden
Vespers in Bloemendaal
Leeszaal en bibliotheek
Heemstede leende meer
dan 145.000 boeken uit
Bij promotie maakt EDO
feestelijke tocht door
de stad
Verlovingsringen
't Huis met het carillon
GROTE HOUTSTRAAT 49
HAARLEM - TEL. 20049
Gisteravond kwamen in het Frans Halsmuseum in Haarlem de burgemeesters en wethouders van acht Zuid-Kenne-
merlandse gemeenten bijeen om samen informeel de mogelijkheden van intergemeentelijke samenwerking te bespre
ken. Voor een van de schutterstukken van Frans Hals trof onze fotograaf de burgemeesters bij elkaar. Van links naar
rechts: H de Boer, loco-burgemeester van Veisen straks ook de gemeenteraden..."); drs. J. J. M. Visser,
burgemeester van Haarlemmerliede en Spaarnwoude .los-vaste samenwerkingD. Thomassen d Thuessink
van der Hoop van Slochteren, burgemeester van_ Bennebroek („...heel moeilijk..."); mr. H. M. van Fenema, bur
gemeester van Zandvoort straks een district..."); mr. G. C. van der Willigen, burgemeester van Haarlem
mermeer vele bindingen..."); mr. O. P. F. M. Crem.ers, burgemeestter van Haarlem niet hollen...");
ar. D. H. Peereboom Voller, burgemeester van Bloemendaal („...één stadsgemeenschap...") en mr. A. G. A. Rid
der van Rappard, burgemeestter van Heemstede pas op de grote steden!...").
Het meest progressief toonde zich de
burgemeester van Zandvoort, MR. H.
M. VAN FENEMA, die op de achter-
ffor>d reeds de vorming van een be-
r^Hijk district; zag> dat een publiek-
tussen1^11 'ichaam zou dienen te zijn
provin de individuele gemeenten en de
dat ditCle in- Maar ook hij zag wel in,
Voorion;1108 verre toekomstmuziek was.
wanneer mOU hÜ al heel tevreden zijn,
mchteliik?6? kon komen tQt een civiel-
7nirt icEï) belangengemeenschap van
r'andse gemeenten die -
«]]ph narnens al die gemeenten
lel gemeenschappelijke voorzienin-
xj stand zou kunnen brengen.
„I1? positief stond de burgemeester
i.?Hnfi0,ernendaal. DR- D- H. PEERE
BOOM VOLLER, tegenover het vraag-
v, fVmnhtie menwerking. Maar hij
I pi m'1 de Terkel«kbeid van
vandaag. En die werkelijkheid is dat
het inter-gemeentelijk contact 'vaak
het te ambte
hjk toegaat. Een kort persoonlijk tele
foontje maakt de zaak vaak veel dui
delijker dan een langdurige, officiële
briefwisseling, meende hij. Dat betere
persoonlijke contact stond ook de bur
Kerneester van Haarlemmerliede,
DRS. J. J. M VISSER, voor ogen toen
ons vertelde, dat officiële inter-ge-
meentelijke afspraken, die zijn neerge
legd in officiële gemeenschappelijke
Regelingen, veelal tot moeilijkheden lei
den. Zie de huidige moeilijkheden rond
de Volkscredietbank, de moeilijkheden
ten aanzien van het slachthuis en zove
le andere zaken Gewone, menselijke
afspraken van man tot man blijken in
huisvruntiik veel beter te voldoen. Het
Haarlemvan Schalkwijk wordt door de
betoaHdp6^miging opgehaald. Men
Den Zo ziin°stpr«s en daarmee afgelo-
r)p bur£?SrJfr rneer voorbeelden.
m?or MR n1nester van Haarlemmer-
Nl een moeilijk geval is> a™sa
Schiphol met Amsterdam en via
v® Haag met de Leidse conglomeratie
eH>onden is. Ook loco-burgemeester
tvethouder H. DE BOER. van Velseri
oelt voor meer contact. Als men op be-
stuurjijk gebied wil samenwerken, moe.
zevth» stuurders bij elkaar komen,
op de duw voegt eraan t0e' fat ^en
met elkaar n ook de gemeenteraden
Met burglUe!LContact moet bre£gen-
lem is hij van off'a Cremers van Haar"
daar
Het minst enthousiast toonde zich aP
n van Bennebroek, de heer
P^R HOOP VAN SLOCHTEREN. Ben-
nebroek is de kleinste gemeente in Zuid-
Kennemerland en het vindt, dat alles
vrij goed gaat. Men voelt geen behoel-
te aan verandering, maar is bereid om
met anderen te praten, als die anderen
daar behoefte aan hebben. Direct nut
ziet Bennebroek niet in een nauwere
samenwerking. Burgemeester MR. A.
G. A. RIDDER VAN RAPPARD, van
Heemstede staat er positiever tegen
over maar ook hij zou beslist niet ver
der willen gaan dan een nauwer per
soonlijk contact tussen de leden der
Colleges van B. en W. Evenals Benne
broek vindt Heemstede de samenwer
king tussen kleine en grote gemeenten
gevaarlijk. Met name staa men wan
trouwend tegenover Haarlem, dat zich
nooit bijzonder inschikkelijk heeft ge
toond. Maar in ieder geval hopen allen,
dat door het thans gelegde persoonlijke
contact de bestaande plooien kunnen
worden gladgestreken.
We kunnen niet anders meer dan sa
menwerken, meent burgemeester Pee
reboom Voller van Bloemendaal.,.Door
het streekplan Zuid-Kennemerland,
waarin de provincie tegen ons aller ha
ren heeft ingestreken, zijn wij in eikaars
armen gedreven". En feitelijk heeft hij
bij elkaar steekt en samen nagaat waar
zulk een school het best gevestigd kan
worden, en dat men samen tot een af
spraak komt over de kostenverdeling.
De Zuid-Kennemerlandse burgemees
ters zijn het er al samen over eens, dat
de derde Techniche Hogechool in Haar
lem moet komen. Zij steunen de Haar
lemse sollicitatie .maar achten de ves-
van de T.H. in deze treek een
echt treekbelang.
De Haarlemse schouwburg heeft een
typische streekfunctie, vindt men alge
meen. Maar de eensgezindheid wordt
veel vager en voorzichtiger, wanneer
men komt te spreken over de verdeling
van de kosten van een eventuele
maar broodnodige verbouwing, in
Zuid-Kennemerland behoort men over
een goede Concertzaal te beschikken
vindt men, maar de Haarlemse Con
certzaal voldoet beslist niet meer. Moet
er een nieuwe komen? Ja, maar moet
dat per se in Haarlem gebeuren? Dat
zou men samen eens uit moeten zoeken.
Haarlem heeft een kostbaar sociogra
fisch bureau, evenals Haarlemmermeer.
De andere gemeenten laten incidenteel
wel eens sociografische onderzoekingen
verrichten. Waarom zo vragen ver
schillende burgemeesters zich af kan
men niet komen tot de stichting van
één sociografisch bureau voor de hele
streek? De burgemeesterskring zelf
geheel 'Lmt Z"Jd"Kennemerland één
meenten vormen één postdistrict en
voor het grootste deel één telefoondfs"
trict. De gemeentelijke grenzen ziin
slechts historische toevalligheden Maar
tegenwoordig streeft men weer naar
kleinere bestuurlijke eenheden, om over
heid en bevolking met elkaar in contact
te kunnen houden. Daarom is het goed
dier gemeenten zelfstandig
blijft Maar dan moet men ook samen
werken. De bevolkingssamenstelling
van Heemstede, Bennebroek en vooral
Bloemendaal vormt slechts één facet
van de bevolkingssamenstelling van wat
men wel noemt; Groot-Haarlem, Haar
lem vormt daarvan het onbetwiste cen
trum, maar dat wil niet zeggen, dat
daar alles geconcentreerd moet worden.
Met name zal men voor het gehele con
glomeraat moeten nagaan, hoe bijvoor
beeld het beste het middelbaar en gym
nasiaal onderwijs kan worden gespreid.
Daar heeft iedere gemeente belang bij.
Loco-burgemeester De Boer van Vel-
sen valt hem daarin bij en feitelijk
ieder van hun beider collega's.
Alle burgemeesters noemen de vesti
ging van een Kunstnijverheidsschool een
belang voor heel Zuid-Kennemerland.
Dan is het nodig, dat men de koppen
heeft al besloten om de statistische ge
gevens op gelijkvormige wijze te orde
nen, zodat iedere Zuid-Kennemerlandse
gemeente met dezelfde tekens hetzelfde
bedoelt. Dat blijkt in de praktijk prach
tig te werken, al vindt bijvoorbeeld
Bennebroek, dat het er zelf geen voor
deel van heeft. Het is niettemin bereid
geweest terwille van het geheel zijn sta
tistieken in een andere vorm te gieten,
zodat nu het totaal der gemeentelijke
statistieken inderdaad de statistiek voor
de hele streek vormt.
Burgemeester Van Fenema van Zand
voort met wie men niet kan spreken
zonder achter zich uit de grote kast,
uit wcrkkamer siert, voortdurend
(wf gehinnik van zijn stokpaarden te
h„ffn zoekt een oplossing voor het ge-
DreK aan politiepersoneel in het drukke
^frSv5!Z0?nuJtn het voorjaar, zo rede-
on r hebben Haarlem, Heemstede
en Bennebroek extra politie-personeel
nodig om de bollendrukte in goede ba
nen te leiden. En Haarlem heeft een
permanent tekort aan politie-mankracht.
Waarom, zo vraagt hij zich af, zou
Zuid-Kennemerland niet als geheel een
mobiele verkeerspolitie-brigade in diens
nemen, die 's winters in Haarlem, in
het voorjaar in Haarlem, Heemstede
en Bennebroek en 's zomers in Zand
voort opereert? En waarom zou iedere
gemeente kostbare brandweerkazernes
bouwen, wanneer twee grote, centrale
brandweerkazernes voor de hele streek
voldoende zijn?
Daarmee stelt hij een ander vraag
stuk aan de orde: dat van de wegen.
Om goed samen te kunnen werken,
moet men over goede verbindingen be
schikken. Een streek-wegenplan moet
gezamenlijk worden opgesteld. Zoals de
recreatiemogelijkheden van de hele
streek gezamenlijk bekeken moeten wor
den. Dit is niet alleen een streek-, maar
zelfs een nationaal vraagstuk. Doch de
streek kan als geheel reeds belangrijk
werk doen. En feitelijk moeten ook de
uitbreidingsplannen van de verschillen
de gemeenten op elkaar worden afge
stemd. Wij herinneren ons, dat Haarlem
bepaalde plannen publiceerde met be
trekking tot Schalkwijk. Daarin werd ge
sproken over een brug over het Zuider
Buiten Spaarne. Maar het aangrenzen
de Heemstede, dat het verkeer, dat
over die brug komt, moet opvangen en
verwerken, wist van niets.
Op het gebied van de woningbouw
zou men samen ongetwijfeld méér kun
nen bereiken dan ieder afzonderlijk.
Om nog maar niet te spreken van de
woonruimteverdeling, die bijvoorbeeld
tussen Heemstede en Haarlem nogal
eens aanleiding geeft tot ongenoegen.
Wat te denken van een bouwcontingent
voor heel Zuid-Kennemerland, dat men
dan zelf in goed vertrouwen onderling
verdeelt? En wanneer de kleinere ge
meenten rond Haarlem geen eigen bi
bliotheek kunnen exploiteren, omdat zij
een te geringe bevolking hebben, waar
om zou men dan niet proberen in deze
gemeenten filialen te stichten van de
stadsbibliotheek van Haarlem?
Er zijn zoveel zaken die, zoals bur
gemeester Peereboom Voller zegt,
niet via een gemeenschappelijke rege
ling tot stand gebracht kunnen wor
den, maar enkel door onderlinge sa
menwerking in goed vertrouwen. Die
samenwerking in goed vertrouwen
zal zeker van Zuid-Kennemerland ge
vraagd worden, wanneer straks de
Amsterdamse havenplannen werkelijk
gerealiseerd gaan worden. Dan moet
Zuid-Kennemerland als geheel mee
kunnen spreken, omdat de belangen
van de hele streek daarmee gemoeid
zijn. Ook al dient men te beseffen,
dat de hele kwestie van de havenuit
breidingen in feite een kwestie is,
die slechts op nationaal niveau be
slist kan worden.
Hoe het ook zij, voorlopig is het al
heel wat, wanneer de Colleges van B.
en W. elkaar leren kennen en open staan
voor een meer regelmatig persoonlijk
contact tussen de leden ervan. Wan
neer het besef groeit, dat men samen
meer bereiken kan dan alleen, en dat
men deel uitmaakt van een agglomera
tie die tegen de 300.000 inwoners telt,
die op elkaar zijn aangewezen. Van de
bijeenkomst van gisteren mag gehoopt
worden, dat zij door vele andere ge
volgd zal worden. En vooral, dat de in
dividuele bestuurderen telkens wanneer
dat nodig is, met elkaar zullen spreken
over zaken die allen in Zuid-Kennemer
land aangaan. Pas wanneer die geest
van samenwerking en onderling ver
trouwen groeit, zal mogelijk de behoef
te gevoeld worden om die te concretise
ren in een gemeenschappelijk lichaam.
Veel wijsheid en tact zullen nodig zijn
om het zover te brengen.
Het toneelgordijn in de grote zaal van hotel „De Leeuwerik" hangt nog opgetrokken. Maandag wordt het laatste bedrijf
gespeeld. De stervensscène. Dan valt het doek voorgoed. Er is geen reprise mogelijk.
In de grote zaal van hotel
,.De Leeuwerik" aan de
Kruisstraat hangt het to
neelgordijn nog opgetrokken.
Op het podium staan enkele
tientallen stoelen opgeslagen,
liggen vier toneellampen zie
lig met hun kop naar de
grond en staat wat terzijde
een eenzame huiskamervleu
gel met wijdgeopende mond
om iedereen ervan te over
tuigen, dat de stembanden
nog prima in orde zijn. Te
gen de achtergrond van het
toneel hangt het bosdécor, dat
tijdens zovele voorstellingen
de toeschouwers in de zaal
de schoonste illusies heeft
bezorgd. Dan weer suggereer
de het de riante familie-tuin
van een miljonair, dan weer
een park, waar het lievend
paartje een wondere droom
beleefde, en als het bar
en boos was een angst
aanjagend bos, waar de moor
denaar zijn toevlucht had
gezocht of de stroper zijn
strikken zette. Van die illu
sies is niets meer over. Het
is een kale boel geworden,
een ruitmte zonder sfeer en
stemming. „De Leeuwerik"
is gestorven, het hotel is een
dodenhuis geworden. Het
wachten is nog op het laat
ste bedrijf. Dan valt het doek
voorgoed.
Dat bedrijf wordt maandag
gespeeld, wanneer de afsla
ger ten tonele verschijnt en
heel de inventaris onder zijn
hamer terecht komt. Drie da
gen lang hebben belangstel
lenden gelegenheid gehad het
hotel van onder tot boven te
doorkruisen. In iedere zaal
en kamer troffen zij wel iets,
dat genummerd en wel in de
catalogus vermeld stond en
waarop zij naar believen een
bod kunnen doen.
Wij hebben ook rondgelo
pen 'in dat dodenhuis. Meer
om een laatste groet te bren
gen dan om te snuffelen naar
wat van onze gading zou
kunnen zijn. Juskommen heb
ben wij thuis immers genoeg,
peper- en zoutstelletjes heb
ben wij in overvloed destijds
bij onze verloving ten ge
schenke gekregen. Ze ziin
nog lang niet op. Glaswerk
is in ons huis zonde-werk,
want het trilt toch stuk, als
de bus voorbij rijdt. Nee, wij
zullen er niets kopen. Spec
taculair is trouwens de in
ventaris niet: geen kunst-
ning; cafébazen, pensionhoud
sters, exploitanten van plat
telandspatronaten, vrijwel
steeds in gezelschap van hun
vrouw. Zij betastten het lin
nengoed, keurden de servie
zen en probeerden de stoe
len. Allemaal met een vluch
tig gebaar. Alleen een heel
groo:t stuk als het fornuis
kreeg wat langere belang
stelling. Want hier gold ook
het probleem van „megod,
hoe krijge me dat ding d'r
uit?"
schatten en zelfs geen curio
sa. Wel nuttige en vooral al
ledaagse dingen voor wie er
en masse om te springen zit
en er voor een koopje hoopt
aan te komen.
Die kooplustigen zijn altijd
nog groter in aantal dan wij
kunnen vermoeden. Zij lie
pen daar met een rekenend
gezicht rond. Meestal zwij
gend, soms fluisterend. En
een enkele keer maakten zij
een bedachtzame aanteke-
De kijkdag is dus voor
ons meer een groet ten
afscheid geworden. Een
afscheid van een burgerlijk
stadshotel, waar nimmer de
Tsjaar van Rusland geslapen
heeft, waar ook nooit voor
miljoenen aan juwelen is ge
stolen en waar bij ons weten
nog nimmer schoonheidsko
ninginnen in een nachtclub
geparadeerd hebben. Ondanks
zijn brede trappen en grote
gangen is „De Leeuwerik"
het eenvoudige, Hollands-
nette hotel gebleven met zijn
lieve deugden en nog lievere
ondeugden. Het was niet ka
rakteristiek, maar in zijn on
persoonlijkheid had het toch
menige Haarlemmer iets per
soonlijks te zeggen. In ons
journalistiek werk hebben
wij, misschien meer dan wel
ke Haarlemmer ook. ..De
Leeuwerik" gefrequenteerd
en daarom zullen onze her
inneringen het sterkst blij
ven leven.
Hoe vurig hebben hier niet
de debatten geklonken van
de L.T.B.'ers over de melk
prijs en de bloembollen-sa
nering? Hoevele ministers
zijn hier niet verguisd en
hoe dikwijls hebben wij daar
na. juist hier, ons die vol
maakte erwtensoep uitste
kend laten smaken? Tot in
het middernachtelijk uur heb
ben hier de dierenbescher
mers elkaar om de oren ge
slagen en hebben de meisjes
van de Mater Amabilisschool
met hoogrode kleur haar di
ploma in ontvangst genomen.
Dat is nu allemaal voorbij.
De kelners, die onze vrien
den waren geworden, zijn
verdwenen, waarheen? Nog
even kijken. Daar staat de
gong. Het laatste bedrijf gaat
beginnen. De stervensscène
van ,.De Leeuwerik". Dan
valt het doek voorgoed.
dus een goede bondgenoot, maar
Brutus, Cassius en Casca hadden
niettemin hun complot gesmeed, en
wel met zo'n raffinement, dat de
aanval over een breed front van
twaalfeneenhalf jaar N.H.C. was
opgezet. De vrienden hebben dus
ook mij stevig te pakken gehad. En
telkens, als er een voor de huisgeno
ten juichende, voor mij dreigende
telefoonschel klonk, nam ik de
hoorn van de haak met een: ,,Ook
gij
Hilda, Lisa en Saskia zijn van
de week dus geboren. Nog
geen twintig jaar oud. Die
leeftijd bereiken zij reeds op 23
april, de dag, waarop het grote
corso door de Bollenstreek trekt
Een biologisch wonder dus, dat al
leen een merkwaardig man als Jos
van Driel kon wrochten. U hebt er
natuurlijk reeds van gelezen. Van
Driel wilde weer iets nieuws en
daarom zocht hij naar drie meisjes,
die in hetzelfde jaar en op dezeifde
dag geboren waren. Als Hilda, Li
sa en Saskia zouden zij de drie bol-
iendorpen Hillegom, Lisse en Sas-
senheim symboliseren en de Streek
representeren.
Dinsdag, en natuurlijk weer pre
cies die gevaarlijke 15e maart,
heeft de drieling zich in Treslong
aangediend. Men was kennelijk zo
verbaasd over de stunt, dat men be
sloot er uit te halen, wat er uit te
halen is. Maar of de drieling de
trots van de Bollenstreek gewor
den is, blijft voorlopig nog een
vraag. In Noordwijkerhout willet
Zaterdag 23 april trekt het corso
met het trio door de Streek, precies
op het feest van Sint Joris, die ooit
de draak heeft neergestoken. Op
zo'n dag loopt iedereen, die te veel
pretenties ineens heeft, de kans,
dat met hem de draak gestoken
wordt. Men zij ge
waarschuwd. De
15e maart is een
veeg teken ge
weest.
Zondag 20 maart zingt de interpa
rochiële Schola Cantorum de vespers
van de derde zondag van de Vasten in
de kerk van de H. Drievuldigheid te
Bloemendaal, 's middags om half vijf.
(Advertentie)
BESTEL VROEGTIJDIG UW
MARK'FZEX - ZONSCHeAmEN
Wij kunnen er NU de grootste
zorg aan besteden
Vraag vrijblijvend prijsopgave bij de
oudste zaak van Haarlem en omstreken
Naasaulaan 76 - Haarlem - Tel. 10743
Opgericht in 1878
HEEMSTEDE. 18 maart De ge
meentelijke openbare leeszaal en biblio
theek van Heemstede heeft het vong
jaar ruim 145.000 boeken uitgeleend. De
algemene afdeling nam er 106.000 voor
haar rekening, de r.-k. afdeling 39.000.
Het gezamenlijk aantal lezers bedroeg
4016, van wie er 2875 stonden inge
schreven bij de algemene en 1141 b;j
de r.-k. afdeling. Van deze 4016 lezers
waren 1783 ingeschreven bij de jeugdaf
deling, te weten 1166 bjj de algemene
en 617 bij de r.-k. afdeling. Het aantal
bezoekers van de leeszalen bedroeg
10812. Zolang de leeszalen met worden
uitgebreid en plaats en ruimte bieden
aan meer bezoekers is een groter be
zoek niet te verwachten, zo wordt in het
jaarverslag opgemerkt.
HAARLEM, 18 maart Voor de wed
strijd EDO-Wilhelmina, die zondag op
het Noordersportpark wordt gespeeld,
bestaat grote belangstelling. De Haar
lemmers staan in deze wedstrijd voor
de beslissing wat betreft het behalen
van de titel en de promotie naar de
Eerste Divisie. Winnen de EDO-ers, dan
kan het dubbele feest van de Twee
de Divisie A worden gevierd. Wanneer
EDO de strijd tot een goed einde
brengt, zal het promotiefeest zondag
avond in Restaurant Brinkmann aan de
Grote Markt worden gevierd. Vooraf
gegaan door de Harmonie St.-Bavo zul
len de EDO-ers na de wedstrijd een
feestelijke tocht door Haarlem maken,
waarbij de volgende route wordt ge
volgd: Planetenlaan, Planetenplein,
Mercuriusstraat, Marnixstraat, Velser-
straat, Kenaupark, Parklaan, Kruisweg,
Kruisstraat, Barteljorisstraat, Grote
Markt.
Het bestuur van EDO zal zondagavond
van acht tot negen uur in de Kroon
zaal van Brinkmann recipieëren. Om
kwart over negen begint de instuif voor
alle leden van EDO.
Wacht u voor vijftien maart."
Caesar was ruim tweedui
zend jaar geleden een ge
waarschuwd man, toen een wiche
laar hem dit wachtwoord aanzegde.
Maar hij was eigenwijs. Toen op de
ochtend van de 15e maart zijn
vrouw hem probeerde thuis te hou
den (,,ach, zeg maar, dat je ziek
bent"), zou en moest hij naar de
Senaat. Ondanks die 15e maart
ging hij dus gewoon naar zijn werk.
Die gang is hem duur te staan ge
komen. Zijn vrienden hebben hem
tenminste stevig te pakken geno
men.
Ik dacht oprecht, wijzer te zijn dan
Caesar. Toen die tweeduizendjari
ge wichelaarsstem mij vorige week
in het oor fluisterde: „Wacht u
voor vijftien maart," wist ik direct,
wat mij te doen stond: ziek worden.
In de eerste plaats was dat onder
de huidige omstandigheden hele
maal geen probleem, en vervol
gens zou ik daardoor ontkomen aan
de nieuwsgierige blikken van velen,
die zouden ontdekken, dat het nik
kelen montuur van mijn bril met
koper beslagen was geworden. Zo
iets gebeurt namelijk, wanneer je
bij een en dezelfde baas zo lang
bent blijven hangen, dat je te oud
bent geworden yoor het groen en te
jong voor het zilver. Op een gege
ven ogenblik blijf je een dag lang
tussen groen en zilver hangen en
ga je de volgende dag met koper-
beslag door.
Op die 15e maart was de griep
ze graag weten, of een vierling niet
veel meer spektakel zou geven.
Waarom kan er geen Nora bij? En
Warmond vraagt verbaasd, waar
nou toch die Wama blijft. En De
Zilk, die van een zesling werkelijk
niet zou schrikken, heeft nog wel
een Deziré achter de hand.
Nee, helemaal goed zit het niet
met die drieling. Trouwens, hoe
origineel de stunt zelf is, de afwer
king getuigde van weinig fantasie.
Er is kennelijk een man geweest,
die zich plots herinnerde, dat Haar
lem zich met Bloemenmeisjes in
en paar jaar tijds een internationale
faam verwierf. Prompt gaan nu
Hilda, Lisa en Saskia bloemen en
lachjes uitdelen, recepties opsieren
en visitekaartjes afgeven. Och ja,
een Keukenhof in Lisse, een Lin-
naeushof bij Haarlem, een Bollen-
beurs in Hillegom, een Bollenbeurs
in Haarlem. Wij presenteren ons
visitekaartje wél aan binnen- en bui
tenlandse gasten.
(Advertentie)
VOOR MODERNE MENSEN
WW Dl
